بررسی ردمی نوت ۱۴ پرو و ۱۴ پرو پلاس؛ گل به خودی شیائومی

مأموریت اصلی ردمی‌نوت، محبوب‌ترین خانواده‌ی گوشی‌های شیائومی، جلب رضایت عموم کاربران در استفاده‌های روزمره است. در همین حال، شیائومی که به اغراق در معرفی توانمندی‌های محصولاتش شهرت دارد، هر ساله با رونمایی از نسل جدید ردمی‌نوت هیاهویی به پا می‌کند و قابلیت‌های جدیدشان را با شکوه و مبالغه‌ی بسیار به رخ می‌کشد.

چینی‌ها با ردمی نوت ۱۴ پرو و ردمی نوت ۱۴ پرو پلاس نیز استراتژی مبالغه را دنبال می‌کنند؛ بنابرین سؤال پیش می‌آید که با وجود رقبای قدرتمند و هم‌قیمت در بازار، به‌ویژه محصولاتی از خودِ شیائومی، آیا این گوشی‌ها ویژگی منحصربه‌فرد یا برتری محسوسی دارند که خریدشان را توجیه کند؟ برای یافتن پاسخ، با بررسی ردمی نوت ۱۴ پرو و ردمی نوت ۱۴ پرو پلاس همراه زومیت باشید.

شیائومی پارسال برای اولین‌بار با گوشی ردمی نوت ۱۳ پرو پلاس، نمایشگر با لبه‌های خمیده را به خانواده‌ی ردمی‌نوت آورد؛ امسال در ادامه‌ی همین روند، علاوه‌بر نسخه‌ی پرو پلاس، نسخه‌ی پرو نیز از نمایشگر خمیده بهره می‌برد. نمایشگر خمیده ظاهر زیبایی به محصول می‌بخشد؛ اما امروزه روند طراحی گوشی‌های هوشمند به استفاده از پنل‌های تخت گرایش پیدا کرده؛ بنابراین ممکن است ظاهر قدیمی ردمی‌های جدید موردپسند کاربران نباشد.

صرف‌نظر از عقب‌ماندن از ترندها، نمایشگر خمیده مشکلاتی مانند لمس ناخواسته‌ی پنل در لبه‌ها، خطر آسیب‌پذیری بیشتر، افزایش بازتاب نور و دردسرهای نصب گلس‌ را به‌همراه دارد. همچنین، ممکن است برخی از اپلیکیشن‌ها از صفحه‌نمایش خمیده پشتیبانی نکنند و هنگام استفاده از آن‌ها خطای دید به‌وجود آید.

برای جبران آسیب‌پذیری نمایشگر خمیده، شیائومی در پنل جلویی از پوشش پرچمدار گوریلا گلس ویکتوس ۲ استفاده می‌کند که پیش‌تر در گوشی‌های پرچمداری مانند گلکسی S23 اولترا استفاده شده بود. این پوشش روی کاغذ تضمین می‌کند که با سقوط از ارتفاع یک متری روی سطوح سخت مانند بتن آسیبی به گوشی نمی‌رسد.

پنل پشتی نسخه‌ی پرو مانند نسل قبل از پلاستیک ساخته شده است؛ درحالی‌ که ردمی نوت ۱۴ پرو پلاس در نمای پشتی هم از پنل شیشه‌ای گوریلا گلس 7i بهره می‌برد. به‌رسم اکثر گوشی‌های شیائومی، ردمی‌‌نوت‌ها نیز نسخه‌ای با پنل چرمی به‌رنگ بنفش دارند که زیباتر به‌نظر می‌رسد. وزن ۲۰۵ گرمی ردمی نوت ۱۴ پرو پلاس و ۱۹۰ گرمی نسخه‌ی پرو شاید سنگین به‌نظر برسد؛ اما به‌لطف خمیدگی پنل پشتی، هر دو گوشی به‌خوبی در دست جای می‌گیرند.

