بررسی ردمی نوت ۱۳ پرو 5G و 4G؛ پتانسیل هدررفته

در دنیای گوشی‌های هوشمند می‌توان دو الگوی کلی را در استراتژی کسب بازار مشاهده کرد. الگوی اول مربوط به شرکت‌هایی است که سالانه تعداد گوشی‌های محدودی تولید و بر فروش همان چند مدل محدود تمرکز می‌کنند. اپل تنها شرکت بزرگی در دنیا به‌حساب می‌آید که با توجه به حجم فروش، از این استراتژی پیروی می‌کند.

الگوی دوم در استراتژی کسب بازار که به‌نظر می‌رسد طرفداران بیشتری هم داشته باشد، تولید مدل‌های بسیار زیاد در بازه‌های قیمتی مختلف، با تغییراتی جزئی برای فروش در بازارهای گوناگون است. با پایان دوران طلایی نوکیا و گوشی‌هایی که امروز «غیرهوشمند» به‌حساب می‌آیند، شاید بتوان سامسونگ را مخترع این استراتژی در عصر گوشی‌های هوشمند در نظر گرفت. شرکت‌های زیاد دیگری هم بسته به توان رقابتی و گستردگی زنجیره تامین خود، تلاش می‌کنند از همین روش پیروی کنند.

گستردگی مدل‌های معرفی‌شده توسط شیائومی به اندازه‌ای پراکنده و متنوع است که نمی‌توان ابتدا و انتهایی برای تعیین «یک سال تولیدی» این شرکت در نظر گرفت؛ برای مثال، شیائومی ۱۳ و شیائومی ۱۳ پرو در سال ۲۰۲۲ معرفی شده‌اند؛ اما تاریخ معرفی شیائومی ۱۳ لایت، ۱۳ اولترا، 13T پرو و 13T همگی به سال ۲۰۲۳ بازمی‌گردد. در واقع می‌توان گفت شیائومی کاربران را در دریایی از مدل‌های مختلف غرق می‌کند و هر کاربر، با هر بودجه‌ای، هر زمانی که قصد خرید یک گوشی جدید داشته باشد، می‌تواند مدلی از این شرکت پیدا کند که به‌تازگی معرفی و وارد بازار شده باشد.

ردمی نوت ۱۳ پرو (که خودش در دو نسخه 4G‌ و 5G وارد بازار شده) در این شرایط، چه جایگاهی در بین محصولات شیائومی دارد؟ بررسی ردمی نوت ۱۳ پرو 4G و ردمی نوت ۱۳ پرو 5G می‌تواند پاسخگو باشد.

تماشا در یوتیوب

شیائومی ابتدا در سپتامبر ۲۰۲۳ از ردمی نوت ۱۳ پرو رونمایی و سپس با چهار ماه فاصله، نسخه‌ی 4G همین گوشی را معرفی کرد. این فاصله‌ی زمانی باعث شده نسخه‌ی 4G از زبان طراحی جدید شیائومی استفاده کند، در حالی که ردمی نوت ۱۳ پرو 5G دارای طراحی قدیمی‌تر متعلق به سال گذشته است.

طراحی نسخه‌ی 5G بیشتر یادآور خانواده‌ی ردمی نوت ۱۲ است. شاید با کمی اغماض بتوان آن را نسخه‌ای به‌روزرسانی‌شده از گوشی‌های سال قبل دانست که اصلی‌ترین وجه متمایزکننده‌ی گوشی‌ها، یعنی جزیره‌ی دوربین‌ها کمی هیجان‌انگیزتر به‌نظر می‌رسد.

پنل پشتی مدل 5G جنسی پلاستیکی دارد و فریمی پلاستیکی نیز از دستگاه محافظت می‌کند. هرچند این فریم کیفیت بالایی دارد و شاید حتی آن را با فریم‌های فلزی مات هم اشتباه بگیرید. دستگاه کاملا مسطح و منطبق با الگویی طراحی‌شده که در سال‌های اخیر طرفداران بسیار زیادی هم پیدا کرده است: بدون لبه‌های منحنی شکل، چه در فریم، چه در نمایشگر.

شیائومی چهار رنگ برای ردمی نوت ۱۳ پرو 5G در نظر گرفته که به‌نوعی همان استاندارد گوشی‌های میان‌رده به‌شمار می‌روند؛ رنگ Ocean Teal (سبزآبی اقیانوسی) که برای بررسی در اختیار زومیت قرار داشت، رنگی نه‌چندان هیجان‌انگیز اما متمایزکننده است و برای کاربرانی که قصد دارند تنوعی به مهم‌ترین گجت هوشمند خود بدهند گزینه‌ای منطقی به‌حساب می‌آید.

