آب مروارید؛ علائم، دلایل، انواع، تشخیص، پیشگیری و روش درمان

آب مروارید یکی از شایع‌ترین اختلالات بینایی است که بر اثر آن عدسی چشم شفافیت خود را از دست می‌دهد. این اختلال عامل اصلی کاهش بینایی در افراد بالای ۴۰ سال است، بنابراین باید جدی گرفته شود. آب مروارید به نسبت سایر اختلالات مربوط به چشم، شایع‌تر بوده و با افزایش جمعیت، تعداد افرادی که به این وضعیت دچار می‌شوند هم افزایش خواهد یافت. در ایالات متحده آمریکا، تعداد افراد مبتلا به اختلال آب مروارید در سال ۲۰۱۰ در حدود ۲۰/۴۸ میلیون نفر بود، درحالی‌که این آمار در سال ۲۰۱۵ به ۲۴/۴۱ میلیون نفر رسید. پیش‌بینی می‌شود که تا سال ۲۰۵۰ میلادی، تعداد آمریکایی‌های مبتلا به اختلال آب مروارید، به ۵۰ میلیون نفر برسد.

آب مروارید موجب می‌شود که قسمتی از عدسی چشم، مات شده و شفافیت خود را از دست دهد، به‌طور کلی یعنی نور به‌راحتی از عدسی چشم عبور نمی‌کند و افراد مبتلا به این اختلال تصور تماشای یک تصویر مه‌آلود را دارند. در نظر داشته باشید که هرچه عدسی چشم ابری‌تر و مات‌تر باشد، بینایی نیز به همان نسبت ضعیف‌تر و بدتر خواهد شد. آب مروارید مادرزادی ممکن است در بدو تولد یا چند ماه پس از تولد وجود داشته باشد، البته گاهی هم امکان دارد که در دوران نوزادی یا کودکی ظاهر شود، اما شایع‌ترین نوع آب مروارید مربوط به کهولت سن است که در ادامه به بررسی همه ابعاد آن خواهیم پرداخت.

به‌طور معمول، وخیم شدن وضعیت آب مروارید سال‌ها طول می‌کشد و در سنین بالا ظاهر خواهد شد. آب مروارید می‌تواند خواندن یا رانندگی کردن را به‌ویژه در شب برای افراد سخت کند، همچنین ممکن است تشخیص چهره برای افراد مبتلا به این اختلال، دشوار باشد. بهتر است بدانید که آب مروارید به آهستگی گسترش پیدا می‌‌کند، بنابراین اکثر افراد در ابتدا نمی‌دانند که به آب مروارید دچار شده‌اند، اما به تدریج وضعیت بینایی آن‌ها بدتر می‌شود، تا جایی که تشخیص چهره برای این افراد به‌شدت دشوار خواهد شد. آب مروارید اغلب روی هر دو چشم تأثیر می‌گذارد، اما معمولا روی هر دو چشم به یک اندازه اثر نمی‌گذارد. افراد مبتلا به آب مروارید ممکن است علائم زیر را تجربه کنند:

• تاری دید
• حساسیت به نور
• سفید شدن مردمک چشم
• دشواری دید در شب
• دیدن هاله‌ای از نور در اطراف چراغ‌ها
• دشواری در خواندن و در نهایت از دست دادن کامل بینایی
• نیاز به نور بیشتر برای خواندن و انجام فعالیت‌های دیگر
• تغییرات مکرر در شماره عینک یا لنز
• وضوح پایین رنگ‌ها

با کاهش بینایی و تابش نور چراغ‌های خیابان، رانندگی برای افراد مبتلا به آب مروارید خطرناک می‌شود. رانندگان مبتلا به آب مروارید دچار تاری چشم شده و هنگام پاک کردن چشم‌های خود بیشتر پلک می‌زنند. توجه داشته باشید که علائمی همانند سوزش، درد، خارش یا قرمزی چشم به احتمال زیاد ناشی از اختلالات دیگر چشم است. آب مروارید برای سلامتی فرد یا چشم خطرناک نیست، اما اگر چشم دچار کمبود خون شده یا کاملا سفید شود، می‌تواند علائمی همانند التهاب، سر درد و درد چشم را به‌همراه داشته باشد. در صورتی که آب مروارید دچار درد یا التهاب شود، حتما باید جراحی انجام شود.

