بررسی موتورولا ریزر ۵۰ اولترا؛ خیال خوش

احتمالا هیچ شرکتی به اندازه‌ی موتورولا نمی‌تواند در دنیای تلفن‌های همراه ادعای اولین‌بودن داشته باشد؛ Motorola DynaTAC 8000X اولین تلفن همراه دنیا به‌حساب می‌آید و پس از آن‌ هم برای مدت چندین سال، همه‌ی تلفن‌های همراه دنیا با برند موتورولا وارد بازار می‌شدند؛ اما حالا سال‌های بسیار زیادی از آن روزگار گذشته؛ نه «تلفن‌های هوشمند» آن گوشی‌های بزرگ، سنگین و صرفا تماس‌گیرنده هستند و نه موتورولا، آن موتورولای گذشته است.

بسیاری از کاربران قدیمی دنیای موبایل خاطرات خوشی از موتورولا دارند. سال ۲۰۰۴ امکان نداشت کسی موتورولا ریزر V3 را نشناسد. گوشی تاشوی بسیار زیبا و بسیار محبوبی که نه‌تنها کاربرانش، بلکه حتی کاربران گوشی‌های رقیب را هم شیفته‌ی طراحی، کیفیت و فرم خاصش کرده بود؛ اما موتورولا هم به سرنوشت شوم بسیاری دیگر از شرکت‌های مطرح دهه‌ی ۲۰۰۰ مانند نوکیا و سونی اریکسون گرفتار شد.

پس از دوره‌ای افول، گوگل در سال ۲۰۱۲ با پرداخت ۱۲٫۵ میلیارد دلار موتورولا را تصاحب کرد. معرفی Moto X و سیاست خلاقانه‌ای که با طراحی پنل‌هایی با طرح‌ها، رنگ‌ها و حتی جنس‌های مختلف برای آن در نظر گرفته شده بود، بسیاری را به احیای این برند شناخته‌شده و قدیمی امیدوار کرد؛ اما متاسفانه گوگل شرکتی نیست که بتوان به وفاداریش به یک ایده، هرچند موفق و هرچند محبوب اعتماد کرد. در نتیجه، تنها دو سال بعد، مدیران مانتین‌ویو تصمیم گرفتند پتنت‌های ارزشمند موتورولا را برای خودشان بردارند و برند را بار دیگر به حراج بگذارند؛ لنوو خریدار بعدی M دوست‌داشتنی بود.

فناوری نمایشگرهای انعطاف‌پذیر به کمک چینی‌ها آمد تا نسخه‌ی مدرن‌شده‌ی موتورولا ریزر سال ۲۰۱۹ معرفی شود و بلافاصله نظر کاربران و منتقدان را به خود جلب کند. طراحان ریزر ۲۰۱۹ کار بی‌نظیری در ترکیب نوستالژی و فناوری‌های مدرن انجام داده بودند و این گوشی از هر نظر، یادمانی استثنایی برای روزگار طلایی موتورولا به‌حساب می‌آمد؛ اما نوستالژی معمولا با سود مالی بالا همراه نیست، به‌ویژه وقتی درباره‌ی یک گوشی هوشمند ۱۵۰۰ دلاری صحبت می‌کنیم. در نتیجه ریزر ۲۰۲۲ باز هم تغییر کرد تا بیشتر به فرم مدرن گوشی‌های هوشمند شبیه باشد.

از سال ۲۰۲۳ سیاست تولید مدل‌های متعدد حتی به بخش گوشی‌های تاشدنی موتورولا هم اضافه شد تا لنوو بتواند به شکل مؤثرتری روی توسعه فناوری‌های جدید برای تاشدنی‌ها تمرکز کند. سال گذشته ریزر ۴۰ اولترا و حالا ریزر ۵۰ اولترا نتیجه‌ی این سیاست تهاجمی هستند که شاید اصلی‌ترین هدف آن‌ها، نه افزایش درآمدهای موتورولا، بلکه در درجه‌ی اول جلب توجه کاربران و کارشناسان به توانایی‌های برند و سپس به چالش‌کشیدن سامسونگ باشد؛ اما موتورولا در این راه تا چه حد موفق بوده است؟ با بررسی موتورولا ریزر ۵۰ اولترا همراه زومیت باشید تا پاسخی برای پرسش بیابیم.

از نظر ظاهری، در هیچ نمایی نمی‌توانید تفاوت ویژه‌ای بین ریزر ۵۰ اولترا و نسل قبلی همین گوشی یعنی ریزر ۴۰ اولترا پیدا کنید؛ اما درمقایسه‌با اصلی‌ترین بازیگر دنیای گوشی‌‌های هوشمند تاشدنی، گلکسی زد فلیپ ۶، می‌توان اقیانوسی از تفاوت‌ها را پیدا کرد. 

