بررسی ردمی توربو ۳ (پوکو F6)؛ زیرسایه سنگین پوکو X6 پرو

«این گوشی یک و دوش کی اومد که حالا اسمش شده ردمی توربو ۳؟ توربو؟ مگه ماشینه؟ نسخه تنفس طبیعیشم هست تو بازار؟»؛ این اولین واکنش من و باقی همکاران مجله‌ بعد از ورود ردمی توربو ۳ به دفتر زومیت بود. صرف‌نظر از آنکه درواقع با نسخه‌ی ریبرندشده‌ی پوکو F6 برای بازار چین طرف هستیم؛ ظاهرا قرار نیست از دست نام‌گذاری‌های عجیب، بی‌اساس و غیرمنتظره‌ی شیائومی آسایش داشته باشیم.

اگر سرگذشت سری پوکو را دنبال کرده باشید، احتمالا می‌دانید نسخه‌ی F به‌عنوان قدرتمندترین و پریمیوم‌ترین گوشی‌های این برند شناخته می‌شوند؛ پس ردمی توربو ۳ نیز در همین دسته‌بندی قرار می‌گیرد؛ با دستگاهی طرف هستیم که از نظر سخت‌افزاری تنه به تنه‌ی غول‌ها می‌زند و برای خوره‌های بازی و افرادی که جز سرعت و عملکرد چیز دیگری از گوشی نمی‌خواهند، انتخاب جذابی است.

باتوجه به وجود گوشی پرقدرت و مقرون‌به‌صرفه‌ای مانند پوکو X6 پرو در بازار، احتمالا برایتان سؤال شود که ردمی توربو ۳ یا همان پوکو F6 چه چیز اضافه‌تری در چنته دارد که با نیت خرید گوشی گیمینگ ارزان‌قیمت، ارزش داشته باشد تا مبلغی اضافه‌تر بابت آن پرداخت کنید؟ پررنگ‌ترین تمایز ردمی توربو ۳ و پوکو X6 پرو را تراشه به‌وجود می‌آورد و حال می‌خواهیم ببینیم این تفاوت‌ها چقدر می‌توانند در انتخاب بین دو گوشی تعیین‌کننده باشند.

تماشا در یوتیوب

ردمی توربو ۳ از نخستین گوشی‌های مجهز به Snapdragon 8s Gen 3 است؛ تراشه‌ای که برپایه‌ی لیتوگرافی بهبودیافته‌ی کلاس ۵نانومتری TSMC N4P تولید می‌شود و حائلی بین نسل دوم و سوم Snapdragon 8 به‌حساب می‌آید؛ زیرا از نظر ساختاری شباهت زیادی به نسل دوم دارد و از چینش مشابهی برای تفکیک کلاسترها استفاده می‌کند؛ اما هسته‌های Snapdragon 8 Gen 3 را در دل دارد؛ هرچند که فقدان قابلیت انکد و دیکد ویدیوهای 8K و محدودیت ۲۴۰فریم‌برثانیه‌ای اسلوموشن، از حس‌وحال پرچم‌داری این تراشه کم می‌کند.

تراشه‌ی Sanpdragon 8s Gen 3 ترکیب یک هسته‌ی ۳٫۰ گیگاهرتزی Cortex-X4، چهار هسته‌ی ۲٫۸ گیگاهرتزی Cortex-A720 و سه هسته‌ی ۲٫۰ گیگاهرتزی Cortex-A520 را به‌عنوان CPU به‌کار می‌گیرد. واحد گرافیک نیز از Adreno 735 استفاده می‌کند که امکان رهگیری پرتو را دراختیار بازی‌ها قرار می‌دهد. فناوری Frame Motion Engine 2.0 نیز که میراث Snapdragon 8 Gen 3 است، افزایش راندمان گرافیکی با دوبرابرکردن نرخ‌فریم در پردازش‌های GPU-محور را نوید می‌دهد.

