بررسی موتورولا اج ۳۰ فیوژن؛ نیمه پرچمدار با اندروید خالص

در ابتدا گوشی‌های هوشمند را در سه رده‌ی اصلی پرچم‌دار و میان‌رده و اقتصادی دسته‌بندی می‌کردیم. با ورود به سال ۲۰۲۳، حالا مدل‌هایی وجود دارند که به‌طور‌دقیق در هیچ‌یک از دسته‌بندی‌ها قرار نمی‌گیرند.

موتورولا اج ۳۰ فیوژن را می‌توان جزو چنین دستگاه‌هایی دانست؛ مدلی که نه به‌طور‌کامل پرچم‌دار است و نه می‌توان آن را گوشی میان‌رده نامید. حتی در دسته‌ی محصولات قاتل پرچم‌دار نیز قرار نمی‌گیرد؛ اما به‌طور‌ویژه برای رقابت با محصولی ارزشمند از اهالی مانتن‌ویو، یعنی پیکسل ۷، راهی بازار شده است.

خانواده‌ی اج ۳۰ به‌طورکلی شامل پنج عضو می‌شود که سه مدل، یعنی اج ۳۰ فیوژن و اج ۳۰ اولترا و اج ۳۰ نئو، با طراحی متفاوت از دو مدل دیگر در سپتامبر سال ۲۰۲۲ معرفی شدند. در این مقاله، مدل اج ۳۰ فیوژن را به‌طورتخصصی بررسی خواهیم کرد و درنهایت، به این سؤال جواب می‌دهیم که با‌توجه‌به اختلاف کم موجود میان اج ۳۰ پرو و این مدل، آیا خرید آن منطقی خواهد بود یا خیر؟ درادامه با زومیت همراه باشید.

موتورولا اج ۳۰ فیوژن با تغییر رویکردی رادیکال درمقایسه‌با اج ۳۰ و اج ۳۰ پرو معرفی شد. دوربینی که پیشتر در بررسی اج ۳۰ پرو «خنگ» خطاب شد، حالا ظاهری مقتدرانه‌تر به‌ خود گرفته است و در ساخت دستگاه نیز، از پلاستیک خبری نیست.

استفاده از فلز، لبه‌های خمیده صفحه‌نمایش، سطح تخت فریم بالا و پایین دستگاه و شیشه مات در پشت آن، ظاهری پرچم‌دار را برای اج ۳۰ فیوژن به‌ارمغان آورده است؛ ظاهری که حتی از مدل گران‌قیمت‌ترِ اج ۳۰ پرو نیز جلوه و دوام بهتری دارد.

در دست‌ گرفتن فیوژن حس خوشایندی به کاربر منتقل می‌کند و کشیده‌تر‌بودن صفحه‌نمایش درمقایسه‌با دیگر مدل‌های پرفروش بازار مانند S21 FE، باعث می‌شود تا ساده‌تر بتوان با یک دست با دستگاه کار کرد. ناگفته نماند اگر انگشتان کوچکی دارید، دسترسی به نیمه‌ی بالایی نمایشگر کمی برایتان سخت خواهد بود.

ضخامت اج ۳۰ فیوژن ۷٫۷ میلی‌متر و وزنش ۱۶۸ گرم است؛ مشخصه‌هایی که به‌راحتی نماینده‌ی موتورولا را به فهرست گوشی‌های خوش‌دست بازار اضافه می‌کنند. قسمت پشت و جلو دستگاه با لایه‌ای پوشش گوریلا گلس ۵ محافظت می‌شود که پیشرفتی چشمگیر درمقایسه‌با مدل پرو به‌شمار می‌رود.

به‌طورکلی، ازنظر طراحی ظاهری و مواد به‌کار‌رفته در ساخت دستگاه مدل فیوژن برتری محسوسی بر اج ۳۰ پرو دارد و در پله‌ای بالاتر از آن قرار می‌گیرد. یکی از نکات جالب درباره‌ی طراحی اج ۳۰ فیوژن فریم تخت آن خصوصاً در قسمت بالا و پایین دستگاه است که سبب می‌شود تا دستگاه بتواند به‌صورت عمودی قرار گیرد و نشان‌دهنده‌ی توزیع وزن مناسب دستگاه است.

در پشت دستگاه، ماژول دوربین سه‌گانه مستطیلی‌شکل به‌همراه فلاش LED به‌چشم می‌خورد. مجموعه‌دوربین در ۳ مرحله شامل بیرون‌زدگی می‌شود و دوربین واید و اولتراواید نیز با بافت براق و مات از یکدیگر جدا شده‌اند.

