بررسی شیائومی ۱۴ پرو؛ همه‌چیز تمام، ولی!

شیائومی ۱۴ پرو یکی از نخستین پرچم‌داران بازار با تراشه‌ی پرچم‌دار Snapdragon 8 Gen 3 به‌شمار می‌آید که اواخر اکتبر ۲۰۲۳ برای بازار چین رونمایی شد و با فاصله‌ی کوتاهی از آغاز عرضه در چین، برای بررسی به دفتر زومیت رسید. بدین‌ترتیب تا زمان عرضه‌ی گوشی‌های بیشتری با تراشه‌ی جدید کوالکام و البته تراشه‌ی Dimensity 9300، شیائومی ۱۴ پرو لقب قوی‌ترین گوشی اندرویدی دنیا را در اختیار دارد.

گذشته از تراشه‌ی Snapdragon 8 Gen 3، ترکیبی از بهترین قطعات بازار موبایل را در دل دارد؛ نمایشگری با روشنایی ۳۰۰۰ نیت، دوربین ۵۰ مگاپیکسلی با دیافراگم متغیر F/1.4-F/4.0 و صدالبته، سیستم‌عامل موردانتظار HyperOS که برپایه‌ی اندروید ۱۴ توسعه یافته و قرار است جای MIUI را بگیرد.

مقدمه‌چینی را کوتاه می‌کنیم و جدیدترین پرچم‌دار شیائومی را زیر ذره‌بین قرار می‌دهیم؛ با بررسی شیائومی ۱۴ پرو همراه زومیت باشید.

تماشا در یوتیوب

همه‌چیز درباره‌ی شیائومی ۱۴ پرو، رده‌بالا و پریمیوم است؛ از جنس بدنه و دقت ساخت مثال‌زدنی خود محصول گرفته تا قاب سیلیکونی باکیفیتی که همراه با آن عرضه می‌شود و صدالبته شارژر غول‌پیکر ۱۲۰ واتی که برخلاف تمام دستگاه‌های پرچم‌دار دیگر، درون جعبه‌ی گوشی قرار دارد.

امسال طراحان شیائومی از شدت خمیدگی و انحنای گوشه‌وکنار محصول کاسته‌اند؛ اکنون هم فریم فلزی گوشی تخت شده، هم انحنای کناره‌های صفحه‌نمایش کم شده؛ البته هر چهار ضلع صفحه‌نمایش شیائومی ۱۴ پرو انحنای ظریفی دارد که ظاهر فوق‌العاده جذاب و متفاوتی به گوشی بخشیده و لذت سوایپ‌کردن از کناره‌های صفحه‌نمایش را دوچندان کرده است. گذشته از انحناهای ظریف کناره‌ها، حاشیه‌های بسیار باریک و یکنواخت دورتادور صفحه‌نمایش، حس بسیار خوشایندی را هنگام کار با دستگاه به‌وجود می‌آورد.

صفحه‌نمایش ۶٫۷۳ اینچی و فوق‌العاده کم‌حاشیه‌‌ی شیائومی ۱۴ پرو با پوشش شیشه‌ای اختصاصی شیائومی موسوم به Longjing محافظت می‌شود. شیائومی می‌گوید مقاومت شیشه‌ی اختصاصی‌اش ۱۰ برابرِ گوریلا گلس ویکتوس به‌کاررفته در شیائومی ۱۳ پرو است؛ ادعایی که من جرأت بررسی صحت و سقمش را نداشتم!

شیائومی ۱۴ پرو با نمایشگر ۶٫۷۳ اینچی و وزن ۲۲۳ تا ۲۳۰ گرمی‌اش در دسته‌ی گوشی‌های بزرگ و سنگین قرار می‌گیرد؛ اما دستگاه به‌لطف ترکیب انحناهای ظریف پنل‌ها، فریم تخت و کیفیت ساخت فوق‌العاده‌‌اش، به‌خوبی روی دست جای می‌گیرد و ساختار متراکم و چگال آن، حس بسیار خوبی را به کاربر انتقال می‌دهد؛ حسی که حتی با گوشی پرچم‌دار شیائومی ۱۳ اولترا نیز تجربه نمی‌کنید.

شیائومی ۱۴ پرو در رنگ‌های سبز، سفید، مشکی و تیتانیومی به‌فروش می‌رسد؛ در دو رنگ ابتدایی، به‌ویژه رنگ سبزِ موردِ بررسی، هم پنل پشتی، هم فریم، براق هستند و به‌سادگی آثار چربی و لکه را به‌خود می‌گیرند؛ اما دو رنگ بعدی مات هستند. در رنگ تیتانیومی، فریم دستگاه نیز از تیتانیوم ساخته شده است که روی کاغذ، ارگونومی بهتری از سه مدل دیگر به‌ارمغان می‌آورد، ضمن اینکه، دورتادور برآمدگی دوربین، نواری به‌رنگ نارنجی وجود دارد که جلوه‌ی جذاب و متفاوتی به گوشی می‌بخشد.

