بررسی پیکسل 7 پرو گوگل؛ پرواز بر فراز اندروید خالص

گوگل بالاخره پس‌از مدت‌ها آزمون و خطا، سال گذشته تصمیم گرفت تا به‌معنای واقعی کلمه یک «پرچم‌دار» را با طراحی منحصربه‌فرد، تراشه‌ی اختصاصی و دوربین ارتقایافته به رقابت گلکسی‌ها و آیفون‌های دنیای موبایل بفرستد؛ اما پیکسل ۶ پرو فارغ از تمام پیشرفت‌هایش، کماکان هم‌سطحِ بهترین‌های بازار ظاهر نمی‌شد.

حال بعد از گذشت یک سال، پیکسل ۷ پرو را داریم؛ دستگاهی که بر پایه‌ی پیکسل ۶ پرو توسعه یافته و آمده تا ضعف‌های گذشته را جبران کند و علاقه‌مندان گلکسی S22 اولترا و آیفون ۱۴ پرو مکس را به خرید پرچم‌دار گوگل مجاب کند؛ آیا غول دنیای فناوری سرانجام در ساخت پرچم‌داری ایده‌‌آل، موفق بوده است؟ در ادامه با بررسی پیکسل ۷ پرو همراه زومیت باشید.

پیکسل ۷ پرو همان محصولی است که باید پیکسل ۶ پرو می‌بود؛ گویی طراحان گوگل یک سال دیرتر به طراحی درست دست یافته‌اند؛ گوشی واقعا طراحی منحصربه‌فردی دارد؛ با حرف G و آن نوار آلومینیومی عریضی روی پنل پشتی دستگاه، از فاصله‌ی یک‌صد متری می‌توان تشخیص داد که شخص از گوشی پیکسل استفاده می‌کند!

برخلاف پیکسل ۶ پرو که برآمدگی افقی و شیشه‌ای دوربین، چهره‌ی شخصیت Cyclops از مجموعه‌ی X-Men را در ذهنمان تداعی می‌کرد، برآمدگی دوربین پیکسل ۷ پرو، آلومینیومی و کاملا با فریم گوشی یکپارچه است؛ روی این برآمدگی فلزی، ماژول‌های دوربین به‌شکل حرف «i» جا خوش کرده‌اند و اندکی یادآور Dynamic Island در آیفون ۱۴ پرو هستند.

به‌نظر من طراحی یکپارچه و آلومینیومی پیکسل ۷ پرو ظاهر به مراتب جذاب‌تر و مدرن‌تری بدان بخشیده است؛ اما کماکان لمس لبه‌های تیز برآمدگی دوربین کمی ناخوشایند به‌نظر می‌رسد. به‌عنوان یک نکته‌ی مثبت، باید بگویم که طراحی متقارن این برآمدگی باعث شده تا گوشی روی میز لق نخورد.

چینش کلیدهای فیزیکی را یکی از ضعف‌های جزئی در طراحی پیکسل ۷ پرو می‌دانم؛ برخلاف دستگاه‌های اندرویدی دیگر، کلید پاور پرچم‌دار گوگل بالای کلیدهای کنترل صدا قرار دارد و همین دلیل باعث می‌شود تا مدام به‌جای کلید پاور، کلید صدا را فشار دهید. روی لبه‌ی بالایی، شیاری دیده می‌شود که به آنتن 5G مربوط است، شیار سیمکارت در لبه‌ی سمت راست گوشی قرار دارد.

فریم آلومینیومی دستگاه را پنل‌های شیشه‌ای Gorilla Glass Victus در نمای پشتی و جلویی پیکسل ۷ پرو تکمیل می‌کند. هر دو پنل در لبه‌های کناری‌شان انحنای ظریفی دارند که ظاهر متقارنی به گوشی بخشیده است و باعث می‌شود دستگاه به‌خوبی در دست جای گیرد.

با ابعاد ۸٫۹ × ۷۶٫۶ × ۱۶۲٫۹ میلی‌متری و وزن ۲۱۲ گرمی، پیکسل ۷ پرو یک میلی‌متر کوتاه‌تر، ۰٫۷ میلی‌متر عریض‌تر و ۲ گرم سنگین‌تر از نسل گذشته است؛ اما کماکان از پرچم‌داران سامسونگ و اپل وزن کمتری دارد. دستگاه از گواهی IP68 بهره می‌برد و می‌تواند تا ۳۰ دقیقه، فشار آب در عمق ۱٫۵ متری را تحمل کند.

