بررسی شیائومی ۱۳ لایت؛ باخت به سامسونگ در زمین خودی

شیائومی ۱۳ لایت را باید ارزان‌قیمت‌ترین عضو از سری گوشی‌های پرچمدار شیائومی بدانیم؛ البته نه بدین معنی که با دستگاهی پرچمدار یا حتی قاتل‌پرچمدار طرف هستیم، بلکه درباره‌ی دستگاهی صحبت می‌کنیم که در مسیر تبدیل‌شدن به یک پرچمدار، در ایستگاه میان‌رده‌ها توقفی کرده و از قطار پیشرفت جامانده است.

شیائومی ۱۳ لایت در تمامی بخش‌ها در دسته‌بندی «میان‌رده» قرار می‌گیرد و هیچ بخشی از آن تنه‌ای به پرچمداران نمی‌زند. از تراشه گرفته تا بدنه و دوربین و حتی بلندگو که باوجود تمام ادعاهای بزرگی که دارد، عقب‌گردی بزرگ دربرابر شیائومی ۱۲ لایت به‌حساب می‌آید.

باتوجه به برچسب قیمتی ۱۷ میلیون تومانی ۱۳ لایت در بازار کشور، نزدیک‌ترین رقیب آن به‌طور قطع گلکسی A54 سامسونگ خواهد بود؛ میان‌رده‌ای محبوب که تمامی فاکتورهای مورنیاز برای تبدیل شدن به بهترین میان‌رده‌ی بازار را باخود یدک می‌کشد. پس سوال اصلی اینجاست که آیا می‌توان شیائومی ۱۳ لایت را به‌جای A54 پیشنهاد کرد؟

تماشا در یوتیوب

برخلاف آنچه معمولا در اعضای یک سری دیده می‌شود، ۱۳ لایت شباهتی به شیائومی ۱۳ و شیائومی ۱۳ پرو ندارد و باید طراحی آن را مغلمه‌‌ای از تمامی مدل‌ها دانست؛ به بیان ساده‌تر شیائومی ۱۳ لایت فریم خود را از مدل ۱۳ پرو، قاب دوربین را از شیائومی ۱۳ و قاب دایره‌ای شکل دوربین اصلی و اولتراواید را از شیائومی ۱۳ اولترا به‌عاریت گرفته است. از شباهت بریدگی کپسولی شکل دوربین سلفی به آیفون‌های ۱۴ پرو و پرو مکس نیز غافل نشویم که به‌تنهایی توضیحاتی را با خود به‌همراه دارد.

شیائومی ۱۳ لایت را باید نسخه گلوبال شیائومی Civi 2 دانست؛ محصولی که تنها ۲۰ روز بعد از معرفی خانواده آیفون ۱۴ به‌بازار عرضه شد. باتوجه به اینکه شیائومی بریدگی مورد بحث را با ویژگی نرم‌افزاری همراه نکرده است و همچنین نمی‌توان در طول مدت ۲۰ روز یک محصول کاملا جدید را به تولید انبوه رساند، باید تشابه آن با آیفون ۴ پرو / پرو مکس را یک تصادف بدانیم.

از سوی دیگر بریدگی کپسولی سمت راست پیش‌تر توسط سامسونگ در گلکسی S10 پلاس استفاده شده بود و قرینه‌ی آن نیز در گوشی‌های هواوی به‌کار گرفته می‌شد! پس قراردادن آن در مرکز دستگاه عاقلانه‌ترین کار بود که شوربختانه (ازنظر شیائومی) با عرضه‌ی آیفون ۱۴ پرو / پرو مکس هم‌زمان شد.

فریم براق دستگاه کاملا از پلاستیک ساخته شده است؛ اما ظاهر آن شباهت زیادی به فلز دارد. حتی برخلاف دیگر فریم‌های پلاستیکی، اعوجاج چندانی در سطح فریم مشاهده نمی‌شود تا به‌راحتی به جنس پلاستیکی آن پی‌ببریم. خوشبختانه چینی‌ها در پنل پشت دستگاه خساست را کنار گذاشته و از شیشه استفاده کرده‌اند که سطح براق آن بستری مناسب برای جذب چربی و اثرانگشت خواهد بود.

