آکنه و جوش صورت؛ انواع آن، دلایل ایجاد و راه‌های درمان

آکنه یکی از بیماری‌های مزمن و التهابی پوست است که باعث ایجاد لکه و جوش به ویژه در صورت، شانه‌ها، پشت، گردن، قفسه سینه و قسمت بالای بازو می‌شود. آکنه‌ها در انواع مختلفی اعم از جوش‌های سر سیاه، جوش‌های سر سفید، پاپول، کیست و ندول وجود دارند. آکنه شایع‌ترین بیماری پوستی در ایالات متحده آمریکا بوده و سالانه ۵۰ میلیون آمریکایی به آن دچار می‌شوند. این بیماری معمولا در دوران بلوغ رخ می‌دهد، زیرا در این دوران غدد چربی فعال می‌شوند، اما به طور کلی آکنه در هر سنی ممکن است ایجاد شود. آکنه به طور معمول خطرناک نیست، اما می‌تواند روی پوست جای زخم ایجاد کند. جالب است بدانید که حداقل ۸۵ درصد از افراد در ایالات متحده آمریکا در سن ۱۲ تا ۲۴ سالگی، دچار آکنه می‌شوند.

در این قسمت از مقاله به چندین اطلاعات کلی درباره آکنه اشاره کرده و در ادامه به جزئیات آن خواهیم پرداخت.

• آکنه یک بیماری پوستی است که غده‌های چربی را در ریشه فولیکول‌های مو درگیر می‌کند.
• آکنه از هر ۴ فرد ۱۱ تا ۳۰ ساله، ۳ نفر را مبتلا می‌کند.
• این بیماری خطرناک نیست، اما می‌تواند منجر به بروز زخم‌های پوستی شود.
• درمان آکنه بسته به شدت و تداوم آن متفاوت است.
• عواملی که می‌توانند منجر به بروز آکنه شوند شامل ژنتیک، قاعدگی، اضطراب و استرس، آب و هوای گرم و مرطوب و استفاده از لوازم آرایشی هستند.

آکنه از نظر اندازه، رنگ و سطح درد در انواع مختلفی موجود است که در ادامه به آن‌ها اشاره خواهیم کرد:

• جوش‌های سر سفید: این جوش‌ها اندازه کوچکی دارند و در زیر پوست باقی می‌مانند.
• جوش‌های سر سیاه: این نوع از جوش‌ها به وضوح قابل مشاهده هستند. آن‌ها سیاه رنگ بوده و در سطح پوست وجود دارند.
• پاپول‌ها: پاپول‌ها برجستگی‌های کوچک و معمولا صورتی‌رنگ هستند که روی سطح پوست ایجاد می‌شوند.
• جوش‌های چرکی: این جوش‌ها از زیر به رنگ قرمز هستند و در راس چرکی و سفیدرنگ می‌شوند. جوش‌های چرکی روی سطح پوست کاملا قابل مشاهده هستند.
• ندول‌ها: این نوع از جوش‌ها بزرگ، سفت و بسیار دردناک هستند و در اعماق پوست به وجود می‌آیند، اما روی سطح پوست کاملا قابل مشاهده هستند.
• کیست: کیست به وضوح روی سطح پوست قابل مشاهده بوده و چرکی و دردناک است. این نوع از آکنه می‌تواند باعث ایجاد زخم شود.

پوست انسان دارای منافذی است که به غدد چربی زیر پوست وصل می‌شود. فولیکول‌ها غدد را به منافذ پوست متصل می‌کنند. فولیکول‌ها در حقیقت کیسه‌های کوچکی هستند که مایع را تولید و ترشح می‌کنند. غدد چربی، سبوم تولید می‌کند که در حالت طبیعی از راه فولیکول مو به سطح پوست می‌رسد. سبوم سلول‌های مرده پوست را از طریق فولیکول‌ها به سطح پوست منتقل می‌کند. جوش‌ها با انسداد این فولیکول‌ها رشد کرده و چربی زیر پوست ایجاد می‌شود. سلول‌های پوستی، سبوم و مو می‌توانند در یک شاخه جمع شوند. این شاخه‌ها به باکتری‌ها آلوده می‌شود و تورم را به دنبال دارد. یک جوش با شروع روند شاخی شدن پوست شروع به توسعه می‌کند.

پروپیونی باکتریوم آکنه نام باکتری‌ است که روی پوست زندگی کرده و به عفونت جوش‌ها کمک می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهد که شدت و دفعات آکنه بستگی به فشار باکتری‌ها دارد، البته همه باکتری‌های آکنه باعث ایجاد جوش نمی‌شوند.

طیف وسیعی از عوامل باعث ایجاد آکنه می‌شوند، اما به نظر می‌رسد علت اصلی آن، افزایش سطح آندروژن باشد. آندروژن نوعی هورمون است که میزان شروع آن در زمان بزرگسالی بالا می‌رود، این ماده در زنان به استروژن تبدیل می‌شود و افزایش سطح آندروژن باعث رشد غدد چربی زیر پوست می‌شود. بهتر است بدانید که غدد بزرگ، سبوم بیشتری تولیدکرده و سبوم بیش از حد می‌تواند دیواره‌های سلولی در منافذ را شکسته و باعث رشد باکتری‌ها شود.