Snapdragon 8s Gen 3 در زمینه‌ی هوش مصنوعی و مدل‌های زبانی نیز حرف‌های زیادی برای گفتن دارد؛ به‌‌ادعای کوالکام واحد پردازشی عصبی موسوم به Hexagon می‌تواند بی‌نیاز اتصال اینترنت از عهده‌ی پردازش بیش‌از ۱۰ میلیارد پارامتر از ۳۰ نوع مدل‌ زبانی و بصری بزرگ بربیاید که کاربردهای مختلفی چون هوش مصنوعی مولد متن و عکس را دربرمی‌گیرد. این تراشه نیمه‌پرچمدار از مودم Snapdragon X70 برای ارتباط با شبکه‌های 5G (از جمله 5G Release 17) با حداکثر سرعت دانلود و آپلود ۶٫۵ و ۳٫۵ گیگابیت برثانیه بهره می‌برد و از Wi-Fi 7 و بلوتوث ۵٫۴ پشتیبانی می‌کند.

شکست یا موفقیت ردمی توربو ۳ به‌عنوان محصولی که مخاطبانش حساب ویژه‌ای روی قدرت پردازشی‌اش باز می‌کنند، به فاصله‌اش از حرف تا واقعیت بستگی دارد؛ به‌خصوص در مورد گوشی‌هایی با تراشه‌های قدرتمند که نسبت‌به مکانیزم دفع حرارت و بهینگی حساسند و بیم آن می‌رود آن‌گونه که باید نتوانند از ظرفیت‌های سخت‌افزاری خود به‌نحو احسن استفاده کنند و پتانسیل‌های خود را هدر دهند. چیزی که ما در بررسی وان‌پلاس Ace 3V با پوست و استخوان تجربه کردیم.

ردمی توربو ۳، به‌جز حالت پیش‌فرض مصرف انرژی (Balanced)، پروفایل Ultimate mode را نیز در اختیار می‌دهد که قدرت خام پردازشی در پردازش‌های چند هسته‌ای را به‌مقدار ناچیز ۶ درصد افزایش می‌‌دهد؛ اما در سایر پارامترها از جمله توان محاسباتی GPU رشدی حاصل نمی‌شود. با نگاهی به نتایج گوشی‌های دیگر متوجه می‌شویم که این گوشی در مقایسه‌با نسل قبل معنوی‌اش یعنی پوکو F5 به‌طور میانگین رشد ۲۰ درصدی CPU و جهش ۲۰۰ درصدی GPU را تجربه می‌کند.

توجه کنید رشد ۲۰۰درصدی صرفا در توان محاسباتی GPU به‌دست آمده است و فناوری‌های گرافیکی جدید کوالکام اجرای برخی دستورعمل‌ها را سرعت بخشیده‌اند. در زمینه‌ی پردازش‌های گرافیکی که مواردی همچون سایه‌زنی و شطرنجی‌سازی در بازی‌ها را شامل می‌شود، صرف‌نظر از بهبود ۳۸ درصدی نسبت‌به‌گذشته، نسبت‌به بیشتر گوشی‌های گیمینگ میان‌رده مانند پوکو X6 پرو برتری خاصی دیده نمی‌شود.

در مورد عملکرد CPU به‌ویژه در استفاده‌ی روزمره و پردازش‌های تک‌هسته‌ای صراحتا می‌توان گفت که ردمی توربو ۳ به‌راحتی می‌تواند بسیاری از گوشی‌های قدرتمند، از جمله پوکو X6 پرو و حتی گلکسی S23 اولترا را به‌حاشیه براند و حدس ما را از برتری‌بر Snapdragon 8 Gen 2 به یقین تبدیل کند.

عملکرد روان و بی‌نقص دستگاه در اجرای اپلیکیشن‌ها، جابه‌جایی بین منوها و برنامه‌های مختلف و چند وظیفگی، صرف‌نظر از مسئله‌ی بهینگی رابط کاربری تا حدی بر نزدیک بودن اعداد و ارقام به واقعیت صحه می‌گذارند و می‌توان از نظر کیفی نمره‌ی بالایی به گوشی در زمینه‌ی عملکرد داد.

شیائومی برای کنترل دمای گوشی و حفظ پایداری عملکرد از سامانه‌ی خنک‌کننده‌ای موسوم‌به LiquidCool Technology 4.0 در ردمی توربو ۳ استفاده می‌کند که برخلاف خنک‌کننده‌های دارای محفظه‌ی بخار مجزا، از چرخه مایع-گاز یک طرفه برای تشکیل حلقه‌ی رسانش گرمایی و درنتیجه دفع حرارت استفاده می‌کند.