شیائومی گوشی ۱۳ لایت را در سه‌رنگ آبی، مشکی و صورتی عرضه می‌کند و از رنگ محبوب سفید خبری نیست! مدل صورتی که ما در اختیار داریم با تاباندن نور، رنگ‌های سبز و آبی را منعکس می‌کند و بافت یخی پشت شیشه‌ی آن احتمالا در هر سه رنگ به‌صورت مشترک مورد استفاده قرار گرفته باشد.

لبه‌ی تخت بالای فریم ۱۳ لایت برایم یادآور یکی از محبوب‌ترین مدل‌های هواوی یعنی P30 Pro بود؛ اما شیائومی برخلاف آنچه انتظار می‌رفت لبه‌ی پایین را تخت طراحی کرده و انحنایی مشابه طرفین دستگاه برای آن درنظر گرفته است! افزون‌براین در قسمت دکمه‌ها می‌توان ردپایی از طراحی کره‌ای‌ها یافت که در گلکسی S20 دیده بودیم؛ بدین‌ترتیب از منظر طراحی با دستگاهی روبه‌رو هستیم که ردای «شتر گاو پلنگ» به‌راحتی برتن آن می‌نشیند.

لبه‌ی بالایی فریم شیائومی ۱۳ لایت علاوه‌بر فرستنده‌ی IR و میکروفون ثانویه‌ی حذف نویز، لوگوی دالبی اتموس را نیز میزبانی می‌کند که باتوجه به Mono بودن بلندگوی دستگاه، ادعایی عجیب تلقی می‌شود؛ ادعایی که صحت آن را در ادامه بررسی خواهیم کرد.

به‌عنوان جمع‌بندی بخش طراحی باید به خوش‌دستی ۱۳ لایت و راحتی استفاده از آن با یک دست اشاره کنم؛ ویژگی بسیار خوبی که وجودش را باید مدیون نسبت تصویر ۲۰:۹ و حاشیه‌های کم اطراف نمایشگر باشیم که خود آن نیز به‌علت خمیدگی طرفین نمایشگر میسر شده است.

بااینکه نمایشگر خمیده تاثیر مثبت زیادی بر زیبایی دستگاه می‌گذارد؛ اما به‌همراه خود مشکلاتی چون Ghost Touch را نیز به‌همراه دارد! مشکلی که هنگام بررسی و عکاسی با دستگاه بارها با آن برخورد کردم و نمایشگر دستگاه یا لمس‌های ناگهانی داشت یا به دلیل تماس با انگشتی دیگر به‌کلی به‌فرمان‌ها پاسخ‌گو نبود!

طراحی دستگاه باوجود زیبایی‌اش (که البته موضوعی کاملا سلیقه‌ای به‌شمار می‌رود)، احتمالا در برخی مواقع دردسرساز خواهد شد و با نادیده‌گرفتن لمس صفحه یا لمس ناگهانی، حسابی اسباب عصبانیت را فراهم خواهد کرد.

تمامی اعضای سری شیائومی ۱۳ از نمایشگر ۱۰ بیتی با امکان نمایش یک میلیارد رنگ استفاده می‌کنند؛ اما در اقدامی عجیب، ارزان‌ترین عضو از این سری به نمایشگر ۱۲ بیتی با امکان نمایش ۶۸ میلیارد رنگ مجهز شده است!

نمایشگر شیائومی ۱۳ لایت را در مدل سال گذشته نیز دیده بودیم و به‌همین دلیل با اطمینان می‌توانیم پنل مذکور را مدلی با عمق رنگی ۱۰ بیتی بدانیم که بااستفاده از فناوری FRC یا کنترل نرخ‌فریم عمق رنگی ۱۲ بیتی را شبیه‌سازی می‌کند. در این فناوری، پیکسل‌ها به‌تنهایی توانایی نمایش رنگ‌ها در عمق ۱۲ بیت را ندارند و با جابه‌جایی سریع پیکسل‌ها بین ۲ کد رنگی نزدیک به رنگ اصلی، نمایش کد رنگی میانی را به‌کاربر القا می‌کنند.

نمایشگر ۶٫۵۵ اینچی شیائومی ۱۳ لایت دو فضای رنگی sRGB و DCI-P3 را به‌طور کامل پوشش می‌دهد؛ اما توانمندی‌های پنل به‌همین‌جا ختم نمی‌شود و با ارائه‌ی نتایجی فوق‌العاده درزمینه‌ی دقت رنگی، برتری خود را به دیگر رقیبان خود ازجمله گلکسی A54 ثابت می‌کند.