سمت چپ دستگاه جز نوارهای آنتن چیز دیگری مشاهده نمی‌شود و قسمت بالای دستگاه نیز فقط به حفره‌ی میکروفون حذف نویز و لوگوی Dolby Atmos اختصاص دارد. در لبه‌ی سمت راست فریم، دکمه‌های بسیار باریک صدا و قفل (حدود یک میلی‌متر یا کمی بیشتر) قرار دارند که دکمه‌ی قفل از بافت متفاوتی برای تشخیص راحت‌تر استفاده می‌کند.

فریم پایین دستگاه مانند همیشه به بلندگو، میکروفون، شیار سیم‌کارت و پورت USB-C اختصاص دارد که در این مدل، استاندارد Display Port 1 برای پشتیبانی از ویژگی READY FOR نیز به‌کار گرفته شده است. در بخش نرم‌افزار، درباره‌ی این ویژگی به‌طور‌مفصل‌ صحبت خواهیم کرد.

به‌گفته‌ی موتورولا، تیم طراحی در ساخت جعبه تماماً از مواد بازیافتی استفاده کرده‌ است. درواقع، بسته‌بندی فیوژن با تمامی اعضای این سری تفاوت دارد. درون جعبه کابل USB-C دو‌طرفه، شارژر ۶۸ واتی، قاب TPU و صدالبته خود اج ۳۰ فیوژن قرار دارد و اتفاق خاص و متفاوتی در این بخش رخ نداده است.

موتورولا اج ۳۰ فیوژن به پنل ۶٫۵۵ اینچی P-OLED با وضوح ۲۴۰۰ × ۱۰۸۰ پیکسل مجهز شده است. نرخ نوسازی این پنل تا ۱۴۴ هرتز افزایش پیدا می‌کند و لبه‌هایش خمیدگی نسبی را تجربه می‌کنند و امکان نمایش ۱ میلیارد رنگ و محتوای +HDR10 را نیز دارد. به‌ادعای موتورولا، میزان روشنایی پنل می‌تواند تا ۱۱۰۰ نیت افزایش یابد. برای بررسی این ادعا، چاره‌ای جز مراجعه به آزمایشگاه زومیت نداریم.

اج ۳۰ فیوژن با تولید میانگین روشنایی ۱۳۱۷ نیت در حالت خودکار، بسیار فراتر از اعداد و ارقام اعلامی موتورولا ظاهر شد. با چنین پشتوانه‌ای، به‌خوبی می‌توان محتوای مدنظرتان را در شرایط نوری‌ گوناگون مشاهده کنید. حداقل روشنایی نیز به ۵ نیت می‌رسد که ممکن است برای عده‌ای آزاردهنده باشد. برای حل این مشکل می‌توان از ویژگی نرم‌افزاری Extra Dim استفاده کرد که سطح روشنایی را تا ۲٫۷ نیت کاهش می‌دهد.

صفحه‌نمایش نماینده‌ی موتورولا رنگ‌ها را در ۲ پروفایل Natural و Saturated نمایش می‌دهد که مطابق نامشان به‌ترتیب دامنه‌ی رنگی sRGB و DCI-P3 را پشتیبانی می‌کنند. به‌منظور ارائه‌ی دقیق‌ترین رنگ‌ها به‌ناچار باید از پروفایل Natural استفاده کنید. در این حالت، حتی دمای رنگ‌ها نیز خنثی خواهد بود.

گفتنی است با تغییر پروفایل به Saturated، علاوه‌بر کاهش دقت رنگ‌های نمایش‌داده‌شده، دمای رنگ‌ها نیز به سردی تمایل خواهند داشت. با اینکه محتوای پنل P-OLED دستگاه در هر ثانیه ۱۴۴ بار نوسازی می‌شود، درصورت انتخاب حالت Auto در تنظیمات نمایشگر، نرخ نوسازی از ۱۲۰ هرتز فراتر نمی‌رود که این کار احتمالاً برای افزایش عمر باتری صورت گرفته است.

با انتخاب حالت 144Hz نرخ نوسازی نیز به این عدد افزایش پیدا می‌کند و در عمده‌ی سناریوها در همین سطح ثابت می‌ماند و حتی هنگام نمایش عکس نیز کاهش پیدا نمی‌کند؛ درحالی‌که روی Auto محیط برخی از برنامه‌ها به ۹۰ هرتز و درصورت مشاهده‌ی عکس نیز، صفحه‌نمایش به ۶۰ هرتز کاهش پیدا می‌کند. فراموش نکنید که هنگام اسکرول صفحه، نرخ نوسازی برابر با ۱۲۰ هرتز خواهد بود. درصورت فعال‌سازی Peek Display نیز، نوسازی نمایشگر به ۴۸ هرتز می‌رسد که کمترین نرخ پشتیبانی‌شده‌ی پنل خواهد بود.

