بررسی میکس فولد ۳؛ طراحی ایده‌آل و نرم‌افزار ناامیدکننده

چه کسی فکرش را می‌کرد دنیای گوشی‌های تاشدنی در عرض پنج سال اینقدر پرجمعیت و متنوع شود؟

وقتی سامسونگ نخستین گوشی فولد خود را در سال ۲۰۱۹ عرضه کرد، همه از تکنولوژی نمایشگری که تا می‌شود، شگفت‌زده شدیم؛ اما فولد از بسیاری جهات فاجعه بود و ما هم امید کمی به موفقیت این مدل گوشی داشتیم. حالا، فرم‌فکتور گوشی‌های تاشدنی به‌حدی به‌ بلوغ رسیده که تقریبا تمام سازندگان مطرح موبایل به مسیر تاشدنی‌ها کشانده شده‌اند.

درمورد شیائومی میکس فولد ۳ ماجرا چیزی بیشتر از تلاش برای عقب‌نماندن از قافله است. جدیدترین گوشی تاشدنی چینی‌ها نه‌تنها نسبت به نسل پیش بهبود محسوسی داشته، بلکه توانسته دست‌کم در بحث طراحی و سخت‌افزار، خود را به پای رقبای قدری همچون سامسونگ و گوگل برساند یا حتی در برخی موارد مثل دوربین، نسبت‌تصویر و قیمت دلاری، بهتر از زد فولد ۵ ظاهر شود.

آیا پرچم‌دار جدید شیائومی با برچسب قیمتی ۱۲۰۰ دلاری که البته در بازار ایران تقریبا دو‌برابر به‌فروش می‌رسد، واقعا توانسته است در کنار گلکسی زد فولد ۵ و پیکسل فولد حرفی برای گفتن داشته باشد؟ با بررسی شیائومی میکس فولد ۳ همراه ما باشید.

تماشا در یوتیوب

وقتی شیائومی میکس فولد ۳ به دفتر زومیت رسید، کسی نبود که از طراحی و در دست گرفتن آن به‌وجد نیامده باشد. هرچقدر طراحی گلکسی‌ زد فولد ۵ با آن نسبت‌تصویر بسیار کشیده و ریموت‌کنترل‌مانندش برایم ناامید‌کننده بود، نسبت‌تصویر متداول میکس فولد ۳ دقیقا همان‌ چیزی بود که چالش فلسفه‌ی وجودی گوشی‌های تاشدنی و حتی نمایشگر خارجی را تاحدودی برایم حل کرد.

شاید منصفانه نباشد که میکس فولد ۳ را مرتب با رقیب سامسونگی‌اش مقایسه کنیم؛ آن هم رقیبی که زودتر از همه خیال تولید گوشی‌های تاشدنی به‌سرش زد و تکنولوژی‌اش باید دست‌کم دو سال از بقیه جلو‌تر باشد. بااین‌حال، پیشرفت تاشدنی شیائومی در این سه سال به‌حدی چشم‌گیر بوده که بتوان با وجدان آسوده آن را در یک کفه‌ی ترازو و زد فولد ۵ را در کفه‌ی دیگر گذاشت.

میکس فولد ۳ با ابعاد ۱۶۱٫۲ × ۱۴۳٫۳ × ۵٫۳ میلی‌متر در حالت باز و عرض ۷۳٫۵ و ضخامت ۱۰٫۹ میلی‌متر در حالت بسته، تفاوت بسیار ناچیزی با نسل قبل دارد؛ اما حدود ۴ درصد از زد فولد ۵ بزرگ‌تر، ۹ درصد عریض‌تر و ۱۵ درصد نازک‌تر است.

وزن ۲۵۹ گرمی میکس فولد ۳ بااینکه ۶ گرم از تاشدنی سامسونگ‌ بیشتر است، به‌خاطر توزیع‌ وزن مناسب در حالت باز، حتی سبُک‌تر حس می‌شود؛ اما در حالت بسته، سنگینی بیش‌از‌حد ماژول چهارگانه‌ی دوربین، تعادل وزن گوشی در دست را به هم می‌زند.