ویژگی جذاب دیگر شیائومی ۱۴ پرو به ارتقای پورت USB-C دستگاه از USB 2.0 با سرعت ۴۸۰ مگابیت‌برثانیه به پورت ۱۰ گیگابیت‌برثانیه‌ای USB 3.2 Gen2 بازمی‌گردد؛ البته دقت کنید که درست‌مانند آیفون‌ ۱۵ پرو، چنانچه به‌دنبال بهره‌گیری از نهایت سرعت پورت جدید باشید، باید به‌صورت جداگانه کابل پرسرعت هم تهیه کنید؛ چرا که شیائومی همراه با پرچم‌دار جدیدش، کابل USB-A به USB-C با سرعت USB 2.0 عرضه می‌کند.

تا پیش‌از شیائومی ۱۴ پرو بعید می‌دانستم که هیچ گوشی هوشمندی بتواند از نظر حجم و شفافیت صدا، رقیبی برای آیفون‌های اپل باشد؛ اما اسپیکرهای استریوی شیائومی که در لبه‌ی پایینی فریم و لبه‌ی بالایی صفحه‌نمایش قرار دارند، به‌معنای واقعی کلمه، فراتر از انتظار عمل می‌کنند.

اسپیکرهای دوتایی شیائومی ۱۴ پرو از صدای فراگیر Dolby Atmos پشتیبانی می‌کنند و شدت صدای بسیار بالایی دارند. فرکانس‌های میانی؛ جایی‌که صدای خواننده و اکثر سازها قرار دارند، بسیار شفاف و تمیز تولید می‌شوند، تفکیک صدا حتی در موسیقی‌های شلوغ؛ مثل متال به‌خوبی صورت می‌گیرد و پوشش بیس نیز برای اسپیکرهای گوشی، رضایت‌بخش است.

صفحه‌نمایش شیائومی ۱۴ پرو درست‌مانند نسل قبل، با وضوح ۱۴۴۰ × ۳۲۰۰ پیکسلی‌اش، تراکم پیکسلی بسیار خوبِ ۵۲۲ پیکسل‌براینچ را به‌ارمغان می‌آورد و تصاویر فوق‌العاده پروضوح و شفافی را به‌نمایش می‌گذارد؛ البته امکان تنظیم وضوح صفحه‌نمایش روی +FHD نیز وجود دارد تا فشار کمتری بر واحد پردازش گرافیکی و باتری دستگاه وارد شود.

شیائومی ۱۴ پرو مانند نسل قبل از پس پخش ویدیوهای HDR با استانداردهای HDR10 و +HDR10 و Dolby Vision برمی‌آید؛ اما آنچه که تفاوت‌ها را رقم می‌زند، به سطح روشنایی صفحه‌نمایش بازمی‌گردد؛ اندازه‌گیری‌های ما نشان می‌دهد که پرچم‌دار جدید شیائومی در حالت خودکار به حدود ۱۷۰۰ نیت می‌رسد و هنگام پخش ویدیوی HDR در محیط‌های پرنور، تا ۳۰۰۰ نیت نیز بالا می‌رود؛ این بالاترین عددی است که تابه‌حال در زومیت اندازه گرفته‌ایم.

در منوی تنظیمات شیائومی ۱۴ پرو می‌توان به چند پروفایل رنگی Preset دسترسی داشت؛ اما امکان تنظیم پارامترهای رنگی به‌دلخواه کاربر نیز وجود دارد. پرچم‌دار جدید شیائومی می‌تواند فضاهای رنگی sRGB و DCI-P3 را به‌طور کامل پوشش دهد. دقیق‌ترین رنگ‌ها در پروفایل Original Color و در فضای sRGB تولید می‌شوند؛ دقت تولید رنگ‌ها، با چشم‌پوشی از تمایل نسبی به سردی، مناسب است؛ اما برای یک پرچم‌دار چنددَه میلیون تومانی، پایین‌تر از انتظار ارزیابی می‌شود.

شیائومی ۱۴ و شیائومی ۱۴ پرو به‌نوعی، نخستین گوشی‌های شیائومی هستند که به‌صورت رسمی با HyperOS، سیستم‌عامل جدید شیائومی بر پایه‌ی اندروید ۱۴ عرضه می‌شوند.