خوشبختانه باگی که در اج ۳۰ پرو از افزایش نرخ نوسازی تصویر هنگام اجرای اپلیکیشن یوتیوب جلوگیری می‌کرد، در مدل فیوژن رفع شده است و نمایشگر در حالت Auto بین دو نرخ ۶۰ و ۱۲۰ هرتز نوسان خواهد کرد.

با اینکه محتواهای +HDR10 چندان فراگیر نشده است و ویدئوهای چندانی با عمق رنگی ۱۰ بیتی دردسترس قرار ندارند، همچنان می‌توان در یوتیوب چنین ویدیوهایی را تماشا و از کیفیت رضایت‌بخش پنل لذت برد. درصورت قرار‌گرفتن اج ۳۰ فیوژن درکنار محصولی با پنل ۸ بیت و پخش ویدئوهای Dolby Vision، به‌راحتی می‌توان تفاوت کیفیت میان دو دستگاه و برتری نماینده‌ی موتورولا را مشاهده کرد. روشنایی زیاد پنل نیز به جذاب‌تر‌شدن هرچه‌بیشتر محتوا کمک شایانی کرده است.

حسگر اثرانگشت اج ۳۰ فیوژن در زیر پنل P-OLED آن قرار گرفته است و از دقت نسبتاً خوبی بهره می‌برد. روند ثبت اثرانگشت جدید به‌سرعت انجام می‌شود و کاربر می‌تواند حداکثر ۵ انگشت را به دستگاه بشناساند.

به‌دلیل Optical‌بودن حسگر و نیاز به نوردهی حداکثری پیکسل‌های زیر انگشت، ممکن است هنگام قفل‌گشایی دستگاه در تاریکی شب، نور حسگر اذیت‌کننده باشد که این اتفاق اجتناب‌ناپذیر خواهد بود و تنها درصورتی‌که انگشت شست بزرگی دارید، از نابینایی لحظه‌ای در شب مصون خواهید بود.

به‌عنوان راهکاری ثانویه و البته ناامن‌تر، می‌توانید از دوربین سلفی برای احراز هویت دو‌بعدی استفاده کنید که قفل‌گشایی دستگاه را بسیار سریع‌تر می‌کند؛ اما با آگاهی از این نکته که امکان بازکردن قفل دستگاه حتی با عکس شما نیز وجود دارد.

در انتهای بخش صفحه‌نمایش، به بلندگوهای استریو اج ۳۰ فیوژن می‌رسیم. دو بلندگوی دستگاه از استاندارد Dolby Atmos پشتیبانی می‌کنند که روی کاغذ به‌معنای فرکانس‌هایی غنی‌تر و رساتر خواهد بود.

درعمل هم بلندگو فیوژن کیفیت بسیار خوبی ارائه می‌کند و درکنار حجم صدای زیاد، فرکانس‌های زیر و میانی به‌خوبی از یکدیگر تفکیک می‌شوند. افزون‌براین، میزان بیس نه آن‌قدر زیاد است که صدای خروجی کیفیت خود را از دست بدهد و نه آن‌قدر کم است که از جذابیت صوت کاسته شود.

شاید تنها نکته‌ی منفی درباره‌ی بلندگو اج ۳۰ فیوژن متوازن‌نبودن صدای خروجی از بلندگوی بالا و پایین باشد. درواقع، موتورولا از همان بلندگوی تماس برای پخش صدای استریو استفاده می‌کند که توان کافی برای قرار‌گرفتن در چنین جایگاهی را ندارد. روی‌هم‌رفته، کیفیت صدای خروجی بسیار مطلوب و دل‌نشین است و در حدو‌اندازه‌های خود و حتی بیشتر ظاهر می‌شود.

موتورولا در ارائه‌ی پشتیبانی نرم‌افزاری چندان قدرتمند ظاهر نمی‌شود و به‌مراتب ضعیف‌تر از دو رقیب دیگر خود، یعنی شیائومی و سامسونگ، عمل می‌کند. درحالی‌که چینی‌ها به‌سمت سیاست به‌روزرسانی سه‌ساله قدم برداشته‌اند و کره‌ای‌ها نیز حتی پشتیبانی طولانی‌تری از گوگل را ارائه می‌کنند، تیم موتورولا تنها دو سال از محصول خود پشتیبانی می‌کند و باتوجه‌به عرضه‌ی فیوژن با اندروید ۱۲، انتشار به‌روزرسانی اندروید ۱۴ برای آن قطعی خواهد بود.