پروفایل‌های رنگی Vivid و Saturated در تنظیمات نمایشگر رنگ‌ها را در فضای رنگی DCI-P3 نمایش می‌دهند و پروفایل Natural همان‌طور که از نامش پیداست رنگ‌ها را طبیعی و به‌دور از اغراق در فضای رنگی sRGB نمایش می‌دهد.

پرواضح‌است که دقت بالای رنگ بدون وجود روشنایی کافی ارزش چندانی نخواهد داشت و شیائومی با دانش به‌این موضوع ۱۳ لایت را به‌پنلی با حداکثر روشنایی ۱۰۰۰ نیت مجهز کرده است؛ البته در آزمون‌های زومیت، به عدد ۱۱۴۵ نیت دست پیدا کردیم که ۱۴ درصد فراتر از ادعای شیائومی بود.

شیائومی ۱۳ لایت برخلاف سال گذشته از یک بلندگو با پشتیبانی از Dolby Atmos استفاده می‌کند. سطح کیفی بلندگو برای پخش موزیک‌های آرام را باید با کلمه‌ی «مناسب» توصیف کنیم؛ چراکه صدای وکال با کیفیت مطلوب از دستگاه خارج می‌شود؛ اما با شلوغ‌تر شدن موزیک و درنتیجه به‌هم‌ریختن فرکانس‌ها، بهترین صدا را در حجم صدای ۷۰ تا ۸۰ درصد خواهید شنید.

با فعال‌شدن ویژگی Dolby Atmos جزئیات صدا افزایش محسوسی را تجربه می‌کنند در برخی سناریوها نیز می‌توان افزایش حجم صدا را نیز احساس کرد؛ اما همچنان جای خالی بیس قدرتمند حس می‌شود. به‌طورکلی فعال یا غیرفعال کردن Dolby Atmos بستگی به فاکتورهای مختلفی در صدای خروجی خواهد داشت که تأثیر مستقیمی در بهتر یا بدتر کردن کیفیت صدای خروجی خواهد گذاشت.

رابط کاربری MIUI با تمام ویژگی‌های مثبتی که دارد، اخیرا به پاشنه‌ی آشیلی برای محصولات شیائومی تبدیل شده است. این پوسته در مدل‌هایی با قدرت پردازشی ضعیف‌تر، عملکردی غیرقابل‌قبول را ارائه می‌کند؛ اتفاقی که برای عده‌ی کثیری از کاربران قابل‌قبول نخواهد بود. از سوی دیگر بعضاً با یک به‌روزرسانی، عملکرد دستگاه دست‌خوش تغییرات منفی متعددی خواهد شد.

شیائومی را باید شرکتی نامطمئنی در ارائه‌ی به‌روزرسانی بدانیم؛ خصوصا برای گوشی‌های میان‌رده که به‌ظاهر اهمیت چندانی برای شرکت ندارند؛ البته اخیرا محصولات این شرکت چینی وضعیت بهتری را تجربه می‌کنند؛ اما باید درنظر داشته باشیم که چنین وضعیتی با افزوده‌نشدن ویژگی‌های جدید میسر شده است! درواقع شیائومی با اضافه نکردن ویژگی‌های جدید به نسخه‌ی گلوبال MIUI 14 موفق شده تا سطح باگ‌های آزاردهنده آن را تا حد زیادی کنترل کند.

طبق آن‌چه گفته شد، مدل‌های پرچمدار و برخی از مدل‌های نظرکرده که در دسته‌ی میان‌رده‌ها قرار می‌گیرند وضعیت بهتری خواهند داشت که احتمالا ۱۳ لایت جزو همین دسته‌بندی باشد.

شیائومی میان‌رده‌ی پریمیوم خود را در کمال تعجب با اندروید ۱۲ عرضه می‌کند؛ درحالی‌که طبق سیاست به‌روزرسانی نرم‌افزاری این شرکت، ۱۳ لایت درمجموع ۳ به‌روزرسانی اندروید را دریافت خواهد کرد. چنین تصمیمی از سوی چینی‌ها زمانی گرفته می‌شود که درحال‌حاضر تمامی مدل‌های رقبا با اندروید ۱۳ وارد بازار می‌شوند!

