بررسی گلکسی A55؛ درجازدن ملال‌آور سامسونگ در بازاری رقابتی

هرسال شور و شوق زیادی برای از راه رسیدن دستگاه‌های پرچمدار برندهای مختلف داریم و به‌عنوان خوره‌های تکنولوژی، برای دیدن محصولات جدید لحظه‌شماری می‌کنیم؛ اما باید قبول کنیم که طی سال‌های اخیر و به‌لطف شرایط اقتصادی، افق دیدمان گسترده‌تر شده است و میان‌رده‌ها هم جذابیت‌های بیشتر و بیشتری برایمان پیدا کرده‌اند.

شاید خیلی از ما که سال‌به‌سال گوشی‌های پرچمدار را پشت‌به‌پشت خریداری می‌کردیم، حالا باید خوش‌شانس باشیم تا محصول خوبی از بازار میان‌رده‌ها گیرمان بیاید. برای همین است که از دیدن دستگاه‌های خوش‌قیمت و با کیفیت در بازار، واقعا خوشحال می‌شویم.

تماشا در یوتیوب

از بخت خوب ما، بازار میان‌رده‌ها هم طی این سال‌ها تکان اساسی خورده و گوشی‌های به‌یادماندنی‌ای را میزبانی کرده است. از محصولاتی همچون سری گلکسی A سامسونگ تا سری X پوکو و ردمی نوت‌ها، نشان داده‌اند که می‌توانیم با صرف هزینه‌ای نسبتا معقول، به کیفیت و امکاناتی درخور دسترسی داشته باشیم.

حتما شما هم با من هم‌عقیده هستید که سری A5x سامسونگ را باید جزو جذاب‌ترین میان‌رده‌های بازار به‌حساب بیاوریم. محصولاتی که همیشه می‌توانند بازار کشور را به‌وجد بیاورند و جزو گزینه‌های محبوب مردم به‌حساب می‌آیند. گلکسی A55 نسل جدید گوشی‌های محبوب سامسونگ، به تازگی وارد بازار کشور شده است و با توجه به وضعیت نوسانی قیمت ارز، فعلا با قیمتی بالاتر از قیمت جهانی، در بازار حضور دارد.

گلکسی A55 از جهات مختلفی جذابیت دارد؛ مثلا اولین گوشی میان‌رده‌ی سامسونگ با ۱۲ گیگابایت رم به‌حساب می‌آید، طراحی متفاوتی دارد و پریمیوم‌تر از گوشی نسل پیش به‌نظر می‌رسد، چهار سال پشتیبانی سیستم عامل دریافت می‌کند و نمایشگر آن از نسل قبل بزرگ‌تر است.

مهم‌ترین رقیب گلکسی A55، پوکو X6 پرو به‌حساب می‌آید و همان‌طور که در مقاله‌ی بررسی پوکو X6 پرو در زومیت هم اشاره کردیم، یک گوشی همه‌فن حریف و اقتصادی است. اما به‌جز رقبای برندهای دیگر، A55 باید ارزش خریدش در مقایسه با نسل قبل هم را ثابت کند تا بتواند علاوه‌بر کاربران برندهای دیگر، دلیل محکمی برای مجاب کردن کاربران نسل‌های قبل به آپگرید کردن گوشی فراهم کند. در بررسی پیش‌رو و مثل همیشه، عیار میان‌رده‌ی جدید سامسونگ را با ذره‌بین زومیت می‌سنجیم و در مورد ارزش خرید آن در شرایط فعلی بازار صحبت می‌کنیم. پس تا انتهای بررسی با ما همراه باشید.

طراحی Key Island، تخت شدن فریم و فلزی شدن آن، اولین نکات جدیدی هستند که در ظاهر گلکسی A55 به‌چشم می‌آیند. زبان طراحی Key Island در A25 و A35 نیز به‌کار گرفته شده است و باوجود ثابت ماندن باقی المان‌ها مثل چینش دوربین‌ها، می‌تواند برای خیلی از کاربران،‌ گریزی از طراحی تکراری و ملال‌آور مشترک بین رده‌های مختلف گوشی‌های سامسونگ باشد. البته که وجه تفاوت A55 با دو مدلی که نام بردم، فلزی بودن فریم است و شرکت کُره‌ای نشان می‌دهد که حداقل امسال، توجه ویژه‌ای به A55 دارد.

