چربی قهوهای با پیامدهای سلامتی بهتر ارتباط دارد
به‌تازگی ساینس الرت نتایج پژوهش جدیدی را درمورد ارتباط احتمالی چربی قهوهای با کاهش خطر ابتلا به برخی از بیماری‌ها گزارش کرده است. پل کوهن یکی از پژوهشگران مطالعه‌ی جدید و پزشک بیمارستان دانشگاه راکفلر در آمریکا می‌گوید:
برای اولین‌بار، ارتباط چربی قهوهای با کاهش خطر برخی شرایط نشان داده می‌شود. این یافته‌ها اطمینان ما را درمورد پتانسیل مورد هدف قرار دادن چربی قهوهای به‌منظور مزایای درمانی بیشتر می‌کند.
چربی قهوهای یا بافت چربی قهوهای خصوصا در نوزادان و پستانداران دارای خواب زمستانی رایج است. چربی قهوهای به پستانداران کمک می‌کند تا دمای بدن خود را تنظیم کنند. وقتی واقعا سرد است، میتوکندری‌های فراوانی که در این نوع بافت چربی یافت می‌شوند، انرژی را می‌سوزانند و گرما تولید می‌کنند. درحقیقت، میتوکندری‌های غنی از آهن همان چیزی هستند که به چربی رنگ قهوهای می‌بخشند.
سال ۲۰۰۹ بود که دانشمندان کشف کردند برخی از انسان‌های بالغ نیز در بدن خود چربی قهوهای دارند که معمولا در اطراف گردن و شانه‌ها قرار دارد. مطالعات زیادی روی موش‌ها درمورد مزیت داشتن چربی قهوهای انجام شده است اما در انسان‌ها تا این اواخر پژوهش در این زمینه مبهم بوده است. به‌نظر می‌رسد داشتن چربی قهوهای متابولیسم فرد را بهبود می‌بخشد و ممکن است حتی به کاهش وزن کمک کند (گرچه مورد دوم احتمالا چندان ساده نیست.) کوهن می‌گوید: «سوالی که طبیعتا همه دارند این است که: چه کار کنم تا چربی قهوهای بیشتری به دست آورم؟ هنوز پاسخ مناسبی برای آن نداریم، اما فضای هیجان‌انگیزی دراین زمینه وجود دارد که پژوهشگران می‌توانند به آن بپردازند.»
پژوهشگران با بررسی مجموعه داده بزرگی از ۵۲۴۸۷ شرکت‌کننده که به‌منظور ارزیابی سرطان تحت اسکن PET/CT قرار گرفته بودند، شواهدی از وجود چربی قهوهای را در کمتر از ۱۰ درصد موارد (۵۰۷۰ نفر) پیدا کردند. به‌علت شرایطی که شرکت‌کنندگان در آن قرار داشتند، پژوهشگران فکر می‌کنند برآورد آن‌ها ممکن است کمتر از حد واقعی باشد: به آن‌ها گفته شده بود که پیش از اسکن‌ها، از مواجهه با سرما، ورزش و کافئین خودداری کنند که همه‌ی این موارد با فعالیت چربی قهوهای ارتباط دارد.
حدود ۴/۶ درصد از افرادی که چربی قهوهای داشتند، به دیابت نوع ۲ مبتلا بودند، درحالی‌که این عدد در افراد گروه بدون چربی قهوهای ۹/۴ درصد بود. نتیجه‌ی مشابهی درمورد نتایج کلسترول غیرطبیعی نیز دیده می‌شد: ۱۸/۹ درصد از افراد دارای چربی قهوهای دارای کلسترول غیرطبیعی بودند، درحالی‌که این رقم در افراد گروه بدون چربی قهوهای ۲۲/۲ درصد بود. فشار خون بالا، نارسایی احتقانی قلب و بیماری عروق کرونر نیز تفاوت‌های مثبت کوچکی را در گروه چربی قهوهای درمقایسه با گروه بدون چربی قهوهای نشان می‌داد. پژوهشگران در مقاله‌ی خود می‌نویسند: «این یافته‌ها با مقادیر قند خون، تری‌گلیسیرید و لیپوپروتئین با چگالی بالا بهتر در افراد دارای چربی قهوهای حمایت می‌شود.»
گرچه اعدادی که ارائه شده است، هیجان‌انگیز هستند، هنوز شواهدی وجود ندارد که نشان دهد چربی قهوهای شما را دربرابر هر یک از این شرایط ایمن می‌کند، اما ارتباطی با کاهش خطر وجود دارد که ارزش بررسی بیشتر را دارد. با‌این‌حال، نکته‌ی جالب آن است که چربی قهوهای خصوصا در افرادی که چاق بودند، محافظ بود. شیوع شرایط متابولیک و قلبی مورد مطالعه در افراد چاقی که چربی قهوهای داشتند، نظیر شیوع آن‌ها در افراد غیرچاق بود. کوهن می‌گوید: «تقریبا به‌نظر می‌رسد که آن‌ها از اثرات مضر چربی سفید محافظت شوند.»
پژوهشگران در مقاله‌ی خود متذکر می‌شوند: «روی هم رفته، یافته‌های ما بر نقش احتمالی چربی قهوهای در ارتقای سلامت قلبی متابولیکی تأکید می‌کند.»
ذکر این نکته مهم است که داده‌هایی که پژوهشگران روی آن‌ها کار کردند، از ارزیابی‌های سرطان مرکز سرطان مموریال اسلون کترینگ نیویورک حاصل شده است، یعنی نمونه‌ی مورد مطالعه نشان‌دهنده‌ی جمعیت عمومی نیست. با‌این‌حال، مطالعه‌ی نگاه جدید و جذابی به نقش چربی قهوهای در بدن انسان ایجاد کرده است و می‌توان امیدوار بود که به کشفیات بیشتری در آینده منجر شود. کوهن می‌گوید:
این احتمال را درنظر می‌گیریم که بافت چربی قهوهای کاری بیش از مصرف گلوکز و سوختن کالری انجام دهد و شاید واقعا در سیگنال‌دهی هورمونی به اعضای دیگر بدن نقش داشته باشد.
این پژوهش در مجله‌ی Nature Medicine منتشر شده است.