پیکسل ۷ پرو در سه رنگ خاکستری، سفید و سبز به‌فروش می‌رسد؛ تمامی این مدل‌ها براق هستند و آثار انگشت را به خود می‌گیرند؛ اما در رنگ سفید که برای بررسی در اختیار داشتیم، اثر انگشت و چربی کمتر به‌چشم می‌‌آید.

پیکسل ۷ پرو از صفحه‌نمایش ۶٫۷ اینچی با پنل OLED، وضوح ۳۱۲۰ × ۱۴۴۰ پیکسل، نسبت تصویر کشیده‌ی ۱۹٫۵:۹ و تراکم پیکسلی بسیار خوبِ ۵۱۲ پیکسل‌براینچ بهره می‌برد. این پنل به‌لطف بهره‌گیری از فناوری LTPO، می‌تواند بسته به محتوای در حال نمایش، نرخ نوسازی را بین ۱۰ تا ۱۲۰ هرتز تغییر دهد.

در منوی تنظیمات نمایشگر پیکسل ۷ پرو می‌توان وضوح نمایشگر را از +QHD به وضوح پایین‌ترِ +FHD تغییر داد تا بدین‌ترتیب بار پردازش گرافیکی و مصرف باتری کاهش یافته و تجربه‌ی بازی ارتقا یابد. از طرف دیگر نرخ نوسازی را نیز می‌توان به حالت ثابتِ ۶۰ هرتز تغییر داد.

گوگل حداکثر روشنایی نمایشگر پیکسل ۷ پرو را ۱۵۰۰ نیت اعلام می‌کند؛ این گوشی پرچم‌دار در اندازه‌گیری‌های من به روشنایی ۷۴۹ نیت در حالت دستی و ۱۴۱۹ نیت در حالت خودکار دست یافت که گزینه‌ی دوم به عدد ادعاشده از سوی گوگل نزدیک است؛ هرچند که فاصله‌ی چشم‌گیری با روشنایی ۲۰۴۹ نیتی آیفون ۱۴ پرو مکس دارد.

گوشی پرچم‌دار گوگل قابلیت پخش ویدیوهای HDR با استانداردهای HDR10 و +HDR10 را دارد؛ اما برخلاف آیفون ۱۴ پرو از پسِ استاندارد Dolby Vision برنمی‌آید. پیکسل‌های ۷ پرو در تست‌های من نیز به‌درستی ویدیوهای HDR استریم‌شده روی یوتیوب را تشخیص داده و روشنایی پنل را هم‌گام با ویدیو تنظیم کرد.

پیکسل ۷ پرو دو پروفایل رنگی Adaptive (گزینه‌ی پیش‌فرض) و Natural را در منوی تنظیمات نمایشگر به کاربر ارائه می‌دهد؛ برخلاف سایر پرچم‌دارا بازار، هیچ‌یک از دو پروفایل رنگی قابلیت پوشش کل فضای رنگی وسیع DCI P3 را ندارند و پروفایل Adaptive صرفا کمی رنگ‌های sRGB را اشباع‌تر و زنده‌تر نمایش می‌دهد. گذشته از این مورد، دقت نمایش رنگ‌ها به‌ویژه در پروفایل Natural، بسیار عالی است.

پیکسل ۷ پرو از اسپیکرهای استریو با ترکیب اسپیکری در لبه‌ی پایین و اسپیکر مکالمه در لبه‌ی بالایی استفاده می‌کند. صدای خروجی از اسپیکرها به‌اندازه‌ی پرچم‌داران دیگر متعدل نیست؛ اما می‌توان از اختلاف آن‌ها چشم‌پوشی کرد. بلندی صدای اسپیکرها و عملکرد آن‌ها در پوشش فرکانس‌های میانی و بالا، پابه‌پای دستگاه قدرتمندی همچون آیفون ۱۴ پرو می‌آید؛ اما در فرکانس‌های پایین، از این گوشی کم می‌آورد و بیس‌های چندان کوبنده‌ای تولید نمی‌کند.

