چرا لباس‌های پشمی موجب خارش پوست می‌شوند؟

یکی از اصلی‌ترین دلایل خارش‌آور بودن لباس‌های پشمی، ضخامت الیاف پشمی است که برای ساخت آن استفاده می‌شود. هرچه الیاف ضخیم‌تر باشد، پشم موجب خارش بیشتری می‌شود. عامل دیگر نرمی الیافی است که برای ریسیدن نخ از آن‌ها استفاده می‌شود. به‌عبارت‌دیگر، الیاف ضخیم‌تری که توسط انسان ریسیده می‌شود، احتمالا ساینده‌تر خواهند بود و انعطاف‌پذیری کمتری خواهند داشت. این امر می‌تواند موجب تحریک و خارش پوست شود. الیاف نازک‌تر و نرم‌تری مانند پشم مرینوس و الپاکا این مشکل را ندارند.

درحالی‌که مردم معمولا فرض می‌کنند همه پشم‌ها از گوسفند مشتق می‌شود، واژه پشم به الیاف حیوانی چیده‌شده اطلاق می‌شود که می‌تواند برای تولید لباس از آن‌ها استفاده کرد. بنابراین بز، الپاکا، شتر و خرگوش نیز می‌توانند پشم فراهم کنند.

یکی دیگر از علل خارش که شیوع کمتری دارد، وجود لانولین است. لانولین ماده‌ای مومی است که توسط غده‌های چربی پوست حیوانات دارای پشم تولید می‌شود. لانولین برای ترمیم پوست خشک و ترک‌خورده عالی است، اما می‌تواند در برخی افراد موجب واکنش آلرژیک شود.

البته پشم به‌خودی‌خود آلرژی‌زا نیست، اما حساسیت به لانولین ممکن است وجود داشته باشد. با‌این‌حال، بیشتر پشم‌های امروزی حاوی لانولین زیادی نیستند، زیرا بیشتر این ماده در جریان تولید شسته می‌شود و لانولین زیادی در نخ حاصل از پشم باقی نمی‌ماند.

با اینکه گاهی ممکن است آزاردهنده باشد، پشم یکی از بهترین مواد برای پوشیدن در هوای سرد و مرطوب بیرون است. علت آن است که این ماده دارای قابلیت‌های طبیعی است که می‌تواند عرق و رطوبت را از سطح پوست بگیرد.

تفاوت پنبه و پشم در این است که وقتی الیاف پنبه در معرض رطوبت قرار می گیرد، خیس می‌شوند و روی هم می‌خوابند. می‌توانید این وضعیت را در افرادی ببینید که در باشگاه ورزش می‌کنند و تی‌شرت‌های نخی پوشیده‌اند. وقتی آن‌ها عرق می‌کنند، لباس به بدنشان می‌چسبد. تی‌شرت‌های پشمی تنفس‌پذیری بیشتری دارند و می‌توانند مقدار زیادی عرق را جذب و از بدن دور کنند.