شکست داروی بالقوه‌ی کووید ۱۹ در یک کارآزمایی انسانی

شرکت داروسازی گیلیاد که سازنده‌ی داروی رمدسیویر است، درباره‌ی نحوه‌ی توصیف یافته‌ها در پستی که حاکی از شکست این دارو بوده و اکنون حذف شده است، ابراز مخالفت کرده و می‌گوید داده‌ها نشان‌دهنده‌ی مزیتی بالقوه بود. در این خلاصه آمده بود که کارآزمایی چینی شامل ۲۳۷ بیمار می‌شد و ۱۵۸ نفر تحت این دارو قرار داشته و ۷۹ نفر در گروه کنترل بودند. مصرف رمدسیویر در ۱۸ بیمار در اوایل کارآزمایی و به‌خاطر بروز عوارض جانبی متوقف شد.

نویسندگان گفتند که رمدسیویر درمقایسه‌با کنترل، با تفاوتی در زمان بهبودی بالینی همراه نبود. پس از یک ماه، ۱۳/۹ درصد از بیمارانی که تحت رژیم درمانی رمدسیویر بودند، از دنیا رفتند. میران مرگ‌و‌میر در گروه کنترل، ۱۲/۸ درصد بود. این اختلاف ازنظر آماری معنی‌دار نبود. سازمان جهانی بهداشت به فایننشیال تایمز گفته است که این پیش‌نویس درحال داوری است و به اشتباه زودتر از موعد منتشر شد.

سخنگوی شرکت گیلیاد به AFP گفت:

ما معتقدیم که این پست شامل توصیفات نامناسبی از مطالعه بود. کارآزمایی به‌خاطر ثبت‌نام کم، زودتر از موعد متوقف شد و بنابراین ازنظر آماری معنایی نداشت. بدین لحاظ، نتایج مطالعه غیرقطعی است، اگرچه روند داده‌ها نشان‌دهنده‌ی مزیت بالقوه‌ای برای رمدسیویر است به‌خصوص در میان بیمارانی که در اوایل بیماری تحت درمان قرار می‌گرفتند.

رمدسیویر که به‌صورت داخل وریدی تجویز می‌شود، جزو اولین داروهایی بود که به‌عنوان درمانی برای ویروس کرونا جدید مطرح شد و امید زیادی همراه آن بود. استفان ایوانز، استاد همه‌گیرشناسی دارویی در دانشکده‌ی بهداشت و پزشکی گرمسیری لندن که در این پژوهش مشارکتی نداشته است، می‌گوید:

کارآزمایی ازنظر تعداد افراد شرکت‌کننده چنان کوچک بود که نمی‌توانست مزیت یا خطر را تشخیص دهد.

اما او افزود:

اگر دارو فقط وقتی که در مراحل اولیه عفونت داده شود، مؤثر باشد، ممکن است درعمل اثربخشی بسیار کمتری داشته باشد.

هفته‌ی گذشته، استت گزارش کرد که این دارو در بیمارستان شیکاگو که در آن بیمارانی که بخشی از کارآزمایی‌های بزرگ هستند، تحت درمان قرار گرفته‌اند، تأثیر معناداری نشان داده است. مؤسسه ملی سلامت آمریکا نیز گزارش کرده است که این دارو در آزمایش کوچکی که روی میمون‌ها انجام شده است، مؤثر بوده است.

رمدسیویر که قبلا در کارآزمایی‌هایی علیه ابولا شکست خورده است، به گروهی از داروها تعلق دارد که به‌طور مستقیم روی خود ویروس عمل می‌کند. اغلب داروهای دیگر روی کنترل پاسخ غیرعادی و اغلب کشنده‌ی خودایمنی ناشی‌از ویروس عمل می‌کنند. این دارو از یکی از چهار واحد سازنده‌ی RNA و DNA تقلید کرده و جذب ژنوم ویروس شده و بدین ترتیب، مانع از تکثیر ویروس می‌شود.

داروهای ضدمالاریا هیدروکسی کلروکین و کلروکین نیز به‌طور گسترده در درمان کووید ۱۹ برپایه‌ی اصطلاح «مصرف دلسوزانه» مورد استفاده قرار گرفته و در انتظار نتایج کارآزمایی‌های بزرگ‌تر هستند و نتایج مطالعات اولیه مشخص نبوده است. سایر روش‌های درمانی که مورد مطالعه قرار دارند، شامل جمع‌آوری آنتی‌بادی‌های بازماندگان کووید ۱۹ و تزریق آن‌ها به بیماران یا برداشت آنتی‌بادی‌ها از موش‌های مهندسی ژنتیک شده است که به‌طور عمدی عفونی شده‌اند.