نگاهی به بدترین سلاح های گرم تاریخ

ارتش‌های دنیا برای تقویت نیروهای خود دست به ساخت انواع سلاح‌ها زده‌اند. از سلاح‌های کمری گرفته تا مسلسل‌های سنگین، ساخته شده‌اند تا بتوان سربازان را مسلح کرده و به میدان جنگ فرستاد.

هرچند تمام این سلاح‌ها نمونه‌ موفقی نبوده و با اینکه سازندگان آنها امید زیادی به بازخورد خوب محصولشان داشتند تنها توانستند لقب بدترین سلاح را دریافت کرده و مورد تمسخر قرار گیرند. در ادامه قصد داریم ۸ مدل از بدترین سلاح‌های گرم تاریخ را به شما معرفی کنیم.

استن سلاحی ساخت بریتانیا بوده که سبکی و راحتی حمل آن از مزیت‌های این سلاح به شمار می‌رفت و همین امر سبب شد تا توسط ارتش مسلح بریتانیا در جنگ‌های مختلفی که مهم‌ترین آنها جنگ جهانی دوم و جنگ کره است استفاده شود.

مسلسل استن که نام آن در واقع مخففی از نام سازندگان آن است از سال ۱۹۴۱ تا اواسط دهه ۱۹۶۰ میلادی مورد استفاده ارتش بریتانیا قرار گرفت. متاسفانه بزرگ‌ترین مشکلی که استن ام‌کِی ۲ داشت خطای تیر آن در هدف زنی بود و گلوله‌ها به اهداف برخورد نمی‌کردند.

مارتین دوروتی در کتاب بدترین سلاح‌های تاریخ گفته است:

زمانی که بریتانیا با تجاوز نیروهای نازی رو به رو شد برای تقویت ارتش نیاز به تعداد زیادی سلاح داشت. مسلسل استن نیز یک پاسخ ساده برای این مشکل سخت بود. راحتی ساخت این مسلسل باعث شد تا به تولید انبوه برسد.

• کشور سازنده: بریتانیا
• ورود به خدمت: ۱۹۴۰ میلادی
• نوع: مسلسل دستی
• برد موثر: ۱۰۰ متر
• ظرفیت خشاب: ۳۲ گلوله 
• توضیحات: این مسلسل دستی دارای ۳.۲ کیلوگرم وزن بوده و درازای آن به ۷۶۰ میلی‌متر می‌رسد

بازوکا توسط ادوارد ال برای نیروی ارتش آمریکا طراحی شد. این سلاح که در دسته راکت‌اندازها قرار می‌گیرد به یکی از متداول‌ترین سلاح‌ها در جنگ جهانی دوم تبدیل شد تا به وسیله‌ی آن نیروی ارتش آمریکا بتواند تانک‌های نازی‌ها را سرنگون سازد.

بزرگ‌ترین مشکلی که این سلاح داشت ضربه‌ای بود که پس از هر شلیک به سرباز وارد می‌شد. جدا از آن، زبانه‌های آتش راکت و گرد و خاک بلند شده نیز به سربازی که وظیفه شلیک با بازوکا را داشت آسیب می‌رساند. اما مدل‌های بعدی این سلاح دارای یک سپر محافظ در عقب خود بودند تا آسیب وارده به سرباز شلیک کننده کمتر شود.

دوروتی در کتاب خود نوشته است:

بهترین نکته‌ای که در مورد این سلاح وجود داشت این بود که توانست به مدل آزمایشی مناسبی برای سلاحی که بعدها از روی آن ساخته شد تبدیل شود.

• کشور سازنده: ایالات متحده آمریکا
• ورود به خدمت: ۱۹۴۲ میلادی
• نوع: راکت‌انداز غیر هدایت شونده ضدتانک
• برد موثر: کمتر از ۲۵۰ متر
• ظرفیت خشاب: ۱ عدد راکت 
• توضیحات: طول این سلاح به ۱.۳۷ متر می‌رسد

هفت تیر لمت گریپشات نیز یکی از سلاح‌هایی بود که به خاطر طراحی ضعیف نتوانست آنچه در توان دارد را به درستی نشان دهد. این سلاح توسط ژان الکساندر لمت برای ارتش سواره نظام در جنگ‌های داخلی آمریکا طراحی شده بود.

در این هفت تیر می‌شد از ۹ گلوله استفاده کرد که در کنار آنها، یک لوله برای گلوله شاتگان نیز طراحی شده بود تا ترکیبی از هفت تیر و شاتگان باشد. سرباز برای تعویض نوع گلوله می‌بایست خاری را تنظیم می‌کرد. اگرچه این سلاح از نظر ایده فوق العاده جذاب به نظر می‌رسید؛ اما کیفیت ساخت پایین آن باعث شد تا نتواند آنچه در توان دارد را نشان دهد.

