بررسی پی اسمارت هواوی

بازار میان‌رده‌ها شلوغ‌ترین بخش میدان نبرد بی‌رحمانه‌ی این روزهای دنیای گوشی‌ هوشمند است؛ این محصولات به اندازه‌ی پرچم‌داران برندشان مشهور نیستند؛ اما عملکرد آن‌ها تأثیر مستقیم در موفقیت یک برند دارد. هواوی یکی از برندهای موفق در بازار میان‌رده‌ها به شمار می‌رود که با محصولات متنوع برای سلایق مختلف، بخش بزرگی از بازار را در اختیار دارد. جدا از نقدهای وارد بر سیستم نام‌گذاری و محصولات تقریبا مشابه هواوی در این بخش،‌ هنوز هم محصولات این برند چینی از بهترین‌های بازار میان‌رده‌ها هستند و تعادل بین قیمت و عملکرد را حفظ کرده‌اند.

مؤلفه‌های طراحی، سخت‌افزار و قیمت در محصولات میان‌رده‌ی هواوی در سال ۲۰۱۷ تقریبا مشابه یکدیگر بودند. بدنه‌ی آلومینیومی، نمایشگر ۱۸ به ۹ و پردازنده‌ی کرین ۶۵۹ مشخصات آشنایی هستند که بارها در محصولات جدید هواوی و برند آنر شاهد آن‌ها بودیم. البته این مدل‌ها در نسخه‌ی رابط کاربری، ابعاد نمایشگر، دوربین و برخی المان‌های طراحی تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند که از هم‌پوشانی کامل جامعه‌ی هدف آن‌ها جلوگیری می‌کند. پی اسمارت جدیدترین تلاش هواوی برای تسلط بر بازار میان‌رده‌ها محسوب می‌شود که به‌تازگی وارد بازار کشور شده است؛ این گوشی در بازار چین با نام Enjoy 7S نیز شناخته می‌شود. با بررسی P Smart در زومیت همراه باشید.

خبری از طراحی انقلابی در پی اسمارت نیست و هواوی به تکامل طراحی موجود محصولاتش اکتفا کرده است. در نگاه اول به پی اسمارت،‌ شباهت آن به آنر ۷ ایکس مشهود است؛ به‌طوری که به نظر می‌رسد با نسخه‌ی کوچک این گوشی روبه‌رو هستیم. همانطور که انتظار داشتیم، هواوی از نمایشگر کشیده با نسبت ۲ به ۱ در پی اسمارت استفاده کرده است؛ استفاده از نمایشگر کوچک‌تر در پی اسمارت باعث شده گوشی ساده‌تر از آنر ۷ ایکس در دست جای بگیرد،‌ البته انحنای ملایم پشت دستگاه به این مسئله کمک کرده است. خوشبختانه تمام گوشی‌های میان‌رده‌ و بالارده‌ی هواوی در نیمه‌ی دوم ۲۰۱۷ نسبت نمایشگر به بدنه‌ی بالای ۷۵ درصد دارند و پی اسمارت نیز از قضیه مستثنا نیست؛ نسبت نمایشگر به بدنه‌ی ۷۶.۱ درصدی پی اسمارت رقمی کاملا رقابتی محسوب می‌شود و یک نکته‌ی مثبت برای آن به شمار می‌رود.

بدنه‌ی پی اسمارت همانند پی ۱۰ لایت و آنر ۷ ایکس از جنس آلومینیوم ساخته شده است. خوشبختانه لغزندگی دستگاه کمتر از دو نمونه‌ی نامبرده است و پرداخت مات آن نیز به زیبایی دستگاه افزوده است. قاب پشتی پی اسمارت به‌صورت یکپارچه و بدون فریم جداگانه تا جلوی دستگاه کشیده شده؛ اما دو قسمت پلاستیکی بالا و پایین قاب فلزی به یکپارچگی دستگاه لطمه زده است؛ استفاده از نوار پلاستیکی - مانند چیزی که در میت ۱۰ لایت استفاده شده- را بیشتر از چنین راهکاری می‌پسندیم. بخش پشت قاب پشتی دستگاه به کمک یک نوار باریک پلاستیکی به شیشه‌ی 2.5D جلوی دستگاه پیوند خورده؛ اما اطلاعاتی از نوع شیشه‌ی مورد استفاده و پوشش ضد خش آن ارائه نشده است. وزن دستگاه ۱۶۵ روی کاغذ بالاتر از دیگر میان‌رده‌های هواوی است؛ اما این وزن بالاتر در استفاده‌ی روزمره از گوشی حس نمی‌شود. نکته‌ی آخر در مورد قاب فلزی پی اسمارت این است که در نسخه‌ی مشکی مورد بررسی ما لک‌پذیری دستگاه کاملا مشخص بود.