برخلاف رقیب کره‌ای که امسال زبان طراحی تخت و کاملا مسطح مشهور خود را به گوشی‌های تاشدنی هم آورده است، ریزر ۵۰ اولترا بدنه‌ای با فریم کاملا گرد دارد. تقریبا در هیچ بخشی از فریم گوشی نمی‌توانید زاویه‌ای تیز پیدا کنید و به همین دلیل، شاید ریزر ۵۰ اولترا در حالت تاشده کمی ضخیم‌تر از گلکسی زد فلیپ ۶ به‌نظر برسد؛ از سویی‌دیگر، وجود انحنا در فریم باعث می‌شود تا گوشی به‌اندازه‌ی زد فلیپ، مدرن نباشد.

ماجرا زمانی جالب می‌شود که بدانید ریزر ۵۰ اولترا در حالت تا شده ۱۵٫۳ میلیمتر ضخامت دارد و گلکسی زد فلیپ جدید ۱۴٫۹ میلیمتر! در حالت بازشده هم با وجود ناچیز بودن تفاوت‌ها، گوشی موتورولا ۰٫۲ میلیمتر ضخیم‌تر از گوشی سامسونگ است؛ بدین‌ترتیب می‌توان به‌راحتی مشاهده کرد که استفاده از فریم انحنادار تا چه‌ اندازه تصویرسازی ذهنی کاربران از ضخامت گوشی را دگرگون می‌کند. 

گوشی تاشدنی جدید موتورولا با وزن ۱۸۹ گرمی‌اش هم از ریزر ۴۰ اولترا، هم گلکسی زد فلیپ ۶ سنگین‌تر است؛ هرچند که این تفاوت‌ها بسیار جزئی و تقریبا قابل چشم‌پوشی هستند. 

مطابق انتظار، پوشش نمایشگر داخلی، پلاستیکی است؛ درحالی‌که نمایشگر بیرونی ریزر ۵۰ اولترا با روکش گوریلا گلس ویکتوس محافظت می‌شود. درمقایسه‌با گوریلا گلس ویکتوس ۲ به‌کاررفته در زد فلیپ ۶، محافظ گوشی تاشدنی موتورولا کمی از مُدافتاده به‌نظر می‌رسد؛ اما احتمالا از نظر کارایی و در آزمایشی روزمره نمی‌توانید تفاوت فاحشی بین این دو نسخه پیدا کنید. 

همانند نسل گذشته، پوششی از جنس چرم مصنوعی را در نمای پشتی دستگاه می‌بینیم؛ درحالی‌که فریمی آلومینیومی از مجموعه‌ی گوشی محافظت می‌کند. فریم ریزر ۴۰ اولترا از آلومینیوم سری ۷۰۰۰ ساخته شده بود؛ اما امسال طراحان موتورولا، آلومینیوم سری ۶۰۰۰ را انتخاب کرده‌اند. دقت کنید که آلومینیوم سری ۷ لزوما جدیدتر یا بهتر از سری ۶ نیست و هر کدام، کاربرد خاصی دارند. از نظر فنی، در ساخت آلومینیوم سری ۷۰۰۰ از مقادیر بیشتری منیزیوم و روی استفاده می‌شود که نتیجه‌ی آن، استحکام کششی بیشتر است. در عوض آلومینیوم سری ۶۰۰۰ تغییر فُرم بیشتری قبل از شکستن ارائه می‌کند و برای ساخت فریم گوشی هوشمند، انتخاب منطقی‌تری به نظر می‌رسد. 

لولای ریزر ۵۰ اولترا مجددا طراحی شد تا فاصله‌ی بین دو نیمه نمایشگر در زمان تاشدن به حداقل ممکن رسیده و در عین‌حال، تاخوردگی نمایشگر کمرنگ‌تر به‌نظر برسد. ریزر جدید استاندارد متناسب برای مقاومت در برابر نفوذ ذرات بزرگ‌ترِ گردوغبار دریافت نکرده است؛ اما نسبت به نسل قبلی مقاومت بیشتری در برابر ورود ذرات به ساختار داخلی‌اش دارد. به‌لطف بازطراحی مکانیزم لولا، اکنون می‌توان تنها با یک دست گوشی را باز و بسته کند که احتمالا حس نوستالژیک‌تر و در عین‌حال کاربردی‌تری به گوشی می‌دهد. 

