بررسی گلکسی A13 مدل 4G سامسونگ [با بررسی ویدیویی]

روند سال‌های گذشته در دنیای گوشی‌های هوشمند به سمتی رفته است که به دیدن گوشی‌های تکراری با اسامی جدید عادت کرده‌ایم. شرکت‌ها بیشتر از آنکه سعی در ایجاد تغییرات بنیادین و جذاب داشته باشند، محافظه‌کارانه به‌دنبال استفاده از ایده‌هایی هستند که به نحوی جوابشان را پس داده‌اند تا بتوانند سنت «هرسال یک مدل جدید» را همچنان پابرجا نگاه دارند.

گلکسی A13 گوشی اقتصادی جدید سامسونگ و جایگزین A12 به‌حساب می‌آید که تغییراتی را در هر دو بخش طراحی و سخت‌افزار به خود می‌بیند؛ اما جالب اینکه تقریباً تمام مشخصات فنی خود را از گلکسی A12 ناچو به ارث می‌برد. کره‌ای‌ها A13 را در دو مدل 4G و 5G روانه‌ی بازار کرده‌اند که به جز در بخش تراشه و نمایشگر، تفاوت فاحشی با یکدیگر ندارند. در مقاله‌ی پیش‌رو گلکسی A13 4G را زیر ذره‌بین قرار می‌دهیم تا ارزش خرید و تفاوت‌های آن با سایر مدل‌های اقتصادی هم‌رده و البته نسل قبل را بسنجیم.

تماشا در یوتیوب

گلکسی A13 مثل تمام گوشی‌های اقتصادی، بدنه‌ی تمام پلاستیکی دارد. در طراحی گلکسی A13 فریم و پنل پشت یکپارچه هستند که علاوه‌بر هماهنگی بصری، حس جالبی را هم در دست منتقل می‌کند. A13 4G در چهار رنگ مشکی، سفید، آبی آسمانی و گلبهی راهی بازار شده است. بدنه و فریم براق باعث می‌شود اثر انگشت و جای چربی دست به شکل واضحی روی گوشی بنشیند، به‌خصوص اگر مدل مشکی (خاکستری) را خریداری کنید. خوشبختانه باوجود براق‌بودن بدنه، A13 چندان از دست سُر نمی‌خورد.

A13 ابعادی برابر ۸٫۸ × ۷۶٫۴ × ۱۶۵٫۱ میلی‌متر دارد که آن را اندکی از نسل قبل بزرگ‌تر می‌کند، اما نه در حدی که تفاوت زیادی احساس کنیم. با وجود بزرگ‌تر شدن ابعاد، گلکسی A13 حدودا ۱۰ گرم سبک‌تر از A12 شده و ۱۹۵ گرم است؛ اما همچنان یک گوشی سنگین به‌حساب می‌آید. نمایشگر ۶٫۶ اینچی دستگاه با حاشیه‌های نسبتاً قطور به‌ویژه در لبه‌ی بالایی، نمای جلویی گوشی را دراختیار دارد. از صفحه‌نمایش گلکسی ای ۱۳ پوششی از جنس Gorilla Glass 5 محافظت می‌کند.

در بخش پایین فریم، تک اسپیکر گلکسی A13 در کنار درگاه USB 2.0 Type-C، جک ۳٫۵ میلی‌متری هدفون و اسپیکر مکالمه به چشم می‌خورند. درگاه سیم‌کارت و کارت حافظه در قسمت سمت چپ فریم قرار دارد که علاوه‌بر دو سیم‌کارت نانو، درگاه اختصاصی برای حافظه‌ی میکرواس‌دی را نیز دراختیار قرار می‌دهد. سمت راست فریم دکمه‌های کنترل صدا و دکمه‌ی پاور را میزبانی می‌کند؛ حسگر اثرانگشت هم با دکمه‌ی پاور یکپارچه است و عملکرد سریع و دقیقی را ارائه می‌دهد. اگر دست‌های کوچکی داشته باشید، با توجه به محل قرارگیری حسگر احتمالاً باید برای دسترسی به آن اندکی گوشی را در دستتان جابه‌جا کنید.

مهم‌ترین نکته‌ای که در طراحی گلکسی A13 توجه را به خود جلب می‌کند، تغییرات مجموعه‌ی دوربین و شباهت زیاد آن به سایر مدل‌های خانواده‌ی گلکسی است. درحالی‌که دوربین‌های A12 در یک برآمدگی مربع‌شکل گرد هم آمده بودند، حالا طراحان سامسونگ برآمدگی را به کلی حذف کرده‌اند تا چهار دوربین A13 درون بدنه و به صورت جزیره‌ای قرار بگیرند؛ یعنی مشابه چیزی که امسال در طراحی گلکسی اس ۲۲ اولترا دیده‌ایم. از نظر چینش دوربین‌ها نیز A13 با میان‌رده‌های A52 و A53 مو نمی‌زند.

