عجیب‌تر از خیال، پشت‌پرده خانه اسرارآمیز وینچستر

ارواحی سایه‌وار در امتداد راهروها و گذرگاه‌های بی‌شمارِ خانه در رفت‌ و آمدند و با رسیدن به انتهای راه‌پله‌های مارپیچی ساختمان ناپدید می‌شوند. در اتاق‌های بی‌در و پنجره و زیرزمین‌های تاریک و نمور خانه نیز صدای خنده‌های شیطنت‌آمیز کودکان طنین‌انداز است. آقای به‌شدت قد بلندی با پالتو و پازلفی‌های خنجری قرن نوزدهمی نیز در جایی میان اتاق جلسات و تالار رقص دیده می‌شود که با طمأنینه قدم می‌زند. دستگیره‌های در و پنجره‌ها نیز بدون اینکه کسی به آن‌ها دست بزند باز و بسته می‌شوند.

از سوی دیگر صدای ناله‌ یا جیغی دلخراش اما گنگ و مبهم از جایی از خانه که مشخص نیست به گوش می‌رسد. آن سوتر می‌توان نوای حزن‌انگیز ساز اُرگ را شنید و پس از آن ضربات محکمی که به شلیک گلوله می‌مانند. این‌ها ممکن است شبیه به صحنه‌ی آغازین یک رمان ترسناک پرفروش یا سکانس افتتاحیه‌ی‌ یکی از فیلم‌های ترسناک هالیوودی باشند. بااین‌حال، آنچه شرح داده شد تنها چند مورد از اتفاقاتی بودند که بازدیدکنندگان یکی از تسخیرشده‌ترین مکان‌های آمریکا، یعنی «خانه‌ اسرارآمیز وینچستر» تجربه کرده‌اند.

پرواضح است در ساخت این خانه‌ی پررمز و راز هیچ خبری از نقشه، طرح یا برنامه معماری نبوده است. به همین جهت، حتی پس از چهار دهه ساخت و ساز مداوم،‌ خانه‌ی وینچستر واقع در قلب‌ شهر سن‌خوزه، کالیفرنیا هیچ‌وقت تکمیل نشد. در درون خانه راه‌پله‌های مارپیچی عجیبی به چشم می‌خورد که ناگهان در ناکجا متوقف می‌شوند؛ گویی نجاران ساختمان ناگهان دست از کار کشیده‌اند. درهایی وجود دارند که پشت سرشان تنها دیوار خالی قرار دارد و وضع پنجره‌ها بهتر از این نیست. گاهی پنجره‌های زیبای مشبک‌کاری را می‌بینی که رو به هیچ‌کجا باز می‌شوند. کنج‌های گِرد خانه نیز به بن‌بست ختم می‌شوند.

به نقل از وب‌گاه All That's Interesting، این خانه‌ی رازآلود تماما زاییده‌ی ذهنِ بانوی صاحبش، سارا وینچستر، وارث ثروت هنگفتِ شرکت اسلحه‌سازی وینچستر بود. او در زمانی در سال ۱۸۸۴ ساخت این خانه اسرارآمیز را شروع کرد و تقریباً از همان موقع شایعات عجیب و غریبی درباره ساخت‌وسازهای بی‌پایان، ساکنان مرموز و هزارتوهای ظاهراً بی‌انتهای این عمارت واقع در بلوار وینچستر جنوبی به شماره‌ی ۵۲۵ درگرفت که هیچ‌وقت نیز خاتمه نیافتند.

عکسی از سارا وینچسترِ جوان

امروزه این عمارت عجیب با نام «خانه اسرارآمیز وینچستر» شناخته می‌شود، اما در زمان ساخت به‌سادگی به آن «خانه‌ی سارا وینچستر» می‌گفتند. سارا وینچستر بیوه‌ی ویلیام ویرت وینچستر بود. سارا متولد سال ۱۸۴۰ در خانواده‌ای اشرافی پرورش پیدا کرده بود. او به چهار زبان صحبت می‌کرد، در بهترین مدارس درس خوانده بود، ازدواج خوبی کرد و نهایتا دختری به نام آنی را نیز به دنیا آورد. اما تراژدی‌ زندگی سارا از اواخر بیست سالگی آغاز شد. در این زمان آنی ۴۰ روزه بر اثر نوعی سوءتغذیه‌‌ی مهلک به نام «ماراسموس» جلوی چشمان اشکبار سارا و ویلیام جان داد. فقدان بعدی زندگی سارا وینچستر بیش از یک دهه بعد با مرگ شوهرش ۴۳ ساله‌اش ویلیام سراغش آمد. این در حالی بود که حدود یک سال قبل پدر شوهر سارا، الیور وینچستر نیز از دنیا رفته بود.

