با ۱۰ لپ تاپ عجیب جهان آشنا شوید

برخی از محبوب‌ترین لپ‌تاپ‌های جهان دستگاه‌هایی بودند که درمقایسه‌با سایر محصولات این حوزه حس متفاوت‌‌بودن را به ما القا می‌کردند. دنیای لپ‌تاپ‌ها فقط در همین چند سال اخیر با معرفی محصولاتی که از نمایشگرهای تاشو بهره می‌برند یا لپ‌تاپ‌های مجهز به نمایشگرهای دوگانه و محصولات تبدیل‌شونده تکامل درخورتوجهی یافته است؛ اما برخی از جذاب‌ترین ویژگی‌های ارائه‌شده در این محصولات در طول مسیر با شکست مواجه شده است.

از لپ‌تاپ Compaq و IBM در دهه‌ی ۱۹۹۰ گرفته تا برخی مدل‌های لنوو و ایسوس در سال‌های اخیر، تولیدکنندگان لپ‌تاپ خلاقیت‌های عجیب‌وغریب و گاه شگفت‌انگیزی روی این محصولات اعمال کرده‌اند. مسلما بسیاری از این نوع لپ‌تاپ‌ها به موفقیت چشمگیری دست نیافتند؛ اما اشاره به آن‌ها به‌دلیل ویژگی‌های عجیب‌شان، خالی از لطف نخواهد بود.

بیشتر این تلاش‌ها برای روی کار آوردن لپ‌تاپ‌ها به آینده، بیش‌ازحد جاه‌طلبانه یا غیرعملی بودند؛ اما برخی از این مدل‌ها ارزش‌هایی خلق کردند و راهکارهایی هوشمندانه برای رفع محدودیت‌های سخت‌افزاری زمان خود ارائه دادند. بدون بحث بیشتر، درادامه با زومیت همراه باشید تا نگاهی به برخی از عجیب‌ترین لپ‌تاپ‌هایی که تاکنون در جهان معرفی شده است داشته باشیم.

پیش از اینکه اپل از نام صفحه‌کلید پروانه‌ای برای محصولات خود استفاده کند، این نوع کیبورد در IBM ThinkPad 701 به‌کار رفته بود. این محصول لپ‌تاپی کوچک بود که از صفحه‌کلید کشویی بهره می‌برد. همان‌طورکه در آن را بلند می‌کردید، صفحه‌کلید در زاویه‌ی مورب از آن خارج می‌شد و سپس نیمه‌ی سمت راست پایین‌ می‌آمد و ردیف‌های دیگری از کلیدها را دردسترس کاربر قرار می‌داد. حرکات مکانیکی این صفحه‌کلید بسیار راضی‌کننده و کمی باورنکردنی بود.

استفاده از صفحه‌کلید‌های کشویی در لپ‌تاپ‌های امروزی چندان رایج نیست. لپ‌تاپ‌های ما اکنون ضخامت بسیار کمی دارند و علاوه‌براین عادت کرده‌ایم که انگشت‌هایمان را روی کلید‌های سفت و کم‌عمق حرکت دهیم. مسلما در لپ‌تاپ‌ها استفاده از صفحه‌کلید‌هایی که عمق حرکت آن بیشتر است لذت بیشتری خواهد داشت. تینک‌پد ۷۰۱ محصولی مبتکرانه بود که تولید آن در اواخر سال ۱۹۹۵ و پس از لذت‌بردن از دوره‌ی موفقیت کوتاه‌مدتی متوقف شد.

اگر قصد داشته باشید لپ‌تاپ مینیاتوری تولید کنید و فضای کافی برای قراردادن تاچ‌پد دراختیار شما نباشد، چگونه این مشکل را رفع خواهید کرد؟ یکی از راهکارها این است که کاربران را به خرید ماوس مجبور کنید یا می‌توانید از روش شرکت اچ‌پی بدین‌منظور بهره ببرید و درواقع از ماوسی پاپ‌آوت استفاده کنید. این ماوس در محفظه‌ای کوچک در سمت راست لپ‌تاپ HP OmniBook 800CT تعبیه شده بود؛ ماوس عجیب‌وغریبی که با فشار‌دادن دکمه‌ای کوچک و زیبا، از روی شاسی دستگاه جدا می‌شد.