هر دو گوشی از فریم پلاستیکی براق استفاده می‌کنند و به‌دلیل ماهیت آسیب‌پذیر پلاستیک، به‌سادگی دچار خط‌وخش می‌شوند. لبه‌ی سمت راست فریم دکمه‌های پاور و تنظیم صدا قرار گرفته‌اند، لبه‌ی پایینیِ فریم، میزبان درگاه USB-3.2 Type-C، کانال اصلی اسپیکر و میکروفن مکالمه است. در لبه‌ی بالایی اسپیکر مکالمه، میکروفن ثانویه و فرستنده‌ی مادون قرمز (در نسخه‌ی پرو) به‌چشم می‌‌خورد؛ در نسخه‌ی پلاس، این فرستنده روی پنل پشتی و بالای فلش LED قرار دارد. 

این‌بار علاوه‌بر نسخه‌ی پلاس، ردمی نوت ۱۴ پرو نیز از گواهی IP68 برخوردار است؛ بدین‌معنی‌ که هر دو گوشی علاوه‌بر مقاومت در برابر گردوغبار، می‌توانند تا عمق ۱٫۵ متری آب به‌مدت ۳۰ دقیقه دوام بیاورند. هر دو مدل در سه رنگ عرضه می‌شوند: مشکی و سبز-آبی با پنل پلاستیکی و بنفش با بدنه‌ی چرمی. پنل پشتی در هر دو مدل مات است و چندان اثر انگشت را به‌خود جذب نمی‌کند.

اگر در سال‌های اخیر به روند تکامل گوشی‌های شیائومی نگاهی بیندازیم،‌ مشهود است که چینی‌ها برای ارتقای تجربه‌ی بصری، چه در گوشی‌های میان‌ردهِ چه پرچمدار،‌ به‌کم قانع نمی‌شوند و در مقایسه‌با برندهای دیگر، نمایشگر با امکانات‌تری را در گوشی‌های خود به‌کار می‌برند؛ البته در این میان تبصره‌ای وجود دارد که در ادامه بدان می‌پردازیم.

شیائومی برای ‌نخستین‌بار در سری شیائومی 12T نمایشگری تحت عنوان CrystalRes را معرفی کرد؛ نمایشگر OLED با وضوح 1.5K (رزولوشن ۱۲۲۰ در ۲۷۱۲ پیکسل)، کنتراست ۵,۰۰۰,۰۰۰:۱ و تراکم پیکسلی ۴۴۶ پیکسل‌براینچ؛ شیائومی ادعا می‌کند چنین صفحه‌نمایشی خوانایی محتوا را تا ۲۷ درصد نسبت به وضوح FHD پلاس بالا می‌برد؛ درحالی‌ که‌ انرژی کمتری مصرف می‌کند.

گویی شیائومی با دستیابی به‌فرمول نمایشگر باکیفیت در جدیدترین میان‌رده‌هایش نیز از همین نمایشگر استفاده می‌کند. در واقع اوج به‌کارگیری پنل CrystalRes را در سال ۲۰۲۴ مشاهده می‌کنیم؛ جایی‌که پوکو ایکس ۶ پرو و ردمی نوت ۱۳ پرو با چنین نمایشگری عرضه شد. اکنون ردمی نوت ۱۴ پرو با همان نمایشگر ۶٫۶۷ اینچی عرضه می‌شود، با این تفاوت که روشنایی و استحکام بیشتری دارد. ردمی نوت ۱۴ پرو با شبیه‌سازی عمق رنگ ۱۲بیتی، قابلیت نمایش ۶۸ میلیارد رنگ و پشتیبانی از محتوای دالبی‌ویژن را دارد.

روشنایی نمایشگر ردمی‌نوت ۱۴ پرو و ۱۴ پرو پلاس افزایش یافته است. طبق ادعای شیائومی، حداکثر روشنایی نمایشگرها به ۳۰۰۰ نیت می‌رسد؛ اما طبق تست‌های ما این عدد اختلاف زیادی با واقعیت داشت؛ بدین‌ترتیب که در حالت پخش محتوای HDR، قرارگیری در برابر نور شدید و فعال‌بودن حالت Sunlight Mode، مدل پرو پلاس به حداکثر روشنایی ۲۳۱۲ نیت و مدل پرو به ۲۰۰۰ نیت رسید.