باوجود اینکه فریم تخت، مثل باقی ترندهای «اپلی»، طرفداران زیادی دارد، اما برخی از تصمیمات کُره‌ای‌ها در پیاده‌سازی طراحی مدنظرشان، ناامیدم می‌کند.

در Key Island، کل فریم تخت است اما قسمتی که کلیدهای فیزیکی پاور و صدا را میزبانی می‌کند، طراحی برآمده و خمیده‌ای دارد. بعلاوه، بخش‌های تخت، بافت فلز برس‌خورده دارند و قسمت برآمده، صیقلی و صاف پیاده‌سازی شده است. فلزی شدن فریم، بدون شک حس یک دستگاه با کیفیت و پریمیوم را منتقل می‌کند، اما می‌تواند احساسات متناقض دیگری را هم در کاربر برانگیزد. فارغ از اینکه حس‌وحال بافت برس‌خورده را چندان نمی‌پسندم، فکر می‌کنم که دو تکه شدن بافت فریم، از زیبایی و یکپارچگی بصری آن می‌کاهد.

در کنار تمام فاکتورهایی که ذکر کردم، فریم تخت و ضخامت قابل توجه ۸٫۲ میلی‌متری دستگاه (بدون تغییر نسبت به نسل قبل) به مدیریت بهینه‌ی آن در دست هم هیچ کمکی نمی‌کند. تقریبا تمام دوستانم در دفتر زومیت هم با در دست گرفتن A55 همین حس را داشتند، بنابراین به استقرا و بدون یافتن مثال نقض در افراد اطرافم، می‌توانم بگویم که احتمالا شما هم از در دست گرفتن A55 حس‌وحال چندان خوبی را تجربه نخواهید کرد.

خوشبختانه در کنار تغییرات بحث‌برانگیز، عامل مثبتی که می‌تواند کفه‌ی ترازو را کمی به نفع A55 به سمت تعادل حرکت دهد، رنگ‌های زیبا و چشم‌نواز میان‌رده‌ی ۲۰۲۴ سامسونگ خواهد بود. گلکسی A55 در چهار رنگ مشکی، آبی یخی، بنفش یاسی و زرد لیمویی راهی بازار می‌شود و سامسونگ با اضافه کردن پسوند Awesome به نام این رنگ‌ها، ترند رنگی جدیدی را وارد دنیای گوشی‌های میان‌رده‌اش می‌کند.

مهم‌ترین نقطه‌ی قوت طراحی گوشی برای من همین رنگ‌ها به‌حساب می‌آید. سرزندگی و طیف رنگی جالبی که در زوایای مختلف در بدنه‌ی گوشی مشاهده می‌کنیم، بعلاوه هماهنگی جذاب در رنگ بدنه‌ی شیشه‌ای با فریم فلزی، می‌تواند حتی سخت‌پسندترین کاربرها را هم راضی کند.

تغییر دیگر A55 نسبت به نسل قبل، در بخش نمایشگر خود را نشان می‌دهد. حالا کاربران به‌جای نمایشگر ۶٫۴ اینچی، با فضایی به ابعاد ۶٫۶ اینچ سروکار خواهند داشت؛ اما این اولین نکته‌ای نیست که در مورد نمایشگر، نظرمان را جلب می‌کند. متاسفانه با بزرگ‌تر شدن نمایشگر، حاشیه‌های آن تغییری نکرده‌اند و نسبت نمایشگر به بدنه‌ی ۸۶ درصدی، همچنان انتظارمان را برای بهترین میان‌رده‌ی سامسونگ برآورده نمی‌کند.

نکته‌ی جالب دیگر اینکه سامسونگ برای نمایشگر بزرگ‌تر، همان وضوح تصویر A54 یعنی ۲۳۴۰ × ۱۰۸۰ پیکسل را در نظر گرفته است؛ به‌این‌معنی که حالا تراکم پیکسلی نمایش اندکی کمتر به‌دست می‌آید، اما خوشبختانه تفاوت در حدی نیست که به چشم برسد. کُره‌ای‌ها امسال برای محافظت از نمایشگر، برنامه‌ی جدیدی چیده‌اند و حالا روی آن را با +Gorilla Glass Victus محافظت می‌کنند.

به‌لطف پشتیبانی از استاندارد +HDR10، روشنایی صفحه‌نمایش حین پخش محتوای HDR از اعدادی که در پاراگراف قبل ذکر کردم نیز فراتر می‌رود و به‌حدود ۲۰۰۰ نیت می‌رسد که واقعا عجیب‌وغریب و البته جذاب است.