یک‌طرفه‌بودن سامانه‌ی خنک‌کننده بدین‌معنی است که در جایی‌که مایع در مجاورت گرما قرار می‌گیرد، از بازگشت بخار حاصل از تبخیر مایع به مدار جلوگیری می‌شود و بخار پس‌از عبور از کندانسور و دفع حرارت توسط لایه‌ی گرافیتی مجددا به مایع تبدیل می‌شود. به‌گفته‌ی شیائومی این سامانه تا سه‌برابر از محفظه‌های بخار سنتی کارایی بیشتری دارد و همچنین فضای کمتری را در گوشی اشغال می‌کند.

با توجه به ادعای شیائومی، ردمی نباید به‌همین سادگی‌ها در پردازش‌های سنگین و طولانی مدت کم بیاورد؛ به‌همین منظور گوشی‌ را تحت بار پردازشی سنگین برای سنجش پایداری عملکرد قرار دادیم و توانست آزمون را با پایداری ۸۲٫۴ درصد به‌پایان رساند؛ برای مقایسه بد نیست اشاره کنیم که پوکو X6 این آزمون را با پایداری ۸۴٫۵ درصد؛ اما با ۳۰ درصد عملکرد ضعیف‌تر به‌پایان رساند.

پایداری بسیار خوب ردمی توربو ۳ به‌بهای داغ‌شدن شدید بدنه‌ی گوشی تمام می‌شود؛ اندازه‌گیری‌های من نشان می‌دهد که پس‌از اتمام آزمون پایداری عملکرد ۲۰دقیقه‌ای زومیت، دمای گوشی در داغ‌ترین ناحیه در مجاورت دوربین به ۴۹ و در بدنه به ۴۵ درجه‌ی سانتی‌گراد می‌رسد.

داغی شدید بدنه به شدت بالای رسانش گرمایی سامانه‌ی خنک‌کننده برای کاهش سریع و دفع بیشترین حرارت بازمی‌گردد؛ زیرا به‌فاصله‌ی کمی از برداشته‌شدن بار پردازشی از روی تراشه، دستگاه به‌سرعت خنک می‌شود که کارایی بالای خنک‌کننده را نشان می‌دهد؛ اما به‌طور کلی چنین حرارت بالایی از استعداد بالای تراشه در داغ‌شدن حکایت می‌کند و تجربه‌ی چندان خوشایندی را از استفاده از گوشی رقم نمی‌زند.

داغ‌شدن گوشی در بازی‌ها به‌خصوص هنگامی‌که انگشتان به‌طور مداوم در تماس با نمایشگر هستند، با شدتی کمتر؛ اما محسوس است؛ به‌طوری‌که نتوانستم مدت زیادی گنشین ایمپکت و وارزون بازی کنم؛ هرچند که این بازی‌ها در بالاترین تنظیمات گرافیکی و نرخ‌فریم ۶۰ فریم‌برثانیه، بدون هیچ‌گونه لگ و کندی اجرا می‌شدند. دقت کنید که می‌توانید تجربه‌ی مشابهی را از پوکو X6 پرو کسب کنید با این تفاوت که بدون نگرانی از داغی شدید بدنه ساعت‌ها بدون هیچ مشکلی با گوشی بازی کنید.

ردمی توربو ۳ نیز مانند خویشاوندش، پوکو X6 پرو به فضای ذخیره‌سازی UFS 4.0، پرسرعت‌ترین فناوری ذخیره‌سازی حال‌حاضر گوشی‌های هوشمند مجهز شده است و در ظرفیت‌های ۲۵۶ و ۵۱۲ گیگابایت و یک ترابایتی با ترکیب ۱۲ یا ۱۶ گیگابایت رم دردسترس قرار می‌گیرد. ضمنا امکان افزایش فضای ذخیره‌سازی با کارت حافظه‌ی microSD نیز وجود ندارد.

نسخه‌ی چین پوکو F6 برای تأمین انرژی سخت‌افزار قدرتمندش مانند طیف وسیعی از گوشی‌ها از باتری ۵۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی استفاده می‌کند. چینی‌ها آداپتور ۶۷واتی نسل قبل را با نمونه‌ای ۹۰واتی همراه کرده‌اند که می‌تواند در ۳۵ دقیقه، گوشی را به‌طور کامل شارژ کند؛ البته برای جلوگیری از داغ‌شدن گوشی، این ویژگی به‌صورت پیش‌فرض فعال نیست و باید از منوی Charging options گزینه‌ی Top Speed را انتخاب کنید.