نتایج برخی مطالعات نشان می‌دهد که عوامل ژنتیکی ممکن است خطر ابتلا به آکنه را افزایش دهد. سایر علل ایجاد آکنه عبارتند از:

• برخی از داروهای حاوی آندروژن و لیتیوم
• لوازم آرایشی چرب
• تغییرات هورمونی
• استرس عاطفی
• قاعدگی

درمان آکنه به شدت و تداوم آن بستگی دارد. در ادامه به روش‌های مختلف درمان این بیماری پوستی خواهیم پرداخت.

آکنه‌های خفیف را می‌توان با داروهای بدون نسخه (OTC) همانند ژل، صابون، پد، کرم و لوسیون که روی پوست اعمال می شود، درمان کرد. استفاده از کرم‌ها و لوسیون‌ها برای پوست‌های حساس بهترین است، همچنین ژل‌های حاوی الکل پوست را خشک کرده و برای پوست‌های چرب مناسب است.

داروهای ضد آکنه بدون نسخه ممکن است شامل ترکیبات فعال زیر باشد:

رزورسینول: این ماده به از بین بردن جوش‌های سرسیاه و سر سفید کمک می‌کند.

بنزوئیل پراکسید: این دارو باکتری‌ها را از بین برده و روند جایگزینی پوست را تسریع می‌کند، همچنین تولید سبوم را کاهش می‌دهد.

سالیسیلیک اسید: این نوع اسید به تجزیه جوش‌های سرسیاه و سر سفید کمک کرده و در کاهش التهاب و تورم موثر است.

گوگرد: گفته می‌شود گوگرد در درمان آکنه موثر است، اما چگونگی انجام این کار ناشناخته است.

رتین - آ: این ماده به انسداد منافذ پوست از طریق گردش سلول کمک می‌کند.

آزلائیک اسید: این ترکیب سلول‌های رشته‌ای فولیکول را تقویت کرده و تشکیل جوش را متوقف می‌کند، همچنین رشد باکتری‌ها را کاهش می‌دهد.

توصیه می‌شود در ابتدا از داروهایی که دارای کمترین قدرت هستند، استفاده کنید، زیرا برخی از ترکیبات می‌توانند در اولین استفاده موجب بروز سوزش پوست، قرمزی یا سوزش شوند. توجه داشته باشید که این عوارض جانبی معمولا بعد از استفاده مداوم کاهش پیدا می‌کنند، اما اگر اینگونه نشد، باید حتما به پزشک مراجعه کنید.

در موارد شدید فرد باید حتما به متخصص پوست مراجعه کند، زیرا آن‌ها ممکن است ژل و داروهای موضعی یا خوراکی بدون نسخه اما قوی‌تر را برای بیمار تجویز کنند.

تزریق کورتیکواستروئید

در صورتی که کیست آکنه به شدت ملتهب شود، ممکن است پاره شده و منجر به بروز زخم شود. در این موارد یک متخصص پوست ممکن است بتواند با تزریق یک کورتیکواستروئید رقیق شده، تا حدی التهاب کیست را درمان کند. توجه داشته باشید که تزریق این دارو می‌تواند در جلوگیری از زخم، کاهش التهاب و تسریع در روند بهبود موثر باشد، همچنین کیست طی مدت چند روز از بین می‌رود، البته توجه داشته باشید که این کار حتما باید به دستور پزشک انجام شود.

آنتی بیوتیک خوراکی

آنتی بیوتیک‌های خوراکی هم ممکن است برای بیماران مبتلا به آکنه متوسط ​​تا شدید حداکثر تا ۶ ماه تجویز شود. آنتی بیوتیک‌ها می‌توانند با رشد باکتری‌ها مقابله کرده و التهاب را کاهش دهند. اریترومایسین و تتراسایکلین دو نمونه رایج از آنتی بیوتیک‌های خوراکی هستند که معمولا برای آکنه تجویز می‌شوند.

داروهای ضد بارداری خوراکی

داروهای ضد بارداری خوراکی با سرکوب کردن غده بیش فعال می‌توانند به کنترل آکنه در زنان کمک کنند. آن‌ها معمولا به عنوان درمان طولانی مدت برای آکنه مورد استفاده قرار می‌گیرند. توجه داشته باشید که استفاده از این داروها ممکن است برای زنانی با شرایط زیر مناسب نباشد:

• افراد دارای اختلال لخته شدن خون
• افراد سیگاری
• سابقه میگرن
• سن بالای ۳۵ سال

بنابراین ضروری است که حتما پیش از مصرف دارو با پزشک متخصص زنان مشورت کنید.