تفاوت چشم‌گیری بین HyperOS و MIUI دیده نمی‌شود و اختلاف‌های ظاهری عمدتا به مواردی مثل تغییر نامحسوس طراحی برخی آیکون‌ها و گزینه‌های شخصی‌سازی لاک‌اسکرین بازمی‌گردد که مورد آخر، بیش‌از هرچیز، ما را به یاد قابلیت‌های شخصی‌سازی لاک‌اسکرین iOS می‌اندازد. طراحی و چینش گزینه‌های تنظیمات سریع در بخش اعلانات نیز تفاوت اندکی با MIUI دارند.

نسخه‌ی چین شیائومی ۱۴ پرو مملو از اپ‌های زائد و به‌دردنخور است که البته اکثر آن‌ها را می‌توانید پاک کنید. به‌صورت پیش‌فرض از سرویس‌های گوگل و پلی‌استور خبری نیست؛ اما تمام این سرویس‌ها و خود پلی‌استور بسیار راحت و بی‌دردسر نصب می‌شوند.

در طول بررسی با چند مورد عجیب نیز مواجه شدیم؛ به‌عنوان مثال، هنگام دانلود فایل APK با مرورگر خود گوشی، تبلیغی نشان داده می‌شد که ما را به نصب اپ‌های بیشتر دعوت می‌کرد یا پس از نصب کیبورد گوگل و هنگام فعال‌سازی‌اش، گوشی هشدار داد که این کیبورد اطلاعات شما را جمع‌آوری می‌کند.

خانواده‌ی شیائومی ۱۴ نخستین گوشی‌های هوشمند دنیا با تراشه‌ی Snapdragon 8 Gen 3 به‌حساب می‌آیند؛ تراشه‌ی پرچم‌داری که جدیدترین هسته‌های سری Cortex-X و Cortex-A شرکت آرم را در دل دارد، از پردازنده‌ی گرافیکی اختصاصی کوالکام استفاده می‌کند و البته مانند نسل قبل بر بستر فرآیند ساخت ۴ نانومتری N4P شرکت تایوانی TSMC تولید می‌شود.

کوالکام امسال از ترکیب متفاوت ۱+۳+۲+۲ با فرکانس افزایش‌یافته، شامل یک هسته‌ی پرقدرت Cortex-X4 با فرکانس ۳٫۳ گیگاهرتز، ۳ هسته‌ی میانی Cortex-A720 با فرکانس ۳٫۲ و ۲ هسته‌ی A720 با فرکانس ۳٫۰ گیگاهرتز به‌همراه ۲ هسته‌ی کم‌مصرف ۲٫۳ گیگاهرتزی A520 برای CPU استفاده کرده تا بدین‌ترتیب تراشه در پردازش‌های چندهسته‌ای بهتر ظاهر شود. به‌گفته‌ی کوالکام، CPU بهبود ۳۰ درصدی عملکرد و افزایش ۲۰ درصدی بهینگی را تجربه می‌کند.

پردازنده‌ی گرافیکی Adreno به‌کاررفته در اسنپدراگون ۸ نسل ۳ براساس ادعای کوالکام بهبودی ۲۵ درصدی در سطح عملکرد و بهینگی مصرف انرژی تجربه می‌کند. این واحد پردازشی مانند نسل قبل از پسِ رهگیری پرتو در بازی‌ها نیز برمی‌‌آید. GPU جدید بازی ۱۰ بیتی HDR با فضای رنگی بسیار وسیع Rec. 2020 و پخش ویدیوهای AV1 را ممکن می‌کند.

اسنپدراگون ۸ نسل ۳ مودم یکپارچه‌ی Snapdragon X75 با پشتیبانی از شبکه‌های 5G mmWave و نرخ دانلود و آپلود ۱۰ و ۳٫۵ گیگابیت‌برثانیه را در دل دارد، به‌لطف ماژول FastConnect 7800 از شبکه‌ی Wi-Fi 7 و Bluetooth 5.4 پشتیبانی می‌کند و بر بستر بلوتوث نیز می‌تواند صدای بی‌اتلاف ۲۴ بیتی و ۹۶ کیلوهرتزی را استریم کند.

گذشته از بحث توان پردازشی CPU و GPU، کوالکام می‌گوید تراشه‌ی جدیدش در مجموع تا ۱۰ درصد مصرف انرژی کمتری درمقایسه‌با Snapdragon 8 Gen 2 دارد. در ادامه با انجام تست‌ها و بازی‌های مختلف، صحت و سقم ادعای کوالکام و سطح پیشرفت Snapdragon 8 Gen 3 را ارزیابی می‌کنیم.

