بررسی گوشی هوشمند یو اولترا اچ تی سی

همه‌ می‌دانیم که درحال‌حاضر اچ‌تی‌سی در بازار گوشی‌ هوشمند حال و روز خوشی ندارد و محصولات این شرکت تایوانی با وجود آنکه در اغلب مواقع کیفیت بالایی دارند؛ اما مدت‌ها است که از هیچ‌کدام از آن‌ها استقبال چندانی صورت نمی‌گیرد. شرکتی که با رونمایی از One M7، تحسین همگان را برانگیخت؛ اکنون در جلب توجه کاربران به مشکل برخورده است و تلاش‌های متعدد و بعضا بی‌هدف آن در ارائه‌ی نسخه‌های متعدد از پرچم‌داران‌اش (M9 ،M9+ ،HTC 10 ،HTC 10 evo)، نتیجه‌ی چندانی در بر نداشته است.

اچ‌تی‌سی در ادامه‌ی تلاش‌های خود، اوایل سال جاری میلادی از نخستین محصولات سری جدید گوشی‌های هوشمند خود با نام‌های HTC U Play و HTC U Ultra رونمایی کرد که اولی نقش میان‌رده‌ی سری جدید U را برعهده دارد و یو اولترا، محصول بالارده‌ی این سری است. اچ‌تی‌سی در ساخت سری جدید محصولات خود از همان فرمولی استفاده کرده است که این روزها بسیاری از کمپانی‌ها از آن بهره ‌می‌برند: ترکیب شیشه‌ و فلز. اما آیا صرفا با تغییر نوع متریال بدنه، می‌توان نظر کاربران را به محصولی جلب کرد؟ در این مقاله با بررسی گوشی هوشمند اچ‌تی‌سی یو اولترا سعی در یافتن پاسخ این سؤال و سؤالات مشابه خواهیم داشت، با زومیت همراه باشید.

پیش از شروع بررسی، نگاهی به مشخصات فنی یو اولترا خواهیم داشت، چنانچه زومیت را طی ماه‌های اخیر دنبال کرده باشید، حتما می‌دانید که سامسونگ امسال تمام نمونه‌های نخست تراشه‌ی بالارده‌ی جدید کوالکام، موسوم به اسنپدراگون ۸۳۵ را خریداری کرده است؛ بنابراین بسیاری از گوشی‌های بالارده‌ای که برای سال ۲۰۱۷ تدارک دیده شده‌اند، با پردازنده‌ی سال ۲۰۱۶ کوالکام، یعنی اسنپدراگون ۸۲۱ روانه‌ی بازار خواهند شد، یو اولترا نیز از این قاعده مستثنی نیست و اچ‌تی‌سی آن را به پردازنده‌ی چهار هسته‌ای اسنپدراگون ۸۲۱ مجهز کرده است.

یو اولترا نخستین گوشی هوشمند اچ‌تی‌سی به حساب می‌آید که در طراحی آن از ترکیب شیشه و فلز استفاده شده است. پنل پشت گوشی از جنس شیشه‌ی فوق‌العاده براق است؛ اما شباهتی به گوشی‌های شیشه‌ای موجود در بازار نظیر گلکسی اس ۷ ندارد. ا‌چ‌تی‌سی فناوری ساخت آن را «طیف نوری ته‌نشست هیبریدی» می‌نامد و به ادعای این شرکت تایوانی، توسعه‌ی آن، دو سال به طول انجامیده است. نتیجه‌ی نهایی، پوششی براق است که در آن، رنگ دستگاه به‌جای آنکه همانند گوشی‌های سامسونگ، طرف زیرین شیشه‌ را پوشانده باشد، داخل شیشه نقش بسته است. این تغییر باعث شده تا یو اولترا جذاب و زیبا به‌نظر برسد. براق‌ بودن گوشی باعث لک‌پذیری بسیار شدید آن شده است؛ به‌طوری‌که با هر بار لمس گوشی، اثر انگشتان کاربر روی پنل پشت آن نقش می‌بندد و از زیبایی گوشی به‌شدت می‌کاهد. اچ‌تی‌سی با علم به این مسئله، دستمال مخصوصی نیز داخل جعبه‌ی گوشی تعبیه کرده است!

