ورزش منظم در شرایط انزوا نیز تاثیری مثبت بر سیستم ایمنی دارد

طبق نتایج مطالعه‌ی جدید پژوهشگران دانشگاه باث، قرار گرفتن در انزوا و عدم دسترسی به اماکن ورزشی نباید به این معنا باشد که مردم از ورزش کردن دست بکشند. تجزیه‌و‌تحلیل جدید که در مجله‌ی Exercise Immunology Review منتشر شده و فیزیولوژیست‌های برجسته‌ای به‌نام‌های دکتر جیمز ترنر و دکتر جان کمپبل از گروه بهداشت دانشگاه باث در آن مشارکت داشته‌اند، اثرات ورزش را بر عملکرد سیستم ایمنی مورد بررسی قرار داده است.

طی چهار دهه‌ی گذشته، مطالعات بسیاری به بررسی نحوه‌ی تأثیر ورزش روی سیستم ایمنی پرداخته‌اند. نتیجه‌ای که به‌طور گسترده مورد توافق دانشمندان قرار دارد، این است که ورزش متوسط برای ایمنی خوب است اما برخی این دیدگاه را دارند که ورزش سنگین می‌تواند موجب سرکوب ایمنی شود و طی چند ساعت تا چند روز پس از ورزش خطر ابتلا به عفونت افزایش می‌یابد. این فرضیه به‌عنوان فرضیه‌ی پنجره‌ی باز معروف است.

دکتر ترنر و دکتر کمپبل ‌در مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۸ منتشر شد، فرضیه‌ی پنجره‌ی باز را به چالش کشیدند. آن‌ها در مقاله‌ای مروری گزارش کردند که این تئوری به‌خوبی توسط شواهد علمی حمایت نمی‌شود و شواهد قابل‌اعتماد محدودی وجود دارد که نشان ‌دهد ورزش موجب سرکوب ایمنی می‌شود و به این ترتیب، نتیجه‌گیری کردند که ورزش برای عملکرد ایمنی مفید است. آن‌ها می‌گویند که ورزش در کوتاه‌مدت، می‌تواند به سیستم ایمنی کمک کند تا پاتوژن‌ها را پیدا کرده و با آن‌ها برخورد کند و ورزش منظم در بلندمدت، تغییراتی را که همگام با پیری در سیستم ایمنی رخ می‌دهد، کند کرده و بنابراین موجب کاهش خطر ابتلا به عفونت می‌شود.

در مقاله‌ی جدیدی که اخیرا منتشر شد، کارشناسان برجسته‌ای ازجمله دکتر ترنر و دکتر کمپبل درمورد این موضوع بحث کردند که آیا سیستم ایمنی پس از ورزش دچار تغییر مثبت شده یا که دچار تغییر منفی می‌شود و اینکه آیا میزان ابتلای ورزشکاران به عفونت نسبت‌به جمعیت عمومی بالاتر است یا نه. در این مطالعه چنین نتیجه‌گیری شد که احتمال وجود ارتباط بین عفونت‌ها و رژیم غذایی نامناسب، استرس روانی، خواب ناکافی، مسافرت و مهم‌تر از همه قرار گرفتن درمعرض پاتوژن‌ها در رویدادهایی که در آن افراد زیادی جمع می‌شوند مانند مارتن‌ها، بیشتر از ارتباط عفونت با خود ورزش است. دکتر ترنر نویسنده‌ی مقاله توضیح داد:

ما براساس پژوهش خود به این نتیجه رسیده‌ایم که شواهد بسیار محدودی دراین‌باره وجود دارد که ورزش به‌طور مستقیم موجب افزایش خطر عفونی‌شدن با ویروس‌ها می‌شود. درزمینه‌ی ویروس کرونا و شرایطی که امروزه در آن قرار گرفته‌ایم، مهم‌ترین نکته کاهش میزان مواجهه با افرادی است که ممکن است حامل ویروس باشند. اما مردم نباید از اهمیت حفظ تناسب اندام و فعال و سالم ماندن در این دوره غفلت کنند. به شرط اینکه به‌طور جداگانه و دور از دیگران انجام شود، ورزش روزانه و منظم به حفظ عملکرد بهتر سیستم ایمنی کمک کرده و آن را سرکوب نمی‌کند.

دکتر کمپبل نویسنده‌ی دیگر مقاله افزود:

مردم نباید از این موضوع بترسند که ورزش سیستم ایمنی آن‌ها را سرکوب کرده و خطر ابتلای آن‌ها به ویروس کرونا را افزایش می‌دهد. درصورتی‌که ورزش طبق آخرین توصیه‌های دولت درمورد فاصله‌گیری اجتماع انجام شود، ورزش منظم تأثیر مثبت فوق‌العاده‌ای روی سلامتی و بهزیستی ما هم درحال‌حاضر و هم در آینده خواهد داشت.

ورزش منظم هوازی متوسط مانند پیاده‌روی، دویدن یا دوچرخه‌سواری با هدف ۱۵۰ دقیقه ورزش در هفته توصیه می‌شود. ورزش طولانی‌تر و شدیدتر مضر نیست اما اگر ظرفیت ورزش به‌خاطر وضعیت سلامتی یا ناتوانی محدود شده باشد، توصیه می‌شود که تا جای ممکن تحرک داشته باشید و ورزش کم هم بهتر از این است که کلا ورزش نکنید. ورزش‌های مقاومتی مزایای آشکاری برای حفظ عضلات دارد و به حرکت نیز کمک می‌کند.

پژوهشگران در این دوران خاص مخصوصا بر اهمیت رعایت بهداشت شخصی که شامل شستن دست‌ها پس از ورزش می‌شود، تأکید می‌کنند. آن‌ها پیشنهاد می‌کنند که برای اینکه بدن ازنظر مبارزه با عفونت‌ در بهترین وضعیت قرار گیرد، علاوه‌بر ورزش منظم به مقدار خواب و رژیم غذایی متعادلی که انرژی استفاده‌شده در ورزش را نیز درنظر می‌گیرد، توجه شود.

پژوهشگران امیدوار هستند مقاله‌ی جدید آن‌ها به موجی از پژوهش‌های جدید با هدف بررسی اثرات سودمند ورزش روی سیستم ایمنی منجر شود.