ریزر ۵۰ اولترا انتظارمان از «جیبی‌بودن» گوشی را به‌خوبی برآورده می‌کند؛ به‌خصوص که نمایشگر کاور بزرگ‌تر و کاربردی‌تر شده است و بدین‌ترتیب در طول روز، در بسیاری از شرایط نیاز شما را به باز کردن گوشی برطرف می‌کند و اگر قصد «سم‌زدایی دیجیتال» و کاهش مدت‌زمان استفاده از شبکه‌های اجتماعی را داشته باشید، راهکار خوبی برایتان به‌حساب خواهد آمد.

ریزر ۴۰ اولترا مقاومت خاصی در برابر نفوذ‌ آب و گردوغبار از خود نشان نمی‌داد؛ اما ریزر ۵۰ اولترا استاندارد IPX8 دریافت کرده است. توانایی مقاومت در عمق ۱٫۵ متری آب برای مدت ۳۰ دقیقه یک امتیاز جدید برای گوشی‌های تاشدنی موتورولا به‌حساب می‌آید؛ اما درمقایسه‌با استاندارد IP48 گلکسی زد فلیپ ۶ که علاوه‌بر مقاومت در برابر همین سطح از آب، در مقابل نفوذ ذرات گردوغبار هم تا حدودی مقاومت نشان می‌دهد، یک گام عقب‌تر ارزیابی می‌شود.

در نقطه‌ی مقابلِ گواهینامه‌‌ی نه‌چندان کارآمد IP، نمایشگر داخلی جایی است که ریزر ۵۰ اولترا ادعای زیادی برای شکست سامسونگ دارد. این گوشی از نمایشگر داخلی ۶٫۹ اینچی OLED استفاده می‌کند که حداکثر روشنایی آن به ادعای موتورولا به ۳۰۰۰ نیت می‌رسد. نرخ نوسازی ۱۶۵ هرتز که نمونه‌اش را تنها در گوشی‌های اختصاصی گیمینگ دیده‌ایم و پنل ۱۰بیتی با پشتیبانی از Dolby Vision از دیگر مشخصات نمایشگر داخلی ریزر ۵۰ اولترا هستند.

شدت تاخوردگی میانی نمایشگر، نکته‌ی بسیار مهمی درباره‌ی صفحه‌نمایش داخلی گوشی‌های تاشدنی به‌حساب می‌آید. با اینکه معیار استانداردی برای سنجش عمق تاخوردگی وجود ندارد؛ اما شاید فقط از روی تجربه بتوان گفت این انحنا در نمایشگر ریزر ۵۰ اولترا کمی نامحسوس‌تر از خط‌ تای نمایشگر گلکسی زد فلیپ ۶ است؛ اما نمی‌توان آن را «کاملا محوشده» در نظر گرفت و هنوز هم اگر حساس باشید، عبور انگشتتان از روی تاخوردگی را حس خواهید کرد. 

نسبت نمایشگر به بدنه درمقایسه‌با ریزر ۴۰ اولترا اندکی کاهش یافته واز ۸۵٫۱ به ۸۴٫۹ درصد رسیده که با توجه به یکسان‌بودن اندازه‌ی نمایشگر، به‌معنی افزایش ضخامت حاشیه‌های اطراف دستگاه با هدف افزایش مقاومت نمایشگر در برابر خطراتی مانند سقوط است. نسبت ۲۲:۹ تصویر هم نشان می‌دهد که همچنان با نمایشگری کشیده، باریک و بسیار بلند طرف هستیم. از این نظر ریزر ۵۰ اولترا و گلکسی زد فلیپ ۶ هر دو در یک جایگاه قرار می‌گیرند، اما به عنوان یک نظر شخصی، هر دو مدل در جایگاه پایین‌تری از Oppo Find N3 با نسبت تصویر ۲۱:۹ قرار دارند. 

صفحه‌نمایش بیرونی ریزر ۵۰ اولترا با افزایش ابعاد، اکنون قطری ۴ اینچی دارد و به جز دو حفره برای قرار‌گیری دوربین‌ها، تمام نمای روبه‌رویی گوشی در حالت تاشده را می‌پوشاند. حتی اگر کاربر افراطی سامسونگ هم باشید باید بپذیرید که این نمایشگر ۴ اینچی با برش‌های دایره‌ای‌شکل دوربین، به مراتب هیجان‌انگیزتر از نمایشگر نامنظم گلکسی زد فلیپ ۶ به‌نظر می‌رسد. 

نمایشگر بیرونی تمام‌صفحه‌ی ریزر ۵۰ اولترا، امکانات گسترده‌ای را هم در اختیار کاربران قرار می‌دهد. علاوه‌بر امکان نمایش ویجت‌ها و میان‌برهای مختلف، بسیاری از اپلیکیشن‌ها هم روی نمایشگر بیرونی اجرا می‌شوند. امسال دسترسی به هوش مصنوعی Gemini نیز از طریق نمایشگر بیرونی میسر است. امکان گفت‌وگو (چت) با Gemini، امکان ساخت و استفاده از تصاویر پس‌زمینه به‌صورت هوشمند و همچنین دسترسی به بسیاری از اپلیکیشن‌های کاربردی، از جمله‌ی قابلیت‌های نمایشگر بیرونی ریزر به‌شمار می‌آیند.

