بررسی موتورولا وان هایپر

وان هایپر یکی از جدیدترین میان‌رده‌های موتورولا از سری One به‌شمار می‌آید؛ محصولی که در واپسین روزهای سال ۲۰۱۹ معرفی و اواخر ژانویه‌ی ۲۰۲۰ روانه‌ی بازار شد. در شرایطی که محصولات دیگر خانواده‌ی One به‌تبع نامشان به‌ترتیب قابلیت‌های اکشن‌کم (وان اکشن)، بزرگنمایی (وان زوم)، عکاسی ماکرو (وان ماکرو) و دوربین اصلی توانمند را ارائه می‌دهند، پسوند هایپر بیش از هرچیز دوربین ۶۴ مگاپیکسلی و پروضوح این گوشی هوشمند را تداعی می‌سازد.

آیا موتورولا وان هایپر با ویژگی‌هایی همچون دوربین اصلی ۶۴ مگاپیکسلی، دوربین سلفی پاپ‌آپ ۳۲ مگاپیکسلی، سیستم‌عامل اندروید ۱۰ و نزدیک به اندروید خالص، پردازنده‌ی اسنپدراگون ۶۷۵ و نمایشگر تمام‌صفحه، رقبای قدرتمندش را در محدوده‌ی قیمتی ۴۰۰ دلار به‌چالش بکشد؟ در ادامه با بررسی موتورولا وان هایپر همراه زومیت باشید.

گوشی Motorola One Hyper را شرکت هما تلکام برای بررسی دراختیار زومیت قرار داده است.  برای اطلاع از جدیدترین قیمت گوشی و مقایسه مشخصات و قیمت موبایل در فروشگاه‌های اینترنتی از بخش محصولات زومیت استفاده کنید؛ آخرین قیمت گوشی سامسونگ، قیمت گوشی شیائومی، قیمت گوشی هواوی و قیمت آیفون در این بخش در دسترس شما است.

اگر پاره‌ای از محصولات شرکت‌های چینی را کنار بگذاریم، در ساخت عموم میان‌رده‌های اقتصادی بازار نظیر مدل‌های محبوب Galaxy A سامسونگ، از پلاستیک استفاده می‌شود. بنابراین مایه‌ی تعجب نیست که موتورولا نیز در ساخت گوشی‌های هوشمند مقرون‌به‌صرفه‌اش دنباله‌روی استراتژی مشابهی باشد. وان هایپر از اعضای دیگر خانواده‌ی دوربین‌محور One موتورولا، بدنه‌ای کاملا پلاستیکی دارد؛ اما به‌لطف ظاهر براق و رنگ گرادیانی‌اش بسیار به دستگاه‌های گران‌ترِ شیشه‌ای شبیه است. 

در نمای پشتی دستگاه، مجموعه‌ی دوربین دوگانه‌ی وان هایپر درون نواری عمودی و مجزا از بدنه در گوشه‌ی سمت چپ قرار دارد؛ گویی درست‌مانند گلکسی A80 سامسونگ، مجموعه‌ی دوربین پشتی وان هایپر نیز در قالب مکانیزم چرخشی پیچیده‌ای، نقش دوربین سلفی را نیز ایفا می‌کند، درحالی‌که چنین نیست. در امتداد مجموعه‌ی دوربین، نواری با الگوریتم توری‌مانند (دانه‌دانه) روی سطح گوشی نقش بسته است که به‌تدریج محو شده و در انتها به‌نام و لوگوی Motorola ختم می‌شود. وان هایپر در دو رنگ گرادیانی‌گونه‌ی آبی، قرمز و بنفش به‌فروش می‌رسد.

حسگر اثر انگشت وان‌هایپر در ارتفاع مناسبی از پنل پشتی جای گرفته است. این حسگر طی چند مرحله، اثر انگشت کاربر را ثبت می‌کند و پس از آن، شناسایی کاربر را در کسری از ثانیه انجام می‌دهد. دور حسگر اثرانگشت دایره‌ای وان هایپر، چراغی نیز وجود دارد که برای نمایش وضعیت شارژ دستگاه و اعلانات به‌کار می‌رود.

