فقط ده دقیقه پیاده‌روی در روز ممکن است به زندگی طولانی‌تر منجر شود

براساس مطالعه‌ای جدید درباره‌ی تحرک و مرگ‌و‌میر، اگر تقریباً همه‌ی مردم روزانه ده دقیقه پیاده‌روی بیشتر را شروع کنند، درمجموع می‌توانند از بیش از ۱۱۱ هزار مورد مرگ در سال پیشگیری کنند.

این مطالعه که اخیراً در مجله‌ی JAMA Internal Medicine منتشر شد، از داده‌های فعالیت جسمی و نرخ مرگ‌و‌میر هزاران بزرگ‌سال آمریکایی برای برآورد این مسئله استفاده کرد که اگر همه بیشتر ورزش کنند، از چه تعداد مرگ در سال ممکن است بتوان اجتناب کرد. نتایج نشان می‌دهد حتی کمی فعالیت بدنی بیشتر همه‌ی افراد به‌طور بالقوه می‌تواند از صدهاهزار مرگ زودرس در سال‌های آینده جلوگیری کند.

شواهد علمی فراوانی وجود دارد که نشان می‌دهد میزان ورزش بر طول عمر ما اثر می‌گذارد. در مطالعه‌ای که سال ۲۰۱۹ مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا منتشر کرد، بیشتر از ۸ درصد از تمام مواد مرگ‌و‌میر در ایالات متحده‌ی آمریکا ناشی از سطح تحرک بسیار کم بود.

مطالعه‌ای بریتانیایی که سال ۲۰۱۵ منتشر شد، نشان داد خطر مرگ زودرس در مردان و زنانی که حداقل ۱۵۰ دقیقه در هفته ورزش می‌کردند (توصیه‌ی استاندارد در بریتانیا و اروپا و ایالات متحده‌ی آمریکا) درمقایسه‌با افرادی که کمتر ورزش می‌کردند، حداقل ۲۵ درصد کاهش پیدا می‌کرد.

همچنین، مطالعه‌ای درزمینه‌ی سبک زندگی و خطر مرگ روی حدود ۴۴ هزار بزرگ‌سال در ایالات متحده‌ی آمریکا و اروپا نشان داد احتمال مرگ زودرس در بی‌تحرک‌ترین مردان و زنان مطالعه که تقریباً کل روز را در حالت نشسته سپری می‌کردند، ۲۶۰ درصد بیشتر از افرادی بود که بیشترین سطح فعالیت بدنی را داشتند و در بیشتر روزها حداقل ۳۰ دقیقه ورزش می‌کردند.

در مطالعه‌ی جدید، پژوهشگران مؤسسه‌ی ملی سرطان و مرکز کنترل و پیشگیری بیماری تصمیم گرفتند این موضوع را بررسی کنند که اگر همه‌ی مردم شروع به فعالیت بیشتر کنند؛ حتی اگر به توصیه‌های رسمی در زمینه‌ی مدت‌زمان ورزش نرسند، نرخ مرگ‌و‌میر چه تغییری می‌کند.

ابتدا پژوهشگران نیاز داشتند که خط پایه‌ای در این رابطه تعیین کنند که چه تعدادی از موارد مرگ‌و‌میر ممکن است با تحرک بسیار کم در ارتباط باشد. بنابراین، آنان جمع‌آوری داده‌های حاصل از بررسی NHANES را شروع کردند. این بررسی به‌طور دوره‌ای از نمونه‌ای از مردم که نماینده‌ی کل جمعیت هستند، درباره‌ی زندگی و سلامتی پرسش می‌کند. برخی از این افراد ردیاب‌های فعالیت را دریافت می‌کنند تا به‌طور عینی میزان تحرک آن‌ها را اندازه‌گیری کند.