اندازه‌گیری‌های من نشان می‌دهد که ردمی توربو ۳ در تست کاربری روزمره‌ی زومیت ۴۰ دقیقه کمتر از پوکو X6 پرو دوام می‌آورد و ۲ ساعت هم کمتر از آن ویدیو پخش می‌کند. گوشی درمقایسه‌با پوکو F5 هم در استفاده‌های روزمره حدود یک ساعت کمتر شارژ نگه می‌دارد.

صحبت از پخش فیلم شد و می‌دانیم که تماشای فیلم و بازی‌کردن بدون نمایشگری کارآمد معنایی ندارد؛ خوشبختانه ردمی توربو ۳ از این نظر تقریبا نقص یا کمبودی ندارد؛ زیرا به‌لطف نمایشگر ۶٫۶۷ اینچی OLED بسیار کم‌حاشیه و ۱۲ بیتی‌اش، می‌توانید نظاره‌گر ۶۸ میلیارد رنگ چشم‌نواز باشید و از پخش محتوای سازگار با استاندارد ‌Dolby Vision لذت ببرید؛ البته این عمق رنگ به‌کمک فناوری FRC شبیه‌سازی می‌شود و پنل از نظر فنی ۱۰ بیتی است.

نمایشگر ردمی، محتوا را با وضوح 1.5K یا ۲۷۱۲ در ‍۱۲۲۰ پیکسل و تراکم بسیار خوبِ ۴۴۶ پیکسل‌براینچ رندر می‌کند. نرخ نوسازی صفحه‌نمایش نیز بسته‌به نوع محتوا به اعداد ۳۰، ۶۰ و ‍۱۲۰ هرتز تغییر می‌کند و با انتخاب گزینه‌ی Custom Refresh Rate نیز امکان تغییر‌ نرخ نوسازی به ۶۰ یا ‍۱۲۰ هرتز در هر اپلیکیشن به‌صورت دلخواه وجود دارد. نکته‌ی مهم دیگر در مورد نمایشگر، نرخ ۱۹۲۰ هرتزی شاخص PWM برای تنظیم شدت روشنایی نمایشگر است که برای افرادی با چشمان حساس ایدئال بوده و خستگی کمترِ چشم را به‌دنبال دارد.

نرخ نمونه‌برداری لمسی ۴۸۰ هرتزی پنل که در بازی‌ها تا ۲۱۶۰ هرتز نیز افزایش می‌یابد، تقریبا برای ما یادآور همان مشخصات نمایشگر پوکو X6 پرو می‌شود و تا این‌جای کار هیچ تفاوتی از نظر فنی مشاهده نمی‌کنیم؛ اما عددی که در سنجش حداکثر روشنایی به‌دست آمد، برگ برنده را به ردمی داد؛ زیرا هنگام پخش محتوای HDR زیر نور شدید گوشی به روشنایی ۲۷۵۰ نیت رسید که تقریبا ۱۳۰۰ نیت بیشتر از رقیبش است؛ البته دو گوشی اعداد تقریبا نزدیکی را در اندازه‌گیری دستی و خودکار حداکثر روشنایی (۶۲۰ و ۱۴۵۰ نیت) ثبت می‌کنند. کمینه‌ی روشنایی نیز از ۲٫۵ نیت فراتر نمی‌رود.

نمایشگر ردمی توربو ۳ برای پوشش کامل فضاهای رنگی sRGB و DCI-P3، پروفایل‌های رنگی مختص‌به هریک یعنی Original Color PRO و Vivid را در اختیار می‌گذارد. پروفایلی دیگر با نام Saturated قابل انتخاب است که بیشترین اشباع رنگی را دارد و ۹۲ درصد فضای Adobe RGB را نیز پوشش می‌دهد. ضمنا می‌توانید هریک از پارامترهای رنگی را در بخش Advanced settings به‌دلخواه خود تغییر دهید تا به‌ترکیب رنگی ایدئال خود برسید.

