بررسی جی ال ایکس شاهین 2

با اندکی کندوکاو در اینترنت، فهرستی بی‌پایان از شرکت‌ها و استارتاپ‌های بزرگ و کوچک را خواهیم یافت که رویای دستیابی به سهمی چند درصدی از بازار رقابتی موبایل را در ذهن می‌پرورانند؛ بازاری که بخش چشمگیری از آن در تصاحب چند شرکت شناخته‌شده است و همین موضوع کار را برای عرض‌اندام تولیدکنندگان نوظهور دشوار می‌سازد.

جی‌ال‌ایکس، شرکتی که خود را نخستین تولیدکننده‌ی تلفن همراه در کشور می‌داند، در سال ۱۳۸۶ آغاز به‌کار کرده و اکنون مدعی است که به‌لطف محصولاتی همچون شاهین ۲ می‌تواند شرکت‌های بزرگ را به‌چالش بکشد و از حیث فناوری با آن‌ها برابری کند. شاهین ۲ با وجود بهره‌گیری از سخت‌افزار میان‌رده، حکم پرچم‌دار را برای جی‌ال‌ایکس دارد. در ادامه با بررسی جدید‌ترین گوشی جی ‌ال‌ ایکس همراه زومیت باشید.

گوشی شاهین ۲ از سوی شرکت ارتباط همراه گویا اروند (جی‌ال‌ایکس) برای بررسی در اختیار زومیت قرار گرفته است. برای مشاهده قیمت گوشی در فروشگاه‌های اینترنتی معتبر، مقایسه انواع گوشی هواوی، گوشی شیائومی، گوشی سامسونگ و‌ آیفون‌های اپل و همچنین طرح سوالات خود در گجت‌های مختلف از بخش محصولات زومیت استفاده کنید.

فرم بدنه و رنگ شاهین ۲ تا حدود زیادی گوشی ردمی نوت ۸ پرو در ذهنمان تداعی می‌کند؛ پنل پشتی براقی که از دو طرف با انحنای اندکی به‌سوی فریم پیش‌روی کرده و مستعد جذب لک یا اثر انگشت است، فریمی پلاستیکی با پوششی به‌رنگ کروم و شبیه به خانواده‌ی گلکسی اس ۱۰ و رنگ سفید صدفی بدنه که در زوایای خاصی، هاله‌هایی از رنگین‌کمان را به‌نمایش می‌گذارد. توجه داشته باشید که برخلاف رقیب چینی، پنل پشتی شاهین ۲ نیز همانند فریم آن، ساختاری پلاستیکی دارد و خبری از شیشه در بدنه نیست.

در نمای پشتی شاهین ۲ دوربینسه‌گانه‌ای با چینش عمودی و برآمدگی نسبتا ضخیمی در گوشه‌ی سمت چپ گوشی به‌چشم می‌خورد؛ دوربینی که جی‌ال‌ایکس در وب‌سایت خود ترکیب ماژول استاندارد ۴۸ مگاپیکسلی، ماژول تشخیص عمق ۲ مگاپیکسلی و ماژول تله‌فوتوی ۸ مگاپیکسلی معرفی می‌کند، در‌حالی‌که در دنیای واقعی، ماژول سوم از لنز اولتراواید بهره می‌برد نه تله‌فوتو! حسگر اثر انگشت شاهین ۲ به‌همراه لوگوی نه‌‌چندان چشم‌نواز General Luxe در محلی مناسب از نیمه‌ی بالایی دستگاه قرار دارد و عملکرد آن بسیار سریع است.

در بخش پایینی شاهین ۲ لوگوی فارسی «جی‌ال‌ایکس» دیده می‌شود؛ ما دلیل وجود دو لوگوی متفاوت از یک شرکت را متوجه نشدیم! با اندکی جست‌وجو در اینترنت، می‌توان دریافت که نشان تجاری General Luxe نزدیک به ۶ ماه پیش لغو شده است؛ درحالی‌که هنوز هم این نشان در جای‌جای محصولات جی‌ال‌ایکس و وب‌سایت آن به‌چشم می‌خورد. 