نمایشگر A55 به‌جز پرنور بودن، در نمایش رنگ‌ها هم عملکرد خوب و قابل قبولی از خود به ثبت می‌رساند. پوشش‌دهی فضاهای رنگی و دقت رنگ‌ها در هر دو پروفایل Vivid و Natural، در حدو‌اندازه‌ای هست که تجربه‌ی بصری استانداردی از تماشای محتوا روی نمایشگر A55 داشته باشید.

نکته‌ای که در این بخش لازم می‌دانم به آن اشاره کنم، وضعیت رقیب هم‌قیمت و سرسخت A55 یعنی پوکو X6 پرو است. میان‌رده‌ی باکیفیت چینی‌ها با تکیه‌بر نمایشگر ۱۲ بیتی، حداقل روی کاغذ به‌راحتی می‌تواند گوی سبقت را از A55 با نمایشگر ۸ بیتی، برباید. با توجه به تغییراتی که سامسونگ در راستای پریمیوم‌تر گوشی میان‌رده‌اش در پیش گرفته است، امیدوار هستیم که سال آینده شاهد دل کندن کُره‌ای‌ها از نمایشگر ۸ بیتی باشیم.

اگر شباهت‌ها و تفاوت‌های ابعاد، ساختار و نمایشگر گلکسی A55 با نسل گذشته را کنار بگذاریم، شاید، ثابت‌ترین المان ظاهری گوشی، دوربین‌های آن باشند که در یک ترکیب خطیِ عمودی و بدون برآمدگی خاصی، در بدنه‌ی گوشی تعبیه شده‌اند. این دوربین‌ها نه‌تنها از نظر ظاهری، بلکه از نظر مشخصاتی نیز تفاوت بسیار اندکی با نمونه‌های به‌کاررفته در گلکسی A54 دارند.

متأسفانه ابزارهای موجود امکان استخراج مدل حسگرهای به‌کاررفته را از نرم‌افزار گوشی نداشتند؛ اما برخی از منابع می‌گویند دوربین اصلی گلکسی A55 از حسگر ۵۰ مگاپیکسلی و 1/1.56 اینچی IMX906 سونی با پیکسل‌های ۱٫۰ میکرومتری در پسِ لنزی عریضی با دیافراگم f/1.8 و لرزش‌گیر اپتیکال OIS استفاده می‌کند و از فوکوس خودکار تشخیص فاز PDAF نیز بهره می‌گیرد؛ مشخصاتی که روی کاغذ با نمونه‌ی به‌کاررفته در گلکسی A54 مو نمی‌زند.

حسگر دوربین اصلی از فیلتر رنگی Quad-Bayer (به بیان سونی) استفاده می‌کند؛ بنابراین هر ۴ پیکسل مجاور، رنگ مشابهی را ثبت می‌کنند و در نتیجه، با ترکیب این پیکسل‌ها، گوشی عکس‌ها را با ابعاد ۱۲٫۵ مگاپیکسل و پیکسل‌هایی به‌ابعاد ۲ میکرومتری ثبت می‌کند؛ البته امکان عکاسی با وضوح بومی ۵۰ مگاپیکسل نیز وجود دارد که در بهترین حالت، در شرایط نوری ایده‌آل برای ثبت جزئیات بیشتر، ارزش استفاده دارد.

در گلکسی A55 از دوربین تله‌فوتو خبری نیست؛ بنابراین گوشی برای بزرگ‌نمایی، به ابعاد نسبتا بزرگ دوربین اصلی و حسگر ۵۰ مگاپیکسلی‌اش اتکا دارد که البته در نهایت، برای بزرگ‌نمایی‌های ۲-۳برابری، می‌تواند نتیجه‌ی رضایت‌بخشی تولید کند در سطوح بالاتر، نتایج نه‌چندان پروضوح و بعضا آبرنگی تحویل می‌گیرید.

دوربین اولتراواید گلکسی A55 مشخصات فنی یکسانی با نسل گذشته دارد: حسگری ۱۲ مگاپیکسلی و 1/3.06 اینچی (احتمالا IMX258 سونی) با پیکسل‌های ۱٫۱۲ میکرومتری که در پسِ لنز عریض با میدان دید ۱۲۳ درجه و دیافراگم f/2.2 جا خوش کرده است. از آنجا که از فوکوس خودکار خبری نیست، گوشی برای عکاسی ماکرو، مانند گلکسی A54 به ماژول ۵ مگاپیکسلی با لنز f/2.4 اتکا دارد.