گفتنی است که در تمامی پروفایل‌ها تمایل نسبتا زیادی به سردی در رنگ‌ها دیده می‌شود و فقط پروفایل Original Color PRO فاصله‌ی کمتری تا خنثی‌بودن دارد. مورد دیگر آن‌که دقت کالیبراسیون رنگی نمایشگر ردمی توربو ۳ به‌اندازه‌ی بسیاری از رقبایش نیست و حتی نسبت‌به نسل قبل خود دقت پایین‌تری دارد، البته اندکی دقیق‌تر از نمایشگر پوکو X6 پرو ظاهر می‌شود.

نمایشگر ردمی توربو ۳ مرز بسیار باریکی با لبه‌ی گوشی دارد و بیش‌از ۹۰ درصد از پنل جلو را به‌خود اختصاص می‌دهد تا حاشیه برای این گوشی معنا نداشته باشد. به‌تعبیری بیشتر جذابیت محتوای بصری متأثر از همین حاشیه‌های اندک است و تأثیر مثبتی‌بر رخ و طراحی گوشی دارد؛ شاید حتی حس سبک‌وزنی را نیز به شما القا کند؛ هرچند که وزن ۱۷۹ گرم برای گوشی با چنین ابعاد نمایشگر وزن زیادی به‌حساب نمی‌آید.

خود گوشی ترکیبی از طراحی پوکو F5 و X6 پرو است؛ به‌طوری که از روبه‌رو تقریبا شاهد همان ظاهر پوکو X6 پرو هستیم، شاید بیشتر به این خاطر که گوشه‌ها نرم‌تر شده‌‌اند و حاشیه‌ها باریک‌تر از همیشه به‌نظر می‌رسند؛ اما پشت گوشی همان طراحی آشنای پوکو F5 با ماژول‌های بزرگ دوربین را دارد که بیشتر از همیشه جلب توجه می‌کند و سعی در پریمیوم جلوه‌دادن گوشی از نظر طراحی و توانمندی دوربین به‌شکلی نمادین دارند.

زائده‌ی سیاه‌رنگی کنار دو ماژول دوربین قرار دارد که در ابتدا تصور کردم مربوط به فوکوس لیزری یا حسگر تشخیص عمق باشد؛ هرچند که وجود آن‌ها در این گوشی را دور از ذهنم می‌دانستم؛ اما با کمی دقت متوجه تزئینی‌بودنش شدم؛ البته چیز دیگری که بیشتر توجهم را جلب کرد، جایگاه فلش LED بود که به‌شکل حلقه‌ای دور این زائده است و هنگامی که روشن می‌شد می‌توانستید نگاه کردن به سیاه‌چاله گارگانچوای Interstellar را برای خودتان شبیه‌سازی کنید که در نوع خودش جالب بود.

پشت دستگاه با قابی پلاستیکی پوشانده شده است که بافت شِنی‌مانند در رنگ‌بندی‌های سبزآبی، تیتانیومی و مشکی دارد و به‌همین علت تقریبا هیچ آثاری از رد انگشتان را منعکس نمی‌کند. فریم تخت هم‌رنگ با قاب نیز تقریبا به فریم پوکو X6 پرو شباهت دارد. با این‌که چندان موافق گوشی‌هایی با فریم کاملا تخت نیستم؛ اما ردمی ۳ به‌خاطر وزن و ضخامت استانداردش کاربر را با مشکل یا چالش خاصی در نگه‌داری‌اش در دست مواجه نمی‌کند.

خود فریم از نظر ظاهری فرق خاصی با سایر گوشی‌های مشابه شیائومی ندارد؛ در لبه‌ی پایین درگاه USB Type-C، حفره‌های اسپیکر، سینی سیم‌کارت و در مجاورت آن حفره‌ی میکروفون قرار گرفته‌اند. در لبه‌ی راست دکمه‌ی پاور و ولوم دیده می‌شوند و لبه‌ی بالایی هم مثل همیشه میزبان فرستنده‌ی اینفرارد، حفره‌های اسپیکر و میکروفون ثانویه است؛ اما یک تفاوت اساسی بین ردمی توربو ۳ و پوکو F5 دیده می‌شود که به‌راحتی می‌توان حدس زد: غیبت جک هدفون.

ردمی توربو ۳ گواهی IP64 را دارد که آن را در برابر نفوذ هرگونه گرد و غبار مصون نگه می‌دارد؛ اما در خصوص مایعات، فقط باید به مقاومت در برابر پاشش آب بسنده کرد. ناگفته نماند که یک تفاوت مهم دیگر در کیفیت ساخت به ارتقای لایه محافظ نمایشگر به Gorilla Glass Victus برمی‌گردد.

