مردی فلج میمون بازی پونگ نورالینک را به مبارزه طلبیده است

مردی با ایمپلنت مغزی که به وی امکان کنترل کامپیوتر را ازطریق سیگنال‌های ذهنی می‌دهد، اعلام آمادگی کرده است با شرکت نورالینک ایلان ماسک در مسابقه پونگ با یک میمون مبارزه کند. نورالینک در حال ساخت ایمپلنت‌های مغزی بی‌سیم پیشرفته است تا انسان بتواند مستقیما با شبکه‌های کامپیوتر متصل شود. ماه آوریل، پژوهشگران همکار این شرکت ویدئوهایی از یک میمون رزوس به نام پیجر را به‌نمایش گذاشتند که با استفاده از سیگنال‌های فکری می‌توانست بازی پدل کلاسیک انجام دهد.

ناتان کوپلند شش سال پیش نوع دیگری از ایمپلنت را دریافت کرد که از آن برای بازی‌های ویدئویی استفاده می‌کند. وی گفت: «به‌محض دیدن آن گفتم: آیا ممکن است بتوانم آن میمون را شکست دهم؟» کوپلند در تصادف رانندگی آسیب دیده است و نمی‌تواند راه برود یا انگشتانش را تکان بدهد. او حرکاتش را در قسمت شانه‌ حفظ کرده است و با کنار مشت خود کامپیوتر را می‌تواند به‌کار بیندازد و به‌کمک تاچ‌پد با آن کار کند. این بدان‌معنا است که او کاملا بر رابط مغزی‌اش متکی نیست. کوپلند می‌گوید اکنون آماده است در اولین نبرد بین‌گونه‌ایِ پونگ با میمون مبارزه کند. او اولین بازی‌های پونک فکری‌اش را این هفته انجام داده و اعلام کرده در حال آماده‌شدن و آموزش‌دیدن است.

مسابقه فکری انسان دربرابر میمون کمک چندانی به پیشرفت درک علمی نخواهد کرد. درعوض، این مسابقه نویدبخش رابط‌های مغز و کامپیوتری است که به افراد به‌شدت فلج دسترسی آزادانه‌تری به کامپیوترها و اینترنت خواهد داد. مسابقه پونگ می‌تواند آنلاین برگزار شود و ازطریق سرویس پخش ویدئو توییچ پخش شود که کوپلند در آن پروفایل دارد و آرزو می‌کند با هزاران دنبال‌کننده به ستاره تبدیل شود.

به‌گزارش ام‌آی‌تی تکنولوژی ریویو، هدف اولیه نورالینک برای ایمپلنت‌های خود بازگرداندن آزادی دیجیتال به افراد فلج با کمک به آن‌ها به‌منظور برقراری ارتباط راحت‌تر ازطریق متن، دنبال‌کردن کنجکاوی خود در وب، بیان خلاقیت خود ازطریق عکاسی و هنر و البته بازی‌های ویدئویی است.

درحال‌حاضر، کوپلند از دستورهای ذهنی برای انجام بازی‌های ویدئویی، ازجمله بازی‌های کلاسیک‌ سگا مانند سونیک خارپشت استفاده می‌کند. او اعتراف می‌کند سؤال سختی بود که آیا میمون ماسک را به مبارزه دعوت کند یا نه. کوپلند در برنامه رادیویی ساینس‌فرایدی از این چالش خبر داد؛ برنامه‌ای که برای گفت‌وگو درباره رابط‌های مغز و کامپیوتر در آن حضور داشت.

ناتان کوپلند این هفته در دانشگاه پیتسبرگ با استفاده از ایمپلنت عصبی با ذهن خود پونگ بازی کرد.

رابط‌های مغز با ثبت شلیک الکتریکی نورون‌ها در قشر حرکتی مغز یعنی ناحیه‌ای از مغز کار می‌کنند که حرکات را کنترل می‌کند. نرخ شلیک هر نورون اطلاعاتی درباره حرکاتی را دربر می‌گیرد که شخص در حال انجام آن‌ها است یا صرفا آن‌ها را تصور می‌کند. سپس، برنامه‌ای رمزگشا سیگنال‌ها را به دستوری تبدیل می‌کند که می‌تواند به مکان‌نمای کامپیوتر منتقل شود. کوپلند یکی از معدود انسان‌هایی است که نوع قدیمی‌تر ایمپلنت‌ها موسوم به آرایه یوتا را دارد که او در آزمایش‌هایش در دانشگاه پیتسبرگ از آن برای انجام کارهایی، ازجمله حرکت بازوهای رباتیک استفاده می‌کند.

