چرا اپل نتفلیکس را نمی‌خرد؟

اپل امروز به‌عنوان یکی از غول‌های دنیای فناوری شناخته می‌شود که اخبار و شایعات زیادی نیز پیرامون ورود جدی آن به حوزه‌ی رسانه به‌گوش می‌رسد. درمقابل، نتفلیکس قرار دارد که در سال‌های اخیر جای پای خود را در صدر فهرست سرویس‌های ارائه‌ی سرگرمی ثبت کرده است. کارشناسان بسیاری، اعتقاد دارند که اپل می‌تواند با خرید Netflix، حرکتی سریع در مسیر تبدیل شدن به غول رسانه‌ای جهان را طی کند.

صنعت پخش محتوا در دوره‌ای زمانی با بیشترین جنب‌وجوش و رقابت قرار دارد. بازیگران جدید زیادی، هر روز به این صنعت وارد شده و برنامه‌های توسعه‌ای خود را شروع می‌کنند. اپل که در حال توسعه‌ی سرویس استریم اختصاصی نیز هست، ورود به صنعت را با هزینه‌ای بسیار کمتر از نتفلیکس شروع خواهد کرد (یک میلیارد دربرابر ۸ میلیارد دلار). درنهایت، چنین ادغامی بسیار زود به نظر می‌رسد.

با نگاهی به روزهای اولیه‌ی صنعت فیلم و سینما، می‌توان به چشم‌اندازی مناسب از وضعیت موجود دست یافت. در ابتدای قرن بیستم، چند ده شرکت فیلم‌سازی کوچک وجود داشتند که انواع محصولات این صنعت را عرضه می‌کردند. چارلی چاپلین، ستاره‌ی آن سال‌ها، چندین بار استودیوی مورد نظر خود را تغییر داد تا اینکه درنهایت شرکت اختصاصی خود را با نام United Artists تأسیس کرد.

اپل تنها چند فیلم و سریال اختصاصی داشته و به‌نوعی در ابتدای این مسیر قرار دارد. البته، آن‌ها چندین سناریوی در حال ساخت دارند و برنامه‌ی خرید فیلم‌های اختصاصی نیز یکی از اولویت‌های اصلی کوپرتینویی‌ها محسوب می‌شود.

خرید Netflix، یک بازوی تولیدی آماده را در اختیار اپل می‌گذارد؛ اما درک آن‌ها از چگونگی اجرا و مدیریت آن، افزایش نخواهد یافت. به‌بیان‌دیگر، اپل باید ابتدا درکی عمیق‌تر از فاکتورهای اندازه‌گیری فرایند نتفلیکس کسب کند. به‌علاوه، کمتر کسی در دنیای رسانه و فناوری، به آمارهای ارائه‌شده توسط غول دنیای سرگرمی اعتماد دارد. شاید بهتر باشد کوپرتینویی‌ها ابتدا با پیاده‌سازی طرح اختصاصی خود، درک بهتری از این صنعت کسب کنند.

محتواهای اختصاصی که تاکنون توسط اپل عرضه شده‌اند، عموما خانوادگی بوده و مشکلاتی از لحاظ پخش برای کودکان نداشته‌اند. آن‌ها حتی یک محصول ویدئویی را به‌خاطر محتوای نژادپرستانه به‌طور کامل از قراردادهای خود حذف کردند. درمقابل، نتفلیکس در آثار مختلف خود اشاره‌هایی به موارد مخصوص بزرگ‌سالان داشته است و برخی از سریال‌ها و فیلم‌های آن‌ها، تنها برای گرو‌‌ه‌های سنی خاص قابل پخش هستند. به‌هرحال، به‌نظر نمی‌رسد اپل بخواهد با پخش آن نوع از فیلم‌ها و سریال‌ها، برند خود را زیر سؤال ببرد.

اپل، خصوصا در یک سال اخیر، سیاست‌های حفظ نقدینگی را در ابعاد بزرگ پیاده کرد. آن‌ها دارایی نقدی حدود ۱۰۰ میلیارد دلار را در برنامه‌های خود داشتند و سال گذشته‌ی میلادی را نیز با دارایی نقدی ۱۳۰ میلیارد دلار به پایان رساندند. فرایندهای خرید و ادغام، یکی از بهترین روش‌ها برای خرج کردن این حجم از نقدینگی هستند، اما خرید نتفلیکس، قطعا نمی‌تواند گزینه‌ای در آن بخش باشد.

هزینه‌ی خرید Netflix، شاید نیازمند تمامی دارایی‌های نقدی اپل و حتی بیشتر از آن باشد. چنین هزینه‌ای، هیچ شباهتی به روندهای قبلی کوپرتینویی‌ها در خرید و ادغام ندارد و به‌همین دلیل، بسیار دور از ذهن به‌نظر می‌رسد.

اپل عموما به خرید شرکت‌ها و سرویس‌های کوچک با ظرفیت‌های بالای فنی می‌پردازد. درواقع، آن‌ها بازدهی خرید را بسیار مهم‌تر از ماهیت آن می‌دانند و بسیار برای آن تحقیق می‌کنند. به‌هرحال، خرید نتفلیکس هیچ شباهتی به سابقه‌ی اپل در خرید شرکت‌ها ندارد.

نتفلیکس، هیچ تمایلی به مشارکت یا ادغام شدن با دیگر شرکت‌ها ندارد و اپل نیز از این قائده مستثنی نیست. البته، مدیرعامل شرکت یعنی رید هستینگز، در سال‌های گذشته بخش زیادی از سهام آن را فروخت؛ اما آن حرکت بیشتر برای نقد کردن سود افزایش ارزش سهام انجام شد. هرچند برخی افراد فروش سهام را نشانه‌ای از نگرانی هستینگز درباره‌ی آینده‌ی شرکتش بیان کردند.

درکنار همه‌ی حقایق بالا، تعداد قابل‌توجه مخاطبان نتفلیکس درکنار جوایز متعدد (از جمله اسکار) سینمایی، این نتیجه‌گیری را ایجاد می‌کند که آن‌ها، کمترین تمایل را برای جذب شریک یا شرکت مادر دارند.

آمازون، قبلا با راه‌اندازی Amazon Studios انحصاری شبیه به مورد بالا را ایجاد کرده است. البته، تنها تفاوت آن است که استودیوی آن‌ها از دل سرویس خودشان یعنی آمازون پرایم به‌وجود آمد. به‌هرحال، خرید نتفلیکس توسط اپل، تحقیقات قانونی متعددی را در صنعت رسانه به همراه خواهد داشت.

اگر اپل، نتفلیکس را بخرد، یک استودیوی عظیم مانند برادران وارنر، کلمبیا پیکچرز سونی یا فاکس قرن بیستم را تصاحب نکرده است. درواقع، نتفلیکس یک استودیوی سنتی فیلم‌سازی نیست. آن‌ها تهیه‌کننده و توزیه‌کننده‌ی محتوا هستند که با استودیوها و فیلم‌سازهای مستقل همکاری کرده تا محتوای اختصاصی برای سرویس استریم خود تهیه کنند. درواقع، آن‌چه که پس از هزینه‌های میلیارد دلاری عاید کوپرتینویی‌ها می‌شد، تنها یک پایگاه مشتریان عظیم به‌اندازه‌ی ۱۳۹ میلیون نفر خواهد بود. آیا این مخاطبان زیاد، ارزش میلیاردها دلار هزینه‌ی اپل را دارند؟