موتورولا وان هایپر به نسبت بدنه‌ی پلاستیکی و نمایشگر ۶٫۵ اینچی‌اش، وزن زیادی دارد؛ البته بخشی از اضافه‌وزن دستگاه به مکانیزم سلفی پاپ‌آپ آن بازمی‌گردد؛ مکانیزمی که لذت غوطه‌وری در تصویر با نمایشگر [تقریبا!] تمام‌صفحه و عاری از بریدگی را به‌ارمغان می‌آورد. نمایشگری ۱۹٫۵:۹ با نسبت تصویر به بدنه‌ی ۸۳٫۷ درصدی و گوشه‌های گرد که از کناره‌ها و لبه‌ی بالا حاشیه‌ی بسیار باریکی دارد؛ اما ضخامت حاشیه‌ی پایین به حدود ۴ میلی‌متر می‌رسد. دوربین سلفی ۳۲ مگاپیکسلی وان هایپر در قالب زبانه‌ای کوچک با سرعت مناسبی از دل بدنه بیرون می‌آید و در مواقع بحرانی به‌صورت خودکار به داخل بازمی‌گردد.

بی‌شک حس‌وحال در دست گرفتن موتورولا وان هایپر به‌خوبی گوشی‌های هوشمند شیشه‌ای نیست و از سوی دیگر بدنه‌ی آن نیز مقاومت دستگاه‌های شیشه‌ای در برابر خراشیدگی را ندارد؛ اما قطعات مختلف بدنه به‌خوبی کنار هم قرار گرفته‌ و مجموعه‌ای نسبتا مستحکمی ایجاد کرده‌اند. فریم پلاستیکی موتورولا وان هایپر در لبه‌ی راست، کلیدهای پاور و کنترل صدا، در لبه‌ی چپ شکاف سیمکارت‌ اول و دوم/کارت حافظه، در لبه‌ی پایین دریچه‌ی اسپیکر به‌همراه پورت شارژ USB 2.0 Type-C و در نهایت لبه‌ی بالا جک ۳٫۵ میلی‌متری هدفون را دارد.

موتورولا وان هایپر به‌صورت رسمی هیچ‌کدام از گواهی‌های IP را برای مقاومت در برابر آب و گردوغبار ندارد؛ اما شرکت سازنده می‌گوید «طراحی مقاوم در برابر آب» از گوشی هوشمند کاربر محافظت خواهد کرد. 

موتورولا نام نمایشگر IPS LCD استفاده شده در وان‌هایپر را توتال ویژن گذاشته است که با رزولوشن ۲۳۴۰ در ۱۰۸۰ پیکسل یا همان FHD+ تراکم قابل قبول ۳۹۵ پیکسل در هر اینچ را ارائه می‌کند. متاسفانه موتورولا نیز هنوز به‌صورت گسترده استفاده از نمایشگرهای اولد را در میان‌رده‌های خود شروع نکرده است و همین مسئله یک نکته منفی برای وان‌هایپر و برادرانش محسوب می‌شود. نمایشگر ۶.۵ اینچی و بزرگ وان‌هایپر با نسبت تصویر ۱۹ به ۹ فاقد هرگونه حفره یا بریدگی است که یک نکته‌ی مثبت برای آن محسوب می‌شود.

عموما روشنایی بالاتر از ۴۰۰ نیت را برای میان‌رده‌ی مجهز به نمایشگر LCD متصور نیستم؛ وان‌هایپر نیز در آزمایش با الگوی ۵۰ درصد سفید با ثبت ۳۱۴ نیت عملکردی همانند دیگر گوشی‌های مشابه دارد. روشنایی ۲.۷ نیتی رنگ مشکی برای یک پنل LCD قابل قبول است اما قابل مقایسه با اولدها نیست. از نظر روشنایی حداقل نیز وان‌هایپر با ثبت ۲.۷ نیت حداقل‌های لازم برای یک تجربه‌ی مناسب در فضای تاریک را دارد.

حالت تنظیم خودکار نور نمایشگر تأثیری در بیشینه‌ی آن ندارد و با ارقام مشابهی در شرایط نوری شدید رو‌به‌رو خواهید شد. زاویه‌‌ی دید طبق انتظار برای این پنل IPS مناسب است و افت روشنایی و تغییر رنگ‌‌ها تنها در زوایای تند اتفاق می‌‌افتند. کنتراست Native برای وان‌‌هایپر ۱۱۶ به دست آمد که اندکی بهتر از نمونه‌های با پنل LCD از برندهای دیگر است.