با توجه به کاهش حاشیه‌های نمایشگر چاره‌ای جز انتقال حسگر اثر انگشت به پشت گوشی نمی‌ماند؛ از این رو قرارگیری حسگر اثر انگشت در پشت پی اسمارت دور از ذهن نبود. این حسگر از نظر محل قرارگیری،‌سرعت و دقت در تشخیص اثر انگشت همانند بسیاری از محصولات هواوی رضایت‌بخش عمل می‌کند؛ طبق ادعای هواوی به لطف استفاده از حسگر Fingerprint 4.0 در پی اسمارت، تنها ۰.۳ ثانیه برای قفل‌گشایی گوشی لازم است. هواوی علاوه بر احراز هویت قابلیت‌های دیگری نیز برای حسگر اثر انگشت گوشی‌های خود در نظر می‌گیرد؛ با سوایپ به سمت بالا و پایین روی حسگر،‌ کاربر صفحه‌ی اعلان‌ها را خواهد دید. همچنین در اپلیکیشن گالری با سوایپ به چپ یا راست می‌توان تصاویر را مرور کرد. از کاربردهای دیگر این حسگر می‌توان به ایفای نقش دکمه شاتر در عکس‌برداری سلفی و خاموش کردن زنگ گوشی اشاره کرد.

کلیدهای تغییر حجم صدا و پاور در لبه‌ی سمت راست و درگاه کارت حافظه و سیم‌کارت در لبه‌ی سمت چپ قرار دارند؛ امکان استفاده از دو سیم‌کارت و کارت حافظه وجود ندارد. متأسفانه خبری از درگاه USB نوع C نیست و لبه‌ی پایینی گوشی میزبان درگاه میکرو USB است. اسپیکر مونو و جک ۳.۵ میلی‌متری صدا در لبه‌ی پایینی گوشی قرار دارند. مقاوت در برابر نفوذ آب و گردوغبار بار دیگر توسط هواوی مورد بی‌مهری قرار گرفته است و خبری از پایه‌ای‌ترین استانداردها این بخش در پی اسمارت نیست. دوربین‌های پشتی دستگاه خوشبختانه بیرون‌زدگی زیادی ندارند و هواوی در این بخش موفق‌تر از میت ۱۰ لایت عمل کرده است. در پایان این بخش باید گفت پی اسمارت در سه رنگ آبی،‌ مشکی و طلایی وارد بازار ایران شده است.

استفاده از نمایشگرهای ۱۸ به ۹ به یک ترند در سال ۲۰۱۷ تبدیل شد؛ در ابتدای امر این نوع نمایشگرها تنها در پرچم‌داران به خدمت گرفته شدند و رفته‌رفته با نزدیک شدن به پایان سال شاهد نمونه‌های میان‌رده‌ با این نمایشگرها بودیم. پی اسمارت به یک نمایشگر ۵.۶۵ اینچی فول اچ‌دی پلاس با رزولوشن ۲۱۶۰ در ۱۰۸۰ مجهز شده است. این رزولوشن، تراکم مناسب ۴۲۷ پیکسل بر اینچ را برای نمایشگر IPS LCD پی اسمارت به ارمغان می‌آورد؛ تصاویر و متون به لطف این تراکم پیکسل بسیار شارپ و با جزئیات نمایش داده می‌شوند. خوشبختانه خبری از نوار سیاه‌رنگ دور نمایشگر میان‌رده‌های هواوی نیست.

برای سنجش روشنایی و کنتراست نمایشگر پی اسمارت آن را در آزمایشگاه زومیت مورد بررسی قرار دادیم. حداکثر روشنایی به‌دست‌آمده در آزمایش ما کاملا رضایت‌بخش بود؛ به‌طوری که با ۵۲۲ نیت روشنایی شاهد یکی از بهترین میان‌رده‌های مجهز به نمایشگر ال‌سی‌دی هستیم؛ روشنایی نمایشگر میت ۱۰ لایت تقریبا نصف این مقدار است. رنگ مشکی آنطور که باید عمیق نمایش داده نمی‌شود و از این نظر میت ۱۰ لایت گزینه‌ی بهتری محسوب می‌شود. تفاوتی بین حداکثر روشنایی در حالت دستی و خودکار مشاهده نشد. محاسبه‌ی کنتراست Native در این نمایشگر به رقم قابل قبول ۱۳۲ منجر می‌شود. برای مقایسه‌ی نتایج تست روشنایی گوشی‌های میان‌رده‌ و پایین‌رده‌ از جدول زیر استفاده کنید:

حداقل روشنایی همواره یکی از نکات مثبت نمایشگرهای استفاده‌شده گوشی‌های هواوی بوده است؛ حداقل روشنایی ۲.۴۳ نیتی نمایشگر پی اسمارت تقریبا همان است که در میت ۱۰ لایت،‌ نوا ۲ پلاس و آنر ۹ شاهد بودیم؛ این عدد رضایت‌بخش در کنار قابلیت «Eye Comfort» برای فیلتر نور آبی از خستگی چشم در استفاده از گوشی در محیط تاریک می‌کاهد؛ علاوه بر امکان زمان‌بندی این قابلیت، کاربر قادر به تغییر قدرت فیلتر با اسلایدر در نظر گرفته‌شده نیز خواهد بود. زاویه‌ی دید نمایشگر کاملا رضایت‌بخش است و نمی‌توان از آن خرده گرفت. هواوی برای کاهش مصرف نمایشگر امکان تغییر رزولوشن را در پی اسمارت فراموش نکرده است. خوانایی نمایشگر در زیر نور مستقیم خورشید با وجود روشنایی بالای آن چندان مناسب نیست.

دقت نمایش رنگ‌ها یکی از مهم‌ترین معیارهای سنجش عملکرد نمایشگر است. در این بخش به بررسی دقت رنگ صفحه‌نمایش و میزان پوشش طیف sRGB می‌پردازیم. کمترین انحراف از معیار به معنای عملکرد بهتر است. در بخش فضای رنگی  هرچه عدد به‌دست‌آمده به ۱۰۰ نزدیک‌تر باشد گوشی در تولید رنگ توانمند‌تر است. اعداد به‌دست‌آمده برای پی اسمارت در دقت رنگ با پرچم‌داران قابل مقایسه نیست؛ با این حال در بین میان‌رده‌ها رسیدن به خطای ۵.۶ رضایت‌بخش است. نمایشگر پی اسمارت ۹۱ درصد از طیف رنگ sRGB را پوشش می‌دهد و در عمل، رنگ‌های به نمایش درآمده در نمایشگر پی اسمارت کاملا برای یک گوشی میان‌رده‌ی اقتصادی مناسب هستند و طراوت خوبی دارند. تغییر دمای رنگ‌های نمایشگر نیز همچون گذشته در گوشی‌های هواوی وجود دارد.

اسپیکر تک‌کاناله‌ی پی اسمارت در لبه‌ی پایینی آن و کنار درگاه microUSB قرار گرفته است و نظر حجم صدا و پوشش فرکانس‌های مختلف، عملکردی پایین‌تر از انتظار دارد. از نظر تولید بیس اسپیکر توانمند عمل نمی‌کند. هواوی در دیگر میان‌رده‌های خود از عملکرد بهتری در بخش اسپیکر داشته است؛ نوا ۲ پلاس در همین بازه‌ی قیمتی عملکرد بسیار عالی در بخش صوتی ارائه می‌دهد. پشتیبانی همزمان از دو ارتباط بلوتوث برای اتصال دستگاه‌های پخش صدا یکی از قابلیت‌های پی اسمارت است که هواوی در تبلیغات این گوشی روی آن مانور می‌دهد.

تجربه‌ی صوتی با هدفون در این گوشی برخلاف اسپیکرها کاملا رضایت‌بخش است. چینی‌ها طی همکاری با راینر میلارد، موسیقی‌دان برنده‌ی جایزه‌ی گرمی، افکت‌های صوتی سه‌بعدی Huawei Histen را توسعه‌ داده‌اند؛ نتیجه‌ی پیاده‌سازی این افکت‌ها، عملکرد بسیار مطلوب این گوشی میان‌رده‌ی هواوی در حالت اتصال هدفون است؛ به‌طوری که پی اسمارت به‌لحاظ بلندی، شفافیت و سطح نویز تجربه‌ی مطلوبی در اختیار کاربر قرار می‌دهد.