داروهای ضدمیکروب موضعی

برخی از داروهای ضدمیکروب موضعی با هدف کاهش آکنه در افراد مبتلا به آکنه متوسط تا شدید مورد استفاده قرار می‌گیرند. کلیندامایسین و سولفاستامید سدیم دو نمونه از این داروها هستند. متخصص پوست ممکن است برای درمان آکنه متوسط تا شدید، یک رتینوئید موضعی تجویز کند. رتینوئیدهای موضعی مشتقات ویتامین A هستند. آن‌ها منافذ پوست را مسدود کرده و از ایجاد جوش‌های سرسفید و سرسیاه جلوگیری می‌کنند. آداپالن، تارازوتن و ترتینوئین نمونه‌هایی از رتینوئیدهای موضعی هستند که در ایالات متحده تجویز می‌شوند.

ایزوترتینوئین

ایزوترتینوئین یک رتینوئید قوی و خوراکی بوده که برای درمان آکنه‌های کیستیک شدید و به طور کلی آکنه‌های شدید که به درمان‌های دیگر واکنش مثبتی نشان نداده‌اند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. توجه داشته باشید که مصرف این دارو، عوارض جانبی جدی را برای بیمار در پی دارد، بنابراین بیمار باید قبل از مصرف، فرم رضایتنامه را مبنی بر آگاهی کامل از عوارض این دارو، پر کند. عوارض جانبی مصرف ایزوترتینوئین شامل خشکی پوست، خشکی لب، خونریزی بینی، ناهنجاری‌های جنین در صورت استفاده در دوران بارداری و نوسانات خلقی است. توجه داشته باشید بیمارانی که ایزوترتینوئین مصرف می‌کنند باید از مصرف مکمل‌های ویتامین A خودداری کنند، زیرا این شرایط می‌تواند منجر به مسمومیت شود.

روش‌های بسیاری برای درمان آکنه وجود دارد، اما همه آن‌ها توسط تحقیقات علمی پشتیبانی نمی‌شود. در ادامه به معرفی این رویکردها خواهیم پرداخت:

رژیم غذایی: به طور کلی، نقش رژیم غذایی در وخیم‌تر شدن آکنه مشخص نیست، اما دانشمندان دریافته‌اند که مصرف رژیم غذایی سرشار از ویتامین A ،‌E و روی ممکن است خطر ابتلا به آکنه‌های شدید را کاهش دهد. نتیجه یک مطالعه، ارتباط بین آکنه و رژیم غذایی را بحث‌برانگیز توصیف می‌کند، اما نشان می‌دهد که یک رژیم غذایی با شاخص گلیسمی پایین می‌تواند در کاهش بروز آکنه موثر باشد.

روغن درخت چای: نتایج یک مطالعه روی ۶۰ بیمار نشان داد که روغن درخت چای ممکن است ۵ درصد به درمان آکنه تخفیف یا متوسط کمک کند.

چای: شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد پلی فنول‌های موجود در چای به ویژه چای سبز که در یک فرآورده موضعی استفاده می‌شود، ممکن است در کاهش تولید چربی طبیعی پوست و درمان آکنه مفید باشد.

مرطوب‌کننده‌ها: استفاده از برخی مرطوب‌کننده‌ها همانند ایزوترتینوئین می‌تواند التهاب پوست را تسکین داده و به درمان آکنه کمک کند. مرطوب‌کننده‌های حاوی آلوئه‌ورا با غلظت حداقل ۱۰ درصد می‌توانند اثر تسکین‌دهنده یا ضدالتهابی داشته باشند.

در این قسمت از مقاله به معرفی نکاتی برای مراقبت از پوست‌هایی که دچار آکنه بوده یا مستعد ابتلا به آن هستند، خواهیم پرداخت.

• صورت خود را هر روز بیش از دو بار با آب گرم و صابون بشویید. بهتر است از صابون مخصوص برای آکنه استفاده کنید، زیرا تاثیر بهتری خواهد داشت.
• جوش را دستکاری نکنید و فشار ندهید، زیرا این کار ممکن است باعث شود عفونت به زیر پوست رفته و منجر به انسداد، التهاب و قرمزی بیشتر شود.
• جوش‌های خود را نترکانید، زیرا این کار باعث ایجاد زخم می‌شود.
• از لمس کردن صورت خود بپرهیزید.
• به هنگام صحبت کردن، تلفن را از صورت خود دور نگه دارید، زیرا به احتمال زیاد حاوی چربی و آلودگی روی پوست است.
• دست‌های خود را به طور مرتب شست‌وشو دهید، به ویژه زمانی که می‌خواهید از کرم، لوسیون یا لوازم آرایشی استفاده کنید.
• در صورتی که از عینک استفاده می‌کنید، حتما آن را قبل از استفاده تمیز کرده و بعد روی صورت خود قرار دهید.
• اگر آکنه روی کمر، شانه‌ها یا قفسه سینه شما به وجود آمده است، سعی کنید لباس‌های گشاد بپوشید تا پوست شما نفس بکشد. تلاش کنید تا حد ممکن از پوشیدن لباس‌های تنگ همانند کلاه، هدبند و روسری خودداری کنید و در صورت استفاده، مرتبا آن‌ها را بشویید.
• از محصولات آرایشی که کمترین آسیب را به پوست می‌رسانند و فاقد چربی هستند استفاده کنید. همیشه قبل از خوابیدن، آرایش را به طور کامل از صورت خود پاک کنید.
• به هنگام تراشیدن ریش خود، از ریش تراش برقی یا تیغ‌های تیز استفاده کنید. همیشه قبل استفاده از کرم اصلاح، پوست و ریش خود را با آب گرم و صابون نرم کنید.
• همیشه موهای خود را تمیز نگه دارید، زیرا منجر به بروز جوش و چربی زیر پوست می‌شود. از مصرف محصولاتی که باعث چرب شدن مو می‌شوند هم خودداری کنید.
• از قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور آفتاب بپرهیزید، زیرا باعث می‌شود که پوست چربی بیشتری تولید کند.
• از اضطراب و استرس دوری کنید، زیرا باعث افزایش تولید هورمون کورتیزول و آدرنالین شده و در نتیجه تشدید آکنه را در پی دارد.
• برای جلوگیری از عرق کردن، سعی کنید در مناطق سرد و خشک زندگی کنید و از آب و هوای گرم و مرطوب فاصله بگیرید.