هر کسی می‌تواند به آب مروارید دچار شود، زیرا بزرگ‌ترین عامل خطر ابتلا به این اختلال سن است. بیشتر از ۴۰ درصد افراد در ایالات متحده آمریکا در سن ۷۵ سال یا بالاتر، به تاری عدسی چشم دچار می‌شوند و بیشتر از ۵۰ درصد آمریکایی‌های ۸۰ ساله هم بر اثر آب مروارید دچار اختلال در بینایی شده‌اند. عواملی که ممکن است احتمال ابتلا به آب مروارید را افزایش دهد شامل موارد زیر می‌شود:

• سن
• سابقه خانوادگی
• دیابت
• اشعه ماوراء بنفش
• سیگار کشیدن
• قرار گرفتن در معرض نور خورشید به مدت طولانی
• سابقه التهاب چشم
• استفاده طولانی مدت از استروئیدها و سایر داروها
• پرتو درمانی
• آسیب دیدگی قبلی

بد نیست بدانید که خلبانان به دلیل قرار گرفتن در معرض اشعه یونیزه، بیشتر در معرض ابتلا به آب مروارید قرار دارند.

انواع مختلفی از آب مروارید وجود دارد که برخی از آن‌ها مربوط به سن نیستند.

آب مروارید هسته‌ای: یکی از شایع‌ترین انواع آب مروارید را می‌توان آب مروارید هسته‌ای دانست که بیشتر افراد مسن را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد. این نوع از آب مروارید همان‌طور که از نامش پیدا است، موجب تاری هسته یا مرکز عدسی چشم شده و به مرور رنگ زرد یا قهوه‌ای در چشم پدیدار می‌شود. افراد مبتلا به آب مروارید هسته‌ای نمی‌توانند به‌طور واضح اشیاء را ببینند، همچنین در اطراف اجسام روشن، هاله‌ای از نور را مشاهده خواهند کرد.

آب مروارید کورتکس: در این حالت، لبه‌های خارجی عدسی چشم به‌نام کورتکس، تغییر شکل داده و لکه‌های سفیدی روی چشم ظاهر می‌شود. تابش شدید و خیره‌کننده مهم‌ترین مشخصه آب مروارید کورتکس است. این تابش به‌حدی شدید است که دید در هنگام شب برای افراد دشوار می‌شود.

آب مروارید ثانویه: این نوع از آب مروارید ممکن است بعد از عمل جراحی چشم به دلیل شرایطی همانند گلوکوم یا دیابت ایجاد شود.

آب مروارید زیر کپسول خلفی: یکی دیگر از انواع آب مروارید را می‌توان آب مروارید زیر کپسول خلفی به حساب آورد که طی آن دید نزدیک فرد تحت تأثیر قرار می‌گیرد. این نوع از آب مروارید، با سرعت بیشتری پیشرفت کرده و علائم آن در طول چند ماه ظاهر می‌شود.

آب مروارید زیر کپسول قدامی: این حالت، به هرگونه آسیب یا التهاب چشم همانند اگزما اشاره دارد. بینایی فرد با ابتلا به این نوع از آب مروارید تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد که می‌تواند بسیار خطرناک باشد.

آب مروارید زنولار: یکی دیگر از انوع آب مروارید، زنولار نام دارد که بیشتر کودکان را تحت تأثیر قرار داده و معمولا هر دو چشم آن‌ها را درگیر می‌کند. این حالت، در ابتدا به‌صورت لکه‌های سفید در عدسی چشم ظاهر می‌شود و به مرور تمام عدسی چشم را فرامی‌گیرد.