نرم‌افزار و تجربه‌ی کاربری گوشی‌های پیکسل نقطه‌ی قوت اصلی آن‌ها به‌شمار می‌آید و در دنیایی متفاوت از اندرویدی‌های دیگر قرار دارد؛ پیکسل ۷ پرو نیز از همین روند پیروی می‌کند. پرچم‌دار جدید گوگل با اندروید ۱۳ به‌فروش می‌رسد و سه سال به‌روزرسانی نرم‌افزاری و پنج سال به‌روزرسانی امنیتی دریافت می‌کند؛ اینکه گوشی گوگل یک سال کمتر از گوشی‌های سامسونگ، پشتیبانی نرم‌افزاری می‌شود؛ امری نابخشودنی است.

در سیستم‌عامل پیکسل ۷ از اپلیکیشن‌های اضافی یا تبلیغاتی خبری نیست؛ در گوشی‌تان با دو اپ گالری، دو تقویم یا دو فروشگاه مواجه نخواهید شد. از قابلیت‌های شخصی‌سازی گرفته تا بخش اعلانات و گزینه‌های تنظیمات سریع، همه و همه، آن‌طوری هستند که گوگل می‌خواهد. سرتاسر سیستم‌عامل، یکپارچگی عمیقی با سرویس‌های گوگل دارد.

گذشته از تمام موارد آشنای اندروید، گوگل تعدادی قابلیت را نیز به‌طور اختصاصی برای گوشی‌های پیکسل توسعه داده است که در دستگاه‌های اندرویدی دیگر نمی‌توان پیدا کرد. در ادامه به‌طور مختصر با جذاب‌ترین قابلیت‌های نرم‌افزاری پیکسل ۷ آشنا می‌شویم.

دستیار صوتی Google Assistant می‌تواند به‌جای شما به تماس‌های دریافتی یا پیغام‌های خودکار پاسخ دهد؛ متأسفانه محدودیت‌های رجیستری باعث می‌شود تا نتوانیم موارد این‌چنینی را در زومیت آزمایش کنیم؛ البته بعید هم می‌دانم که بتوان از قابلیت پاسخ‌گویی خودکار تماس‌ها در ایران استفاده کرد.

پیکسل ۷ پرو می‌تواند بدون نیاز به اینترنت، پیام‌های صوتی را به متن تبدیل کند، برای فیلم‌ها زیرنویس بسازد یا حتی با دقت شگفت‌انگیزی، صدای ضبط‌شده را به حالت متنی درآورد؛ البته این قابلیت هنوز از زبان فارسی پشتیبانی نمی‌کند و فعلا به چند زبان محدود مانند انگلیسی، آلمانی و ژاپنی محدود است.

پرچم‌دار گوگل می‌تواند متن‌ها را نیز به‌سادگی از عکس‌ها یا اسکرین‌شات‌هایتان استخراج کند؛ این قابلیت، متون فارسی را نیز به‌خوبی تشخیص می‌دهد.

در اپلیکیشن Photos، قابلیتی موسوم به Unblur اضافه شده است که با کمک هوش مصنوعی، وضوح عکس‌های تار را افزایش می‌دهد. کیفیت عملکرد این قابلیت به وضعیت و نوع سوژه‌ی عکس بستگی دارد.

گوگل امسال قابلیت تشخیص چهره برای احراز هویت کاربر را نیز به پیکسل اضافه کرده است. این قابلیت از اطلاعات دوربین سلفی استفاده می‌کند و با بهره‌گیری از هوش مصنوعی، عملکرد سریعی در شناسایی چهره‌ی کاربر به‌نمایش می‌گذارد؛ اما در تاریکی، دقت آن پایین می‌آید.

نرم‌افزار بهینه‌ی گوگل و نمایشگر ۱۲۰ هرتزی دست به دست هم می‌دهند تا پیکسل ۷ پرو، تجربه‌ی بسیار لذت‌بخشی را در اختیار کاربر قرار دهد؛ سیستم‌عامل گوشی بسیار روان است و انیمیشن‌های آن حین جابه‌جایی بین بخش‌های مختلف رابط کاربری به‌نرمی هرچه تمام صورت می‌گیرد؛ گویی پنجره‌ها روی هم سُر می‌خورند.

پیکسل ۷ پرو دومین نسل از تراشه‌ی اختصاصی گوگل موسوم به Tensor G2 را در دل خود دارد؛ تراشه‌ای که روی کاغذ تفاوت چشمگیری با نسل قبل ندارد؛ اما گوگل ادعا می‌کند که G2 باعث بهبود مصرف باتری پیکسل ۷ می‌شود. برخلاف تراشه‌های رقیب، G2 چهار نانومتری نیست و با لیتوگرافی ۵ نانومتری سامسونگ تولید می‌شود.