نمای جلویی شاهین ۲ از نمایشگری ۶.۳ اینچی با گوشه‌های گرد میزبانی می‌کند؛ نمایشگری که از لبه‌ی بالا به بریدگی قطره‌ای حامل دوربین سلفی ۱۶ مگاپیکسلی و از لبه‌ی پایین به حاشیه‌ای حدودا ۷ میلی‌متری محدود شده است و براساس ادعای جی‌ال‌ایکس، «۹۰.۷ درصد» از نمای جلویی گوشی را در اختیار دارد؛ اما این عدد اندکی خوش‌بینانه به‌نظر می‌رسد. در هر صورت نسبت تصویر کشیده‌ی ۱۹.۵:۹ نمایشگر شاهین ۲ به ارگونومی دستگاه کمک بسیاری می‌کند و باعث می‌شود تا به‌راحتی بتوان با یک دست از گوشی استفاده کرد.

کلیدهای پاور و کنترل صدای شاهین ۲ در محل مناسبی از لبه‌ی سمت راست فریم قرار دارد و دسترسی به آن‌ها به‌سادگی صورت می‌گیرد. دریچه‌ی اسپیکر، پورت USB 2.0 Type-C، جک هدفون و روزنه‌ی میکروفون در لبه‌ی پایین به‌چشم می‌‌خورند؛ در نهایت درگاه سیمکارت اول و سیمکارت دوم/کارت microSD نیز در لبه‌ی سمت چپ فریم قرار گرفته است. 

به‌لطف ساختار پلاستیکی دستگاه، شاهین ۲ با نمایشگر ۶.۳ اینچی، ۱۷۰ گرم وزن دارد و چندان سنگین نیست. اگر از جنس نه‌چندان شگفت‌انگیز بدنه و لوگوی نازیبای جنرال لوکس بگذریم، شاهین ۲ کیفیت ساخت امیدوارکننده‌ای دارد و آثاری از ناپیوستگی و ایرادات مونتاژی در بدنه دیده نمی‌شود. ناگفته نماند که شاهین ۲ گواهی رسمی مقاومت در برابر آب و گردوغبار ندارد و تنها در رنگ سفید به‌فروش می‌رسد.

از نمایشگر به‌عنوان خط مقدم در تعامل با کاربر یاد می‌شود و حتی در بین گوشی‌های اقتصادی نیز شاهد گزینه‌های خوبی در این بخش هستیم؛ روشنایی، رزولوشن، نمایش رنگ مشکی، پوشش فضای رنگی، زاویه‌ی دید و دقت رنگ تنها بخشی از عوامل مؤثر در کیفیت تصویر یک گوشی موبایل هستند. طبق انتظار شاهین ۲ از یک نمایشگر IPS LCD بهره می‌برد که با قطر ۶.۲۹ اینچ ابعاد تقریبا مناسبی برای کاربری عمومی دارد؛ رزولوشن ۲۳۴۰ در ۱۰۸۰ پیکسل این پنل تراکم ۴۱۰ پیکسل در هر اینچ را به ارمغان آورده که کاملا برای یک استفاده‌ی عادی و یک گوشی در این بازه‌ی قیمتی مناسب است. 

شاهین ۲ در تست روشنایی ما با ثبت ۳۴۰ نیت با الگوی ۱۰۰ و ۵۰ درصد سفید عملکرد متوسطی ارائه می‌دهد؛ تقریبا تمام گوشی‌های اقتصادی با نمایشگر LCD عملکردی مشابه دارند. نمایش رنگ مشکی در شاهین ۲ باتوجه به روشنایی ۳ نیتی آن قابل‌قبول است. در بحث روشنایی حداقل، شاهین ۲ با ۳.۲۶ نیت بار دیگر عملکرد متوسطی ارائه می‌دهد و در بین بهترین‌ها قرار نمی‌گیرد اما روشنایی آنقدر زیاد نیست که تجربه‌ی ناخوشایندی ارائه دهد؛ برای بهتر شدن تجربه در محیط‌های تاریک استفاده‌ از قابلیت «Night Light» برای فیلتر کردن نور آبی را توصیه می‌کنیم. که فعال کردن حالت تنظیم خودکار تفاوتی در روشنایی ایجاد نمی‌کند.