شیائومی، میکس فولد ۳ را در دو رنگ مشکی و طلایی با پنل جلویی پلاستیکی، بدنه‌ی آلومینیومی و پنل پشتی شیشه‌ای مات با بافت چرم‌مانند روانه‌ی بازارهای چین کرده که ما برای بررسی رنگ طلایی آن را در اختیار داشتیم؛ البته رنگ مشکی گوشی مدل دیگری نیز دارد که به‌جای پنل شیشه‌ای، از نوعی کامپوزیت الیاف سرامیکی و آرامید بهره می‌برد. به‌گفته‌ی شیائومی، این پنل ۳۶ درصد بادوام‌تر و ۲۸ درصد سبک‌تر از پنل شیشه‌‌ای است.

تغییر مشخصات دوربین‌ها باعث تغییر ظاهری میکس فولد ۳ نسبت‌ به گذشته شده است. اضافه‌شدن دوربین تله‌فوتوی دوم، جزیره‌ی دوربین‌های پشتی را گسترده‌تر کرده و نمایشگر داخلی هم سرانجام به دوربین سلفی در بالا سمت چپ مجهز شده است؛ بدنه‌ی فلزی گوشی نیز تخت و مات شده تا در دست گرفتنش به‌مراتب از میکس فولد ۲ آسان‌تر شود.

جای دکمه‌ها، اسپیکرها، اسلات سیم‌کارت و درگاه شارژ میکس فولد ۳ درمقایسه‌با نسل گذشته دست‌نخورده باقی مانده است؛ به‌این‌صورت‌که دکمه‌ی پاور مجهز به حسگر اثر انگشت همراه‌با دکمه‌های کنترل حجم صدا در سمت راست گوشی، درگاه USB-C پایین سمت راست و اسلات سیم‌کارت بالا سمت چپ گوشی قرار دارد.

متاسفانه با‌تمام پیشرفت‌هایی که میکس فولد ۳ نسبت به نسل پیش و رقبا به دست آورده، کماکان از همان مشکل آسیب‌پذیری نمایشگر پلاستیکی‌ رنج می‌برد که در تمام گوشی‌های تاشدنی با نمایشگر منعطف وجود دارد. نبود گواهی IP هم بدین معنی است که میکس فولد ۳ برخلاف اکثر تاشدنی‌های بازار، هیچ مقاومتی دربرابر نفوذ آب و گردوغبار ارائه نمی‌دهد. هرچند از سوی دیگر، شیائومی شارژر ۶۷واتی و کاور محافظ را هم درون جعبه قرار داده تا دست‌کم در این مورد از رقبا جلو بیفتد.

گوشی تاشدنی شیائومی هم مثل زد فولد ۵ از ترکیب دو نمایشگر شامل پنل تاشدنی داخلی و نمایشگر خارجی استفاده می‌کند؛ اما فارغ از مشخصات فنی، به‌نظر می‌رسد شیائومی در پیاده‌سازی فُرم‌فکتور سامسونگ بهتر از خود کُره‌ای‌ها عمل کرده یا شاید هم از کله‌شقی‌های آن‌ها درس گرفته است.

بااینکه به‌جز ابعاد، تفاوت‌ها در نمایشگر داخلی چندان مشهود نیست، نمایشگر کاور برگ برنده‌ی شیائومی محسوب می‌شود. به‌لطف نسبت تصویر استاندارد ۲۱:۹ در حالت تاشده، نمایشگر کاور میکس فولد ۳ تجربه‌ای نزدیک به اسمارت‌فون‌های دیگر را در اختیار می‌گذارد تا دست برتر را نسبت به نمایشگر بیش‌از‌حد کشیده‌ی زد فولد ۵ داشته باشد.

نمایشگر بیرونی ۶٫۵۶ اینچ است و وضوح تصویر ۲۵۲۰ × ۱۰۸۰ پیکسل را در اختیار می‌گذارد. انتخاب‌های شیائومی در بخش طراحی، به نمایشگر داخلی بزرگ‌تر نسبت به زد فولد ۵ ختم شده‌اند. صفحه‌نمایش تاشدنی میکس فولد ۳، ابعادی برابر ۸٫۰۳ اینچ دارد و محتوا را با وضوح ۲۱۶۰ × ۱۹۱۶ پیکسل نمایش می‌دهد.