شیائومی ۱۴ پرو به‌لطف Snapdragon 8 Gen 3 از پرچم‌دارهای مجهز به Snapdragon 8 Gen 2 بالغ‌بر ۳۰ درصد در پردازش‌های چندهسته‌ای بهتر عمل می‌کند؛ اما در پردازش‌های تک‌هسته‌ای، بهبود عملکرد به حدود ۷ درصد محدود است؛ بدین‌ترتیب روی کاغذ، تغییر محسوسی را در چندوظیفگی و تجربه‌ی وب‌گردی تجربه خواهیم کرد.

عملکرد پردازنده‌ی گرافیکی در بازی‌ها نیز بهبود حدود ۱۷ درصدی را نشان می‌دهد؛ ضمن اینکه قدرت GPU در اجرای پردازش‌های محاسباتی، پیشرفت خیره‌کننده‌ی ۸۳ درصدی درمقایسه‌با نسل قبل را نشان می‌دهد؛ بنابراین تراشه‌ی پرچم‌دار کوالکام، روی کاغذ بهبود چشم‌گیر را در فرآیند پردازش تصویر و تدوین ویدیو به‌نمایش می‌گذارد.

ضعف‌ها و برتری‌های تراشه‌ی کوالکام درمقایسه‌با تراشه‌ی اپل هنوز هم مشاهده می‌شود؛ اما امسال، ضعف‌ها کم‌رنگ‌تر و برتری‌ها پررنگ‌تر از همیشه هستند؛ تراشه‌ی Snapdragon 8 Gen 3 ضعف عملکرد چنده‌هسته‌ای خود را درمقایسه‌با A17 Pro به حدود ۹ درصد کاهش داده؛ درحالی‌که در پردازش‌های تک‌هسته‌ای با اختلاف ۲۸ درصدی، پایین‌تر از تراشه‌ی آیفون ۱۵ پرو است. درسوی دیگر میدان، عملکرد GPU اسنپدراگون ۸ نسل ۳ در بازی‌ها، با اختلاف خیره‌کننده‌ی ۷۵ درصدی، A17 Pro را از پیش‌رو برمی‌دارد و در پردازش‌های محاسباتی، با اختلاف ۳۹ درصدی از حریف جا می‌ماند.

شیائومی ۱۴ پرو در منوی تنظیمات باتری امکان تغییر رفتار پردازنده با حالت‌های Balanced و Performance و Battery Saving را فراهم می‌سازد و هشدار می‌دهد که با حالت Performance مصرف باتری و دمای بدنه افزایش می‌یابد.

هنگام بررسی به مورد عجیبی برخوردم؛ شیائومی ۱۴ پرو هنگام اجرای بنچمارک‌ها، در هر دو حالت Balanced و Performance به نتایج یکسانی دست می‌یابد؛ گویی دستگاه با شناسایی بنچمارک، عملکرد خود را به بالاترین سطح می‌رساند؛ بنابراین برای راستی‌آزمایی فرضیه‌‌ام، تست وب‌گردی Speedometer را در هر دو حالت اجرا کردم. از آنجا که این تست بر بستر مرورگر اج انجام شد، گوشی قادر به شناسایی بنچمارک نشد و در حالت Balanced بالغ‌بر ۴۰ درصد ضعیف‌تر از حالت Performance ظاهر شد.

عملکرد اسنپدراگون ۸ نسل ۳ در بنچمارک‌ها بسیار چشم‌گیر و در پاره‌ای موارد، خیره‌کننده به‌نظر می‌رسد؛ اما باید دید که شیائومی ۱۴ پرو چطور می‌تواند این سطح عملکرد را در استفاده‌های مداوم و سنگین حفظ کند؛ برای پی‌بردن به این موضوع، در دو حالت Performance و Balanced تراشه را ۲۰ دقیقه به‌صورت مداوم با پردازش‌های گرافیکی سنگین تحت‌فشار گذاشتیم.

شیائومی ۱۴ پرو در بازی‌ها عملکرد معقول‌تری به‌نمایش گذاشت؛ گوشی پرچم‌دار شیائومی حین اجرای ۱۰ دقیقه‌ای بازی جهان‌باز و بسیار سنگین Genshin Impact با بالاترین تنظیمات گرافیکی به نرخ فریم میانگین ۵۹ فریم‌برثانیه دست یافت و در طول این مدت نیز دمای بدنه به ۴۳ درجه‌ی سلسیوس رسید که بسیار پایین‌تر از دمای ۵۵ درجه‌‌ای ثبت‌شده هنگام اجرای تست پایداری عملکرد است؛ از سوی دیگر در بازی Fortnite نیز برای دستیابی به بالاترین تنظیمات گرافیکی در حالت خودکار، بازی با نرخ پایدار ۶۰ فریم‌برثانیه اجرا شد و دمای بدنه نیز به حدود ۴۰ درجه‌ی سلسیوس رسید.

