بررسی هواوی P20 Pro

هواوی را می‌توان از معدود شرکت‌های فعال در حوزه‌ی فوق رقابتی و متراکم گوشی‌های هوشمند دانست که به‌صورت پیوسته در مسیر تکامل قدم برمی‌دارد و همه‌ساله پیشرفت‌هایی در محصولات خود به‌وجود می‌آورد؛ شرکتی که در سال‌های نه‌چندان دور، تنها متمرکز به محصولات پایین‌رده و میان‌رده بود، اکنون پرچم‌داران شایسته‌ای روانه‌ی بازار می‌کند که در تمامی زمینه‌ها، چه توان پردازشی، چه طراحی، چه عملکرد دوربین، به‌خوبی می‌توانند با همتایان خود رقابت کنند. هواوی سال گذشته در راستای همگام شدن با سایر شرکت‌ها در زمینه‌ی استفاده از نمایشگرهایی کشیده با حاشیه‌های باریک، فبلت خوش‌ساخت میت ۱۰ پرو را از سری Mate روانه‌ی بازار کرد و در سال ۲۰۱۸ نیز این روند را با مجاهدت و جدیت بیشتری ادامه می‌دهد.

کمتر از دو هفته‌ی پیش، پایتخت فرانسه میزبان رویدادی بود که طی آن، هواوی در حضور خبرنگارانی از سراسر دنیا، نسل جدید گوشی‌های هوشمند بالارده‌ی سری P را با نام‌های هواوی P20 و هواوی P20 Pro رونمایی کرد. چینی‌ها همانند بسیاری از شرکت‌های تولیدکننده‌ی گوشی‌ اندروید، با الهام‌ گرفتن از رقیب کوپرتینونشین‌ خود، تغییرات فاحشی در زبان طراحی پی ۲۰ و پی ۲۰ پرو به‌ وجود آورده‌اند؛ تغییراتی که شاید فاحش‌ترین‌ آن‌ها، بریدگی لبه‌ی بالای نمایشگر باشد؛ البته محصولات بالارده‌ی هواوی از لحاظ عملکرد سخت‌افزاری و دوربین نیز نسبت به گذشته ارتقاء یافته‌اند؛ به‌عنوان مثال پی ۲۰ پرو نخستین گوشی هوشمند تجاری دنیا محسوب می‌شود که از دوربین سه‌گانه بهره می‌برد؛ دوربینی که با اختلافی فاحش، بالاترین امتیاز وب‌سایت DxOMark را نصیب این گوشی کرده است. 

پی ۲۰ پرو با قابلیت‌های متنوع، طراحی فوق‌العاده چشم‌گیر و دوربین سه‌گانه‌، نوید تجربه‌ی کاربری دلچسبی می‌دهد و به‌ نظر رقیبی شایسته برای همتایان قدرتمند خود می‌رسد؛ اما این گوشی در دنیای واقعی چگونه عمل می‌کند و تا چه اندازه قابل اتکا است؟ P20 Pro با گذشت حدود دو هفته از زمان رونمایی، در اختیار زومیت قرار دارد، پس با ما همراه باشید تا با زیر و بم گوشی مورد انتظار Huawei P20 Pro آشنا شویم و قابلیت‌های مختلف آن را زیر ذره‌بین قرار دهیم.

تماشا در یوتیوب

پی ۲۰ پرو توسط دفتر هواوی در ایران برای بررسی در اختیار زومیت قرار گرفته است.

مقایسه 2 محصول

	پی 10 پلاس هواوی	پی 20 پرو هواوی
اطلاعات پایه
حدود قیمت در زمان عرضه	حدود 650 یورو	حدود 685 یورو
تاریخ معرفی	فوریه 2017	مارس 2018
وضعیت عرضه	عرضه شده	عرضه شده
تاریخ عرضه	آوریل 2017	آوریل 2018
نوع سیستم‌عامل	اندروید	اندروید
سیستم‌عامل در زمان عرضه	اندروید 7.0 (نوقا)	اندروید 8.1 (اوریو)
توضیحات سیستم‌عامل	عرضه با رابط کاربری Emotion UI 5.1 قابل ارتقاء به اندروید 9.0 دارای سرویس‌های گوگل	عرضه با رابط کاربری EMUI 8.1 قابل ارتقاء به اندروید 10 دارای سرویس‌های گوگل
مدل‌‌ نامبرها	-	CLT-L09 | CLT-L29 (گلوبال) CLT-AL00 |‌ CLT-AL01 | CLT-TL01 (چین، هنگ‌کنگ)
طراحی
ابعاد	153.5 در 74.2 در 7 میلی‌متر	155 در 73.9 در 7.8 میلی‌متر
وزن	165 گرم	180 گرم
جنس پشت	فلز - آلومینیوم	شیشه
جنس جلو	شیشه - گوریلا گلس 5	شیشه - گوریلا گلس 5
جنس فریم	فلز - آلومینیوم	فلز - آلومینیوم
رنگ	سفید آبی طلایی مشکی نقره‌ای رز گلد سبز	مشکی آبی صورتی بنفش و سبز
نمایشگر
ابعاد نمایشگر	5.5 اینچ	6.1 اینچ
نوع نمایشگر	IPS-NEO LCD	AMOLED
رزولوشن	1440 در 2560 پیکسل	1080 در 2244 پیکسل
تراکم پیکسلی	~540 پیکسل در اینچ	~408 پیکسل در اینچ
نسبت تصویر	16:9	-
نسبت نمایشگر به بدنه	~71.6 درصد	~81.9 درصد
تراشه
مدل تراشه	HiSilicon Kirin 960	Hisilicon Kirin 970
فرآیند ساخت تراشه	16 نانومتر	10 نانومتر
تعداد هسته پردازنده	8 هسته	8 هسته
مشخصات هسته‌ها	4 هسته 2.4 گیگاهرتز Cortex-A73 و 4 هسته 1.8 گیگاهرتز Cortex-A53	4 هسته 2.4 گیگاهرتز Cortex-A73 و 4 هسته 1.8 گیگاهرتز Cortex-A53
پردازنده گرافیکی	Mali-G71 MP8	Mali-G72 MP12
حافظه و رم
ترکیب حافظه داخلی و رم	64 گیگابایت / 4 گیگابایت رم 128 گیگابایت / 6 گیگابایت رم	128 گیگابایت / 6 گیگابایت رم
رم	4 گیگابایت رم 6 گیگابایت رم	6 گیگابایت رم
حافظه داخلی	64 گیگابایت 128 گیگابایت	128 گیگابایت
نوع حافظه داخلی	UFS 2.1	UFS 2.1
درگاه کارت حافظه	دارد	-
نوع درگاه کارت حافظه	microSD (جایگاه مشترک با سیم‌کارت دوم)	-
حداکثر کارت حافظه پشتیبانی شده	256 گیگابایت	-
دوربین پشت
پیکربندی دوربین پشت	واید/استاندارد	واید/استاندارد تله‌فوتو
دوربین اصلی - واید/استاندارد	12 مگاپیکسل	40 مگاپیکسل
مشخصات دوربین اصلی - واید/استاندارد	لنز واید 28 میلی‌متری لرزش‌گیر اپتیکال تصویر فوکوس خودکار با تشخیص فاز f/1.8	لنز واید 27 میلی‌متری 1/1.7 اینچ سایز سنسور لرزش‌گیر اپتیکال تصویر فوکوس خودکار لیزری فوکوس خودکار با تشخیص فاز
سایر دوربین‌ها	20 مگاپیکسل سیاه و سفید 27 میلی‌متری لنز واید	20 مگاپیکسل سیاه و سفید لنز واید 27 میلی‌متری
حداکثر رزولوشن فیلم‌برداری دوربین‌ پشت	4K	4K
رزولوشن و نرخ فریم ویدئو	4K@30fps 1080p@60fps	4K@30fps 1080p 720p@960fps
دوربین تله‌‌فوتو	-	8 مگاپیکسل
مشخصات دوربین تله‌فوتو	-	لنز تله‌فوتو 80 میلی‌متری بزرگ‌نمایی اپتیکال 3 برابر لرزش‌گیر اپتیکال تصویر فوکوس خودکار با تشخیص فاز
دوربین سلفی
دوربین سلفی اصلی	8 مگاپیکسل	24 مگاپیکسل
مشخصات دوربین سلفی اصلی	f/1.9	f/2.0 فوکوس خودکار
حداکثر رزولوشن فیلم‌برداری دوربین‌ سلفی	-	1080p
رزولوشن و نرخ فریم ویدئو سلفی	-	1080p@30fps
باتری و شارژ
ظرفیت باتری	3750 میلی‌آمپر ساعت	4000 میلی‌آمپر ساعت
نوع باتری	لیتیوم یونی	لیتیوم پلیمری
تعویض‌پذیری باتری	غیر قابل تعویض توسط کاربر	غیر قابل تعویض توسط کاربر
درگاه اتصال	USB Type-C 2.0	USB Type-C 3.1
پشتیبانی از OTG	دارد	دارد
حداکثر توان شارژ پشتیبانی شده	-	22.5 وات
پشتیبانی از شارژ سریع	-	دارد
پشتیبانی از شارژ بی‌سیم	-	ندارد
صدا
نوع اسپیکر	استریو (دوگانه)	مونو
جک 3.5 میلی‌متری	دارد	ندارد
ویژگی‌‌های صوتی	صدای 24 بیت / 192 کیلوهرتز میکروفن اختصاصی برای کاهش نویز	صدای 24 بیت / 192 کیلوهرتز میکروفن اختصاصی برای کاهش نویز
ارتباطات و سنسورها
حسگرها	حسگر اثرانگشت شتاب‌سنج ژیروسکوپ حسگر مجاورت قطب‌نما	حسگر اثرانگشت شتاب‌سنج ژیروسکوپ حسگر مجاورت قطب‌نما
نوع حسگر اثر انگشت	جلوی گوشی	جلوی گوشی
Wi-Fi	Wi-Fi 5 (802.11ac) a/b/g/n/ac	Wi-Fi 5 (802.11ac) a/b/g/n/ac
توضیحات Wi-Fi	DLNA دو بانده (Dual Band) هات اسپات (Wi-Fi Hotspot) وای‌فای دایرکت (Wi-Fi Direct)	دو بانده (Dual Band) هات اسپات (Wi-Fi Hotspot) وای‌فای دایرکت (Wi-Fi Direct)
بلوتوث	4.2	4.2
توضیحات بلوتوث	پشتیبانی از A2DP از نوع کم مصرف یا LE	پشتیبانی از A2DP از نوع کم مصرف یا LE نرخ داده‌ ارتقا یافته یا EDR پشتیبانی از aptX HD
فناوری‌ ارتباطی	GSM / HSPA / LTE	GSM / HSPA / LTE
پشتیبانی از 5G	ندارد	ندارد
سیم‌کارت	تک سیم‌‌‌کارت (نانو سیم) دو سیم‌کارت dual stand-by (نانو سیم)	تک سیم‌‌‌کارت (نانو سیم) دو سیم‌کارت dual stand-by (نانو سیم)
مسیریابی و GPS	GPS/A-GPS/GLONASS/GALILEO/BDS	GPS/A-GPS/GLONASS