شیائومی درباره‌ی جنس پنل پشتی نسخه‌ی 4G‌ اطلاعاتی در اختیار قرار نمی‌دهد؛ اما با توجه به پلاستیکی‌بودن نسخه‌ی 5G (که مدل گران‌قیمت‌تر هم به حساب می‌آید) می‌توان انتظار داشت جنس بدنه‌ی مدل ارزان‌تر هم پلاستیکی باشد؛ اما کیفیت کلی ساخت هر دو دستگاه، استاندارد قابل قبولی دارد و به‌هیچ عنوان احساس ارزان یا بی‌کیفیت بودن را به کاربر منتقل نمی‌کند.

دو حلقه‌ی بسیار بزرگ برای دوربین‌های اصلی و اولتراواید و یک حلقه‌ی کوچکتر برای دوربین نه‌چندان بااهمیت ماکرو در نظر گرفته شده است؛ ولی از یک جزیره‌ی جداکننده برای مجموعه‌ی دوربین‌ها خبری نیست. به‌نظر می‌رسد هر یک از دوربین‌ها در جزیره‌ی اختصاصی خود زندگی می‌کنند!

بزرگ‌‌بودن حلقه‌‌ی دوربین‌ها این ابتکار عمل را در اختیار طراحان شیائومی قرار داده تا در مدل‌های Lavender Purple و Forest Green، از سه سایه‌ی مختلف رنگی در پنل پشتی استفاده کنند. این انتخاب هم به نوبه‌ی خود باعث متفاوت‌تر شدن طراحی گوشی شده است.

چینش کلیدهای پاور و تنظیم صدا و همچنین محل قرارگیری درگاه‌ها و حفره‌های ورودی و خروجی مختلف در هر دو دستگاه تقریبا یکسان است. در سمت چپ فریم کلیدهای تنظیم صدا و پاور قرار گرفته‌اند. با توجه به انتقال حسگر اثر انگشت به زیر نمایشگر، کلید پاور وظیفه‌ی دیگری به جز روشن و خاموش کردن صفحه ندارد.

حسگر اثرانگشت در خانواده‌ی ردمی نوت ۱۳ پرو پلاس احتمالا سریع‌ترین سنسور از این نوع در بین گوشی‌های مختلف نیست؛ اما به‌عنوان یک حسگر اپتیکال عملکرد قابل قبولی دارد. محل قرارگیری سنسور تقریبا همان نقطه‌ای است که انگشت شست شما انتظارش را می‌کشد. و ابعاد نقطه‌ی اسکن هم چیزی کمتر از ابعاد رایج حسگرهای زیر نمایشگر نیست. شاید شما همچنان حسگرهای قدیمی‌تر را ترجیح که زیر کلید پاور قرار می‌گرفتند؛ اما باید قبول کرد همه‌ی سازندگان به‌تدریج به سمت سنسورهای زیر نمایشگر خواهند رفت.

با وجود داشتن باتری‌هایی با ظرفیت متفاوت، هر دو گوشی ۸ میلی‌متر ضخامت دارند و اختلاف وزن نسخه‌های 4G و 5G تنها یک گرم است که می‌توان آن را نادیده گرفت. ابعاد طول و عرض مدل‌ها نیز با هم به ترتیب ۰٫۱ و ۰٫۸ میلی‌متر اختلاف دارند. فارغ از اعداد و ارقام، می‌توانیم ردمی نوت ۱۳ پرو 4G و 5G را گوشی‌های خوش‌دستی در نظر بگیریم. هر دو گوشی نیز استاندارد IP54 را دریافت کرده‌اند که به معنی مقاومت نسبی آن‌ها در برابر ذرات گردوغبار و قطرات آب است.

به‌هرحال، طراحی موضوعی کاملا وابسته‌ به سلیقه به‌شمار می‌رود و ممکن است کاربران زیادی سبک جدید شیائومی را نپسندند. بااین‌وجود اگر از طراحی‌های متمایز که می‌توانند چشم‌ها را به سرعت خیره‌ کنند و راهی برای باز کردن سر صحبت باشند، استقبال می‌کنید، حتما به طراحی ردمی نوت ۱۳ پرو 4G علاقمند خواهید شد.

نکته‌ی قابل توجه دیگر درباره‌ی طراحی نسخه‌ی 4G، شباهت آن به پوکو M6 پرو به‌حساب می‌آید؛ حتی شاید بهتر باشد برای توصیف دقیق‌تر آن، از عبارت «کپی – پیست» استفاده کنیم. پوکو M6 Pro نسخه‌ای ضعیف‌تر از ردمی نوت ۱۳ پرو 4G به‌حساب می‌آید [که خودش نسخه‌ای ضعیف‌تر از نوت ۱۳ پرو 5G است] و تنها ۴ روز قبل از معرفی نوت ۱۳ پرو 4G رونمایی شده است.