در صورتی که نیاز باشد جوش به دلایل زیبایی سریعا برداشته شود، پزشک متخصص می‌تواند این کار را انجام دهد. آکنه یک مشکل شایع است و می‌تواند باعث خجالت شدید در افراد شود، اما درمان آن در دسترس قرار دارد و در بسیاری از موارد موثر است.

همانطور که پیشتر به آن اشاره شد، آکنه کیستیک یکی از انواع آکنه به شمار می‌رود. این نوع از آکنه بسیار شدید بوده و طی آن، منافذ پوست مسدود شده و منجر به عفونت و التهاب می‌شود. این نوع از بیماری به طور عمده روی صورت تاثیر می‌گذارد، اما ممکن است روی تنه و بازوها هم ایجاد شود. در حالت کلی، آکنه اغلب در بزرگسالان ایجاد می‌شود، یعنی به طور تقریبی ۸۰ درصد افراد بین ۱۱ تا ۳۰ سال در برخی مواقع دچار آکنه می‌شوند. بهتر است بدانید که آکنه کیستیک شدیدترین شکل آکنه بوده و افراد کمتری را مبتلا می‌کند. بر اساس اعلام مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) در سال ۲۰۰۹، مشخص شد که آکنه دلیل اصلی مراجعه مردم به متخصص پوست است. در ادامه به معرفی اطلاعاتی کوتاه اما مفید درباره آکنه کیستیک خواهیم پرداخت.

آکنه در میان افراد بسیار شایع است، اما آکنه کیستیک نسبتا نادر بوده و شدیدتر است.

عوامل اصلی آکنه کیستیک تغییرات هورمونی در دوران بلوغ است، اما ممکن است در افراد مسن هم رخ دهد.

آکنه کیستیک ناشی از مصرف شکلات، آجیل، غذاهای چرب و بهداشت ضعیف نیست.

این نوع آکنه به دلیل آنکه بر ظاهر پوست تاثیر مستقیم دارد، دردناک بوده و بسیار ناخوشایند است.

از آنجا که آکنه کیستیک شدیدتر از سایر آکنه‌ها است، علائم شدیدتری را هم ایجاد می‌کند و می‌تواند موجب بروز زخم روی پوست شود. در حالت کلی، ایجاد انواع مختلف آکنه روی پوست موجب کاهش اعتماد به نفس در افراد شده و بسیار ناخوشایند است، اما این وضعیت در آکنه‌های کیستیک به مراتب بیشتر از سایر آکنه‌ها رخ می‌دهد، زیرا به طور معمول تاثیر بیشتری روی ظاهر پوست ایجاد می‌کند که این مسئله از نظر اجتماعی برای جوانان بسیار نامناسب است. اکثر مبتلایان به آکنه معمولا علائم جسمی خاصی را تجربه نمی‌کنند، اما تغییر در ظاهر پوست صورت می‌تواند آن‌ها را از نظر روحی درگیر کند و این وضعیت در آکنه کیستیک به مراتب بدتر بوده و دردناک‌تر است.