۲۰۱۷ سالی بود که در آن پروژه‌ی استفاده از نمایشگرهای کشیده با حاشیه‌های باریک، به‌صورت گسترده در صنعت گوشی‌ هوشمند کلید خورد؛ روندی که برای نخستین‌ بار غول‌های کره‌ای این حوزه با گوشی‌های ال‌جی جی ۶ و سامسونگ گلکسی اس ۸ پیش گرفتند و در ادامه سایر شرکت‌های تولیدکننده نیز بدان گرویدند؛ اما در اواخر سال گذشته‌ی میلادی بود که اپل با رونمایی از آیفون ۱۰، زمینه‌‌ساز شکل‌گیری اسلوبی نو شد که در آن نمایشگر به‌واسطه‌ی حذف‌ شدن حاشیه‌های بالا و پایین تا حد ممکن به سمت لبه‌‌های گوشی رانده می‌شود.

اپل برای دستیابی به چنین طرحی، به‌ناچار دوربین سلفی، اسپیکر مکالمه و FaceID را درون زبانه‌‌ای باریک جای داد که از طریق ایجاد بریدگی در لبه‌ی بالای نمایشگر حاصل شده است؛ بدین ترتیب، زبانه یا ناچ به ترند نخست دنیای گوشی‌های هوشمند در سال ۲۰۱۸ بدل شد و در ادامه، بسیاری از شرکت‌های دیگر نیز استفاده از آن را در محصولات خود آغاز کردند؛ البته باید خاطرنشان کرد که اسنشال پیش از هر شرکت دیگری، محصولی با ایجاد بریدگی در نمایشگر روانه‌ی بازار کرد؛ اما بی‌شک، آیفون ۱۰ زمینه‌ساز گسترش استفاده از چنین طرحی شد. صرف‌ نظر از زشت یا زیبا بودن ناچ، این بریدگی‌های کوچک برای مدتی - حداقل تا زمانی که فناوری کارگذاری دوربین سلفی در زیر نمایشگر توسعه داده شود - مهمان گوشی‌های هوشمند ما خواهند بود.

نسل جدید گوشی‌های پرچم‌دار سری P نیز از زبان طراحی مشابهی تبعیت می‌کند؛ به‌طوری که بی‌شک پس از باز کردن جعبه‌ی هواوی P20 یا هواوی P20 Pro، زبانه‌ی کوچک بالای نمایشگر پیش از هر چیز دیگری نظر شما را به خود جلب خواهد کرد. زبانه‌ی پی ۲۰ پرو پهنای به‌مراتب کم‌تری نسبت به بریدگی نمایشگر آیفون ۱۰ دارد؛ چرا که برخلاف پرچم‌دار کوپرتینو، چینی‌ها ماژولی برای اسکن سه‌بعدی چهره‌ی کاربر در این این زبانه کار نگذاشته‌اند و در داخل آن، از چپ‌به‌راست، اسپیکر مکالمه، سنسور مجاورت / نور محیطی و دوربین سلفی جای دارند. نمایشگر ۶.‍۱ اینچی پی ۲۰ پرو با گوشه‌های گرد، در طرفین و لبه‌ی بالا حاشیه‌های بسیار باریکی دارد و تا حد قابل توجهی به سمت لبه‌های فیزیکی گوشی پیشروی کرده است.

آنچه از یکپارچگی، هماهنگی و البته تقارن طراحی نمای جلوی پی ۲۰ پرو می‌کاهد، حاشیه‌ی پایین نسبتا قطوری است که از حسگر اثر انگشت گوشی میزبانی می‌کند، بهتر بود که چینی‌ها همانند میت ۱۰ پرو، این حسگر را به پنل پشتی گوشی انتقال می‌دادند و بدین ترتیب نمایشگر تمام سطح گوشی را به خود اختصاص می‌داد. نمایشگر پی ۲۰ پرو ۸۱.۹ درصد از پنل جلو (در قیاس با نسبت ۸۲.۹ درصدی آیفون ۱۰) را پوشانده است، پوشش شیشه‌‌ی 3D نمایشگر، انحنا‌های ظریفی در لبه‌های آن به‌وجود می‌آورد که باعث می‌شود سوایپ از کناره‌های گوشی با لذت خاصی همراه باشد.

پی ۲۰ پرو با ابعاد ۷.۸ × ۷۳.۹ × ۱۵۵ میلی‌متری و وزن ۱۸۰ گرمی خود، کوتاه‌تر، باریک‌تر و سبک‌تر از گلکسی اس ۹ پلاس است؛ از این‌رو کار کردن با پرچم‌دار ۶.۱ اینچی چینی‌ها به‌ندرت به یاری دست دوم نیاز دارد. هواوی طراحی فلزی نسل پیشین را در سال ۲۰۱۸ کنار گذاشته و آن را در پی ۲۰ و پی ۲۰ پرو با طراحی مبتنی بر فلز و شیشه، عنصر موفق این روزهای دنیای گوشی‌ هوشمند جایگزین کرده است. Huawei P20 Pro ساختار مستحکمی دارد و چینی‌ها موفق به دریافت گواهی IP67 از مؤسسه‌ی IEC برای آن شده‌اند؛ بدین مفهوم که گوشی در برابر گردوغبار مقاوم است و می‌تواند به‌‌مدت ۳۰ دقیقه، فشار آب در عمق یک متری را تحمل می‌کند.

پنل شیشه‌ای و مسطح پی ۲۰ پرو در دل فریمی فلزی، براق و هم‌رنگ با بدنه جای گرفته است و این دو المان به‌زیبایی با یکدیگر پیوند خورده‌اند، از سوی دیگر انحنای موجود در لبه‌های پنل 3D پشتی در ترکیب با فریم منحنی‌ گوشی، ضمن ایجاد ساختاری یکپارچه‌، قرارگیری راحت آن در دست کاربر را ممکن می‌کند؛ به‌طوری که به‌ندرت حس سُر خوردن پی ۲۰ پرو، به او دست می‌دهد. خاطرنشان می‌کنیم که پی ۲۰ پرو همانند هر گوشی شیشه‌ای دیگری، مستعد جذب لک و اثر انگشت است، ضمن اینکه براق بودن رنگ این دستگاه باعث می‌شود آثار لک بیش از پیش به چشم بخورند؛ بنابراین چنانچه به این موضوع حساس هستید، حتما باید دستمال میکروفایبری نیز همراه داشته باشید!