گوگل همچنان از ترکیب غیرمرسوم ۴ + ۲ + ۲ شامل دو هسته‌ی پرقدرت، دو هسته‌ی میانی و چهار هسته‌ی کم‌مصرف در پردازنده‌ی مرکزی (CPU) تراشه‌ی Tensor G2 استفاده می‌کند. شرکت مستقر در مانتین‌ویو حتی در نوع هسته‌‌ها نیز تغییر چندانی ایجاد نکرده و صرفاً فرکانس هسته‌های پرقدرت و میانی را اندکی افزایش داده است.

در ساختار پردازنده‌ی مرکزی Tensor G2 از هسته‌های جدیدی همچون Cortex X2 یا Cortex A710 و Cortex A510 خبری نیست. همانند نسل قبلی، Cortex X1 و Cortex A55 نقش هسته‌های پرقدرت و کم‌مصرف را ایفا می‌کنند؛ اما هسته‌های میانی از Cortex A76 به Cortex A78 ارتقا یافته است.

پردازنده‌ی گرافیکی تنسور G2 با ارتقا از Mali G78 MP20 به Mali G710 MP07 پیشرفت چشمگیری را تجربه می‌کند. پردازنده‌ی گرافیکی جدید تنسور با نمونه‌ی Mali G710 MC10 به‌کاررفته در Dimensity 9000 شباهت دارد. این ماژول به‌لطف تغییراتی در معماری، در زمینه‌ی پردازش گرافیک Vulkan نیز بهبودهایی را تجربه می‌کند.

گوگل می‌گوید TPU جدید به‌کاررفته در G2 بالغ‌بر ۶۰ درصد قدرتمندتر و ۲۰ درصد بهینه‌تر از نمونه‌ی به‌کاررفته در نسل گذشته است. این ماژول وظیفه‌ی پردازش‌هایی همچون Photo Unblur و Cinematic Blur را برعهده دارد.

پیکسل ۷ پرو در پنج مدل ۱۲۸ | ۸، ۲۵۶ | ۸، ۱۲۸ | ۱۲، ۲۵۶ | ۱۲ و ۵۱۲ | ۱۲ گیگابایت با رم LPDDR5 و حافظه‌ی ذخیره‌سازی پرسرعت UFS 3.1 به‌فروش می‌رساند؛ ما نسخه‌ی ۱۲۸ گیگابایتی با رم ۱۲ گیگابایتی را برای بررسی در اختیار داشتیم که هنگام نگارش بررسی پیش‌رو در بازار ایران با قیمت حدودی ۴۲ میلیون تومان به‌فروش می‌رسد.

سرعت خواندن دیتا در پیکسل ۷ پرو پیشرفت چشم‌گیری را در مقایسه‌با نسل گذشته تجربه می‌کند؛ اما پرچم‌دار جدید گوگل چه از لحاظ سرعت خواندن، چه نوشتن دیتا، بسیار ضعیف‌تر از رقبا ظاهر می‌شود.

تراشه‌ی جدید گوگل در زمینه‌ی قدرت پردازش CPU و عملکرد در بازی‌ها، اندکی بهتر از نسل گذشته عمل می‌کند؛ اما مقابل Apple A16، حکمران فعلی تراشه‌های موبایل، با اختلاف ۴۰ درصدی شکست می‌خورد، این تراشه از Snapdragon 8 Gen 1 نیز ضعیف‌تر ظاهر می‌شود.

ضعف تراشه‌ی گوگل بیش‌از هرچیز دیگری، در بازی‌های سنگین همچون Genshin Impact به‌چشم می‌آید؛ در شرایطی که آیفون ۱۴ پرو مکس این بازی را با نرخ میانگین ۵۸ و گلکسی اس ۲۲ اولترا با ۴۵ فریم‌برثانیه اجرا می‌‌کند، پیکسل ۷ پرو به نرخ میانی ۳۳ فریم‌برثانیه می‌رسد و در پاره‌ای از دقایقی به زیر ۲۵ فریم‌برثانیه نیز افت می‌کند. پرچم‌دار گوگل در بازی‌های سبک‌تر مثل Call of Duty عملکرد مطلوبی را به‌نمایش می‌گذارد.