هردو نمایشگر از پنل E6 سامسونگ استفاده می‌کنند که به‌گفته‌ی شیائومی می‌تواند به روشنایی بیشینه‌ی ۲۶۰۰ نیت دست پیدا کند. نمایشگرهای میکس فولد ۳ از استانداردهای +HDR10 و Dolby Vision نیز پشتیبانی می‌کنند و نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز را در اختیار قرار می‌دهند. نمایشگر داخلی از نوع LTPO است و می‌تواند بسته به محتوا، نرخ نوسازی را بین یک تا ۱۲۰ هرتز تغییر بدهد تا در مصرف باتری نیز صرفه‌جویی شود.

چالش اصلی در حالت Auto Brightness، پیدا کردن شرایطی بود که حسگر نور محیطی را برای رساندن نمایشگر به بیشینه‌ی روشنایی، تحریک کند. حتی زیر نور ادوات استودیوی زومیت و آفتاب شدید تابستانی نیز تنها یک‌بار به عدد ۱۹۵۰ نیت برای نمایشگر کاور و روشنایی ۱۶۲۰ نیت برای نمایشگر اصلی رسیدیم.

در شرایط پخش محتوای HDR و با تنظیمات خودکار، روشنایی صفحه براساس نور محیط تنظیم می‌شود و با توجه به توضیحاتی که ارائه کردیم، حسگر نور محیطی به این راحتی‌ها برای رسیدن به بیشینه‌ی روشنایی تحریک نمی‌شود. با تنظیمات دستی و موقع پخش ویدیوی HDR، روشنایی نمایشگر بیرونی را ۱۴۶۰ نیت و روشنایی نمایشگر داخلی را ۱۶۵۰ نیت اندازه‌گیری کردیم.

با گشتن در تنظمیات نمایشگر میکس فولد ۳، به همان پروفایل‌های رنگی متداول در MIUI برخورد می‌کنیم. در پروفایل Original Color Pro که رنگ‌ها را درون فضای رنگی مرسوم sRGB نمایش می‌دهد، پوشش‌دهی هردو نمایشگر را نزدیک به صد درصد اندازه‌گیری کردیم.

برای سنجش عملکرد نمایشگرها در فضاهای وسیع‌تر Adoce RGB و DCI P3 روی پروفایل Saturated، باز هم شاهد عملکرد استثنایی از میکس فولد ۳ بودیم. دقت رنگ‌های نمایش داده شده نیز در تمام فضاهای رنگی، قابل قبول و در حد و اندازه‌های گلکسی زد فولد ۵ است.

میکس فولد ۳ از دو اسپیکر در قسمت‌های بالا و پایین فریم در سمت چپ دستگاه بهره می‌برد که توسط هارمن کاردن تنظیم شده‌اند و حجم صدای رضایت‌بخشی دارند. پوشش بازه‌ی میانی اسپیکرها عالی است و صدای خواننده و اکثر سازهای اصلی شفاف و تمیز به گوش می‌رسد.

تفکیک صدا و کنترل دیستورشن اسپیکرهای میکس فولد ۳ مناسب ارزیابی می‌شود و پوشش تربل به‌حدی است که زنگ صدای لید‌گیتار و سنج خوشایند باشد. بااین‌حال، پوشش بازه‌ی پایینی واقعا ضعیف است و آن کوبندگی لازم را در صدای درامز و بیس آهنگ‌ها حس نمی‌کنید.

میکس فولد ۳ با رابط کاربری 14 MIUI Fold که برپایه‌ی اندروید ۱۳ توسعه داده شده است، به دست کاربران می‌رسد. رابط کاربری MIUI Fold درواقع نسخه‌ی بهینه‌شده برای دستگاه‌های فولد شیائومی به‌حساب می‌آید که انتظار داریم قابلیت‌های اختصاصی برای تاشدنی‌ها را در بطن خود ارائه کند. از آنجایی که دستگاه تاشدنی شیائومی به‌صورت جهانی عرضه نمی‌شود، بنابراین از همان ابتدا ROM چینی را به همراه تعداد زیادی اپ داخلی می‌بینیم.