فریم فلزی پی ۲۰ پرو در لبه‌ی سمت راست از کلیدهای کنترل حجم صدا و پاور میزبانی می‌کند، این کلیدها فلزی هستند و فشردن آن‌ها بازخورد بسیار لذت‌بخشی به‌ همراه دارد، ضمن اینکه روی کلید پاور، نوار باریکی به رنگ قرمز حک شده است تا به‌راحتی بتوان آن را از کلید کنترل صدا تشخیص داد. در لبه‌ی سمت چپ گوشی درگاه سیم‌کارت به‌چشم می‌خورد که تنها محل یک سیمکارت در آن وجود دارد و متأسفانه خبری از پشتیبانی کارت حافظه نیست. لبه‌ی بالایی گوشی تنها یک میکروفون، پورت مادون قرمز و دو نوار آنتن کوچک را در بر دارد. لبه‌ی پایین پی ۲۰ پرو از پورت USB-C، دو نوار آنتن و دو دریچه‌ی اسپیکر میزبانی می‌کند که البته تنها یکی از آن‌ها اسپیکری در پس خود دارد و نمونه‌ی دیگر، نقش میکروفون مکالمه را ایفا می‌کند. 

طبق پیش‌بینی‌ها استفاده از نمایشگرهای اولد در سال ۲۰۱۸ به رشد خود ادامه خواهد داد به‌طوری که سازندگان پنل‌‌های سایز کوچک به دنبال راه‌اندازی کارخانه‌های جدیدی برای تولید چنین نمایشگرهایی هستند. نمایشگرهای اولد در طول سالیان گذشته با برطرف شدن برخی ایرادات بنیادی در آن‌ها، به نمونه‌هایی عالی در زمینه روشنایی، کنتراست، نمایش رنگ مشکی، زاویه‌ی دید و مصرف تبدیل شدند. تقریبا تمام بزرگان دنیای گوشی‌ هوشمند به استفاده از این نمایشگرها در پرچم‌دارانشان روی آورده‌اند و معدود شرکت‌های باقی‌مانده نیز برای مهاجرت به این تکنولوژی برتر برنامه‌ریزی کرده‌اند. هواوی از سال‌های پیش استفاده از پنل اولد در پرچم‌داران خود را آغاز کرده است و امسال نیز پی ۲۰ پرو از چنین نمایشگری میزبانی می‌کند. همانند نمایشگر آیفون ۱۰، پنل اولد استفاده‌شده P20 Pro توسط سامسونگ ساخته شده است.

نمایشگر اولد استفاده در پی ۲۰ پرو با قطر ۶.۱ اینچی، نزدیک به ۸۲ درصد از سطح جلوی گوشی را پوشانده است. این نمایشگر اولد رزولوشنی معادل ۲۲۴۴ در ۱۰۸۰ و طبق انتظار پیکسل‌هایی با چینش پنتایل دارد؛ هواوی در سال‌های اخیر بارها بر کافی بودن رزولوشن فول اچ‌دی برای گوشی‌های نسل حاضر تأکید کرده است. تراکم ۴۰۸ پیکسل بر اینچ نمایشگر پی ۲۰ پرو شاید روی کاغذ نسبت به برخی پرچم‌داران کم به نظر برسد؛ اما در عمل و استفاده‌ی عادی کوچک‌ترین خللی در تجربه‌ی لذت‌بخش کاربر از نمایشگر ایجاد نخواهد کرد؛ تراکم پیکسل بالاتر از ۵۰۰ تنها در هنگام مشاهده‌ی محتوای واقعیت مجازی با گوشی، برتری خود را به رخ خواهد کشید. هواوی برای نمایشگر امولد ۱۸.۷ به ۹ پی ۲۰ پرو نیز به واسطه‌ی گسترده و بدون حاشیه بودن آن نام «FullView Display» را برگزیده است. هواوی به‌منظور کاهش مصرف انرژی توسط نمایشگر، قابلیت تغییر رزولوشن را در تنظیمات گوشی گنجانده است؛ در صورت فعال بودن حالت اسمارت رزولوشن، گوشی به‌صورت خودکار در مواقع لازم رزولوشن را کاهش و شارژدهی گوشی را افزایش می‌دهد.

در تست‌های ما روشنایی حداقل نمایشگر نمایشگر ۳.۴۲ نیت اندازه‌گیری شد که کمی بدتر از نسل گذشته و از میت ۱۰ پرو کمی بیشتر است؛ حداقل روشنایی نمایشگر به‌عنوان یک معیار برای استفاده‌ی راحت‌تر از گوشی در محیط‌های کم‌‌نور مطرح است. خوشبختانه هواوی یکی از بهترین قابلیت‌های کاهش‌ نور آبی در دنیای گوشی‌های هوشمند را توسعه داده است تا چشمان کاربر کمتر دچار خستگی شوند. قابلیت «Eye Comfort» با امکان زمان‌بندی و اسلایدر برای تغییر میزان دمای رنگ فیلتر، تا حدودی روشنایی ۳.۴۲ نیتی و بالاتر از استاندارد پرچم‌داران را جبران می‌کند. هواوی در پی ۲۰ پرو قابلیتی شبیه به TrueTone را با نام «Natural tone» توسعه داده است که در صورت فعال بودن، نمایشگر تجربه‌ای شبیه به مشاهده‌ی کاغذ و سازگارتر با چشمان فرد ارائه می‌دهد؛ این کار توسط تنظیم خودکار دمای رنگ‌ها با توجه به اطلاعات نور محیط انجام می‌شود. پی ۲۰ پرو همچون گوشی‌های دیگر هواوی به قابلیت تغییر دمای رنگ مجهز شده است.

رنگ‌ها در نمایشگر پی ۲۰ پرو بسیار باطراوت نمایش داده می‌شوند و در حالت «Normal» دقت خیره‌کننده‌ای دارند. برای بررسی این موضوع تست‌های لازم برای سنجش طیف رنگ قابل نمایش و دقت رنگ را روی این گوشی انجام دادیم. پی ۲۰ پرو ۹۸.۲ درصد از طیف رنگ sRGB را در حالت نرمال نمایش می‌دهد. در حالت «Vivid»، در معیارهای sRGB و Adobe RGB به ترتیب شاهد پوشش ۱۳۳.۱ و ۸۹.۳ درصدی بودیم. در بحث دقت رنگ عملکرد پی ۲۰ پرو در حالت نرمال فراتر از انتظار بود و با ثبت خطای ۱.۳ ما را شگفت‌زده کرد؛ در این حالت از طیف رنگ sRGB استفاده شد. در حالت نرمال رنگ سفید بسیار دقیق و بدون انحراف قابل توجهی نسبت به مرجع نمایش داده می‌شود؛ خطای نمایش رنگ سفید در حالت Vivid بیشتر از حالت نرمال است و این رنگ کمی سردتر از مرجع نمایش داده می‌شود. خطای نمایش کل رنگ‌ها در حالت Vivid در محیط DCI P3 برابر با ۴.۸ محاسبه شد؛ بنابراین دقیق‌ترین حالت نمایش رنگ در پی ۲۰ پرو حالت نرمال است. خطای کمتر از ۳ در حالت کلی ایده‌آل درنظر گرفته می‌شود.

زاویه دید نمایشگر مناسب است و خبری از ایجاد هاله‌ی آبی‌رنگ در نگاه از زوایا در آن نیست؛ البته سرد شدن رنگ‌ها تقریبا در تمام پنل‌های اولد وجود دارد اما در برخی نمونه‌ها این مسئله شدیدتر است. با توجه به استفاده از پنل اولد در پی ۲۰ پرو، شاهد قابلیت نمایشگر همیشه روشن در آن هستیم که با وجود تنوع کمتر امکانات شخصی‌سازی آن نسبت به نمونه‌ی موجود در گوشی‌های سامسونگ،‌ همچنان یک قابلیت مثبت است. در پایان این بخش باید گفت نمایشگر پی ۲۰ پرو به لطف روشنایی، دقت بالا و قابلیت‌هایش نمونه‌ی قابل رقابتی با بهترین‌های بازار در این زمینه مانند گلکسی اس ۹ و آیفون ۱۰ است.