چینی‌ها به لطف فناوری میدان صوتی سه‌بعدی اولترا-واید خود، برای کاربر امکان لذت‌ بردن از صدای فراگیر مجازی را فراهم می‌کنند. به‌ ادعای چینی‌ها، فناوری Histen با حذف ناهنجاری‌های صدا، تأخیر آن را کاهش می‌دهد و بدین ترتیب، کاربر صدای موسیقی را بسیار نزدیک به خود حس می‌کند. فناوری صوتی انحصاری هواوی با بهینه‌سازی دامنه‌ی فرکانسی، افکت صدای بم و زیر را نیز بهبود می‌دهد.

بهره‌مندی از نسخه‌ی هشتم رابط کاربری اختصاصی هواوی موسوم به EMUI در پی اسمارت آن را از دیگر برادران میان‌رده‌اش متمایز می‌کند. پی اسمارت به‌صورت پیش‌فرض با اندروید ۸ اوریو روانه بازار شده است که یک نکته‌ی مثبت برای این میان‌رده محسوب می‌شود. همانطور که احتمالا می‌دانید،‌ هواوی با هدف هماهنگ کردن نام‌گذاری نسخه‌ی اندروید و رابط کاربری اختصاصی خود از اعداد ۶ و ۷ چشم‌پوشی کرده است. نسخه‌ی هشتم رابط کاربری EMUI از نظر ظاهر تغییر بنیادینی نسبت به نسخه‌ی ۵.۱ ندارد و تمرکز در توسعه‌ی آن بیشتر روی بهبود عملکرد و تکامل قابلیت‌ها بوده است. EMUI هنوز هم برای مخالفان آن ظاهری جذاب ندارد؛ پس اگر از کاربران نسخه‌ی پیشین بوده‌اید، با نسخه‌ی هشتم نیز مجذوب این رابط کاربری نخواهید شد. هواوی خود را به ارائه‌ی ماهانه‌ی آپدیت‌های امنیتی اندروید متعهد کرده است؛ با این حال بعید به نظر می‌رسد که این مسئله برای میان‌رده‌ها نیز تحقق یابد.

همانند نسخه‌ی پیشین EMUI امکان اضافه کردن اپ‌دراور در رابط کاربری وجود دارد. برای تغییر حالت پیش‌فرض کافی است از بخش تنظیمات نمایشگر گزینه‌ی «Home screen style» را انتخاب کنید. قابلیت جالب دیگری که هواوی از نسخه‌ی پنجم رابط کاربری خود وارد EMUI کرده است، App Twin نام دارد. کاربر به کمک این ویژگی می‌تواند در اپ‌هایی مانند فیس‌بوک و واتس‌اپ، هم‌زمان از دو حساب کاربری استفاده کند؛ این قابلیت در حال حاضر روی لانچرهای دیگر کار نمی‌کند. صفحه‌ی لاک‌ اسکرین نیز تقریبا بدون تغییر مانده است و هنوز هم شاهد میانبرهایی مثل ماشین‌حساب،‌ تایمر و چراغ‌قوه در این صفحه هستیم.

ژست‌های حرکتی حسگر اثر انگشت بسته به محل قرارگیری آن در گوشی‌های هواوی متفاوت است؛ از حسگر جلو می‌توان برای ناوبری استفاده کرد؛ در صورتی که از حسگر در گوشی‌هایی مانند پی اسمارت تنها می‌توان برای نمایش اعلان‌ها و جابه‌جایی در بین تصاویر استفاده کرد؛ با سوایپ به سمت پایین روی حسگر پی اسمارت اعلان‌ها نمایش داده می‌شوند و سوایپ به سمت بالا در چنین شرایطی صفحه‌ی اعلان‌ها را خواهد بست. کاربر در اپلیکیشن پیش‌فرض گالری با سوایپ به سمت راست یا چپ روی حسگر قادر به حرکت در بین تصاویر خواهد بود.

هواوی در نسخه‌ی هشتم رابط کاربری خود داک‌ شناوری برای ساده‌تر شدن ناوبر در گوشی‌های بزرگ خود بهره گرفته است؛ محل این داک به راحتی و با نگه‌ داشتن انگشت روی آن قابل تغییر است. این داک را می‌توان در چهار جهت اصلی سوایپ کرد و به هر یک از جهت‌ها عملکردی مانند نمایش اپلیکیشن‌های اخیر، بازگشت و کلید هوم را نسبت داد.