درمجموع، سه حالت رنگ Natural و Saturated و Boosted در بخش تنظیمات نمایشگر به‌چشم می‌خورد؛ پوشش ۸۶ درصدی DCI P3 در حالت‌های Saturated و Boosted نشان از عدم پشتیبانی از فضای رنگی گسترده دارد. البته انتخاب این دو حالت کمی رنگ‌ها را اشباع‌تر و از فضای sRGB گسترده‌تر می‌کند. رنگ سفید همچون موتو وان اکشن به سردی گرایش دارد. هر سه حالت تصویر خطای میانگین ۴.۲ تا ۴.۸ در فضای sRGB دارند که چندان مناسب نیست؛ انتظار داشتیم که حداقل در حالت Natural خطای کمتری را ببینیم.

اگر به رنگ‌های اشباع علاقه‌مند هستید توصیه می‌کنیم از حالت Boosted استفاده کنید زیرا چیزی از نظر دقت رنگ از دست نخواهید داد. در زیر تابش مستقیم نور خورشید و فضای پر نور استفاده از وان هایپر چالش ممکن است برای شما چالش‌برانگیز باشد؛ خوانایی برای فضاهای باز قابل قبول است ولی گزینه‌های بهتری نیز از این نظر در بازار وجود دارد.

در موتورولا وان هایپر خبری از اسپیکرهای استریو نیست و صدا از طریق اسپیکر تک‌کاناله‌ای در لبه‌ی پایین دستگاه تولید می‌شود که شدت چندان بالایی نیز ندارد؛ اما خوشبختانه وجود جک ۳٫۵ میلی‌متری هدفون، اندکی این ضعف را می‌پوشاند.

موتورولا وان هایپر تجربه‌ای بسیار نزدیک به اندروید خالص را برای کاربر به‌ارمغان می‌آورد؛ البته مهندسان موتورولا تغییراتی جزئی در رابط کاربری به‌وجود آورده‌اند. گوشی اقتصادی موتورولا به‌صورت پیش‌فرض با اندروید ۱۰، جدیدترین نسخه‌ از سیستم‌عامل محبوب اندروید عرضه می‌شود و براساس سابقه‌ی خوب موتورولا در زمینه‌ی پشتیبانی نرم‌افزاری، امید می‌رود نسخه‌ی بعدی اندروید نیز در اختیار کاربران وان هایپر قرار گیرد.

وان هایپر به‌صورت پیش‌فرض ژست‌های حرکتی معرفی‌شده با اندروید ۱۰ را در اختیار کاربر می‌گذارد؛ اما فرد در صورت تمایل می‌تواند به سیستم ناوبری سه کلیدی قدیمی اندروید بازگردد. اپلیکیشن Moto نیز یکی از مواردی است که رابط کاربری گوشی موتورولا را از اندروید خالص تفکیک می‌کند. در داخل این اپلیکیشن می‌توان ژست‌های حرکتی مختلف مانند پیچاندن مچ‌ دست برای اجرای اپلیکیشن دوربین و ژست سه‌انگشتی برای ثبت اسکرین‌شات و حرکت ضربه‌ای دست برای روشن‌کردن چراغ را فعال کرد.

صرف‌نظر از موارد یادشده، رابط کاربری موتورولا وان هایپر تقریبا تفاوت دیگری با نسخه‌ی خالص اندروید ۱۰ ندارد. سادگی رابط کاربری باعث می‌شود وان هایپر با وجود بهره‌گیری از سخت‌افزاری نه‌چندان قدرتمند، بسیار سریع و روان و عاری از کندی‌ باشد.

هرکدام از محصولات سری One موتورولا نیازهای دوربین‌محور متفاوتی را هدف گرفته‌اند؛ نیازهایی که در دل نام دستگاه‌های سری One نیز خودنمایی می‌کنند: وان اکشن (برای علاقه‌مندان اکشن‌کم)، وان ویژن (دوربین ۴۸ مگاپیکسلی با لرزش‌گیر اپتیکال)، وان ماکرو (دوربین ماکروی مجزا)، وان زوم (قابلیت بزرگ‌نمایی اپتیکال ۳ برابری) و در نهایت وان هایپر که چه در دوربین پشتی چه سلفی، عکاسی با وضوح بالا را به‌ارمغان می‌آورد؛ اما مشخصات فنی دقیق دوربین‌ وان هایپر از چه قرار است؟

