عوارض روانی پیچیده‌ خانه‌نشینی‌های دنیاگیری کووید ۱۹

سال ۲۰۲۰ سال مناسبی برای سلامت روان نبوده است. ظهور دنیاگیری کووید ۱۹ موجب شده است که بسیاری از افراد نگران جان خود باشند، ازنظر مالی زیرفشار قرار گیرند، از اخبار وحشت‌زده شوند و در آرزوی عزیزان خود باشند. درحالی‌که هنوز مطمئن نیستیم عوارض سلامت روان دنیاگیری چه خواهد بود، سازمان جهانی بهداشت پیش‌بینی می‌کند که سطوح تنهایی، افسردگی، مصرف الکل و موادمخدر و رفتارهای خودکشی و آسیب به خود افزایش پیدا خواهد کرد.

در میان تمام کشورهای جهان، نیوزیلند دربرابر کووید ۱۹ به سریع‌ترین و شدیدترین اقدامات دست زده است. درحالی‌که این استراتژی موجب نجات جان بسیاری از مردم شده و درنهایت ویروس را حذف کرده است، نه‌تنها هزینه‌های اقتصادی داشته؛ بلکه ازنظر بهزیستی عمومی نیز با پیامدهایی همراه بوده است.

نتایج بررسی‌ای عمومی نشان می‌داد تقریبا در نیمه‌راه سخت‌ترین مرحله‌ی خانه‌نشینی نیوزیلند که ۳۳ روز طول کشید، سطوح استرس، اضطراب و افسردگی، به‌ویژه در میان افراد جوان‌تر، بیشتر از حد طبیعی بود. در میان ۲،۰۱۰ پاسخ‌دهنده، تقریبا یک‌سوم نمره‌ی بیشتر از آستانه‌ برای پریشانی روانی متوسط یا شدید داشتند و تقریبا ۴۰ درصد می‌گفتند سطوح بهزیستی آن‌ها پایین است.

درحالی‌که مطالعه‌ی ‌جدید مشخص نمی‌کند که آیا اثرهای سلامت روان ناشی ‌از خود خانه‌نشینی است یا تهدید فراگیرتری از دنیاگیری محسوب می‌شود، روند نگران‌کننده‌ای را نشان می‌دهد. سوزانا اوری‌پالمر، از دانشگاه اوتاگو در کانادا می‌گوید:

دستور خانه‌نشینی در نیوزیلند با موفقیت کووید ۱۹ را از جامعه حذف کرد؛ اما نتایج ما نشان می‌دهد این دستاورد عوارض روانی درخور‌توجهی به‌همراه داشته است: افزایش چشمگیر در نرخ پریشانی در میان کسانی دیده می‌شد که گزارش می‌کردند شغل خود را از دست داده‌اند یا درنتیجه‌ی دنیاگیری کارشان کم شده است و کسانی که دربرابر کووید ۱۹ آسیب‌پذیر بودند یا وضعیت سلامتی‌شان ضعیف بود و کسانی که از پیش دچار مشکلات روانی بودند.

به‌طورکلی، به‌نظر می‌رسید افراد جوان‌تر ۱۸ تا ۲۴ ساله سخت‌ترین زمان را گذرانده باشند و تقریبا نیمی از آن‌ها نمره‌های کاملا بیشتر از آستانه‌ی پریشانی روانی متوسط را کسب می‌کردند. افزون‌براین، افراد مسن با اینکه بیشتر درمعرض خطر ویروس قرار و ارتباطات آنلاین کمتری داشتند، بهتر این شرایط را تحمل می‌کردند. البته نویسندگان توضیح می‌دهند:

این بدان‌معنا نیست که افراد مسن آسیب ندیده‌اند. در بررسی ما، شیوع پریشانی روانی در میان افراد تمام گروه‌های سنی دربرابر شیوع این مشکل در همان گروه‌های سنی در دوران پیش از دنیاگیری بیشتر بود.

