بر‌ اساس پژوهشی جدید، اگر جراح مرد باشد خطر مرگ بیماران زن بسیار بیشتر است

هنوز کسی علت این مسئله را نمی‌داند، اما مدل جدیدی که جنس جراح، جنس بیمار و نتایج جراحی را مقایسه می‌کند، سوگیری نهفته‌ای را نشان داده است که می‌تواند به قیمت سلامتی و حتی جان بیماران تمام شود. این نتایج مبتنی‌بر اطلاعات بیش از ۱/۳ میلیون بیمار است که بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۹، در انتاریوی کانادا تحت یکی از ۲۱ عمل جراحی انتخابی رایج قرار گرفته بودند.

به‌طور‌ کلی، تجزیه‌و‌تحلیل نشان می‌دهد که وقتی جراحِ مرد، بیمارِ زن را درمان می‌کند، نسبت‌‌ به حالتی که جراح زن باشد، احتمال اینکه بیمار عوارضی را تجربه کند، ۱۶ درصد بیشتر است. همچنین احتمال اینکه بیمار برای مدت بیشتری در بیمارستان بماند، ۲۰ درصد بیشتر و احتمال اینکه از دنیا برود، ۳۲ درصد بیشتر است.

از سوی دیگر، احتمال اینکه بیماران مردی که توسط جراح زن تحت درمان قرار می‌گرفتند، عوارضی را تجربه کنند، فقط دو درصد بالاتر بود و اگر جراح مرد آن‌ها را مداوا می‌کرد؛ احتمال مرگ آن‌ها ۱۳ درصد کمتر بود.

در سال ۲۰۱۸، نشان داده شد که در بیمارستان‌های فلوریدا، نرخ مرگ‌و‌میر بیماران زن که به‌‌ دنبال دریافت مراقبت برای حملات قلبی بودند، زمانی که پزشکشان مرد بود، بالاتر بود. در‌ مقابل، پزشکان زن صرف‌نظر از اینکه بیمار آن‌ها مرد یا زن بود، نتایج ثابت‌تری داشتند. جالب اینکه جراحان مردی که با پزشکان و بیماران زن مواجهه‌ی بیشتری داشتند، نتایج بهتری برای زنان داشتند.

در‌ حالی‌که برخی از مطالعات گذشته نشان می‌دهند که پزشکان زن در‌ مقایسه‌‌ با پزشکان مرد، آزمایش‌های تکمیلی و داروهای متفاوتی تجویز می‌کنند، یا بیشتر به صحبت‌های بیماران خود گوش می‌دهند؛ پژوهش‌های بیشتری برای تعیین این موضوع نیاز است که کدام عوامل بیشتر روی این نتایج اثر دارند تا بتوانیم این سوگیری را برطرف کنیم.

در تفسیری که همراه مطالعه‌ی جدید منتشر شده است و نویسندگان آن آمالیا کوکران و آندریا رینر از کالج پزشکی دانشگاه فلوریدا هستند، آمده است:

جراحان احتمالاً معتقدند که مراقبت‌هایی با کیفیت برابر بیماری بیماران و بدون توجه به هویّت آن‌ها ارائه می‌دهند. با‌‌ این‌‌ حال، این داده‌ها بر پدیده‌ای تأکید می‌کنند که مورد توجه قرار نگرفته و پیامدهای قابل‌اندازه‌گیری این سوگیری پنهان را آشکار می‌کند. معیارهایی از نتایج جراحان بر‌ اساس هویّت بیمار باید ایجاد شود و در‌ بررسی‌های عملکرد گنجانده شود.

کوکران و رینر پیشنهاد می‌کنند که کارشناسان پزشکی همچنین می‌توانند در‌ جهت بهبود مراقبت و ارتباط با بیماران خصوصاً بیمارانی که هویّت متفاوتی نسبت‌‌ به خودشان دارند، بهتر آموزش ببینند.

در‌ حالی‌که بیشتر یافته‌ها تا به امروز نشان می‌دهند که بیماران معمولاً در دستان جراحان و پزشکان زن وضعیت بهتری دارند، نابرابری جنسیتی قابل‌توجه در این حرفه‌ها به این معنا است که بسیاری از بیماران قدرت انتخاب ندارند.

به گزارش ساینس الرت، در سال ۲۰۲۰، کمی بیش از ۲۷ درصد از جراحان عمومی در کانادا زن بودند. در ایالات متحده این درصد کمی کم‌تر است. در هر دو کشور، جراحان زن به میزان قابل‌توجهی کمتر از همتایان مرد خود دستمزد می‌گیرند. در تفسیر همراه مقاله آمده است:

بیماران زنی که دچار بیماری نیازمند به عمل حراجی هستند، نباید به خاطر عدم دسترسی به جراح زن یا جراحانی که صلاحیت مراقبت از بیماران زن را دارند، محروم بمانند و آسیب ببینند. در‌ حالی‌که کمبود داده وجود دارد، نگرانی‌هایی که بیماران زن تحت عمل جراحی با آن‌ها روبه‌رو هستند، ممکن است برای بیماران دارای جنسیت نامنطبق و بیماران تراجنسی بیشتر هم باشد. ما وظیفه داریم که بدون توجه به سازگاری هویّت بیماران با هویت خودمان، بهترین نتایج را برای آن‌ها ارائه دهیم.

این مطالعه در مجله‌ی JAMA Surgery منتشر شده است.