استفاده از گزینه‌های بی‌سیم در دهه‌ی ۱۹۹۰ چندان رایج نبود؛ بنابراین ماوس کوچک اچ‌پی در این لپ‌تاپ با سیم لاستیکی نازکی به بدنه‌ی اصلی دستگاه آویزان شده بود. این روش جدید برای حل مشکلاتی که اکثر لپ‌تاپ‌های کوچک آن دوران را آزار می‌داد، عملا جواب داد و اچ‌پی از ماوس پاپ‌آوت خود در چند مدل لپ‌تاپ دیگر نیز استفاده کرد. درباره‌ی ادغام تاچ‌پد باید به Compaq LTE Elite 486 اشاره کنیم؛ لپ‌تاپی قدیمی که به توپی در سمت راست نمایشگر مجهز شده بود.

فناوری ماژولار تاریخچه‌ای جالب دارد که برای مرور آن بد نیست. درباره‌ی محصولاتی مثل گوشی هوشمند ال‌جی جی ۵ و پروژه‌ی آرا گوگل و بلاکز کمی تحقیق کنید؛ اما ایده‌ی تعویض برخی از محصولات دیگر، دستگاه‌های جذابی مثل ویا نانوبوک را دراختیار ما قرار داده است. این محصول در نگاه اول، شباهت زیادی به Asus Eee دارد؛ لپ‌تاپ کوچکی که بسیاری از علاقه‌مندان به حوزه‌ی فناوری از آن به‌عنوان محصولی بسیار جذاب یاد می‌کنند.

بااین‌حال، با باز‌کردن در این لپ‌تاپ یکی از عجیب‌ترین ادغام‌هایی که می‌توان روی یک لپ‌تاپ انجام داد را مشاهده خواهید کرد؛ یعنی ادغام لپ‌تاپ با یک گوشی. باید اشاره کنیم این محصول در سال ۲۰۰۷ معرفی شده است و در آن زمان گوشی‌های هوشمند به باریکی مدل‌های امروزی نبود. گوشی ادغام‌شده با این لپ‌تاپ در‌واقع تلفن VoIP بی‌سیمی بود که به‌نحوی طراحی شده بود که شما را از حمل یک گوشی مجزا در طی روز رها کند. این گوشی VoIP درکنار نمایشگر هفت اینچی ویا نانوبوک تعبیه شده بود.

شاید با خود بگویید نمایشگر هفت‌اینچی این محصول را در دسته‌ی تبلت قرار می‌دهد؛ اما به شما اطمینان می‌دهیم نانوبوک لپ‌تاپی واقعی بود. این گوشی ماژولی قابل‌تعویض داشت که کاربر می‌توانست یک واحد پردازنده‌ی گرافیکی، آداپتور 3D/CDMA یا ساعت جهانی را روی آن قرار دهد. در تصویر بالا، لپ‌تاپ ویا نانوبوک را با ماژول گوشی VoIP مشاهده می‌کنید.

نانوبوک تقریبا به‌طور هم‌زمان با اولین نسل آیفون اپل و با سیستم‌عامل ویندوز اکس‌پی روانه‌ی بازار شد و به‌همین دلیل روزهای موفقیت این محصول چندان ادامه نداشت. بااین‌حال، این دستگاه چند سال بعد در قالب دستگاهی بسیار مشابه به‌ نام Elonex Websurfer وارد بازار شد.

آیا تلویزیون‌های سه‌بعدی را به‌خاطر می‌آورید؟ محصولاتی که وعده می‌داد آواتار را واقعا به خانه‌ی شما بیاورد؟ البته می‌توان گفت این نوع تلویزیون‌ها امروزه تقریبا منقرض شده‌اند. شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید لپ‌تاپ‌های سه‌بعدی نیز برای مدتی کوتاه در بازار حضور داشتند. دل و Alienware ازجمله شرکت‌هایی محسوب می‌شوند که از فناوری سه‌بعدی استریوسکوپی به‌عنوان یکی از قابلیت‌های لپ‌تاپ‌های XPS 17 و Ailenware m17 R3 استفاده کردند. البته شرکت‌های دیگری مثل اوریجین، اچ‌پی، سونی، ام‌اس‌آی و ایسوس نیز از این فناوری در محصولات خود بهره بردند.

