آیا خوردن پوست کیوی ضرر دارد؟

پوست منحصر‌به‌فرد کیوی ممکن است به مذاق همه افراد خوش نیاید، اما این کرک‌های زبر می‌توانند هم برای گیاه و هم برای سلامتی شما بسیار مفید باشند.

کرک‌های روی کیوی به‌عنوان مکانیسم دفاعی برای جلوگیری از نشستن حشرات روی سطح ناهموار میوه عمل می‌کنند. کرک‌ها همچنین به حفظ رطوبت و محافظت از میوه دربرابر نور خورشید در آب‌وهوای گرمسیری کمک می‌کنند. اما درحالی که واضح است که کرک‌ها برای سلامت گیاه مفید هستند، آیا خوردن آن‌ها برای سلامتی ما نیز مفید است؟

پاسخ کوتاه این است که بله. پوست کیوی نسبت‌ به خود میوه مواد مغذی بیشتری دارد. خوردن پوست همراه با میوه آن، محتوای فیبر آن را ۵۰ درصد، محتوای فولات را ۳۲ درصد و محتوای ویتامین E آن را ۳۴ درصد افزایش می‌دهد. درواقع، مقدار آنتی‌اکسیدان‌هایی مانند ویتامین C و ویتامین E در پوست کیوی بیشتر از گوشت میوه است.

نکته‌ای که باید مورد توجه قرار دهید، این است که مصرف پوست هر گونه میوه یا سبزی با خطر آلودگی به آفت‌کش‌ها همراه است. در برخی کشورها مانند آمریکا، محصولات مختلف ازجمله میوه‌های کیوی مرتبا ازنظر آلودگی مورد آزمایش قرار می‌گیرند و براساس این اندازه‌گیری‌ها، کیوی کمترین میزان آلودگی با آفت‌کش‌ها را دارد. اما به‌منظور کاهش خطر آفت‌کش‌ها روی محصول، میوه و سبزیجات را کاملا بشویید و در صورت امکان محصولات ارگانیک را انتخاب کنید.

البته خوردن پوست کیوی می‌تواند مشکلاتی را نیز به همراه داشته باشد. کریستال‌های اگزالات کلسیم موجود در کرک‌ها می‌توانند موجب خراش‌های میکروسکوپی در داخل دهان شوند. بنابراین، وقتی اسید میوه با بریدگی‌ها در تماس قرار می‌گیرد، پوست کیوی می‌تواند به‌عنوان محرک عمل کند.

همچنین وجود سطوح بالاتر اگزالات در پوست میوه کیوی می‌تواند برای افراد دارای سابقه سنگ کلیه مشکل‌ساز باشد، زیرا اگزالات‌ها در بدن به کلسیم متصل می‌شوند و می‌توانند وضعیت را تشدید کنند. از طرف دیگر، پوست کیوی حاوی اکتینیدین است و به‌گفته‌ی کارشناسان، در صورت مصرف زیاد می‌تواند باعث اسهال و استفراغ شود.

آلرژی به کیوی شایع است و از ۱۳ آلرژی مختلف شناسایی‌شده در کیوی، پنج مورد به‌عنوان آلرژی اصلی تعریف می‌شوند. آلرژی‌های دهانی ممکن است در افراد دچار آلرژی به گرده توس یا غان یا آلرژی به لاتکس رخ دهد، زیرا پروتئین‌های موجود در کیوی ازنظر شکل مشابه موارد مذکور هستند. این امر می‌تواند باعث تحریک خفیف تا شدید دهان و در مواردی موجب آنافیلاکسی شود.