هواوی در سال‌های اخیر چینش متفاوتی از اسپیکر استریو را در دستور کار قرار داده است؛ اسپیکر اصلی دستگاه در سمت راست درگاه USB قرار گرفته است و خروجی مشبک سمت چپ نقشی در خروجی صدا ندارد. اسپیکر مکالمه که در بریدگی بالای نمایشگر قرار دارد با تولید برخی فرکانس‌های خاص نقش تقویت‌کننده‌ی اسپیکر اصلی را بر عهده دارد؛ همانطور که انتظار می‌رفت حجم صدای اسپیکر دوم قابل مقایسه با اسپیکر اصلی نیست.

حجم صدای خروجی کلی اسپیکرها کاملا رضایت‌بخش است و بیس آن نیز مناسب ارزیابی می‌شود. صداهای زیر در صورت بالا بودن حجم صدا کمی خشن و آزاردهنده می‌شوند؛ با این حال تجربه‌ی کلی رضایت‌بخش است. در حالت افقی شاهد جدا شدن کانال‌های صوتی چپ و راست هستیم؛ برای تغییر خروجی صدا زمان افقی یا عمودی بودن گوشی، گزینه‌ی «+Stereo» باید فعال باشد. شفایت صدای این اسپیکرهای استریو در حد استانداردهای پرچم‌داران است.

در هنگام اتصال هدفون صدای شفافی تجربه کردیم و بلندی صدا نیز در حد قابل قبولی بود. برخلاف گوشی‌های پیشین هواوی خبری از Histen در پی ۲۰ پرو نیست و هواوی از Dolby Atmos برای ارتقاء تجربه‌ی صوتی استفاده کرده است. سه حالت کلی «Smart» ،«Movie» و «Music» در تنظیمات دالبی اتموس در دسترس است؛ حالت اول به‌صورت خودکار با تشخیص نوع صدای پخش‌شده، بهینه‌سازی‌های لازم را انجام می‌دهد. حالت فیلم برای شفافیت بیشتر صدای دیالوگ‌ها و ارائه‌ی صدای فراگیر در دسترس است و حالت موسیقی با چهار تنظیم پیش‌فرض، تجربه‌ی صوتی قابل‌قبولی ارائه می‌کند. امکان غیر فعال این ویژگی در زمان متصل نبودن هدفون وجود ندارد. خوشبختانه پی ۲۰ پرو از Aptx HD برای ارائه‌ی بهترین تجربه‌ی صوتی از طریق بلوتوث پشتیبانی می‌کند.

طبق انتظار، پرچم‌داران جدید هواوی با اندروید اوریو و نسخه‌ی ۸.۱ رابط کاربری اختصاصی این شرکت موسوم به EMUI عرضه می‌شوند. هواوی در راستای هماهنگ کردن نسخه‌ی اندروید با رابط کاربری خود از ارائه‌ی نسخه‌ی ششم و هفتم EMUI خودداری کرد. اگر از علاقه‌مندان به رابط کاربری هواوی باشید، قطعا آنچه در EMUI 8.1 خواهید دید برای شما تازگی نخواهد داشت. ظاهر رابط کاربری تقریبا مشابه نسخه‌ی پنجم است از سوی دیگر هواوی بارها از تمرکز به بهبود قابلیت‌ها و یکپارچگی بیشتر نرم‌افزار و سخت‌افزار سخن گفته است. یکی از کلیدی‌ترین ویژگی‌های EMUI 8 به ادعای هواوی، استفاده از الگوریتم ماشین برای تحلیل چگونگی استفاده از گوشی و بهبود عملکرد آن است. هواوی وعده‌ی ارائه‌ی آپدیت‌های ماهانه امنیتی برای پرچم‌دارانش داده است که یک قدم مثبت از سوی این شرکت چینی محسوب می‌شود.

همانند گذشته، مجموعه‌ای از پوسته‌ها و انیمیشن‌ها برای تغییر صفحات رابط کاربری در نظر گرفته شده است. قابلیت جستجوی سریع نیز با سوایپ به سمت پایین در دسترس است و این بار با انیمیشن زیبایی و از بریدگی بالای نمایشگر ظاهر می‌شود. بر خلاف نوا ۳ ای، در پی ۲۰ پرو امکان فعال کردن نوار سیاه‌رنگی برای یکپارچه کردن بخش بریدگی وجود دارد؛ در این حالت مواردی مانند زمان، درصد باتری و ... در این نوار سیاه‌‌رنگ نمایش داده خواهند شد. خوشبختانه اندروید و اپلیکیشن‌های آن تقریبا با چنین بریدگی سازگار هستند و هواوی نیز برای نمایش بدون مشکل محتوا و ایجاد تقارن، امکان نمایش محتوا در منطقه‌ی بدون بریدگی را فراهم کرده است. وقتی برای اولین بار، اپلیکیشن‌ها را در میت ۱۰ اجرا می‌کنید، پیغامی در نوار سیاه‌رنگ پایین برای تمام صفحه‌کردن آن اپلیکیشن ظاهر می‌شود؛ پس از این کار امکان تغییر وضعیت نمایش اپ تنها در تنظیمات نمایشگر ممکن خواهد بود. مشکلات برخی اپلیکیشن‌ها با بریدگی به دلیل تبدیل شدن آن به یک ترند، احتمالا در سریع‌ترین زمان و با بروزرسانی‌های نرم‌افزاری حل خواهد شد.

همانند سری میت ۱۰، قابلیت PC Mode در پی ۲۰ پرو وجود دارد که کاربر به کمک آن و بدون نیاز به داک خاصی قادر به تجربه‌ی اندروید در نمایشگر بزرگ‌تر و حالت دسکتاپ است؛ برای این کار به یک نمایشگر و یک کابل USB نوع C به HDMI با استاندارد Display Port 1.2 نیاز است. در این حالت امکان اتصال ماوس و کیبورد بلوتوث یا استفاده از گوشی به‌عنوان ترک‌پد یا صفحه‌کلید مجازی وجود دارد. برخی از اپلیکیشن‌های مهم اندروید از این قابلیت پشتیبانی می‌کنند و بسیاری از آن‌ها به‌صورت عمودی و همانند گوشی در حالت دسکتاپ اجرا می‌شوند. همانند گذشته برخی اوقات لگ‌های اندکی در این حالت مشاهده می‌شود که می‌توان از آن چشم‌پوشی کرد.

قرارگیری حسگر اثر انگشت در جلوی گوشی‌های هواوی به معنای امکان استفاده از آن برای ناوبری در اندروید است. در حالت استفاده از حسگر اثر انگشت به‌عنوان کلیدهای ناوبر، یک بار لمس حسگر نقش کلید بازگشت را ایفا می‌کند و سوایپ به سمت چپ یا راست روی حسگر، اپلیکیشن‌‌های اخیر را نمایش خواهد داد. در چنین شرایطی، لمس و نگاه داشتن انگشت روی حسگر عملکردی شبیه به کلید هوم خواهد داشت. امکان افزودن داک شناور برای ناوبری و همچنین کلید نرم‌افزاری در نوار ناوبری نیز پی ۲۰ پرو وجود دارد؛ این داک شناور را می‌توان در هر نقطه‌ای در صفحه قرار داد. ژست‌های حرکتی مربوط به قابلیت اسپلیت اسکرین، ژست‌های گرفتن اسکرین‌شات و ژست‌های کشیدنی (استفاده از نوشتن یکی از حروف الفبای انگلیسی با مفصل انگشت برای اجرای یک اپلیکیشن‌ خاص) به‌طور کامل در بررسی گوشی‌های پیشین هواوی معرفی شده است.

قابلیت جالبی که هواوی از نسخه‌ی پنجم رابط کاربری خود وارد EMUI کرده است، App Twin نام دارد. کاربر به کمک این ویژگی می‌تواند در اپ‌هایی مانند فیس‌بوک و واتس‌اپ، هم‌زمان از دو حساب کاربری استفاده کند؛ این قابلیت در حال حاضر روی لانچرهای دیگر کار نمی‌کند. HUAWEI Share 2.0 دیگر قابلیت کاربردی پی ۲۰ پرو است که پیش از این در گوشی‌های دیگر هواوی شاهد آن بودیم؛ کاربر به لطف این قابلیت قادر به انتقال فایل بین گوشی‌های پشتیبانی‌کننده از آن با هم و همچنین رایانه‌های مبتنی بر ویندوز و مک است. این انتقال فایل از طریق وای‌فای صورت می‌گیرد و نیازمند اتصال هر دو دستگاه به یک شبکه است.