موتورولا برای نمایشگر بیرونی هم سنگ تمام گذاشته و آن را هم به پنل ۱۰بیتی و ۱۶۵ هرتزی OLED مجهز کرده است؛ درحالی‌که نمایشگر بیرونی گلکسی زد فلیپ ۶ حداکثر روشنایی ۱۶۰۰ نیتی دارد، موتورولا ادعا می‌کند که حداکثر روشنایی در ریزر ۵۰ اولترا به ۲۴۰۰ نیت می‌رسد که برای استفاده در محیط‌های خارجی و زیر نور آفتاب بسیار کاربردی خواهد بود. این نمایشگر کوچک با گوریلاگلس ویکتوس محافظت می‌شود و درست‌مانند نمایشگر اصلی از استاندارد +HDR10 و Dolby Vision پشتیبانی می‌کند.

درحالی‌که گلکسی زد فلیپ ۶ از نمایشگر کاور ۶۰ هرتزی استفاده می‌کند و فقط نمایشگر اصلی‌اش از فناوری LTPO برای نرخ نوسازی متغیر استفاده می‌کند، هر دو نمایشگر ریزر ۵۰ اولترا LTPO هستند و بسته به شرایط، می‌توانند نرخ نوسازی را بین یک تا ۱۶۵ هرتز تغییر دهند تا بدین‌ترتیب هم کاربر از روان و نرم‌بودن رابط کاربری لذت ببرد، هم شارژدهی باتری آسیب کمتری وارد شود.

گوشی هنگام پخش ویدیو، بسته به نرخ‌فریم، نرخ نوسازی را بین ۲۴، ۳۰ و ۶۰ هرتز تغییر می‌دهد، در حالتی که تصویر ثابت است، نرخ نوسازی تا یک هرتز کاهش می‌یابد؛ اما درحالت عادی استفاده از گوشی، نرخ نوسازی بین ۹۰ یا ۱۲۰ هرتز تغییر می‌کند؛ تنها در برخی سناریوهای محدود می‌توان به ۱۶۵ هرتز دست یافت.

تست حداکثر روشنایی نمایشگر بیرونی ریزر ۵۰ اولترا در حالت پخش ویدیوی HDR عدد ۱۶۰۰ نیت را نشان داد که باید کمی به دیده‌ی شک بدان نگاه کرد؛ چرا که ابعاد نمایشگر بیرونی دستگاه به‌اندازه‌ای بزرگ نیست که ابزار روشنایی‌سنج زومیت بتواند به‌طور صحیح روی آن قرار گیرد؛ اما نتایج تست‌ها روی نمایشگر داخلی نشان می‌دهد گوشی تاشدنی جدید موتورولا می‌تواند هنگام پخش ویدیوی HDR حداکثر روشنایی ۳۱۰۰ نیت را به ثبت برساند که با ادعای موتورولا هم‌خوانی دارد.

نمایشگر اصلی در پوشش‌ فضاهای رنگی هم عملکرد معقولی به‌نمایش می‌گذارد. با پروفایل Natural، پوشش ۹۳٫۸ درصدی فضای رنگی sRGB با خطای متوسط ۱٫۲ را شاهد هستیم و با پروفایل Vibrant پوشش همین فضای رنگی به ۱۲۸ درصد و خطای میانگین به ۲٫۴ می‌رسد که در حد گوشی‌های رده‌بالای بازار و بالاتر از گلکسی زد فلیپ ۶ است. گوشی در پوشش فضای رنگی گسترده‌تر DCI-P3 نیز بسیار عالی عمل می‌کند و با خطای میانگین ۲٫۵ در پروفایل رنگی Vivid باز هم بالاتر از رقیبش قرار می‌گیرد.

نمایشگرهای چشم‌نواز ریزر ۵۰ اولترا را اسپیکرهای استریوی فوق‌العاده قدرتمندی همراهی می‌کنند. کانال اصلی اسپیکر در لبه‌ی پایینی فریم، کنار پورت USB-C قرار دارد و کانال دوم همان اسپیکر مکالمه‌ی گوشی است. ریزر ۵۰ اولترا هم حجم صدای به‌مراتب بالاتر از فلیپ ۶ و حتی گوشی‌های پرچم‌داری مثل آیفون ۱۵ پرو مکس دارد، هم فرکانس‌های میانی (صدای هنرمند و اغلب آلات موسیقی) را شفاف‌تر تولید می‌کند، هم بیس‌های کوبنده‌تری ارائه می‌دهد.