آب مروارید تروماتیک: بسیاری از صدمات و آسیب‌دیدگی‌های مربوط به چشم ممکن است تا چند سال موجب بروز آب مروارید شود.

آب مروارید ناشی از پرتو: اشعه ماوراء بنفش خورشید می‌تواند منجر به ایجاد آب مروارید شود، به همین دلیل افرادی که به مدت طولانی در معرض نور خورشید قرار دارند، باید حتما از عینک آفتابی استفاده کنند.

آب مروارید مادرزادی: کودک ممکن است به دلایل ژنتیکی یا بر اثر ابتلای مادر به بیماری در دوران بارداری همانند سرخک، در زمان تولد آب مروارید داشته باشد. آب مروارید مادرزادی معمولا در بینایی هر دو چشم تأثیر نمی‌گذارد، اما اگر چنین شد، ممکن است نیاز به عمل جراحی باشد.

هر کسی که دچار مشکلاتی در بینایی خود می‌شود باید به پزشک مراجعه کند، سپس پزشک باتوجه‌به نوع مشکل، فرد را به چشم‌پزشک یا بینایی‌سنج ارجاع می‌دهد. پزشک متخصص برای تشخیص آب مروارید، بینایی فرد را به‌طور کامل بررسی کرده و یکسری آزمایش‌ها کلی انجام می‌دهد. پزشک معمولا برای تشخیص آب مروارید از فرد مشکوک به این اختلال یک تست بینایی می‌گیرد، بدین شکل که یک شیء یا نوشته را در قسمت‌های مختلف اتاق قرار داده و از فرد می‌خواهد آنچه را که می‌بیند بیان کند، همچنین بینایی فرد را در فواصل مختلف ارزیابی می‌کند.

یک روش دیگر برای تشخیص، استفاده از میکروسکوپ اسلیت لمپ است. پزشک توسط میکروسکوپ مخصوص، مشکلات عدسی و قسمت‌های مختلف چشم را بررسی می‌کند. در این روش، مردمک‌ها برای معاینه بهتر پشت چشم که محل قرارگیری شبکیه و عصب بینایی است، گشاد می‌شوند. آزمایش‌های دیگری که پزشک ممکن است انجام دهد شامل بررسی حساسیت شما به درخشش نور و درک شما از رنگ‌ها است.

در صورتی که آب مروارید خفیف باشد، ممکن است نیاز به جراحی نباشد. به‌عنوان مثال عینک‌های قوی‌تر و روشنایی بیشتر ممکن است در بهبود بینایی مؤثر باشد. نکات زیر ممکن است به افرادی که هنوز آماده جراحی نیستند کمک کند:

• اطمینان حاصل کنید که عینک شما دارای دقیق‌ترین نسخه ممکن است
• برای خواندن از ذره‌بین استفاده کنید
• سعی کنید از لامپ‌های روشن‌تر همانند لامپ‌های هالوژنی برای خانه استفاده کنید
• برای کاهش تابش نور در روزهای آفتابی از عینک آفتابی استفاده کنید
• از رانندگی در شب خودداری کنید

توجه داشته باشید که این اقدامات موقتی است، زیرا آب مروارید به تدریج پیشرفت کرده و درنتیجه بینایی بدتر می‌شود. هرچه انجام کارهای روزمره به دلیل تاری دید سخت‌تر شود، ممکن است نیاز به عمل جراحی باشد، زیرا این روش معمولا ایمن‌تر و مؤثرتر است.

آب مروارید به کندی پیشرفت کرده و معمولا در افراد بالای ۵۰ سال و بالاتر دیده می‌شود، اگرچه جوان‌ها هم ممکن است درگیر این اختلال شوند. هیچ روش شناخته شده‌ای برای جلوگیری از ابتلا به آب مروارید وجود ندارد، اما استفاده از عینک آفتابی و ترک سیگار می‌تواند به کند شدن پیشرفت آن کمک کند. درحال‌حاضر، برای برداشتن عدسی و جایگزین آن با روش لنز مصنوعی، عمل جراحی تنها گزینه درمانی موجود است.