اچ‌تی‌سی طراحی پنل پشت یو اولترا را «سطح مایع» می‌نامد و مدعی است که در توسعه‌ی آن از حرکت و جریان آب الهام گرفته است. این طراحی باعث شده است بسته به زاویه‌ی نوری که بر پشت گوشی تابیده می‌شود، پنل شیشه‌ای گوشی، رنگ‌های گوناگونی به خود بگیرد. پنل آینه‌ای گوشی بسیار جذاب و مینیمالیستی و از نوع سه‌بعدی است، به این مفهوم که لبه‌های آن با انحنای مناسبی به فریم فلزی و هم‌رنگ خود پیوند خورده است.

اگرچه یو اولترا شیشه‌ای است، به لطف خمیده بودن پنل، به خوبی در دست جا می‌‌گیرد و برخلاف گوشی‌های شیشه‌ای دیگر، به‌سادگی از دست لیز نمی‌خورد. شاید بتوان یکی از نکات منفی طراحی پشت گوشی را برآمدگی نسبتا زیاد دوربین دانست. با وجود آنکه یو اولترا با ضخامت ۸ میلی‌متری خود، گوشی چندان باریکی به حساب نمی‌آید، اما متاسفانه اچ‌تی‌سی باز هم نتوانسته است ماژول دوربین را به‌طور کامل درون گوشی جا دهد. برآمدگی دوربین یو اولترا، حتی از نمونه‌ی موجود در گلکسی اس ۶ نیز بیشتر است؛ این مسئله ممکن است به مذاق بسیاری از کاربران خوش نیاید.

کلیدهای پاور و کنترل حجم صدا در لبه‌ی سمت چپ گوشی جای گرفته‌اند و مطابق معمول، اچ‌تی‌سی، بافت خاصی روی سطح کلید پاور ایجاد کرده است تا پیدا کردن آن به‌سادگی و ازطریق لمس امکان‌پذیر باشد. این کلید‌ها عملکرد بسیار خوبی از خود به نمایش می‌گذارند و فشردن آن‌ها، حس خوبی به کاربر انتقال می‌دهد. لبه‌ی پایین گوشی، میزبان اسپیکر و پورت USB-C است، ضمن آنکه اچ‌تی‌سی نیز با پیوستن به موتورولا و اپل، جک ۳.۵ میلی‌متری هدفون را از گوشی خود حذف کرده است، اما در کمال تعجب، از فضای حاصل از حذف جک صوتی، بهره‌ای نبرده و این فضا حداقل در ظاهر گوشی خالی است.

هرچه بخش پشت یو اولترا جذاب و زیبا بود، بخش جلوی آن به همان میزان نامتجانس و بدفُرم است. وجود نمایشگر دوم، ظاهری غیرمتقارن به گوشی بخشیده و از زیبایی آن کاسته است. کلید‌های خازنی گوشی هم نسبت به ابعاد گوشی، کوچک هستند، محل قرارگیری این کلیدها بسیار نامعقول و پایین‌تر از حد معمول است؛ این مسئله، دسترسی به کلیدها را نیز دشوار می‌کند. با وجود آنکه تمام کمپانی‌های سازنده‌ی گوشی‌ هوشمند، سعی در باریک‌ کردن حاشیه‌های نمایشگر دارند، اما به‌نظر می‌رسد اچ‌تی‌سی کماکان به این مسئله اعتقادی ندارد و گوشی جدید این شرکت تایوانی حاشیه‌های بسیار زیادی - به‌خصوص در بخش بالا و پایین نمایشگر - دارد.

یکی از قابلیت‌های کلیدی که از یک گوشی پرچم‌دار در سال ۲۰۱۷ انتظار داریم، مقاومت آن در برابر آب و گردوغبار است؛ اما با وجود ضخامت نسبتا زیاد یو اولترا و حاشیه‌های زیاد نمایشگر آن، این گوشی ضد آب نیست و این مسئله می‌تواند از ارزش خرید گوشی جدید اچ‌تی‌سی بکاهد.