گلکسی A13 از نمایشگر PLS LCD با ابعاد ۶٫۶ اینچ بهره می‌برد. PLS فناوری اختصاصی سامسونگ و مشابه IPS است که به گفته‌ی کُره‌ای‌ها، روشنایی و کنتراست بیشتری نسبت به پنل‌های IPS دارد. نمایشگر A13 در زمینه‌ی وضوح تصویر، پا را یک قدم از نسل پیش فراتر می‌گذارد و رزولوشن ۲۴۰۸ × ۱۰۸۰ پیکسل را ارائه می‌دهد که در ابعاد ۶٫۶ اینچی، تراکم و وضوح بسیار خوبی را در اختیارتان می‌گذارد. برعکس مدل 5G که محتوا را با نرخ نوسازی ۹۰ هرتز نمایش می‌دهد، در مدل 4G از نرخ نوسازی بالای ۶۰ هرتز خبری نیست.

در آزمایش‌های شدت روشنایی، نمایشگر گلکسی A13 به روشنایی دستی ۳۲۸ نیت و روشنایی خودکار ۳۳۴٫۵ نیت دست می‌یابد. بیشترین روشنایی در بخش میانی صفحه تولید می‌شود و قسمت‌های دیگر روشنایی کمتری دارند، بدین‌ترتیب زیر نور آفتاب، خوانایی صفحه‌نمایش بسیار بد خواهد بود. گوشی‌های اقتصادی سامسونگ حسگر سنجش نور محیطی ندارند و در حالت روشنایی خودکار، از دوربین سلفی برای تطبیق روشنایی نمایشگر با نور محیط استفاده می‌کنند؛ از همین‌رو در حالت خودکار، تطبیق روشنایی با دقت پایینی صورت بگیرد.

کمترین مقدار روشنایی نمایشگر ۲٫۶ نیت است که A13 را برای کار در محیط‌های کم‌نور به گزینه‌ای ایدئال تبدیل می‌کند. کنتراست نمایشگر در آزمایش‌های ما ۹۸ به دست آمد که عالی نیست، اما در حد نمایشگرهای LCD هم‌رده قرار می‌گیرد.

گلکسی A13 فقط یک پروفایل رنگی دارد و گزینه‌ای برای تنظیم دلخواه رنگ‌ها دراختیار قرار نمی‌دهد. نمایشگر A13 تمام فضای رنگی sRGB را به‌طور کامل؛ اما با خطای نه‌چندان پایین پوشش می‌دهد. رنگ‌ها تمایل زیادی به سردی دارند و تناژ آبی به‌خصوص در رنگ سفید به وضوح مشاهده می‌شود.

تنها اسپیکر گلکسی A13 که در بخش پایین فریم جا خوش کرده است و بلندی صدای قابل قبولی را ارائه می‌کند. فرکانس‌های زیر حتی در آخرین حد بلندی صدا، کیفیت خوبی دارند و به وضوح شنیده می‌شوند؛ اما بیس‌ها تقریباً از بین می‌روند و کوبندگی چندانی ندارند.

گلکسی A13 با نسخه‌ی One UI 4.1 Core به دست کاربران می‌رسد. نسخه‌ی 4.1 آخرین به‌روزرسانی پوسته‌ی کاربری سامسونگ بر پایه‌ی اندروید ۱۲ محسوب می‌شود و یکی از بالغ‌ترین پوسته‌ها بر مبنای اندروید به شمار می‌آید. One UI 4.1 تفاوت چندانی با نسخه‌ی 4.0 ندارد و بهبودهای کوچکی را به آن اضافه می‌کند؛ مثلا امکان انتخاب مقدار رم در RAM Plus برای کاربر فراهم شده است. پیش‌تر در زومیت ویژگی‌ها و قابلیت‌های One UI 4.0 را به تفصیل مورد بررسی قرار دادیم.