زاویه‌ی دید نمایشگر شاهین ۲ باتوجه به نوع پنل آن مناسب است اما گزینه‌های اولد اقتصادی در این بخش عملکرد بهتری دارند؛ شاهین ۲ در زیر نور خورشید و فضای باز نیز قابل استفاده است و خوانایی حداقلی برای کار با گوشی وجود دارد. در این گوشی خبری از کالیبراسیون رنگی نیست و هیچ تنظیماتی برای آن درنظر گرفته نشده است.

پوشش ۹۵.۴ درصدی فضای رنگی DCI P3 و ۱۰۰ درصدی sRGB خبر خوبی است؛ اما در بحث دقت رنگ شاهین ۲ ناامیدکننده ظاهر می‌شود؛ سرد بودن شدید رنگ سفید در همان استفاده‌های نخست مشخص بود به‌طوری CCT یا همان دمای رنگ ۱۰۵۹۷ کلوین در تست‌ها نیز گواه این موضوع است. متاسفانه میانگین خطای ۷.۵ و حداکثر ۱۶.۴ حتی برای یک گوشی اقتصادی مناسب نیست و امیدواریم در آینده جی‌ال‌ایکس فکری به حال این موضوع بکند. 

اسپیکر تک‌کاناله‌ی شاهین ۲ در لبه‌ی پایین دستگاه و سمت چپ پورت شارژ قرار دارد. حجم صدای خروجی اسپیکر نسبتا زیاد است؛ اما همان‌طور که از دستگاهی در رده‌ی قیمتی شاهین ۲ انتظار داریم، شفافیت و وضوح آن، به‌خصوص با افزایش حجم صدا، چندان رضایت‌بخش نیست. در لبه‌ی پایین گوشی، درگاه جک ۳.۵ میلی‌متری هدفون نیز به‌چشم می‌خورد، ضمن اینکه جی‌ال‌ایکس همراه گوشی، ایربادهایی را نیز ارائه می‌دهد که خروج صدای متوسطی دارند.

طی ماه‌های اخیر، جی‌ال‌ایکس با طرح گوشی هوشمند مجهز به «اندروید ایرانی» بسیار خبرساز شد؛ بااین‌حال، شاهین ۲ با سیستم‌عامل اندروید ۹ پای و سرویس‌های گوگل تولید می‌شود، هرچند که دریافت حق‌امتیاز استفاده از سرویس‌های گوگل در سیستم‌عامل اندروید برای شرکتی ایرانی کمی عجیب به‌نظر می‌رسد. رابط کاربری گوشی بسیار ساده و نزدیک به اندروید خالص است و اپلیکیشن‌ زائدی نیز در آن به‌چشم نمی‌خورد؛ در حقیقت اغلب اپلیکیشن‌های ابتدایی گوشی، نظیر گالری، پیام‌رسان، مرورگر، ماشین‌حساب و تقویم، همگی جزو نسخه‌های پیش‌فرض گوگل هستند.

رابط کاربری شاهین ۲ تنها از چند قابلیت بیشتر نسبت به اندروید خالص بهره می‌برد؛ در منوی تنظیمات سریع بخش اعلانات، آیکونی با نام Super-ScreenShot به‌چشم می‌خورد که به کمک آن می‌‌توان از محیط گوشی فیلم‌برداری کرده یا از بخشی از صفحه‌نمایش با فُرمی دلخواه اسکرین‌شات ثبت کرد، البته امکان ثبت اسکرین‌شات کلی از صفحات طولانی وب نیز وجود دارد. با لمس آیکون Grayscale در بخش اعلانات، نمایشگر به‌حالت سیاه‌وسفید درمی‌آید که برای مطالعه‌ی طولانی‌مدت بسیار سودمند خواهد بود.

در منوی تنظیمات شاهین ۲، در کمال تعجب، بخشی به‌نام Face ID برای سیستم تشخیص چهره وجود دارد که برخلاف آنچه از فیس‌آیدی آیفون سراغ داریم، مبتنی بر اسکن سه‌بعدی نیست و برای احراز هویت کاربر تنها به داده‌های حاصل از دوربین سلفی متکی است؛ بنابراین نمی‌توان چندان از امنیت آن مطمئن بود. بخش دیگری به‌نام Intelligent assistance‌ نیز در منوی تنظیمات به‌چشم می‌خورد که امکان شخصی‌سازی حسگر اثر انگشت برای انجام‌ کارهایی نظیر پاسخ‌گویی به تماس‌ها، ثبت‌ عکس یا اسکرین‌شات و بازگشت به صفحه‌ی قبل در کنار موارد دیگری همچون روشن‌شدن صفحه‌نمایش با بلندکردن گوشی را در اختیار کاربر می‌گذارد.