پژوهشگران اطلاعات ۴۸۴۰ شرکت‌کننده‌ی مرد و زن را جمع‌آوری کردند که دامنه‌ی سنی‌شان بین ۴۰ تا ۸۵ سال بود. همه‌ی این افراد بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ به این بررسی پیوسته و به مدت یک هفته از دستگاه‌های نظارت بر فعالیت استفاده کرده بودند. پژوهشگران افراد را براساس میزان پیاده‌روی و تحرک گروه‌بندی کردند. آنان از اطلاعات مرگ‌و‌میر کشوری نیز استفاده کردند تا خطر مرگ را برای سطوح مختلف فعالیت مشخص کنند.

پژوهشگران با استفاده از آن نتایج ایجاد مجموعه‌ای از توابع آماری «چه می‌شود، اگر یا what-if» را آغاز کردند. برای مثال، پژوهشگران این پرسش را مطرح کردند که اگر همه‌ی افراد علاوه‌بر میزان فعالیت بدنی کنونی خود، هر روز ده دقیقه بیشتر ورزشی متوسط مانند پیاده‌روی تند را انجام می‌دادند، چند مورد مرگ ممکن بود اتفاق نیفتد؟

پژوهشگران تصحیحاتی انجام دادند تا ازنظر آماری افراد ناتوانی را در نظر بگیرند که نمی‌توانستند فعالیت بدنی انجام دهند. آنان عواملی مانند سن، تحصیلات، استعمال دخانیات، شاخص توده‌ی بدنی و عوامل دیگر را نیز در محاسباتشان در نظر گرفتند. سپس، همان سناریوها را با این شرط اجرا کردند که همه به‌مدت بیست دقیقه در روز و درنهایت سی دقیقه در روز فعالیت کنند و درادامه، نتایج مرگ‌و‌میر را بررسی کردند.

پژوهشگران دریافتند که در هریک از سناریوها، تعداد زیادی از افراد عمر طولانی‌تری خواهند کرد. براساس این مدل‌سازی، اگر هر فرد بزرگ‌سال دارای توانایی حرکت ده دقیقه بیشتر در روز پیاده‌روی ‌سریع می‌کرد، در کل کشور ممکن بود از ۱۱۱،۱۷۴ مورد مرگ پیشگیری شود (حدود ۷ درصد از تمام موارد مرگ‌و‌میر در یک سال عادی).

زمانی که آنان زمان فرضی ورزش را دو برابر کردند و به بیست دقیقه ورزش بیشتر در طول روز رساندند، تعداد مرگ‌و‌میرهایی که به‌طور بالقوه می‌شد پیشگیری کرد، به ۲۰۹،۴۵۹ مورد افزایش یافت. سه برابر کردن مقدار ورزش و رساندن آن به سی دقیقه ورزش اضافی در روز از ۲۷۲،۲۹۷ مورد مرگ یا تقریباً ۱۷ درصد از کل موارد مرگ‌و‌میر سالانه معمول جلوگیری کرد. گفتنی است این داده‌ها پیش از دنیاگیری جمع‌آوری شد و کووید ۱۹ نرخ مرگ‌و‌میر را تغییر داده است.

ارقام یادشده ممکن است غیرملموس به‌نظر برسد؛ اما کاهش مرگ‌و‌میر را می‌توانیم مستقیماً در اطرافیان خود ببینیم. پدرو سن‌موریس، همه‌گیرشناس مرکز ملی سرطان و هدایت‌کننده‌ی این مطالعه، گفت این ارقام می‌تواند به‌معنای اجتناب از مرگ زودرس همسر، والد، دوست، فرزند بالغ، همکار و البته خود ما باشد.

سن‌موریس افزود در این داده‌ها پیامی درباره‌ی اهمیت ترویج فعالیت جسمی به‌منظور کاهش مرگ‌و‌میرهای زودرس وجود دارد و این پیام به یک اندازه برای هریک از ما صدق می‌کند. بنابراین، از امروز سعی کنید به‌مدت ده دقیقه بیشتر فعالیت بدنی متوسطی انجام دهید. سن‌موریس گفت:

از دوستان، همکاران و والدین سال‌خورده خود بخواهید تا همین کار را انجام دهند. کمی فعالیت بدنی بیشتر می‌تواند تأثیر زیادی بگذارد.