قارچ زامبی در آخرین بازمانده از ما تخیلی نیست؛ اما آیا می‌تواند انسان را آلوده کند؟

تاکنون فقط دو قسمت از مجموعه‌ی تلویزیونی «آخرین بازمانده از ما» یا Last of Us پخش شده است و همه مشغول صحبت درباره‌ی قارچ زامبی‌کننده‌ای هستند که جهان امروزی ما را به پایان می‌رساند. برای جهانی که هنوز اثرات یک دنیاگیری واقعی را احساس می‌کند، پرسش طبیعی این است که آیا داستان این سریال آخرالزمانی می‌تواند به واقعیت تبدیل شود؟

پیش از آنکه به پرسش پاسخ بدهیم، پیشنهاد می‌کنیم تریلر زیر را تماشا کنید تا اگر هنوز فرصت تماشای آخرین بازمانده از ما را پیدا نکرده‌اید، تصویری کلی از آنچه قرار است درباره‌اش صحبت کنیم، به‌دست آورید.

فیلم‌ها و مجموعه‌های تلویزیونی آخرالزمانی یا پساآخرالزمانی باب میل همه نیستند. برخی، آن‌ها را برای دیدن سرنوشت جهان درصورت وقوع اتفاقی مهارناشدنی و پیش‌بینی‌ناپذیر مثل انتشار ویروسی مرگبار یا برخورد سیارک تماشا می‌کنند. اما بیشتر افراد، به‌خاطر قهرمان گمنامی پای این داستان‌ها می‌نشینند که برای انجام ماموریت خود، به مقابله با ضدقهرمان‌ها می‌رود. برخی دیگر مثل ما به این فکر می‌افتند که آیا امکان تبدیل‌شدن آن‌ها به واقعیت وجود دارد یا نه.

وقتی فیلم پساآخرالزمانی «۲۸ روز بعد» منتشر شد، هیچ‌کس تصور نمی‌کرد که ممکن است یک روز در طول عمرمان، خیابان‌ها به لطف انتشار یک ویروس خالی از جمعیت شوند. شاید داستان ویروس برای تهیه‌کنندگان سریال جدید شبکه‌ی HBO که درعوض به قارچ زامبی تکیه کردند، بیش از حد به واقعیت نزدیک بود.

وقتی از قارچی صحبت می‌شود که می‌تواند موجودی زنده را آلوده و رفتارش را کنترل کند، جای چندانی برای خلاقیت وجود ندارد. سرچماقی‌ها، نامی است که به نوعی از قارچ‌ها با چنین قابلیتی داده شده و از تقریبا یک قرن پیش، شناخته شده‌اند. تام پچ، قارچ‌شناس بریتانیایی نخستین‌بار آن‌ها را در سال ۱۹۳۱ توصیف کرد و امروزه علم دست‌کم ۱۴۰ گونه از قارچ‌هایی که حشرات را آلوده می‌کنند، شناسایی کرده است. آن‌ها پیش‌تر الهام‌بخش فیلم‌ها و بازی‌های ویدئویی ازجمله آخرین بازمانده از ما بوده‌اند.

و بله، سرچماقی‌ها، به همان صورتی که قارچ زامبی در آخرین بازمانده از ما، انسان را آلوده می‌کند، حشرات را آلوده می‌کنند. قربانیان آلوده به قارچ معمولا کنترل خود را از دست می‌دهند و تحت تاثیر عفونت به سمت نقطه‌ای مانند یک شاخه‌ی مرتفع حرکت می‌کنند تا هاگ‌های قارچ بتوانند از آنجا برفراز ناحیه‌ای بزرگ پخش شوند.

جالب این‌جا است که خود سریال با توضیح سناریویی آغاز می‌شود که در آن، قارچ تکامل یافته و به‌جای حمله به حشرات، شروع به آلوده‌کردن انسان‌ها کرده است. دلیل این اتفاق، خود بشر است که با فعالیت‌هایش، سیاره را گرم کرده است و اکنون قارچ باید تکامل یابد تا در دماهای بالاتر دوام آورد.

تکامل قارچ زامبی به آن امکان می‌دهد تا سایر موجوداتی را نیز آلوده کند که پیش‌تر توان تحمل دمای بدنشان را نداشت. هرچند در سریال اطلاعات چندانی درباره‌ی قارچ زامبی ارائه نمی‌شود، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده (CDC)، پیش‌تر با عفونت‌های قارچی از این نوع مانند «کاندیدا اوریس» مواجه شده است. این قارچ جدا از توانایی انتشار در محیط‌های بیمارستانی، به‌دلیل مقاومت دربرابر درمان‌های ضدقارچی موجود، شناخته شده است. بدتر از همه، براساس گزارش CDC، چهار گونه از این قارچ تقریبا در یک زمان تکامل یافته‌اند و تمام این وقایع در دهه‌ی گذشته رخ داده است.

همان‌طور که در مورد کووید ۱۹ دیدیم، حتی یک سویه می‌تواند در صورت انتشار سریع، ویران‌کننده باشد و پراکندگی هاگ با انفجار میزبان انسانی، می‌تواند راهی کاملا موثر برای انتشار قارچ باشد؛ با این تفاوت که هاگ‌های قارچ در مسیرهای دور و دراز سفر نمی‌کنند و درعوض به مکان‌های تاریک و کثیفی که افراد آلوده در آن قرار دارند، محدود می‌مانند.

در مجموعه بازی آخرین بازمانده از ما، شخصیت‌ها بارها برای درامان‌ماندن از عفونت قارچی، ماسک گاز به صورت می‌زدند. بااین‌حال بازماندگان اقتباس سریالی نگران انتقال هوابرد عامل بیماری‌زا نیستند. قارچ‌ها و هیولاهای سریال، هاگ‌های شناور را که حامل ذرات کنترل‌کننده‌ی ذهن هستند، منتشر نمی‌کنند. هرچند این هاگ‌های مرگبار از مجموعه‌ی تلویزیونی حذف شده‌اند، سازندگان آن‌ها را با کابوس دیگری جایگزین کرده‌اند.