نیمی از مبتلایان به کووید ۱۹ شدید دچار آسیب قلبی ماندگار می‌شوند

مطالعه‌ی جدیدی که در مجله‌ی European Heart Journal منتشر شده است، ۱۴۸ بیمار از ۶ بیمارستان در لندن را مورد بررسی قرار داد و دریافت که در بیمارانی که به کووید ۱۹ شدید مبتلا و همچنین دارای افزایش سطح پروتئینی به نام تروپونین بودند، احتمال آسیب قلبی بیشتر بود.

زمانی‌که عضله‌ی قلب آسیب می‌بیند، تروپونین در خون آزاد می‌شود و اگر اتفاقی مانند انسداد شریان رخ دهد یا در صورت وجود التهاب در قلب، سطح تروپونین افزایش پیدا می‌کند. سطح بسیار بالای تروپونین اغلب نشان‌دهنده‌ی این است که فرد دچار حمله‌ی قلبی شده است.

به گزارش فوربز، پژوهش‌های گذشته نشان داده است که حدود یک پنجم از بیماران کووید ۱۹ که بستری می‌شوند، دارای افزایش سطح تروپونین نیز هستند. افزایش سطح ترپونین همچنین با نتایج ضعیف‌تر و افزایش خطر مرگ همراه است.

جدیدترین مطالعه با استفاده از تصویرسازی تشدید مغناطیسی (MRI) چندین نوع آسیب قلبی را در بیماران مبتلا به کووید ۱۹ دارای افزایش سطح تروپونین پیدا کرد که شامل التهاب عضله‌ی قلب، صدمه یا مرگ بافت قلبی، خون‌رسانی محدود به قلب یا ترکیبی از هر سه مورد می‌شد. ماریانا فونتانا، استاد کاردیولوژی کالج دانشگاهی لندن و نویسنده‌ی اصلی مقاله گفت:

ما شواهدی از نرخ بالای آسیب عضله‌ی قلب پیدا کردیم که یکی دو ماه پس از ترخیص روی اسکن‌ها قابل مشاهده است. اگرچه ممکن است برخی از این موارد از قبل وجود داشته باشد، اسکن MRI نشان می‌دهد برخی از آن‌ها جدید بودند و احتمالا براثر کووید ۱۹ ایجاد شده بودند. مهم‌تر اینکه، الگوی آسیب به قلب متغیر بود که نشان می‌دهد قلب درمعرض خطر انواع مختلف آسیب‌ها قرار دارد. درحالی‌که فقط مقدار کمی از آسیب پایدار را تشخیص دادیم، شاهد آسیب قلبی بودیم که حتی زمانی‌که عملکرد پمپاژ قلب مختل نشده بود، وجود داشت و ممکن است توسط تکنیک‌های دیگر تشخیص داده نشده باشد.

به‌طور دقیق‌تر، مطالعه نشان داد قسمت‌هایی از قلب که مسئول پمپ کردن خون اکسیژن‌دار به بدن هستند، در ۸۹ درصد از بیماران طبیعی بود اما در ۵۴ درصد از آن‌ها علائم زخم یا صدمه به عضله‌ی قلبی دیده می‌شد. علاوه‌بر‌این، کمی بیش از یک‌چهارم دچار صدمه ناشی از التهاب بودند درحالی‌که ۲۲ درصد دچار انفارکتوس یا ایسکمی بودند (۶ درصد هر دو را داشتند). درنهایت، مطالعه نشان داد که ۸ درصد از شرکت‌کنندگان دچار التهاب ماندگار قلب بودند.

فونتانا توضیح می‌دهد درحالی‌که در بیشتر موارد آسیب قلبی شایع است و احتمالا روی عملکرد قلب تأثیری نمی‌گذارد، شناسایی نوع آسیب، خصوصا در رابطه با پیدا کردن بیمارانی که درمعرض خطر بالاتر یا پایین‌تر قرار دارند، می‌تواند مفید باشد. وی با اشاره به اینکه استراتژی‌هایی مانند درمان‌های دارویی حمایت‌کننده برای محافظت از عملکرد قلب در طول زمان ممکن است مفید باشد، توضیح داد:

در شدیدترین موارد، این نگرانی وجود دارد که آسیب ممکن است خطر نارسایی قلبی را در آینده افزایش دهد. اما اسکن‌ MRI قلب می‌تواند الگوهای متفاوت آسیب را شناسایی کند که ممکن است ما را قادر سازد تا تشخیص دقیق‌تری داشته باشیم و در انتخاب درمان‌ها بهتر عمل کنیم.

اما خصوصا برای درک این موضوع که قلب افرادی که به کووید ۱۹ مبتلا می‌شوند اما در بیمارستان بستری نمی‌شوند، چگونه تحت‌تأثیر قرار می‌گیرد، پژوهش‌های بیشتری نیاز است. پژوهش‌های زیادی حاکی از آن هستند که بیشتر افرادی که به کووید ۱۹ مبتلا می‌شوند، ممکن است دچار آسیب قلبی ماندگاری شوند.

برای مثال، مطالعه‌ای که در ژوئن ۲۰۲۰ در مجله‌ی JAMA منتشر شد، نشان می‌داد ۷۸ درصد از بیماران کووید ۱۹ که اخیرا بهبود پیدا کرده‌ بودند، دارای ناهنجاری‌های قلبی بودند و ۶۰ درصد از آن‌ها التهاب قلب ماندگاری داشتند. مطالعه‌ی دیگری که کارکنان مراقبت‌های بهداشتی را که از کووید ۱۹ بهبود یافته بودند، مورد بررسی قرار داد، نشان داد که تقریبا ۴۰ درصد از آن‌ها دچار میوکاردیت یا میوپریکاردیت تشخیص داده شده بودند و این درحالی‌ بود کمتر از نیمی از آن‌ها در زمان اسکن علائمی نشان می‌دادند.

این موارد احتمالا فقط گوشه‌‌ای از سال‌ها مشکلات قلبی براثر ویروس کرونا است و به گفته‌ی برخی پژوهشگران، کووید ۱۹ شیوع نارسایی قلبی را طی دهه‌های آینده افزایش خواهد داد.