امروزه جراحی آب مروارید یک عمل معمول و شایع‌ترین نوع جراحی چشم بوده و تنها درمان مؤثر برای آب مروارید شدید، جراحی است، البته هر کسی که به این اختلال مبتلا باشد، نیاز به جراحی ندارد. پزشک در موارد زیر جراحی را برای درمان آب مروارید توصیه می‌کند:

• به سختی دیدن
• عدم توانایی در رانندگی یا دشواری به هنگام رانندگی کردن
• مشکل به هنگام ترک خانه
• سخت بودن تشخیص چهره افراد
• مشکل داشتن در انجام کارهای شخصی
• مشکل داشتن در تماشا کردن تلویزیون

بیمارانی که از داروهای مسدود‌کننده آلفا استفاده می‌کنند، باید بدانند که این داروها ممکن است مشکل جراحی آب مروارید را افزایش دهد.

در حالت کلی، جراحی آب مروارید به دو شکل انجام می‌گیرد که در ادامه به معرفی و بررسی آن‌ها خواهیم پرداخت:

در جراحی آب مروارید به روش داخل کپسولی، عدسی به‌همراه کپسول احاطه‌کننده آن از چشم خارج می‌شود، درنتیجه جایی برای قرارگیری لنز داخل چشمی وجود ندارد. درحال‌حاضر روش داخل کپسولی منسوخ شده و تنها در برخی مواقع همانند در رفتگی لنز و عدم حفظ کپسول عدسی، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در این روش، پزشک پس از بازکردن قسمت قدامی کپسول عدسی، محتویات را خارج می‌کند، به همین دلیل از محفظه کپسول عدسی می‌توان به‌عنوان محل کارگذاری لنز داخل چشم استفاده کرد. توجه داشته باشید که روش خارج کپسولی، خود به دو شکل برش بزرگ و برش کوچک تقسیم می‌شود که در ادامه بیشتر در مورد آن‌ها توضیح خواهیم داد.

در جراحی آب مروارید به روش خارج کپسولی با برش بزرگ؛ محل پیوند قرنیه به صلبیه که لیمبوس نام دارد، حدود ۹ تا ۱۱ میلی متر باز شده و پس از بازکردن کپسول قدامی، هسته عدسی خارج می‌شود و پس از شستن مواد باقیمانده عدسی، لنز داخل چشمی قرار خواهد گرفت، سپس محل برش با ۶ تا ۹ عدد بخیه بسته می‌شود. بخیه‌ها پس از حدود ۲ تا ۳ ماه برداشته شده و بینایی فرد پس از گذشت ۲ تا ۳ ماه به حد نسبتا طبیعی خود خواهد رسید، بنابراین مهم‌ترین مشکل آن را می‌توان بهبود طولانی‌مدت آن دانست. ازآنجاکه در این روش معمولا مقداری آستیگماتیسم ایجاد می‌شود، فرد ممکن است بینایی خود را به‌صورت صد در صد به دست نیاورد و برای تکمیل آن نیاز به عینک دور بین باشد. توجه داشته باشید که هم‌اکنون روش خارج کپسولی با برش کوچک جایگزین این روش شده است.

در این روش، یک برش کوچک به میزان تقریبی ۳ میلی‌متر ایجاد می‌شود تا محتویات عدسی به‌طور کامل خارج شود، بدین معنا که هسته عدسی در درون چشم خرد شده و سپس توسط ساکشن از چشم خارج می‌شود.

قبل از جراحی، پزشک از فرد در مورد هر نوع دارویی که مصرف می‌کند، سؤال می‌پرسد، زیرا ممکن است فرد نیاز به متوقف کردن داروهای خاصی در روز یا قبل از روز عمل داشته باشد. پزشک مصرف برخی داروها را برای فرد ممنوع کرده و داروهای دیگری را به او پیشنهاد می‌دهد، همچنین ممکن است از شخص بخواهد تا ۶ ساعت قبل از جراحی، از خوردن یا آشامیدن خودداری کند. برخی افراد هم ممکن است نیاز به استفاده قطره چشم داشته باشند.