One UI Core درواقع برداشت سبک‌تری از نسخه‌ی اصلی است که برای گوشی‌های اقتصادی با قدرت سخت‌افزاری محدود مورد استفاده قرار می‌گیرد و به جز حذف برخی از اپلیکیشن‌ها و سرویس‌های خاص، تغییر دیگری را تجربه نمی‌کند. در گلکسی A13 سرویس‌هایی مثل Samsung Pay، دستیار Bixby و Easy Mode حذف شده‌اند. از Secure Folder، Smart Widgets، منوی Edge Panels و قابلیت Object Eraser هم خبری نیست، اما Knox و ویژگی‌های امنیتی آن همچنان دردسترس کاربران قرار دارد. بد نیست اشاره کنیم که گلکسی A13 از قابلیت Always-on Display پشتیبانی نمی‌کند.

باوجود اینکه سامسونگ در گوشی اقتصادی A13 از نسخه‌ی Core رابط کاربری خود استفاده کرده است، اما به‌نظر می‌رسد تراشه‌ی Exynos 850 برای اجرای همین نسخه هم بهینه نیست و نمی‌تواند از پس پردازش‌ها بربیاید؛ درنتیجه گلکسی A13 از لگ و کندی رابط کاربری رنج می‌برد و تجربه‌ی چندان دلچسبی را در کاربری روزمره ارائه نمی‌کند.

کره‌ای‌ها برای A13 تراشه‌ی Exynos 850 را برگزیده‌اند که ابتدا در سال ۲۰۱۹ و برای گوشی‌های اقتصادی معرفی شد و با لیتوگرافی ۸ نانومتری شرکت کُره‌ای تولید می‌شود. ماژول CPU هشت هسته‌ی ۲ گیگاهرتزی Cortex-A55 را در بطن خود دارد. به‌نظر می‌رسد با وجود هشت هسته‌ی هم‌فرکانس، تراشه‌ی سامسونگ بتواند در آزمون چندهسته‌ای CPU نمره‌ی قابل قبولی را کسب کند؛ اما در عمل چنین اتفاقی نمی‌افتد و همان‌طور که در جدول نتایج مشاهده می‌کنید، تفاوت عملکرد با سایر گوشی‌های اقتصادی حاضر در جدول زومیت، فاحش است.

برای مقایسه، نتیجه‌ی آزمون چندهسته‌ای گلکسی A12 از برتری ۶۵ درصدی نسل گذشته نسبت به مدل جدید خبر می‌دهد. اختلاف با سایر محصولات هم‌رده بیشتر هم می‌شود و مثلا گلکسی A22 سامسونگ، ۱۳۰ درصد در آزمون چندهسته‌ای و ۱۴۰ درصد در آزمون تک‌هسته‌ای بهتر از A13 عمل می‌کند.

تراشه‌ی سامسونگ برای پردازش‌های گرافیکی به ماژول Mali-G52 شرکت ARM تکیه دارد. با وجود اینکه گلکسی A22 نیز از همین پردازنده‌ی گرافیکی استفاده می‌کند؛ اما اعداد و ارقام به دست آمده در آزمون‌های زومیت، بر برتری حدود ۶۰ درصدی گلکسی A22 در پردازش‌های گرافیکی صحه می‌گذارند.

تراشه‌ی Exynos 850 به جز اتصال LTE با استانداردهای Cat.7 یا Cat.13، از وای‌فای ۵ و بلوتوث ۵ نیز پشتیبانی می‌کند.

سامسونگ گلکسی A13 را در چهار پیکره‌بندی ۳۲ | ۳، ۶۴ | ۴، ۱۲۸ | ۴ و ۱۲۸ | ۶ گیگابایت و با رم LPDDR4X و حافظه‌ی eMMC 5.1 راهی بازار کرده است. حافظه‌های eMMC در مقایسه با انواع UFS سرعت کمتری را حین خواندن و نوشتن ارائه می‌کنند و انتخاب اکثر شرکت‌ها برای گوشی‌های اقتصادی و بعضا میان‌رده هستند.

نسخه‌ی ۶۴ | ۴ برای بررسی دراختیار زومیت قرار داشت و اگر این نسخه را خریداری کنید، بدون در نظر گرفتن سیستم عامل و برنامه‌های از پیش نصب شده، حدود ۵۰ گیگابایت فضای ذخیره‌سازی در اختیارتان قرار می‌گیرد؛ البته به‌خاطر داشته باشید که با وجود درگاه اختصاصی برای حافظه‌ی میکرواس‌دی، بابت افزایش فضای ذخیره‌سازی نگرانی نخواهید داشت. حافظه‌ی eMMC به‌کار رفته در گلکسی A13 سرعتی در حدواندازه‌ی سایر گوشی‌های هم‌رده ارائه می‌کند و عملکرد قابل قبولی دارد.