دوربین سلفی گلکسی A55 از حسگر ۳۲ مگاپیکسلی و 1/2.74 اینچی IMX616 سونی با پیکسل‌های ۰٫۸ میکرومتری و فوکوس ثابت بهره می‌گیرد و در پس لنزی عریض با دیافراگم f/2.2 قرار دارد. به‌دلیل استفاده‌ی حسگر از فیلتر رنگی Quad-Bayer، هر ۴ پیکسل مجاور با هم ترکیب می‌شوند و تصویری ۸ مگاپیکسل تشکیل می‌دهند؛ البته در حالتی که از میدان دید عریض (سلفی‌های گروهی) استفاده می‌کنید، عکس‌ها در نهایت با آپ‌اسکیل به ۱۲ مگاپیکسل ذخیره می‌شوند.

مشخصات فنی یکسان دوربین‌ها با گلکسی A54 به ما می‌گویند که اگر پیشرفتی در کیفیت عکس‌های گلکسی A55 در کار باشد، به‌لطف تغییرات احتمالی خود حسگرها، الگوریتم پردازش تصویر سامسونگ یا پردازنده‌ی سیگنال تصویر در دلِ تراشه‌ی Exynos 1480 خواهد بود.

دوربین اصلی گلکسی A55 در روشنایی روز، عکس‌هایی با جزئیات معقول و سطح نویز نسبتا کنترل‌شده ثبت می‌کند؛ اما در مواجهه با طبیعت و گل و گیاه، تمایل بسیاری به اشباع‌کردن رنگ‌ها به‌نمایش می‌گذارد؛ ضمن اینکه گستره‌ی دینامیکی عکس‌‌ها نیز معمولی است و نباید در محیط‌های چالشی، منتظر سطح خارق‌العاده‌ای از جزئیات در سایه‌روشن تصویر باشید. عکس‌های دوربین اولتراواید کمی سافت‌تر و کم‌جزئیات‌تر هستند؛ اما مادامی‌که عکس‌ها را در مقیاس شبکه‌های اجتماعی استفاده کنید، با مشکل خاصی مواجه نخواهید شد.

مادامی‌که منابع نوری معقولی در محیط وجود داشته باشید، دوربین اصلی گلکسی A55 در تاریکی عملکرد آبرومندانه‌ای با سطح جزئیات رضایت‌بخش، گستره‌ی دینامیکی مناسب و رنگ‌های خوشایند به‌نمایش می‌گذارد؛ اما سطح افت عکس‌های اولتراواید بسیار شدیدتر است و عکس‌های آن بسیار سافت و آبرنگی ثبت می‌شوند.

برای آنکه به تصویر بهتری از عملکرد دوربین گلکسی A55 دست یابیم، دوربین اصلی آن را در دو سناریو با دوربین گوشی‌های گلکسی A54 و گلکسی A52s نیز مقایسه کردیم.

در سناریوی مقایسه‌ای نخست، عکسی از بهزاد مرعشیان گرفتیم، آنچه در همان ابتدا به چشم می‌آید، عملکرد ضعیف‌تر HDR گلکسی A52s از دو گوشی دیگر و ضعف جزئی HDR درمقایسه‌با گلکسی A54 است.

با نگاهی دقیق‌تر، گلکسی A55، رنگ پوست بهزاد را بهتر از دو گوشی دیگر ثبت کرده است و در زمینه‌ی بافت پوست نیز دقیق‌تر کار کرده؛ اما جزئیات موهای صورت، در عکس گلکسی A54 بهتر از دو گوشی دیگر هستند.

در سناریوی دوم، یک عکس منظره‌ای از تراس زومیت ثبت کردیم که نور چالش‌برانگیزی در آن وجود ندارد که گوشی را در ثبت جزئیات سایه‌روشن به زحمت بیندازد. در این عکس‌ها در همان نگاه نخست می‌توان متوجه شد که رنگ‌های گلکسی a55 بیش‌از حد گرم و رنگ‌های A54 نیز اندکی اشباع هستند. در سناریوی دوم، رنگ‌های A52s بهتر از دو گوشی دیگر از آب درآمده‌اند.