بیشتر لپ‌تاپ‌های سه‌بعدی از پلتفرم 3D Vision انویدیا بهره می‌بردند؛ فناوری جالبی که حتی برخی منتقدان آن را بهتر از فناوری‌های موجود در تلویزیون‌های سه‌بعدی می‌دانستند. بااین‌حال، این تکنولوژی نیز مشکل عینک‌های مضحک را حل نکرد و بدتر از آن بیشتر این لپ‌تاپ‌ها به کیتی نیاز داشتند که اغلب به‌طور جداگانه و با قیمتی بیش از ۱۰۰ دلار فروخته می‌شد.

فناوری سه‌بعدی در آن زمان بسیار محدود بود و فقط با برخی بازی‌های خاص و دیسک‌های بلوری کار می‌کرد. بااین‌حال، همه‌ی کاربران از جلوه‌ی سه‌بعدی متنفر نبودند. مطمئنا استفاده از این فناوری باعث کاهش نرخ فریم در بازی‌های رایانه‌ای می‌شد.

علاوه‌براین فناوری سه‌بعدی باعث می‌شد چشم کاربر در اجرای طولانی‌مدت بازی‌ها خسته شود. البته پذیرندگان جسور این فناوری نوپا عموما جنبه‌ی سه‌بعدی آن را دوست داشتند. درنهایت، عینک‌های بزرگ و گران‌قیمت و پشتیبانی محدود ازجمله دلایل مهمی بود که باعث شد لپ‌تاپ‌های سه‌بعدی نیز به سرنوشتی مشابه تلویزیون‌های سه‌بعدی دچار شوند.

امروزه، اگر نمایشگر لپ‌تاپ‌های معمولی برایتان کافی نباشد و به نمایشگر دوم احتیاج داشته باشید، بهترین گزینه برای شما اتصال دستگاه به صفحه‌نمایش اکسترنال است. لپ‌تاپ لنوو ThinkPad W700ds در اواخر دهه‌ی ۲۰۰۰ معرفی شد؛ محصولی که از نمایشگر ثانویه‌ی ۱۰٫۷ اینچی کشویی بهره می‌برد. بدین‌ترتیب، لنوو مدت‌ها قبل از لپ‌تاپ Project Valerie ریزر یا نوت‌بوک‌های مجهز به دو نمایشگر ایسوس، لپ‌تاپی با صفحه‌نمایش اصلی ۱۷ اینچی تولید کرد که این امکان را دراختیار کاربران قرار می‌داد تا از نمایشگر کشویی ثانویه‌ی این محصول نیز استفاده کنند.

این فقط شروع کار بود. لپ‌تاپ اشاره‌شده همه‌ی ابزارهایی که در آن زمان وجود داشت، ارائه می‌داد؛ ازجمله کالیبراتور رنگ داخلی و تبلت یا دیجیتایزر لمسی مجزای آن. در‌واقع، این تبلت از قلم داخلی Wacom پشتیبانی می‌کرد که آن را به گزینه‌ای جذاب برای طراحان تبدیل کرده بود. ویژگی‌های این محصول درکنار نمایشگر دوم آن راهکاری عالی دردسترس کاربران حرفه‌ای قرار می‌داد. گفتنی است یکی از نکات منفی درباره‌ی تینک‌پد W700ds وزن زیاد و ضخامت ۲٫۱ اینچی آن بود که باعث می‌شد حملش چندان آسان نباشد.

بسیاری افراد در نگاه اول به این محصول احساس می‌کنند نمایشگر آن در بخش پشتی در جایگاه نادرستی تعبیه شده است. عجیب‌ترین لپ‌تاپ تبدیل‌شونده‌ی ایسوس با قابلیتی جالب و کم‌نظیر معرفی شد. ایسوس به‌جای اینکه لپ‌تاپ را به تبلت تبدیل کند، به‌سادگی پنلی اضافه روی لبه‌ی بیرونی این تایچی اضافه کرد. بدین‌ترتیب، می‌توانید علاوه‌بر حفظ حالت سنتی تاشو لپ‌تاپ، پس از بستن در آن وارد حالت تبلت شوید. این لپ‌تاپ به‌زیبایی محصولات سری یوگا لنوو نبود؛ اما عملکرد خوبی داشت.