همچون نسل پیش، گلکسی A13 هم از باتری حجیم ۵۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی استفاده می‌کند و در نهایت هم می‌تواند با شارژر ۱۵ واتی شارژ شود؛ بنابراین نباید انتظار سرعت شارژ بالایی از آن داشته باشید. براساس اندازه‌گیری‌های انجام‌شده، برای شارژ کامل باتری گلکسی A13 از صفر تا صد درصد حدود دو ساعت و ۱۸ دقیقه زمان لازم است. با توجه به عملکرد غیر بهینه‌ی سخت‌افزار گلکسی A13، باتری گلکسی A13 شارژدهی متوسطی را در سناریوهای پخش ویدئو و کاربری روزمره ارائه می‌کند.

طبق آزمایش‌های زومیت، در شرایطی که روشنایی نمایشگر روی ۲۰۰ نیت تنظیم و تمام امکانات ارتباطی قطع شده باشند، گلکسی A13 می‌تواند با یک‌بار شارژ، حدودا ۱۴ ساعت ویدئو پخش کند و در کاربری روزمره هم ۱۲ ساعت شارژدهی داشته باشد. چنین عملکردی تقریباً در حدواندازه‌های نسل قبل است؛ اما در رقابت با سایر اقتصادی‌های هم‌رده ضعیف‌تر به حساب می‌آید.

مثل بیشتر گوشی‌های موجود در بازار، گلکسی A13 هم به چهار دوربین مجهز شده و سامسونگ به‌جای حسگر ۴۸ مگاپیکسلی، حسگر ۵۰ مگاپیکسلی را برای گوشی اقتصادی خود برگزیده است. لنز دوربین اصلی نیز گشودگی دیافراگمی برابر f/1.8 دارد. به خاطر استفاده از فیلتر رنگی Tetracell، دوربین اصلی در حالت پیش‌فرض عکس‌ها را با وضوح ۱۲٫۵ مگاپیکسل به ثبت می‌رساند؛ اما می‌توان در منوی تنظیمات دوربین، حالت عکاسی با دقت ۵۰ مگاپیکسل را نیز انتخاب کرد.

دوربین اولتراواید تقریباً از ساده‌ترین ترکیب ممکن استفاده می‌کند و با حسگر ۵ مگاپیکسلی و لنز f/2.2، می‌تواند میدان دید ۱۲۳ درجه را در عکس‌ها به ثبت برساند. در نهایت دوربین‌های ماکرو و عمق‌سنج، هرکدام با حسگر ۲ مگاپیکسلی و لنز f/2.4 مجموعه‌ی دوربین را تکمیل می‌کنند.

دوربین اصلی A13 برای ثبت عکس‌ها از فوکوس خودکار تشخیص فاز (PDAF) استفاده می‌کند. قابلیت‌های عکاسی با گستره‌ی دینامیکی بالا (HDR) و عکاسی پانوراما نیز برای علاقه‌مندان به عکاسی در نظر گرفته شده است؛ بعلاوه با دوربین A13 می‌توانید ویدیوهای Full HD با نرخ فریم ۳۰ فریم‌برثانیه ثبت کنید.

سامسونگ برای دوربین A13 قابلیت HDR خودکار را درنظر گرفته است که می‌توانید آن را در منوی تنظیمات فعال یا غیرفعال کنید. عکس‌هایی که با دوربین اصلی گرفته می‌شوند، گستره‌ی دینامیکی قابل قبولی دارند و نورپردازی مناطق سایه و روشن متعادل به نظر می‌رسد؛ اما رنگ‌ها بسیار اشباع [برگ درخت‌ها] هستند. دوربین اولتراواید گستره‌ی دینامیکی چندان خوبی را ارائه نمی‌کند. درواقع به خاطر کوچک‌تر بودن حسگر آن نسبت به دوربین اصلی و دریافت نور کمتر، سایه‌ها تاریک‌تر از حد معمول هستند.

در حالت عکاسی با دقت ۵۰ مگاپیکسل، نقاط روشن تصویر Overexpose می‌شوند؛ یعنی براثر نوردهی بیش‌ازحد، جزئیاتشان را از دست داده‌اند. در مجموع، پیشنهاد می‌شود در شرایط نوری شدید، از دوربین اصلی گلکسی A13 استفاده کنید تا بهترین گستره‌ی دینامیکی را در عکس نهایی تحویل بگیرید.