پس از مرگ ویلیام در سال ۱۸۸۱ بر اثر سل که کُشنده‌ترین بیماری روز بود و در آن روزگار به آن «زوال» می‌گفتند، سارا تقریباً ۲۰ میلیون دلار (بیش از ۵۰۰ میلیون دلار فعلی) و همچنین مالکیت ۵۰ درصد از شرکت اسلحه‌سازی را به ارث برد. بدین‌ترتیب، او روزانه درآمدی بالغ بر هزار دلار (معادل ۲۶ هزار دلار فعلی) داشت. سارا کمابیش تا پایان عمر در سوگ دو عزیز از دست رفته‌اش نشست؛ چرا اهالی سن‌خوزه او را همیشه با رخت سیاه و توری مشکی‌رنگی روی صورت می‌دیدند. اما زن عزادار در همین حال، ثروتی هنگفت را در دست خود می‌دید. او پس از مشورت با یک واسطه‌ی روحی راهی برای خرج کردن ثروت قارون‌وارش پیدا کرد.

تصویری از مدل مشهور وینچستر ۱۸۷۳ ا که توسط شرکت اسلحه‌سازی وینچستر با عنوان «سلاحی که برنده‌ی غرب شد» تبلیغ می‌شد

سارا وینچستر در سال ۱۸۸۴ ملکی به وسعت ۱۶۲ جریب (۶۶ هکتار) خریداری کرد که بعدا به عمارت وینچستر شهرت پیدا کرد. این قطعه‌ زمین در آن زمان یک خانه‌ی ‌‌مزرعه‌ای نیمه‌تمام بود. وینچستر تعدادی نجار زبردست استخدام کرد تا با کار شبانه‌روزی این خانه‌‌ی کوچک را تبدیل به عمارتِ چشمگیر هفت طبقه‌ای کنند. به دلیل اینکه هیچ طرح و نقشه‌ معماری در ساخت‌وساز خانه‌ی وینچستر دخالت نداشت، برنامه‌ی کار روزانه پیش می‌رفت و درنتیجه حاصل کار بنّایی کاملاً تصادفی بود. اتاق‌هایی به دیوارهای بیرونی اضافه می‌شدند و درنتیجه در و پنجره‌های جدید سر از اتاق‌های دیگر درمی‌آوردند. پله‌هایی با ردیف‌های مختلف به پلکان قبلی افزوده می‌شد تا راه‌پله‌های ساختمان ظاهری عجیب و مبهم پیدا کند.

هلن میرن در نقش سارا وینچستر در فیلم «وینچستر (۲۰۱۸)»

عجیب‌تر اینکه بسیاری از تغییر و تحولات اساسا بیهوده بودند. پله‌هایی که همین‌طور بالا کشیده می‌شدند تا ناگهان در هیچ‌کجا خاتمه ‌یابند. درهایی بودند که به روی دیوارهای محکمی باز می‌شدند، راهروهایی بودند که به کنجی می‌پیچیدند یا اینکه به بن‌بستی منتهی می‌شدند. ستون‌هایی که به صورت وارونه نصب شده بودند و راه‌پله‌هایی که به سقف می‌رسیدند. اتاق‌های بزرگ کاملاً مبله و تژئین‌شده‌ای که هیچ دری نداشتند و نقوش شماره ۱۳ و تار عنکبوتی که در سراسر خانه به چشم‌ می‌خورند.