پوسته‌ی موتورولا نام‌گذاری خاصی ندارد؛ اما باتوجه‌به شباهت بسیارش به اندروید خالص، ترجیح می‌دهیم همچنان آن را «اندروید خالص» خطاب کنیم. گوشی‌های موتورولا برای دوست‌داران سری پیکسل که نمی‌توانند آن را بخرند، یکی از گزینه‌های ایدئال محسوب می‌شود. این شرکت با حفظ ارزش‌های اندروید خالص و افزودن ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود مانند Ready For به آن، توانایی محصول خود را فراتر از سری پیکسل برده است.

تجربه‌ی کار با اندروید ۱۲ در اج ۳۰ فیوژن به‌حدی لذت‌بخش است که نمونه‌ی آن را جز در گوشی‌های گوگل در هیچ مدل دیگری نمی‌توان یافت. ترکیب انیمیشن‌های نرم و روان اندروید با نمایشگر ۱۴۴ هرتزی دستگاه، مجموعه‌ای کم‌نظیر را پدید آورده‌اند که قطعاً دل هر کاربر اندرویدی را خواهد برد.

حین بررسی و آزمایش‌های مختلف حتی یک‌ بار هم با تأخیر یا لَگ یا کُندی مواجه نشدیم و دستگاه به‌خوبی وظایف را یکی پس از دیگری اجرا می‌کرد.

از ویژگی‌هایی که موتورولا به اندروید ۱۲ افزوده است، می‌توان به ژست‌های حرکتی پیشرفته، شخصی‌سازی پیشرفته پوسته، آیکن‌ها، فونت، صداها و... اشاره کرد. علاوه‌براین، شخصی‌سازی صفحه‌نمایش همیشه‌روشن یکی دیگر از ویژگی‌هایی است که در اندروید خالص وجود ندارد.

حال به‌سراغ ویژگی Ready For موتورولا می‌رویم. با کمک این ویژگی زمانی‌که در پشت کامپیوتر خود هستید، دیگر به بررسی مداوم گوشی هوشمند خود نیازینخواهید داشت و تمامی اپلیکیشن‌ها، اعلانات، تماس‌ها و حتی دوربین گوشی از‌طریق کامپیوتر در‌دسترس خواهند بود.

کاربر حتی می‌تواند برنامه‌ها را به‌صورت پنجره‌های بومی ویندوز با بیشترین سرعت اجرا کند؛ درست مانند امکانی که مشتریان برخی‌ از مدل‌های سری گلکسی سامسونگ از‌طریق نرم‌افزار Link to Windows و به‌صورت انحصاری دراختیار دارند.

متأسفانه در این حالت نمی‌توان بازی‌ها را در کامپیوتر با ماوس و کیبورد انجام داد و همچنان شیوه‌ی تعامل با دستگاه از‌طریق شبیه‌سازی لمس صفحه با ماوس خواهد بود؛ اما با اتصال بی‌سیم اج ۳۰ فیوژن به تلویزیون، می‌توانید به انجام بازی در صفحه‌نمایشی بزرگ‌تر مشغول شوید.

امکان دیگری که ویژگی Ready For دراختیار کاربر می‌گذارد، حالت Desktop Mode است؛ به‌طوری‌که با اتصال گوشی به تلویزیون یا کامپیوتر، رابطی مشابه ویندوز را مشاهده خواهید کرد و برنامه‌ها نیز به‌صورت پنجره‌ای نمایش داده خواهند شد. در این‌ حالت، می‌توان دو پنجره تمام‌صفحه را درکنار یکدیگر و به‌صورت Side-by-Side قرار داد و بهره‌وری را تا حد زیادی افزایش داد؛ بدون اینکه به لپ‌تاپ یا تبلت نیاز داشته باشید.

به‌طورکلی، موتورولا مجموعه‌ی مناسبی از ابزارهای مختلف و کارآمد را دراختیار کاربر می‌گذارد که می‌تواند رضایت کلی از دستگاه را افزایش چشمگیری دهد؛ اما همچنان پشتیبانی کوتاه‌مدت به‌عنوان پاشنه‌ی آشیلی عمل می‌کند که طول عمر استفاده مفید و به‌روز از دستگاه را با کاهش چشمگیری مواجه می‌کند.