DuraSpeed‌ نام قابلیت دیگر رابط کاربری شاهین ۲ است که با محدود کردن اپلیکیشن‌های فعال در پس‌زمینه، اجرای اپلیکیشنی را که هم‌اکنون در حال استفاده از آن هستید، بهینه‌تر می‌سازد. شاهین ۲ امکان استفاده از کلیدهای آشنای ناوبری یا ژست‌های حرکتی اندروید ۹ را به‌کاربر می‌دهد؛ اما باتوجه کارکرد گیج‌کننده‌ی ژست‌های اندروید ۹، استفاده از کلیدهای ناوبری، انتخاب معقول‌تری به‌نظر می‌رسد. شاهین ۲ قابلیت Digital Wellbeing اندروید پای را نیز برای پایش میزان استفاده‌ی کاربر از گوشی در بطن خود دارد.

در حالت کلی رابط کاربری شاهین ۲ مانند سرعت و روانی OxygenOS یا قابلیت‌های متنوع One UI و EMUI را ندارد؛ اما چندان آزاردهنده نیست و سادگی آن، کاربر را به استفاده‌ی بیشتر از گوشی مجاب می‌کند.

همان‌طور که در بخش طراحی نیز اشاره کردیم، جی‌ال‌‌ایکس، ترکیب دوربین سه‌گانه‌ی شاهین ۲ را استاندارد، تله‌فوتو و حسگر تشخیص عمق معرفی می‌کند؛ اما در کمال تعجب، خبری از دوربین تله‌فوتو نیست! دوربین پشتی شاهین ۲ از ترکیب ماژول ۴۸ مگاپیکسلی استاندارد، ماژول ۸ مگاپیکسلی اولتراواید و ماژول ۲ مگاپیکسلی تشخیص عمق با لنز F/2.8 بهره می‌برد که وظیفه‌ی ماژول سوم، تنها کمک به فرایند تفکیک بهتر سوژه و پس‌زمینه در عکس‌های پرتره است.

در وب‌سایت جی‌ال‌ایکس دیافراگم لنز دوربین اصلی و اولتراواید به‌ترتیب F/1.8 و F/2.2 اعلام شده است؛ اما براساس متادیتای عکس‌های ثبت‌شده، دوربین اصلی گوشی از لنزی با دیافراگم F/1.4 بهره می‌برد! مشخص نیست که دوربین اصلی از فیلتر رنگی Quad Bayer‌ استفاده می‌کند، چرا که برخلاف سایر گوشی‌های مجهز به چنین حسگری، شاهین ۲ به‌صورت پیش‌فرض عکس‌ها را با وضوح ۴۸ مگاپیکسلی ثبت می‌کند؛ البته امکان عکاسی با وضوح ۱۲ مگاپیکسل و نسبت تصویر ۴:۳ یا ۱۶:۹ نیز وجود دارد.

در دو سمت منظره‌یاب دوربین، کلیدهای کنترلی آن به‌چشم می‌خورند؛ در سمت چپ آیکون‌های تنظیمات، هوش مصنوعی، عکاسی پرتره، فلش و منوی حالت‌های ویژه‌ی استفاده از دوربین نظیر پاناروما، ساخت گیف و فیلم‌برداری صحنه‌‌آهسته به چشم می‌خورند و در سمت راست نیز می‌توان به حالت‌های مختلف عکاسی و فیلم‌برداری، آیکون جابه‌جایی بین دوربین اصلی و اولتراواید، شاتر، میان‌بر دسترسی به پوشه‌ی عکس‌ها و در نهایت آیکون جابه‌جایی بین دوربین پشتی و سلفی دسترسی داشت.