این که چرا طراحی و ظاهر نسخه‌های 4G و 5G یک گوشی باید تا این اندازه متفاوت باشد و از طرف دیگر به چه دلیل دو گوشی از دو سری مختلف دقیقا به یک شکل طراحی شده‌اند سوالاتی است که احتمالا خود شیائومی هم پاسخی منطقی برای آن ندارد. جالب آنکه وضعیت پیش‌آمده، اولین نمونه‌ی اتخاذ چنین سیاستی توسط شیائومی نیست و پیش‌تر، گوشی‌هایی از سری‌های مختلف، با طراحی متفاوت اما سخت‌افزار داخلی یکسان هم توسط شیائومی معرفی شده‌اند.

تقریبا ۹۰ درصد از نمای جلوی هر دو گوشی ردمی نوت ۱۳ پرو 4G و 5G را نمایشگر ۶٫۶۷ اینچی آن‌ها می‌پوشاند؛ اما با وجود ابعاد یکسان، کیفیت تصویر این نمایشگرها کاملا متفاوت است.

ردمی نوت ۱۳ پرو 5G به نمایشگر OLED، با پشتیبانی از نمایش ۶۸ میلیارد رنگ، نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز و حداکثر روشنایی ۱۸۰۰ نیت مجهز شده است. نمایشگر تراکم پیکسلی ۴۴۶ پیکسل‌براینچ را در اختیار قرار می‌دهد و با روکش Gorilla Glass Victus محافظت می‌شود.

در سوی دیگر، نمایشگر ردمی نوت ۱۳ پرو 4G حداکثر روشنایی ۱۳۰۰ نیت را ارائه می‌کند و تراکم پیکسلی آن ۳۹۵ پیکسل‌براینچ به‌دست می‌آید. برخلاف نسخه‌ی 5G و به‌جای گوریلا گلس ویکتوس، از گوریلا گلس ۵ برای محافظت از صفحه استفاده شده است.

توجه داشته باشید با اینکه شیائومی گوشی‌های ردمی نوت ۱۳ پرو 5G و ردمی نوت ۱۳ پرو 4G را به‌ترتیب قادر به نمایش ۶۸ و یک میلیارد رنگ معرفی می‌کند؛ این موضوع لزوما نمی‌تواند به‌ مفهوم ۱۲ و ۱۰ بیتی‌بودن پنل‌های OLED دو گوشی باشد. ممکن است چینی‌ها از فناوری کنترل نرخ فریم [FRC]، برای القای حس پنل‌های ۱۰ و ۱۲ بیتی به کاربر با نمایشگر ۸ و ۱۰ بیتی استفاده کرده باشند.

مثل همیشه، نگاهی به مشخصات رقبای اصلی گوشی‌های ردمی خالی از لطف نخواهد بود. با توجه به زمان معرفی و بازه‌ی قیمتی، می‌توان پوکو X6 پرو، گلکسی A54 سامسونگ و همچنین پوکو F5 را به عنوان رقبای اصلی خانواده ردمی نوت ۱۳ در نظر گرفت. به جز پوکو X6 پرو، حداکثر روشنایی برای دو مدل دیگر ۱۰۰۰ نیت عنوان شده [۱۸۰۰ نیت برای پوکو X6 پرو]؛ نکته‌ی دیگر پشتیبانی نمایشگر هر سه رقیب از استاندارد +HDR10 است؛ درحالی‌که نسخه‌ی 4G به‌طور کلی از HDR پشتیبانی نمی‌کند و نسخه‌ی 5G تنها با استاندارد Dolby Vision سازگاری دارد که البته برای این قابلیت باید شیائومی را ستود.

عملکرد ردمی نوت ۱۳ پرو 5G و 4G در آزمایش‌های نمایشگر زومیت حتی از اعداد و ارقام اعلام شده هم خیره‌کننده‌تر بود. در خصوص نسخه‌ی 4G، حداکثر روشنایی دستی ثبت‌شده ۶۱۱ نیت و حداکثر روشنایی خودکار معادل ۱۴۷۵ نیت به دست آمده‌اند. همچنین برای مدل 5G، حداکثر روشنایی دستی و خودکار (HDR) در آزمایش‌ها به‌ترتیب ۷۰۵ و ۲۰۹۰ نیت ثبت شدند که فراتر از اعداد اعلام شده به‌صورت رسمی هستند.

