دانشمندان هشدار می‌دهند با همه‌گیری نزدیک‌بینی مواجهیم
بر اساس داده‌های جمع‌آوری‌شده از ۱۰۷۴۴۲ شرکت‌کننده در برنامه‌ی جامع بیوبانک بریتانیا، احتمال نزدیک‌بین بودن در افرادی که اواخر دهه‌ی ۱۹۶۰ متولد شده‌اند، ده درصد بیشتر از افرادی است که سه دهه قبل از آن متولد شده‌اند. بزرگ‌ترین جهش در افرادی دیده می‌شد که در سنین بالا تغییرات بینایی را تجربه می‌کردند، اگرچه در بین افرادی که در کودکی دچار نزدیک‌بینی بودند، تعداد موارد شدید طی همان دوره، دو برابر شده بود.
تصور می‌شود این عارضه ناشی از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی از جمله افزایش زمان استفاده از صفحه‌نمایش باشد، اگرچه مطالعه همچنین شواهدی پیدا کرد که این روندها را می‌توان با اقدامات بهداشت عمومی مناسب تغییر داد. پژوهشگران در مقاله‌ی خود توضیح می‌دهند: «این نگرانی جدی سلامت عمومی در سطح جهانی است که با همه‌گیری در حال وقوع نزدیک‌بینی همراه است که ویژگی آن افزایش شیوع و تغییر توزیع جمعیت به سمت آغاز نزدیک‌بینی در سنین کم‌تر و با شدت بیشتر است.»
مسن‌ترین گروه تحت پوشش مطالعه‌ی بیوبانک افرادی بودند که بین سال‌های ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۴ متولد شده بودند. در اینجا، ۱۲٫۶ درصد در دوران کودکی و ۷٫۴ درصد در سنین بالاتر دچار نزدیک‌بینی شده بودند. برای جوان‌ترین گروه که بین سال‌های ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۰ متولد شده بودند، این ارقام به ترتیب به ۱۵٫۶ و ۱۳٫۶ درصد افزایش یافت.
به‌طور کلی، نسبت افراد دچار نزدیک‌بینی در پیرترین و جوان‌ترین گروه‌ها از ۲۰ درصد به ۲۹٫۲ درصد افزایش یافت، اگرچه بیشتر موارد اضافه‌شده‌ی دوران بزرگسالی خفیف بودند.
درحالی‌که این کل ماجرا نیست (بالاترین درصد یعنی ۳۰٫۹ درصد برای افرادی ثبت شده بود که بین سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۵۹ متولد شده بودند)، این مطالعه روند نگران‌کننده‌ای را نشان می‌دهد.
پژوهشگران با بررسی عمیق‌تر داده‌ها چندین دلیل را برای این جهش پیشنهاد می‌کنند: تغییر در رژیم غذایی دوران کودکی، افزایش استفاده از صفحه‌های نمایش دیجیتال و تغییر در روش‌های آموزش (برای مثال تکالیف بیشتر و کاهش زمانی که کودک در فضای بیرون می‌گذارد).
بر اساس پژوهش جدید، افزایش تعداد افرادی که پس از ۱۸ سالگی به تحصیلات خود ادامه می‌دهند نیز می‌تواند یکی از عوامل مؤثر باشد. در مطالعات گذشته نیز به ارتباط بین تحصیلات عالی و افزایش خطر دچار شدن به نزدیک‌بینی اشاره شده است. پژوهشگران می‌نویسند:
تغییری در طول زمان در نسبت کودکانی که ادامه‌ی تحصیل را انتخاب می‌کنند و درعین‌حال، تغییر در روش‌های آموزش، استفاده گسترده از تلویزیون و اخیراً استفاده گسترده از صفحات نمایش الکترونیکی و گسترش چنین فعالیت‌هایی به زمان‌های آزاد، وجود داشته اشت.
همان‌طور که مطالعات دیگر در سراسر جهان نشان داده‌اند، نزدیک‌بینی در حال تبدیل شدن به مشکلی برای افراد بیشتری در اوایل زندگی است، درحالی‌که در همین حین، نسبت بیشتری از افرادی که دچار نزدیک‌بینی می‌شوند، موارد شدیدتر اختلال چشم را گزارش می‌کنند.
اگرچه، شواهد نشان داده‌شده در اینجا برای ثابت ماندن فراوانی نزدیک‌بینی در افرادی که بین سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۰ متولد شده‌اند، از این ایده حمایت می‌کند که این روندها می‌توانند ثابت یا حتی معکوس شوند.
پژوهش‌های بیشتری باید در مورد این مسائل انجام شود که بفهمیم چگونه تأثیرات مختلف در خطر نزدیک‌بینی نقش دارند و چگونه نرخ‌های دوران کودکی (که به احتمال زیاد توسط ژنتیک تعیین می‌شود) با نرخ‌های دوران بزرگسالی (که به احتمال زیاد تحت‌تأثیر عوامل محیطی قرار دارد) متفاوت است. پژوهشگران نتیجه‌گیری می‌کنند: «برای بهبود درک ما از عوامل خطر قابل‌اصلاح در طول زندگی و نحوه‌ی مقابله با آن‌ها باید پژوهش‌های چندرشته‌ای انجام شود.»
این پژوهش در مجله‌ی PLOS ONE منتشر شده است.