زیر نمایشگر و در جایی نزدیک درگاه شارژ، حسگر اثرانگشت اپتیکال قرار دارد. خوشبختانه حسگر سرعت عمل بالایی دارد و با یک اشاره باز می‌شود. نزدیک‌بودن حسگر به‌لبه‌ی گوشی را می‌توان تنها ایراد وارد به‌آن دانست.

صدای استریو به‌کمک بلندگوهای دو سمت گوشی تولید می‌شود که از نظر حجم صدای تولیدی، بالانس و تفکیک صدا بین کانال‌های چپ و راست وضعیت مطلوب و رضایت‌بخشی دارد. فرکانس‌های میانی که اغلب در محدوده‌ی فرکانسی صدای خواننده قرار می‌گیرد، وضوح و شفافیت خوبی دارند. در هنگام پخش موسیقی‌های پاپ تفکیک ساز‌های مختلف تا زمانی‌که صدا را تا انتها زیاد نکنید به‌خوبی صورت می‌گیرد؛ اما برای توصیف عملکرد اسپیکر هنگام پخش موسیقی‌های شلوغ (مانند متال) ترجیح می‌دهم که سکوت کنم.

می‌دانیم در کنار نمایشگر و اسپیکرها، بازخورد لامسه‌ای (هپتیک) تجربه‌ی تعاملی کاربر با گوشی را کامل می‌کند و خوشبختانه گوشی ردمی، موتور ویبره‌ی خطی از نوع X-axis با حساسیت بسیار بالا و بازخورد کلیکی در خود دارد. این حساسیت اجازه می‌دهد تا بتوان ارتعاش‌های طبیعی را در محیط گوشی با شدت‌های مختلف شبیه‌سازی کرد؛ در تنظیمات صدای گوشی هم بخشی مجزا به ویبره‌های گوشی و شخصی‌سازی آن‌ها اختصاص دارد.

نرم‌افزار گوشی مملو از قابلیت‌ها و امکانات متعدد است و ترکیب تراشه‌ی قدرتمند و رابط کاربری HyperOS رمز دستیابی به‌یکی از تجربه‌های نرم‌افزاری کم‌نقص در ردمی توربو ۳ خواهد بود؛ البته فراموش نکنید که این گوشی متعلق به‌بازار چین است و بعد از راه‌اندازی گوشی با انبوهی از اپلیکیشن‌های بومی به‌زبان چینی مواجه خواهید شد. خوشبختانه اغلب این اپلیکیشن‌ها را می‌توان حذف کرد؛ اما برخی برنامه‌های سیستمی مانند دستیار صوتی Mi AI تنها در زمان چینی دردسترس هستند، ضمن این‌که زبان فارسی در منوی گوشی پشتیبانی نمی‌شود.

در بحث نرم‌افزار و رابط کاربری، فرم‌ور چینی گوشی ممکن است دست‌وپا گیر باشد و پوکو F6 با فرم‌ور گلوبال وضعیت معقول‌تری دارد؛ اما صرف‌نظر از این موضوع چند مورد امیدوارکننده در HyperOS دیدم که بیشتر به سازمان‌یافته‌تر شدن تنظیمات برمی‌گردد؛ برای مثال همه‌ی تنظیمات مربوط به حریم‌خصوصی و امنیت سرانجام در یک منو دیده می‌شوند یا مثلا همه‌ی تنظیمات مربوط به‌شخصی‌سازی کل گوشی از جمله تم‌ها، AOD، آیکون و افکت‌ها همه به یک منو منتقل شده‌اند.

یکی از امکانات جالب و جدیدی که در هنگام گشت‌زنی در تنظیمات گوشی با آن برخورد کردم، امکان بکاپ‌گرفتن از اطلاعات در شرایطی بود که صفحه‌ی گوشی دچار شکستگی می‌شود که با ارسال کد دستوری حاوی رمز صفحه‌ی قفل به گوشی از طریق پیامک و سپس وصل‌کردن گوشی به‌کامپیوتر، صورت می‌گیرد. در منوی باتری نیز آیتم‌های جدیدی مانند نمایش سلامت باتری، دما و تعداد دفعات شارژ و گزینه‌ای برای افزایش عمر باتری در شب‌هنگام دیده می‌شود.