ریزر ۵۰ اولترا از تراشه‌ی اسنپدراگون 8s نسل ۳ قدرت می‌گیرد که محسوس‌ترین تفاوتش با تراشه‌ی پرچم‌دار اسنپدراگون ۸ نسل ۳ به استفاده از گرافیک ضعیف‌تر Adreno 730 به‌جای Adreno 735 بازمی‌گردد. به‌علاوه، شاهد ترکیب CPU متفاوتی در اسنپدراگون 8s نسل ۳ هستیم: یک هسته‌ی ۳ گیگاهرتزی Cortex-X4، چهار هسته‌ی ۲٫۸ گیگاهرتزی Cortex-A720 و سه هسته‌ی ۲ گیگاهرتزی Cortex-A520؛ بنابراین هسته‌های CPU هم بالغ‌بر ۳۵۰ مگاهرتز، فرکانس پایین‌تری دارند، هم یکی از هسته‌های Cortex-A720 جای خود را به یک هسته‌ی ضعیف‌ترِ Cortex-A520 داده است.

عملکرد ریزر ۵۰ اولترا در بنچمارک‌ها چندان قابل دفاع نیست؛ این گوشی در واقع با دو مشکل اساسی روبه‌رو است: در درجه‌ی اول، استفاده از تراشه‌ی ضعیف‌تر، ریزر ۵۰ اولترا را در تمامی بنچمارک‌ها بسیار پایین‌تر از گلکسی زد فلیپ ۶ و حتی گلکسی زد فلیپ ۵ قرار می‌دهد؛ اما مشکل دوم که می‌توان آن را عامل مؤثر دیگری در ضعف عملکرد گوشی نیز دانست، به سیستم خنک‌کننده‌ی ناکافی و ناکارآمد ریزر ۵۰ اولترا بازمی‌گردد.

تقریبا در تمامی تسک‌های چالشی از اجرای بنچمارک‌ها گرفته تا اجرای بازی و حتی عکاسی، دمای ناحیه‌ای از گوشی که تراشه در آن قرار دارد، به‌شدت افزایش می‌یابد و به مرز ۵۰ درجه‌ی سلسیوس می‌رسد که عملا کار کردن با گوشی را به تجربه‌ای آزاردهنده تبدیل می‌کند؛ بنابراین، علاوه‌بر اینکه نتایج بنچمارک‌ها به‌شدت تحت تأثیر منفی قرار می‌گیرند، در بازی‌ها هم نمی‌توان انتظار تجربه‌ی لذت‌بخش از ریزر ۵۰ اولترا داشت.

برای اجرای بازی‌ها، پروفایل گوشی را از طریق نرم‌افزار Game Time موتورولا روی بهترین حالت عملکرد یعنی Turbo قرار دادیم. در اجرای Call of Duty Mobile کندی یا لگ خاصی مشاهده نکردیم؛ اما مشکل افزایش دمای دستگاه پابرجا بود. در اجرای Warzone که بازی چالش‌برانگیزی برای بسیاری از گوشی‌ها به‌حساب می‌آید، لگ و افت‌ فریم‌های محسوس هم به مشکل گرمای بیش‌از حد اضافه می‌شدند. طبیعتا این مشکل در زمان اجرای تسک‌های چالش‌برانگیز به‌چشم می‌خورد و در کارکرد عادی و روزمره بعید است به نکته‌ی عجیبی برخورد کنید.

ریزر ۵۰ اولترا در دو نسخه‌ی ۲۵۶ و ۵۱۲ گیگابایتی به‌فروش می‌رسد که نسخه‌ی ۲۵۶ گیگابایتی با رم ۸ یا ۱۲ گیگابایت و نسخه‌ی ۵۱۲ گیگابایتی تنها با ۱۲ گیگابایت رم در دسترس خریداران قرار می‌گیرد. نکته‌ی مثبت درباره‌ی فضای ذخیره‌سازی گوشی، UFS 4.0 بودن آن است که سرعت بسیار خوبی در خواندن و نوشتن اطلاعات فراهم می‌کند و پیشرفت دیگری نیز نسبت به نسل قبل به‌حساب می‌آید.

سال گذشته ریزر ۴۰ اولترا از باتری ۳۸۰۰ میلی‌آمپرساعتی استفاده می‌کرد که موتورولا در مدل امسال ظرفیت آن را به ۴۰۰۰ میلی‌آمپرساعت افزایش داده و تکنولوژی شارژ ۳۰ وات سیمی و ۵ وات بی‌سیم هم به‌ترتیب به ۴۵ وات و ۱۵ وات بی‌سیم ارتقا یافته و شارژ معکوس ۵ وات سیمی هم به گوشی اضافه شده است.