درحالی‌که شرکت‌ها رقابت سنگینی در زمینه‌‌ی تعداد ماژول‌های دوربین دارند، موتورولا استراتژی سرراست و ساده‌ای در مورد وان هایپر به‌کار گرفته است؛ دوربین پشتی ترکیب دوگانه‌ی واید و اولترواید را در اختیار کاربر می‌گذارد و خبری از ماژول تله‌فوتو نیست. دوربین‌های پشتی به‌ترتیب وضوح ۶۴ و ۸ مگاپیکسلی را ارائه می‌‌دهند؛ اما دوربین سلفی از حسگر ۳۲ مگاپیکسلی بهره می‌برد.

دوربین واید وان هایپر از حسگر ۶۴ مگاپیکسلی ساخت سامسونگ به‌نام ISOCELL Bright GW1 بهره می‌برد. این حسگر  با ابعاد بزرگ 1/1.72 اینچی، ۶۴ میلیون پیکسل ۰٫۸ میکرومتری را روی سطحش دارد؛ اما به‌واسطه‌ی فیلتر رنگی تتراسل، با تجمیع داده‌های هر ۴ پیکسل مجاور، به‌صورت پیش‌فرض عکس‌هایی با وضوح ۱۶ مگاپیکسل و پیکسل‌های ۱٫۶ میکرومتری می‌گیرد. دوربین اصلی وان هایپر لنزی با f/1.9 مقابل خود می‌بیند، از فوکوس خودکار لیزری و فوکوس خودکار تشخیص فاز پشتیبانی می‌کند؛ اما فاقد لرزش‌گیر اپتیکال است.

دوربین ۸ مگاپیکسلی اولتراواید وان هایپر با حسگر بسیار کوچک 1/4.0 اینچی و پیکسل‌های ۱٫۱۲ میکرومتری بسیار ناامیدکننده به‌نظر می‌رسد. این حسگر در پس لنز f/2.2 با فاصله‌ی کانونی معادل ۱۳ میلی‌متری و زاویه‌ی دید ۱۱۸ درجه‌ای قرار دارد. 

اپلیکیشن دوربین وان هایپر جزو معدود بخش‌های سفارشی‌شده از رابط کاربری آن به‌حساب می‌آید. با سوایپ به‌سمت دو طرف می‌توان بین عکاسی و فیلم‌برداری و منو شامل سایر حالت‌ها نظیر پرتره، نایت‌ویژن (حالت شب)، حالت اولترا (۶۴ مگاپیکسلی)، سینماگراف، کاتاوت و لایو فیلتر جابه‌جا شد؛ در‌حالی‌که سوایپ به بالا یا پایین، امکان بزرگ‌نمایی دیجیتال را به‌ کاربر می‌دهد. در لبه‌ی بالا نیز میان‌برهایی برای منو تنظیمات، HDR، فلش، تایمر، عکاسی خودکار و دستی و عکس‌های زنده به‌چشم می‌خورد. از سوی دیگر کنار میان‌برهای لبه‌ی بالایی، سوئیچی برای جابه‌جایی بین دوربین واید و اولتراواید وجود دارد.

خروجی دوربین اصلی وان هایپر در سطح قیمتی این گوشی هوشمند کم‌نظیر است؛ مادامی‌که شرایط نوری ایده‌‌آل باشد، شاهد عکس‌هایی با وضوح بسیار زیاد و رنگ‌هایی نزدیک به واقعیت هستیم؛ هرچند که گستره‌ی دینامیکی (HDR) در سطح بهترین‌های بازار نیست. وان هایپر در زمینه‌ی فعال‌سازی خودکار HDR به‌خوبی رقبا عمل نمی‌کند؛ به‌طوری که گاهی فعال‌سازی دستی آن، جزئیات در سایه‌ها را بازمی‌گرداند.

نمونه‌ی اول

نمونه‌ی دوم

در نقطه‌ی مقابل دوربین اصلی، دوربین اولتراواید قرار می‌گیرد؛ دوربینی که حتی در روشنایی روز هم عکس‌های ناامیدکننده‌ای می‌گیرد؛ جزئیات بسیار کم، اعوجاج زیاد، رنگ‌های مرده و گستر‌ه‌ی دینامیکی محدود از جمله‌ی ویژگی‌های عکس اولتراواید وان هایپر به‌شمار می‌آید. موتورولا می‌توانست با کنار گذاشتن چنین دوربین ناکارآمدی، از قیمت تمام‌شده‌ی میان‌رده‌ی اقتصادی‌اش بیش‌از‌پیش بکاهد.