قبل از اینکه کوپلند وظیفه‌ای انجام دهد، کارش را با جلسه آموزشی ده‌دقیقه‌ای آغاز می‌کند تا الگوریتمی بتواند سیگنال‌های شلیک نورون‌هایش را به حرکات خاص مرتبط کند. کوپلند می‌گوید پس از چنین جلسه‌ای، می‌تواند با فکرش مکان‌نمای کامپیوتر را به سمت راست یا چپ و جلو یا عقب حرکت دهد. او با فکر‌کردن درباره بستن دستش موجب کلیک موس می‌شود. از مارس گذشته، تیم پیتسبرگ شرایط را برای کوپلند آماده کرد تا از ایمپلنت مغزی‌اش به‌تنهایی در خانه برای اجرای تبلت استفاده کند. او از تبلتش برای جست‌وجو در وب و کشیدن تصاویری از گربه با برنامه نقاشی استفاده کرد.

نقاشی گربه به‌وسیله ناتان کوپلند فلج کشیده است. او از رابط مغز و کامپیوتر برای کنترل کامپیوتر استفاده می‌کند.

تبلت کوپلند قدرتمند نیست و او فقط می‌تواند از آن به‌همراه باتری‌هایش استفاده کند. مغز او نباید مستقیما به شبکه الکتریکی متصل شود؛ زیرا کسی نمی‌داند نوسان برق ممکن است چه تأثیری بگذارد. جفری ویس پژوهشگر دانشگاه پیتسبرگ است که با کوپلند کار می‌کند. ویس از کوپلند خواسته است مراقب نرم‌افزارهایی باشد که روی آن نصب می‌کند.

اگر مسابقه ذهنی اتفاق افتد، نخستی نورالینک از مزیت رابط‌های نسل بعدی برخوردار خواهد بود؛ درحالی‌که کوپلند مجبور است کابل‌ها را به دو پورت (درگاه) روی جمجمه‌اش متصل کند، ایمپلنت نورالینک تقریبا به‌اندازه درِ بطری نوشیدنی است و کاملا در جمجمه جاسازی شده است. این ایمپلنت ضبط‌های مغزی را بی‌سیم و ازطریق بلوتوث انتقال می‌دهد. ویس می‌گوید: «این دستگاه بسیار امیدوارکننده، اما جدید است و سؤالات زیادی درباره‌اش وجود دارد. تاکنون، کسی خارج از نورالینک نتوانسته‌ است به آن نگاهی بیندازد.»

شرکت نورالینک گفته امیدوار است انسان‌هایی برای آزمایش دستگاهش به‌کار گیرد؛ ولی این امر به نحوه عملکرد آن در حیوانات، ازجمله خوک‌ها بستگی دارد که نورالینک در حال آزمایش آن است. ویس می‌گوید کسی نمی‌داند این آزمایش‌ها شش ماه یا شش سال طول خواهد کشید. ایمپلنت نورالینک درمقایسه‌با دستگاه‌های قبلی فعالیت نورون‌های بیشتری ثبت می‌کند. این مدل از ایمپلنت در مغز میمون از حدود هزار الکترود بسیار ریز استفاده می‌کند؛ درحالی‌که ایمپلنت موجود در قشر حرکتی کوپلند هر بار فعالیت مربوط به حدود ۱۶۰ نورون حرکتی را ثبت می‌کند.

ویس می‌گوید مطمئن نیست چه کسی در مسابقه پوند پیروز خواهد شد و آیا ثبت فعالیت نورون‌های بیشتر موجب تقویت کنترل روی حرکات دو بعدی راکت پونگ می‌شود یا خیر. او اعتقاد دارد: «میمون‌ها احتمالا بهتر نیستند؛ اما زمان زیادی برای تمرین دارند.» ناگفته نماند پونگ به همان اندازه که بازی‌ای ذهنی است، نوعی مهارت جسمی محسوب می‌شود. کوپلند به‌عنوان انسان از مزیت نبوغ برخوردار است: برخی از بازی‌های پونگ به بازیکن اجازه می‌دهند با زوایای تیزتری به توپ ضربه بزند و از مانورهای خطرناکی، مانند حرکت سریع راکت برای بستن راه توپ استفاده کند. کوپلند با دسترسی به بازی آنلاین Project:Pong، تمرینش را در آزمایشگاه دانشگاه پیتسبرگ آغاز کرد. او امیدوار است بتواند حامی مالی بیابد و شاید برای کامپیوتر جدید کمک مالی جمع کند. او پس از بازی متوجه شد پونگ آن‌طور‌که به‌نظر می‌رسد، ساده نیست و گفته است باید بیشتر تمرین کند.