به‌نظر می‌رسد که موتورولا اعتقادی به استفاده از تراشه‌ی پرچم‌دار در گوشی‌های قاتل‌ پرچم‌دار خود ندارد و به‌جای تراشه‌ی Snapdragon 8+ Gen 1، در اواخر سال ۲۰۲۲ استفاده از Snapdragon 888 Plus را ترجیح داده است؛ تراشه‌ای معرفی‌شده در نیمه‌ی اول سال ۲۰۲۱!

حتی اگر دمای زیاد تراشه‌ی Snapdragon 8 Gen 1 دلیل این کار باشد، همچنان Snapdragon 8+ Gen 1 گزینه‌ی بهتر و معقولانه‌تری به‌نظر می‌رسد؛ خصوصاً با وجود برچسب قیمتی ۶۰۰ دلاری دستگاه که انتظارها را فراتر می‌برد. دیگر شرکت‌ها مانند شیائومی در این بازه‌ی قیمتی گوشی‌های پرچم‌داری ارائه می‌کنند و حتی گوگل با پیکسل ۷، در بازه‌ی قیمتی مشابه مدلی کاملاً بالارده را روانه‌ی بازار کرده است.

موتورولا گوشی هوشمند اج ۳۰ فیوژن را در چهار مدل با رم‌های ۸ و ۱۲ گیگابایت LPDDR5 و حافظه‌ی ذخیره‌سازی ۱۲۸، ۲۵۶ و ۵۱۲ گیگابایت از نوع UFS 3.1 عرضه کرده است. ما نیز در زومیت مدل ۲۵۶/۱۲ گیگابایت آن را برای بررسی دراختیار داشتیم.

متاسفانه نماینده‌ی موتورولا عملکرد راضی‌کننده‌ای در نرخ خواندن ترتیبی از خود ارائه نمی‌کند؛ درصورتی‌که حافظه‌های UFS 3.1 در دیگر نماینده‌ها مانند شیائومی 12T پرو درزمینه‌ی خواندن ترتیبی تا ۶۰ درصد سریع‌تر عمل می‌کنند. چنین اتفاقی را پیش‌از‌این در اج ۳۰ پرو نیز دیده بودیم. به‌نظر می‌رسد که تراشه‌های حافظه در محصولات موتورولا، خصوصاً مدل‌های پرچم‌دار یا قاتل پرچم‌دار با این مشکل مواجه هستند؛ البته اج ۳۰ به‌عنوان مدلی میان‌رده چنین مشکلی ندارد.

تراشه‌ی Snapdragon 888 Plus با وجود قدرت پردازشی بسیار زیاد درزمینه‌ی CPU، در پردازش گرافیکی با فاصله‌ای ۲۶ درصدی در رقابت با شیائومی 12T پرو باز‌می‌ماند؛ اما همچنان درزمینه‌ی وب‌گردی عملکردی برتر از تمامی حریفان خود به‌جا می‌گذارد.

درزمینه‌ی قدرت پردازشی نیز اگر گزینه‌ی مقایسه همچنان شیائومی 12T پرو باشد، عملکرد تک‌هسته‌ای تراشه‌ی Snapdragon 888 Plus تقریباً برابر با Snapdragon 8+ Gen 1 خواهد بود؛ اما درزمینه‌ی چند‌هسته‌ای میان‌رده‌ی موتورولا رقابت را با فاصله‌ای ۲۵ درصدی واگذار می‌کند.

درکنار قدرت خام پردازشی، معیار دیگری با عنوان «پایداری تراشه» نمود پیدا می‌کند که در طولانی‌مدت تأثیر مستقیمی بر اجرای وظایف می‌گذارد. در آزمون ۲۰ دقیقه‌ای ما، تراشه‌ی Snapdragon 888 Plus کار خود را با پایداری زیاد آغاز می‌کند و تا چهار دقیقه ابتدایی نیز این روند را حفظ می‌کند؛ اما پس از دقیقه‌ی پنجم با کاهش ناگهانی مواجه می‌شود که در‌ادامه نیز تکرار می‌شود و درنهایت، تراشه‌ی کوالکام کار خود را با افت عملکرد ۲۵ درصدی به‌پایان می‌رساند. در مقام مقایسه، می‌توان باردیگر به تراشه‌ی شیائومی 12T پرو اشاره کرد که بدون افتی چشمگیر با وجود قدرت بیشتر، آزمون را به‌سرانجام می‌رساند.

