آلفابت با پروژه تارا، دسترسی به اینترنت بی‌سیم ازطریق پرتوهای نور را فراهم می‌کند

به‌زودی، آلفابت ساکنان کنیا را به اینترنت بی‌سیم ازطریق پرتو‌های نور مجهز می‌کند. فناوری‌ به‌کاررفته در این ارتباط بی‌سیم می‌تواند فاصله‌ای تا ۲۰ کیلومتر را پوشش دهد. سال گذشته، شرکت آلفابت با پروژه‌‌ای موسوم به تارا، آزمایش‌هایی در کنیا انجام داده بود و اکنون با همکاری یکی از شرکت‌های مخابراتی، دسترسی به اینترنت بی‌سیم را در بخش‌های دورافتاده‌ی آفریقا امکان‌پذیر می‌کند. پیش‌از‌این و در سال ۲۰۱۷، جزئیاتی از پروژه‌ی تارا با عنوان دیگری افشا شده بود.

ناگفته نماند ابتدا کنیا به اینترنت بی‌سیم آلفابت دسترسی پیدا می‌کند و سپس، سایر کشورهای آفریقای سیاه. ماهش کریشناسوامی، مدیر عمومی پروژه‌ی تارا، در معرفی این پروژه می‌گوید:

پروژه‌ی تارا با همکاری شرکت‌ مخابراتی اکونت و شرکت‌های زیرمجموعه‌ی آن، شامل لیکوئید و اکونت گروپ تلاش می‌کند اینترنت پرسرعت و مقرون‌به‌صرفه را در جوامع خارج از دسترسی در آفریقای سیاه توسعه و ارتقا دهد. فناوری تارا ابتدا در شبکه‌های شرکت لیکوئید در کنیا استفاده می‌شود و دسترسی به اینترنت پرسرعت را در جاهایی مانند مناطق جنگ‌زده یا پارک‌های ملی یا خانه‌های آن‌سوی رودخانه‌ فراهم می‌کند که ایجاد کابل‌های فیبر نوری در آن‌ها مشکل و خطرناک و پرهزینه است.

فناوری تارا همانند کابل‌های فیبر نوری از پرتوهای نور برای انتقال داده استفاده می‌کند، با این تفاوت که در برقراری این ارتباط کابلی در کار نیست.

کریشناسوامی گفت:

همان‌طورکه فیبر نوری داده را با پرتوهای نور ازطریق کابل‌های زیرزمینی منتقل می‌کند، فناوری تارا با استفاده از پرتوی‌ نور باریک و نامرئی اطلاعات را می‌فرستد. این پرتو بین دو ترمینال کوچک تارا فرستاده می‌شود تا پل ارتباطی را ایجاد کند. اتصال تارا می‌تواند حداکثر تا مسافت ۲۰ کیلومتر را پوشش دهد و حداکثر ۲۰ گیگابیت‌برثانیه را منتقل کند. این پهنای باندی است که هزاران نفر با استفاده از آن می‌توانند هم‌زمان در یوتیوب ویدئو تماشا کنند. اتصالات تارا با ایجاد مجموعه‌ای از ارتباطات از شبکه‌ی فیبر نوری شرکت همکارمان به مناطق محروم، می‌تواند اینترنت پرسرعت و باکیفیت برای این ساکنان فراهم کند. در برقراری این ارتباط، به صرف هزینه، زمان، تحمل مشکلات کندن زمین و سیم‌کشی کابل‌ها در امتداد تیر چراغ برق نیازی نیست.

در برقراری اینترنت تارا نباید مانعی وجود داشته باشد؛ بنابراین، آلفابت ترمینال‌ها را روی برج‌ها یا تیر چراغ برق یا سقف ساختمان‌ها قرار می‌دهد. به‌گفته‌ی کریشناسوامی، ارتباطات تارا می‌تواند روشی اقتصادی و سریع برای فراهم‌کردن دسترسی به اینترنت برای مناطق دورافتاده باشد و به رفع شکاف‌ در ایجاد ارتباط با نقاط دسترسی مهم مانند برج‌های سلولی و وای‌فای هات‌اسپات‌ کمک می‌کند. آلفابت سایر ارائه‌دهندگان خدمات اینترنتی و اپراتورهای شبکه‌ی موبایلی را به استفاده از فناوری تارا در مناطق دیگر تشویق کرده است.  

تارا اینترنت بی‌سیم را با پرتوهای نوری به ترمینالی روی برج بلند در منطقه‌ی دورافتاده منتقل می‌کند.

آلفابت درباره‌ی شکل‌گیری ایده‌ی ایجاد پروژه‌ی تارا توضیح داد:

تیم پروژه‌ی لون به‌دنبال ایجاد پل ارتباطی بین بالون‌هایی بودند که در فاصله‌ی بیش از ۱۰۰ کیلومتر از یکدیگر قرار داشتند. بدین‌ترتیب، این تیم درباره‌ی استفاده از فناوری FSOC (ارتباطات نوری فضای آزاد) تحقیق کرد تا ارتباطاتی با توان عملیاتی درخورتوجه بین بالون‌ها ایجاد کند. پس از اینکه با استفاده از این ارتباطات بین بالون‌ها در لایه‌ی استراتوسفر داده منتقل شد، مهندسان پروژه‌ی لون به این فکر افتادند تا از فناوری FSOC برای رفع مشکلات ارتباطی در نزدیکی زمین بهره‌ ببرند. به‌همین‌ترتیب، کار روی پروژه‌ی تارا آغاز شد.