در کنار حالت‌های آشنایی همچون عکاسی حرفه‌ای و حالت Night، شاهین ۲ حالت سوپرپیکسل (108MP) را در اختیار کاربر قرار می‌دهد؛ اما مشخص نیست که چه سازوکاری در پس حالت یادشده وجود دارد. جی‌ال‌ایکس در وب‌سایت خود می‌‌گوید با استفاده از حالت سوپرپیکسل حتی با بزرگ‌نمایی ۳۰ برابری نیز تصاویر واضح خواهند بود. در‌حالی‌که عکس‌های ۴۸ مگاپیکسلی‌ پیش‌فرض شاهین ۲ عموما حجمی در حدود ۱۰ تا ۱۵ مگابایت دارند، حجم عکس‌های ۱۰۸ مگاپیکسلی به بیش از ۲۰ مگابایت نیز می‌رسد. تصویر زیر، افزایش اندک جزئیات در حالت ۱۰۸ مگاپیکسلی را نشان می‌دهد.

عکس‌های دوربین اصلی شاهین ۲ در طول روز جزئیات و گستره‌ی دینامیکی مناسب و رنگ‌های باطراوتی دارند؛ البته در پاره‌ای از موارد به‌نظر می‌رسد که الگوریتم پردازشی دوربین، عکس‌ها را بیش از حد شارپ می‌کند تا به‌صورت مصنوعی بر جزئیات تصویر بیافزاید. دوربین اولتراواید گوشی‌های هوشمند به توانمندی دوربین اصلی نیستند و این موضوع در مورد شاهین ۲ نیز صدق می‌کند؛ عکس‌‌های اولتراواید گوشی با وجود ارائه‌ی رنگ‌های جذاب، براثر نوردهی بیش از حد، جزئیات را در هایلایت‌ها از دست می‌دهند.

شاهین ۲ برای ثبت عکس‌های پرتره، داده‌های دوربین اصلی و حسگر ۲ مگاپیکسلی را تجمیع می‌‌کند؛ اما خروجی در اغلب مواقع فاجعه‌آمیز به‌نظر می‌رسد. همان‌طور که در تصویر زیر مشاهده می‌کند، گوشی حتی بخش‌هایی از چهره‌ی سوژه را نیز به‌همراه پس‌زمینه محو کرده است!

جی‌ال‌ایکس با شاهین ۲ حالتی مجزا برای عکاسی HDR در نظر گرفته و آن را از حالت Photo جدا کرده است؛ همان‌طور که مشاهده می‌کنید، با فعال‌سازی HDR، هایلایت و سایه‌های عکس نسبت به حالت عادی، اندکی بهبود پیدا می‌کند.

محصول جدید جی‌ال‌ایکس مادامی که منابع نور مصنوعی مناسبی اطراف خود داشته باشد، عکس‌های قابل قبولی را با سطح نویز نسبتا پایین، جزئیات مناسب و رنگ‌های مطلوب می‌گیرد؛ اما در محیط‌های کم‌نورتر، عکس‌ها بسیار سافت، با جزئیات اندک و نویز زیاد ثبت خواهند شد. شاهین ۲ حالت عکاسی شب (Night Mode) را نیز در اختیار کاربر قرار می‌دهد، هرچند که ما تفاوت آن را با حالت عادی بسیار اندک و در اغلب مواقع، قابل اغماض می‌دانیم.

 شاهین ۲ برای ثبت عکس‌های سلفی به دوربین ۱۶ مگاپیکسلی با لنز F/2.0 اتکا دارد که خروجی آن در طول روز مناسب و در تاریکی شب نه‌چندان رضایت‌بخش با نویز بسیار زیاد است. ناگفته نماند که شاهین ۲ امکان فیلم‌برداری FHD با نرخ ۳۰ فریم‌برثانیه را نیز در اختیار کاربر قرار می‌دهد؛ اما از فیلم‌برداری 4K پشتیبانی نمی‌کند.

توان پردازشی شاهین ۲ را پردازنده‌ ۱۲ نانومتری هلیو P60 مدیاتک برعهده دارد. هلیو پی۶۰ از ۸ هسته‌ی پردازشی در قالب دو کلاستر ۴ هسته‌ای بهره می‌برد که هر دو با فرکانس بیشینه‌ی ۲.۰ گیگاهرتزی کار می‌کنند. کلاستر نخست با هسته‌های کم‌مصرف کورتکس A53 وظیفه‌ی انجام پردازش‌های سبک را برعهده دارد و کلاستر دوم با هسته‌های قدرتمندتر A73 در پردازش‌های سنگین به کمک دستگاه می‌آید. 