گروه‌های سنی جوان‌تر آسیب‌پذیرتر به‌نظر می‌رسند. علت این امر می‌تواند آن باشد که دستور خانه‌نشینی در گروه‌های سنی مختلف با اختلالات روزانه و تأثیرهای اقتصادی متفاوتی همراه بوده است. وقتی بیش از ۹۰ درصد از دانش‌آموزان و دانشجویان جهان تحت‌تأثیر تعطیلی‌های ناشی‌ از دنیاگیری قرار گرفته‌اند، منطقی است که در پژوهش‌های روانی اولیه چنین به‌نظر برسد که افراد جوان بیش از همه تحت‌تأثیر این وضعیت قرار گرفته‌اند.

سخت‌ترین خانه‌نشینی‌ها در نیوزیلند فقط ۳۳ روز طول کشید که در آن همه‌ی مدارس و مشاغل غیرضروری تعطیل و به مردم گفته شد در خانه بمانند. این وضعیت درمقایسه‌با آمریکا و بسیاری از مناطق دیگر جهان بسیار متفاوت است که در آن محدودیت‌ها مرتبا آغاز و متوقف می‌شوند.

یکی از یافته‌های نگران‌کننده‌ مربوط به زنان است. متأسفانه درحالی‌که کاهش تحرک و حفظ مردم در خانه در دنیاگیری جان مردم را نجات می‌دهد، زندگی‌ برخی افراد را می‌تواند درمعرض خطر قرار دهد. طبق گزارش‌های رسانه‌های محلی، در جریان دستور خانه‌نشینی در نیوزیلند، خشونت‌های خانگی افزایش چشمگیری یافته است. براساس این بررسی، سطوح گزارش‌شده‌ی آزارهای جسمی و جنسی و ارعابگری در خانه درمقایسه‌با حالت عادی سه تا چهار برابر بیشتر بوده است که با افزایش مشابهی در بدرفتاری‌های خانگی در سراسر جهان همگام با تداوم دستور خانه‌نشینی مطابقت دارد.

حتی در مناطقی از جهان که در آن خانه‌نشینی‌ها احتمالا ویروس را حذف نخواهد کرد، اقدامات جداسازی به کاهش شیوع ویروس و نجات جان افراد کمک کرده است. طبق گزارش‌ها، در نیوزیلند کارکردن از خانه و گذراندن زمان بیشتر با خانواده و زندگی در محیط ساکت‌تر به مردم فرصت تفکر و توجه به اولویت‌هایشان داده است.

شاید بخواهید بدانید در دیگر قسمت‌های جهان سلامت روان چگونه تحت‌تأثیر خانه‌نشینی‌های طولانی‌تر قرار گرفته است. پژوهش‌ها به‌تازگی آغاز شده است؛ اما مطالعه‌ای از آمریکا نشان‌دهنده‌ی تأثیر منفی متوسطی در تمامی افراد در ماه‌های اولیه‌ی دنیاگیری است و افراد بزرگسال جوان‌تر و افرادی که از قبل دچار مشکلات سلامتی بودند، پریشانی روانی بیشتری گزارش می‌کردند.

در این مطالعه، به‌طور‌کلی احساس شرکت‌کنندگان در پایان پژوهش بهتر از احساس اولیه‌ی آن‌ها بود که نشان می‌دهد برخی افراد ممکن است به خانه‌نشینی عادت کنند. این وضعیت حتی ممکن است به ما کمک کند تا با استرس ناشی ‌از دنیاگیری کنار بیاییم. همان بررسی نشان می‌داد شستن دست‌ها و فاصله‌گیری اجتماعی و زدن ماسک با سلامت روان بهتر همراه است.

از بعضی جهات، ساده‌تر است که به‌جای خود ویروس، خانه‌نشینی را مقصر تمام درماندگی‌های خود بدانیم؛ اما درواقع، دشوار است که بگوییم اگر در جریان دنیاگیری اقدامات بهداشت عمومی را انجام نمی‌دادیم، وضعیت روانی دنیا چگونه می‌شد. اوری‌پالمر می‌گوید:

روشن است که پیامدهای دنیاگیری فراگیر و طولانی خواهند بود. فراهم‌کردن حمایت‌های روانی باید اولویتی نظیر دیگر اقدامات بهداشتی، مانند ردیابی تماس و تهیه‌ی تجهیرات محافظ شخصی و تدارک دستگاه تنفس مصنوعی داشته باشد.

این مطالعه در مجله‌ی PLOS One منتشر شد.