با نگاه از زاویه‌ای دیگر می‌توان متوجه شیطنت شیائومی نیز شد؛ این شرکت با افزایش پشتیبانی نرم‌افزاری از ۲ به ۳ سال، سعی می‌کند فاصله‌ی میان پشتیبانی خود و سامسونگ را کم‌رنگ‌تر کند! اما با ارائه‌ی دستگاه با اندروید ۱۲ درحالی‌که به‌روزرسانی اندروید ۱۳ حاضر است، همچنان همان پشتیبانی ۲ ساله را با ظاهر ۳ ساله ارائه می‌کند!

آخرین نسخه‌ی اندروید پشتیبانی‌شده توسط شیائومی ۱۳ لایت، اندروید ۱۵ خواهد بود درصورتی که گلکسی A54 با قیمتی مشابه، با اندروید ۱۳ عرضه شده است و به‌روزرسانی اندروید ۱۷ را نیز دریافت خواهد کرد! باتوجه به پیشرفت‌های روزافزون فناوری، ۲ به‌روزرسانی بزرگ اندروید قطعا با ویژگی‌های جدیدی همراه خواهد بود که متاسفانه شیائومی ۱۳ لایت از آن بی‌بهره خواهد بود.

صحبت درباره‌ی نرم‌افزار به‌درازا کشید و بهتر است به ویژگی‌های نرم‌افزاری MIUI 14 بپردازیم. همان‌طور که اشاره شد تفاوت‌های MIUI 13 و MIUI 14 به «هیچ» محدود می‌شود! به‌معنای واقعی کلمه هیچ تفاوتی میان این دو نسخه وجود ندارد و تنها به تغییر نام نسخه اندروید بسنده شده است.

از ویژگی‌های شاخص MIUI 14 (و نسخه‌ی پیشین) باید به Floating Windows و Sidebar اشاره کنیم که به‌نوعی مکمل یکدیگر محسوب می‌شوند. با فعال کردن Sidebar می‌توانید به‌راحتی برنامه‌های موردنظر خود را به‌صورت Floating Window (پنجره شناور) اجرا کنید. متاسفانه برنامه تنها از طریق ضربه (Tap) قابل اجرا خواهند بود و نمی‌توان همانند One UI نرم‌افزار را با Drag & Drop اجرا کرد.

ویژگی جذاب بعدی فولدرهای ۲×۲ و ویجت‌های ۲×۲ است که زیبایی ظاهری صفحه‌ی اصلی دستگاه را دوچندان می‌کند و شخصی‌سازی وسیع‌تری را دراختیار کاربر قرار می‌دهد. باید درنظر داشته باشید که شیائومی در نسخه‌ی چین MIUI 14 نسخه‌ای متفاوت از مدل‌های گلوبال را عرضه می‌کند و ازنظر ظاهری تفاوت‌های عمده‌ای میان دو نسخه وجود دارد. پنل ویجت‌ها به‌همراه خود ویجت‌ها و همچنین جلوه‌های نرم‌افزاری و حتی کنترل سنتر در نسخه چین، طراحی متفاوتی را تجربه می‌کنند.

اخیرا و هنگام نگارش متن بررسی، شیائومی نسخه‌ی ۱۴٫۰٫۱ از پوسته‌ی MIUI 14 را به‌همراه اندروید ۱۳ برای ۱۳ لایت منتشر کرد که هیچ تفاوتی ازنظر ویژگی‌های نرم‌افزاری با نسخه پیشین ندارد.

بد نیست که در این بخش اشاره‌ای هم به ویژگی‌های امنیتی دستگاه داشته باشیم. ۱۳ لایت از حسگراثرانگشت زیر نمایشگر استفاده می‌کند و از نظر سرعت و دقت، هم‌تراز با گلکسی A54 ظاهر می‌شود.

درکنار حسگر اثرانگشت، برای افزایش سرعت می‌توان از سیستم تشخیص‌چهره ۲-بعدی نیز استفاده کرد. دراین سیستم دستگاه از امنیت به‌مراتب کمتری بهره خواهد برد؛ اما همچنان با بهبودهایی که اخیرا اعمال شده است، امکان قفل‌گشایی با عکس کاربر وجود ندارد.