در تست استاندارد پخش ویدیوی زومیت، ریزر ۵۰ اولترا رکورد ۱۸ ساعت را ثبت کرد؛ درحالی‌که گلکسی زد فلیپ ۶ در همین تست رکوردی ۲۵ ساعته دارد. همچنین در تست کاربری روزمره هم گوشی تاشدنی موتورولا حدود ۹ ساعت دوام آورد که آن را نه‌تنها در جایگاهی پایین‌تر از زد فلیپ ۶، بلکه پایین‌تر از زد فلیپ ۵ و حتی ریزر ۴۰ اولترا قرار می‌دهد.

اینکه موتورولا بتواند با آپدیت‌های نرم‌افزاری کمی از این مشکلات را برطرف کند یا خیر سوالی است که در حال حاضر پاسخ قطعی و محکمی برای آن نداریم، اما در هر صورت، عملکرد گرمایی دستگاه نه تنها بنچمارک‌ها، بلکه کل ماهیت ریزر ۵۰ اولترا را هم زیر سایه خود قرار می‌دهد؛ نکته‌ای که شاید در آینده به ضرر این برند و گوشی تاشدنی‌اش تمام شود.

دیگر تغییرات بزرگ ریزر ۵۰ اولترا نسبت به سال گذشته، به دوربین‌های آن بازمی‌گردد؛ حسگر دوربین اصلی از ۱۲ به ۵۰ مگاپیکسل ارتقا پیدا کرده و ابعاد آن هم بزرگ‌تر (1/1.95 اینچی) شده است. حداکثر گشودگی دیافراگم f/1.7 برای داشتن یک شاتر نسبتا سریع، فوکوس خودکار تشخیص فاز از نوع Dual Pixel و لرزشگیر اپتیکال از دیگر ویژگی‌های دوربین اصلی هستند. 

برخلاف سال گذشته که دوربین دوم در آرایش دوتایی ریزر ۴۰ اولترا را دوربین ۱۳ مگاپیکسلی اولتراواید تشکیل می‌داد، ریزر ۵۰ اولترا دوربین فوق عریض ندارد و در عوض به یک دوربین ۵۰ مگاپیکسلی تله‌فوتو مجهز شده است. چنین تصمیمی برای گوشی‌های تاشدنی متداول نیست و حتی اصلی‌ترین رقیب آن یعنی گلکسی زد فلیپ هم دوربین تله‌فوتو ندارد؛ اما شاید کاربران علاقه‌مند به عکاسی بتوانند از زوم اپتیکال ۲ برابری دوربین تله‌فوتو، بیشتر از دوربین اولتراواید استفاده کنند.

به جز دو دوربین اصلی و تله‌فوتو، دوربین ۳۲ مگاپیکسلی سلفی هم در نظر گرفته شده است که البته به نظر نمی‌رسد چندان کاربردی باشد. طبیعتا می‌توانید از نمایشگر بیرونی به عنوان منظره‌یاب استفاده کرده و بدین‌ترتیب از دوربین اصلی و دوربین تله‌فوتوی بسیار باکیفیت‌تر برای گرفتن تصاویر سلفی استفاده کنید.

در حالت فیلم‌برداری هم به کمک دوربین اصلی می‌توانید ویدیوهای 4K با حداکثر نرخ ۶۰ فریم‌برثانیه یا 1080p با حداکثر نرخ ۹۶۰ فریم‌بر‌ثانیه ضبط کنید که لحظات مفرحی را برایتان رقم خواهد زد. ریزر ۵۰ اولترا در زمان فیلم‌برداری می‌تواند از لرزشگیر الکترونیکی هم استفاده کند.

دوربین اصلی در شرایط نوری مناسب عکس‌‌های بسیار باکیفیتی ثبت می‌کند. با اینکه سطح جزئیات ثبت‌شده به اندازه‌ی پرچم‌داران مطرح بازار نیستند؛ اما انتظاراتمان از یک گوشی تاشدنی را به خوبی برآورده می‌کنند.

دوربین اصلی در نمایش حداکثر گستره‌ی دینامیکی ممکن قابل اعتماد به‌نظر می‌رسد و رنگ‌ها گیرا و زنده ثبت می‌شوند.

در تصویر میوه‌های رنگی تابستان، عملکرد عالی ریزر ۵۰ اولترا در ثبت رنگ‌های واقعی را مشاهده می‌کنید. رنگ‌ها در این عکس اغراق‌شده به‌نظر نمی‌رسند و در عین‌حال جذابیت لازم برای استفاده در شبکه‌های اجتماعی را هم حفظ کرده‌اند.