منافذ پوست دارای غدد چربی هستند که ماده روغنی به نام سبوم را ترشح می‌کنند. ترشحات طبیعی سبوم به محافظت از فولیکول‌های مو و پوست کمک می‌کند، اما تولید بیش از حد آن و رشد زیاد سلول‌های پوستی می‌تواند موجب مسدود شدن منافذ و در نتیجه رشد باکتری شود. بزرگترین عامل ایجاد آکنه، تغییرات هورمونی در سن نوجوانی است، زیرا در دوران بلوغ، سطح هورمون‌های آندروژن به طرز چشمگیری افزایش می‌یابد که باعث افزایش تولید سبوم می‌شود. با این حال، آکنه تنها در نوجوانان ایجاد نمی‌شود، بلکه عوامل دیگری هم می‌توانند موجب بروز آکنه شوند که در ادامه به آن‌ها اشاره خواهیم کرد:

• تغییرات هورمونی مربوط به چرخه قاعدگی، بارداری، پیشگیری از بارداری و هورمون درمانی
• استفاده از لوازم آرایشی چرب، پاک کننده‌ها، لوسیون‌ها و لباس‌های تنگ
• رطوبت و تعریق زیاد
• ژنتیک، زیرا برخی از افراد به طور طبیعی بیشتر مستعد ابتلا به آکنه هستند
• مصرف برخی از داروها و مواد شیمیایی همانند کورتیکواستروئیدها، لیتیوم، فنیتوئین و ایزونیازید که ممکن است موجب بروز یا بدتر شدن وضعیت آکنه شود

توجه داشته باشید که آکنه کیستیک از مواردی همانند شکلات، آجیل، غذاهای چرب، رژیم غذایی، بهداشت ضعیف یا شست‌وشوی ناکافی صورت و رابطه جنسی ناشی نمی‌شود.

افرادی که دچار آکنه‌های شدید هستند، باید برای درمان به پزشک متخصص مراجعه کنند و علاوه بر این باید برخی اقدامات خود مراقبتی هم انجام دهند. توجه داشته باشید که درمان دارویی می‌تواند در جلوگیری از کیست و زخم موثر باشد. آکنه‌های خفیف یا متوسط به کمک پزشک قابل درمان است، اما آکنه‌های شدید که به صورت کیست ظاهر می‌شوند، نیاز به مراجعه متخصص دارند، زیرا ممکن است جای زخم روی پوست باقی بماند، این بدین دلیل است که داروهای اصلی در نظر گرفته شده برای درمان آکنه کیستیک، کاملا کنترل می‌شوند.

بنزوئیل پراکسید

بنزوئیل پراکسید دارویی است که برای افراد مبتلا به انواع مختلف آکنه استفاده می‌شود. همچنین برای مبتلایان به آکنه شدید که منتظر معالجه تخصصی هستند نیز گزینه درمانی مناسبی است. بنزوئیل پراکسید به طور مستقیم در داروخانه‌ها در دسترس قرار دارد و بیش از ۵۰ سال است که با از بین بردن باکتری‌ها برای درمان آکنه مورد استفاده قرار می‌گیرد، همچنین در درمان جوش‌های سر سفید و سر سیاه موثر است.

فرمولاسیون بنزوئیل پراکسید مبتنی بر آب و الکل است و نسبت آن به نوع پوست بستگی دارد. این محلول خاصیت خشک‌کنندگی داشته و این مسئله باعث می‌شود که استفاده از آن برای افرادی که پوست چرب دارند، مناسب‌تر باشد. محصولات بنزوئیل پراکسید که شامل لوسیون ها‌، کرم‌ها و ژل‌ها است، یک یا دو بار در روز استفاده می‌شود. شایع‌ترین عارضه جانبی استفاده از این محلول، سوزش پوست بوده و معمولا آلرژی خاص دیگری رخ نمی‌دهد.

ایزوترتینوئین

ایزوترتینوئین یکی دیگر از داروهای تجویز شده برای درمان آکنه کیستیک است. این دارو یک درمان بسیار مؤثر برای آکنه کیستیک محسوب می‌شود، اما دارای عوارض جانبی قابل توجهی بوده و استفاده از آن برای زنان باردار خطرناک است. ایزوترتینوئین معمولا به ازای هر کیلو وزن بدن یک بار در روز به مدت ۱۶ تا ۲۰ هفته با دوز ۱ میلی‌گرم مصرف می‌شود. استفاده از ایزوترتینوئین تا زمانی که مصرف آنتی بیوتیک موثر واقع شود، برای افرادی که به آکنه متوسط مبتلا هستند، توصیه نمی‌شود. با این حال، ایزوترتینوئین یک روش اصلی برای آکنه‌های شدید محسوب می‌شود.

عوارض جانبی احتمالی مرتبط با استفاده از ایزوترتینوئین شامل موارد زیر است:

• خشکی چشم
• خشکی دستگاه تناسلی
• خشکی لب‌ها و ترک‌خوردگی آن‌ها
• درد مفاصل
• افسردگی
• آسیب کبدی
• افزایش سطح چربی

ایزوترتینوئین یک داروی تراتوژنیک است، این بدان معنی است که مصرف آن در دوران بارداری با هر میزان دوز، حتی برای یک مدت کوتاه، می تواند منجر به ناهنجاری‌های مادرزادی شود. همچنین ممکن است به سقط یا تولد زودرس منجر شود و مرگ نوزاد تازه متولد شده را به همراه داشته باشد، بنابراین زنانی که از این دارو استفاده می‌کنند باید حداقل یک ماه پیش از مصرف دارو و یک ماه پس از آن، از روش‌های پیشگیری بارداری استفاده کنند. توجه داشته باشید که انجام آزمایش حاملگی، قبل از شروع مصرف ایزوترتینوئین و سپس هر ماه تا یک ماه پس از قطع دارو لازم است. پزشک در صورتی این دارو را برای بیمار تجویز می‌کند که از عدم بارداری او اطمینان حاصل کند.