سارا وینچستر عقیده داشت ساخت‌و‌ساز بی‌وقفه ارواح را سردرگم می‌کند

در واقع عدد منحوس ۱۳ که ریشه در جادو و اعتقادات شوم دارد در جای‌جای خانه‌ی وینچستر حضور دارد از پنجره‌هایی با ۱۳ قاب شیشه‌ای تا راه‌پله‌هایی با ۱۳ ردیف پله و حتی ۱۳ حفره‌ی سینک‌های ظرفشویی. علاوه‌براین، سارا وینچستر اصرار داشت تمام ساختمان از سرخ‌چوب (چوب‌ درختی از خانواده سرویان) ساخته شود. بااین‌حال، ظاهر این چوب چندان دلخواه او نبود. بدین‌ترتیب، تصمیم گرفته شد تا چوب‌ها رنگ‌آمیزی شوند. تخمین زده می‌شود در زمان تکمیل ساختمان بیش از ۲۰ هزار گالن (حدود ۷۶ هزار لیتر) رنگ در عمارت وینچستر به کار رفته است.

سارا وینچستر در آغاز قرن بیستم صاحب خانه‌‌ی ارواح خود شده بود: عمارت هفت طبقه‌ای با چیدمانی غریب و پرابهام با ۱۶۱ اتاق، ۴۷ شومینه، ۱۰ هزار قاب شیشه، دو زیرزمین، سه آسانسور، دکوراسیون و فضاهای داخلی مرموزی که به خانه‌های تفریحی شهربازی شباهت داشتند. چلچراغ‌های نقره‌فام و زرداندودی نیز از سقف روی سر کف‌پوش‌های پارکت آویخته شده بودند. خانه‌ی سار وینچستر ده‌ها پنجره پر نقش و نگار و مشبک‌کاری‌شده ساخت شرکت تیفانی (شرکت صاحب‌نام طراحی، ساخت و فروش جواهرآلات لوکس) از جمله برخی از این پنجره‌ها توسط خود لوئیس تیفانی طراحی شده بودند را در خود جای داده بود. در ساخت یکی از این پنجره‌ها از شیشه‌های منشور استفاده شده بود تا با عبور نور رنگین‌کمانی از رنگ‌ها را به داخل اتاق بپاشد. اما ازآنجاکه این پنجره رو به دیوار باز می‌شدند اصلا این طراحی حاصلی نداشت.

سارا در ساخت خانه‌ی خود از پله‌هایی که جایی نمی‌رفتند، گذرگاه‌های مخفی و دیگر بناهای عجیب بهره برده است

لوکس‌تر از این، لوله‌کشی و برقکاری بسیار مدرن و پیشرفته‌ای بود که برای دوران ویکتوریا بسیار نادر به شمار می‌رفت. خانه اسرارآمیز وینچستر مجهز به آب لوله‌کشی شده برای دسترسی همیشگی به آب گرم و سرد، چراغ‌های گازسوز به همراه کلیدهایی برای روشنایی در سرتاسر خانه بود. سیستم گرمایشی خانه وینچستر نیز متشکل از بخاری‌های هواساز بود که تمام خانه را گرم نگه می‌داشتند. اما متأسفانه زمین‌لرزه‌ی سال ۱۹۰۴ خسارت‌های زیادی را به خانه‌ی اسرارآمیز وینچستر وارد کرد. بااین‌حال، با وجود پی‌ شناور خانه از فروریختن نجات پیدا کرد. اما زلزله باعث شد تا سه طبقه از خانه فروبریزد. بدین‌ترتیب، امروز خانه‌ اسرارآمیز وینچستر تنها چهار طبقه دارد.

باوجودی که سارا وینچستر در طی بیش از ۳۸ سال به صورت مداوم مشغول ساخت خانه‌ی اسرارآمیز خود بود، اما هیچ‌وقت تأیید نکرد یک خانه‌ی تسخیرشده می‌سازد. بااین‌حال، اینها اصلا مانع از به راه‌ افتادن داستان‌ها و شایعات باورنکردنی در مورد عمارت عجیب بیوه‌ی وینچستر نشدند. گفته شده سارا وینچستر هر روز جلساتی را با واسطه‌های روحی برگزار می‌کرد تا بتواند با مشورت آن‌ها به بهترین نحو ارواح را آرام سازد. طبق همین شایعات نیز گفته می‌شود، بسیاری از بخش‌های اضافی غیرمنطقی که به ساختمان اضافه شده‌اند تنها برای سردرگم‌کردن همین ارواح انتقام‌جو بوده‌اند.