میان‌رده‌ی جدید شیائومی از تراشه‌ی Snapdragon 7 Gen 1 قدرت می‌گیرد؛ تراشه‌ای ۴ نانومتری که از ۸ هسته‌ی پردازشی در ۳ کلاستر مجزا استفاده می‌کند. کلاستر اول و دوم به هسته‌های Cortex-A710 اختصاص دارد و به‌ترتیب یک هسته‌ی ۲٫۴ گیگاهرتز و ۳ هسته‌ی ۲٫۳۶ گیگاهرتز را شامل می‌شوند. کلاستر سوم به‌عنوان کلاستر کم‌مصرف از ۴ هسته‌ی Cortex-A510 با فرکانس ۱٫۸ گیگاهرتز استفاده می‌کند.

تراشه‌ی گرافیکی Adreno 644 با توان محاسباتی یک ترافلاپسی خود در محاسبات روی اعداد ممیز شناور با دقت مضاعف (FP32)، قدرتی در حد و اندازه‌های Adreno 642 ارائه می‌کند که پیش‌تر در Snapdragon 780G دیده بودیم.

مدلی که ما دراختیار داشتیم از ۸ گیگابایت رم به‌همراه ۱۲۸ گیگابایت حافظه‌ی ذخیره‌سازی از نوع UFS 2.2 استفاده می‌کرد. شیائومی امکان افزایش رم ازطریق حافظه ذخیره‌سازی را دراختیار کاربر قرار می‌دهد و برای آن نام Memory Extention را برگزیده است. به‌صورت پیش‌فرض تنظیمات این بخش روی ۳ گیگابایت تنظیم شده؛ اما امکان انتخاب ۲ و ۵ گیگابایت نیز وجود دارد.

بررسی سخت‌افزاری را با حافظه‌ی ذخیره‌سازی دستگاه آغاز می‌کنیم؛ جایی‌که ۱۳ لایت به‌سادگی برتری خود درمقابل گلکسی A54 را اثبات می‌کند. طبق اطلاعات جدول زیر، نماینده‌ی شیائومی در خواندن و نوشتن ترتیبی به‌ترتیب ۸۶ و ۸۸ درصد از رقیب کره‌ای سریع‌تر است! شیائومی ۱۳ لایت در نرخ نوشتن تصادفی نیز گلکسی A54 را با اختلافی ۲۰۰ درصدی پشت‌سر می‌گذارد.

تراشه‌ی Snapdragon 7 Gen 1 در بررسی‌های زومیت موفق نشد جز در بنچمارک گرافیک به چیزی فراتر از Snapdragon 778G برسد؛ به‌عنوان نمونه با نگاهی به تجربه‌ی وب‌گردی، نتایج CPU گیک‌بنچ ۵ و نتیجه‌ی بنچمارک گرافیکی GFXBench می‌توان این موضوع را تایید کرد؛ اما بنچمارک گرافیکی گیک‌بنچ ۵ پیشرفتی ۲۰ درصدی را نشان می‌دهد که در GFXBench به‌چشم نمی‌خورد؛ بنابراین برای بررسی عمیق‌تر باید نگاهی به عملکرد دستگاه در دنیای واقعی داشته باشیم.

برای بررسی عملکرد گیمینگ دستگاه از بازی گرافیکی Genshin Impact کمک گرفتیم. شیائومی ۱۳ لایت این بازی را با نرخ ۴۵ تا ۵۰ فریم‌برثانیه اجرا کرد؛ البته در تنظیمات گرافیکی Low. با تغییر تنظیمات به Medium نرخ ۴۰ تا ۴۵ فریم‌برثانیه به‌دست آمد. با به‌دست آمدن چنین نتایجی برتری ۲۰ درصدی شیائومی ۱۳ لایت نسبت به گلکسی A54 اثبات می‌شود؛ اتفاقی که احتمالا، چندان به مذاق طرفداران سامسونگ خوش نخواهد آمد.

باوجود برتری Snapdragon 7 Gen 1 نسبت به دو تراشه‌ی دیگر، همچنان نمی‌توان در استفاده‌های روزمره تفاوت چشمگیری را مشاهده کرد؛ البته درمقایسه با پوکو F5 که به‌صورت همزمان در دفتر زومیت موجود بود و از نسل جدید همین تراشه یعنی Snapdragon 7+ Gen 2 استفاده می‌کند، به‌وضوح می‌توان سرعت پایین‌ترِ شیائومی ۱۳ لایت در اجرای انیمیشن‌های سیستم‌عامل را حس کرد.