تراشه‌ی Tensor G2 نیز مانند سایر تراشه‌های ۴ و ۵ نانومتری ساخت سامسونگ، استعداد بالایی در افت عملکرد و داغ‌شدن دارد؛ هنگام اجرای بازی‌های سنگین، هنگام شارژ شدن یا حتی دانلود فایل‌های حجیم، داغ‌شدن بدنه‌ی پیکسل ۷ پرو را حس خواهید کرد. پرچم‌دار سامسونگ در تست پایداری عملکرد زومیت نیز با افت ۴۰ درصدی مواجه شد.

پیکسل ۷ پرو همانند نسل گذشته از باتری ۵۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی برای تأمین انرژی موردنیازش استفاده می‌کند و با پشتیبانی از فناوری شارژ سریع USB Power Delivery 3.0 و شارژ بی‌سیم، با حداکثر توان ۲۳ وات نیز شارژ می‌شود؛ البته درون جعبه‌ی دستگاه خبری از شارژر نیست؛ اما با هر شارژر PD سریع می‌توان آن را ظرف یک ساعت و ۵۰ دقیقه شارژ کرد.

در بررسی‌های من، پیکسل ۷ پرو در زمینه‌ی پخش ویدیو، با مدت‌زمان ۱۹ ساعت و ۱۰ دقیقه، پابه‌پای گلکسی اس ۲۲ اولترا و پیکسل ۶ پرو آمد؛ در استفاده‌های روزمره نیز با ۱۰ ساعت و ۳۶ دقیقه روشن‌ماندن صفحه‌نمایش، حدود ۲ ساعت بهتر از نسل گذشته عمل کرد.

اساس و بنیان دوربین پیکسل ۷ پرو تفاوتی با نسل گذشته ندارد؛ اما غول موتورهای جست‌وجو بهبودهای ریز و در عین‌حال سودمندی را در آن به‌وجود آورده است؛ بهبودهایی مانند اضافه‌شدن فوکوس خودکار به دوربین اولتراواید و زوم اپتیکال بیشتر که تجربه‌ی عکاسی کاربر را ارتقا می‌دهد.

گوگل اطلاعاتی درباره‌ی سازنده‌ی حسگرها ارائه نمی‌دهد؛ اما با توجه به شباهت‌های فنی، می‌توان حدس زد که دوربین اصلی (واید) از همان حسگر ۵۰ مگاپیکسلی و 1/1.31 اینچیِ GN1 سامسونگ استفاده می‌کند. این حسگر در پسِ لنزی با فاصله‌ی کانونی معادلِ ۲۵ میلی‌متری، دیافراگم بازِ f/1.9 و لرزش‌گیر اپتیکال قرار دارد.

دوربین اصلی از فیلتر رنگی Quad-Bayer استفاده می‌کند؛ بدین‌مفهوم که هر ۴ پیکسل ۱٫۲ میکرومتری مجاور، رنگ یکسانی را مقابل خود می‌بینند و با تشکیل یک پیکسل بزرگ‌ترِ ۲٫۴ میکرومتری، نور بیشتری را جذب می‌کنند و عکاسی در تاریکی را ارتقا می‌دهند. پیکسل ۷ پرو همواره عکس‌های ۱۲٫۵ مگاپیکسلی می‌گیرد و از حالتی برای عکاسی با وضوح بومی ۵۰ مگاپیکسلی نیز خبری نیست.

دوربین تله‌فوتو همانند گذشته ۴۸ مگاپیکسلی است؛ اما حسگر آن از مدل 1/2.0 اینچی نسل گذشته، به نمونه‌ی کوچک‌ترِ 1/2.55 اینچی با پیکسل‌های ۰٫۷ میکرومتری تغییر کرده، از طرف دیگر لنزِ ۱۲۰ میلی‌متری و f/3.5 دوربین نیز اکنون به‌جای ۴ برابر، قابلیت زوم اپتیکال ۵ برابری نسبت به دوربین اصلی را ارائه می‌دهد.

دوربین تله‌فوتو مانند دوربین اصلی از فیلتر رنگی Quad-Bayer برای تجمیع چهار به یک پیکسل‌ها استفاده می‌کند؛ البته عکس‌های آن به‌جای ۱۲ مگاپیکسل با وضوح ۱۲٫۵ مگاپیکسل ذخیره می‌شوند. این دوربین از لرزش‌گیر اپتیکال و فوکوس خودکار PDAF نیز بهره می‌برد.