مهم‌ترین نقص تایچی ایسوس عمر باتری آن بود. این محصول زمانی معرفی شد که درایورهای نرم‌افزاری مدرن هنوز برای تاچ‌پدها منتشر نشده بود. ایسوس پس از معرفی تایچی، تا چند سال بعد طراحی لپ‌تاپ‌های مجهز به دو نمایشگر را کنار گذاشت؛ ولی پس از مدت‌ها با معرفی ZenBook Pro Duo، روش استفاده از نمایشگر دوم را با ایده‌ای جدید به محصولات خود بازگرداند.

سخت است که ایده‌های جالب و عجیب ایسوس را دوست نداشته باشیم. این شرکت تایوانی چند سال قبل لپ‌تاپ ROG GX700 را به بازار عرضه کرد؛ محصولی که کاملا برای گیمینگ تولید شده بود و می‌توان آن را از نظر قدرت سخت‌افزاری هیولایی به‌ تمام معنا دانست. این لپ‌تاپ از سیستم خنک‌کننده‌ی مایع بهره می‌برد؛ قابلیتی که حتی روی برخی از سیستم‌های دسکتاپ نیز وجود ندارد.

همه‌ی گیمرهای رایانه‌های شخصی به‌خوبی می‌دانند که بزرگ‌ترین قاتل لپ‌تاپ نداشتن قابلیت دفع گرما است. افزو‌ن‌بر فن‌های نازک‌تر، استفاده از قرارگیری هوشمندانه‌ی هیت‌سینک و بهبود جریان هوا ازجمله تاکتیک‌های معمول برای کاهش دمای لپ‌تاپ‌ها است؛ اما ایسوس این روش‌ها را کنار گذاشت و به‌جای آن از داکی عجیب استفاده کرد. این داک از سیستم خنک‌کننده‌ی مایع بهره می‌برد و ازطریق اتصال چهار‌پین به بخش پشتی لپ‌تاپ متصل می‌شد.

سیستم خنک‌کننده‌ی این لپ‌تاپ از طرحی سفارشی برای پمپ‌کردن مایع خنک‌کننده و بازگشت آن به سیستم استفاده می‌کرد؛ جایی که گرمای لپ‌تاپ ازطریق رادیاتورهای ۹۲ میلی‌متری خارج می‌شد. عملکرد GX700 با بهره‌گرفتن از این سیستم حدود ۲۰ درصد بهبود یافت و حرارت تولید‌شده‌ی پردازنده‌ی مرکزی و پردازنده‌ی گرافیکی این لپ‌تاپ نیز تا ۳۰ درصد کاهش پیدا کرد.

تا اینجای کار همه‌ی مشخصات این محصول عالی به‌نظر می‌رسد؛ اما باید توجه کنید که وزن این دستگاه ۱٫۹ کیلوگرم بود که با اتصال داک به بیش از ۴٫۵ کیلوگرم افزایش می‌یافت. در این شرایط، شاید استفاده از لپ‌تاپی معمولی با پردازنده‌ی گرافیکی اکسترنال گزینه‌ی بهتری باشد. ایسوس به‌ امید اینکه ارزش بیشتری به این لپ‌تاپ اضافه کند، یک‌ سال بعد نسخه‌ی دیگری از آن را با کارت گرافیک دوگانه‌ی انویدیا جی‌فورس GTX 1080 معرفی کرد؛ اما این اقدام نیز باعث نشد که GX700 برای بسیاری از کاربران ارزش خرید داشته باشد.

جایی که IBM لپ‌تاپی با صفحه‌کلید مکانیکی لمسی و کلیکی تولید کرد، ایسر با جایگزین‌کردن نمایشگر ۱۴ اینچی حاوی صفحه‌کلید مجازی و صفحه‌ی لمسی، جهتی مخالف مسیر IBM در پیش گرفت. این تنظیمات عجیب مزایای خاص خود را به‌همراه داشت. به‌عنوان مثال، می‌توانید به‌راحتی از تایپ‌‌کردن به نوشتن با دست‌خط تغییر حالت دهید و عباراتی مثل Https یا .Com را به‌سرعت به آدرس URL وب‌سایت مدنظر خود اضافه کنید.