جراحی آب مروارید یک عمل نسبتا سریع است، بنابراین افراد می‌توانند انتظار داشته باشند که در مدت زمان بسیار کوتاهی بهبود پیدا کنند، اما ازآنجاکه عمل جراحی مستقیما روی بینایی تأثیر می‌گذارد‌، نیاز به کمک اطرافیان خود برای رفتن به کلینیک دارند، آن‌ها همچنین ممکن است بخواهند شخصی در کنارشان بماند تا هنگام خروج از خانه به آن‌ها کمک کند.

ارزیابی قبل از عمل: متخصص قبل از عمل، چشم و سلامت عمومی بیمار را ارزیابی می‌کند، همچنین شماره چشم به دقت اندازه‌گیری می‌شود تا لنزهای مصنوعی به درستی جایگزین شوند.

اقدامات قبل از عمل: قطره‌های چشمی درست قبل از عمل، برای منبسط کردن و بزرگ‌شدن مردمک چشم استفاده می‌شود. گاهی اوقات قطره چشم حاوی بی‌حسی بوده یا پزشک ممکن است بی حسی موضعی را به بافت اطراف چشم تزریق کند. زمانی‌که بی‌حسی اثر کند، ناحیه موردنظر بی‌حس می‌شود و بیمار هیچ چیزی را احساس نخواهد کرد. در طی انجام عمل جراحی، آن‌ها تنها یک نور احساس می‌کنند، اما قادر به دیدن آنچه اتفاق می‌افتد، نیستند. جراحی آب مروارید به‌طور معمول جراحی ساده‌ای بوده و بیمار پس از عمل در همان روز به خانه باز می‌گردد.

در ادامه به انتظاراتی که فرد می‌تواند در طی عمل جراحی داشته باشد، اشاره خواهیم کرد:

• پزشک معمولا برای کمک به آرامش فرد، به او دارو می‌دهد.
• پزشک ممکن است از قطره‌های بیهوشی یا تزریق برای بی‌حس کردن چشم فرد استفاده کند.
• در طول عمل فرد بیدار است و ممکن است متوجه حرکات کلی از جراحی شود، اما به‌طور کلی،  قادر به دیدن اقدامات جراح نخواهد بود.
• جراح برش‌های کوچکی روی چشم ایجاد می‌کند تا بتواند به لنز چشم برسد، سپس لنز را جدا کرده و آن را با لنز مصنوعی جایگزین می‌کند.
• جراحی‌هایی که امروزه انجام می‌شوند، به‌طور معمول نیازی به بخیه ندارند، زیرا زخم به خودی خود بهبود می‌یابد.
• پس از انجام عمل، جراح یک محافظ روی چشم بیمار قرار داده و او را به بخش  انتقال می‌دهد، تا به مرور بهبود پیدا کند.
• انجام عمل جراحی آب مروارید بسیار سریع و ساده انجام شده و معمولا حدود ۱۵ دقیقه طول می‌کشد.

فرد اغلب حدود یک ساعت بعد از عمل، در بخش منتظر می‌ماند، زیرا جراح ممکن است به منظور تسریع در روند بهبود چشم بیمار را باند ببندد. بیمار باید پس از ترخیص، بسیار از خود مراقبت کند و دستورالعمل‌های پزشک را به‌طور دقیق و کامل انجام دهد، همچنین باید قطره‌های چشمی که پزشک تجویز می‌کند را به‌طور مرتب و طبق دستورالعمل استفاده کند.

پس از جراحی، افراد می‌توانند همانند سابق بیشتر فعالیت‌های روزانه خود همانند خواندن و تماشای تلویزیون را ادامه دهند، اما  باید از بلند کردن اجسام سنگین و فعالیت‌هایی همانند دویدن و ورزش کردن که می‌تواند به چشم آسیب بزند، پرهیز کنند.