شیائومی ۱۴ پرو در سه نسخه‌ی ۱۲ | ۲۵۶، ۱۶ | ۵۱۲ و ۱۶ | ۱۰۲۴ گیگابایت با رم LPDDR5X و فضای ذخیره‌سازی پرسرعت UFS 4.0 به‌فروش می‌رسد و در آن از درگاه کارت حافظه‌ی microSD برای ارتقای فضای ذخیره‌سازی نیز خبری نیست. متأسفانه با وجود تلاش‌های بسیار، موفق به نصب بنچمارک معیار زومیت برای اندازه‌گیری سرعت حافظه‌ی ذخیره‌سازی روی پرچم‌دار شیائومی نشدیم.

ظرفیت باتری شیائومی ۱۴ پرو با افزایش جزئی ۶۰ میلی‌آمپرساعتی درمقایسه‌با نسل قبل، اکنون ۴۸۸۰ میلی‌آمپرساعت است. بررسی‌های ما نشان می‌دهد که در شرایطی که وضوح صفحه‌نمایش روی ۳۲۰۰ × ۱۴۰۰ پیکسل تنظیم شده باشد، شیائومی ۱۴ پرو می‌تواند حدود ۱۲ ساعت در کاربری‌های روزمره و متوسط شارژدهی داشته باشد.

پرچم‌دار شیائومی با فناوری‌های شارژ سریع PD 3.0 و Quick Charge 4 سازگاری دارد و به‌همراه شارژر سریع ۱۲۰ واتی با پورت USB-A نیز عرضه می‌شود که برحسب اندازه‌گیری‌ها، به حدود ۲۰ تا ۲۵ دقیقه برای شارژ کامل باتری، زمان نیاز دارد. شیائومی ۱۴ پرو از سیستم شارژ بی‌سیم ۵۰ واتی خود شیائومی و شارژ بی‌سیم معکوس با توان ۱۰ واتی نیز پشتیبانی می‌کند.

درست‌مانند نسل قبل، در پنل پشتی شیائومی ۱۴ پرو با سه دوربین ۵۰ مگاپیکسلی واید، اولتراواید و تله‌فوتو طرف هستیم؛ البته تمام قطعات تشکیل‌دهنده‌ی دوربین اصلی تغییر کرده‌اند. پرچم‌دار جدید چینی‌ها اکنون از حسگر اختصاصی و لنزی با دیافراگم متغیر استفاده می‌کند؛ اما به‌نظر می‌رسد باقی دوربین‌ها با گذشته یکسان هستند.

شیائومی حسگر یک اینچی سونی را از دوربین اصلی پرچم‌دارش کنار گذاشته و به‌سراغ حسگر ۵۰ مگاپیکسلی دیگری موسوم به Light Hunter 900 «شکارچی نور؟!» رفته است که با ابعاد 1/1.31 اینچی، پیکسل‌های ۱٫۲ میکرومتری‌اش در پسِ لنز ۲۳ میلی‌متری Leica Summilux با دیافراگم متغیر F/1.42 تا F/4.0 و لرزش‌گیر اپتیکال قرار دارد. دوربین اصلی از فوکوس خودکار لیزری برای فواصل نزدیک و فوکوس خودکار تشخیص فاز Dual Pixel برای فواصل دور بهره می‌برد.

هر چهار پیکسل مجاور روی سطح حسگر، رنگ یکسانی را از مجموعه‌ی رنگ‌های RGB ثبت می‌کنند تا بدین‌ترتیب گوشی بتواند با ترکیب چهار پیکسل مجاور، به عکسی ۱۲٫۵ مگاپیکسلی با پیکسل‌های بزرگ‌تر ۲٫۴ میکرومتری برسد؛ این موضوع به‌ویژه هنگام عکاسی در نور کم، به دستگاه اجازه می‌دهد تا عکس‌های روشن‌تر و پرجزئیات‌تری بگیرد؛ البته امکان عکاسی با وضوح بومی ۵۰ مگاپیکسل نیز وجود دارد.

شیائومی ۱۴ پرو با دیافراگم متغیر F/1.42 تا F/4.0 می‌تواند سطح جذب نور در محیط‌های مختلف، به‌مقدار دلخواه تنظیم کند. شما در حالت عکاسی Pro می‌توانید به‌صورت دستی، گشودگی دیافراگم را تغییر دهید. دستگاه با گشودگی F/4.0 بیشتری محدوده‌ی فوکوس را در اختیارتان می‌گذارد و در سطح F/1.42 نیز محدوده‌ی فوکوس به حداقل می‌رسد و عکس‌ها، حالت بوکه‌ی طبیعی را به خود می‌گیرند.