سال‌ها از زمان ظهور حسگر اثر انگشت و انقلاب آن در سیستم احراز هویت می‌گذرد و دنیای تکنولوژی منتظر جهشی دیگر است. استفاده از اسکن سه‌بعدی چهره مشابه چیزی که در آیفون ۱۰ شاهد آن بودیم، هنوز به دنیای گوشی‌های اندروید راه پیدا نکرده است؛ با این حال شرکت‌های مختلفی نمونه‌های نرم‌افزاری و مبتنی بر الگوریتم‌های تشخیص چهره را گوشی‌های خود به کار گرفته‌اند. هواوی در گوشی‌های جدید سری P قابلیتی با نام Face Unlock را در کنار حسگر اثر انگشت برای باز کردن قفل دستگاه تعبیه کرده است. این قابلیت با ثبت جزئیات چهره توسط دوربین سلفی ۲۴ مگاپیکسلی گوشی و با بهره‌گیری از الگوریتم خاص فرد را شناسایی می‌کند؛ طبق اعلام هواوی این اطلاعات در بخش TTE یا همان Trusted Execution Environment پردازنده ذخیره می‌شود.

کاربر قادر به انتخاب بازگشایی قفل به‌صورت دو یا تک مرحله‌ای است؛ در صورت انتخاب حالت دو مرحله‌ای، کاربر با نگاه کردن به گوشی قادر به مشاهده‌ی اعلان‌ها و سپس سوایپ و باز کردن قفل گوشی خواهد بود. سرعت شناسایی چهره توسط این قابلیت بسیار بالا است؛ به‌طوری که تقریبا متوجه آن نخواهید شد. در بخش شناساندن چهره به دستگاه، هواوی راهکارها و اخطارهایی از جمله تحت تأثیر قرار گرفتن قابلیت در صورت تابش مستقیم نور خورشید و امنیت پایین‌تر این روش نسبت به استفاده از حسگر اثر انگشت را به کاربر گوشزد می‌کند.

فیس‌ آنلاک حتی در محیط‌های کم‌نور نیز قابل استفاده است؛ به‌طوری که در تاریکی مطلق گوشی با بالا بردن نور صفحه‌نمایش امکان باز کردن قفل گوشی با فیس آنلاک را فراهم می‌کند؛ در این حالت احتمال شناخته نشدن چهره و خطا نیز طبیعتا افزایش می‌یابد. استفاده از Face ID در آیفون ۱۰ به دلیل وابسته نبودن به نور نیازی به افزایش نور نمایشگر ندارد. به‌منظور حفظ امنیت،‌ باز بودن حداقل یکی از چشم‌ها برای عملکرد صحیح این سیستم لازم است. خوشبختانه امکان استفاده از این قابلیت با عینک آفتابی نیز وجود دارد؛ در این صورت احتمال شناخته نشدن کاربر توسط گوشی بالاتر است. در کل سیستم تشخیص چهره هواوی را باید نمونه‌ای دقیق و سریع دانست که در اکثر شرایط قابل استفاده است.

استفاده از حسگر اثر انگشت در جلوی یک گوشی کشیده با این ابعاد به دلیل دشوار بودن استفاده از آن با یک دست چندان منطقی به نظر نمی‌رسد. صرف‌ نظر از محل حسگر، عملکرد و سرعت آن همانند دیگر گوشی‌های هواوی سریع و بی‌نقص است. این حسگر کلیک‌پذیر نیست و می‌توان از آن برای دسترسی به بخش‌ «Safe» و باز کردن اپلیکیشن‌ها استفاده کرد.

بی‌شک مهم‌ترین و کلیدی‌ترین قابلیت پی ۲۰ پرو که هواوی نیز مانور بسیاری روی آن می‌دهد، دوربین سه‌گانه‌ی آن است. P20 Pro‌ نخستین گوشی هوشمند دنیا محسوب می‌شود که از چنین ترکیب نامأنوسی بهره می‌برد. چینی‌ها در توسعه‌ی پی ۲۰ و پی ۲۰ پرو نیز با لایکا همکاری کرده‌اند. دوربین سه‌گانه‌ی پی ۲۰ پرو از ترکیب یک سنسور ۴۰ مگاپیکسلی رنگی، یک سنسور ۲۰ مگاپیکسلی مونوکروم و یک سنسور ۸ مگاپیکسلی بهره می‌برد. دوربین سه‌‌گانه‌ی پی ۲۰ پرو چینشی عمودی دارد؛ اما هواوی ترجیح داده است سنسور‌های ۸ و ۴۰ مگاپیکسلی را در یک مجموعه قرار دهد و سنسور ۲۰ مگاپیکسلی را به‌صورت جداگانه، زیر این مجموعه‌ی دوگانه تعبیه کند، ضمن اینکه یک فلش Dual-Tone این سه سنسور را همراهی می‌کند که وظیفه‌ی روشنی بخشیدن به محیط تاریک سوژه‌ی شما را بر عهده دارد.

دوربین ۴۰ مگاپیکسلی پی پرو از سنسوری ۱/۱.۷ اینچی بهره می‌برد؛ بنابراین ابعاد آن دو برابر سنسور ۱/۲.۵۵ گلکسی اس ۹ است، این سنسور با وجود قرارگیری در پس لنزی با دیافراگم f/1.8 و فاصله‌ی کانونی معادل ۲۷ میلی‌متری، از نزدیک‌ترین رقبای خود با دیافراگم باز‌تر، حدود ۲۰ درصد نور بیش‌تری جذب می‌کند. برخلاف گوشی‌های هوشمند دیگر که از فیلتر بایر استفاده می‌کنند، سنسور اصلی پی ۲۰ پرو از فیلتر بایر چهارگانه (Quad Bayer) بهره می‌برد که در ادامه به توضیح آن می‌پردازیم.

پیکسل‌های موجود در سنسور دوربین برخلاف آنچه از نمایشگرها سراغ داریم، هیچ‌نوع زیرپیکسلی ندارند و در عوض از فیلترهای تک‌رنگی بهره می‌برند که به‌ لطف آن‌ها، اطلاعات یکی از سه رنگ اصلی آبی، قرمز و سبز را دریافت می‌کنند. فیلترهای بایر عادی چینش موزاییکی دارند و الگوی آن‌ها شامل ۵۰ درصد پیکسل سبز، ۲۵ درصد قرمز و ۲۵ درصدی آبی است؛ چرا که چشم انسان به رنگ سبز حساسیت بیشتری دارد. بنابراین یک سنسور ۲۰ مگاپیکسلی از ۱۰ میلیون پیکسل سبز، ۵ میلیون پیکسل قرمز و ۵ میلیون پیکسل آبی بهره می‌برد؛ اما چرا تصویر نهایی از ۲۰ میلیون پیکسل RGB تشکیل می‌شود؟ در پاسخ باید گفت که برای رسیدن به چنین نتیجه‌ای، هر پیکسل، اطلاعات مربوط به دو رنگ دیگر را از پیکسل‌های همسایه‌ی خود دریافت می‌کند که در تصویر زیر می‌توانید نمونه‌ای از این فرآیند را مشاهده کنید:

اما در فیلتر Quad Bayer که هواوی در پی ۲۰ پرو از آن بهره برده است، چهار پیکسل به‌صورت گروه درآمده‌اند و از یک فیلتر تک‌رنگ مشترک بهره می‌برند. خاطرنشان می‌کنیم که در این حالت نیز هر گروه ۴‌ تایی از پیکسل‌ها باز هم اطلاعات مربوط به دو رنگ دیگر را از گروه‌های ۴‌ تایی دیگر دریافت می‌کند. بدین ترتیب دوربین ۴۰ مگاپیکسلی مانند ترکیبی از دو سنسور عمل می‌کند که به‌صورت همزمان از سوژه دو عکس با اکسپوژرهای کوتاه و طولانی ثبت می‌کنند که از این داده‌ها می‌توان برای گرفتن تصاویر HDR بهره برد. بنابراین درحالی‌که پی ۲۰ پرو تصاویر با اکسپوژر متفاوت را به‌صورت همزمان ثبت می‌کند؛ اما گوشی‌های دیگر، ابتدا با یک اکسپوژر تصویر را ثبت و آن را پردازش می‌کنند و سپس تصویر دیگر را با اکسپوژر دوم ثبت می‌کنند و این مسئله باعث محو (Blur) شدن تصویر نهایی مربوط به سوژه‌های متحرک می‌شود.