در شرایطی که روشنایی نمایشگر ردمی نوت ۱۴ پرو و ۱۴ پرو پلاس را به‌صورت دستی روی مقدار بیشینه تنظیم کردیم، به حداکثر روشنایی ۵۹۵ نیت برای مدل پرو رسیدیم و در کمال تعجب متوجه شدیم که مدل پرو پلاس کمتر از این مقدار، تا ۵۳۶ نیت می‌تواند روشن شود. در وضعیتی که تنظیم روشنایی پنل روی حالت خودکار قرار داشت، نسخه‌ی پرو به روشنایی ۱۳۳۰ و نسخه‌ی پرو پلاس به روشنایی ۱۲۸۵نیتی دست یافتند.

نمایشگر ردمی نوت ۱۴ پرو عملکرد نسبتا خوبی در پوشش فضاهای رنگی و نمایش رنگ‌ها دارد؛ به‌گونه‌ای که فضاهای رنگی DCI-P3 و sRGB را تقریبا در تمامی پروفایل‌ها پوشش می‌دهند و دقت بالایی در نمایش رنگ‌ها دارند؛ البته رنگ‌ها کمی به‌ سردی گرایش دارند.

در هر دو گوشی ردمی نوت ۱۴ پرو و ردمی نوت ۱۴ پرو پلاس حسگر اپتیکال اثر انگشت، زیر نمایشگر قرار گرفته که دقت و سرعت پاسخگویی بالایی دارد؛ اما جایگاه آن کمی پایین‌تر از وضعیت‌تر از وضعیت عادی است و شاید دسترسی به‌ آن آسان نباشد.

اسپیکرهای دو گوشی عملکرد مشابهی دارند؛ بدین‌ترتیب که صدا حجم بالایی دارد و تفکیک صدا نیز در سطح مطلوبی صورت می‌گیرد. ردمی نوت ۱۴ پرو پلاس بیس عمیق‌تری ارائه می‌دهد و تربل آن شفاف‌تر و دقیق‌تر است که در مجموع باعث ایجاد صدایی شفاف‌تر و متعادل‌تر می‌شود؛ حجم صدای خروجی از هر دو کانال متوازن بوده و تجربه‌ی صوتی یکنواختی ارائه می‌دهد.

شیائومی چندی پیش میان‌رده‌ی پرطرفدار پوکو X7 پرو را با HyperOS 2.0 بر پایه‌ی اندروید ۱۵ عرضه کرد؛ اما به‌نظر می‌رسد چینی‌ها تمایل چندانی به عرضه‌ی گوشی‌های ردمی با به‌روزترین نسخه‌ی سیستم‌عامل و رابط کاربری ندارند؛ چراکه سری ردمی نوت ۱۴ پرو و پرو پلاس را با نسخه‌ی اول هایپراواس و اندروید ۱۴ روانه‌ی بازار کرده‌اند. در بررسی هایپر او اس، به‌ویژگی‌های کامل آن پرداختیم.

شیائومی متعهد است که برای خانواده‌ی ردمی نوت ۱۴ پرو سه سال به‌روزرسانی سیستم‌عامل و چهار سال به‌روزرسانی‌های امنیتی منتشر کند. تلاش‌های شیائومی در استفاده از تراشه‌هایی با قابلیت‌های هوش مصنوعی در رابط کاربری نمود پیدا می‌کند، این قابلیت‌ها برای نسخه‌ی پلاس تحت عنوان AI Services در بخش تنظیمات قرار گرفته‌اند که خلاصه‌نویسی یادداشت‌ها و تصحیح اشتباهات گرامری، حذف اشیا و گسترش تصاویر در گالری، خلاصه‌سازی و رونویسی فایل‌های صوتی، زیرنویس خودکار و ترجمه‌ی هم‌زمان مکالمات را شامل می‌شوند.

همان‌طور که در بررسی پوکو X7 پرو و بررسی شیائومی 14T گفتیم چنین قابلیت‌هایی از زبان فارسی پشتیبانی نمی‌کنند و بنابراین برای به‌کارگیری در امور روزمره برای ما ایرانی‌ها و فارسی‌زبانان آن‌چنان کارآمد نیست. در طرف مقابل، نسخه‌ی پرو چندان سهمی از قابلیت‌های هوش مصنوعی ندارد و شیائومی در این نسخه صرفا به ویژگی Circle to search بسنده کرده است.