ویژگی Automated Task برای خودکارسازی برخی وظایف و تنظیمات به رابط کاربری اضافه شده که به Modes & Routines سامسونگ شباهت دارد؛ اما هنوز بسیار ابتدایی است و تنوع گزینه‌های قابل انتخاب زیاد نیست؛ البته از وجود این امکانات در نسخه‌ی گلوبال اطمینان نداریم؛ ولی می‌دانیم که سه‌سال به‌روزرسانی اندروید و چهارسال آپدیت امنیتی در انتظار کاربران ردمی توربو ۳ خواهد بود.

شیائومی روی ویژگی متفاوت‌تری موسوم به Smart Sensing AON در ردمی توربو ۳ مانور می‌دهد که کنترل گوشی با حرکات اشاره‌ای کف دست را میسر می‌کند. این قابلیت با استفاده از دوربین سلفی گوشی کار می‌کند و از حرکات دست با فاصله‌ی ۳۰ تا ۵۰ سانتی‌متری در جهات مختلف برای کاربردهایی مانند تغییر آهنگ، وقفه و افزایش یا کاهش صدا در برنامه‌های پشتیبانی‌شده کمک می‌گیرد؛ اما به‌صورت تجربی اصلا به‌درستی عمل نمی‌کند و در اغلب موارد هیچ‌یک از حرکات به‌درستی شناسایی نمی‌شوند.

هنگام کار با ویژگی Smart Sensing AON بارها دست‌هایم را در جهات مختلف و به‌شکل‌های مختلف حرکت دادم و شاید از هر ۱۰ بار یک‌بار، آن‌هم به‌صورت اشتباه یا با تأخیر حرکت را شناسایی کرد. این اتفاق درحالی رخ می‌دهد که حتی اگر به‌نحوه‌ی صحیحی هم عمل می‌کرد، بیشتر برای ما جنبه‌ی تفننی داشت وگرنه دلیلی برای تغییر دادن حجم صدا با حرکت دست به‌جای فشردن یک دکمه‌ی ساده نمی‌دیدیم.

صحبت از دوربین شد و حال می‌خواهیم ببینیم که شیائومی در راستای بهبود همزاد پوکو F6 کاری از پیش برده یا خیر؛ با دیدن ظاهر فریبنده‌ی ماژول‌های غول‌پیکر دوربین ممکن است تصور کنید که حتما پشت آن‌ها حسگرهای بزرگ و پیشرفته‌ای وجود دارد؛ درحالی‌که حسگر 1/1.95 اینچی دوربین واید ۵۰مگاپیکسلی و حسگر 1/4.0 اینچی دوربین اولتراواید ۸مگاپیکسلی، فرسخ‌ها با صفات بزرگ و پیشرفته فاصل دارند.

در ردمی توربو ۳ از دوربین ماکروی ۲مگاپیکسلی و پای‌ثابت گوشی‌های شیائومی هم خبری نیست که حداقل برای خودم خبر بسیار خوشحال کننده‌ای بود؛ البته تا لحظه‌ای که فهمیدم جایگاهش در پشت گوشی همچنان برای حفظ ظاهر کور نشده است. با همه‌ی این اوصاف نور برای ورود‌به دوربین اصلی از دریچه‌ی دیافراگم بسیار باز f/1.59 عبور می‌کند تا بتواند اندک تأثیر خود بر عکس‌ها از نظر جذب نور و عمق میدان طبیعی بگذارد.

دوربین سری پوکو همواره فضا را برای انتقاد باز گذاشته است؛ بنابراین تصمیم گرفتم با مقایسه‌ی خروجی تصاویر پوکو F6 با گلکسی A55 که یک گوشی میان‌رده خوب از نظر عکاسی شناخته می‌شود، در مورد عملکرد دوربین ردمی قضاوت کنم.

در نگاه کلی به تصویر ثبت‌شده با دوربین اصلی، تفاوت چندانی بین خروجی ردمی توربو ۳ و گلکسی A55 دیده نمی‌شود و هر دو عملکرد خوبی را به‌جا گذاشته‌اند؛ اما اگر بخواهیم ریزبین شویم، شرایط بهتری در عکس ردمی از نظر کنتراست و جزئیات تصویر حاکم است و حتی نویز کمتری را شاهد هستیم.