انجام پردازش‌های گرافیکی در شاهین ۲ برعهده‌ی ماژول Mali-G72 با فرکانس ۸۰۰ مگاهرتز قرار دارد. G72 در حقیقت واحد پردازش گرافیکی پرچم‌دار آرم برای سال ۲۰۱۷ به‌شمار می‌آید؛ اما توجه داشته باشید که دستگاه جدید جی‌ال‌ایکس از نسخه‌ی ۳ هسته‌ای Mali G72 بهره می‌برد. در کنار موارد یادشده، هلیو پی۶۰ از ماژول پردازشی اختصاصی برای کاربری‌های مبتنی بر AI، بلوتوث نسخه‌ی ۴.۲، ماژول رادیو FM (!) و مودم LTE Cat.7/13 با سرعت دانلود و آپلود ۳۰۰ و ۱۵۰ مگابیت‌برثانیه بهره می‌برد.

در جدول زیر مشخصات فنی هلیو پی۶۰ در کنار چند پردازنده‌ی هم‌رده‌ی دیگر آمده است؛ پردازنده‌هایی که در محصولاتی همچون نوا 3i، گلکسی M30 و ردمی نوت ۸ به‌کار رفته‌اند.

شاهین ۲ تنها در یک نسخه با رم ۴ گیگابایتی و حافظه‌ی ذخیره‌سازی داخلی ۱۲۸ گیگابایتی به‌فروش می‌رسد؛ اما به‌لطف بهره‌گیری از درگاه کارت microSD می‌توان حافظه‌ی آن را تا سقف ۲۵۶ گیگابایت ارتقا داد. سرعت خواندن و نوشتن حافظه‌ی شاهین ۲ چنین است:

اگر با سبک بررسی‌های زومیت آشنا باشید، احتمالا می‌دانید که وقت آن است تا به‌سراغ آزمون‌های نرم‌افزاری برویم و به‌کمک آن‌ها، توان پردازشی CPU و GPU شاهین ۲ را در کنار کارایی آن در کاربری‌های روزمره را بسنجیم. دو آزمون انتوتو و PCMark برای ارزیابی کلی، آزمون گیک‌بنچ برای سنجش کارایی CPU و در نهایت دو آزمون GFXBench و 3DMark برای بررسی توان گرافیکی گوشی اجرا می‌شوند.

براساس نتایج حاصل از بنچمارک‌ها، عملکرد پردازشی و گرافیکی شاهین ۲ در سطحی برابر با ردمی نوت ۸ قرار می‌گیرد و حتی به‌گواه پی‌سی‌مارک، در زمینه‌ی تجربه‌ی کاربری روزمره از آن فراتر می‌رود. در هر صورت مادامی‌که کاربری شخص به وب‌گردی، استریم ویدئو یا موسیقی و استفاده از شبکه‌های اجتماعی محدود باشد، شاهین ۲ می‌تواند نیازهای او را برطرف کند؛ اما بی‌شک نمی‌توان انتظار اجرای بازی‌های سنگین را از آن داشت.

شاهین ۲ برای تأمین انرژی موردنیاز خود به باتری نسبتا حجیمی با ظرفیت ۳۹۵۰ میلی‌آمپرساعت اتکا دارد. جی‌ال‌ایکس باور دارد که این باتری می‌تواند «برای ساعت‌ها وب‌گردی، گشت‌وگذار در شبکه‌های اجتماعی و بازی» کافی باشد. حال باید دید که محصول میان‌رده‌ی جی‌ال‌ایکس در دنیای واقعی تا چه مدتی می‌تواند همراه کاربر باشد.