دوربین تله‌فوتو و اولتراواید درمقایسه‌با نسل گذشته هیچ تغییری تجربه نمی‌کنند؛ هر دو دوربین از حسگر ۵۰ مگاپیکسلی JN1 سامسونگ با ابعاد 1/2.76 اینچ و پیکسل‌های ۰٫۶۴ میکرومتر استفاده می‌کنند و با بهره‌گیری از فیلتر رنگی Tetracell، هر چهار پیکسل مجاور را برای ثبت عکس‌های ۱۲٫۵ مگاپیکسلی با پیکسل‌های بزرگ‌تر ۱٫۲۸ میکرومتری، ترکیب می‌کنند؛ بدین‌ترتیب ابعاد حسگر ۵۰ مگاپیکسلی دو دوربین دیگر بیش‌از ۷۰ درصد کوچک‌تر از حسگر دوربین اصلی است.

دوربین اولتراواید از قابلیت فوکوس خودکار برای عکاسی ماکرو از فاصله‌ی ۵ سانتی‌متری بهره می‌برد و در پسِ لنز ۱۴ میلی‌متری با دیافراگم F/2.2 و میدان دید ۱۱۵ درجه قرار دارد. دوربین تله‌فوتو در پسِ لنز تله‌فوتو ماکرو با فاصله‌ی کانونی معادل ۷۵ میلی‌متر، دیافراگم نسبتا بازِ F/2.0 بزرگ‌نمایی اپتیکال ۳٫۲۶ برابری، سیستم فوکوس خودکار تشخیص فاز و قابلیت فوکوس از فاصله‌ی ۱۰ سانتی‌متری قرار دارد؛ بنابراین با هر دو دوربین تله‌فوتو و اولتراواید قابلیت عکاسی ماکرو خواهید داشت.

شیائومی علاوه‌بر لنز دوربین، در توسعه‌ی الگوریتم پردازش تصویر و مهندسی رنگ‌ها نیز از لایکا کمک گرفته است؛ بنابراین مایه‌ی تعجب نیست که اپلیکیشن دوربین، آثاری از لایکا را مشاهده کنیم. در همان صفحه‌ی اصلی اپلیکیشن، کاربر می‌تواند از بین دو استایل عکاسی Leica Authentic و Leica Vibrant یک گزینه را انتخاب کند.

همان‌طور که از نام این استایل‌ها برمی‌‌آید، Leica Authentic رنگ‌ها را نزدیک به واقعیت تولید می‌کند و از شدت پردازش‌های بعدی روی عکس می‌کاهد؛ اما در نقطه‌ی مقابل، Leica Vibrant، رنگ‌ها را اشباع کرده و تصویر را شارپ می‌کند.

توجه داشته باشید که ما برای آنکه بتوانیم قضاوت صحیحی روی رنگ‌های تولیدشده و جزئیات عکس‌ها داشته باشیم، تمام نمونه‌عکس‌های شیائومی ۱۴ پرو را با استایل رنگی Leica Authentic ثبت کرده‌ایم.

عکس‌های شیائومی ۱۴ پرو به خودی خود و مادامی‌که زیر ذره‌بین قرارشان ندهید و با رقبا مقایسه‌شان نکنید، بسیار جذاب به‌نظر می‌رسند، رنگ‌های واقع‌گرایانه‌ای دارند و نویزشان نیز در سطح بسیار پایینی قرار دارد؛ اما ضعف‌های دوربین هنگامی به‌چشم می‌آید که عکس‌های ثبت‌شده با گوشی گران‌قیمت شیائومی را با رقبایش مقایسه کنیم.

برخلاف گوشی‌های اقتصادی و تا حدودی دستگاه‌های میان‌رده، دوربین بخش بسیار مهم و تأثیرگذاری در گوشی‌های پرچم‌دار به‌حساب می‌آید؛ وقتی می‌خواهید چنددَه میلیون تومان برای خرید گوشی رده‌بالا بپردازید، تک‌تک پیکسل‌ها اهمیت پیدا می‌کنند؛ بنابراین عکس‌های شیائومی ۱۴ پرو را با گلکسی S23 اولترا مقایسه کردیم؛ دستگاه پرچم‌دار سامسونگ که هنگام نگارش متن پیش‌رو، روزهای پایانی حکمرانی‌اش را می‌گذارند.

دوربین اصلی

در عکس‌های زیر، سناریوهای عکاسی در فضای باز و عکاسی در محیط داخلی با دوربین اصلی را هدف گرفته‌ایم. مادامی‌که روی عکس‌های زیر بزرگ‌نمایی نکنیم، رنگ‌های واقع‌گرایانه‌ی شیائومی ۱۴ پرو باعث می‌شود تا آن را برنده بدانیم.