شیائومی ۱۳ لایت درمقایسه با نسل پیشین، افزایش ظرفیتی ۲۰۰ میلی‌آمپرساعتی را در بخش باتری تجربه کرده و ظرفیت آن به ۴۵۰۰ میلی‌آمپرساعت افزایش پیدا کرده است. درازای افزایش ۵ درصدی باتری نمی‌توان انتظار افزایش عمر چشمگیری را داشت؛ خصوصا با درنظر گرفتن اینکه در فرایند ساخت تراشه و همچنین پنل صفحه‌نمایش نیز تغییری دیده نمی‌شود.

باتوجه به تغییرات اندک، شیائومی ۱۳ لایت در استفاده‌های روزمره نتایج متفاوتی از آنچه در نسل پیشین مشاهده کردیم، کسب نکرد؛ اما در آزمون پخش ویدیو موفق شد تا با افزایشی ۳ ساعته، ویدیو معیار زومیت را تا ۱۶ ساعت و ۴۷ دقیقه به‌طور مستمر پخش کند.

شارژ مجدد دستگاه از‌طریق شارژر ۶۷ واتی همراه آن انجام می‌شود. طبق ادعای شیائومی با این شارژر می‌توانید طی ۴۰ دقیقه گوشی را شارژ کنید. در بررسی‌های ما نیز نتیجه‌ای یکسان حاصل شد؛ اما نکته‌ی هیجان‌انگیزتر اینکه در مدت ۳۰ دقیقه بیش از ۸۰ درصد از ظرفیت باتری شارژ می‌شود و اگر کاربر پرمصرفی باشید، با این ویژگی اهمیت عمر باتری برایتان به‌حاشیه رانده خواهد شد؛ چراکه در عرض چند دقیقه شارژ موردنیاز برای کارکرد چندین ساعته‌ی دستگاه به‌دست می‌آید.

طی دو سه سال اخیر مجموعه‌ی دوربین کارآمدی درمیان گوشی‌های میان‌رده دیده نشده است و تمامی مدل‌ها با دوربین‌هایی اضافی مانند دوربین تشخیص عمق و ماکرو همراه شده‌اند. شیائومی ۱۳ لایت به‌دنبال همین ترند از دوربین سه‌گانه‌ای استفاده می‌کند که جز دوربین اصلی، دوربین کارآمد دیگری را شامل نمی‌شود.

دوربین اصلی از حسگر IMX766 سونی با وضوح ۵۰ مگاپیکسل استفاده می‌کند که نمونه‌ی آن را پیش‌تر در گلکسی A54 دیده بودیم. این حسگری توانمند، عملکرد مناسب و رضایت‌بخشی در سناریوهای مختلف عکاسی و حتی فیلم‌برداری به‌نمایش می‌گذارد.

دوربین دوم دستگاه شامل یک حسگر ۸ مگاپیکسلی IMX355 می‌شود که در پسِ لنزی اولتراواید قرار گرفته و توسط سونی تولید شده است. به‌نظر نمی‌رسد میان این حسگر و آنچه در نسل پیش استفاده شده بود، تفاوت خاصی وجود داشته باشد و اطلاعات سخت‌افزاری حسگر نیز همین موضوع را تایید می‌کند.

دوربین سوم از حسگری ۲ مگاپیکسلی برای عکاسی ماکرو استفاده می‌کند؛ حسگری منسوخ و ناکارآمد که شیائومی می‌توانست به‌جای آن از دوربینی به‌مراتب باکیفیت‌تر و کاراتر مثل دوربین تله‌فوتو برای عکاسی زوم و پرتره استفاده کند. درعوض شیائومی نیز مانند عموم شرکت‌های دیگر، در کنار دوربین اصلی از ترکیب دوربین اولتراواید و ماکروی ناکارآمد در گوشی میان‌رده‌اش بهره می‌برد.

درنهایت به‌سراغ دوربین سلفی می‌رویم؛ مجموعه‌ای دوتایی متشکل از حسگر ۳۲ و ۸ مگاپیکسلی که به‌ترتیب در نقش دوربین سلفی و دوربین تشخیص‌عمق ظاهر می‌شوند. در کمال تعجب، دوربین سلفی از دو فلش LED نیز سمت راست و چپ خود بهره می‌برد که به‌باور شیائومی به ثبت عکس‌هایی بهتر کمک خواهد کرد.