دوربین اولتراواید از همان حسگر ۱۲ مگاپیکسلی و 1/2.9 اینچی با پیکسل‌های ۱٫۲۵ میکرومتری نسل قبل استفاده می‌کند؛ با این تفاوت که لنز پیکسل ۷ پرو عریض‌تر از گذشته است (۱۲۶ درجه در برابر ۱۱۴ درجه) و مجموعه‌ی دوربین از قابلیت فوکوس خودکار بهره می‌برد که برای ثبت عکس‌های ماکرو به‌کار می‌رود. پرچم‌دار گوگل عکس‌های اولتراواید را نیز با ابعاد ۱۲٫۵ مگاپیکسل ذخیره می‌کند.

دوربین سلفی از حسگر ۱۱ مگاپیکسلی (۱۰٫۸ مگاپیکسل به‌طور دقیق‌تر) با ابعاد 1/3.1 اینچ و پیکسل‌های ۱٫۲۲ میکرومتری بهره می‌برد؛ این حسگر در پس لنز واید ۲۱ میلی‌متری و دیافراگم f/2.2 قرار دارد.

عکس‌های پیکسل ۷ پرو همان حس‌وحال پیکسل‌های قبلی را انتقال می‌دهند؛ رنگ‌های زنده و شفاف، جزئیات زیاد، کنتراست بالا و گستره‌ی دینامیکی بسیار وسیع؛ این ویژگی‌ها را با نسبت کم یا زیاد، در عکس‌های تمام دوربین‌های پیکسل ۷ پرو می‌توان مشاهده کرد.

در نمونه عکس‌های بالا چنانچه به سایه‌ها دقت کنید، متوجه خواهید شد که پیکسل جزئیات بیشتری را از تاریکی بیرون کشیده؛ از طرف دیگر، کنتراست کلی عکس نیز بالاتر از نمونه‌ی ثبت‌شده با اس ۲۲ اولترا است.

گالری عکس‌های پیکسل ۷ پرو در طول روز

پیکسل در تاریکی نیز تا حد زیادی استایل عکاسی خود را حفظ می‌کند؛ بنابراین باز هم شاهد کنتراست بالا و رنگ‌های زنده در عکس‌ها هستیم؛ اما باید توجه داشته باشید که چنانچه نور محیطی از یک حدی کمتر باشد، گوشی در فوکوس‌کردن دچار خطا می‌شود و عکس تاری را ثبت می‌کند.

در عکس‌های بالا، پیکسل کنترل بهتری روی نور مصنوعی محیطی دارد و اندکی جزئیات بیشتری را نیز از دل نقاط تاریک تصویر بیرون کشیده است.

گالری عکس‌های پیکسل ۷ پرو در تاریکی

پیکسل از دوربین تله‌فوتو فقط برای زوم استفاده می‌کند و قابلیت عکاسی پرتره با آن را در اختیار کاربر قرار نمی‌دهد؛ این دوربین بزرگ‌نمایی ۵ برابری را نسبت به قاب تصویر دوربین اصلی به‌ارمغان می‌آورد.

عکس‌های ۵ برابری جزئیات مطلوبی را به‌نمایش می‌گذارند؛ اما همان‌طور که در تصاویر بالا نیز مشاهده می‌کنید، رنگ‌ها و کنتراست کلی عکس دوربین تله‌فوتو به‌اندازه‌ی دوربین اصلی زنده و سطح بالا نیست.

زوم ۱۰ برابری پیکسل ۷ پرو

پیکسل ۷ پرو زوم‌های بیشتر از ۵ برابر را با کراپ تصویر دوربین تله‌فوتو و Upscale به‌کمک هوش مصنوعی ثبت می‌کند و برای زوم‌های زیر ۵ برابر نیز از ترکیب تصویر دوربین تله‌فوتو و دوربین اصلی استفاده می‌کند.

پیکسل ۷ پرو در بزرگ‌نمایی ۱۰ برابری نیز عملکرد بسیار مطلوبی را به‌نمایش می‌‌گذارد؛ به‌طوری که وضوح و جزئیات آن از عکس ثبت‌شده با دوربین تله‌فوتوی ۱۰ برابری اس ۲۲ اولترا نیز بیشتر است.

زوم ۳۰ برابری پیکسل ۷ پرو

عکس‌های بالا که با بزرگ‌نمایی دیجیتال ۳۰ برابری ثبت شده‌اند، نشان می‌دهند که دو گوشی پیکسل ۷ پرو و اس ۲۲ اولترا در این زمینه عملکرد کم‌وبیش مشابهی را به‌نمایش می‌گذارند.