بااینکه از ابتدا هیچ کدام از اپلیکیشن‌های گلوبال از جمله اپ‌های گوگل روی میکس فولد ۳ نصب نیستند، خوشبختانه سرویس‌های گوگل پلی روی گوشی پشتیبانی می‌شود و می‌توانید تمام اپ‌های مورد نیاز از جمله پلی استور، یوتیوب و جیمیل را روی دستگاه نصب کنید. نکته‌ی مثبت دیگر اینکه تقریبا تمام اپ‌های چینی را هم می‌توانید از دستگاه حذف و فضا را خلوت‌تر کنید.

بعد از چند دقیقه کار با رابط کاربری میکس فولد ۳، به این نتیجه رسیدیم که تقریبا فرق چندانی بین MIUI و نسخه‌ی فولد آن وجود ندارد؛ بنابراین اگر کاربر به ته‌وتوی MIUI آشنایی داشته باشد، چالش چندانی با MIUI Fold هم نخواهد داشت و قرار نیست با چیز جدیدی روبه‌رو شود.

قرار داشتن دو صفحه‌ی Home در کنار هم، انتخاب چندان جالبی برای یک گوشی تاشدنی نیست؛ چرا که هم از یکپارچگی محتوای روی صفحه‌ی Home می‌کاهد و هم کاربر را مجبور می‌کند تا آیکون اپ‌ها و ویجت‌های مد نظرش را حتما روی یکی از نیمه‌های صفحه‌ی Home جا بدهد.

داک نرم‌افزارها را در نوار پایین صفحه می‌بینیم؛ اما نه به آن فرمتی که انتظار داریم. در رابط کاربری تبلت‌های شیائومی (MIUI Pad) می‌توانید هرزمانی با سوایپ از پایین نمایشگر، داک اپ‌ها را فراخوانی کنید؛ اما در میکس فولد نمی‌شود از جای دیگری به‌جز صفحه‌ی Home به داک دسترسی داشت.

آیکون اپ‌هایی که اخیرا استفاده شده‌اند در بخش سمت راست داک جای می‌گیرند تا دم دست‌تر باشند؛ اما وقتی قرار است فقط در صفحه‌ی Home به داک اپ‌ها دسترسی داشته باشیم، لزوم وجود شورت‌کات برای اپ‌های اخیر را چندان درک نمی‌کنیم.

قابلیت Floating Window که باعث می‌شود بتوانید پنجره‌ی اپ‌ها را به‌صورت شناور و در ابعاد دلخواه روی صفحه داشته باشید، در MIUI Fold وجود دارد و برای فعال کردن آن کافی است از منوی Overview برای اپ‌های باز، گزینه‌ی Floating Window را انتخاب کنید. هر پنجره‌ی شناور را هم می‌توان با کشیدن آن به دو طرف نمایشگر، پین کرد؛ البته تمام اپلیکیشن‌ها از Floating Window پشتیبانی نمی‌کنند، از سوی دیگر در آنِ واحد، فقط ۲ پنجره‌ی شناور می‌توانید داشته باشید؛ درحالی‌که OneUI سامسونگ چنین محدودیتی ندارد.

در حالتی که اپلیکیشن‌ها را به‌صورت Split Screen باز کرده باشید، با بستن گوشی می‌توانید همان شرایط را روی نمایشگر کاور هم داشته باشید و بدون وقفه به کارتان ادامه دهید؛ البته که Split Screen روی نمایشگر کاور، به‌صورت عمودی به نمایش در می‌آید.

اگر بررسی زد فولد ۵ را خوانده باشید، حتما با حالت Flex Mode در One UI سامسونگ آشنایی دارید. شیائومی هم برای گوشی تاشدنی خودش همین ویژگی را هرچند به‌صورت دست‌وپا شکسته و ناکامل اجرا کرده و اسم آن را هم Hover Mode گذاشته است. متأسفانه قابلیت مذکور فقط برای تعداد بسیار محدودی از اپلیکیشن‌ها، از جمله دوربین و یوتیوب پشتیبانی می‌شود و وقتی گوشی را به‌حالت ۹۰ درجه دربیاورید، محتوا بین دو قسمت نمایشگر تقسیم می‌شود.