در اج ۳۰ فیوژن، از حالتی با عنوان Performance Mode خبری نیست که این امر به کاربر توان حداکثری دستگاه در استفاده‌های روزمره را القا می‌کند؛ درصورتی‌که نرم‌افزار دستگاه فقط درزمان نیاز به قدرت بیشتر مانند اجرای بازی‌ها ظرفیت اصلی تراشه را آزاد می‌کند.

برای مدیریت این وظیفه، موتورولا ویژگی Game Time را توسعه داده است که رابط کاربری جداگانه‌ای مشابه اپلیکیشن ندارد و تنها در زمان اجرای بازی‌ها و به‌صورت هوشمند، روی صفحه نمایش داده می‌شود.

اپلیکیشن Game Time ویژگی‌های مختلفی برای کسب تجربه‌ای بهتر از گیمینگ موبایلی دراختیار کاربر قرار می‌دهد که از مهم‌ترینِ آن‌ها باید به امکان تغییر پروفایل عملکرد تراشه اشاره کنیم که شامل ۳ پروفایل High Performance و Standard می‌شود و گزینه‌ای نیز با عنوان Battery Saver برای مدیریت بهتر باتری در زمان اجرای بازی‌ها قرار داده شده است.

برای بررسی بهتر پروفایل‌های عملکردی Game Time بازی گرافیکی Genshin Impact را در دو پروفایل Standard و High Performance اجرا کردیم. در حالت Standard، تراشه نرخ‌ فریمی پایدار و به‌طور‌میانگین ۴۵ فریم‌برثانیه را ارائه می‌کند و دمای دستگاه نیز حین اجرای ۱۰ دقیقه‌ای بازی افزایش محسوسی نداشت.

بااین‌حال، با تغییر حالت به High Performance در دقایق ابتدایی بازی با نرخ نسبتاً پایدار ۶۰ فریم‌برثانیه اجرا می‌شود؛ اما پس از گذشت نزدیک به ۵ دقیقه، نرخ‌ فریم با افتی ناگهانی به عدد ۴۵ می‌رسد. این اتفاق در حالی می‌افتد که بدنه ‌یدستگاه نیز افزایش دمای نسبتاً زیادی را تجربه می‌کند؛ اما همچنان دمای آزاردهنده‌ای نیست.

متأسفانه نسخه‌ی اندروید بازی Call of Duty Mobile امکان اجرا با نرخ ۱۲۰ فریم‌برثانیه یا بیشتر را ندارد و مانند اج ۳۰ پرو برای سنجش حداکثر نرخ‌ فریم بازی‌ها، از Real Racing 3 کمک گرفتیم. در این بازی، از تنظیمات گرافیکی خبری نیست و نرخ‌ فریم نیز به‌طورآنلاک دراختیار کاربر قرار دارد. Real Racing 3 در پروفایل عملکرد Standard با نرخ ۱۲۰ فریم‌برثانیه اجرا شد؛ اما برای دریافت حداکثر فریم باید بازی را روی پروفایل High Performance اجرا کنید که در این حالت، نرخ‌ فریم تا ۱۴۴ افزایش پیدا می‌کند و عملکردی کاملاً پایدار را ارائه می‌کند.

وظیفه‌ی تأمین انرژی اج ۳۰ فیوژن به باتری ۴۴۰۰ میلی‌آمپرساعتی سپرده شده است که شارژ مجدد آن از‌طریق شارژر ۶۸ واتی انجام می‌شود و از شارژر بی‌سیم نیز خبری نیست. در نگاه اول، استفاده از چنین ظرفیتی برای تراشه‌ی سال گذشته و نمایشگری با نرخ‌ نوسازی عالی چندان منطقی نیست؛ اما نتایج ظرفیت باتری ما را نیز شگفت‌زده کرد.

نماینده‌ی موتورولا با یک‌ بار شارژ توانست ویدئو معیار 720p زومیت را با روشنایی ۲۰۰ نیت و غیرفعال‌بودن تمامی گزینه‌های ارتباطی تا ۱۷ ساعت به‌طور‌مداوم پخش کند! به‌منظور انجام کارهای روزمره نیز، اگر روزانه ۵ تا ۶ ساعت با گوشی خود کار کنید، یک‌ بار شارژ باتری اج ۳۰ فیوژن برای دو روز کافی خواهد بود. حتی اگر بخواهید همواره از نرخ‌ نوسازی ۱۴۴ هرتز لذت ببرید، تنها ۱۰ درصد از عمر باتری کم خواهد شد. میزان مصرف باتری در حالت Stand-By نیز بسیار ناچیز است و درصورت اتصال مداوم به WiFi، به‌طور‌میانگین در هر ساعت کمتر از ۱ درصد خواهد بود.