با بزرگ‌نمایی روی بخش‌های پرُبافت عکس‌ها می‌توان متوجه شد که شیائومی با تأکید بسیار روی حذف نویز، بخش زیادی از جزئیات عکس را از دست داده است، این موضوع وقتی بیشتر ناامیدکننده می‌شود که بدانیم گلکسی اس ۲۳ اولترا پیش‌تر در مقایسه دوربین پرچمدارهای ۲۰۲۳، از نظر جزئیات، حریف آیفون ۱۵ پرو مکس و پی ۶۰ پرو نشده بود.

در عکس‌های زیر که در محیط دفتر زومیت گرفته شده است، باز هم شیائومی ۱۴ پرو، رنگ‌ها را بسیار خوشایند و نزدیک به واقعیت ثبت کرده است.

با بزرگ‌نمایی عکس‌ها متوجه می‌شویم که سامسونگ باز هم حفظ نویز و اندکی شارپ‌کردن مصنوعی تصویر، موفق شده است تا جزئیات بیشتری را نسبت به شیائومی ۱۴ پرو از دل عکس‌ها بیرون بکشد.

در عکس‌های زیر، شیائومی ۱۴ پرو گستره‌ی دینامیکی کم‌وبیش مشابهی با گلکسی اس ۲۳ اولترا ثبت کرده و باز هم در زمینه‌ی ثبت رنگ‌ها، دقیق‌تر از رقیب کره‌ای عمل کرده است.

باز هم تلاش بیش‌از حد نرم‌افزار دوربین شیائومی ۱۴ پرو برای حذف نویز را شاهد هستیم؛ به‌طوری که نتیجه‌ی آن حذف جزئیات از برگ‌های گیاه بوده است.

دوربین اولتراواید

در نگاه نخست به عکس‌های فوق عریض زیر، می‌توان متوجه شد که میدان دید دوربین اولتراواید شیائومی ۱۴ پرو محدودتر از اس ۲۳ اولترا است؛ اما گوشی کماکان در زمینه‌ی دقت ثبت رنگ‌ها، عملکرد بهتری نسبت به گلکسی دارد.

به‌نظر می‌رسد که شدت حذف نویز در عکس‌های دوربین اولتراواید شیائومی ۱۴ پرو به‌اندازه‌ی دوربین اصلی نیست؛ چرا که عکس ثبت‌شده با این دوربین هم از نظر جزئیات، هم سطح نویز، وضعیت بهتری درمقایسه‌با اس ۲۳ اولترا دارد.

عکاسی پرتره

شیائومی ۱۴ پرو هم با دوربین اصلی، هم دوربین تله‌فوتو، قابلیت عکاسی پرتره دارد. در عکس زیر که با دوربین تله‌فوتوی دستگاه از هادی غنی‌زادگان گرفته‌ایم، رنگ‌های شیائومی تمایل نسبتا زیادی به گرمی دارند.

با بزرگ‌نمایی روی چهره‌ی هادی متوجه می‌شویم که گوشی عملکرد بسیار خوبی در تفکیک سوژه از پس‌زمینه داشته؛ اما جزئیات چهره در عکس شیائومی بسیار کمتر از عکس سامسونگ است.

عکاسی در تاریکی

دیوارهای خاکستری یکی از اتاق‌های دفتر زومیت، بسیاری از گوشی‌ها را هنگام عکاسی در تاریکی دچار خطا می‌کند؛ به‌عنوان مثال گلکسی اس ۲۳ اولترا در عکس زیر، دیوارها را متمایل به رنگ سبز نشان می‌دهد و در کل عکس نیز تمایل به گرمی دیده می‌شود؛ اما عکس شیائومی ۱۴ پرو، رنگ و نور را بسیار نزدیک به شرایط واقعی ثبت کرده است.

با بزرگ‌نمایی روی عکس‌ها نیز برتری جزئی شیائومی ۱۴ پرو در زمینه‌ی ثبت جزئیات، مشهود است.

شاید در نگاه نخست، عکس گلکسی اس ۲۳ اولترا را به‌عنوان برنده انتخاب کنید؛ اما شرایط عکاسی ما به آنچه شیائومی ۱۴ پرو در عکس زیر ثبت کرده است، نزدیک‌تر بود.

روشنایی بیشتر تصویر در عکس اس ۲۳ اولترا باعث می‌شود تا پاره‌ای از جزئیات پنهان‌شده در سایه‌ها را ببینیم؛ اما شیائومی ۱۴ پرو بافت کاغذی و زبر جلد کتاب و جنس چینی ماگ را بهتر از رقیب کره‌ای به تصویر کشیده است.