پرچمدار تاشدنی شیائومی از قوی‌ترین تراشه‌ی نسل فعلی کوالکام یا همان نسخه‌ی اورکلاک شده‌ی Snapdragon 8 Gen 2 در قلب خود استفاده می‌کند. بد نیست ذکر کنیم که پیش‌تر همین تراشه را با پسوند For Galaxy در گوشی‌های سری S23، فولد و فلیپ جدید سامسونگ نیز دیده‌ایم که حالا راهش را به سایر گوشی‌های پرچمدار بازار پیدا کرده است.

تفاوت پردازنده در نسخه‌ی اورکلاک شده‌ی Snapdragon 8 Gen 2 با نسخه‌ی معمولی، به فرکانس هسته‌ی پرقدرت Cortex-X3 بازمی‌گردد که به‌جای ۳٫۲، در فرکانس ۳٫۳۶ گیگاهرتز کار می‌کند. هسته‌های میانی و کم‌مصرف، به ترتیب در همان فرکانس‌های ۲٫۸ و ۲ گیگاهرتز تنظیم شده‌اند. از طرفی، ماژول پردازش گرافیکی Adreno 740 نیز در نسخه‌ی اورکلاک شده، اندکی افزایش فرکانس را تجربه می‌کند که در نهایت تفاوت چشم‌گیری را رقم نخواهد زد.

ما نسخه‌ی ۵۱۲ گیگابایتی را برای بررسی در اختیار داشتیم. با توجه به نتایجی که در تست حافظه‌ی ذخیره‌سازی به دست آوردیم، میکس فولد ۳ در خواندن و نوشتن ترتیبی حدود ۲۷ و ۴۵ درصد بهتر از رقیبش زد فولد ۵ عمل می‌کند.

برای بررسی عملکرد گوشی تاشدنی شیائومی، بنچمارک‌ها را در حالت عملکردی Balanced روی نمایشگر اصلی (نمایشگر تاشدنی) انجام دادیم؛ چرا که به‌جز بهبود عملکرد وب‌گردی، تفاوت دیگری در پروفایل‌های Performance و Balanced مشاهده نکردیم. با توجه به کاربری دستگاه‌های تاشدنی و انتظاری که از آن‌ها در کاربردهای روزمره همچون وب‌گردی و مطالعه‌ی اسناد داریم، نمره‌ی وبگردی میکس فولد ۳ کاملا راضی‌کننده به‌نظر می‌رسد.

در پردازش‌های چندهسته‌ای CPU و به لطف تراشه‌ی اورکلاک‌شده‌ی کوالکام، همان عملکرد پرچمداران امسال سامسونگ را با اندکی اختلاف، از میکس فولد ۳ شیائومی می‌بینیم. در مقایسه با A16 اپل در آیفون ۱۴ پرو مکس، پردازنده‌ی Snapdragon 8 Gen 2 تقریبا ۱۲ درصد ضعیف‌تر عمل می‌کند تا همچنان برتری از آنِ کوپرتینویی‌ها باشد.

از نظر توان محاسباتی GPU، باز هم تفاوت قابل ذکری بین پرچمدارهای گلکسی و میکس فولد ۳ وجود ندارد، اما آیفون ۱۴ پرو مکس به‌لطف اپل سیلیکون، با اختلاف ۶۰ درصدی برتری خود را در پردازش‌های گرافیک‌محور دیکته می‌کند.

باوجود اینکه پیش‌تر و در بررسی دستگاه‌های مجهز به تراشه‌ی کوالکام، پیش‌‌زمینه‌ای از عملکرد آن در شرایط پرفشار داشتیم، اما حین تست پایداری عملکرد میکس فولد ۳ به چالش‌های جدیدی برخورد کردیم. باوجود ابعاد بزرگ دستگاه تاشدنی شیائومی، نتوانستیم تست استرس را در شرایط عادی به‌صورت کامل روی دستگاه اجرا کنیم و آزمون براثر دمای بالای گوشی (حدود ۵۱ درجه)، متوقف می‌شد.