نمایشگرهای ۱۸ به ۹ به دلیل طول بیشتر، برای استفاده از قابلیت اسپلیت اسکرین اندروید ایده‌آل هستند. تقریبا تمام اپلیکیشن‌های مهم اندروید خود را با نسبت تصویر جدید ۲ به ۱ گوشی‌های سازگار کرده‌اند و سازندگان گوشی نیز قابلیت‌هایی برای کم‌تر کردن مشکلات چنین نمایشگرهایی ارائه کرده‌اند؛ هواوی قابلیت «Full-screen display» را کنترل نحوه‌ی اجرای اپلیکیشن‌ها در تنظیمات نمایشگر قرار داده است.

قابلیت‌های تصویر در تصویر و نوتیفیکیشن دات که با اوریو به دنیای اندروید آمده‌اند نیز در پی اسمارت وجود دارند. خبری از کانال‌های نوتیفیکیشن اوریو در رابط کاربری جدید هواوی نیست و هواوی تنظیمات دیگری برای دسته‌بندی و اولویت‌بندی اعلان‌ها در نظر گرفته است که گاه کار با آن ساده‌تر از نمونه‌های مشابه است. حالت اسپلیت اسکرین هوشمند در زمان نمایش ویدئو و بازی به مدیریت بهتر اعلان‌های دریافتی کمک می‌کند؛ برای مثال در زمان تماشای فیلم با دریافت اعلان یک پیام‌رسان، می‌توان صفحه را به دو قسمت برای مشاهده‌ی همزمان اعلان و ویدئو تقسیم کرد.

هواوی یکی از شرکت‌های پیشرو در استفاده از دوربین دوگانه در محصولاتش است؛ اما نقش دوربین دوم در بسیاری از محصولات این شرکت تنها به کسب اطلاعات عمق صحنه محدود می‌شود و شاهد دوربین دوگانه‌ای با قابلیت زوم اپتیکال دوبرابری نیستیم. سنسور ۱۳ مگاپیکسلی دوربین اصلی پی اسمارت به لنزی با گشودگی f/2.2 مجهز شده است و سنسوری ۲ مگاپیکسلی وظیفه‌ی تشخیص عمق را بر عهده دارد. بر خلاف میت ۱۰ لایت خبری از سنسور تشخیص عمیق در جلوی دستگاه نیست و هواوی به یک سنسور ۸ مگاپیکسلی با لنز f/2.0 برای عکاسی سلفی اکتفا کرده است.

رابط کاربری دوربین همان چیزی است که در دوربین میت ۱۰ شاهد آن بودیم. برای دسترسی به حالت‌های عکاسی، کافی است یک بار به سمت راست سوایپ کنید و تنظیمات هر حالت با سوایپ به سمت چپ در اختیار شما خواهد بود. همانند دیگر گوشی‌های اخیر هواوی، حالت‌های مختلفی مانند عکاسی پاناروما، حالت اچ‌دی‌آر، عکاسی پرو، Light Painting و حالت استاندارد عکاسی با سوایپ به سمت راست در دسترس هستند. حالت‌ پرتره دوربین در هر دو دوربین پشت و جلو موجود است اما حالت دیافراگم واید برای تغییر محل فوکوس پس از ثبت عکس تنها در دوربین پشتی دستگاه در دسترس است. در عکس‌برداری حرفه‌ای امکان کنترل پارامترهایی نظیر ایزو، سرعت شاتر، اکسپوژر، نوع فوکوس و وایت‌بالانس وجود دارد. در فیلم‌برداری حرفه‌ای امکان تنظیم نوع فوکوس، اکسپوژر و وایت‌بالانس در اختیار کاربر است.

عکس‌های گرفته‌شده با دوربین اصلی دستگاه در شرایط نوری مناسب جزئیات خوبی دارند؛ اما تصاویر چندان شارپ نیستند. از نظر گستره‌ دینامیکی عملکرد رضایت‌بخشی را شاهد هستیم. نویز عکس‌های گرفته‌شده در فضای خارجی و روز مناسب است؛ اما رنگ‌ها کمی مرده به نظر می‌رسند. متأسفانه عملکرد دوربین در نور کم همانند دیگر گوشی‌های این رده ناامیدکننده است؛ به‌طوری که علاوه بر شارپ نبودن تصاویر شاهد نویز زیادی در تصاویر ثبت‌شده هستیم. عکس‌های گرفته‌شده در حالت پرتره و افکت بوکه‌ی ایجادشده، فاصله‌ی زیادی با ویژگی‌ مشابه در پرچم‌داران دارد و تشخیص نادرست سوژه و پس‌زمینه گاه آزاردهنده می‌شود. با دور شدن از سوژه و پیچیده شدن آن خطای سیستم در تشخیص مرزها بیشتر می‌شود. عکاسی در محیط‌‌های تاریک و سطح نویز در این شرایط اصلی‌ترین تمایز بین دوربین پرچم‌داران و گوشی‌های ارزان‌تر است؛ همانطور که انتظار داشتیم سطح نویز تصاویر ثبت‌شده در محیط‌های تاریک زیاد است. 