برخلاف گوشی‌های سری T شیائومی که به‌عنوان قاتل پرچمدار شناخته می‌شوند، ردمی‌نوت‌ها تجلی کاملی از گوشی‌های میان‌رده هستند؛ در واقع ردمی‌نوت برای کاربرانی عرضه می‌شود که از گوشی، فراتر از انجام امور روزمره انتظار ندارند و این موضوع به‌وضوح در سخت‌افزار گوشی‌های ردمی‌نوت نمایان می‌شود. شیائومی با انتخاب اسنپدراگون 7s نسل ۳ برای ردمی نوت ۱۴ پرو پلاس و دیمنسیتی ۷۳۰۰ اولترا برای ردمی نوت 14 پرو 5G نشان می‌دهد که به‌جای عملکرد، بر بهینه‌سازی مصرف انرژی، پردازش تصویر و هوش مصنوعی تمرکز دارد.

کوالکام با ایجاد تغییر در ساختار پردازنده‌ی مرکزی و توسعه‌ی آن براساس دستورالعمل‌های ARMV9 بهبودهایی را در اسنپدراگون 7s نسل ۳ به‌وجود آورده است؛ پردازنده‌ی مرکزی این تراشه از هسته‌های جدید کورتکس A720 و A520 استفاده می‌کند که با چینش ۴+۳+۱ قرار گرفته‌اند. یک هسته‌ی Cortex-A720 با فرکانس ۲٫۵، سه هسته‌ی مشابه با فرکانس ۲٫۴ گیگاهرتز و چهار هسته‌ی Cortex-A520 با فرکانس ۱٫۸ گیگاهرتز نقش CPU را برعهده دارند.

کوالکام می‌گوید اسنپدراگون 7s نسل ۳ حدود ۲۰ درصد در پردازش‌های CPUمحور و ۴۰ درصد در پردازش‌های گرافیکی بهتر از نسل گذشته عمل می‌کند. از سوی دیگر به‌لطف فرآیند ساخت ۴ نانومتری TSMC و معماری جدید هسته‌های پردازنده، مصرف انرژی تا ۱۲ درصد کمتر شده است؛ موتور هوش مصنوعی تراشه هم تا ۳۰ درصد سریع‌تر عمل می‌کند. یکی از ویژگی‌های برجسته‌ی تراشه‌ی کوالکام، به پشتیبانی از هوش مصنوعی مولد بدون نیاز به پردازش ابری بازمی‌گردد که امکان اجرای مدل‌های زبانی به‌صورت محلی را فراهم می‌کند.

ردمی نوت ۱۴ پرو 5G از تراشه‌ی مدیاتک ۷۳۰۰ اولترا قدرت می‌گیرد که به‌صورت مشابه، با فناوری ساخت ۴نانومتری TSMC تولید می‌شود و از پردازنده‌ی مرکزی ۸هسته‌ای بهره می‌برد. مدیاتک می‌گوید ترکیب هسته‌های قدرتمند Cortex-A78 با حداکثر فرکانس ۲٫۵ گیگاهرتز و هسته‌های کم‌مصرف Cortex-A55 با فرکانس ۲٫۰ گیگاهرتز، ترکیبی از عملکرد بالا و بهره‌وری انرژی را ارائه می‌دهند؛ البته معماری این هسته‌ها نسبت به تراشه‌ی کوالکام قدیمی‌تر است.

مدیاتک ادعا می‌کند که ترکیب قدرت هسته‌های پردازنده با واحد پردازش گرافیکی Mali-G615 و بهره‌گیری از فناوری HyperEngine، علاوه‌بر بهینه‌سازی عملکرد و کاهش مصرف انرژی، نرخ فریم در بازی‌ها را تا ۲۰ درصد افزایش می‌دهد. همچنین، واحد پردازش عصبی NPU 655 با دو برابر قدرت پردازشی بیشتر نسبت به نسل قبل، عملکرد بهتری در پردازش هوش مصنوعی دارد.

از دیگر قابلیت‌های دو تراشه‌ی میان‌رده کوالکام و مدیاتک می‌توان به پشتیبانی از بلوتوث ۵٫۴ و WiFi 6E اشاره کرد.