مشکلاتی که در تست پایداری عملکرد داشتیم، در اجرای بازی‌ها گریبان‌گیرمان نشد. بازی Genshin Impact روی تنظیمات گرافیکی High، با نرخ فریم میانگین ۴۵ تا ۵۰ فریم‌برثانیه اجرا شد، اگرچه دمای دستگاه همچنان تا حد قابل توجهی بالا می‌رفت. بازی نه‌چندان سنگین CoD Mobile را نیز روی آخرین تنظیمات گرافیکی، با ۶۰ فریم‌برثانیه و بدون لگ و کندی اجرا کردیم.

میکس فولد ۳ از باتری ۴۸۰۰ میلی‌آمپرساعتی استفاده می‌کند؛ یعنی ۴۰۰ میلی‌آمپرساعت بیشتر از گلکسی زد فولد ۵. آداپتور شارژ ۶۷ واتی و کابل شارژ هم درون جعبه در اختیار کاربر قرار می‌گیرد. باتری میکس فولد، از Power Delivery 3 و Quick Charge 4 نیز پشتیبانی می‌کند و به گفته‌ی چینی‌ها، می‌تواند در مدت ۴۰ دقیقه، از صفر تا صد درصد شارژ شود.

تست‌های باتری را روی پروفایل Balanced انجام دادیم تا شارژدهی را در بهترین حالت به دست بیاوریم. در آزمون پخش ویدیو و با یک‌بار شارژ، نمایشگرهای داخلی و خارجی میکس فولد ۳ به‌ترتیب ۱۴ و ۱۸ ساعت ویدیو پخش کردند. بااینکه چنین عملکردی، به‌صورت مطلق قابل قبول است، اما در مقایسه با زد فولد ۵ چندان امیدوارکننده نیست.

اختلاف دستگاه‌های تاشدنی شیائومی و سامسونگ در کاربری روزمره تقریبا به صفر میل می‌کند. نمایشگر داخلی با ۱۰ ساعت و نمایشگر خارجی با ۱۳ ساعت شارژدهی در کارهای روزمره مثل وبگردی و استفاده از پیام‌رسان‌ها، می‌تواند حتی بیشتر از یک روز کاری کاربر را همراهی کند.

شیائومی برای میکس فولد ۳ از مجموعه‌ی ۶ دوربین شامل ۲ دوربین سلفی و ۴ دوربین پشتی استفاده می‌کند که در مقایسه با نسل پیش، دو دوربینِ بیشتر را شامل می‌شود؛ مجموعه‌ای که نظیر آن را در گلکسی فولد ۵ نمی‌بینیم. به‌نظر می‌رسد که شیائومی با آگاهی به نقطه‌ضعف نماینده‌ی سامسونگ، سعی کرده است تا دقیقاً همان قسمت را به نقطه‌قوت خود تبدیل کند.

چینی‌ها در مسیر توسعه‌ی دوربین میکس فولد ۳ از شرکت آلمانی لایکا کمک گرفته‌اند که ید طولایی در طراحی و تولید دوربین‌های عکاسی و فیلم‌برداری دارد؛ البته شروع این همکاری با معرفی شیائومی 12S اولترا صورت گرفت و سپس به محصولات شاخصِ این شرکت مانند میکس فولد ۲ نیز گسترش پیدا کرد. همکاری دو شرکت تنها به سخت‌افزار تقلیل پیدا نمی‌کند و نمود آن را می‌توان در نرم‌افزار دوربین و فیلترهای اختصاصی لایکا نیز مشاهده کرد.

صحبت از سخت‌افزار دوربین را از دوربین‌های سلفی شروع می‌کنیم که عیناً در داخل و خارج دستگاه تکرار شده‌اند؛ دوربین‌هایی که حسگری مشابه با وضوح ۲۰ مگاپیکسل و لنز ۲۳ میلی‌متری را شامل می‌شوند. این حسگرها توان ضبط ویدیوهایی 1080p با نرخ ۶۰ فریم‌برثانیه را دارند.