باتوجه به سخت‌افزار یکسانِ دوربین اصلی ۱۳ لایت با گلکسی A54، در محیط‌های روشن و شرایط نوری ایده‌آل، دو گوشی عمدتا عکس‌های کم‌وبیش مشابهی را ثبت می‌کنند.

عکس‌های ثبت‌شده در نور کافی از جزئیات مناسبی بهره می‌برند و وضوح بالای تصاویر یکی از نقاط قوت آن محسوب می‌شود. در شرایط نوری چالش‌برانگیز با گستره‌ی دینامیکی وسیع، توازن خوبی میان تاریک‌ترین و روشن‌ترین بخش عکس مشاهده می‌شود؛ اما دربرخی سناریوها شاهد اغراق شدیدِ رنگ‌ها هستیم که عکس خروجی را از حس‌و‌حال واقعی آن خارج می‌کند.

عملکرد دوربین اولتراواید، شباهت بسیاری به دوربین اصلی دارد؛ اما پاشنه‌ی آشیل این دوربین را باید جزئیات محدود آن بدانیم؛ مشکلی که به‌راحتی می‌تواند در ثبت بافت‌ها تاثیر بگذارد و با فقدان وضوح کافی، از کارایی حسگر بکاهد.

دوربین اولتراواید شیائومی ۱۳ لایت با وجود زاویه‌ی دید ۱۱۹ درجه‌‌ای، احتمالا گزینه‌ی مناسبی برای عکاسی از مناظر و چشم‌اندازهای طبیعی باشد؛ اما باید درنظر داشته باشید که سطح جزئیات فاصله زیادی با دوربین اصلی خواهد داشت.

با وجود ۲ مگاپیکسلی بودن دوربین ماکرو، همچنان سطح رضایت‌بخشی از جزئیات را در تصاویر می‌بینیم؛ حتی درمقایسه با A54 به‌راحتی می‌توان به بهتر بودن عکس‌های خروجی ۱۳ لایت اقرار کرد؛ البته همچنان به‌نظرم وجود این دوربین توجیه چندانی ندارد. دلیل چنین نقطه‌نظری فوکوس ثابت دوربین است که عکاسی ماکرو از موجودات زنده را تقریبا غیرممکن می‌کند؛ چراکه برای چنین کاری باید فاصله‌ای چند سانتی‌متری (زیر ۱۰ سانتی‌متر) با سوژه داشته باشید.

کاهش نور حتی به‌میزان اندک، تاثیر چشمگیری بر خروجی عکس‌ها و سطح جزئیات آن خواهد گذاشت؛ بنابراین تنها در شرایط ایده‌آل با سوژه‌های ثابت می‌توان عکس‌های مطلوبی ثبت کرد.

پرواضح‌است که کاهش نور را باید یکی‌از چالش‌برانگیزترین فاکتورها در دنیای عکاسی بدانیم؛ اتفاقی که به‌دنبال خود مواردی چون افزایش نویز و کاهش جزئیات را با‌خود به‌همراه دارد. شرکت‌ها با ارائه ‌یویژگی‌های مختلفی چون نایت مود، سعی در ارتقای تجربه‌ی عکاسی در تاریکی دارند و همین امر به یکی از رقابت‌های اصلی دنیای موبایل در سال‌های اخیر تبدیل شده است.

لرزش‌گیر سخت‌افزاری یا OIS به‌دلیل خنثی‌کردن لرزش‌های دست هنگام عکس‌برداری، به‌بهبود جزئیات در شرایط نوری ضعیف کمک بسیاری می‌کند. سامسونگ از این ویژگی سخت‌افزاری در دوربین اصلی گلکسی A54 استفاده کرده است؛ اما در شیائومی ۱۳ لایت، از لرزش‌گیر خبری نیست؛ بنابراین حداقل روی کاغذ باید خروجی ضعیف‌تری را شاهد باشیم.

در کمال تعجب نمی‌توان هیچ تفاوتی میان حالت عادی و Night Mode شیائومی ۱۳ لایت مشاهده کرد. به‌نظر می‌رسد که با کم شدن نور، دوربین به‌صورت پیش‌فرض در حالت عادی نیز عکاسی نایت مود را فعال می‌کند و راهی برای غیرفعال کردن آن نیست؛ درحالی‌که با تغییر دوربین به اولتراواید، آیکون ماه به‌همراه سرعت شاتر ظاهر می‌شود که نشان از فعال‌شدن نایت مود دارد؛ بدین‌ترتیب می‌توان چنین تفسیر کرد که شاید:

«دوربین اصلی در حالت نایت مود کاهش نور را به‌درستی تشخیص نمی‌دهد و به‌دنبال آن برای نوردهی بیشتر، به‌درستی سرعت شاتر را کاهش نمی‌دهد.»