یکی از قابلیت‌های چشم‌گیر نمایشگر ردمی نوت ۱۳ پرو در هر دو نسخه‌ی 4G و 5G به استفاده‌ی آن‌ها از PWM با نرخ ۱۹۲۰ هرتز برای کنترل روشنایی پنل در سطوح پایین‌تر بازمی‌گردد؛ موضوعی که از بروز سردرد و آمدن فشار بر چشمان کاربر در محیط‌های تاریک جلوگیری می‌کند. از سوی دیگر نرخ نمونه‌برداری لمسی نمایشگر دو گوشی نیز در Game Mode به ۲۱۶۰ هرتز می‌رسد که روی کاغذ می‌تواند بر عملکرد کاربر در بازی‌های رقابتی تأثیر بسیار مثبتی داشته باشد.

در خصوص پوشش فضایی رنگی هر دو گوشی به‌خوبی خودشان را نشان می‌دهند. در پروفایل استاندارد، ردمی نوت ۱۳ پرو 4G با پوشش ۹۹٫۷ درصدی از فضای رنگی sRGB و میانگین خطای ۱٫۸، و نسخه‌ی 5G با پوشش ۹۶ درصدی و خطای ۰٫۹، نویدبخش رنگ‌های دقیق خواهند بود. نتیجه‌ی این اعداد و ارقام، به معنی نمایشگرهایی با عملکرد عالی هنگام نمایش محتوا و البته روشنایی خیلی خوب زیر نور خورشید است.

در مقام مقایسه و از نظر پوشش‌دهی فضاهای رنگی، رقبایی همچون گلکسی A54 دست بالاتر را دارند؛ اما در بحث دقت رنگی، گوشی‌های ردمی موفق می‌شوند بهتر از نماینده‌ی سامسونگ ظاهر شوند.

واحد پردازشی، دیگر نقطه‌ی تفاوت ردمی نوت ۱۳ پرو 5G و 4G به‌حساب می‌آید؛ در‌حالی‌که نسخه‌ی 5G به تراشه‌ی SD 7s Gen 2 مجهز شده است، نسخه‌ی 4G از تراشه‌ی Helio G99 Ultra ساخت مدیاتک استفاده می‌کند. Helio G99 Ultra‌ را می‌توان به‌نوعی نسخه‌ی تقویت‌شده‌ی همان Helio G99 دانست که تاریخ معرفی‌اش به قریب دو سال پیش بازمی‌گردد. در واقع مدیاتک به شرکای تجاری خود اجازه می‌دهد تا پلتفرم Helio G99 را متناسب با دستگاه‌های خود سفارشی‌سازی کنند؛ مشابه کاری که کوالکام و سامسونگ با تراشه‌های Snapdragon for Galaxy انجام می‌دهند.

کاربران می‌توانند بین نسخه‌های ۱۲۸، ۲۵۶ یا ۵۱۲ گیگابایتی مدل مناسب خود را انتخاب کنند و به جز نسخه‌ی ۵۱۲ گیگابایتی که از ۱۲ گیگابایت رم استفاده می‌کند، سایر مدل‌ها به ۸ گیگابایت رم مجهز هستند. ضمن اینکه با استفاده از قابلیت Memory Extension، امکان ارتقای ۴ گیگابایتی رم در شرایط خاص هم وجود دارد. نکته‌ی دیگر درباره‌ی نسخه‌ی 4G، پشتیبانی آن از کارت حافظه‌ی microSD است؛ قابلیتی که در نسخه‌ی 5G‌ وجود ندارد.

ماجرا برای SD 7s Gen 2 متفاوت است؛ این تراشه‌ی ۸ هسته‌ای سپتامبر گذشته معرفی شد و برای ساخت آن از فرآیند ۴ نانومتری سامسونگ استفاده می‌شود. تراشه‌ی میان‌رده‌ی اسنپدراگون از چهار هسته‌ی Cortex-A78 در فرکانس 2.4GHz و چهار هسته‌ی Cortex-A55 در فرکانس 1.95GHz بهره می‌برد.

تنوع رم و فضای ذخیره‌سازی در ردمی نوت ۱۳ پرو 5G بسیار بیشتر به‌نظر می‌رسد: نسخه‌ی ۱۲۸ گیگابایتی تنها از ۸ گیگابایت رم بهره می‌برد، نسخه‌ی ۲۵۶ گیگابایتی در دو کانفیگ با ۸ یا ۱۲ گیگابایت رم به‌فروش می‌رسد و کاربران نسخه‌ی ۵۱۲ گیگابایتی می‌توانند بین ۱۲ یا ۱۶ گیگابایت رم انتخاب کنند. در این مدل هم قابلیت Memory Extension با امکان ارتقای ۶ گیگابایتی رم در شرایط ویژه در اختیار کاربران قرار داده شده است.