• کشور سازنده: ایالات متحده آمریکا
• ورود به خدمت: ۱۸۵۶ میلادی
• نوع: هفت تیر
• برد موثر: ۷۰ متر
• ظرفیت خشاب: ۹ گلوله به همراه ۱ گلوله شاتگان 

باید گفت که کروملائوف ایده جالبی به نظر می‌رسید؛ البته اگر بر روی کاغذ باقی می‌ماند و طراحی آن صورت نمی‌گرفت. کروملائوف در واقع باعث می‌شد سربازان در گوشه‌ها بدون آنکه در معرض گلوله قرار گیرند بتوانند هدفگیری کرده و شلیک کنند.

این سلاح دارای لوله‌ای با زاویه ۳۰ تا ۴۵ درجه بود (البته مدل ۹۰ درجه‌ای نیز ساخته شد). بعد از مدتی که مشخص شد هزینه‌های تولید این اسلحه بسیار بالا بوده و نسخه‌های آزمایشی نیز شکست خوردند ساخت این سلاح متوقف شد.

• کشور سازنده: آلمان نازی
• ورود به خدمت: ۱۹۴۵ میلادی
• نوع: دوربرد
• ظرفیت خشاب: ۳۰ گلوله

در اوج جنگ‌های جهانی اول، تیربار شوشات فرانسوی دقیقا به همه نشان داد که یک تیربار سبک چگونه نباید باشد. طراحی افتضاح این تیربار باعث ایجاد ضربات سنگین به سرباز می‌شد که وظیفه تیراندازی را بر عهده داشت.

جدا از ضربه‌ی سنگینی که این تیربار داشت، گیر کردن فشنگ نیز یکی دیگر از مشکلات آن محسوب می‌شد و وقتی نیز که مشکلی برای این تیربار به وجود نمی‌آید ظرفیت کم خشاب‌های آن با تنها جاگیری ۲۰ گلوله باعث می‌شد تا تیربار شوشات عملا برای مبارزات مناسب نباشد.

• کشور سازنده: فرانسه
• ورود به خدمت: ۱۹۱۵ میلادی
• نوع: تیربار سبک
• برد موثر: ۱۴۲۶ متر
• ظرفیت خشاب: ۲۰ گلوله

سلاح کمری جروجت یکی از خلاقانه‌ترین ایده‌ها را در میان سلاح‌های مدرن به همراه داشت. در این سلاح از گلوله‌هایی استفاده می‌شد که حاوی سوخت موشک بودند. هرچند بزرگ‌ترین مشکل این جروجت دقت بسیار پایین آن بود که باعث شد تولید آن متوقف شود.

• کشور سازنده: ایالات متحده آمریکا
• ورود به خدمت: ۱۹۶۵ میلادی
• نوع: سلاح کمری
• برد موثر: ۷۰ متر
• ظرفیت خشاب: ۶ گلوله

اوایل قرن بیستم سازندگان سلاح به دنبال ساخت اسلحه‌ای بودند که بتواند فشنگ‌ها را خودش بارگذاری کند. درنهایت سلاح موفقی به نام کلت ام ۱۹۱۱ ساخته و تبدیل به یک سلاح استاندارد شده که کشورهای متعددی مانند ایران، این سلاح را خریداری کرده و استفاده کردند.

هرچند در میان سلاح‌های متعددی که برای رقابت با کلت ام ۱۹۱۱ ساخته شده بود سلاح‌هایی مانند مارس نیز معرفی شد که چندان نتوانست نظرات را به خود جلب کند. یکی از ایراداتی که به پیستول مارس گرفته شد پرتاب پوکه فشنگ شلیک شده به سمت صورت تیرانداز بود.

• کشور سازنده: بریتانیا
• ورود به خدمت: ۱۹۰۰ میلادی
• نوع: سلاح کمری
• برد موثر: ۵۶ متر
• ظرفیت خشاب: ۶ گلوله

باید پیستول آپاچی را به عنوان بهترین ایده‌ای که به بدترین شکل اجرا شد خواند. طراحی اولیه این سلاح به حالتی بود که ترکیبی از چاقو، پنجه بوکس و پیستول باشد و بتوان از آن در نبردهای تن به تن به بهترین شکل استفاده کرد.

جالب است بدانید محصول نهایی نتوانست کارایی هیچ کدام از موارد ذکر شده را به درستی انجام دهد. هرچند عملکرد پنجه بوکس تا حدودی قابل قبول بود؛ اما چاقوی استفاده شده در این سلاح بسیار نازک بوده و محکم در جایگاه خود نمی‌ایستاد.

فاجعه زمانی شروع می‌شد که سربازان می‌خواستند از آپاچی به عنوان سلاح گرم استفاده کنند. به دلیل نبود لوله که گلوله‌ها را بچرخاند، گلوله‌های شلیک شده بسیار ضعیف بوده و همچنین دقت بسیار کمی داشتند.

البته در مورد پیستول آپاچی فاجعه طراحی و ساخت تمامی نداشت. به خاطر نداشتن محافظ ماشه، احتمال شلیک ناخواسته توسط سرباز بالا بود.

• کشور سازنده: ایالات متحده آمریکا
• ورود به خدمت: ۱۸۸۰ میلادی
• نوع: سلاح دفاع شخصی
• برد موثر: نبرد تن به تن