صفحه‌نمایش اصلی دستگاه از پنل LCD بسیار خوبی بهره می‌برد؛ این نمایشگر ۵.۷ اینچی تصاویر شارپ و پویایی به نمایش می‌گذارد و رنگ‌ها نیز با دقت مناسبی به نمایش درمی‌آیند. رزولوشن این نمایشگر ۱۴۴۰×۲۵۶۰ پیکسل یا QHD است، این رزولوشن تراکم ۵۱۳ پیکسل بر اینچ به ارمغان می‌آورد؛ بنابراین وضوح تصاویر بسیار مناسب است و متون نیز به‌راحتی قابل خواندن هستند. میزان روشنایی نمایشگر یو اولترا بسیار بالا است؛ بنابراین کار کردن با گوشی زیر نور آفتاب به‌راحتی امکان‌پذیر است. علاوه‌بر این، همان‌طور که از یک پرچم‌‌دار در سال ۲۰۱۷ انتظار می‌رود، نمایشگر گوشی جدید اچ‌تی‌سی زاویه‌ای دید گسترده‌ای نیز به ارمغان می‌آورد و در زوایای مختلف، شاهد کاهش دقت رنگ‌ها نیستیم.

علاوه‌ بر نمایشگر اصلی، اچ‌تی‌سی نمایشگر دومی نیز برای یو اولترا تدارک دیده است. عملکرد این نمایشگر دو اینچی، همانند چیزی است که پیش از این در گوشی‌های وی ۱۰ و وی ۲۰ ال‌جی تجربه کرده بودیم. این نمایشگر اعلان‌ها‌ی مختلف را به نمایش می‌گذارد و میان‌بر‌هایی از اپلیکیشن‌های دلخواه دراختیار کاربر قرار می‌دهد. علاوه‌بر این، نمایشگر مورد بحث، به‌صورت پیش‌فرض همو‌اره روشن است و طبق ادعای اچ‌تی‌سی، این مسئله تأثیر چندانی بر میزان مصرف باتری دستگاه ندارد.

اچ‌تی‌سی مانور زیادی روی وجود نمایشگر دوم می‌دهد و آن را یکی از قابلیت‌های کلیدی یو اولترا می‌داند. در نگاه اول، نمایشگر دوم یو اولترا چندان کاربردی به‌ نظر نمی‌رسد؛ گویی این نمایشگر، قطعه‌ای است که متعلق به یو اولترا نیست و اچ‌تی‌سی نیز هدف خاصی از اضافه کردن آن ندارد و صرفا در لحظات پایانی و بدون هیچ برنامه‌ای، آن را به یو اولترا اضافه کرده است؛ البته ممکن است این حس پس از مدتی استفاده از گوشی، تغییر کند. 

نسخه‌ای از یو اولترا که دراختیار ما قرار دارد، مشکلاتی نظیر نشت نور از اطراف حاشیه‌های نمایشگر اصلی ندارد؛ اما اخیرا در فضای مجازی اخباری مبنی بر وجود چنین مشکلی در نمونه‌های به فروش‌رفته از یو اولترا منتشر شده است. در هر حال انتظار می‌رود یک گوشی هوشمند ۲.۳ میلیون تومانی، از چنین مشکلاتی رنج نبرد.

یو اولترا برخلاف اچ‌تی‌سی ۱۰ از مبدل دیجیتال به آنالوگ (DAC) بهره نمی‌برد و به‌جای آن اچ‌تی‌سی ترجیح داده است به استفاده از راهکار کوالکام، موسوم به Aqstic، موجود در تراشه‌ی اسنپدراگون ۸۲۱ اکتفا کند. هرچند عملکرد یو اولترا از این لحاظ مناسب است؛ اما کیفیت صدای خروجی در حد اچ‌تی‌سی ۱۰ نیست.

همان‌طور که در بخش طراحی اشاره شد، اچ‌تی‌سی جک ۳.۵ میلی‌متری هدفون را از گوشی یو اولترا حذف کرده است. هدفون تعبیه‌شده در جعبه‌ی یو اولترا، USonic نام دارد و سوکت آن از نوع USB-C است. اچ‌تی‌سی مدعی است که این هدفون‌ها با استفاده از الگوریتمی خاص، با صداهای محیطی سازگار می‌شوند؛ اما این هدفون در عمل، عملکرد چندان خاصی به نمایش نمی‌گذارد و صدای خروجی از آن بسیار بم است.