دوربین اصلی ریزر ۵۰ اولترا در ثبت جزئیات هم عالی عمل می‌کند. با زوم کردن روی تصویر فواره، می‌توانید قطرات آب ناشی از حرکت فواره را به‌راحتی مشاهده کنید که به کمک الگوریتم پردازشی کارآمد و شاتر سریع دوربین اصلی ثبت شده‌اند. با دقت در پس‌زمینه‌ی عکس هم می‌توانید نوشته‌ی روی تابلو بوستان را به‌راحتی بخوانید که در فاصله‌ای نسبتا دور از محل عکاسی قرار دارد.

در محیط‌های تاریک و در زمان عکاسی در شب هم جزئیات به خوبی حفظ می‌شوند. گوشی توانایی ویژه‌ای در به‌تصویرکشیدن منابع نوری از خود نشان می‌دهد و حتی در شرایط نوری ضعیف هم گستره‌ی دینامیکی به‌خوبی دیده می‌شود. دوربین اصلی ریزر ۵۰ اولترا می‌تواند تضاد خوبی بین نقاط تیره و روشن عکس‌ها در شب ایجاد کند و الگوریتم پردازشی هوشمند دوربین در حذف نویز هم عملکرد قابل قبولی دارد.

ریزر ۵۰ اولترا در محیط‌های بسیار کم‌نور عم عملکرد درخشانی به‌نمایش می‌گذارد. در اینجا نه‌تنها موفق به کاهش چشمگیر نویز در محیطی بسیار تاریک شده است؛ بلکه با زوم بیشتر روی تصویر می‌توانید جزئیات درون پنجره‌ها را هم مشاهده کنید.

عکس‌های دوربین تله‌فوتو ۲برابری ریزر ۵۰ اولترا بسیار باکیفیت هستند. در محیط‌های روشن جزئیات به بهترین شکل ممکن به‌تصویر در می‌آیند و از نظر ایجاد تمایز بین نقاط تیره و روشن عکس هم با چالشی روبه‌رو نخواهید شد. رنگ‌ها گیرا و نزدیک به شرایط واقعی ثبت می‌شوند و اثری از نویز آن‌چنانی دیده نمی‌شود.

همان‌طور که مشاهده می‌کنید در محیط روشن عکاسی با دوربین تله‌فوتو هم کارراه‌انداز و هم لذت‌بخش است. جزئیات بسیار خوب ثبت می‌شوند و رنگ‌ها کاملا نزدیک به شرایط واقعی هستند. حتی با زوم بیشتر هم اثری از نویز یا آرتیفکت‌های رنگی در تصاویر دیده نمی‌شود. بدین‌ترتیب علاوه‌بر زوم اپتیکال، می‌توانید روی پردازش‌های بعدی و زوم دیجیتال هم حساب ویژه‌ای باز کنید.

دوربین تله‌فوتو در ثبت گستره‌ی دینامیکی و حفظ تضاد بین نقاط تیره و روشن در محیط‌های پرنور هم عملکرد کارآمدی دارد. در تصویر بالا نقاط قرار گرفته زیر برگ‌های درخت جزو بخش‌های تیره‌ی عکس هستند و بوته‌های پشت یادبود سنگی روشن‌ترین قسمت عکس را شکل می‌دهند؛ اما با زوم بیشتر روی این بخش‌ها می‌توانید مشاهده کنید که جزئیات در هر دو بخش حفظ شده‌اند و خبری از overexposed یا underexposed شدن در هیچ‌یک نیست.

در محیط‌های تاریک ثبت عکس با نویز کم در اولویت قرار دارد، به همین دلیل تصاویر بخشی از جزئیات را از دست می‌دهند تا الگوریتم پردازشی گوشی بتواند نویز موجود را تا حد قابل قبولی کاهش دهد؛ البته ممکن است گاهی به دلیل لرزش دست، تصاویری ثبت کنید که کاملا شارپ نیستند.

در تصویر کراپ‌شده می‌بینید که حتی با زوم بالا هم نویز بسیار کمی در کادر وجود دارد؛ اما به‌دلیل اولویت‌دادن به کاهش نویز، بخشی از جزئیات تصویر از بین رفته‌اند. این مورد شاید کمی دل‌سردکننده باشد؛ اما باید توجه داشت که هم تصاویر در محیطی بسیار کم‌نور ثبت‌شده‌اند، هم بسیاری از کاربران ترجیح می‌دهند با فدا کردن بخشی از جزئیات، عکس کم‌نویزتری داشته باشند.