با توجه به موارد گفته‌شده، توصیه می‌کنیم برای ثبت تصاویر بهتر، تنظیمات دوربین را در حالت ۱۰ مگاپیکسل قرار دهید؛ زیر برخلاف آنچه اعداد نشان می‌‌دهند، در حالت ۴۰ مگاپیکسلی، تصاویر چندان شارپ نخواهند بود. چنانچه شما رزولوشن بالاتر را برای داشتن جزئیات بالاتر حین زوم‌ کردن ترجیح می‌دهید، توصیه می‌کنیم که از زوم اپتیکال سه برابری پی ۲۰ پرو استفاده کنید.

سنسور ۸ مگاپیسکلی پی ۲۰ پرو از لنزی با دیافراگم f/2.4 و فاصله‌ی کانونی معادل ۸۰ میلی‌متری بهره می‌برد و این فاصله‌ی کانونی، زوم اپتیکال ۳ برابری به ارمغان می‌آورد؛ اما از آنجایی که سنسور ۸ مگاپیکسلی در کنار سنسور ۴۰ مگاپیکسلی قرار دارد، تصویر ثبت‌شده توسط آن‌ها از یک سوژه، هم‌پوشانی دارد، بنابراین پی ۲۰ پرو از اطلاعات این دو سنسور می‌تواند برای دستیابی به زوم هیبریدی ۵ برابری (فاصله‌ی کانونی معادل حدودی ۱۳۵ میلی‌متری) استفاده کند. کیفیت تصویر در این حالت با زوم اپتیکال برابر نمی‌کند؛ اما بسیار بهتر از گوشی‌های دیگری است که از لنز تله‌فوتو با زوم اپتیکال دو برابری بدون وجود سنسوری با رزولوشن بالا بهره می‌برند. شما می‌توانید نمونه‌ای از تصاویر ثبت‌شده با پی ۲۰ پرو در حالت‌های مختلف زوم را مشاهده کنید.

علاوه‌بر موارد یادشده، پی ۲۰ پرو تنها گوشی هوشمند موجود در بازار دنیا محسوب می‌شود که از ایزو تا سطح ۱۰۲۴۰۰ نیز پشتیبانی می‌کند؛ البته ایزوی بالا به معنی نویز بیش‌تر است؛ بنابراین برای عکاسی در شب یا محیط‌های تاریک، بهتر است از اکسپوژر طولانی‌تر بهره برد، جایی که سیستم لرزش‌گیر مبتنی بر هوش مصنوعی هواوی به شما اجازه می‌دهد بدون استفاده از پایه، تصاویری با اکسپوژر چندثانیه‌ای ثبت کنید. 

پرچم‌دار جدید چینی‌ها برای فوکوس خودکار از ترکیب قابلیت‌های مختلفی مانند تشخیص عمق به مدد سنسورهای دوربین، تشخیص فاز و کنتراست و فوکوس خودکار لیزری تا فاصله‌ی ۲.۴ متری بهره می‌برد؛ ضمن اینکه یک سنسور دمای نور برای تشخیص بهتر وایت‌بالانس، دوربین سه‌گانه‌ی پی ۲۰ پرو را همراهی می‌کند. پرچم‌دار هواوی به‌ لطف تراشه‌ی کرین ۹۷۰ از قابلیتی موسوم به فوکوس پیش‌بین 4D نیز بهره می‌برد که به موجب آن، دوربین با پیش‌بینی حرکت سوژه، فوکوس بهتری روی آن انجام می‌دهد. وظیفه‌ی ثبت تصاویر سلفی بر عهده‌ی دوربینی با رزولوشن بسیار بالای ۲۴ مگاپیکسلی قرار دارد، این سنسور از لنزی با دیافراگم f/2.0 استفاده می‌کند؛ اما برخلاف رقیبی مانند گلکسی اس ۹ از فوکوس خودکار بی‌بهره است.

چینی‌ها در جریان رونمایی از پی ۲۰ پرو، بر وجود لرزش‌گیر اپتیکال ۶ محوره در سنسور ۴۰ مگاپیکسلی این گوشی در کنار فناوری لرزش‌گیر اپتیکال مبتنی بر هوش مصنوعی (AIS) هواوی تأکید داشتند؛ اما کالبدشکافی وب‌سایت IFIXIT‌ حکایت از آن دارد که هر سه سنسور دوربین پی ۲۰ پرو از لرزش‌گیر اپتیکال بهره می‌برند. حال مشخص نیست که هدف هواوی از اشاره‌ نکردن به چنین ویژگی مهم و تحسین‌برانگیزی چه بوده است. شاید چینی‌ها با اتخاذ این استراتژی، سعی داشته‌اند تأثیر هوش مصنوعی را بیش‌ از پیش عمیق جلوه دهند.

رابط کاربری دوربین پرچم‌دار هواوی تغییراتی به‌ خود دیده است؛ به‌عنوان مثال، اکنون با اسکرول‌ به طرفین روی یک نوار کنار شاتر، می‌توان حالت‌های مختلف عکاسی و فیلم‌برداری را مشاهده کرد. هواوی بخشی به‌ نام Others نیز در نوار اسکرول قرار داده است که حالت‌های مختلفی مانند اسلوموشن، پاناروما، اچ‌دی‌آر و عکاسی سیاه‌وسفید (مونوکروم) را در بر می‌گیرد. فیلم‌برداری سوپراسلوموشن اچ‌دی با نرخ فو‌ق‌العاده‌ی ۹۶۰ فریم‌ بر ثانیه که در ابتدا توسط سونی به‌‌ دنیای گوشی‌های هوشمند وارد شد، اکنون به یک استاندارد بدل شده است و پس از سامسونگ، هواوی نیز با پی ۲۰ آن را دنبال می‌کند.

هواوی برای عکاسی خودکار، قابلیتی موسوم به Master AI در نظر گرفته که به‌صورت پیش‌فرض در تنظیمات دوربین فعال است. به‌ کمک این قابلیت، پی ۲۰ و پی ۲۰ پرو با بهره‌ گرفتن از هوش مصنوعی، توانایی تشخیص بیش از ۵۰۰ سناریوی مختلف در زمینه‌ی عکاسی و به تبع آن، تغییر خودکار پارامترهای مختلف عکاسی با توجه به شرایط سوژه دارند؛ البته غیر فعال‌سازی Master AI‌ نیز امکان‌پذیر است. در کنار عکاسی خودکار، هواوی امکان عکاسی حرفه‌ای را در اختیار کاربر قرار می‌دهد که در آن می‌توان حالت سنجش نور، سطح ایزو (۵۰ تا ۳۲۰۰)، سرعت شاتر (۱/۴۰۰۰ ثانیه تا ۳۰ ثانیه)، اکسپوژر (۴- تا ۴+ EV)، نوع فوکوس خودکار (فوکوس ممتد، فوکوس دستی و فوکوس تک‌شات) و وایت‌بالانس را تغییر داد. حالتی برای عکاسی در شب نیز در نظر گرفته شده است که در آن می‌توان سرعت شاتر و ایزو (تا سقف ۱۶۰۰) را تغییر داد.

با توجه به همه‌گیر‌ شدن تب‌وتاب عکاسی پرتره، پرچم‌داران جدید هواوی، اکنون در کنار حالت Apperture، حالت عکاسی پرتره را نیز در اختیار کاربر قرار می‌دهند. با استفاده از قابلیت Apperture، کاربر می‌تواند حین عکاسی یا پس از ثبت تصویر، دیافراگم را به‌صورت نرم‌افزاری بین بازه‌ی f/0.95 تا f/16 تغییر دهد؛ اما حالت عکاسی پرتره، امکان تغییر نرم‌افزاری نوردهی روی چهره بین حالت‌های Soft Lighting ،Butterfly Lighting ،Split Lighting ،Stage Lighting ،Classic Lighting و بدون نورپردازی، فعال‌سازی یا غیر فعال‌سازی افکت بوکه و زیباسازی چهره را نیز در اختیار کاربر قرار می‌دهد، ما پیش‌تر تغییر نرم‌افزاری نورپردازی چهره را در گوشی‌های آیفون ۸ پلاس و آیفون ۱۰ تجربه کرده بودیم. 

پی ۲۰ پرو توانایی فیلم‌برداری تا سقف 4K با نرخ ۳۰ فریم‌ بر ثانیه دارد؛ درحالی‌که رقیب کره‌ای و آمریکایی این محصول به‌ دلیل بهره‌گیری از پردازنده‌ی قدرتمندتر، امکان ضبط فیلم 4K با نرخ ۶۰ فریم‌ بر ثانیه در اختیار کاربر قرار می‌دهند. پی ۲۰ پرو امکان ثبت ویدیوهای فول اچ‌دی با نرخ ۶۰ فریم‌ بر ثانیه و ویدیوهایی با رزولوشن +FHD و نسبت تصویر ۱۸:۹ نیز دارد. در تنظیمات دوربین پی ۲۰ پرو، می‌توان فرمت ضبط ویدیو را از بین حالت‌های H.265 و H.264 انتخاب کرد. چینی‌ها حالت فیلم‌برداری حرفه‌ای را نیز با پی ۲۰ پرو ارائه می‌دهند که در آن می‌توان حالت سنجش نور، اکسپوژر، نوع فوکوس خودکار و وایت‌بالانس را تغییر داد.