گالری عکس‌های زوم پیکسل ۷ پرو

همان‌طور که اشاره کردم، پیکسل ۷ پرو عکس‌های پرتره با دوربین تله‌فوتو ثبت نمی‌کند و در عوض دو حالت 1x و 2x را هنگام عکاسی پرتره در اختیارتان می‌گذارد که هر دو با دوربین اصلی ثبت می‌شوند؛ توجه داشته باشید که این عکس‌ها در مقایسه با حالت‌های 1x و 2x عادی، زوم‌تر یا به‌اصطلاح بسته‌تر هستند.

پیکسل ۷ پرو عکس‌های پرتره‌ی بسیار جذابی را ثبت می‌کند؛ به‌عنوان مثال در عکس پرتره‌ی بالا، به جزئیات موی صورت و بافت لباس توجه کنید. پرچم‌دار گوگل در زمینه‌ی تفکیک سوژه از پس‌زمینه نیز رضایت‌بخش ظاهر می‌شود؛ اما دقت آن به‌اندازه‌ی کهکشانی سامسونگ نیست.

عکاسی ماکرو پیکسل ۷ پرو چندان چشم‌گیر نیست؛ گوشی هنگام فوکوس‌کردن اندکی دچار چالش می‌شود و عکس خروجی نیز به‌اندازه‌ی رقیبی مثل اس ۲۲ اولترا شفاف و پروضوح نیست.

پیکسل ۷ پرو با تمامی دوربین‌هایش قابلیت فیلم‌برداری 4K با نرخ ۶۰ فریم‌برثانیه را دارد؛ حتی می‌توان برخلاف اس ۲۲ اولترا، حین فیلم‌برداری در این حالت، بین دوربین‌ها سوئیچ کرد؛ اما ویدیوهای ۶۰ فریم‌برثانیه نویز زیادی دارند و جزئیاتشان چندان چشمگیر نیست، در ویدیوهای ۳۰ فریم‌برثانیه وضعیت بهتری را شاهد هستیم و جزئیات ویدیوها از اس ۲۲ اولترا نیز فراتر می‌رود؛ البته رنگ‌ها و کنتراست ویدیوها در سطح عکس‌های پیکسل نیست.

در بخش فیلم‌برداری یک حالت Cinematic نیز وجود دارد که قرار است به ویدیوهایتان جلوه‌ی سینمایی با امکان محو کردن پس‌زمینه را بدهد. این ویدیوها به وضوح 1080p و نرخ‌های ۲۴ و ۳۰ فریم‌برثانیه محدود هستند و گوشی در آن‌ها عملکرد ناامیدکننده‌ای را از نظر سوئیچ روی سوژه‌های متحرک و تفکیکشان از پس‌زمینه به‌نمایش می‌گذارد.

پیکسل ۷ پرو گوشی بسیار سریع و کارآمدی است که بسیاری از کاستی‌های نسل گذشته را جبران می‌کند؛ اما احتمالا طراحی‌اش باب میل برخی نباشد. پیکسل ۷ پرو سریع‌ترین پردازنده یا بزرگ‌ترین دوربین دنیای موبایل را ندارد؛ اما گوگل به‌خوبی توانسته تا ضعف‌های سخت‌افزاری‌اش را با نرم‌افزار بهینه و هوشمند بپوشاند.

پرچم‌دار جدید گوگل رابط کاربری نرم، یک‌دست، مینیمالیستی و فوق‌العاده لذت‌بخشی را در اختیارتان می‌گذارد و یکپارچگی کم‌نظیری با سرویس‌های گوگل دارد و نمودی واقعی از کاربرد عملی هوش مصنوعی در زندگی روزمره‌ی افراد را به تصویر می‌کشد.

دوربین پیکسل ۷ پرو عمدتا عکس‌هایی جذاب و چشم‌نواز با انبوهی از جزئیات ثبت می‌کند؛ اما کماکان در بحث فیلم‌برداری حریف آیفون‌های اپل نمی‌شود. نسخه‌ی ۱۲ | ۱۲۸ گیگابایتی این گوشی هم‌اکنون با قیمت ۴۲ میلیون تومان به‌فروش می‌رسد؛ در این محدوده بهترین رقیبی که می‌توان برای پیکسل متصور بود، گلکسی اس ۲۲ اولترا است که با قلم S Pen-اش خود را از رقبا متمایز می‌کند.