متأسفانه فضای ذخیره‌سازی هر دو گوشی از نوع UFS 2.2 است و بنابراین انتظار چندانی از سرعت عملکرد آن‌ها در عملیات خواندن و نوشتن نداریم؛ به‌علاوه اینکه چنین انتخابی برای فضای ذخیره‌سازی، گوشی‌های ردمی را در مقایسه با رقبا در جایگاه بسیار پایین‌تری قرار می‌دهند. مثلا پوکو X6 Pro از UFS 4.0 استفاده می‌کند و سرعت به‌مراتب بهتری را درمقایسه‌با ردمی نوت ۱۳ پرو در اختیار قرار می‌دهد.

تراشه‌ی SD 7s Gen 2 در تمامی بنچمارک‌ها کاملا در کلاسی بالاتر از Helio G99 Ultra قرار می‌گیرد. اختلاف توان محاسباتی GPU در این دو تراشه در تست Geekbench 6 به حدود ۶۰ درصد می‌رسد. در تست‌های توان محاسباتی CPU در حالت‌های تک‌هسته‌ای و چندهسته‌ای نیز اختلاف عملکرد در محدوده‌ی ۴۰ تا ۵۰ درصد ارزیابی شد که نشان‌‌دهنده‌ی برتری کامل تراشه‌ی کوالکام است.

اگر نگاهی به جدول نتایج بنچمارک‌ها داشته باشید، به‌راحتی متوجه عقب‌ماندن ردمی نوت ۱۳ پرو 5G از تمامی رقبا خواهید شد. گوشی‌هایی مانند پوکو X6 پرو و پوکو F5 یا گلکسی A54 همگی در یک بازه‌ی قیمتی و نزدیک به گوشی جدید ردمی قرار دارند؛ اما همه آن‌ها به تراشه‌های بهتری نسبت به ردمی نوت ۱۳ پرو مجهز شده‌اند.

نزدیک‌ترین نتایج به ردمی نوت ۱۳ پرو 5G توسط پوکو F5 به ثبت رسیده است که اتفاقا از دیگر تراشه میان‌رده‌ی کوالکام یعنی Snapdragon 7+ Gen 2 استفاده می‌کند. هرچند در همین مقایسه هم اختلاف قابل چشم‌پوشی نیست. در تست‌های توان محاسباتی GPU و CPU [تک‌هسته‌ای و چندهسته‌ای]، ردمی نوت ۱۳ پرو 5G به‌ترتیب ۶۰، ۵۵ و ۴۵ درصد ضعیف‌تر از پوکو F5 عمل می‌کند که به‌خصوص برای گیمرها خبر چندان خوبی نخواهد بود.

تجربه سال‌های اخیر نشان داده حتی ضعیف‌ترین پردازنده‌ها هم می‌توانند بازی‌های جدید را در سطح قابل قبولی اجرا کنند. این موضوع، از سویی به‌ دلیل قدرتمندتر شدن پردازنده‌های رده‌پایین و از سوی دیگر به‌ لطف بهینه‌سازی بازی‌ها توسط توسعه‌دهندگانشان اتفاق می‌افتد. به همین دلیل هم ردمی نوت ۱۳ پرو 5G می‌تواند بازی‌هایی مانند Call of Duty Mobile و Shadowgun Legends را با گرافیک و فریم‌ریت قابل قبولی اجرا کند.

باید به این نکته توجه داشته باشید که در محیط‌های شلوغ و با اکشن زیاد بازی Shadowgun Legends، نرخ فریم از محدوده‌ی ۶۰ تا ۷۰ فریم‌برثانیه به حدود ۴۵ فریم‌برثانیه افت می‌کند؛ اما می‌توانید با قرار دادن تنظیمات گرافیک روی حالت Auto، بازی را روان‌تر و با افت فریم کمتر اجرا کنید.

شیائومی در ردمی نوت ۱۳ پرو 5G و 4G از ساختار و چینش به ظاهر یکسانی برای دوربین‌ها استفاده کرده و هر دو مدل به سه دوربین مجهز شده‌اند:

دوربین‌های ردمی نوت ۱۳ پرو 5G

• دوربین اصلی با سنسور ۲۰۰ مگاپیکسلی ISOCELL HP3 سامسونگ با گشودگی دیافراگم f/1.7، مجهز به سیستم فوکوس خودکار تشخیص فاز و لرزشگیر اپتیکال
• دوربین اولتراواید با سنسور ۸ مگاپیکسلی IMX355 سونی
• دوربین ماکرو با سنسور ۲ مگاپیکسلی OmniVision OV02B