ردمی نوت ۱۴ پرو پلاس در پردازش‌های تک‌هسته‌ای CPU رشدی ندارد و در پردازش‌‌های چندهسته‌ای رشد ناچیز ۱۳درصدی را تجربه می‌کند. واحد پردازش گرافیکی نیز در رندر بازی‌ها عملکرد کم‌وبیش مشابهی با نسل گذشته ارائه می‌دهد؛ اما با نگاهی به جدول بنچمارک‌ها، متوجه می‌شویم که ردمی نوت ۱۴ پرو پلاس، مقابل رقیب هم‌خون و هم‌قیمت خود، شیائومی 14T هیچ حرفی برای گفتن ندارد.

در سمت دیگر، بررسی بنچمارک‌های ردمی نوت ۱۴ پرو 5G نشان می‌دهد که این گوشی هم در مقابل مدل قدیمی‌تری همچون گلکسی A55 چه در زمینه‌ی پردازش‌های CPUمحور (سرعت گوشی در کاربری‌های روزمره)، چه عملکرد GPU در بازی‌ها، حرف خاصی برای گفتن ندارد و ضعیف‌تر از رقیب کره‌ای ظاهر می‌شود.

ردمی نوت ۱۴ پرو پلاس از نظر فضای ذخیره‌سازی نسبت به نسل قبل عقب‌گرد داشته؛ درحالی که مدل قبلی با UFS 3.1 عرضه می‌شد، گوشی جدید به UFS 2.2 مجهز شده است. این تغییر می‌تواند بر زمان راه‌اندازی سیستم، بارگذاری رابط کاربری و سرعت انتقال داده‌ها تأثیر منفی بگذارد.

شیائومی برای هر دو گوشی ردمی نوت ۱۴ پرو و پرو پلاس از باتری ۵۱۱۰ میلی‌آمپرساعتی استفاده می‌کند. در آزمایش‌های ما، این دو دستگاه در کاربری‌ روزمره تقریبا ۱۲ ساعت شارژدهی داشتند که درمقایسه‌با رقبا، عملکرد چندان چشمگیری محسوب نمی‌شود. در تست پخش ویدیو هم ردمی نوت ۱۴ پرو پلاس با ۴ ساعت شارژدهی بیشتر از برادرش و بهبود ۱۰ ساعته درمقایسه‌با نسل قبل، خوش می‌درخشد؛ هرچند که هم‌پای گلکسی A55 ظاهر نمی‌شود.

ردمی نوت ۱۴ پرو پلاس کماکان از آداپتور ۱۲۰ واتی برای تامین انرژی باتری خود استفاده می‌کند و جای تعجب دارد که ردمی نوت ۱۴ پرو که در نسل قبل از فناوری شارژ ۶۷ واتی بهره می‌بُرد، با کاهش سرعت شارژ به توان ۴۵ وات محدود شده است. در جعبه‌ی مدل‌های موردبررسی زومیت، آداپتور نیز وجود داشت.

ردمی نوت ۱۴ پرو و ۱۴ پرو پلاس مثل قبل از ترکیب دوربین اصلی ۲۰۰، اولتراواید ۸ و ماکروی ۲ مگاپیکسلی استفاده می‌کنند. مشخصات تمام دوربین‌ها اعم‌ از حسگر و لنز‌ها عینا مشابه نسل قبل است و هیچ تفاوتی بین نسخه‌ی پرو و پرو پلاس روی کاغذ دیده نمی‌شود؛ اما دقت کنید که دو گوشی با دوربین‌های کاملا یکسان و تراشه‌های متفاوت، مشابه هم عکس نمی‌گیرند؛ چراکه پردازنده‌ی سیگنال تصویر نقش پررنگی در پردازش تصویر ثبت‌شده ایفا می‌کند.

حسگر ۲۰۰ مگاپیکسلی توقعات هر کاربری را از عملکرد دوربین بالا می‌برد؛ اما از آنجا که با گوشی‌های میان‌رده‌ای طرف هستیم که سابقه‌ی درخشانی هم در بحث عکاسی و فیلم‌برداری ندارند، باید با نکته‌بینی و حساسیت بیشتری برای ارزیابی عملکردشان وارد عمل شویم.

یادآور می‌شوم که ردمی نوت ۱۴ پرو و ردمی نوت ۱۴ پرو پلاس نهایتا با وضوح 4K و نرخ ۳۰ فریم‌برثانیه، آن‌ هم فقط با دوربین اصلی و به‌صورت SDR می‌تواند فیلم بگیرد. فیلم‌برداری دوربین اولتراواید و سلفی به 1080p و ۳۰ فریم‌برثانیه محدود است.