علاوه‌براین، می‌توانید با فشردن کلید‌های میان‌بر به‌طور مستقیم و سریع برنامه‌ها یا وب‌سایت‌های دلخواه خود را باز کنید. البته لپ‌تاپ ایکونیکا ۶۱۲۰ ایستر درکل ایده‌ی خوبی محسوب نمی‌شد؛ زیرا مشکلات واضحی داشت که ازجمله می‌توان به تابش خیره‌کننده نور نمایشگر، تأخیر در ورودی، عملکرد ضعیف و صفحه‌ی لمسی کوچک با پشتیبانی‌نکردن از ژست‌های حرکتی اشاره کرد.

لپ‌تاپ‌های تبدیل‌شونده یا دو در یک از سال‌ها پیش جذابیت زیادی بین کاربران به‌دست آوردند؛ اما این دسته از محصولات همچنان به تکامل خود ادامه می‌دهند. به‌عنوان مثال، می‌توان به لپ‌تاپ سرفیس مایکروسافت اشاره کرد که نمایشگر آن از لولا جدا می‌شود و می‌توان آن را چرخاند. دل نیز در این بازار لپ‌تاپ XPS 12 را معرفی کرد که محصولی جاه‌طلبانه است.

راهکار دل برای حل مشکل محصولات دو در یک این بود که نمایشگر را در محور افقی به قاب اصلی دستگاه متصل کند تا وقتی در آن بسته می‌شود، بتوان پنل را به اطراف چرخاند و از آن در حالت رو به بیرون استفاده کرد. براساس اعلام کارشناس وب‌سایت گیزمودو که با XPS 12 کار کرده است، صفحه‌نمایش چرخان این لپ‌تاپ عملکرد خوبی دارد و به کاربر اجازه می‌دهد به‌راحتی بین حالت تبلت و لپ‌تاپ جابه‌جا شود.

علاوه‌بر‌این در حالت تبلت، یعنی هنگامی که از صفحه‌کلید استفاده نمی‌کنید، این بخش با سیستم نمایشگر چرخان محافظت می‌شود. دل با معرفی XPS 13، جزو اولین شرکت‌هایی بود که حاشیه‌ی نمایشگر لپ‌تاپ‌های خود را کاهش داد؛ البته حاشیه‌های این محصول درمقایسه‌با استانداردهای امروزی برای محصولی دو در یک خیلی زیاد است.

ایسوس توانایی زیادی برای ساخت محصولات جاه‌طلبانه و عجیب‌وغریب دارد. شاید لپ‌تاپ مادرشیپ در نگاه اول باعث شود فکر کنید که چه کسی آن را خواهد خرید. این محصول لپ‌تاپ نیست؛ زیرا نمی‌توان از آن روی پا استفاده کرد و درواقع، به‌راحتی روی پایتان قرار نمی‌گیرد. علاوه‌براین، محصول یاد‌شده رایانه‌ی شخصی همه‌کاره نیست؛ زیرا ازنظر فنی قابل‌حمل است. مادرشیپ محصولی است که می‌توان آن را بین دسکتاپ ثابت و ورک‌استیشن قدرتمند قابل‌حمل جای داد.

بااین‌حال اجازه دهید درباره‌ی ROG Mothership بیشتر توضیح دهیم. تعریف این محصول کار آسانی نیست؛ ولی بهترین روش این است که محصول یادشده را رایانه‌ی همه‌کاره‌ی بی‌سیم محسوب کنیم. همه‌ی اجزای این دستگاه روی نمایشگر بزرگ ۱۷ اینچی آن قرار گرفته است؛ درحالی‌که صفحه‌کلید این محصول نیز با درنظر‌گرفتن جامعه‌ی گیمرها طراحی شده است. مادرشیپ اساسا تبلتی غول‌پیکر است که می‌توان آن را به‌طور عمودی روی پایه‌ی پشتی قرار داد.

راگ مادرشیپ محصولی بزرگ و بسیار گران‌قیمت (حدود ۶۰۰۰ دلار) است؛ اما نمی‌توان انکار کرد که ایسوس چه خوب و چه بد، با معرفی این دستگاه دسکتاپ و لپ‌تاپ را در محصولی جدید بازتولید و مرزهای لپ‌تاپ‌ را جابه‌جا کرده است. این دستگاه چند سال قبل معرفی شد و سرنوشت آن همچنان نامشخص است.