اسپیکرهای بوم‌ساند یو اولترا همانند آنچه پیش از این در گوشی اچ‌تی‌سی ۱۰ دیده بودیم، از دو بخش تشکیل شده‌اند، بخش در داخل اسپیکر مکالمه‌ی گوشی جا داده شده است و به‌عنوان توییتر عمل می‌کند و صداهای زیر را تولید می‌کند و بخش دوم که در لبه‌ی پایینی گوشی قرار دارد، صداهای بم را تولید می‌کند. عملکرد این اسپیکرها به لحاظ کیفیت صدای تولیدی، در حد خوبی است؛ اما حجم صدای خروجی بسیار پایین‌تر از رقبای دیگر است.

همانند آنچه پیش از این در گوشی اچ‌تی‌سی ۱۰ دیده بودیم، در گوشی یو اولترا حسگر اثر انگشت در پنل جلوی گوشی و در بخش پایین نمایشگر قرار گرفته است. این حسگر با کلید هوم دستگاه یکپارچه شده است، این کلید حالت لمسی دارد و امکان فشردن آن وجود ندارد.

تنظیم این حسگر به سرعت گوشی‌هایی مانند پی ۱۰ صورت نمی‌گیرد؛ اما پس از تنظیم کردن آن فرایند بازکردن قفل گوشی با استفاده از حسگر اثر انگشت بسیار سریع است. با اینکه این حسگر، سریع‌ترین حسگر اثر انگشت روی گوشی‌های هوشمند نیست، اما سرعت قابل قبولی دارد و اکنون سرعت حسگرها به‌حدی رسیده است که نمی‌توان تفاوت زیادی بین گوشی‌های پرچم‌دار در این زمینه قائل بود.

اچ‌تی‌سی برای دوربین اصلی یو اولترا ماژول ۱۲ مگاپیکسلی با لنز f/1.8، لرزش‌گیر اپتیکال تصویر، فوکوس خودکار لیزری به‌همراه تشخیص فاز و فلش LED دوگانه در نظر گرفته است. ابعاد حسگر این ماژول ۱/۲.۳ اینچ و ابعاد پیکسل‌های آن ۱.۵۵ میکرومتر است.

نرم‌افزار دوربین اچ‌تی‌سی، رابط زیبایی دارد و به‌سادگی امکان دسترسی به حالت‌های مختلف، از جمله‌ حالت «Pro» را دراختیار کاربر قرار می‌دهد؛ اما به‌صورت قابل درکی، تمرکز اصلی در طراحی این رابط، بر ثبت سریع تصویر یا point-and-shoot معطوف بوده است.

همان‌طور که از مشخصات دوربین یو اولترا برمی‌آید، این گوشی می‌تواند تصاویری با کیفیت مطلوب ثبت کند. همانند دوربین بسیاری از گوشی‌های هوشمند امروزی، اغلب تصاویر ثبت شده توسط دوربین ۱۲ مگاپیکسلی یو اولترا، شفاف و با جزئیات بالا هستند و به خوبی فوکوس شده‌اند.

اما همانند تمام پرچم‌داران اچ‌تی‌سی، معایب دوربین یو اولترا به دو بخش عمده تقسیم می‌شوند: گستره‌ی داینامیکی نامناسب تصاویر؛ نداشتن ثبات در ثبت تصاویر در محیط‌های کم‌نور. در طول روز و شرایط نوری مناسب، دوربین یو اولترا تصاویر بسیار خوبی ثبت می‌کند؛ اما مشکل آن نداشتن گستره‌ی داینامیکی مناسب جهت ثبت جزئیات بخش‌هایی از تصویر با شرایط نوری نامناسب است. حتی در حالت HDR، یو اولترا بخش‌هایی از تصاویر را تیره‌ و‌ تاریک یا بسیار روشن ثبت خواهد کرد.

در طول شب و شرایط نوری نامناسب، دوربین یو اولترا به لطف رزولوشن بالا، لرزش‌گیر اپتیکال تصویر و پیکسل‌های بزرگی که دارد، عملکرد خوبی از خود به نمایش می‌گذارد؛ اما مشکلی که در این شرایط می‌توان بدان اشاره کرد، تمایل U Ultra به ثبت تصاویر با سرعت شاتر بسیار پایین، جهت روشن‌کردن تصویر است. این مسئله باعث می‌شود در بسیاری مواقع، لرزش دست اثرگذار شود و تصویر حاصل بسیار بلور و ناواضح باشد.