گالری عکس‌های ردمی نوت ۱۴ پرو 5G و پرو پلاس

گالری عکس‌های ردمی نوت ۱۴ پرو 5G و پرو پلاس در تاریکی

در مقایسه عکس دوربین واید دو گوشی متوجه می‌شویم که مدل پرو نتوانسته وایت بالانس را به‌خوبی مدل پلاس تنظیم کند؛ درنتیجه تصویری سردتر و به‌دور از رنگ‌های واقعی ثبت کرده است.

هر دو عکس از نظر گستره‌ی دینامیکی، کنتراست و سطح جزئیات نمره‌ی قبولی را می‌گیرند؛ ولی در مجموع خروجی مدل پرو پلاس ایدئال‌تر است و تمام نقاط عکس در فوکوس دوربین قرار دارند؛ به‌بیان دقیق‌تر با نمونه‌عکسی استاندارد از نظر نوری و رنگی طرف هستیم و جزئیات نیز بیش‌از حد شارپ یا سافت و محوشده نیستند.

اگر بخواهید به‌ سطوح عمیق‌تری از جزئیات دست پیدا کنید و با حالت ۲۰۰ مگاپیکسلی عکس بگیرید، ورق به‌نفع مدل پرو برمی‌گردد. با زوم روی تصویر متوجه می‌شویم که نسخه‌ی پرو پلاس در بیرون کشیدن جزئیات بافت‌ها زیاده‌روی کرده، تصویر به‌اصطلاح Oversharpen شده و بافت‌ها حالتی برجسته پیدا کرده‌اند؛ ضمن اینکه در نقاط تاریک سطح نویز بالاتر رفته است؛ هرچند که همچنان از نظر وایت‌بالانس، مدل پلاس دست بالاتر را دارد.

متاسفانه عکس‌های دوربین اولتراواید در حد یک میان‌رده عکاسی‌محور ظاهر نمی‌شوند. در هر دو گوشی سطح جزئیات عکس‌ها به‌خاطر ۸مگاپیکسلی‌بودنِ حسگر، پایین و ناامیدکننده است. با این‌حال اگر بخواهیم از بین عکس‌های دو گوشی یکی را برگزینیم، مدل پلاس را به‌دلیل گستره‌ی دینامیکی وسیع‌تر، وایت‌بالانس معقول‌تر و فوکوس بهتر روی جزئیات (به‌خصوص در گوشه‌های تصویر) برتر می‌دانیم.

دوربین‌های اولتراواید دو گوشی در شب کاملا متفاوت از روز عمل می‌کنند؛ همان‌طور که مشاهده می‌کنید این‌بار مدل پرو توانسته عکس بهتری بگیرد؛ در مجموع عملکرد هیچ‌کدام تعریفی ندارد؛ ولی مدل پرو پلاس به‌طرز فاجعه‌باری ضعیف‌تر از مدل ارزان‌تر عکس گرفته؛ به‌طوری‌که سوژه‌ها کاملا محو، رنگ‌ها به‌هم ریخته و نور در سطح تصویر پخش شده است.

خوشبختانه دوربین واید در تاریکی بهتر از دوربین اولتراواید ظاهر می‌شود؛ هر دو گوشی در حد خودشان عکس‌هایی روشن، عاری از نویز و در عین‌حال با کنتراست بالا و سطح جزئیات قابل قبول ثبت کرده‌اند. رنگ‌ها نیز دستخوش تغییرات چندانی نشده‌اند؛ اما مدل پرو پلاس اندکی بهتر رنگ‌ها را پردازش و نزدیک به‌واقعیت ثبت کرده است که در واقع از تنظیم صحیح وایت بالانس ناشی می‌شود.

عکاسی پرتره نه‌تنها جزو نقاط قوت میان‌رده‌های ردمی نوت ۱۴ پرو و پرو پلاس نیست؛ بلکه حتی مایه‌ی سرافکندگی آن‌ها شده؛ چهره‌ی کوثر نیکومنش در عکس پرتره کاملا مصنوعی و شبیه به تابلوهای نقاشی رنگ روغن شده و رنگ پوست به‌ویژه در مدل پرو پلاس کاملا غیرواقعی ثبت شده است.