دوربین‌های ردمی نوت ۱۳ پرو 4G

• دوربین اصلی با سنسور ۲۰۰ مگاپیکسلی ISOCELL HP3 سامسونگ با گشودگی دیافراگم f/1.7، مجهز به سیستم فوکوس خودکار تشخیص فاز و لرزشگیر اپتیکال
• دوربین اولتراواید با سنسور ۸ مگاپیکسلی OmniVision OV08D10
• دوربین ماکرو با سنسور ۲ مگاپیکسلی

با توجه به استفاده از تراشه‌های متفاوت، تفاوت‌ها در امکانات فیلم‌برداری منطقی به نظر می‌رسد؛ درحالی‌که نسخه‌ی 5G علاوه‌‌بر مجهزشدن به لرزشگیر الکترونیکی در زمان فیلم‌برداری، امکان ضبط ویدیو با وضوح 4K و نرخ ۳۰ فریم‌بر‌ثانیه یا 1080p با نرخ حداکثر ۱۲۰ فریم بر ثانیه را دارد،‌ فیلم‌برداری در نسخه‌ی 4G در بهترین حالت به 1080p و نرخ ۶۰ فریم‌بر‌ثانیه محدوده شده است.

در نگاه اول به این تصاویر که با دوربین اصلی و در فضای خارجی گرفته‌ شده‌اند، تفاوت در گستره‌ی دینامیکی ثبت‌شده توسط نسخه‌های 5G و 4G‌ مشهود به‌نظر می‌رسد؛ هرچند به دلیل هوای کاملا ابری ممکن است این اختلاف چندان قابل توجه به‌نظر نرسد.

زمانی که روی تصاویر زوم کنید به‌خوبی متوجه اختلاف جزئیات به‌ثبت‌رسیده خواهید شد. نسخه‌ی 5G جزئیات بیشتری را با نویز کمتر ثبت کرده است و اثر Artifactها هم در عکس این نسخه کم‌رنگ‌تر به چشم می‌خورد. ضمن اینکه با توجه به الگوریتم‌های پردازشی متفاوت، رنگ‌های نسخه‌ی 5G واقعی‌تر به نظر می‌رسند.

در محیط‌هایی با نور کافی و شرایط نوری غیرچالشی، اختلاف تصاویر کمتر به‌نظر می‌رسد؛ با این حال با دقت به جزئیات به خصوص در حالت زوم‌شده مشخص می‌شود که نسخه‌ی 5G جزئیات بیشتری را ثبت می‌کند و در حالت زوم‌شده نیز اثر آبرنگی کمتری در عکس‌های آن دیده می‌شود.

در عکس‌هایی که از خودروی قرمزرنگ به‌ثبت رسانده‌ایم، می‌توانید تفاوت پردازش رنگ‌ها در نسخه‌های 5G و 4G را بهتر مشاهده کنید.

استفاده از حالت ۲۰۰ مگاپیکسلی، کیفیت تصاویر هر دو گوشی را به شکل محسوسی ارتقا می‌دهد. این عکس‌ها چه از نظر جزئیات، چه نویز، چه گستره‌ی دینامیکی بسیار بهتر به‌ نظر می‌رسند؛ اما حجم عکس‌های ۲۰۰ مگاپیکسلی در بهترین حالت بیشتر از ۴۰ مگابایت خواهد بود که احتمالا برای آپلود کردن در شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌ها گزینه‌ی مناسبی نیست.

تفاوت در پردازش رنگ‌ها را در تصاویر محیط داخلی و عکس‌های ماکرو می‌توان مشاهده کرد. در هر دو تصویر، رنگ سبز ثبت‌شده توسط نسخه‌ی 4G به طیف زرد گرایش دارد و اندکی اشباع شده‌تر به‌نظر می‌رسد؛ اما نسخه 5G رنگ واقعی‌تری را تولید کرده است. همچنین با زوم‌کردن روی عکس‌ها می‌توانید وضوح و ثبت جزئیات بیشتر توسط دوربین نسخه 5G را هم ببینید.

در این عکس‌ها از محیط داخلی، تفاوت عملکرد در ثبت گستره‌ی دینامیکی به‌خوبی قابل مشاهده است. اگر به پنجره‌‌ی موجود در انتهای کادر دقت کنید، خواهید دید که ردمی نوت ۱۳ پرو 4G به‌هیچ‌وجه نتوانسته است تعادل خوبی بین نقاط تاریک و روشن عکس برقرار کند و جزئیات در این بخش به‌کلی از بین رفته‌ و اصطلاحا سوخته‌اند.