شارژر ۶۸ واتی اج ۳۰ فیوژن در ۵۰ دقیقه ظرفیت ۴۴۰۰ میلی‌آمپرساعتی باتری را به‌طور‌کامل شارژ می‌کند و درصورت ضیق وقت نیز، می‌توانید انتظار شارژ بیش از ۸۰ درصد از حجم باتری را در مدت ۳۰ دقیقه داشته باشید.

در انتهای بخش باتری، باید مجدداً به قرار‌دادن شارژر در جعبه و استفاده از آداپتور Type-C و کابل USB-C دوطرفه اشاره کنیم که معمولاً در گوشی‌های ساخت سامسونگ یا دیگر شرکت‌ها مشاهده نمی‌شود.

خوشبختانه موتورولا در اج ۳۰ فیوژن استفاده از حسگرهای تزیینی و بدون استفاده را کنار گذاشته و تنها از حسگرهای کاربردی استفاده کرده است؛ البته همچنان قرار‌دادن حسگر تشخیص عمق عملی اضافی و ناکارآمد به‌حساب می‌آید.

گوشی هوشمند رده‌بالای موتورولا درمجموع از چهار دوربین متشکل از سه دوربین پشت و یک دوربین سلفی استفاده می‌کند. دوربین پشتی شامل دوربین واید ۵۰ مگاپیکسلی ساخت OmniVision مجهز به لرزش‌گیر سخت‌افزاری یا OIS و دوربین اولتراواید ۱۳ مگاپیکسلی مجهز به زاویه‌ی دید ۱۲۰ درجه و فوکوس خودکار و دوربین تشخیص عمق ۲ مگاپیکسلی است و پنل جلویی نیز از دوربین ۳۲ مگاپیکسلی میزبانی می‌کند.

دوربین اصلی اج ۳۰ فیوژن درصورت کافی‌بودن نور جزئیات مناسبی از دل سوژه به‌بیرون می‌کشد و باتوجه‌به گستره‌ی دینامیکی مطلوب، جزئیات قسمت‌های تاریک‌تر را نیز به‌خوبی ثبت می‌کند. در عکس‌های ثبت‌شده با این دوربین از نویز خبری نیست و رنگ‌ها نیز نزدیک به واقعیت ثبت می‌شوند.

علاوه‌براین، کنتراست عکس‌ها نیز در سطح مطلوبی قرار دارد و وضوح تصویر نیز به‌خوبی حفظ می‌شود؛ البته ممکن است در برخی سناریوها به‌دلیل پردازش‌های سنگین، جزئیات نواحی دور کمی حالت آب‌رنگی به‌ خود بگیرند که می‌توان از آن چشم‌پوشی کرد.

این نکته را نیز مدنظر قرار دهید که به‌دلیل استفاده از فناوری ترکیب هر چهار پیکسل مجاور به یک پیکسل، عکس‌های نهایی وضوحی ۱۲ مگاپیکسلی خواهند داشت.

دوربین ۱۳ مگاپیکسلی اولتراواید نتایجی مشابه دوربین اصلی را رقم می‌زند و در اکثر سناریوها، عکس‌هایی مشابه با دوربین اصلی را ثبت می‌کند؛ خصوصاً در‌زمینه‌ی ثبت رنگ‌ها. باوجوداین، اگر کمی در عکس‌ها کندو‌کاو کنیم، می‌توانیم ضعف در ارائه‌ی کنتراست مناسب و وضوح کافی را مشاهده کنیم که عموماً از اندازه‌ی حسگر کوچک‌تر دوربین اولتراواید ناشی می‌شود.

عکس‌برداری در شب یکی از سناریوهای دشوار برای گوشی‌های هوشمند محسوب می‌شود و اج ۳۰ فیوژن با بهره‌مندی از لرزش‌گیر سخت‌افزاری، امکان جذب بیشتر نور را خواهد داشت.

بااین‌حال، درعمل OIS چندان به حسگر اصلی در جذب نور بیشتر کمک نمی‌کند و عکس‌های خروجی با دوربین اصلی و اولتراواید تفاوت چشمگیری با یکدیگر ندارند. تفاوت کنتراست را به‌وضوح می‌توان مشاهده کرد؛ اما از‌نظر جزئیات فرق چندانی به یکدیگر ندارند.