عدد ۱۳ در جای‌جای خانه‌ اسرارآمیز وینچستر حضور دارد

در سال‌هایی که سارا وینچستر در خانه زندگی می‌کرد، شایعات زیادی درباره ساخت‌وساز عجیب و حتی ساکنان عجیب‌تر خانه ورد زبان اهالی سن‌خوزه بود. اما در سال‌های پس از مرگ او داستان‌های تا آن موقع باورنکردنی حتی باورنکردنی‌تر از قبل نیز ‌شدند. پس از مرگ سارا وینچستر در سپتامبر سال ۱۹۲۲، تمام وسایل منزل طبق وصیت او به خواهرزاده‌اش، ماریون که برای مدت زیادی منشی شخصی سارا نیز بود رسید. در کمال تعجب، سارا در وصیت‌نامه‌ اصلا ذکری از خانه اسرارآمیز وینچستر نکرده بود که این هم به رازهای خانه افزود.

پس از آنکه ارزیاب‌ها خانه را به دلیل طراحی عجیب، خساراتی که زلزله به آن وارد آورده بود و همینطور بسیاری از ساخت‌وسازهای غیرمنطقی فاقد ارزش مالی دانستند، ماریون تمام اثاثیه خانه را برای خود برداشت و خانه را به حراج گذاشت. صاحبان فعلی خانه وینچستر ادعا می‌کنند شش هفته طول کشیده تا تمام اثاثیه خانه را تخلیه کنند. پس از تخلیه خانه، تاجری خانه وینچستر را به قیمت بسیار نازل ۱۳۵ هزار دلار خریداری کرد. و در کمتر از پنج ماه پس از مرگ سارا وینچستر بود که خانه‌ اسرارآمیز او برای بازدید عموم مردم بازگشایی شد. با وجود اینکه تمام وسایل اصلی خانه وینچستر از خانه خارج شدند، اما خانه دوباره با اثاثیه‌ای از عصر ویکتوریایی پر شد تا برای بازدید مردم آماده باشد.

خانه وینچستر پس از نزدیک به ۱۰۰ سال از مرگ سارا وینچستر همچنان به شگفتی‌های خود ادامه می‌دهد. زمانی که سارا زنده بود شایعاتی از انباری مخفی در خانه او خبر می‌داد که در آن دارایی‌هایی به ارزش بالغ بر ۲۵ هزار دلار (بیش از ۳۰۰ هزار دلار امروز) از جمله پنجره‌ای ساخت شرکت تیفانی با الگوی تار عنکبوتی که خود وینچستر طراح آن بود قرار داشتند. بالأخره در سال ۲۰۱۶ بود که یک اتاق زیرشیروانی مخفی در خانه‌ وینچستر کشف شد. اگرچه هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد این اتاق همان انبار مخفی سارا وینچستر است. درون این اتاق یک اُرگ تلمبه‌ای، یک کاناپه از دوران ویکتوریا، یک مانکن چوبی، یک چرخ خیاطی و چندین تابلوی نقاشی قرار داشت.

خانه وینچستر در ابتدا هفت طبقه داشت که زلزله ۱۹۰۴ موجب فروریختن چند طبقه‌ی آن شد

یک سال پس از آن اتاق‌هایی که هیچ‌وقت به روی عموم باز نشده بودند از جمله بخش‌هایی از خانه که در زمان مرگ سارا ناتمام باقی مانده بودند نیز به فهرست بخش‌های قابل بازدید خانه اسرارآمیز وینچستر افزوده شدند. حال حتی پس از نزدیک به ۱ قرن از مرگ سارا به نظر همچنان خانه اسرارآمیز او رازهایی را پنهان کرده است. همین رازها به یک نوع شیفتگی وسواس‌گونه نسبت به این خانه‌ دامن زدند. هلن میرن، بازیگر شهیر بریتانیایی برنده جایزه اسکار در سال ۲۰۱۸ در فیلم‌ سینمایی در نقش سارا وینچستر ظاهر شد. این فیلم مطابق با شایعات زنی به مرز دیوانگی رسیده را نشان می‌دهد که در چنگالِ ارواح گرفتار آمده است. تمام صحنه‌های فیلم در خانه واقعی وینچستر فیلم‌برداری شدند. علاوه‌براین، این خانه‌ی مرموز محل وقوع اتفاقاتِ فیلم‌ها و رمان‌های ترسناک دیگری نیز بوده و همچنان نیز الهام‌بخش است.