Huawei P20 Pro در بین تمام پرچم‌دارانی که تاکنون بررسی کرده‌ایم، در حال کلی بهترین نتایج را از خود به‌ جای گذاشت. جزئیات تصاویر چه در حالت عادی و چه در وضعیت زوم، در حد بسیار بالایی ارزیابی می‌شود و به‌ لطف تشخیص مناسب عمق، افکت بوکه نیز به‌زیبایی در تصاویر پرتره پیاده می‌شود. هواوی با ترکیب اطلاعات سنسور ۴۰ مگاپیکسلی و ۲۰ مگاپیکسلی پی ۲۰ پرو، عملکرد دوربین آن را در محیط‌های تاریک نیز بسیار ارتقاء داده است؛ به‌طوری که میزان نویز تصاویر به‌خوبی کنترل می‌شود و لرزش‌گیر هوشمند هواوی نیز امکان ثبت تصاویر بسیار خوبی در محیط‌های کم‌نور فراهم می‌کند. سیستم فوکوس خودکار پی ۲۰ پرو، عملکرد سریع و دقیقی دارد و دامنه‌ی دینامیکی تصاویر آن در محیط‌های روشن نیز بسیار مطلوب ارزیابی می‌شود. شاید یکی از معدود شکایات ما از عملکرد حالت Master AI باشد که در بسیاری از موارد، به اغراق بیش از حد در ثبت رنگ‌ها تمایل دارد. همان‌طور که پیش‌تر اشاره کردیم، دوربین سلفی ۲۴ مگاپیکسلی پی ۲۰ پرو فاقد فوکوس خودکار است؛ بنابراین برای آنکه جزئیات چهره مطلوب باشند، باید گوشی را به چهره‌ی خود نزدیک کنید، خوشبختانه تصاویر ثبت‌شده رنگ‌های زنده‌ای دارند و گستره‌ی دینامیکی در آن‌ها در سطح مطلوبی ارزیابی می‌شود، هواوی امکان ثبت تصاویر پرتره با افکت بوکه‌ی نرم‌افزاری در کنار قابلیت تغییر نورپردازی را برای دوربین سلفی نیز در نظر گرفته است.

هواوی P20 Pro از پردازنده‌ی اختصاصی کرین ۹۷۰ بهره می‌برد، چینی‌ها اواسط شهریور سال گذشته، در جریان نمایشگاه ایفا ۲۰۱۷ برلین از این تراشه رونمایی کردند و مدعی شدند که آن را با محوریت هوش مصنوعی توسعه داده‌اند. کرین ۹۷۰ تراشه‌ای ۱۰ نانومتری و هشت هسته‌‌ای است که توسط HiSilicon، یکی از زیرمجموعه‌های هواوی طراحی شده است. هسته‌های پردازشی کرین ۹۷۰ با چینشی مشابه نسل قبل این تراشه موسوم به کرین ۹۶۰ در کنار یکدیگر جای گرفته‌اند؛ اما چینی‌ها مدعی هستند که بهره‌وری انرژی این تراشه ۲۰ درصد بهبود یافته و به‌ لطف لیتوگرافی ۱۰ نانومتری، مساحت کلی آن نیز ۴۰ درصد کاهش پیدا کرده است. تعداد ترانزیستورهای Kirin 970 نسبت به نسل قبل، افزایشی ۳۷.۵ درصدی نشان می‌دهد؛ بدین ترتیب اکنون تعداد آن‌ها به ۵.۵ میلیارد ترانزیستور می‌رسد.

کرین ۹۷۰ توسط شرکت تایوانی TSMC و با لیتوگرافی ۱۰ نانومتری +FinFET تولید می‌شود. پردازنده‌ی مرکزی (CPU) بر مبنای معماری مجموعه‌ی دستورالعمل ARMv8-A شرکت آرم توسعه داده شده است، این واحد از هشت هسته‌ی پردازشی بهره می‌برد که در یک خوشه‌ی قدرتمند، شامل چهار هسته‌ی Cortex-A73 با فرکانس ۲.۳۶ گیگاهرتز و یک خوشه‌ی کم‌مصرف، شامل چهار هسته‌ی Cortex-A53 با فرکانس ۱.۸۴ گیگاهرتز و بر اساس معماری رایانش ناهمگون big.LITTLE آرم کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند.

تراشه‌ی به‌کاررفته در هواوی پی ۲۰ پرو از واحد پردازش گرافیکی شرکت‌ آرم، موسوم به Mali-G72 MP12 بهره می‌برد؛ این واحد از ۱۲ هسته‌ی پردازشی با فرکانس ۸۵۰ مگاهرتز و توان پردازشی ۵۹۲.۲ گیگافلاپس تشکیل شده و طبق ادعای چینی‌ها، به‌کارگیری آن در تراشه‌ی کرین ۹۷۰ باعث شده است عملکرد این پردازنده‌ی موبایل نسبت به کرین ۹۶۰، حدود ۲۰ درصد سریع‌تر شود و مصرف انرژی آن ۵۰ درصد کاهش یابد. این GPU از استانداردهای DirectX 12 ،OpenCL 2.0 ،OpenGL ES 3.2 ،OpenVG 1.1 و Vulkan 1.0 پشتیبانی می‌کند.

عنوان نخستین پردازنده‌ی موبایل مجهز به واحد پردازش مبتنی بر شبکه‌‌ی عصبی (NPU) اختصاصی نیز به کرین ۹۷۰ تعلق دارد که به گفته‌ی ریچارد یو، مدیرعامل هواوی، صرفا نقش یک شتاب‌دهنده‌ی هوش مصنوعی را بر عهده دارد. واحد پردازش عصبی کرین ۹۷۰ نسبت به پردازنده‌ی مرکزی (CPU) آن، ۲۵ برابر عملکرد بهتری در پردازش‌‌های مرتبط با هوش مصنوعی ارائه می‌دهد و مصرف انرژی آن ۵۰ برابر بهینه‌تر است؛ بنابراین NPU به‌کاررفته در تراشه‌‌ی کرین ۹۷۰ می‌تواند محاسبات هوش مصنوعی را سریع‌تر و با مصرف انرژی کمتری انجام دهد.

هواوی پی ۲۰ پرو برای نمایش عملکردی مناسب در زمینه‌ی چندوظیفگی از ۶ گیگابایت حافظه‌ی رم و ۱۲۸ گیگابایت حافظه‌ی ذخیره‌سازی بهره می‌برد؛ اما متأسفانه چینی‌ها این بار درگاه کارت حافظه‌ی microSD را از پرچم‌دار سری P خود حذف کرده‌اند؛ بنابراین امکان ارتقاء حافظه‌ی ذخیره‌سازی در هواوی پی ۲۰ پرو فراهم نیست. در جدول زیر می‌توانید عملکرد حافظه‌ی ذخیره‌سازی داخلی Huawei P20 Pro را به‌لحاظ نرخ خواندن و نوشتن در قیاس با سایر رقبا مشاهده کنید.

زومیت برای ارزیابی عملکرد سخت‌افزار گوشی‌ها، در کنار اجرای بازی‌های گرافیکی و تحت‌فشار قرار دادن گوشی، بنچمارک‌های مختلفی روی آن‌ها اجرا می‌کند. بنچمارک انتوتو تمام جنبه‌های گوشی، مانند GPU ،CPU، حافظه‌ی رم و تجربه‌ی کاربری را مورد بررسی قرار می‌دهد. بنچمارک Ice Storm Unlimited یک تست آف‌اسکرین برای مقایسه‌ی CPU و GPU در دستگاه‌های مختلف محسوب می‌شود؛ بنابراین مواردی مانند رزولوشن نمایشگر و DPI آن، تأثیری بر نتایج ندارد. بنچمارک PCMark، عملکرد دستگاه را به‌جای الگوریتم‌های انتزاعی و غیر قابل لمس، بر اساس تسک‌های روزمره می‌آزماید. بنچمارک گیک‌بنچ با محوریت بررسی عملکرد CPU در تسک‌های روزمره، در دو حالت تک و چند هسته‌ای عمل می‌کند. 