مطابق انتظار با تاریک‌شدن محیط، عملکرد دوربین اصلی نیز افت می‌کند؛ کاهش سطح جزئیات، سوختن جزئیات در مجاورت منابع مصنوعی نور و افزایش نویز، نتیجه‌ی استفاده از دوربین اصلی در حالت خودکار است. خوشبختانه حالت شب موسوم‌به Night Vision وضعیت را به‌صورت چشم‌گیری بهبود می‌دهد. به‌لطف حالت نایت‌ویژن، جزئیات هایلایت‌ها بازمی‌گردد، عکس‌ها روشن‌تر می‌شوند و سطح نویز کاهش می‌یابد.

نمونه‌ی اول

نمونه‌ی دوم

دوربین اولتراواید وان هایپر از حالت Night Vision بهره نمی‌برد و در حالت خودکار نیز عکس‌های فاجعه‌باری تولید می‌کند.

دوربین سلفی ۳۲ مگاپیکسلی وان هایپر یکی دیگر از نقاط قوت میان‌رده‌ی موتورولا محسوب می‌شود. سطح جزئیات و گستره‌ی دینامیکی عکس‌های سلفی چه در روشنایی روز، چه در تاریکی بسیار مطلوب است. از سوی دیگر جداسازی سوژه از پس‌زمینه نیز در عکس‌های پرتره‌ی سلفی در سطح رضایت‌بخشی انجام می‌شود.

توان پردازشی موتورولا وان هایپر را اسنپدراگون ۶۷۵ تأمین می‌‌کند. ۶۷۵ را می‌توان قدرتمندترین محصول کوالکام از سری Snapdragon 600 دانست؛ پردازنده‌‌ای مبتنی‌بر هسته‌های پردازشی کورتکس A76 و A55 که برمبنای لیتوگرافی ۱۱ نانومتری تولید می‌شود و براساس ادعای شرکت سازنده، نسبت به نسل پیشین ۲۰ درصد بهتر عمل می‌کند.

اسنپدراگون ۶۷۵ از ۸ هسته‌ی نیمه‌سفارشی‌شده در قالب دو کلاستر ۲ هسته‌ای و ۶ هسته‌ای به‌ترتیب با هسته‌های ۲.۰ گیگاهرتزی Kryo 460 Gold و ۱.۷ گیگاهرتزی Kryo 460 Silver به‌عنوان پردازنده‌ی مرکزی بهره می‌برد و ماژول آدرنو ۶۱۲ را به‌عنوان واحد پردازش گرافیکی به‌کار می‌‌گیرد. اسنپدراگون ۶۷۵ اندکی ضعیف‌تر از پردازنده‌ی اسنپدراگون 730G است؛ اما با قدرتی بیشتر از پردازنده‌های پراستفاده‌ی اکسینوس ۹۶۱۰ و کرین ۷۱۰، در ردیف ماژول کرین ۸۱۰ قرار می‌گیرد.

موتورولا وان هایپر تنها در یک نسخه با حافظه‌ی ۱۲۸ گیگابایتی UFS 2.0 و رم ۴ گیگابایتی LPDDR4X به‌فروش می‌رسد؛ درحالی‌که امکان ارتقاء حافظه از طریق درگاه کارت حافظه‌ی microSD نیز وجود دارد. در جدول زیر عملکرد حافظه‌ی ذخیره‌سازی وان هایپر در مقایسه با رقبای دیگر آمده است:

پس از حافظه‌ی ذخیره‌سازی، نوبت به بنچمارک‌های CPU و GPU-محور می‌رسد تا به‌کمک آن‌ها عملکرد موتورولا وان هایپر را مورد ارزیابی قرار دهیم، این آزمون‌ها انتوتو و PCMark (با محوریت عملکرد کلی)، گیک‌بنچ (با محوریت عملکرد پردازنده‌ی مرکزی) و 3DMark در کنار GFXBench (با محوریت عملکرد واحد پردازش گرافیکی) را شامل می‌شوند.