برای ارزیابی شارژدهی باتری شاهین ۲، ابتدا روشنایی نمایشگر را روی ۲۰۰ نیت قرار دادیم، صدای خروجی و کلیه‌ی اتصالات بی‌سیم را قطع کرده و ویدئوی معیار زومیت با وضوح HD را تا زمان خالی‌شدن شارژ باتری دو گوشی به‌صورت مداوم روی آن‌ها پخش کردیم. شاهین 2 در آزمون پخش فیلم زومیت ۱۱ ساعت و ۴۵ دقیقه دوام آورد که حدود ۵ ساعت از ردمی نوت ۸ با باتری و وضوح نمایشگر یکسان کمتر است.

در آزمون PCMark‌ که با شبیه‌سازی کاربری روزمره در حقیقت معیاری از مدت‌زمان روشن‌ماندن نمایشگر (SoT) در روشنایی ۲۰۰ نیت محسوب می‌شود، شاهین ۲ زمان ۷ ساعت و ۱۶ دقیقه را ثبت کرد؛ بنابراین گوشی می‌تواند تا ۱/۵ روز کاربری با استفاده‌های عادی و نیمه‌سنگین را همراهی کند. آزمون ۳۰ مرحله‌ای و گرافیکی GFXBench علاوه‌بر سنجش میزان شارژدهی گوشی حین اجرای محتوای گرافیکی مانند بازی‌ها، پایداری عملکرد را در طولانی‌مدت مورد ارزیابی قرار می‌دهد. در این آزمون شاهین ۲ به‌لحاظ زمانی با ثبت ۵۰۶ دقیقه عملکرد بسیار خوبی داشت و در زمینه‌ی تعداد فریم‌های پردازشی تنها با ۰.۲۵ درصد افت، پایداری فوق‌العاده‌ای را به‌نمایش گذاشت و در نهایت به امتیازی مشابه ردمی نوت ۸ دست یافت.

جی‌ال‌ایکس محصول شاخص خود را به‌همراه شارژر سریع ۱۸ واتی عرضه می‌کند، ضمن اینکه امکان شارژ بی‌سیم دستگاه نیز وجود دارد؛ قابلیتی که اضافه‌شدن آن به محصولی از رده‌ی اقتصادی، حرکتی ستودنی است. در بررسی‌های ما، باتری ۳۹۵۰ میلی‌آمپرساعتی شاهین ۲ با شارژر ۱۸ واتی گوشی، ظرف ۳۰ دقیقه به‌میزان ۳۴ درصد شارژ می‌شد.

«پرواز، یک پله فراتر از رؤیای تو»؛ بی‌شک شعار تبلیغاتی جی‌ال‌ایکس برای دستگاه جدیدش بسیار مبالغه‌آمیز و به‌دور از واقعیت است، شاهین ۲ نه به رؤیاهایمان از یک گوشی ایده‌آل نزدیک می‌شود و نه انتظارات را به‌صورت کامل برآورده می‌کند؛ اما میان‌رده‌ی جدید جی‌ال‌ایکس ناامیدمان نیز نمی‌کند. شاهین ۲ با وجود ساختار پلاستیکی‌اش، کیفیت ساخت معقولی دارد، در روشنایی روز، عکس‌های مناسبی می‌گیرد، رابط کاربری ساده‌ای را ارائه می‌دهد و در کاربری‌های روزمره آزاردهنده عمل نمی‌کند.

نارضایتی‌‌های ما از شاهین ۲، بیش از هرچیز از نحوه‌ی بازاریابی و نمایش این گوشی هوشمند از سوی شرکت سازنده نشأت می‌گیرد. جی‌ال‌ایکس شاهین ۲ را محصولی پرچم‌دار و رؤیایی توصیف می‌کند که با فناوری روز دنیا برابری می‌کند؛ اما به‌خوبی می‌دانیم که شاهین ۲ به هیچ‌وجه در تعریف «پرچم‌دار» نمی‌گنجد و در بهترین حالت می‌توان آن را میان‌رده‌ی اقتصادی نامید. از سویی دیگر، برای شرکتی که سعی در رقابت با بهترین‌های بازار دارد، ارائه‌ی اطلاعات متناقض و اشتباه از محصول شاخصش، امری نابخشودنی است.

شما شاهین ۲ را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ آیا محصول شاخص جی‌ال‌ایکس، انتظارات شما را برآورده می‌کند؟ دیدگاه خود را با ما و سایر کاربران عزیز زومیت به‌اشتراک بگذارید.