چگونه ممکن است به‌طور تصادفی به گوشت قرمز حساسیت پیدا کنید؟

وقتی هفت سال پیش کارگر مزرعه ۵۶ ساله‌ای در حومه‌ی کانزاس‌سیتی در ایالت میزوری ایالات متحده‌ی آمریکا در مدت چند ساعت پس از خوردن همبرگر دچار بثوراتی روی کمر و بازوی خود شد، از علت آن خبر نداشت. مانند بسیاری از افراد مبتلا به سندرم آلفاگال (AGS)، مسیر از نیش کنه تا آلرژی به گوشت، مسیر مشخصی نبود.

کهیر و بثورات همیشه پس از وعده‌ی غذایی حاوی گوشت ظاهر نمی‌شدند یا ممکن بود چندین‌بار در مدت یک هفته ظاهر شوند. در موارد نادری تنگی‌نفس وجود داشت؛ اما وضعیت آن‌قدر وخیم نبود که به مراجعه به پزشک نیاز باشد.

در این مورد خاص که اخیرا در مجله‌ی BMJ Case Studies گزارش شده است، تاریخچه‌ی بیمار دچار آلرژی‌های فصلی و درمان HIV وی که در ۲۱ سالگی به آن مبتلا شده بود، پیچیده‌تر شد. او سال‌ها علائم خود را به پزشکان گزارش می‌کرد؛ اما پیشرفتی در تشخیص قطعی حاصل نمی‌شد. تعویض مواد شوینده نیز کمکی نکرد و پوشیدن لباس‌های نو نیز بی‌فایده بود. آلرژی غذایی ابتدا رد شد؛ زیرا درباره‌‌ی حساسیت غذایی، علائم معمولا در مدت چند دقیقه از مصرف غذایی که به آن حساست دارید، رخ می‌دهد و نه چند ساعت.

داستان او داستان غیرمعمولی نیست. طبق گزارش‌ها، تقریبا در ۳ درصد از جمعیت برخی از مناطق ایالات متحده‌ی آمریکا علائم مرتبط با سندرم آلفاگال دیده می‌شود؛ اگرچه هنوز اطلاعات کمی درباره‌ی شیوع آن داریم. برای بیماری که بی‌تردید سابقه‌ی طولانی در تاریخ بشر دارد، تصورناپذیر به‌نظر می‌رسد که پژوهشگران فقط حدود ۲۰ سال است که در حال مطالعه‌ی دقیق آن هستند.

در سال ۲۰۰۲، توماس پلاتس‌میلز واکنش‌های آلرژیک بیماران مبتلا به سرطان را مطالعه کرد؛ واکنش‌هایی که با داروی ستوکسیماب تحت‌درمان بودند. درحالی‌که او با افرادی برخورد می‌کرد که ادعا می‌کردند با خوردن برخی گوشت‌ها و فراورده‌های گوشتی دچار واکنش آلرژیک می‌شدند، ارتباط میان این دو بعیدترین چیزی بود که در آن زمان به آن فکر می‌کرد. بااین‌حال، سال‌ها گذشت و موارد شدیدی از واکنش‌های ستوکسیماب در سراسر ایالات متحده‌ی آمریکا ثبت شد.

سرانجام در سال ۲۰۰۸، پلاتس‌میلز علت اصلی مشکل را پیدا کرد: پاسخ آنتی‌بادی ایمونوگلوبولین E به کربوهیدراتی به نام آلفاگال. آلفا‌گال قندی است که در حیوانات مختلف یافت می‌شود؛ اما نخستی‌هایی مانند انسان استثنا هستند؛ به‌گونه‌ای که این قند از موش‌های تراریخته به بیماران منتقل می‌شد؛ موش‌هایی که برای ساخت درمان شیمی‌درمانی استفاده می‌شدند.

آلرژی‌ معمولا ناشی از واکنش بدن به پروتئینی است که آن را نمی‌شناسد. برخورد با کربوهیدراتی که می‌توانست آغازگر واکنش آلرژیک باشد، بسیار غیرعادی بود. بااین‌حال با حل این معما، هنوز این سؤال باقی بود که بیماران از ابتدا چگونه به این حساسیت دچار می‌شوند؟

برای جواب‌دادن به این سؤال، چند سرنخ وجود داشت. یکی از آن‌ها الگوی مواردی بود که به‌طرز مشکوکی با موارد تب منقوط کوه‌های راکی هم‌پوشانی داشت. تب منقوط کوه‌های راکی بیماری‌ای است که کنه‌ی تگزاسی یا کنه‌ی لون‌استار (Amblyomma americanum) منتقل می‌کند.

کنه‌ی لون‌استار

امروزه، دانشمندان مطمئن‌اند که آلفاگال چسبیده به پروتئین‌های موجود در بزاق کنه افراد را دربرابر کربوهیدرات موجود در گوشت‌هایی مانند گوشت گوسفند و گوشت گاو حساس می‌کند. ازآنجاکه این ترکیب طی طبخ تجزیه نمی‌شود، بدن وقتی با آن رو‌به‌رو می‌شود، واکنش بیش‌ازحدی نشان می‌دهد.

کشاورزی که اخیرا مشکل او شرح داده شد، درنهایت پزشکانی را پیدا کرد که به علت مشکل او پی بردند. هفت سال پس از اینکه علائم اولین‌بار ظاهر شد، یکی از دوستانش درباره‌ی سندرم آلفاگال به او گفت. ازآنجاکه کنه‌ها خطر رایجی در شغل او بودند، او سریعا متوجه این ارتباط شد. اکنون، بیمار با داشتن EpiPen (خودتزریق‌کننده‌ی اپی‌نفرین) و مصرف‌نکردن گوشت قرمز، هشت سال است که تقریبا واکنش آلرژیکی را تجربه نکرده است.

این پایان خوشی است که همه‌ی ما می‌توانیم از آن درس بگیریم. ازنظر پژوهشی، سندرم آلفاگال بیماری نسبتا جدیدی است و هنوز باید چیزهای زیادی درباره‌ی شیوع و تعامل آن بیماری‌ها و درمان‌های دیگر مانند واکنش‌های احتمالی به داروها و اجزای آن‌ها یاد بگیریم. اگر فکر می‌کنید پس از خوردن همبرگر دچار مشکل می‌شوید، به پزشک مراجعه کنید؛ چرا‌که این همه سال عذاب‌کشیدن توجیهی ندارد و مشکل شما درمان‌شدنی است.

این مورد در مجله‌ی BMJ Case Reports شرح داده شده است.