نقش پیچیده تنهایی در ابتلا به ۲۶ بیماری شایع

این ایده که تنهایی به بروز برخی مشکلات سلامتی منجر می‌شود، اکنون زیر سوال رفته است. هرچند تنهایی با طیف وسیعی از پیامدهای سلامت جسمی، ازجمله افزایش خطر مرگ زودرس ارتباط دارد، مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که تنهابودن ممکن است با بسیاری از مشکلاتی که قبلا تصور می‌شد عامل ایجادشان است، صرفا همبسته باشد.

ارتباط اجتماعی برای سلامت روان و توانایی ما برای رشد ضروری است. بااین‌حال به‌نظر می‌رسد که تنهایی، احساس دردناکی که از قطع ارتباط اجتماعی ناشی می‌شود، با گذشت زمان تعداد بیشتری از مردم در سراسر جهان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.

ژانگ و همکارانش برای درک بیشتر چگونگی تأثیر تنهایی بر سلامت، داده‌های چندین پایگاه داده‌ی زیست‌پزشکی، از جمله اطلاعات پزشکی ۴۷۶٬۱۰۰ نفر در بریتانیا، ۱۶هزار نفر در چین و ۱۴هزار نفر در ایالات متحده را تجزیه‌و‌تحلیل کردند. محققان دریافتند که شرکت‌کنندگانی که احساس تنهایی می‌کردند، در ۳۰ مورد از ۵۶ بیماری، از سرطان گرفته تا بیماری‌های دستگاه گوارش، در معرض خطر بیشتری بودند.

سپس محققان دور دوم تجزیه و تحلیل آماری را روی ۲۶ مورد از ۳۰ بیماری انجام دادند و روی گروهی از شرکت‌کنندگان که داده‌های ژنتیکی آن‌ها در دسترس بود، تمرکز کردند. نتایج نشان داد که بیشتر بیماری‌ها در واقع ناشی از تنهایی نبوده است. این مشکلات سلامتی، از جمله بیماری‌های قلبی عروقی، چاقی و دیابت نوع ۲، صرفا در کنار تنهایی رخ داده‌اند. اما هنوز هم تنهایی می‌تواند نقشی در ایجاد شش بیماری شامل افسردگی، کم‌کاری تیروئید، آسم، آپنه خواب، سوء‌مصرف مواد و کاهش شنوایی، داشته باشد.

به گفته‌ی یو هه از دانشگاه پزشکی گوانگژو، یافته‌ها پیامدهای مهمی برای مداخلات در دنیای واقعی دارند و مشخص می‌کنند رسیدگی به تنهایی مهم است؛ اما تنها عامل پیشگیری از بیماری‌ها نیست. او گفت مقامات بهداشت عمومی نیز باید بر بهبود خدمات سلامت روان و ترویج سبک زندگی سالم تمرکز کنند.

دیوید اسبارا، از دانشگاه آریزونا، می‌گوید مطالعه‌ی جدید به ما در نحوه‌ی تفکر در مورد اهداف بهداشت عمومی برای کاهش تنهایی برای بهبود سلامت انسان کمک می‌کند. اسبارا می‌گوید: «مطمئناً، تنهایی به‌خودی‌خود بسیار آزاردهنده است و به نظر می‌رسد به طور علّی با ظهور دوره‌های افسردگی مرتبط باشد، اما از نظر ارتباط با سلامتی، برخی از ارزشمندترین یافته‌ها در این زمینه نیاز به بازنگری دارند. این مهم است که بفهمیم در کجا اثرات علی و در کجا همبستگی وجود دارد.»

اسبارا می‌افزاید برای تعیین اینکه آیا تنهایی باعث ایجاد بیماری خاصی می‌شود یا خیر، محققان باید بررسی کنند که آیا داشتن ارتباط اجتماعی بهتر به بهبود سلامت منجر می‌شود یا خیر.

یافته‌های مطالعه در نشریه Nature Human Behaviour منتشر شده است.