شلوغ‌کاری بی‌مورد شیائومی در بحث دوربین دیگر برای هیچ‌کس غیرمنتظره نیست و همچنان می‌بینیم که چینی‌ها تا چهارخانه‌ی ماژول دوربین گوشی را پر نکنند، دست‌بردار حسگر ماکروی ۲ مگاپیکسلی نیستند. در مورد تصاویر دوربین ماکرو نیز ترجیح می‌دهم سکوت کنم و قضاوت در مورد کیفیت آن‌ها را به‌عهده‌ی خودتان بگذارم.

دوربین سلفی هر دو میان‌رده‌ی ردمی از ۱۶ به ۲۰ مگاپیکسل تغییر کرده و برای جبران جذب نور کمتر پیکسل‌ها، دیافراگم دوربین بازتر شده؛ اکنون دوربین سلفی این گوشی‌ها با پوکو X7 پرو مشترک‌اند؛ اما تصاویر بسیار باکیفیت‌تر و روشن‌تری را ثبت می‌کنند؛ البته مدل پرو پلاس عکس را بیش‌از حد روشن کرده است.

با سری ردمی نوت ۱۴ پرو ثابت شد که شلختگی و بی‌نظمی در DNA سری ردمی‌نوت رخنه کرده و شیائومی می‌خواهد آن را پشت ظاهر پر زرق‌و‌برق گوشی‌ها پنهان کند؛ تغییرات این نسل از میان‌رده‌های شیائومی به‌گونه‌ای است که به‌راحتی با از راه رسیدن رقبای کم‌وبیش‌ قدرتمندتر از سبد خرید کاربران کنار گذاشته می‌شود؛ البته اگر قبل از آن به‌عنوان گزینه‌ای مورد اعتماد انتخاب شده باشند! 

با مرور ویژگی‌های ردمی نوت ۱۴ پرو و پرو پلاس، می‌توان گفت که این دو گوشی درمقایسه‌با نسل قبل تغییرات چندان چشمگیری نداشته‌اند. نمایشگرها صرفا از نظر روشنایی و استحکام بهبود یافته‌اند؛ بهبود عملکرد و قدرت پردازشی به‌قدری ناچیز است که عملا می‌توان از آن چشم‌پوشی کرد؛ به‌کارگیری سیستم‌عامل و نرم‌افزار قدیمی،‌ استفاده از فضای ذخیره‌سازی قدیمی‌تر برای نسخه‌ی پرو پلاس، عملکرد نه‌چندان مطلوب دوربین‌ها و توان محدوتر آداپتور در نسخه‌ی پرو این حس را به کاربران القا می‌کند که رویکرد رشد و پیشرفت برای خانواده‌ی ردمی‌نوت در تصمیم‌گیری‌های شیائومی وجود ندارد.

با وجود رقیب قدرتمندی همچون شیائومی 14T، در بازه‌ی قیمتی یکسان که به‌مراتب امکانات بیشتری در اختیار کاربر قرار می‌دهد خرید ردمی نوت ۱۴ پرو پلاس را از دایره‌‌ی منطق خارج می‌کند. حتی می‌توان گفت خرید ردمی نوت ۱۳ پرو پلاس که حدود شش میلیون تومان ارزان‌تر به‌فروش می‌رسد گزینه‌ای منطقی‌تر به‌حساب می‌آید.

اوضاع برای نسخه‌ی پرو هم چندان بر وفق مراد نیست؛ اما اگر با ارفاق به پیشرفت‌های نسخه‌ی پرو نمره‌ی قبولی دهیم،‌ وجود رقیب قدرتمند و با ارزشی همچون پوکو X6 پرو در بازه‌ی قیمتی مشابه خرید ردمی نوت ۱۴ پرو 5G را عملا بدون توجیه می‌کند؛ حتی گلکسی A55 نیز می‌تواند گزینه‌ی بهتری برای خرید باشد!

حال ما از شما می‌پرسیم،‌ نظرتان درباره‌ی ردمی‌نوت‌های جدید چیست؟ اگر نقطه‌نظری دارید حتما در قسمت نظرات با ما به‌اشتراک بگذارید!