با توجه به بنچمارک‌ها، به‌وضوح می‌توان عملکرد ضعیف‌تر کرین ۹۷۰، به‌خصوص واحد پردازش گرافیکی آن را نسبت به پردازنده‌ی محصولاتی مانند گلکسی اس ۹ و وان‌پلاس ۵‌ تی را مشاهده کرد. زمان‌بندی هواوی برای رونمایی از تراشه‌های پرچم‌‌دار این شرکت، همواره باعث می‌شود پرچم‌داران سری پی به‌ لحاظ توان پردازشی، با رقبای خود برابری نکنند. ما برای ارزیابی عملکرد پردازنده‌ی پی ۲۰ پرو، بازی‌های سنگینی مانند PUBG Mobile ،The Trail ،Final Fantasy XV Pocket Edition و Lineage II: Revolution را روی این گوشی اجرا کردیم. بازی‌های Final Fantasy و PUBG با بالاترین تنظیمات گرافیکی و رزولوشن، به‌نرمی و بدون هیچ‌ افت فریمی اجرا شدند. اما وضعیت در مورد بازی‌های The Trail‌ و Lineage II: Revolution کمی متفاوت بود. اجرای The Trail‌ با بالاترین تنظیمات گرافیکی، گهگاه با لگ همراه بود و بازی Lineage II: Revolution در صورتی که تمام تنظیمات اعم از نرخ فریم، گرافیک و رزولوشن در بالاترین سطح قرار بگیرد، حین اجرای نبردها و صحنه‌های پُرزد‌وخورد، افت فریم قابل ملاحظه‌ای تجربه می‌کند؛ درحالی‌که وقتی تنظیمات گرافیک و رزولوشن در حالت مدیوم قرار می‌گیرند، بازی به‌نرمی و بدون هیچ مشکلی اجرا می‌شود.

ما برای ارزیابی عملکرد پی ۲۰ پرو به‌ لحاظ مالتی تسکینگ، مجموعه‌ای از بازی‌ها و اپلیکیشن‌ها را با ترتیب «نسخه‌ی دسکتاپ وب‌سایت زومیت در مرورگر کروم، Final Fantasy XV، تلگرام، Lineage II: Revolution، اینستاگرام و آسفالت نیترو» روی این گوشی اجرا و پس از بارگذاری کامل، آن‌ها را مینیمایز کردیم و در نهایت، در مسیر بازگشت، تمام اپلیکیشن‌ها و بازی‌های در حال اجرا در پس‌زمینه را از نو فراخوانی کردیم، در این تست تمام موارد اجراشده روی Huawei P20 Pro، به‌ لطف حافظه‌ی رم ۶ گیگابایتی این گوشی، به‌صورت کامل در پس‌زمینه باقی مانده بودند. در نهایت خاطرنشان می‌کنیم که با وجود نتایج به‌دست‌آمده، پرچم‌دار هواوی در کاربری‌های روزمره و طیف گسترده‌‌ای از بازی‌ها عملکرد بسیار خوبی خواهد داشت، ضمن اینکه گشت‌وگذار در محیط رابط کاربری آن نیز به‌نرمی صورت می‌گیرد.

هواوی همواره در زمینه‌ی استفاده‌ی بهینه‌ از فضای داخل پرچم‌داران خود، عملکرد بسیار خوبی به نمایش گذاشته است و این موضوع در مورد پی ۲۰ پرو نیز صدق می‌کند. پرچم‌دار سال ۲۰۱۸ چینی‌ها با وجود ابعاد کوچک‌تر خود نسبت به گلکسی اس ۹ پلاس، از باتری به‌مراتب بزرگ‌تری بهره می‌برد. وظیفه‌ی تأمین انرژی هواوی P20 Pro برعهده‌ی یک باتری با ظرفیت ۴۰۰۰ میلی‌آمپر ساعت قرار دارد که ۵۰۰ میلی‌آمپر ساعت بیشتر از ظرفیت باتری پرچم‌دار پرادعای کره‌ای‌ها است. با توجه به ظرفیت بالای باتری، ۲۰ درصد بهره‌وری بالاتر انرژی در تراشه‌ی کرین ۹۷۰ نسبت به نسل قبل و بهره‌‌گیری پی ۲۰ پرو از نمایشگری با پنل OLED و رزولوشن +FHD، روی کاغذ می‌توان انتظار عملکرد بسیار خوبی از این محصول داشت.

برای ارزیابی عملکرد باتری Huawei P20 Pro، ابتدا با فعال‌سازی حالت پرواز، تمام اتصالات آن‌ را قطع کردیم، روشنایی نمایشگر را روی مقدار ۲۰۰ نیت قرار دادیم و سپس ویدیویی با رزولوشن اچ‌دی را به‌صورت مداوم تا لحظه‌ی خاموش‌ شدن گوشی در آن پخش کردیم. در این تست، پی ۲۰ پرو به‌ مدت ۱۴ ساعت و ۱۰ دقیقه دوام آورد که عدد بسیار خوبی محسوب می‌شود. تست‌های بعدی، به اجرای سه آزمون Battery Test – Manhattan 3.1 ،Work 2.0 Battery Life‌ به‌ ترتیب از اپلکیشین‌های بنچمارک GFXBench و PCMark در کنار تست باتری GeekBench بازمی‌گردد؛ آزمون نخست یکی از گزینه‌های توانمند در شبیه‌سازی استفاده‌ی روزمره‌ی کاربران از گوشی‌ها محسوب می‌شود، آزمون دوم ترکیبی از توانایی پردازشی را در کنار شارژدهی بررسی می‌کند و آزمون سوم عملکرد باتری را حین اجرای پردازش‌های سنگین مانند بازی‌ها می‌سنجد.

فناوری شارژ SuperCharge هواوی نیز عملکرد فوق‌العاده‌ای دارد؛ به‌طوری که شارژر ۵ ولتی و ۴.۵ آمپری تعبیه‌شده در جعبه‌ی پی ۲۰ پرو قادر است ظرف مدت ۳۰ دقیقه، این گوشی را از حالت شارژ صفر درصد به میزان ۴۵ درصد شارژ کند؛ ضمن اینکه شارژ کامل باتری ۴۰۰۰ میلی‌آمپر ساعتی پی ۲۰ پرو به ۹۰ دقیقه زمان نیاز دارد؛ اما متأسفانه با وجود بهره‌گیری از بدنه‌ی شیشه‌ای، پی ۲۰ پرو از شارژ بی‌سیم پشتیبانی نمی‌کند. در حالت کلی می‌توان گفت پرچم‌دار جدید هواوی با هر بار شارژ قادر به شارژدهی تا دو روز برای کاربری‌های نیمه‌سنگین است که بی‌شک عملکرد بسیار خوبی به‌شمار می‌رود.

چینی‌ها با هواوی پی ۲۰ پرو موفق به توسعه‌ی بهترین دوربین در دنیای گوشی‌ هوشمند شدند. اگرچه هواوی در این زمینه به‌صورت کامل به موفقیت دست نیافت، اما چالشی را از میان برداشت که برای چندین دهه، شرکت‌های بزرگی همچون سامسونگ و اپل را درگیر خود ساخته بود؛ به‌ لطف Huawei P20 Pro، عکاسی در تاریکی و نور کم با گوشی‌های هوشمند، ارتقائی چشم‌گیر تجربه کرده است.

به‌واسطه‌ی دوربینی با عملکرد بی‌نقص، می‌توان پی ۲۰ پرو را محصولی نامید که سرانجام هواوی را از شرکتی با محصولات موفق به شرکتی نوآور بدل کرد؛ اما دوربین، تنها یکی از شاخصه‌هایی است که کاربران حین خرید گوشی هوشمند بدان توجه می‌کنند. در سایر زمینه‌ها، پی ۲۰ پرو عملکرد بی‌نقصی ندارد و صرفا می‌توان آن را محصولی بسیار خوب تلقی کرد.

بازده و عملکرد، یکی از زمینه‌هایی است که رقبای پی ۲۰ پرو را از این محصول پیش می‌اندازد؛ درحالی‌که آیفون ۱۰ و گلکسی اس ۹ از پردازنده‌هایی بسیار سریع با پشتیبانی از قابلیت‌هایی همچون فیلم‌برداری 4K با نرخ ۶۰ فریم‌ بر ثانیه و فیلم‌برداری اسلو‌موشن فول اچ‌دی با نرخ ۲۴۰ فریم‌ بر ثانیه بهره می‌برند، هواوی تراشه‌ای برای پی ۲۰ پرو برگزیده است که سال گذشته در فبلت‌های میت ۱۰ و میت ۱۰ پرو به‌ کار گرفته‌ بود.