حتی در چنین شرایطی، دوربین در ثبت عکسی پرجزئیات عاجز است و نمی‌تواند عکسی را بدون لرزش ثبت کند. درواقع برای عکاسی در شب نیاز به پایه به‌شدت احساس می‌شود و عملا ثبت عکسی باکیفیت با دوربین اصلی زیر سوال می‌رود.

تعادل رنگ سفید در عکس‌های ثبت‌شده در نور کم به‌خوبی انجام نمی‌شود و رنگ‌ها بسته به شرایط نوری و همچنین سوژه‌ها، تمایل کمتر یا بیشتری به زردی پیدا می‌کنند؛ ولی باید درنظر داشته باشید که تمایل به زردی در اکثر عکس‌ها وجود دارد.

دوربین اولتراواید در حالت عادی هیچ کاربردی در شرایط نوری ضعیف ندارد و به‌اجبار باید از نایت مود کمک بگیرید. با فعال شدن نایت مود جزئیات تصویر بهبود قابل‌توجهی را تجربه می‌کنند؛ اما در دقت و کیفیت رنگ‌ها تغییری ایجاد نمی‌شود.

قطعا دوربین سلفی دوگانه‌ی شیائومی ۱۳ لایت با آن طراحی بحث‌برانگیز خود و فضای زیادی که اشغال می‌کند، انتظارات زیادی را برای کاربر ایجاد خواهد کرد! حال فلش LED را نیز به این ترکیب اضافه کنید تا سطح انتظارات بیش‌از‌پیش افزایش پیدا کند.

دوربین سلفی در نور کافی، عملکرد قابل‌قبولی را از خود به‌نمایش نمی‌گذارد؛ با کاهش نور شرایط بدتر از قبل می‌شود و با کاهش شدید سطح جزئیات (حتی با وجود فعال‌بودن فلش)، کارایی‌اش در شرایط نوری مختلف به‌کلی زیرسوال می‌رود. نکته‌ی اصلی اینکه سلفی‌های شیائومی ۱۳ لایت حتی برای شبکه‌های اجتماعی نیز چندان مناسب نیستند.

شیائومی ۱۳ لایت به‌خودی خود دستگاهی ارزشمند با ویژگی‌های سخت‌افزاری چشمگیر است؛ اما با وجود دستگاهی چون گلکسی A54 و درنظر گرفتن فاکتور قیمتی، از ارزش‌های آن کاسته می‌شود. فقدان ویژگی‌هایی مثل گواهی مقاومت دربرابر مایعات، پشتیبانی نرم‌افزاری بلندمدت، دوربین قابل اتکا، لرزش‌گیر سخت‌افزاری (OIS) دوربین اصلی، دوربین سلفی باکیفیت و بلندگوی باکیفیت استریو در شیائومی ۱۳ لایت به‌شدت احساس می‌شود.

می‌توان ادعا کرد که شیائومی گوشی میان‌رده‌ی خود را با قیمتی به‌مراتب بالاتر از قیمت واقعی آن به‌فروش می‌رساند و تنها همین مورد می‌تواند کاربر را از خرید ۱۳ لایت منصرف کند.

نمی‌توان شیائومی ۱۳ لایت را جایگزینی شایسته برای مدل سال گذشته دانست؛ البته که ازنظر ظاهری با مدلی زیباتر و جذاب‌تر روبه‌رو هستیم؛ اما در بطن دستگاه نمی‌توان تغییرات چشمگیری را مشاهده کرد. درصورتی که انتخاب میان شیائومی ۱۳ لایت و گلکسی A54 باشد، قطعا نماینده‌ی سامسونگ در برآورده کردن نیازهای کاربر موفق‌تر خواهد بود.

اگر بخواهیم میان ۱۲ لایت و ۱۳ لایت یکی را انتخاب کنیم، ۱۳ لایت باتوجه به به‌روزتر بودن سخت‌افزار، صفحه‌نمایش دقیق‌تر و باکیفیت‌تر و همچنین قیمت نسبتا مشابه، مدل ارزشمندتری خواهد بود.

عکاس: محمد مردانه