گلکسی A52s به‌لطف ابعاد بزرگ‌تر عکس‌هایش (۱۶ در برابر ۱۲٫۵ مگاپیکسل)، در چالش جزئیات نیز از دو گوشی به‌روزترِ سامسونگ پیشی می‌گیرد.

گلکسی A55 با هر سه دوربین اصلی، اولتراواید و سلفی، قابلیت فیلم‌برداری 4K با نرخ ۳۰ فریم‌برثانیه را دارد. ویدیوهای دوربین اصلی با رنگ‌های جذاب، کنتراست و جزئیات بالا و گستره‌ی دینامیکی وسیع، در زمره‌ی بهترین‌های کلاس میان‌رده قرار می‌گیرد؛ اما ویدیوهای دوربین اولتراواید جزئیات چندانی ندارند.

در مجموع دوربین گلکسی A55 برای کاربرانی که به‌دنبال عکاسی حرفه‌ای نیستند و عمدتا با هدف آپلود در شبکه‌های اجتماعی یا مشاهده‌ی عکس در خود گوشی، عکاسی می‌کنند، عملکرد راضی‌کننده‌ای به‌نمایش می‌گذارد؛ اما فراتر نمی‌رود. انتظار داشتیم که سامسونگ برای نسل جدید، محبوب‌ترین سری گوشی‌های هوشمندش، تلاش بیشتری به‌خرج دهد، تصور اینکه با کمی افزایش بودجه، می‌توان دستگاهی مثل پیکسل ۷ را تهیه کرد که از نظر عملکرد دوربین یک‌سروگردن بالاتر از A55 قرار می‌گیرد، کمی مأیوسمان می‌کند.

ارتقاء نستبا رضایت‌بخش عملکرد تراشه، به‌ویژه در بخش پردازش گرافیکی، جاماندگی دوربین گلکسی A55 را کم‌وبیش جبران می‌کند. میان‌رده‌ی جدید سامسونگ توان پردازشی موردنیازش را با تراشه‌ی ۴نانومتری Exynos 1480 جبران می‌کند.

تراشه‌ی Exynos 1480 چینش یکسانی از هسته‌ها شامل ۴ هسته‌ی نسبتا قدرتمند Cortex-A78 و ۴ هسته‌ی کم‌مصرف Cortex A55 را به‌عنوان CPU به‌کار می‌گیرد؛ در واقع تنها تفاوت CPU تراشه‌ی جدید به فرکانس ۲٫۷۵ گیگاهرتزی هسته‌های Cortex-A78 بازمی‌گردد که ۳۵۰ مگاهرتز (۱۴ درصد) افزایش یافته؛ درحالی‌که هسته‌های کم‌مصرف مانند گذشته با فرکانس ۲٫۰ گیگاهرتز کار می‌کنند؛ بنابراین عمده‌ی بهبود عملکرد CPU به‌لطف افزایش فرکانس و ارتقاء فرآیند ساخت تراشه (۵ به ۴نانومتری) حاصل شده است.

درحالی‌که هسته‌های CPU در Exynos 1480، تغییر چندانی تجربه نمی‌کنند، پردازنده‌ی گرافیکی مجتمع در این تراشه از واحد ۵ هسته‌ی Mali-G68 MP5 شرکت آرم به نمونه‌ی اختصاصی سامسونگ موسوم به Xclipse 530 ارتقا یافته که پیشرفت چشم‌گیرتری به‌حساب می‌آید؛ این پردازنده با همکاری AMD و بر پایه‌ی معماری RDNA2 توسعه یافته است.

سامسونگ می‌گوید تراشه‌ی بهبودیافته‌ی Exynos 1480 را سیستم خنک‌کننده‌ای همراهی می‌کند که حالا ۷۰ درصد بزرگ‌تر شده؛ از سوی دیگر سامسونگ در بازارهای جهانی نسخه‌ی ۴ گیگابایت رم را کنار گذاشته است و میان‌رده‌ی جدیدش را با رم ۶، ۸ یا ۱۲ گیگابایت و فضای ذخیره‌سازی ۱۲۸ یا ۲۵۶ گیگابایت با پشتیبانی از کارت حافظه‌ی microSD به‌فروش می‌رساند. در بازار ایران عمدتا می‌توان مدل‌های ۸ | ۱۲۸ و ۸ | ۲۵۶ گیگابایت گلکسی A55 را یافت.