اما ماژول به‌کاررفته برای دوربین سلفی یو اولترا، تا حدودی نسبت به نمونه‌ی موجود در گوشی اچ‌تی‌سی ۱۰ ارتقا یافته است. دوربین سلفی ۱۶ مگاپیکسلی یو اولترا، قادر به ثبت ویدئو‌هایی با رزولوشن فول‌ HD است و حتی از حالت HD‌‌آر هم پشتیبانی می‌کند. این دوربین تصاویر بسیار پویا و با جزئیات بالایی ثبت می‌کند و عملکرد آن از بسیاری از رقبای یو اولترا بهتر است.

آخرین نسخه‌ی سنس اچ‌تی‌‌سی، بر مبنای اندروید ۷.۰ توسعه‌ داده شده است و به‌طور حتم می‌تواند نظر آن دسته از افرادی را که طرفدار رابط کاربری سنگین و گرافیکی نیستند، به خود جلب کند. رابط کاربری سنس اچ‌تی‌سی بیش‌ازپیش به اندروید خالص نزدیک شده است. منوی تنظیمات یو اولترا از طراحی نوقا تبعیت می‌کند، تایل‌‌های تنظیمات سریع استاندارد نیز در داخل رابط سنس به‌کار رفته‌اند و اچ‌تی‌‌سی تغییری در بخش اعلان‌ها به وجود نیاورده است، ضمن آنکه کماکان فروشگاه تم یا پوسته‌ی اچ‌تی‌سی در داخل رابط سنسن دردسترس است؛ اما این پوسته‌ها تغییر زیادی در ظاهر رابط کاربری به وجود نمی‌آورند.

البته اچ‌‌تی‌سی تعدادی قابلیت سودمند نیز به رابط کاربری خود اضافه کرده است که از بین آن‌ها می‌توان به مواردی همچون دابل‌تپ برای روشن‌کردن نمایشگر، تغییر دمای رنگ‌ها، فیلتر نور آبی با قابلیت زمان‌بندی، امکان فعال‌کردن حالت همیشه‌روشن برای کلید‌های خازنی ناوبری، اجرای سریع نرم‌افزار دوربین با دو بار فشردن کلید پاور و تنظیماتی برای چراغ LED اعلان اشاره کرد.

نمایشگر دوم یو اولترا مهم‌ترین قابلیت نرم‌افزاری آن را به ارمغان می‌آورد؛ اما همان‌طور که انتظار داشتیم، عملکرد این نمایشگر دقیقا همانند چیزی است که پیش از این در گوشی وی ۲۰ ال‌جی تجربه کرده بودیم. اچ‌‌تی‌سی در مراسم رونمایی از یو اولترا سعی داشت با اشاره به ارتباط نمایشگر دوم این گوشی با نرم‌افزار Companion AI، بر متفاوت بودن آن‌ها تأکید کند؛ اما در عمل چنین نیست.

نمایشگر دوم یو اولترا اعلان‌ها را به نمایش می‌گذارد و امکان دسترسی سریع‌ به مواردی مانند مخاطبان منتخب، اپلیکیشن‌های دلخواه، تقویم و یادآورها را فراهم می‌کند. اما عملکرد این نمایشگر خالی از ایراد نیست؛ به‌عنوان مثال نمایشگر دوم حتی در حالت همیشه‌روشن نیز پس از چند ثانیه خاموش می‌شود و برای استفاده‌ی مجدد از آن، باید از دابل‌تپ استفاده کنید؛ ضمن آنکه نمایشگر نمی‌تواند آخرین پنلی را که به آن مراجعه‌کرده‌ بودید، به خاطر سپارد. در نهایت باید به این موضوع اشاره کنیم که پنل تنظیمات سریع تنها زمانی دردسترس است که نمایشگر اصلی گوشی خاموش باشد و این مسئله کاربرد نمایشگر دوم را بسیار محدود می‌کند.

اچ‌تی‌سی همانند گذشته گوشی بالارده‌ی خود را به یکی از تراشه‌های قدرتمند کوالکام مجهز کرده است. یو اولترا که یکی از گوشی‌های بالارده‌ی اچ‌‌تی‌سی در سال ۲۰۱۷ به حساب می‌آید، از سیستم-روی-یک-چیپ پرچم‌دار کوالکام در سال ۲۰۱۶، یعنی اسنپدارگون ۸۲۱ مجهز شده است. این تراشه چهار هسته‌ای است و بر مبنای لیتوگرافی ۱۴ نانومتری تولید شده است. تراشه‌ی اسنپدراگون ۸۲۱ از دو خوشه‌ی پردازشی تشکیل شده است؛ یک خوشه‌ با توان کمتر شامل دو هسته‌ی اختصاصی Kryo با فرکانس ۱.۶ گیگاهرتز و یک خوشه‌ی قدرتمند، شامل دو هسته‌ی Kryo که روی فرکانس ۲.۱۵ گیگاهرتز تنظیم شده‌اند. این هسته‌های پردازشی با واحد پردازش گرافیکی آدرنو ۵۳۰ و کنترلر حافظه‌ی LPDDR4 مجتمع شده است.