تزریق استروئید

تزریق داروی کورتیکواستروئیدی به نام تریامسینولون به طور مستقیم در کیست می‌تواند به کاهش التهاب کمک کرده و از ایجاد جای زخم جلوگیری کند. این روش درمانی تنها توسط متخصص پوست انجام می‌شود. تزریق این دارو ممکن است عوارض موضعی کوتاه مدتی را به همراه داشته باشد. برخی از متخصصان پوست هم ممکن است کیست‌های بزرگ را برش داده و چرک و عفونت موجود در آن را خارج کنند، اما این روش در حالت کلی توصیه نمی‌شود، زیرا انجام این کار احتمالا مشکل پوستی را بدتر کرده و می‌تواند باعث ایجاد زخم و عفونت جدی شود.

قرص‌های ضد بارداری

استفاده از قرص‌های ضدبارداری در زنان هم می‌تواند تولید سبوم را سرکوب کرده و به درمان آکنه کیستیک کمک کند. استفاده از این داروها طولانی مدت است، یعنی ممکن است نیاز باشد یک داروی خوراکی حاوی استروژن و پروژسترون به مدت ۶ ماه یا حتی بیشتر استفاده شود.

انجام برخی از اقدامات برای جلوگیری از بدتر شدن آکنه به ویژه آکنه کیستیک مفید است که در ادامه به معرفی آن‌ها خواهیم پرداخت:

صورت خود را بیش از حد نشویید: شست‌وشوی صورت دو بار در روز کافی است. سعی کنید برای شست‌وشو از صابون و آب ولرم استفاده کنید.

از مالیدن بیش از حد صورت به هنگام شست‌وشو بپرهیزید: صورت خود را به هنگام شست‌وشو بیش از حد ماساژ ندهید و از موادی که موجب ساییدگی پوست شما می‌شوند، استفاده نکنید.

جوش‌ها را به حال خود رها کنید: جوش‌ها را دست نزده و فشار ندهید، زیرا انجام این کار وضعیت جوش را بدتر می‌کند.

از مواد آرایشی سنگین استفاده نکنید: از مواد آرایشی که سنگین و چرب هستند، استفاده نکنید و حتما قبل از خواب، آرایش خود را پاک کنید.

رعایت برخی از موارد می‌توانند به جلوگیری از ایجاد آکنه کیستیک کمک کنند که در ادامه به آن‌ها اشاره خواهیم کرد:

• قبل از خواب، بعد از خواب و بعد از ورزش شدید، پوست خود را به آرامی تمیز کنید.
• سعی کنید در صورت امکان از لمس کردن پوست خودداری کنید.
• با احتیاط اصلاح کنید و قبل از آن، ریش خود را با آب و صابون نرم کنید.
• از قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور آفتاب خودداری کنید، زیرا می‌تواند بر سلامت پوست و ظاهر آن تاثیر بگذارد.
• موهای خود را به طور مرتب شست‌وشو دهید. افرادی که دارای موهای چرب هستند، ممکن است لازم باشد که به صورت روزانه این کار را انجام دهند.

عوامل دیگری همانند ژنتیک هم وجود دارند که می‌توانند باعث ایجاد و تشدید آکنه‌ها شوند، اما رعایت این نکات می‌تواند به جلوگیری از تبدیل شدن آکنه به کیست کمک کند.

آکنه‌های هورمونی یا ولگاریس به دلیل تغییرات هورمونی بدن و به ویژه افزایش آندروژن‌هایی همانند تستوسترون ایجاد می‌شوند. افزایش سطح آندروژن می‌تواند منجر به فرآیند تولید بیشتر سبوم، تغییر در فعالیت سلول‌های پوستی و بروز التهاب شده و در نتیجه آکنه را به همراه داشته باشد. آکنه به طور معمول روی صورت و قسمت بالای بدن تاثیر می‌گذارد و یک بیماری شایع، اما قابل درمان است. آکنه هورمونی اصطلاحی نیست که در تحقیقات پزشکی یا توسط پزشکان به کار رود، اما ممکن است در اینترنت، مجلات یا توسط افرادی که اقدام به فروش داروهای طبیعی می‌کنند، استفاده شود. شایع‌ترین دلیل انتخاب نام آکنه هورمونی برای این وضعیت، تغییرات هورمونی دوران بلوغ در نوجوانان است، اما در دوران بارداری و یائسگی هم به دلیل تغییرات هورمونی، آکنه روی صورت زنان ایجاد خواهد شد. در نظر داشته باشید که آکنه در قسمت‌های مختلف بدن همانند صورت، گردن، شانه‌ها و قفسه سینه ظاهر می‌شود، اما آکنه هورمونی بیشتر روی پیشانی و گونه‌ها پدیدار می‌شود، زیرا سطح سبوم در این نواحی بیشتر است.