مطابق انتظار وان هایپر با اسنپدراگون ۶۷۵ عملکرد رضایت‌بخشی را در بنچمارک‌ها دارد و به‌استثناء چند محصول انگشت‌شمار با پردازنده‌های پرچم‌دار، در باقی موارد پابه‌پای میان‌رده‌های نام‌دار موجود در بازار می‌آید. این موضوع در دنیای واقعی نیز نمود می‌یابد؛ ما در کاربری چندروزه‌ی خود متوجه لگ، کندی یا افت محسوسی در عملکرد وان هایپر نشدیم.

باتری ۴۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی وان هایپر براساس ادعای موتورولا، تا ۳۸ ساعت انرژی موردنیاز این گوشی هوشمند را تأمین کند. تجربه‌ی ما نشان می‌‌دهد که پردازنده‌ی میان‌رده‌‌ای همچون اسنپدراگون ۶۷۵ و نمایشگر Full-HD با همراهی باتری ۴۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی، عمر باتری رضایت‌بخشی را به‌ارمغان می‌آورد؛ اما توجه داشته باشید که علاوه‌بر سخت‌افزار، نرم‌افزار گوشی هوشمند نیز نقش تعیین‌کننده‌ای در شارژدهی دارد. برای بررسی ادعای موتورولا، آزمون‌های باتری زومیت را روی وان هایپر اجرا می‌‌کنیم.

آزمون پخش ویدئو در حالی اجرا می‌شود که روشنایی نمایشگر موتورولا وان هایپر روی ۲۰۰ نیت تنظیم شده است و همه‌ی اتصالات بی‌سیم به‌همراه صدای اسپیکر دستگاه قطع شده‌اند. در چنین وضعیتی میان‌رده‌ی موتورولا ویدئوی معیار زومیت با وضوح HD را تا زمان صفر شدن شارژ باتری، به‌مدت ۱۳ ساعت و ۳۲ دقیقه پخش کرد که در دسته‌ی نتایج «خوب» قرار می‌گیرد.

در آزمون PCMark که کاربری‌های روزمره مانند وب‌گردی و ویرایش عکس یا متون را شبیه‌سازی می‌کند، زمان روشن‌ماندن نمایشگر (Screen-on-Time) موتورولا وان هایپر، ۱۰ ساعت و ۳ دقیقه به‌دست آمد؛ بنابراین، چنانچه در استفاده‌ی روزمره، به‌صورت مداوم در حال کار با گوشی نباشید، احتمالا موتورولا وان هایپر می‌تواند تا ۲ روز نیز شما را همراهی کند. براساس نتایج آزمون ۳۰ مرحله‌ای و سنگین GFXBench، میان‌رده‌ی اقتصادی موتورولا در پردازش محتوای گرافیکی مانند بازی‌ها، پایداری عملکرد بسیار خوبی به‌نمایش می‌گذارد و چندان گرم نمی‌شود؛ درحالی‌که میزان شارژدهی آن تعدادی از رقبا را پشت‌سر می‌گذارد.

وان هایپر از شارژر‌های ۴۵ واتی نیز پشتیبانی می‌کند؛ اما متأسفانه به‌صورت پیش‌فرض با شارژر ۱۵ واتی به‌فروش می‌رسد، بنابراین نمی‌تواند در زمینه‌ی سرعت شارژ حرف چندانی برای گفتن داشته باشد.

در دسته‌ی فوق‌رقابتی میان‌رده و محدوده‌ی قیمتی تقریبی ۴۰۰ دلار می‌توان رقبای قدرتمندی را برای وان هایپر یافت؛ اما میان‌رده‌ی موتورولا نیز در این میان حرف‌هایی برای گفتن دارد. سیستم‌عامل نزدیک به نسخه‌ی خالص اندروید ۱۰، دوربین اصلی و سلفی بسیار توانمند و پروضوح به‌همراه قابلیت پشتیبانی از شارژر ۴۵ واتی از جمله‌ی مهم‌ترین ویژگی‌های Motorola One Hyper به‌شمار می‌آیند.

ضعف‌های وان هایپر را می‌تواند مواردی همچون دوربین اولتراواید بسیار ناکارآمد، نمایشگر نه‌چندان روشن با رنگ‌های غیردقیق، پردازنده‌ی نسبتا قدیمی و وزن زیادش برشمرد.