دوربین سلفی ۸ مگاپیکسلی با فوکوس ثابت پی اسمارت از نظر ثبت رنگ‌ها بهتر از دوربین پشتی آن عمل می‌کند. رنگ پوست و جزئیات به‌خوبی ثبت می‌شود و در این بازه‌ی قیمتی رضایت‌بخش هستند. با وجود تماما نرم‌افزاری بودن حالت پرتره عکاسی سلفی، عملکرد تشخیص سوژه و تمیز دادن مرزها رضایت‌بخش است. در بحث فیلم‌برداری همانطور که انتظار می‌رفت، خبری از ضبط ویدئوی 4K در پی اسمارت نیست. دوربین اصلی گوشی قادر به ضبط ویدئوهای فول اچ‌دی با نرخ ۳۰ فریم بر ثانیه است و در این رزولوشن شاهد تصاویر ۶۰ فریم بر ثانیه نخواهیم بود. همانند عکس‌های گرفته‌شده با دوربین اصلی، ویدئوها چندان شارپ نیستند.

به‌عنوان جمع‌بندی بخش دوربین باید گفت با یک دوربین رضایت‌بخش در بین میان‌رده‌های اقتصادی روبه‌رو هستیم. تصاویر و ویدئوها شارپ‌ترین چیزی نیستند که در بین میان‌رده‌های دیده‌ایم؛ اما از نظر گستره دینامیکی، افکت بوکه و جزئیات، عملکرد خوبی در بیشتر سناریوها شاهد هستیم و پی‌اسمارت می‌‌تواند به‌خوبی نیاز‌های اصلی کاربران در این بخش را تأمین کند.

تقریبا تمام میان‌رده‌های نیمه‌ی دوم سال ۲۰۱۷ هواوی به تراشه‌ی کرین ۶۵۹ مجهز شده‌اند و پی اسمارت نیز از این قضیه مستثنا نیست. قلب تپنده‌ی اغلب محصولات هواوی ساخته‌ی HiSilicon ساخته شده‌اند که یکی از زیرمجموعه‌های این غول چینی محسوب می‌شود. کرین ۶۵۹ از هشت هسته‌ی Cortex A53 بهره می‌برد که تنها در فرکانس کاری با یکدیگر متفاوت هستند. فرکانس چهار هسته‌ از هشت هسته‌ی آن روی ۲.۳۶ تنظیم شده است و از آن‌ها برای انجام پردازش‌های سنگین کمک گرفته می‌شود. چهار هسته‌ی کم‌مصرف نیز برای پردازش‌های سبک در نظر گرفته شده  و فرکانس آن‌ها روی ۱.۷ گیگاهرتز تنظیم شده است. هواوی کرین ۶۵۹ را با فناوری ساخت ۱۶ نانومتری FinFET ساخته، از این رو انتظار عملکرد بهینه از آن منطقی است. این تراشه در حقیقت نمونه‌ی بهبودیافته‌ی کرین ۶۵۸ استفاده‌شده در گوشی‌هایی مانند پی ۱۰ لایت است.

واحد پردازش گرافیکی (GPU) این تراشه از نوع Mali-T830 است؛ این واحد پردازش گرافیکی دو هسته‌ای نزدیک به ۴۱ گیگافلاپس توان پردازشی برای پی اسمارت به ارمغان می‌آورد. Mali-T830 با فرکانس کاری ۹۰۰ مگاهرتزی به‌خوبی از عهده‌ی پردازش‌های نیمه‌سنگین گرافیکی برخواهد آمد؛ اما انتظار اجرای ایده‌آل بازی‌های گرافیکی روز را نباید از آن داشت. هواوی در کنار هسته‌های A53 و واحد پردازش گرافیکی Mali-T830 از کنترلر حافظه‌ی ۶۴ بیتی LPDDR3 و مودم ال‌تی‌ای Cat. 6 را نیز در تراشه‌ی کرین ۶۵۹ تعبیه کرده است. نسخه‌ی مورد بررسی پی اسمارت توسط زومیت از ۳۲ گیگابایت حافظه‌ی ذخیره‌سازی و ۳ گیگابایت حافظه‌ی رم بهره می‌برد با این حال پی اسمارت در نسخه‌ی ۶۴ گیگابایتی با ۴ گیگابایت نیز در بازارهای دیگر عرضه شده است؛ کاربر قادر به استفاده از کارت حافظه‌ی میکرو اس‌دی تا ظرفیت ۲۵۶ گیگابایت نیز خواهد بود. طبق نتایج زیر شاهد عملکرد رضایت‌بخش حافظه‌ی eMMC استفاده‌شده در پی اسمارت هستیم:

زومیت برای ارزیابی عملکرد سخت‌افزار گوشی‌ها، در کنار اجرای بازی‌های گرافیکی و تحت‌ فشار قراردادن گوشی، بنچمارک‌های مختلفی روی آن اجرا می‌کند. بنچمارک انتوتو تمام جنبه‌های گوشی، مانند GPU ،CPU، حافظه‌ی رم و تجربه‌ی کاربری را مورد بررسی قرار می‌دهد. بنچمارک Ice Storm Unlimited یک تست آف‌اسکرین برای مقایسه‌ی CPU و GPU در دستگاه‌های مختلف محسوب می‌شود؛ بنابراین مواردی مانند رزولوشن نمایشگر و DPI آن، تأثیری بر نتایج ندارد. بنچمارک PCMark، عملکرد دستگاه را به‌جای الگوریتم‌های انتزاعی و غیر قابل لمس، بر اساس تسک‌های روزمره می‌آزماید. بنچمارک گیک‌بنچ با محوریت بررسی عملکرد CPU در تسک‌های روزمره، در دو حالت تک و چند هسته‌ای عمل می‌کند. از بنچمارک Vellamo که توسط شرکت کوالکام توسعه داده شده است، آزمون‌های Browser و Metal روی گوشی اجرا می‌شوند که به‌ ترتیب، عملکرد مرورگر وب و CPU را زیر ذره‌بین قرار می‌دهند.

همانطور که در نتایج مشخص است، پی اسمارت از نظر عملکرد تقریبا مشابه دیگر میان‌رده‌های این روزهای بازار عمل می‌کند. با وجود یکسان بودن سخت‌افزار پی اسمارت و میت ۱۰ لایت، تفاوت اندکی بین نتایج بنچمارک‌های این دو گوشی مشاهده می‌شود؛ این تفاوت را می‌توان به تفاوت حافظه‌ی رم و خطای اندک بنچمارک‌ها در شرایط تست نسبت داد. در کارکرد روزمره نیز پی اسمارت شما را ناامید نخواهد کرد و به‌خوبی از عهده‌ی چندوظیفگی و اجرای نرم‌افزاری روزمره برخواهد آمد. توان پردازشی این تراشه برای اجرای بازی‌های سبک و نسبتا سنگین، Sky Force Reloaded وShadow Fight 3 کافی است و مشکلی از نظر نرخ فریم و جزئیات در آن‌ها مشاهده نمی‌شود. خوشبختانه عملکرد گوشی در منوهای مختلف رابط کاربری رضایت‌بخش است و به‌جز لگ‌های جزئی و اتفاقی مشکل دیگری در آن مشاهده نشد.

هواوی از یک باتری لیتیوم پلیمری با ظرفیت ۳۰۰۰ میلی‌آمپر ساعت در پی اسمارت بهره گرفته است که ظرفیتی بالا نسبت به محصولات پرچم‌دار هواوی و استانداردهای بازار محسوب نمی‌شود. اما نمایشگر فول اچ‌دی پلاس و تراشه‌ی بهینه شارژدهی یک روزه‌ی گوشی را در استفاده‌ی روزمره تضمین می‌کند. برای پی‌ بردن به چگونگی شارژدهی این گوشی میان‌رده، طبق روال گذشته، آزمون‌های زومیت را روی آن اجرا کردیم.

زومیت، شارژدهی گوشی‌های هوشمند را با چهار آزمون مختلف بررسی می‌کند. ابتدا ویدیویی با رزولوشن اچ‌دی، در شرایطی به‌صورت مداوم تا زمان خاموش‌ شدن دستگاه پخش می‌شود که روشنایی نمایشگر روی ۲۰۰ نیت تنظیم شده است و تمام ارتباطات بی‌سیم قطع شده‌اند (حالت هواپیما). در آزمایش بعدی الگوریتم وب‌گردی روی دستگاه متصل به شبکه‌ی وایرلس با شدت روشنایی ۲۰۰ نیت نمایشگر اجرا می‌شود و این آزمایش نیز تا زمان خاموش شدن گوشی ادامه دارد.