الگوریتم پردازشی دوربین تلاش بسیار زیادی برای حذف نویز انجام می‌دهد و باید اعتراف کرد تقریبا در هر سناریویی در این کار موفقیت‌آمیز عمل می‌کند. اگر با از دست دادن بخشی از جزئیات تصویر کنار بیایید، می‌توان ثبت گستره‌ی دینامیکی مناسب را به عنوان یکی دیگر از نقاط قوت دوربین تله‌فوتوی ریزر ۵۰ اولترا در زمان عکاسی در شب و محیط‌های کم‌نور لیست کرد.

رابط کاربری موتورولا که حالا Hello UI نام دارد (شاید Hello Moto، شعار معروف موتورولا را در زمان بوت‌شدن گوشی شنیده باشید) یکی از تمیزترین و سرراست‌ترین رابط‌های کاربری بین همه‌ی گوشی‌های هوشمند به‌حساب می‌آید. این رابط کاربری با بیشترین وفاداری ممکن به اندروید خالص طراحی شده و به جرأت می‌توان گفت همه‌ی تغییرات ایجادشده از سوی موتورولا باعث بهبود ویژگی‌های شخصی‌سازی گوشی شده است.

شاید مهم‌ترین نکته درباره‌ی رابط کاربری موتورولا، فقدان هرگونه اپلیکیشن اضافه و از پیش نصب‌شده یا تبلیغات درون منوهای رابط کاربری باشد. 

امسال که تب هوش مصنوعی بین کاربران و کمپانی‌ها داغ شده موتورولا هم از غافله جا نماینده و Moto AI را به رابط کاربری گوشی‌هایش اضافه کرده؛ از جمله امکاناتی که به واسطه‌ی Moto AI به ریزر ۵۰ اولترا اضافه شده است، می‌توان به Style Sync اشاره کرد که براساس عکس‌های موجود در گالری کاربر می‌تواند تصاویر زمینه‌ی اختصاصی تولید کند و رنگ‌ منوها در رابط کاربری را هم متناسب با آن تنظیم کند. Magic Canvas هم در دسترس قرار دارد که توضیحات تصویری را با هوش مصنوعی موتورولا به والپیپرهایی برای نمایشگرهای داخلی و بیرونی دستگاه تبدیل می‌کند. 

 ریزر ۵۰ اولترا به‌طور پیش‌فرض با اندروید ۱۴ به‌فروش می‌رسد و به گفته‌ی موتورولا، تا سه سال به‌روزرسانی‌های اندروید و تا چهار سال پشتیبانی‌های امنیتی را دریافت خواهد کرد. در مقام مقایسه و برای اینکه بدانید موتورولا تا چه اندازه در این رقابت از سامسونگ عقب است، باید بدانید گلکسی زد فلیپ ۶ تا هفت سال به‌روزرسانی‌های اندروید را دریافت خواهد کرد و به اندروید ۲۱ هم خواهد رسید! 

این روزها در دنیای گوشی‌های هوشمند دیدن پیشرفت‌ها و تغییرات میلی‌متری و حتی نانومتری چندان عجیب نیست؛ اما موتورولا در این زمینه دست‌و‌دل‌بازی بیشتری به خرج می‌دهد. درمقایسه‌با سال قبل، تاشدنی موتورولا نمایشگر داخلی بهتر، نمایشگر خارجی بزرگ‌تر و باکیفیت‌تر، تراشه‌ی جدیدتر، دوربین بهتر و باتری با ظرفیت بیشتری دارد. ریزر ۵۰ اولترا گوشی بسیار خوبی‌ به‌شمار می‌رود که متاسفانه نمی‌توان به دلایلی به بهترین شکل ممکن از آن لذت برد.

هرچند چالش‌های سخت‌افزاری شاید بسیاری از کاربران را از انتخاب این گوشی دل‌سرد کند؛ اما مشکل اصلی ریزر ۵۰ اولترا نه داغ‌شدن هنگام بازی یا مشکلاتی شبیه به آن، بلکه پشتیبانی کوتاه نرم‌افزاری در مقابل غولی مانند سامسونگ با آپدیت‌های ۵-۶ ساله و حضور گسترده نداشتن در بازارهای بین‌المللی است. 

شاید اگر موتورولا هم توان تبلیغاتی سامسونگ را داشت و می‌توانست اپراتورهای بزرگ بیشتری را به عرضه‌ی گوشی‌هایش وادار کند، سامسونگ هم به این شکل دست روی دست نمی‌گذاشت. به عنوان یک اصل تغییرناپذیر، رقابت بین تولیدکنندگان در نهایت همیشه به نفع مصرف‌کننده خواهد بود و این آرزویی است که احتمالا همه‌ی علاقه‌مندان به گوشی‌های تاشدنی در انتظار برآورده شدنش هستند.