از زمان مرگ سارا، اطلاعات زیادی درباره سارا وینچستر و دلیلش برای ساخت این خانه به دست نیامده است. سارا در طول عمرش با هیچ‌کدام از جراید و مطبوعات مصاحبه‌ای انجام نداد. او همچنین برخلاف بسیاری از افراد طبقه‌ی مرفه که همواره خاطراتشان را می‌نوشتند، هیچ‌ دفتر خاطراتی نداشت و بدتر اینکه هیچ‌کدام از اعضای خانواده‌ او نیز حاضر به صحبت در این مورد نشدند. بنا به گزارش تارنمای Ancient Origins، در مورد اینکه آیا این عمارت پررمز و راز تسخیر شده است، هیچ‌ اتفاق‌نظری وجود ندارد. اما آنچه مسلم است اینکه سارا و کارکنانش واقعا نزدیک به چهار دهه از زندگی خود را وقف ساخت این خانه‌ کردند.

این اتاقی است که سارا معمولاً -در زمانی که می‌توانست- در آن می‌خوابید (تمام اثاثیه پس از مرگ سارا تعویض شدند)

حتی عوامل سازنده برنامه‌‌های تلویزیونی نیز در این خانه به برخی پدیده‌های ماورائی برخورده‌اند. بنا به گزارش‌ها، گروه «ماجراجویی‌های ارواح» که در سال ۲۰۱۱ در خانه وینچستر مشغول فیلم‌بردای بودند، با آنچنان اتفاقات مرموزی مواجه شدند که تصمیم گرفتند برای مدتی ضبط برنامه را به تعویق بیاندازند. بااین‌حال، همه معتقد به تسخیرشدگی خانه اسرارآمیز وینچستر نیستند. گروهی به نام «کمیته تحقیق شک‌گرایانه» که تحقیقات علمی را در مورد ادعاهای مربوط به مسائل ماورائی انجام می‌دهد اصلا قائل به تسخیر خانه اسرارآمیز وینچستر نیست.

جو نیکل از محققان ارشد این کمیته در این باره گفته بود: «متوجه شدم میزان تجربه‌های هر فرد در رابطه با ارواح تقریباً تناسب خاصی با تمایل روان‌شناختی خود او به خیال‌پردازی دارد. شواهد بسیاری برای این نقل‌قول پرمغز رابرت ای. بیکر، روان‌شناس برجسته داریم که می‌گوید،‌ هیچ مکان تسخیر شده‌ای نداریم، بلکه این آدم‌ها هستند که تسخیر می‌شوند.»

• ۱۲ معمای مرموز از رازآلودترین معماهای حل‌نشده از دوران غرب وحشی
• داستان هولناک جام طلای حسنلو

چند نفر از اعضای «انجمن ماورائی آتلانتیک» که بیشتر برای سریال واقع‌نمای «شکارچیان ارواح» از شبکه تلویزیونی سای‌فای شهرت دارند نیز اعلام کردند در زمان بازدید از خانه اسرارآمیز وینچستر به هیچ پدیده ماورائی برنخوردند. اعضای این گروه حتی به این نتیجه رسیدند که ممکن است صداهای عجیبی همچون کوبیدن به دلیل مشکل لوله‌کشی ساختمان به وجود آمده باشند. این گروه در پایان بررسی‌های خود اینطور نتیجه‌گیری کرد: «مسلما این خانه مرموز است و می‌توانیم [از روی شواهد و قرائن بسیار] بفهمیم چرا مردم گمان می‌کنند این خانه تسخیر شده است.»

اگرچه تا به حال در تحقیقات ماورائی هیچ مدرکی برای اثبات این موضوع به دست نیامده، اما همچنان هر از چند گاهی بازدیدکنندگان خبر از مواجهه با ارواح می‌دهند. بااین‌حال حقیقت غیرقابل‌انکار اینکه شاید برخی از ارواح و چه بسا خود سارا وینچستر همچنان در این محل حضور داشته باشند. مگر نه اینکه سارا وینچستر این خانه را برای مردگان ناآرام ساخت، بنابراین چرا خودش نباید از آن استفاده کند!