کره‌ای‌ها درباره‌ی نوع حافظه‌ی ذخیره‌سازی گلکسی A55 اطلاعاتی ارائه نمی‌دهند؛ اما با مقایسه‌‌ی نتایج به‌دست‌آمده در بنچمارک‌ها، به‌نظر می‌رسد که ماژول به‌کاررفته در میان‌رده‌ی جدید سامسونگ، کُندتر از نمونه‌های UFS 3.1 و UFS 4.0 به‌کاررفته در رقبا و از نوع UFS 2.1 باشد که برای محصولی با برچسب قیمتی گلکسی A55 ناامیدکننده است.

وقتی عملکرد گلکسی A55 را با A54 مقایسه می‌کنیم، متوجه بهبود ۱۶ تا ۲۲ درصدی CPU و بهبود حدود ۴۶ درصدی عملکرد پردازنده‌ی گرافیکی می‌شویم. این اعداد به‌خودی خود، نتایج مطلوبی به‌شمار می‌آیند؛ البته مادامی‌که به رقبای A55 نگاهی نیندازیم! میان‌رده‌ی جدید سامسونگ در پردازش‌های CPU و عملکرد در بازی‌ها، به‌ترتیب با اختلاف ۲۰ و ۶۳ درصد از پوکو X6 پرو جا می‌ماند؛ دستگاهی که چندماه قبل از گلکسی A55 وارد بازار شد.

از آنجایی که کاربران گوشی‌های میان‌رده، احتمالا دستی هم بر اجرای بازی‌های موبایل روی دستگاهشان دارند، بد نیست نگاهی هم عملکرد A55 در اجرای بازی‌های متداول و محبوب داشته باشیم. همان‌طور که در جدول زیر مشاهده می‌کنید، اجرای بازی Call of Duty Mobile در تنظیمات گرافیکی بالا، چالش چندانی برای میان‌رده‌ی سامسونگ ایجاد نمی‌کند، اما اگر بخواهید حین تجربه‌ی بازی‌های گرافیکی‌تری همچون Shadowgun Legends، تجربه‌ی کم‌دردسر و بدون افت فریم‌های پیاپی داشته باشید، باید تنظیمات گرافیکی را روی حالت Medium یا نهایتا High قرار دهید.

سامسونگ هیچ تغییری در ظرفیت باتری میان‌رده‌ی جدیدش نسبت به نسل قبل به‌وجود نیاورده و آن را با همان ظرفیت آشنای ۵۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی روانه‌ی بازار کرده است. از آنجایی که گلکسی A54 شارژدهی آبرومندانه‌ای دارد، انتظار می‌رود که با بهینه‌تر شدن تراشه، در نسل جدید، وضعیت بهتری را نیز شاهد باشیم.

گلکسی A55 حدود ۱۴ ساعت شارژدهی استفاده‌ی روزمره و ۳۰ ساعت شارژدهی هنگام پخش ویدیوی HD معیار زومیت با روشنایی ۲۰۰ نیت و حالت پرواز، عملکرد بسیار خوبی را در زمینه‌ی شارژدهی به‌نمایش گذاشت؛ میان‌رده‌ی جدید سامسونگ در این بخش علاوه‌بر آنکه از نسل گذشته پیشی می‌گیرد، حریف قدرتمندش، پوکو X6 پرو را نیز از پیش‌رو برمی‌دارد.

متأسفانه امسال نیز سامسونگ در توان شارژ سازگار با میان‌رده‌اش تغییری ایجاد نکرد؛ گلکسی A55 در بالاترین حالت با توان ۲۵ وات به‌صورت سیمی شارژ می‌شود و البته برای دسترسی به این توان نیز باید شارژر به‌صورت جداگانه تهیه کنید؛ چرا که در جعبه‌ی دستگاه از آداپتور خبری نیست. برای مقایسه باید بگویم که شیائومی گوشی میان‌رده‌اش، پوکو X6 پرو را با شارژر ۶۷ وات عرضه می‌کند.

حتما شما هم با من موافق هستید که در مورد یک گوشی میان‌رده، بهترین معیار برای قضاوت عملکرد، تجربه‌ی کاربری نرم‌افزار به‌حساب می‌آید. از آنجایی که عمده‌ی کاربران گوشی‌های این‌چنینی، انتظار عجیب و غریبی از عملکرد گوشی‌هایشان ندارند و مهم‌ترین موضوع را لگ نزدن‌های رابط کاربری و هنگ نکردن و کند نبودن آن اعلام می‌کنند.