درصورت فعال‌کردن حالت Night Mode، دوربین اصلی با کاهش سرعت شاتر و جذب نور بیشتر کمی ضعف خود را جبران می‌کند؛ اما دوربین اولتراواید همچنان عملکرد بد و خروجی رنگ‌و‌رو‌رفته خود را تکرار می‌کند.

در اج ۳۰ فیوژن این‌طور نیست که دوربین اصلی شب را روشن کند؛ ولی آن‌ مقدار از تصویر که روشنایی مناسب دارد، با جزئیات راضی‌کننده‌ای ثبت می‌شوند و عکس‌های نهایی را می‌توان «مناسب و کاربردی» تلقی کرد.

تصاویر پرتره با استفاده از حسگر ۵۰ مگاپیکسلی ثبت می‌شوند و امکان انتخاب قاب‌بندی تصویر در دو حالت استاندارد و واید وجود دارد که گزینه‌ی اول تنها برشی نرم‌افزاری از تصویر واید خواهد بود.

متأسفانه برخلاف انتظار دوربین در ثبت جزئیات سوژه به‌خوبی عمل نمی‌کند و با وجود تشخیص درست پس‌زمینه و جداسازی سوژه از آن، حجم زیادی از جزئیات تصویر به‌کلی حذف می‌شوند و وضوح کاهشی جدی پیدا می‌کند.

با وجود فوکوس خودکار دوربین اولتراواید، می‌توان از حسگر به‌منظور ثبت عکس‌های ماکرو نیز استفاده کرد که خوشبختانه جزئیات زیادی از سوژه را به عکس نهایی منتقل می‌کند. درواقع، عملکرد دوربین اولتراواید در ثبت عکس ماکرو فراتر از حد انتظار ما بود.

به‌عقیده‌ی نگارنده، ناامید‌کننده‌ترین بخش مجموعه‌دوربین‌های اج ۳۰ فیوژن به دوربین سلفی آن مربوط می‌شود؛ جایی که فردی مثل من با حجم زیاد موی صورت، مانند کاراکتری از دنیای انیمه‌های ژاپنی ثبت می‌شود و حتی فرم صورت نیز تغییر می‌کند!

گفتنی است امکان غیرفعال‌سازی Beauty Mode وجود دارد؛ اما دلیل این حجم از پردازش تصویر و روتوش‌های متعدد روی پوست کاربر آن هم به‌صورت پیش‌فرض چیست؟ درواقع، بهتر بود موتورولا حداقل برای بازارهای غیرچینی ویژگی Beauty Mode را غیرفعال کند.

اگر از دوربین سلفی در حالت پرتره نیز استفاده کنید، حالت عرفانی تصویر بیش‌از‌پیش می‌شود و اکثر اِلِمان‌های تصویر از رنگ گرفته تا نوردهی تصویر مصنوعی خواهد شد.

حتی با این حجم از توضیحات همچنان نمی‌توانیم بدون تردید درباره‌ی دسته‌بندی اج ۳۰ فیوژن صحبت کنیم. قیمت‌گذاری رادیکال دستگاه کاربران را به‌سمت خرید مدل‌های دیگری همچون شیائومی 12T پرو با ویژگی‌های شاخصی نظیر دوربین ۲۰۰ مگاپیکسلی و تراشه‌ی Snapdragon 8+ Gen 1 سوق می‌دهد.

بااین‌حال، اج ۳۰ فیوژن در بازه‌ی قیمتی ۲۰ میلیون تومان (تا زمان نگارش این بررسی) تجربه‌ای بی‌نظیر از اندروید خالص را ارائه می‌کند که در گوشی دیگری یافت نمی‌شود. بنابراین، می‌توان ارزش خرید دستگاه را با درنظر‌گرفتن چند معیار مانند کیفیت ساخت و تجربه‌ی کاربری و صفحه‌نمایش محک زد.

اگر قصد دارید گوشی هوشمندی با کیفیت ساخت مطلوب و دوام بدنه در طولانی‌مدت تهیه کنید که تجربه‌ای نرم و عاری از تأخیر در اندروید را به‌همراه قدرتی مناسب و رضایت‌بخش در‌اختیارتان بگذارد، قطعاً اج ۳۰ فیوژن بهترین انتخاب شما خواهد بود.

درمقابل، اگر کسب بیشترین قدرت سخت‌افزاری درکنار کیفیت دوربین و صفحه‌نمایش در اولویت خریدتان قرار دارد، گزینه‌های دیگری مانند شیائومی 12T پرو وجود دارند که به‌مراتب بهتر از نماینده‌ی موتورولا خواهند بود.