جراح پس از انجام عمل جراحی، فرد را معاینه می‌کند تا مطمئن شود که جراحی مطابق انتظار پیش رفته است و روند بهبود در جریان است. معاینات معمولا یک روز، یک هفته و چند هفته بعد از عمل به‌طور مرتب انجام می‌شود.

همان‌طور که گفته شد، جراحی آب مروارید یک عمل سرپایی بوده که در آن از بی‌حسی موضعی استفاده می‌شود، به همین خاطر متخصصان این روند را بی‌خطر می‌دانند. بااین‌حال، این جراحی هم همانند هر جراحی دیگری ممکن است خطر یا عوارضی را برای بیمار به‌همراه داشته باشد، از این رو فرد باید پیش از اینکه تصمیم به جراحی آب مروارید بگیرد، در مورد هرگونه عارضه احتمالی با پزشک خود صحبت کند. برخی از عوارض شایع جراحی آب مروارید عبارت‌اند از:

• التهاب قرنیه و چشم
• خونریزی چشم
• تجمع مایع در شبکیه
• جدا شدن شبکیه
• فشار در ناحیه پشت چشم
• افتادگی پلک
• دررفتگی یا حرکت لنز کاشته شده

افراد باید بدانند که برخی شرایط پزشکی می‌تواند خطر عوارض ناشی از جراحی آب مروارید را افزایش دهد. به‌عنوان مثال، جراحی آب مروارید در فردی که به دژنراسیون ماکولا وابسته به سن (AMD) مبتلا است، در معرض خطر ابتلا به نابینایی قرار دارد. افراد مبتلا به AMD باید قبل از تصمیم‌گیری درباره جراحی، با پزشک خود در مورد خطرات و مزایای احتمالی عمل صحبت کنند، همچنین برخی از مشکلات اساسی چشم همانند آسیب به شبکیه هم ممکن است بعد از عمل ظاهر شود، بنابراین باید این موارد را مدنظر قرار داد و پیش از انجام عمل جراحی، درباره معایب و فواید جراحی از پزشک متخصص سؤال پرسید.

در صورتی که فرد پس از انجام عمل جراحی، عوارض جانبی خاصی را تجربه نکند، روند بینایی او رو به بهبود رفته و بسیار بهتر و واضح‌تر می‌بیند، اما اگر فردی متوجه عوارض جانبی جراحی شد، باید هرچه سریع‌تر علائم را به پزشک خود اطلاع دهد. برخی افراد ممکن است پس از جراحی، دچار آب مروارید ثانویه شوند. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، غشای عدسی مات می‌شود. براساس آمار انجمن اپتومتری آمریکا، حداکثر ۵۰ درصد افرادی که تحت عمل جراحی آب مروارید قرار می‌گیرند ممکن است  دچار این بیماری شوند. آب مروارید ثانویه قابل درمان است و به‌طور معمول، پزشک از لیزر درمانی برای ایجاد دهانه در نواحی مات چشم استفاده می‌کند.

انسان برای انجام هر کاری از خواندن گرفته تا رانندگی، هر روز از عدسی چشم‌های خود استفاده می‌کند. با افزایش سن، پروتئین‌های درون چشم جمع شده و عدسی‌ها از حالت شفاف به تاری تغییر پیدا می‌کنند. برخی از شرایط می‌توانند شما را در معرض ابتلا به آب مروارید قرار دهند که در ادامه به آن‌ها اشاره خواهیم کرد:

• قرار گرفتن به مدت طولانی در معرض نور آفتاب بدون استفاده از عینک آفتابی
• سیگار کشیدن
• چاقی
• فشار خون بالا
• قند خون بالا
• مصرف الکل
• استفاده از داروهای استروئیدی
• قرار گرفتن در معرض اشعه ایکس و درمان سرطان

بد نیست بدانید که بیش از ۲۰ میلیون آمریکایی بالای ۴۰ سال از ناحیه یک یا هر دو چشم به آب مروارید مبتلا شده‌اند و حدود ۶ میلیون نفر به دلیل این اختلال، تحت عمل جراحی قرار گرفته‌اند.