دوربین اصلی از حسگر IMX800 سونی با وضوح ۵۰ مگاپیکسل و لنز ۲۳ میلی‌متریِ واید استفاده می‌کند و از لرزش‌گیر سخت‌افزاری (OIS) نیز بهره می‌برد. از شاخص‌ترین مدل‌های مجهز به این حسگر باید به شیائومی ۱۳ و ردمی K60 اولترا و آنر ۷۰ اشاره کنیم.

برخلاف میکس فولد ۲، شیائومی در نسل جدید از دو دوربین تله‌فوتو با زوم ۳٫۲ و ۵ برابری استفاده می‌کند که دوربین دوم به‌صورت پریسکوپی در قاب دوربین قرار گرفته است. خوشبختانه لرزش حسگرهای ۱۰ مگاپیکسلی این دوربین‌ها نیز توسط OIS خنثی می‌شوند.

درنهایت به دوربین چهارم یعنی اولتراواید می‌رسیم؛ جایی که شیائومی از حسگر OV13B10 ساخت OmniVision استفاده می‌کند که پیش‌تر در سری گلکسی S23 مورداستفاده قرار گرفته بود. این حسگر عکس‌هایی با خروجی ۱۲ مگاپیکسل ثبت می‌کند و میدان دید آن نیز به ۱۲۰ درجه می‌رسد.

میکس فولد ۳ شیائومی می‌تواند ویدیوهایی با حداکثر وضوح 8K ضبط کند؛ اما برخلاف فولد ۵ که از نرخ ۳۰ فریم‌برثانیه پشتیبانی می‌کند، این عدد در نماینده شیائومی درنهایت به ۲۴ فریم‌برثانیه می‌رسد؛ البته شیائومی با فیلم‌برداری فوق‌آهسته‌ی ۱۹۲۰ فریم‌برثانیه‌ایِ 1080p و همچنین پشتیبانی از Dolby Vision، تاحدودی این ضعف دوربین را جبران کرده است.

عکاسی در روز

در عکس‌های زیر که با دوربین اصلی میکس فولد ۳ و گلکسی اس ۲۳ اولترا ثبت شده‌اند، به‌وضوح می‌توان ضعف شیائومی در ارائه‌ی گستره دینامیکی مطلوب و ثبت جزئیات کافی از سوژه را مشاهده کرد. باتوجه به فقدان نویز در تصاویر میکس فولد ۳، احتمالا جزئیات فدای حذف نویز شده؛ ازطرفی روشنایی محدود نیز به تاریک‌شدن و کاهش جزئیات دامن زده است.

در عکس‌های میکس فولد تمایل زیادی به طیف رنگی نارنجی و زرد دیده می‌شود؛ درصورتی که گلکسی S23 اولترا رنگ‌هایی به‌مراتب طبیعی‌تر و واقعی‌تر را ثبت و با ارائه‌ی وضوح بهتر، رقیب چینی خود را از دور رقابت خارج می‌کند.

با بهره‌مندی هر دو مدل از سخت‌افزاری یکسان در دوربین‌های اولتراواید، انتظار داشتیم تا حداقل عملکردی مشابه حاصل شود؛ غافل از اینکه شیائومی حتی در این بخش نیز مشکلات پیشین را تکرار می‌کند.

در عکس‌های بالا S23 اولترا و میکس فولد ۳ را در شرایط نوری ایده‌آل قرار دادیم؛ اما همچنان نتایج مشابهی به‌دست آمد و در عکس‌های دوربین اصلی و اولتراواید میکس فولد، در بخش‌هایی چون جزئیات تصویر، تعادل روشنایی و ثبت رنگ‌هایی طبیعی، کم‌کاری مفرطی وجود دارد.

عکاسی در شب

با ادامه یافتن کاستی‌های میکس فولد ۳ به عکس‌های ثبت‌شده در شب، می‌توان متوجه شد که منشأ مشکلات را نه در حسگر، بلکه باید در الگوریتم پردازشی دستگاه جستجو کنیم؛ چراکه بدون توجه به حسگر یا لنز، نتایجی مشابه در تک‌تک دوربین‌ها به‌چشم می‌خورد.

