میکروپلاستیک‌ها برای اولین بار در آلت تناسلی مردان شناسایی شدند

در ادامه‌ی فهرست روبه‌رشد اعضای بدن که میکروپلاستیک‌ها در آن‌ها یافت شده، اکنون برای اولین بار این ذرات مشکل‌ساز در آلت تناسلی مردان شناسایی شده است.

میکروپلاستیک‌ها قطعاتی پلاستیکی با طول کمتر از ۵ میلی‌متر هستند که می‌توانند از منابع مختلفی مانند تولید پلاستیک یا تخریب اشیای پلاستیکی حاصل شوند. این ذرات پلاستیکی که به قسمت‌های مختلف بدن نفوذ کرده‌اند، ممکن است برای سلامتی خطرناک باشند.

اولین گام در تعیین این موضوع که ذرات میکروپلاستیک چه تأثیری بر سلامتی انسان دارند، تعیین محل آن‌ها در بدن انسان است. به همین منظور گروهی از پژوهشگران دانشگاه میامی، دانشگاه کلرادو و مؤسسه‌ی تحقیقات هلمهولتز-زنتروم هرئون آلمان تصمیم گرفتند بررسی کنند که آیا میکروپلاستیک‌ها در آلت تناسلی مردان نیز یافت می‌شوند یا خیر.

پژوهشگران نمونه‌های بافت آلت تناسلی ۶ فرد را که برای درمان اختلال نعوظ تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، بررسی کردند. آن‌ها به کمک میکروسکوپ پیشرفته، دست به تجزیه‌وتحلیل نمونه‌های میکروپلاستیک زدند و مشخص کردند چه نوع میکروپلاستیک‌هایی وجود دارد و اندازه و فراوانی آن‌ها چقدر است.

میکروپلاستیک‌ها در ۸۰ درصد نمونه‌ها شناسایی شدند و دارای اندازه‌ای از ۲۰ تا ۵۰۰ میکرومتر بودند (روش میکروسکوپی دیگری میکروپلاستیک‌های با اندازه دو میکرومتر را هم شناسایی کرد).

میکروپلاستیک‌ها از هفت نوع مختلف و متداول‌ترین نوع آن‌ها پلی‌اتیلن‌ترفتالات با فراوانی ۴۷٫۸ درصد بود. این پلاستیک که بیشتر به‌عنوان «پت» معروف است، اغلب در بسته‌بندی لباس و مواد غذایی و نوشیدنی مورد استفاده قرار می‌گیرد. دومین پلاستیک رایج در نمونه‌ها با فراوانی ۳۴٫۷ درصد پلی‌پروپیلن بود که دارای کاربردهای مختلفی از بسته‌بندی موادغذایی سفت‌تر تا اقلام پلاستیکی آزمایشگاهی است.

اگرچه مطالعه‌ی اخیر اولین پژوهشی است که وجود میکروپلاستیک‌ها در بافت ‌آلت تناسلی مردان را نشان می‌دهد، اولین باری نیست که نفوذ این آلاینده‌ها در دستگاه تولیدمثل مردان تأیید می‌شود.

اوایل سال جاری، دانشمندان غلظت‌های قابل‌ توجهی از میکروپلاستیک‌ها را در بیضه‌ی انسان و سگ شناسایی کردند، درحالی‌که مطالعه‌ی دیگری آن‌ها را در کل ۳۶ نمونه مایع منی آزمایش‌شده یافت.

در همه‌ی موارد، دانشمندان درحالی‌که اشاره کرده‌اند به پژوهش‌های بیشتری نیاز است، به اثرات احتمالی آلودگی میکروپلاستیک بر سلامت باروری اشاره کرده‌اند. در مطالعه‌ی جدید این سؤال مطرح می‌شود که آیا میکروپلاستیک‌ها ممکن است در اختلال نعوظ نقش داشته باشند یا خیر.

دکتر رنجیس راماسامی، از نویسندگان مقاله، نتیجه‌گیری کرده‌ است: «از آنجا که می‌دانیم میکرولاستیک‌ها در آلت تناسلی باقی می‌مانند، اکنون باید روی پژوهش‌های تمرکز کنیم که بتوانند مکانیسم این مسئله را توضیح دهند.»

یافته‌های مطالعه در مجله‌ی International Journal of Impotence Research منتشر شده است.