بازاریابی یا افشاگری؛ آیا واقعاً اطلاعات محرمانه شرکت‌ها لو می‌رود؟

شاید این گمان برای شما نیز به‌ وجود آمده باشد که آیا ممکن است خبرهای درز اطلاعاتی که مدام به گوش می‌رسد، عمدی و با هدفی از پیش تعیین‌شده باشد؟

در جواب به این سؤال، دیوید هانا در مقاله‌ای در ژورنال علمی الزویر و کاربری در لینکدین با مثالی جالب، عمدی بودن یا اتفاقی بودن لو رفتن اطلاعات را بررسی کرده‌اند.

اگرچه حفاظت از اسرار یکی از جنبه‌های حیاتی سازمان‌ها است، گاهی این سازمان‌ها عمداً رازهایی را به بیرون نشت می‌دهند.

با توجه به اینکه اطلاعات به‌صورت عمدی یا غیرعمد نشت پیدا کرده‌اند، می‌توان نشت اطلاعات را به چهار دسته تقسیم کرد: آگاهی‌دهنده، فریبکارانه، گمراه‌کننده و واکنش‌برانگیز. در ادامه هرکدام از این موارد را بیشتر بررسی می‌کنیم؛ اما پیش از آن بیایید نگاهی به مثالی واقعی از لو رفتن اطلاعات بیندازیم.

موردی که می‌خواهیم بررسی کنیم، مربوط‌ به تلفن همراه پیکسل ۶ و پیکسل ۶ پرو از گوگل است. شاید برایتان جالب باشد که بدانید تمام جزئیات مربوط‌ به این تلفن همراه ماه‌ها قبل‌‌تر از معرفی رسمی، به بیرون درز کرده بود. معلوم نیست که نشت اتفاقی بوده یا خیر، اما اگر اینچنین باشد قطعاً استراتژی بازاریابی عالی‌ای محسوب می‌شود.

یکی از کاربران یوتیوب اولین طراحی از این تلفن همراه را تقریباً پنج ماه پیش‌ از عرضه‌ی آن در کانال خود با نام Front Page Tech منتشر کرده بود. رندرهای او کاملاً شبیه نسخه‌ای بود که گوگل چند ماه بعد در حساب توییتر سابق خود پست کرد.

در نشت‌‌های بعدی همه‌ی جزئیات از مشخصات تلفن همراه گرفته تا ویژگی‌های نرم‌افزاری جدید آن آشکار شد. برای بسیاری از طرفداران این محصول، معرفی رسمی دیگر چیزی برای عرضه نداشت.

نشت‌های یادشده به گوگل کمک کرد تا بتواند سروصدای زیادی برای محصول جدید خود به‌راه بیندازد. این هیاهو توانست با نشت‌های اندک بعدی توسط منابع مختلف همچنان ادامه پیدا کند؛ اما گل سرسبد ماجرا این‌ بود که گوگل توانست بدون پرداخت هزینه‌ای، از بازاریابی رایگان کمال استفاده را ببرد.

در کل می‌توان نشت اطلاعات را با توجه به واقعی یا ساختگی بودن خبر و شناخته‌شده بودن یا گمنام بودن منبع آن به چهار دسته تقسیم کرد:

• آگاهی دهنده: این نوع از نشت‌ها برای اطلاع‌رسانی به کاربران در مورد زمان عرضه‌ی محصول جدید یا به‌روزرسانی‌ها منتشر می‌شود. برای مثال اگر تلفن همراه دارای قابلیت جدید دید در شب باشد، تصاویری که توسط آن تلفن همراه گرفته شده‌اند، به بیرون درز می‌کند. این موضوع باعث آگاهی‌رسانی و ایجاد هیجان در میان کاربران می‌شود.

• واکنش برانگیز: اگر محصولی جدید داشته باشید و ندانید واکنش کاربران به آن چه خواهد بود، باید چه‌ کار کنید؟ راه‌حل ساده است، اطلاعاتی از آن را لو دهید و سپس منتظر واکنش کاربران به خبر نشت‌شده بمانید. اگر واکنش منفی بود، می‌توانید قبل از عرضه‌ی رسمی، تغییراتی روی محصول انجام دهید.

• گمراه کننده: هدف تمامی اطلاعات لورفته، کاربران نیستند. گاهی اوقات با افشای اطلاعات می‌خواهید رقبای خود را فریب دهید. مثلاً اگر خبری با عنوان «رویکردهای استراتژیک تولید لپ‌تاپ» توسط شخصی از درون سازمانی به بیرون درز کند، توجه تمامی شرکت‌های سازنده‌ی لپ تاپ به‌شدت به این خبر جلب خواهد شد. آن شرکت شاید قصدی برای تولید لپ‌تاپ نداشته باشد اما انتشار خبری جعلی در مورد این موضوع کافی است تا رقبا را به‌اشتباه بیندازد.

• فریبکارانه: برای این مورد می‌توانیم مثال جالبی بزنیم. تیریون لنیستر در بازی تاج و تخت را یاد بیاوریم که خبری را در مورد ازدواج خواهرزاده‌ی خود میرسلا بین افراد دربار فاش کرد؛ اما او به هر شخص خبری متفاوت ارائه کرد تا بتواند شخص خیانتکار را پیدا کند. در این مورد، منبع خبر شناخته شده است؛ اما اطلاعات نادرست و با هدف گیج کردن یا سوءاستفاده از شخصی ایجاد شده بود.

اگر شما نیز می‌خواهید از استراتژی نشت اطلاعات برای بازاریابی استفاده کنید، بهتر است مراقب تأثیرات مخرب نشت‌های گمراه‌کننده و فریبکارانه باشید. همچنین باید مراقب باشید تا اطلاعات محرمانه‌ای که باعث از بین رفتن برتری رقابتی می‌شود به بیرون درز نکند.

نظر شما درمورد اخبار ریز و درشت لو رفتن اطلاعات چیست؟ آیا شما نیز با مواردی مشابه آنچه در این مقاله به آن اشاره شد، برخورد کرده‌اید؟