الگوریتم پردازش تصویر شیائومی در دو دوربین سلفی داخلی و خارجی که به سخت‌افزاری کاملاً مشابه مجهز شده‌اند نیز نتیجه‌ای یکسان را ارائه نمی‌کند. درنتیجه به‌جرات می‌توان گفت که الگوریتم چینی‌ها توان کافی برای استفاده‌ی حداکثری از پتانسیل حسگرها را ندارد و سامسونگ با توسعه‌ی الگوریتمی قدرتمندتر، نماینده‌ی شیائومی را در شرایط یکسان با فاصله‌ی زیاد شکست می‌دهد.

پرواضح‌است که شیائومی می‌تواند با ارائه به‌روزرسانی نرم‌افزاری، عملکرد دوربین را بهبود ببخشد یا حتی دگرگون کند؛ اما آنچه درحال‌حاضر در میکس فولد ۳ می‌بینیم، به‌هیچ وجه عملکردی هم‌سطحِ «پرچمدار» تلقی نمی‌شود و حتی مدل‌هایی میان‌رده نیز قادر به شکست آن هستند.

میکس فولد ۳ در دنیای گوشی‌های تاشدنی طراحی فوق‌العاده‌ای دارد؛ ضخامت بسیار کم، نسبت‌تصویر متداول در حالت بسته، فرورفتگی تقریبا نامحسوس وسط نمایشگر و لولایی که به‌ادعای شیائومی می‌تواند ۵۰۰ هزار بار تاخوردگی را تاب بیاورد؛ هرچند از مقاومت دربرابر نفوذ آب و گردوخاک خبری نیست و سنگینی ماژول دوربین در حالت بسته، تعادل وزن گوشی را به هم می‌زند.

وقتی هیجان و تب‌وتاب طراحی چشم‌نواز میکس فولد فروکش می‌کند و پای عملکرد سخت‌افزاری، رابط کاربری و صدالبته قیمت گوشی در بازار ایران به میان می‌آید، ارزش خرید میکس فولد ۳ به‌شدت زیر سوال می‌رود.

میکس فولد ۳ از قوی‌ترین تراشه‌ی نسل فعلی کوالکام بهره می‌برد و اتفاقا در پردازش‌های سنگین و اجرای بازی‌ها پابه‌پای گلکسی فولد ۵ با تراشه‌ی مشابه پیش می‌آید؛ اما داغی بیش‌ازحد بدنه، نگه داشتن گوشی در دست را چالش‌برانگیز می‌کند.

رابط کاربری برپایه‌ی اندروید ۱۳ و مخصوص میکس فولد توسعه یافته؛ اما درمقایسه با زد فولد ۵ محدودیت‌های بیشتری دارد و به‌روزرسانی نرم‌افزاری کمتری دریافت می‌کند. بگذریم که پشتیبانی از قلم و قابلیت DeX ازجمله مواردی است که تاشدنی سامسونگ را به گزینه‌ی جذاب‌تری برای طرفداران این مدل گوشی‌ها تبدیل می‌کند.

تجربه‌ی عکاسی با میکس فولد ۳ از زد فولد ۵ بهتر است، اما هنوز از گوشی‌های پرچم‌دار عادی مثل گلکسی S23 اولترا کم می‌آورد؛ هنوز مانده تا گوشی‌های تاشدنی را صرفا در دسته‌بندی خودشان توصیه کنیم، چراکه مشکلاتی مثل وزن سنگین، دوام پایین‌تر، فرورفتگی میانه‌ی نمایشگر و قیمت بسیار بالا، خرید گوشی‌های پرچم‌دار با فرم‌فکتور استاندارد را به تصمیم معقولانه‌تری تبدیل می‌کند؛ متاسفانه میکس فولد ۳ هم نتوانسته باتمام بهبودهایش، تافته‌ی جدابافته‌ی دنیای گوشی‌های تاشدنی شود.