شیائومی ۱۴ پرو با تمامی دوربین‌هایش قابلیت فیلم‌برداری 4K دارد؛ دوربین‌های پشتی با نرخ‌های ۲۴، ۳۰ و ۶۰ فریم‌برثانیه فیلم‌برداری می‌کنند؛ اما دوربین سلفی به ۳۰ و ۶۰ فریم‌برثانیه محدود است. دوربین اصلی امکان فیلم‌برداری 8K24 را نیز در اختیارتان می‌گذارد و از عهده‌ی ضبط ویدیوهای 4K HDR Dolby Vision نیز برمی‌آید.

شیائومی ۱۴ پرو ویدیوهای 4K30 را با بیت‌ریت بسیار خوب ۶۰ تا ۶۵ مگابیت‌برثانیه ضبط می‌کند؛ بنابراین مایه‌ی تعجب نیست که ویدیوهای 4K30 از نظر جزئیات مطلوب باشند، گذشته از این مورد، سطح کنتراست و رنگ‌ها نیز بسیار خوب ارزیابی می‌شوند؛ البته دقت کنید که ویدیوهای دوربین اولتراواید و تله‌فوتو از نظر جزئیات، یک یا دو پله پایین‌تر از دوربین اصلی قرار می‌گیرند؛ ضمن اینکه حین فیلم‌برداری نیز امکان سوئیچ سریع بین دوربین‌ها وجود ندارد و باید از زوم اسلایدی کمک بگیرید.

پرچم‌دار شیائومی ویدیوهای 4K60 را با نرخ ۵۷ مگابیت‌برثانیه ضبط می‌کند؛ کاهش جزئی بیت‌ریت با وجود افزایش ۱۰۰ درصدی تعداد فریم‌ها بدین مفهوم است که ویدیوهای ۶۰ فریم‌برثانیه جزئیات به‌مراتب کمتری نسبت به ویدیوهای ۳۰ فریم‌برثانیه دارند و در عمل نیز چنین موضوعی را شاهد هستیم.

صفحه‌نمایشی با روشنایی خیره‌کننده و فوق‌العاده باکیفیت، اسپیکرهای پرقدرت با صدایی شفاف، عملکرد پایدار، کیفیت ساخت عالی و بدنه‌ای نسبتا خوش‌دست؛ شیائومی ۱۴ پرو خواستنی و جذاب است که کاستی‌ها و ضعف‌های انگشت‌شماری دارد؛ اما یکی از ضعف‌های شیائومی به‌گونه‌ای نیست که بتوان از آن چشم پوشید.

دوربین شیائومی ۱۴ پرو در سطح انتظاراتمان ظاهر نشد و ناامیدمان کرد؛ با اینکه پرچم‌دار چینی‌ها عکس‌هایی با رنگ‌ و روی جذابی می‌گیرد؛ اما سطح جزئیات عکس‌هایش، در اغلب مواقع، به پای پرچم‌دار یک‌ساله‌ی سامسونگ نیز نمی‌رسد؛ شاید بخشی از این ضعف براثر مشکلات نرم‌افزاری و الگوریتم نابالغ پردازش تصویر باشد؛ اما انتظار داریم که پرچم‌دار تمام‌عیار و چنددَه میلیونی شیائومی برای سال ۲۰۲۴، حداقل در سطح پرچم‌داران ۲۰۲۳ ظاهر شود.

اگر ضعف اساسی دوربین را کنار بگذاریم، چشم‌پوشی از باقی ضعف‌ها، برای عموم کاربران ممکن خواهد بود؛ به‌عنوان مثال برآمدگی دوربین به‌اندازه‌ای بزرگ و قطور است که انگشت اشاره، پیوسته به آن برخورد می‌کند و از طرف دیگر این زائده‌ی غول‌پیکر، در میانه‌ی دستگاه نیز قرار ندارد که حداقل، تقارن در طراحی، رعایت شده باشد! در سوی دیگر میدان، داغ‌شدن بیش‌از حد دستگاه در استفاده‌های سنگین را داریم که گاهی دمای فریم گوشی را به حد آزاردهنده‌ای می‌رساند.

حال باید دید که در مقیاس بین‌المللی و با وجود بزرگانی همچون آیفون ۱۵ پرو و گلکسی بعدی سامسونگ (Galaxy S24 Ultra)، آیا کسی رغبت می‌کند که قیمت احتمالی بیش‌از هزار دلاری را بری خرید شیائومی ۱۴ پرو بپردازد یا خیر.

نظر شما درباره‌ی پرچم‌دار تمام‌عیار شیائومی چیست؟ آیا شیائومی ۱۴ پرو، حتی بدون در نظر گرفتن قیمت گوشی می‌تواند آمار فروش جهانی آیفون ۱۵ پرو و کهکشانی بعدی سامسونگ را تحت‌الشعاع قرار دهد؟