درمان آکنه در زنان بالغ همانند سایر افراد است، اما روش هورمون درمانی هم برای این افراد مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این روش باید از قرص‌های ضد بارداری استفاده شود، زیرا می‌تواند به پاکسازی آکنه در زنان کمک کند. داروی ضدبارداری که توسط FDA تایید شده است، شامل اتینیل استرادیول می‌شود. در نظر داشته باشید که یک داروی ضد بارداری خوراکی به تنهایی یا با داروی ضد‌آندروژن قابل استفاده است، همچنین قرص‌های ضدبارداری خوراکی نباید توسط افرادی که دارای شرایط خاص پزشکی هستند، استفاده شوند. این شرایط شامل موارد زیر می‌گردد:

• سابقه سرطان پستان
• سابقه حمله قلبی یا سکته مغزی
• سابقه لخته شدن خون
• فشار خون کنترل نشده
• خونریزی غیر طبیعی واژن

در حالت کلی، افرادی که از روش‌های درمانی هورمونی استفاده می‌کنند، برای اطمینان از ایمن بودن درمان، نیاز به نظارت منظم پزشک دارند.

افراد مبتلا به آکنه باید در شرایط زیر به پزشک مراجعه کنند:

• وجود آکنه‌های زیاد روی پوست
• آسیب‌های شدید پوستی
• احتمال ایجاد زخم بر اثر شدت آکنه
• تاثیرگذاری آکنه روی رنگدانه‌های بافت صورت
• تاثیر منفی آکنه روی عملکردهای روزانه فرد

ژل آلوئه ورا در بسیاری از محصولات مرتبط با پوست وجود دارد. این عصاره گیاهی دارای خواص ضد‌باکتریایی و ضد التهابی بوده که منجر به استفاده از آن در درمان آکنه شده است. نتایج یک مطالعه حاکی از آن است که ترکیبی از کرم ترتینوئین (داروی شایع آکنه) و کرم آلوئه‌ورا به طور موثری علائم ناشی از آکنه خفیف تا متوسط را کاهش می‌دهد. افراد می‌توانند آلوئه‌ورا را روی پوست صورت و سایر قسمت‌های بدن که به آکنه دچار شده است، استفاده کنند. این ماده گیاهی، هم به صورت تکی و هم ترکیب آن با سایر محصولات طبیعی قابل استفاده است. در ادامه به معرفی هفت روش ممکن در استفاده از آلوئه‌ورا به همراه سایر محصولات طبیعی برای بهبود آکنه خواهیم پرداخت.

احتمال اینکه تمام روش‌های زیر برای همه افراد موثر واقع نشود، وجود دارد، اما استفاده از آن نه تنها برای پوست هیچ مشکلی ایجاد نمی‌کند، بلکه مفید هم است. آلوئه‌ورا یک روش درمانی جایگزین برای آکنه است، بنابراین هیچ دستورالعمل تأیید شده‌ای درباره اثربخشی یا میزان مصرف آن وجود ندارد. توجه داشته باشید که افراد نباید بدون مشورت با پزشک یا متخصص پوست، ماده جدیدی را روی صورت خود استفاده کنند، همچنین باید در مورد تداخل احتمالی استفاده از آلوئه‌ورا و داروهایی که پزشک تجویز کرده است، با آن‌ها مشورت کنند.

تحقیقات نشان می‌دهد که آلوئه‌ورا دارای ویژگی‌های خاصی است که می‌تواند در مقابله با آکنه موثر باشد. در زیر به این ویژگی‌ها اشاره خواهیم کرد:

• خاصیت ضد باکتریایی
• خاصیت آنتی اکسیدانی
• خاصیت ضد التهابی

برخی افراد ممکن است برای جلوگیری از ایجاد آکنه، به جای استفاده از یک پاک کننده سنتی از ژل خالص آلوئه‌ورا استفاده کنند. این امر به این دلیل انجام می‌شود که عوامل ضد باکتریایی موجود در آلوئه‌ورا باکتری‌ها را از روی پوست خارج کرده و خطر ایجاد لکه‌ها را کاهش می‌دهد.

اسید سیتریک موجود در میوه‌هایی همانند لیمو ممکن است به درمان آکنه کمک کند. آب لیمو خالص، اسیدی است، بنابراین مخلوط کردن این ماده با آلوئه‌ورا ممکن است باعث جلوگیری از تحریک آب لیمو روی پوست شود. افراد می‌توانند با مخلوط کردن آلوئه‌ورا و آب لیمو به نسبت ۸ به ۱، برای خود ماسک صورت درست کنند. آن‌ها باید این ترکیب را به طور مساوی روی صورت خود پخش کنند و حدود ۱۰ دقیقه صبر کنند، سپس می‌توانند ماسک را کاملا از روی پوست صورت خود شست‌وشو دهند. نکته مهم آن است که به هیچ عنوان نباید این ماسک را به چشم یا حتی اطراف آن بزنند.