و در نهایت بنچمارک PCMark و GFXBench روی گوشی اجرا می‌شوند که نمونه‌ی اول، یکی از گزینه‌های توانمند در شبیه‌سازی استفاده‌ی روزمره‌ی کاربران از گوشی‌ها است و دیگری ترکیبی از توانایی پردازشی را در کنار شارژدهی بررسی می‌کند. گوشی‌های موبایل باید قادر به ارائه‌ی نتایجی مناسب در هر دو بخش باشند. برخی از برند‌ها با اورکلاک پردازنده، توان پردازشی بالایی به ارمغان می‌آورند؛ اما هنگام شرایط کاری سنگین، باتری گوشی به‌سرعت خالی خواهد شد.

همان‌طور که در نتایج مشخص است، پی اسمارت بهترین گزینه در بین میان‌رده از نظر شارژدهی نیست؛ با این حال نتایج به‌دست‌آمده را می‌توان رضایت‌بخش و مطابق با استانداردهای بازار دانست. پشتیبانی نکردن از شارژ سریع ضعف اصلی پی اسمارت در بخش باتری محسوب می‌شود؛ به‌طوری که نزدیک به ۱۱۰ دقیقه برای شارژ شدن کامل این باتری ۳۰۰۰ میلی‌آمپر ساعتی زمان نیاز است. هواوی شارژر استاندارد ۵ ولت و ۲ آمپری را برای این گوشی در نظر گرفته است.

پی اسمارت در واپسین روزهای سال گذشته‌ی میلادی و به‌عنوان عضو جدید خانواده‌ی میان‌رده‌های هواوی رونمایی شد. ورود این محصول به بازار کشورمان این فرصت را فراهم آورد تا نگاهی به ویژگی‌های این میان‌رده‌ی خوش‌قیمت داشته باشیم. عملکرد هواوی در کاهش حاشیه‌های نمایشگر و کیفیت ساخت در پی اسمارت مناسب بوده است؛ به‌طوری که با گوشی خوش‌دست و زیبایی روبه‌رو هستیم. نداشتن استانداردهای مقاومت در برابر نفوذ آب و قسمت‌های پلاستیکی پشت دستگاه از تبدیل شدن آن به بهترین میان‌رده‌ی هواوی از نظر طراحی و کیفیت ساخت جلوگیری کرده است.

نمایشگر فول‌ اچ‌دی‌ پلاس ۱۸ به ۹ پی اسمارت در بحث روشنایی فراتر از میان‌رده‌های دیگر هواوی مانند میت ۱۰ لایت و آنر ۷ ایکس عمل می‌کند. این نمایشگر در دیگر مؤلفه‌ها نیز رضایت‌بخش است و یکی از بهترین نمونه‌های موجود در این بازه‌ی محسوب می‌شود. اسپیکر تک کاناله‌ی این گوشی عملکردی ضعیف‌تر از برادران میان‌رده‌اش دارد؛ با این حال عملکرد دستگاه در زمان اتصال هدفون به آن کاملا رضایت‌بخش است. استفاده از نسخه‌ی هشتم رابط کاربری EMUI و اندروید اوریو در این میان‌رده آن را نسبت به بسیاری از رقبا متمایز کرده است.

دوربین پی اسمارت به دلیل شارپ نبودن تصاویر و ویدئوها عالی محسوب نمی‌شود؛ با این حال جزئیات خوب تصاویر، گستره‌ی دینامیکی متوسط و عکاسی پرتره‌ی قابل قبول را نباید نادیده گرفت. کرین ۶۵۹ تقریبا در تمام میان‌رده‌های نیمه دوم ۲۰۱۷ هواوی به کار گرفته شد؛ این تراشه ۸ هسته‌ای توان لازم برای اجرای روان بازی‌های نیمه سنگین و کارهای رومزه را فراهم خواهد کرد. ظرفیت ۳۰۰۰ میلی‌آمپر ساعتی باتری پی اسمارت به لطف پردازنده‌ی کم‌مصرف استفاده‌شده در این گوشی عملکرد مناسبی دارد و می‌توان روی شارژدهی یک روزه‌ی آن در استفاده‌ی روزمره حساب باز کرد.