برای اینکه عوارض آب مروارید به کمترین حالت ممکن برسد، افراد باید به‌طور منظم معاینه چشم انجام دهند، به‌ویژه اگر سن بالایی دارند. در ادامه به برخی از نکات که می‌توانند خطر ابتلا به آب مروارید را کاهش دهند، اشاره خواهیم کرد: (توجه داشته باشید که تأثیر برخی از این نکات به اثبات رسیده‌اند، اما برخی دیگر هنوز تأیید نشده‌اند.)

ترک سیگار: سیگار کشیدن خطر ابتلا به برخی بیماری‌های مربوط به چشم را افزایش می‌دهد، تا حدی که مطالعات اخیر سیگار کشیدن را با افزایش ۳ برابری ابتلا به آب مروارید مرتبط کرده‌اند، همچنین نشانه‌هایی مبنی بر بروز زودهنگام علائم آب مروارید در افراد سیگاری وجود دارد.

تغذیه سالم: غذای سالم خطر ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها از جمله اختلالات چشمی را کاهش می‌دهد. یک رژیم غذایی سالم سرشار از میوه‌ها، سبزیجات، غلات سبوس‌دار، کربوهیدرات تصفیه نشده، چربی‌های مفید همانند آووکادو، روغن زیتون، روغن امگا و پروتئین‌های دارای منبع گیاهی یا بدون چربی است. حتما میوه‌ها و سبزیجات حاوی آنتی اکسیدان را در برنامه غذایی خود قرار دهید.

چاق نشدن و جلوگیری از ابتلا به دیابت: چاقی به‌طور قابل توجهی خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ که یکی از عوامل ایجاد آب مروارید است را افزایش می‌دهد. حفظ وزن سالم و کنترل دیابت به کاهش خطر ابتلا به این اختلال کمک خواهد کرد.

بد نیست بدانید که لوتئین و زیگزانتین به‌عنوان دو ترکیب امیدبخش برای جلوگیری از ابتلا به آب مروارید معرفی شده‌اند.

سایر عواملی که می‌توانند از ابتلا به آب مروارید جلوگیری کنند، شامل موارد زیر می‌شوند:

• استفاده از عینک آفتابی، زیرا از تابش اشعه ماوراءبنفش در برابر نور خورشید جلوگیری می‌کند
• هر شب حداقل ۷ ساعت بخوابید

تحقیقات نشان داده است که پیکنوژنول، عصاره گیاهی طبیعی از پوست درخت کاج، می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به آب مروارید کمک کند.

فرد باید در صورت مشاهده هرگونه تغییر در بینایی، برای معاینه چشم به پزشک مراجعه کند، به‌طور کلی، اگر بیمار دچار تغییر دید ناگهانی همانند دید مضاعف یا حساسیت به نور، درد ناگهانی چشم یا سردرد ناگهانی شدید، شود باید سریعا به پزشک مراجعه کند.

آب مروارید می‌تواند در انجام فعالیت‌های روزانه اختلال ایجاد کند و در صورت عدم درمان، منجر به نابینایی شود. جراحی آب مروارید یک روش سرپایی متداول بوده و درحال‌حاضر تنها درمان موجود برای ازبین‌بردن آب مروارید به شمار می‌رود. بااین‌حال، همه افراد مبتلا به آب مروارید به عمل جراحی نیاز ندارند. به‌عنوان مثال، برخی افراد ممکن است هرگز بینایی خود را از دست ندهند یا بتوانند مشکلات بینایی خود را با عینک برطرف کنند.

براساس اعلام مؤسسه ملی چشم، برداشتن جراحی آب مروارید یک روش بسیار معمول بوده و تقریبا در ۹۰ درصد موارد مؤثر است، البته شخصی که قصد دارد جراحی آب مروارید انجام دهد باید حتما در مورد خطرات و عوارض احتمالی پس از جراحی با پزشک خود صحبت کند.