گلکسی A55 به لطف عملکرد سخت‌افزاری قابل دفاع و با تکیه بر آخرین نسخه‌ی پوسته‌ی سامسونگ، یعنی One UI 6.1 بر پایه‌ی اندروید ۱۴،‌ هر انتظاری که از یک گوشی «روان و راه‌دست» در ذهنتان دارید، برآورده می‌کند. ضمن اینکه وعده‌ی چهارسال آپدیت سیستم عامل و پنج سال آپدیت امنیتی، A55 را به یکی از گوشی‌های رکورددار در رده‌ی کاربری خودش تبدیل می‌کند.

تا صحبت از آپدیت نرم‌افزاری داغ است، بد نیست اشاره کنم که A55 اولین گوشی سامسونگ لقب می‌گیرد که به قابلیت Seamless Update مجهز می‌شود. به‌لطف این قابلیت، روند آپدیت گوشی دیگر متکی بر ریبوت‌های چندمرحله‌ای و پیاپی نخواهد بود و تمام تغییرات، در پس‌زمینه اعمال می‌شود و در نهایت با یک‌بار ریستارت، سیستم عامل با ویژگی‌های جدید در دسترس کاربر قرار خواهد گرفت.

در One UI 6.1 صفحه‌ی Home تغییرات کوچکی به خود می‌بیند. مثلا نام برنامه‌ها (که زیر آیکون آن‌ها نمایش داده می‌شود) خلاصه‌تر شده است و دیگر خبری از نام‌های دوخطی و شلوغ نیست. برای جابه‌جایی آیکون‌ها در صفحات مختلف نیز می‌توانید از هر دو دست کمک بگیرید؛ با یک دست آیکون را روی هوا نگه می‌دارید و با دست دیگر، به سمت صفحه‌ی مدنظرتان اسکرول می‌کنید.

تغییر مهم دیگری که در One UI 6.1 اتفاق افتاده، حذف شدن ژست‌های حرکتی یا اصطلاحا Navigation Gesture-های سامسونگ است. در این حالت، به‌جای دکمه‌های ناوبری متداول و قدیمی، سه خط زیر صفحه ظاهر می‌شد و کاربر با بالا کشیدن آن‌ها می‌توانست بین منوها جابه‌جا شود. البته اگر به Gesture-های سامسونگ عادت داشتید، همچنان می‌توانید از طریق نصب اپلیکیشن Good Lock سامسونگ و افزونه‌ی NavStar، این قابلیت را مجددا برای خودتان فعال کنید.

حتی اگر جزو آن دسته از کاربرانی هستید که تغییرات رابط کاربری، چه جزئی و چه کلی،‌ برایتان محلی از اعراب ندارد و صرفا به روان بودن رابط کاربری اهمیت می‌دهید، قطعا از تجربه‌ی One UI 6.1 روی گلکسی A55 لذت خواهید برد.

حال با تمام این صحبت‌ها، آیا گلکسی A55 ارزش خرید دارد؟ در پاسخ باید بگویم، چنانچه کاربر A54 یا حتی A52s هستید و می‌خواهید گوشی بعدی‌تان را بار دیگر از سامسونگ انتخاب کنید، بهتر است از خرید منصرف شوید؛ چرا که صرف‌نظر از فریم فلزی، بهبود چشم‌گیری تجربه نخواهید کرد.

اگر به رابط کاربری One UI عادت ندارید و می‌توانید با HyperOS سر کنید، پوکو X6 پرو در سطح یکسان با قیمت گوشی سامسونگ، در اغلب بخش‌ها بهتر از گلکسی A55 است؛ نمایشگر 1.5K و ۱۲بیتی با حاشیه‌های باریک‌تر و پشتیبانی از دالبی‌ویژن در کنار تراشه‌ی به‌مراتب قدرتمندتر، از برتری‌های مهم میان‌رده‌ی پوکو به‌شمار می‌آیند.

با اندکی افزایش بودجه حتی می‌توانید به سراغ پیکسل ۷ و گلکسی S23 FE نیز بروید؛ اولی تجربه‌ی اندروید خالص و دوربینی کارآمد را به‌ارمغان می‌آورد و دومی دوربین بهتر و تراشه‌ای قدرتمندتر را در اختیارتان می‌گذارد.