نقایص شناختی ناشی از کووید ۱۹ شدید مشابه ۲۰ سال پیری است

طبق مطالعه جدیدی است که در بریتانیا انجام شد و ۲۸ آوریل به صورت آنلاین در مجله‌ی eClinicalMedicine منتشر شد، افرادی که به خاطر ابتلا کووید ۱۹ به بستری شدن در بیمارستان نیاز دارند، دچار مشکلات شناختی پایداری می‌شوند که مشابه چیزی است که وقتی ۲۰ سال پیرتر می‌شوند، رخ می‌دهد.

محدودیتی که مطالعه جدید دارد این است که شامل کمتر از ۵۰ بیمار کووید ۱۹ می‌شود؛ اما به مجموعه شواهد فراوانی می‌افزاید که نشان می‌دهند عفونت ویروس کرونا تأثیر پایداری بر مغز دارد.

به‌عنوان مثال، مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۱ نشان داد بسیاری از افراد مبتلا به کووید طولانی که برای هفته‌ها یا ماه‌ها پس از عفونت اولیه همچنان دچار علائم مختلفی بودند و چندین سندرم مرتبط با مغز ازجمله مه مغزی یا مشکل در تفکر، سردرد و از دست دادن حس بویایی یا چشایی را گزارش می‌کردند. این علائم پایدار منحصر به افرادی نبود که دچار عفونت‌های شدید کووید ۱۹ شده بودند، بلکه همچنین افراد مبتلا به بیماری خفیف نیز تحت‌تأثیر آن قرار داشتند.

همچنین، اخیراً مطالعه بزرگی الگوهای متمایزی از کوچک شدن مغز را در صدها فردی که قبلا دچار کووید ۱۹ شده بودند، پیدا کرد و این احتمال وجود دارد که این آتروفی غیرطبیعی در نقص‌های شناختی مشاهده‌شده در بیماران نقش داشته باشد.

مطالعه جدید بریتانیا روی موارد شدید کووید ۱۹ که به بستری شدن در بیمارستان نیاز داشتند، تمرکز داشت و ارزیابی کرد که حدود شش تا ده ماه پس از عفونت، عملکرد این بیماران در آزمون‌های شناختی نسبت‌به کسانی که دچار کووید ۱۹ نشده بودند، چگونه است (مطالعه شامل نمرات آزمون شناختی قبل از ابتلا به کووید ۱۹ نمی‌شود و این موضوع یکی دیگر از محدودیت‌های مطالعه محسوب می‌شود). مطالعه شامل ۴۶ فرد بود که از ۱۰ مارس تا ۳۱ ژوئیه در بیمارستان ادن‌بروک به دلیل ابتلا به کووید ۱۹ تحت مراقبت‌های ویژه قرار گرفته بودند. بیماران بین ۲۸ تا ۸۳ سال سن داشتند.

درجریان بستری در بخش مراقبت‌های ویژه، ۱۶ نفر تحت دستگاه تنفس مصنوعی قرار گرفتند و از این تعداد، ۱۴ نفر به علت نارسایی چندین عضو به حمایت پزشکی نیاز پیدا کردند. پژوهشگران این ۴۶ فرد را با ۴۶۰ فرد با سن و ویژگی‌های جمعیتی مشابه که قبلا دچار کووید ۱۹ نشده بودند، مقایسه کردند.

همه شرکت‌کنندگان هشت آزمون شناختی را ازطریق پلتفرم Cognitron که کالج سلطنتی لندن آن را ایجاد کرده است، انجام دادند. به‌طورکلی، بیماران کووید ۱۹ در مقایسه با گروه کنترل، الگوی ثابتی از کاهش دقت و کند شدن زمان پردازش را در آزمون‌ها نشان می‌دادند، اگرچه میزان بی‌دقتی و کندی بین وظایف مختلف متفاوت بود.

به‌طور متوسط، ازنظر مقیاس، سطح زوال شناختی بین بیماران کووید ۱۹ و گروه کنترل مشابه زوال طبیعی وابسته‌به سن در شناخت بین افراد در دهه هشتم زندگی در‌مقایسه‌با افراد در دهه ششم زندگی بود. شدت زوال بین بیماران مختلف بسته به‌شدت عفونت اولیه متفاوت بود، یعنی در میان افرادی که به دستگاه تنفس مصنوعی و حمایت چند ارگان نیاز داشتند، بیشتر بود.

پژوهشگران تفاوت قابل‌توجهی را بین بیمارانی که شش ماه پس از بستری‌شدن در بیمارستان آزمون‌ها را تکمیل کردند یا کسانی که ده ماه بعدتر این آزمون‌ها را انجام دادند، پیدا نکردند؛ اگرچه عملکرد گروهی که در ماه دهم پس از بستری‌شدن آزمون‌ها را انجام دادند، اندکی بهتر بود. نویسندگان نوشتند:

نتیجه می‌گیریم که هرگونه بازیابی توانایی شناختی در بهترین حالت ممکن است کند باشد. همچنین مهم است که درنظر بگیریم که مسیرهای بازیابی شناختی ممکن است در افراد مختلف بسته به‌شدت بیماری و زمینه‌های عصبی یا روانی متفاوت باشند.

این سوالات در مطالعات آینده مورد بررسی قرار خواهند گرفت. دیوید منون، نویسنده ارشد مطالعه و استاد دانشگاه کمبریج گفت، پژوهشگران امیدوار هستند چنین مطالعاتی به آن‌ها کمک کند تا مکانیسم‌های پشت‌صحنه زوال شناختی را درک کنند و شاید بتوانند راهی برای پیشگیری یا درمان آن پیدا کنند.