در نمونه‌ی زیر هم می‌توان اظهارنظر مشابهی داشت، خصوصا اختلاف زیاد دو گوشی در شدت کنتراست مشهود است؛ افزون‌بر این، عکس‌های ردمی به‌واسطه‌ی رنگ‌های زنده‌تر و گرم‌تر، دلنشین‌تر و طبیعی‌تر به‌نظر می‌رسند.

در عکس‌های دوربین اولتراواید، عکس ۱۲مگاپیکسلی گلکسی A55 از نظر جزئیات و گستره‌ی دینامیکی بر عکس‌ ۸مگاپیکسلی ردمی برتری دارد؛ با این‌حال عکس‌ ردمی از نظر کنتراست و رنگ در شرایط بهتری به‌سر می‌برد. ناگفته نماند که گلکسی A55 به‌خاطر فاصله کانونی کمترش، میدان دید وسیع‌تری را ارائه می‌دهد.

به‌طور کلی تصاویر دوربین ردمی توربو ۳ وضعیت امیدوارکننده‌ای نسبت‌به سابقه‌ی نه‌چندان درخشان پوکوها نشان می‌دهند. افزون‌بر همه‌ی این‌ها فیلم‌برداری +HDR10 با وضوح 4K در این گوشی به‌لطف تراشه‌‌ی قدرتمندش فراهم شده است که نشان‌از روند رو به‌بهبود وضعیت دوربین درمقایسه‌با گذشته دارد.

با توجه به بازترشدن دریچه‌ی دیافراگم و همچنین بهره‌گیری از لرزشگیر اپتیکال در دوربین واید، بهبود عکس‌ها در شرایط نوری چالش‌برانگیز نیز مشهود است. تصاویر شب تقریبا عاری از نویز هستند و جزئیات در سطح قابل‌قبولی به‌تصویر کشیده شده‌اند. همچنین در نقاطی که تمرکز نور زیاد است، آثاری از پردازش بیش‌از حد تصویر و از بین‌رفتن جزئیات اطراف دیده نمی‌شود. در مورد دوربین اولتراواید نمی‌توان چنین نظری داد؛ زیرا جزئیات کمتر، رخنه‌نور و پردازش‌های بی‌اندازه مانع از دستیابی به‌یک عکس مطلوب به‌اندازه تصویر واید شده‌اند.

دوربین سلفی ردمی توربو ۳ می‌تواند تصاویری با وضوح ۲۰ مگاپیکسلی بگیرد. با وجود این‌که فوکوس این دوربین ثابت است؛ اما جزئیات در تمامی نواحی تصاویر سلفی به‌خوبی از دل تصویر بیرون کشیده شده‌‌اند و سوژه‌های دور محو نیستند. همچنین کنتراست بالا و رنگ‌های زنده به‌ جذابیت تصاویر سلفی افزوده‌اند.

شاید روزی که مدیران شیائومی از پوکو X6 پرو رونمایی کردند، تصور نمی‌کردند که این گوشی به‌قدری خوب باشد که بتواند برای سری F خط و نشان بکشد. اکنون این اتفاق با معرفی ردمی توربو ۳ یا همان پوکو F6 برای شیائومی افتاده؛ پوکو F6 تنها مقداری قدرتمندتر است، اما برگ برنده‌ی خاصی را دربرابر پوکو X6 پرو رو نمی‌کند.

پوکو X6 پرو افرادی را که به‌دنبال گوشی گیمینگ اقتصادی هستند، به‌خواسته‌شان می‌رساند؛ شاید آن‌ها نیازی نبینند که هزینه‌ی اضافه‌تری را بابت چیزی بپردازند که آورده‌ی خاصی حداقل در زمینه‌ی گیمینگ برایشان ندارد و تجربه‌ی مشابهی ولو با چالش‌های بیشتر را برایشان رقم می‌زند.

اگرچه با بهبودهای ریز و درشتی که پوکو F6 به‌خصوص در زمینه‌ی دوربین به‌خود دیده است، مسیر روشن‌تری را برای آن می‌بینیم، درحال‌حاضر بیشتر کاربران تنها در صورتی به‌خرید محصولی گران‌تر مجاب می‌شوند که یا پرچمدار باشد یا در سایر زمینه‌های دیگر نیز نزدیک به‌پرچمداران باشد.