تمایز بین نقاط تیره و روشن عکس در تصاویر شب هم به چشم می‌آید؛ کافی است در عکس‌های بالا به نور چراغ‌های پایین نگاه کنید؛ در‌حالی‌که ردمی نوت ۱۳ پرو 5G نقاط روشن را بدون اغراق و روشنایی بیش‌ازاندازه به‌تصویر می‌کشد، مدل 4G در ایجاد تعادل برای نمایش نورپردازی دست‌وپا بسته ظاهر می‌شود.

نگاهی کوتاه به عکس‌های سلفی، چه با فعال کردن حالت بوکه (تار کردن مصنوعی پس‌زمینه)، چه بدون آن، به‌راحتی برتری نسخه‌ی 5G را نشان می‌دهد. دوربین سلفی هر دو گوشی ۱۶ مگاپیکسلی و دارای مشخصات فنی یکسان است؛ اما باز هم تفاوت در الگوریتم‌های پردازشی باعث ثبت‌شدن تصاویری کاملا متفاوت می‌شود. جزئیات صورت و رنگ پوست در عکس نسخه‌ی 4G کاملا مصنوعی و بدون ظرافت ثبت می‌شوند. اگر کمی سخت‌گیر‌تر باشید می‌توانید گستره‌ی دینامیکی محدودتر را هم به مشکلات نسخه‌ی 4G اضافه کنید.

مشکل ثبت جزئیات کمتر و نویز بیشتر توسط ردمی نوت ۱۳ پرو 4G در دوربین اولتراواید خود را به شکل شدیدتری نشان می‌دهد. اگر روی عکس‌هایی که با دوربین اولتراواید از نمای ساختمان گرفته شده‌اند، زوم کنید، به‌سرعت متوجه نویز شدید، آبرنگی‌شدن و از بین رفتن جزئیات ریز خواهید شد.

در تصویر داخلی از دفتر کار زومیت هم در نگاه اول حذف شدن اطلاعات کنتراست به دلیل ناتوانی در ثبت دقیق گستره‌ی دینامیکی [در پنجره انتهای کادر]، و سپس با بررسی دقیق‌تر، ثبت جزئیات کمتر به دلیل تلاش برای حذف نویز به شکل تهاجمی قابل مشاهده‌اند.

علاوه‌بر تفاوت عملکرد پردازشی تراشه‌های SD 7s Gen 2 و Helio G99 Ultra که نتایج آن هم در بنچمارک‌ها، هم در گیمینگ و هم در کیفیت تصاویر دیده شد، دیگر تفاوت این دو تراشه خود را در طول عمر باتری دستگاه‌ها نشان می‌دهد.

ردمی نوت ۱۳ پرو 5G از باتری با ظرفیت ۵۱۰۰ میلی‌آمپرساعت بهره می‌برد و نسخه‌ی 4G از باتری ۵۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی استفاده می‌کند. هر دو مدل هم از شارژ سریع ۶۷ وات پشتیبانی می‌کنند و زمان شارژ صفر تا ۵۰ درصد آن‌ها حدود ۱۶ دقیقه اعلام شده است؛ اما با اینکه ۱۰۰ میلی‌آمپرساعت اختلاف ظرفیت نباید تفاوت معناداری در عملکرد باتری ایجاد کند، نتایج آزمایش‌های زومیت خلاف این تصور را نشان می‌دهند.

ردمی نوت ۱۳ پرو 5G در تست پخش ویدیوی استاندارد زومیت موفق به ثبت مدت‌زمان حدودی ۲۰ ساعت شد؛ درحالی‌‌که نسخه‌ی 4G در همین آزمایش توانست ۱۶:۳۰ ساعت ویدیو پخش کند که در نوع خود تفاوت بزرگ و معناداری به حساب می‌آید.

در تست کاربری روزمره اختلاف چندان قابل ملاحظه‌ای [درمقایسه‌با تست پخش ویدیو] بین گوشی‌ها دیده نمی‌شود. در این تست نسخه‌ی 5G موفق به ثبت رکورد ۱۱:۲۵ ساعت شد؛ درحالی‌که نتیجه‌ی همین تست در نسخه‌ی 4G عدد ۱۰:۵۹ ساعت را نشان می‌دهد.

با نگاهی به جدول بالا شامل رقبای اصلی خانواده ردمی نوت ۱۳ پرو، متوجه می‌شویم که شارژدهی گوشی‌های ردمی اگرچه قابل قبول است؛ اما اگر دوست دارید با پرداخت هزینه‌ای مشابه، بیشترین عمر باتری را دریافت کنید، در نظر گرفتن گزینه‌هایی همچون A54 یا پوکو X6 پرو معقولانه‌تر خواهد بود.

