چرا مردان بیش از زنان درمعرض ابتلا به اغلب سرطان‌ها قرار دارند؟
نرخ بیشتر انواع سرطان در مردان بیشتر از زنان است؛ با‌این‌حال، دلایل آن مشخص نیست. یافته‌های مطالعه‌ای که اخیراً در مجله‌ی Cancer منتشر شده است، نشان می‌دهد علت این امر ممکن است بیشتر تفاوت‌های جنسی زیستی باشد تا تفاوت‌های رفتاری مرتبط با استعمال دخانیات، رژیم غذایی، مصرف الکل و عوامل دیگر.
درک علل تفاوت‌های جنسی در خطر ابتلا به سرطان می‌تواند اطلاعات مهمی را درباره‌ی بهبود پیشگیری و درمان سرطان فراهم کند. سارا جکسون از مؤسسه ملی سرطان ایالات متحده و همکارانش تفاوت در خطر ابتلا به سرطان را برای ۲۱ نوع سرطان در ۱۷۱,۲۷۴ مرد و ۱۲۲,۸۲۶ زن ۵۰ تا ۷۱ ساله ارزیابی کردند که از سال ۱۹۹۵ تا ۲۰۱۱ در مطالعه NIH-AARP Diet and Health شرکت کرده بودند.
طی این مدت، ۱۷,۹۵۱ مورد سرطان جدید در مردان و ۸,۷۴۲ مورد سرطان جدید در زنان ظاهر شد. فقط شیوع سرطان تیروئید و سرطان کیسه صفرا در مردان کمتر از زنان بود. شیوع سرطان در سایر نقاط آناتومی، در مردان ۱/۳ تا ۱۰/۳ برابر بیشتر از زنان بود. بیشترین افزایش خطر در مردان در سرطان مری (خطر ۱۰/۸ برابر)، سرطان حنجره (خطر ۳/۵ برابر)، سرطان بخش فوقانی معده (خطر ۳/۵ برابر) و سرطان مثانه (خطر ۳/۳ برابر) دیده می‌شد.
حتی پس از درنظرگرفتن تأثیر طیف وسیعی از رفتارهای پرخطر و مواجهه با مواد سرطان‌زا، همچنان خطر ابتلا به بیشترین سرطان‌ها در مردان بیشتر بود. درواقع، تفاوت در رفتارهای پرخطر و قرارگرفتن درمعرض مواد سرطان‌زا بین دو جنس بخش نسبتاً کمی از غلبه مردن در بیشتر سرطان‌ها را تشکیل می‌داد (از ۱۱ درصد برای سرطان مری تا ۵۰ درصد برای سرطان ریه).
نتایج نشان می‌دهد تفاوت‌های زیستی بین جنس‌ها (مانند تفاوت‌های فیزیولوژیکی، ایمونولوژیکی، ژنتیکی و موارد دیگر) نقش مهمی در استعداد ابتلا به سرطان در مردان دارد. جکسون گفت:
نتایج ما نشان می‌دهد تفاوت‌هایی که در بروز سرطان وجود دارد، فقط با مواجهه‌های محیطی توضیح‌دادنی نیست. تفاوت‌های زیستی ذاتی بین مردان و زنان وجود دارد که استعداد ابتلا به سرطان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.
سرمقاله‌ای که همراه مقاله‌ی جدید منتشر شده است و درباره‌ی یافته‌های آن را به بحث می‌گذارد، خاطرنشان می‌کند که باید رویکرد چندجانبه‌ای برای پرداختن به نابرابری‌های جنسی در سرطان وجود داشته باشد. نویسندگان سرمقاله می‌نویسند:
لازم است که جنس به‌عنوان متغیر زیستی در کل زنجیره سرطان از پیش‌بینی خطر و پیشگیری اولیه و غربالگری سرطان گرفته تا پیشگیری ثانویه، درمان و مدیریت بیمار در نظر گرفته شود.