تهیه ماسک صورت از عسل، دارچین و آلوئه‌ورا گزینه دیگری است که ممکن است به تسکین آکنه کمک کند. ترکیب دارچین و عسل با آلوئه‌ورا خاصیت ضد باکتریایی و ضد التهابی دارد. برای درست کردن ماسک صورت دارچین، عسل و آلوئه‌ورا، افرد می‌توانند حدود ۲ قاشق غذاخوری عسل، ۱ قاشق غذاخوری ژل آلوئه‌ورا و ۱ قاشق چایخوری دارچین را در یک کاسه کوچک مخلوط کنند، سپس آن را به صورت کامل روی پوست صورت خود بمالند و پس از گذشت ۱۰ دقیقه، صورت خود را  با آب گرم شست‌وشو دهند.

تحقیقات منتشر شده در سال ۲۰۱۷ نشان می‌دهد که استفاده از روغن درخت چای و سپس شست‌وشوی صورت ممکن است برای درمان آکنه‌های خفیف تا متوسط ​​موثر باشد. توجه داشته باشید که افراد نباید روغن درخت چای را برای مدت طولانی روی پوست خود قرار دهند، اما در صورتی که آن را با آلوئه‌ورا مخلوط کنند، می‌توانند از آن به عنوان یک محلول پاک‌کننده مناسب، بهره ببرند. برای تهیه این محلول پاکسازی، لازم است آب، آلوئه‌ورا و ۲ تا ۳ قطره روغن ضروری درخت چای را با هم مخلوط کنید. برخی افراد ممکن است به روغن درخت چای آلرژی داشته باشند، بنابراین لازم است که محلول را بعد از چند دقیقه با آب بشویید.

اسپری کردن پوست با محلول رقیق شده آلوئه‌ورا می‌تواند به آبرسانی پوست کمک کند. برای تهیه این اسپری باید آب و آلوئه‌ورا را به نسبت ۲ به ۱ با هم مخلوط کنید. محلول را می‌توانید در یک بطری اسپری قرار دهید و روی ناحیه آسیب دیده اسپری کنید، البته توجه داشته باشید که باید از اسپری کردن آن به چشم و نواحی اطراف آن خودداری کنید.

بسیاری از لایه‌بردارها حاوی مواد شیمیایی هستند، بنابراین فردی که به استفاده از مواد شیمیایی روی پوست خود تمایلی ندارد، می‌تواند با استفاده از ترکیب روغن نارگیل، شکر و آلوئه‌ورا یک لایه‌بردار عالی برای خود بسازد. جالب است بدانید که دانه‌های موجود در شکر لایه‌های مرده پوست را از بین می‌برد، همچنین مطالعات نشان داده‌اند که اسید لوریک به عنوان یکی از عناصر اصلی روغن نارگیل، ممکن است به مبارزه با آکنه کمک کند.

فرد باید برای تهیه این لایه‌بردار آلوئه‌ورا، شکر و روغن نارگیل را طوری با هم ترکیب کند که مقدار آلوئه‌ورا دو برابر شکر و روغن نارگیل باشد. پس از مخلوط کردن، لایه‌بردار را روی ناحیه آسیب دیده بمالید و سپس بشویید. از استفاده مرتب لایه‌بردار‌ها خودداری کنید و همیشه قبل از اعمال آن‌ها روی آکنه با پزشک مشورت کنید، زیرا کرم‌های لایه‌بردار به طور معمول باعث تحریک بیشتر پوست می‌شوند.

آلوئه ورا یک ماده رایج در بسیاری از کرم‌های ضد آکنه است. افراد می‌توانند با مراجعه به برچسب درج شده روی محصولات پوستی که خریداری کرده‌اند، متوجه شوند که کدام محصولات حاوی آلوئه ورا هستند. استفاده از کرم‌های حاوی آلوئه‌ورا به دلیل خاصیت ضد التهابی این گیاه، می‌تواند ایده خوبی باشد.

واکنش آلرژیک به استفاده از آلوئه‌ورا به صورت موضعی روی پوست شایع نیست، اما با این وجود شواهدی وجود دارد که نوشیدن آب آلوئه‌ورا در برخی افراد می‌تواند آسیب‌هایی را به همراه داشته باشد. برخی افراد ممکن است نسبت به مصرف آلوئه‌ورا، واکنش آلرژیک داشته باشند، اگر چه این وضعیت به ندرت رخ می‌دهد. علائم آلرژی به آلوئه‌ورا در افراد می‌تواند شامل قرمزی، بثورات یا التهاب باشد. در صورتی که فرد پس از استعمال موضعی ژل آلوئه‌ورا روی پوست خود دچار علائم فوق شد، باید مصرف آن را بلافاصله متوقف کند و در صورت تشدید علائم و نگرانی بابت آن، باید به پزشک مراجعه کند.