به عنوان نکته‌ی پایانی شاید بد نباشد نگاهی هم به سیستم‌عامل و رابط کاربری گوشی‌های جدید خانواده ردمی بیندازیم. با اینکه شیائومی اخیرا از HyperOS به عنوان جایگزین MIUI رونمایی و تبلیغات بسیار زیادی درباره ویژگی‌ها و توانایی‌های آن انجام داده است، اما ردمی نوت ۱۳ پرو 5G و 4G هنوز هم با اندروید ۱۳ و رابط کاربری MIUI 14 روانه بازار شده‌اند. البته شیائومی به کاربران اطمینان داده که این گوشی‌ها در نهایت به‌روزرسانی HyperOS را دریافت می‌کنند، اما جزئیاتی درباره‌ی زمان‌بندی انتشار این به‌روزرسانی منتشر نکرده است.

گوشی‌های ردمی تا ۳ سال آپدیت اندروید و ۴ سال به‌روزرسانی‌های امنیتی را دریافت خواهند کرد که از این نظر، مدت زمان پشتیبانی کمتری نسبت به گلکسی A54 دارند.

رابط کاربری MIUI 14 برای بسیاری از کاربران ایرانی آشنا است. گروهی از کاربران به دلیل سادگی و سبک‌تر بودن MIUI (به خصوص نسبت به One UI) آن را بهترین گزینه برای گوشی‌های میان‌رده می‌دانند. اما مخالفان بسیار زیادی نیز وجود دارند که رابط کاربری شیائومی را به نداشتن ابزارهای اضافه‌ی کاربردی و همچنین تکراری و کسل‌کننده بودن متهم می‌کنند. ضمن اینکه همیشه انتقادات به‌جا و پررنگی مانند تاخیر در ارائه‌ی به‌روزرسانی‌ها برای مارکت‌های مختلف، Bloatwareها و نرم‌افزارهای اضافی و شاید مهم‌تر از همه، نمایش تبلیغات در اپلیکیشن‌های پیش‌فرضِ ساخته شده توسط خود شیائومی هم علیه سیستم عامل چینی‌ها وجود دارد.

با وجود افزایش عمومی قیمت گوشی در بازار موبایل کشور، ردمی نوت ۱۳ پرو 5G می‌توانست با قیمت‌گذاری منطقی‌تر و رقابتی‌تر به گزینه‌ای مناسب برای خریداران جدید و آن دسته از کاربرانی تبدیل شود که قصد ارتقای گوشی اقتصادی‌شان را دارند؛ اما واقعیت این‌گونه نیست و اگر مشکلی با قیمت گوشی شیائومی نداشته باشید، شاید بد نباشد نگاهی به مدل‌های دیگر مانند پوکو F5 و گلکسی A54 بیندازید. ضمن اینکه پوکو X6 پرو هم به عنوان گزینه‌ای جدید (و البته گران‌تر) بدون شک ارزش خرید بالاتری نسبت به ردمی نوت ۱۳ پرو 5G دارد.

ردمی نوت ۱۳ پرو 4G شرایطی کاملا متفاوت دارد. نوع قیمت‌گذاری این دستگاه باعث شده خریداران احتمالی آن بتوانند به راحتی نیم‌نگاهی هم به نسخه‌ی 5G داشته باشند که سخت‌افزاری به‌مراتب بهتر از مدل 4G در اختیارشان قرار خواهد داد؛ به‌علاوه، مدل‌های دیگری هم در بازار وجود دارند که می‌توان آن‌ها را تهدیدی برای نوت ۱۳ پرو 4G‌ به‌حساب آورد؛ به‌عنوان مثال می‌توان به پوکو M6 پرو 4G و گوشی‌های Moto G84 و Moto G54 موتورولا اشاره کرد.

به‌نظر می‌رسد در سال‌های اخیر، گوشی‌های سری ردمی با بحران هویتی عمیق‌تری روبه‌رو شده‌اند. این گوشی‌ها نه‌تنها مزیت رقابتی در بخش قیمت را از دست داده‌اند، بلکه با مدل جدید قیمت‌گذاری دیگر جزو گوشی‌های اقتصادی نیز طبقه‌بندی نمی‌شوند و همین نکته، پیدا کردن دلیلی موجه برای انتخابشان را بیش از پیش پیچیده و دشوار می‌کند.

شاید بد نباشد شیائومی هم دستی به سر و روی خط تولیدش بکشد و به جای بمباران کردن کاربران با گوشی‌های شبیه به هم و گاهی ضعیف‌تر از نسل‌های قدیمی‌تر، گزینه‌های منطقی‌ بیشتری در اختیار آن‌ها قرار دهد.