غذاخوردن در شب می‌تواند ضمن تقویت ماهیچه‌ها، امکان دویدن طولانی‌تر را فراهم کند

مطالعه‌ای روی موش‌ها نشان می‌دهد که تغییر زمان مصرف وعده‌های غذایی به اواخر روز و طول شب می‌تواند استقامت افراد در ورزش را افزایش دهد.

پیش‌از‌این، ثابت شده بود که محدود‌کردن غذا‌خوردن به‌مدت ۶ تا ۱۲ ساعت در طول روز بدون تغییر در مقدار یا نوع خوراکی‌ها علاوه‌بر کمک به کاهش وزن و کاهش جهش مضر در سطح قند‌خون، فشار‌خون را نیز کاهش می‌دهد. بااین‌حال به‌گفته‌ی مین‌دیان لی، از دانشگاه پزشکی ارتش در چین، اکنون به‌نظر می‌رسد که غذاخوردن در شب نیز می‌تواند مزایایی به‌همراه داشته باشد.

مطالعات پیشین نشان داده بودند موش‌هایی که فقط در طول روز، یعنی زمان استراحتشان، غذا می‌خورند، در‌مقایسه‌با موش‌های فاقد محدودیت زمانی در مصرف غذا بیشتر درمعرض ابتلا به دیابت و تجمع چربی در کبد خود قرار دارند. شواهد دیگری نیز وجود دارند که نشان می‌دهند خطر ابتلا به دیابت در افراد شب‌کار که در طول شب غذا می‌خورند، بیشتر از دیگران است.

دراین‌میان، لی و همکارانش اکنون دریافته‌اند موش‌هایی که در ساعت استراحت خود (معادل شب ما) غذا می‌خورند، ممکن است در آزمایش‌های استقامتی ورزش عملکرد بهتری داشته باشند. به‌گفته‌ی لی، اگر این برنامه‌ی غذایی را مدت کوتاهی روی موش‌ها اجرا کنیم، تأثیر مثبتی روی عملکرد دویدن آن‌ها خواهد گذاشت.

محققان سی موش را برای تغذیه از رژیم غذایی حاوی غلات در طول سه هفته انتخاب کردند. این موش‌ها در یک دوره‌ی دوازده‌ساعته که چراغ‌ها روشن یا دوره‌ای دوازده‌ساعته که چراغ‌ها خاموش بود، بررسی شدند. شانزده موش دیگر نیز اجازه داشتند که در همان دوره‌ی زمانی در زمان دلخواهشان غذا بخورند.

تیم پژوهشی با استفاده از تردمیل دریافت موش‌هایی که فقط در طول روز غذا می‌خورند، در‌مقایسه‌با موش‌هایی که فقط در شب یا زمان دلخواهشان غذا می‌خورند، دو برابر بیشتر می‌دوند.

به‌گفته‌ی لی، تجزیه‌وتحلیل عضلات پای موش‌ها نشان داد گروهی که در طول روز تغذیه می‌شدند، بیشتر از دیگران نوعی فیبر عضلانی مورداستفاده برای دویدن استقامتی دارند. این موضوع دلیل تفاوت‌های مشاهده‌شده بین این دو گروه را به‌خوبی توضیح می‌دهد.

تجزیه‌وتحلیل بیشتر نمونه‌های استخراج‌شده از موش‌ها نشان داد که غذاخوردن در طول روز با سطوح کمتر پروتئینی به‌ نام «پریلیپین-۵» نیز مرتبط است. برای آزمایش این موضوع که این موضوع می‌تواند دلیلی برای استقامت بیشتر موش‌ها باشد یا نه، تیم تحقیقاتی پژوهشی روی گروه دیگری از موش‌ها انجام داد.

در این بررسی، محققان موش‌ها را ازنظر ژنتیکی ویرایش کردند تا این پروتئین در بدن آن‌ها وجود نداشته باشد. سپس، به آن‌ها اجازه دادند تا در زمان دلخواه غذا بخورند. انجام آزمایش تردمیل روی این موش‌ها و تجزیه‌و‌تحلیل عضلات آن‌ها نشان داد که استقامت زیاد موش‌ها در دویدن پس از تغذیه در طول روز، از سطوح اندک پریلیپین-۵ ناشی می‌شود.

باتوجه‌به شب‌زی‌بودن موش‌ها، رفتار معادل در انسان‌ می‌تواند این باشد که شب‌ها غذا بخورد یا شاید با مصرف غذای کمتر در اوایل روز، شب‌ها درست قبل از خواب یک وعده‌ی غذایی مفصل بخورد؛ البته به‌گفته‌ی لی این موضوع باید روی انسان آزمایش شود.

محققان تأثیر غذاخوردن در زمان استراحت را روی خطر ابتلا به دیابت یا کبد چرب موش‌ها اندازه‌گیری نکرده‌اند؛ اگرچه لی می‌گوید که پژوهشگران در آینده قصد دارند تأثیر این شیوه‌ی تغذیه را روی اندام‌هایی فراتر از ماهیچه‌های اسکلتی نیز بررسی کنند.

به‌باور لی، اگر افراد غذاخوردن در شب را به‌عنوان عادت موقت و مثلاً قبل از مسابقه‌ای بزرگ وارد زندگی خود کنند، احتمالاً اثرهای منفی تکرار این عادت در طولانی‌مدت را تجربه نخواهند کرد. ناگفته نماند او تأکید می‌کند که درنهایت برای تأیید این احتمال به آزمایش‌های بیشتری نیاز است.

مین‌دیان لی روی این نکته نیز تاکید می‌کند که امکان دارد این تغییر برنامه‌ی غذایی درصورتی کارساز باشد که برای چند ماه (معادل سه هفته انسان در موش‌ها) دنبال شود یا به‌جای بازه‌ی زمانی طولانی، در کوتاه‌مدت و تا زمانی پیگیری شود که به افزایش استقامت نیاز است.

علاوه‌بر‌این، لی معتقد است که این روش به‌طور بالقوه می‌تواند به درمان پیری در افراد مستعد برای داشتن استقامت عضلانی بیشتر نیز کمک کند. جولین زایرات از مؤسسه‌ی کارولینسکا در سوئد می‌گوید: «این نتایج درعین‌حال که هیجان‌انگیز هستند، باید روی انسان هم آزمایش شوند.»

به‌گفته‌ی زایرات، یکی از محدودیت‌های مطالعه‌ی اخیر این است که در آن موش‌ها با رژیم مبتنی‌بر غلات تغذیه می‌شدند که به‌هیچ‌وجه آن رژیمی نیست که انسان‌ها معمولاً می‌خورند. باتوجه‌به وجود چنین تفاوتی، این احتمال وجود دارد که درصورت استفاده از وعده‌های غذایی متنوع‌تر، این سبک تغذیه تأثیرات متفاوتی را به‌همراه داشته باشد.