مهم‌ترین نکته‌ای که در عکس‌های A13 به چشم می‌آید، به بالا بودن نویز در تصاویر و سافت شدن بافت‌ها بازمی‌گردد. اگر در برش عکس‌ها به نوشته‌های روزنامه دقت کنید، متوجه هاله‌ای اطراف نوشته‌ها خواهید شد که بر اثر نویز ایجاد شده است. رنگ‌ها نیز همان‌طور که در بخش قبل اشاره کردیم، اشباع و اندکی غیرواقعی هستند و بافت‌ها حسی که باید را منتقل نمی‌کنند. باید در نظر داشته باشید که با گوشی اقتصادی با تراشه‌ی غیر قابل دفاع طرف هستیم؛ بنابراین با چنین دیدی، ما عملکرد دوربین A13 را مقبول ارزیابی می‌کنیم.

برای دوربین‌های گلکسی A13 حالت عکاسی شب درنظر گرفته نشده است، بنابراین حین عکاسی در محیط‌های کم‌نور باید به Photo Mode بسنده کنید. در چنین شرایطی، پارامتر ISO بالا برده می‌شود تا عکس روشن‌تری ثبت شود؛ همین مسئله باعث می‌شود که نویز در عکس‌ها مشهودتر باشد. فارغ از این موارد، عملکرد هردو دوربین اصلی و اولتراواید در حد خودشان خوب است، اما نباید انتظار داشته باشید که عکس‌ها در شرایط نوری نامناسب، دقت و کیفیتی در حد گوشی‌های مجهز به نایت مد داشته باشند.

گلکسی A13 برای ثبت عکس‌های سلفی به دوربینی با حسگر ۸ مگاپیکسل و لنز f/2.2 تکیه دارد. در شرایطی که نور محیط مناسب باشد، می‌توان با A13 عکس‌های سلفی و سلفی پرتره‌ی خوبی گرفت. به‌جز اینکه رنگ‌های محیط اندکی مُرده هستند و در حالت سلفی پرتره هم افکت بوکه بخش‌هایی از خود سوژه را دربرمی‌گیرد، ایراد دیگری نمی‌توان از عکس‌های سلفی گلکسی A13 گرفت.

دوربین ماکروی گلکسی A13 می‌تواند جزئیات و بافت سوژه‌ها را با کیفیت قابل قبولی به‌تصویر بکشد و در سناریوهایی که می‌خواهید از فواصل نزدیک‌تری از سوژه عکاسی کنید، به کارتان خواهد آمد. اگر دوست دارید جزئیات ریزتری از سوژه را در عکس نهایی ببینید، شاید از عملکرد گلکسی A13 در عکاسی ماکرو ناامید شوید.

گلکسی A13 گوشی جدید اقتصادی سامسونگ و نسل بعدی گلکسی A12 به‌شمار می‌آید که تقریباً در تمام بخش‌ها دستخوش دگرگونی و تغییر شده است، اما در عمل حس تغییر چندانی را منتقل نمی‌کند؛ در حالی‌که انتظار می‌رود نسل جدید گوشی‌ها حداقل از نظر عملکرد نسبت به پیشینیان خود چیز بیشتری در چنته داشته باشند، چنین سناریویی حداقل برای گلکسی A13 صادق نیست. تراشه‌ی اقتصادی سال ۲۰۱۹ سامسونگ یعنی Exynos 850 حتی به سختی می‌تواند از پس پردازش پوسته‌ی کاربری Core کُره‌ای‌ها بربیاید و علاوه‌براینکه مزیت خاصی نسبت به A12 ارائه نمی‌کند، بااختلاف زیاد از رقابت با هم‌رده‌های اقتصادی خود جا می‌ماند.

در بخش طراحی، A13 با بدنه‌ی تمام پلاستیک، از روند متداول پیروی می‌کند و از سوی دیگر در جزئياتی همچون محل قرارگیری دوربین‌ها تا حدی راه خود را از A12 جدا و به خیل پرتعداد گوشی‌های گلکسی شباهت بیشتری پیدا می‌کند. خوشبختانه عملکرد دوربین‌ها در حد انتظار است و برای یک گوشی اقتصادی مناسب ارزیابی می‌شود. در صورتی که به‌دنبال گزینه‌ای مناسب در بازار گوشی‌های اقتصادی هستید و عملکرد و تجربه‌ی کاربری را هم مهم می‌دانید، A13 را انتخاب مناسبی برایتان نمی‌دانیم و پیشنهاد می‌کنیم به‌سراغ گزینه‌هایی همچون ردمی نوت ۱۰، ردمی نوت ۱۱ یا گلکسی A22 بروید.