اما پردازنده‌ی اسنپدراگون ۸۲۱ را ۴ گیگابایت حافظه‌ی رم و ۶۴ یا ۱۲۸ گیگابایت حافظه‌ی ذخیره‌سازی داخلی همراهی می‌کند که این حافظه به لطف وجود درگاه میکرو‌اس‌دی تا سقف ۲۵۶ گیگابایت قابل ارتقا است؛ البته نسخه‌ای که دراختیار ما قرار دارد، از حافظه‌ی ذخیره‌سازی ۶۴ گیگابایتی بهره می‌برد. همان‌طور که از مشخصات گوشی برمی‌آید، واضح است که با گوشی ضعیفی طرف نیستیم. یو اولترا گوشی قدرتمندی است و از پس تمام بازی‌های گرافیکی کنونی برمی‌آید. این گوشی به استثنای لگ‌های جزئی، در اغلب مواقع، عمکرد سریع و روانی از خود به نمایش می‌گذارد.

در ادامه نتایج بنچمارک‌های مختلفی را که روی گوشی HTC U Ultra اجرا کرده‌ایم، با شما به اشتراک می‌گذاریم:

یکی از اصلی‌ترین نقاط ضعف یو اولترا به‌طور حتم باتری آن است؛ با وجود ضخامت نسبتا زیاد و ۸ میلی‌متری گوشی و ابعاد بسیار بزرگ آن، اچ‌تی‌‌سی باتری ۳۰۰۰ میلی‌آمپر ساعتی برای این گوشی در نظر گرفته است. این باتری برای گوشی هوشمندی با نمایشگر LCD ۵.۷ اینچی با رزولوشن QHD و نمایشگر دوم، بسیار ناکافی به‌نظر می‌رسد. این در حالی است که بسیار از رقبای این گوشی، حداقل از یک باتری با ظرفیت ۳۴۰۰ میلی‌آمپر ساعت بهره می‌برند.

با این همه، طول عمر باتری یو اولترا چندان بد نیست و چنانچه استفاده‌ی سنگینی از گوشی خود نداشته باشید، می‌توانید یک روز کامل با استفاده معمولی و بدون فعال‌کردن باتری‌سیور، از یو اولترا استفاده کنید؛ اما در صورتی که برای شما کاربریِ گوشی فراتر از استفاده‌ی روزمره باشد، طول عمر باتری U Ultra، کمتر از یک روز خواهد بود.

البته با پشتیبانی یو اولترا از نسخه‌ی سوم فناوری شارژ سریع کوالکام، موسوم به Quick Charge 3.0 می‌توان تا حدودی از مشکل پایین‌ بودن ظرفیت باتری یو اولترا چشم‌پوشی کرد ؛اما باتوجه‌به ابعاد زیاد گوشی، کمترین انتظار این بود که باتری با حجم بیشتری در یو اولترا قرار داده شود.

اچ‌تی‌سی باز هم با یو اولترا، به خوبی پیش‌نیازهای اولیه‌‌ی یک پرچم‌دار خوب را به نمایش گذاشت. نمایشگر یو اولترا بسیار خوب است، کیفیت ساخت و طراحی آن جذاب است و این گوشی به لطف مشخصات سخت‌افزاری مناسب خود، عملکرد سریع و روانی به ارمغان می‌آورد.

نمایشگر دوم یو اولترا کاربرد چندانی ندارد، خبری از جک ۳.۵ میلی‌متری هدفون در آن نیست و بدنه‌ی این گوشی ۷۵۰ دلاری، مقاومتی در برابر آب و گردوغبار ندارد. شاید در آخر بتوان قیمت بالای گوشی را مهم‌ترین سد مقابل استقبال کاربران از آن دانست.