وان پلاس وان چگونه تعریف جدیدی از گوشی‌های هوشمند ارائه کرد؟

وان پلاس وان، یک گوشی هوشمند رویایی محسوب می‌شود زیرا محصول رویاپردازی پیت لو و کارل پی به شمار می‌رود. این دو فرد برای اولین‌بار یکدیگر را در اوپو ملاقات کردند و چندی بعد تصمیم به ترک به آن و تأسیس شرکت خود گرفتند. هدف اصلی آن‌ها از تأسیس وان پلاس، تمرکز روی سادگی و کیفیت محصولات بوده است. هرگز ساکن نمان یا Never Settle از ابتدا به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین شعارهای این شرکت به شمار می‌رفته است.

قبل از آن که به محصولات وان پلاس بپردازیم، بهتر است نگاه کوتاهی به زندگی دو مؤسس این شرکت داشته باشیم تا درک دقیق‌تری از سیر تکامل فرزند آن‌ها از گذشته تاکنون بدست آوریم. پیت لو در نقش معاون ارشد در اوپو مشغول به کار بوده است. وی یکی از عوامل اصلی در توسعه‌ی سیانوژن‌مود برای اوپو N1 به شمار می‌رود. کارل پی نیز پس از تأسیس سایت طرفداران میزو (Meizu)، توسط این شرکت استخدام شد. وب سایت او پس از مدتی به محبوبیت بالایی دست پیدا کرد و در نهایت نیز میزو را به مقصد اوپو ترک کرد. دو شخص مذکور در اواخر سال ۲۰۱۳ اقدام به تأسیس وان‌پلاس کردند که موفق شد پس از گذشت کمتر از یک سال، اولین محصول خود را به بازار عرضه کند.

سخت‌افزار اولین محصول وان‌پلاس، براساس اوپو Find 7a توسعه داده شده بود که به‌عنوان قاتل پرچمدارها مطرح بود. اما تیم سازنده دستگاه توجه بسیاری روی تاثیرگذاری محصول خود داشتند تا بتوانند جای خود را میان علاقه‌مندان به گوشی‌های هوشمند و گیک‌ها باز کرده و راه موفقیت را آسان‌تر کنند. در یکی از گام‌های ابتدایی، وان‌پلاس تصمیم گرفت تا محصولات خود را به‌صورت آنلاین به فروش برساند تا دیگر مشکلی از سوی خرده‌فروشی‌ها و فروشگاه‌های حقیقی نداشته باشد. در نهایت تصمیم گرفته شد تا ۵۰ هزار دستگاه تولید شود که برای خرید آن‌ها، سیستمی برای ارسال دعوت‌نامه طراحی شد.

وان پلاس وان در اوایل سال ۲۰۱۴ با برچسب قیمت ۳۰۰ دلاری برای نسخه‌ی ۱۶ گیگابایتی همراه‌با ۳ گیگابایت حافظه‌ی رم به بازار عرضه شد. همچنین نسخه‌ی ۶۴ گیگابایتی نیز با قیمت ۳۵۰ دلار در دسترس خریداران قرار گرفت. برای مقایسه باید اشاره کرد که در زمان مشابه، گوگل نسخه‌ی ۱۶ گیگابایتی نکسوس ۵ را با قیمت ۳۵۰ دلار و نسخه‌ی ۳۲ گیگابایتی را با قیمت ۴۰۰ دلار به فروش می‌رساند در نتیجه‌ی برای علاقه‌مندان به فضای ذخیره‌سازی بیشتر، وان‌پلاس وان گزینه‌ی مناسبی به شمار می‌رفت.

اولین محصول وان‌پلاس از صفحه‌نمایش ۵.۵ اینچی با رزولوشن 1080p استفاده می‌کرد که کمی از صفحه‌نمایش ۵ اینچی نکسوس بزرگ‌تر بود، اما رزولوشن آن‌ها با یکدیگر برابر بود. در سوی دیگر وان‌پلاس وان، یک گیگابایت حافظه‌ی رم بیشتر در اختیار کاربران خود قرار می‌داد و ظرفیت باتری بیشتری نیز داشت که موجب می‌شد عمر باتری نزدیک به دوبرابر رقیب خود داشته باشد. همچنین حسگر IMX214 ساخت سونی (۱۳ مگاپیکسل) تصاویر با کیفیت همراه‌با رزولوشن بالا ارائه می‌داد و قادر بود ویدیوهایی با رزولوشن 2160p ثبت کند که در رتبه‌ی بهتری نسبت به نکسوس قرار می‌گرفت. در قلب دستگاه نیز اسنپدراگون ۸۰۱ قرار داشت که در زمان خود به‌عنوان یکی از سریع‌ترین تراشه‌های موبایل شناخته می‌شد و نسخه‌ی اورکلاک شده‌ی اسنپدراگون ۸۰۰ محسوب می‌شد.

در زمان عرضه‌ی وان‌پلاس وان، گلکسی S5 به‌عنوان پرچم‌دار سامسونگ شناخته می‌شد و یکی از محصولاتی بود که در رقابت مستقیم با وان‌پلاس قرار می‌گرفت. پرچم‌دار سامسونگ مزیت‌های چشمگیری از جمله‌ صفحه‌نمایش ۵.۱ اینچی با رزولوشن 1080p و پنل سوپر امولد داشت و دوربین ۱۶ مگاپیکسلی آن می‌توانست ویدیوهای 2160p ضبط کند. عمر باتری بهتر در کنار قابلیت مقاومت در برابر نفوذ آب بودن و شارژ بی‌سیم از سایر ویژگی‌هایی بودند که گلکسی S5 را در موقعیت بهتری نسبت به وان‌پلاس وان قرار می‌دادند. اما مهم‌ترین نکته این است که قیمت زمان عرضه‌ی پرچم‌دار سامسونگ برای نسخه‌ی ۱۶ گیگابایتی ۶۵۰ دلار بود که بیش از دو برابر رقیب خود به شمار می‌رفت.

اما با این حال سامسونگ و ال‌جی (سازنده‌ی اصلی نکسوس) هم‌چنان سابقه‌ی بسیار بیشتری در زمینه‌ی ساخت گوشی‌های هوشمند داشتند و توانسته بودند در طی سال‌های قبل، اعتماد مشتریان را به برند خود جلب نمایند. در سوی دیگر شرکتی گمنام قرار داشت که محصولی ۳۰۰ دلاری را عرضه می‌کرد که امکان بررسی و امتحان آن به‌صورت فیزیکی قبل از خرید وجود نداشت. بسیاری از علاقه‌مندان همچنان به وان‌پلاس اعتماد کردند و شاید یکی از مهم‌ترین دلایل رسیدن به جایگاه فعلی، همین مسئله محسوب می‌شود. وان‌پلاس توانست جامعه‌ی آنلاین بسیار گسترده و با کیفیتی برای محصولات خود ایجاد کند که موجب فروش آنلاین بسیار بالای محصولات آن‌ شد؛ درحالی که بودجه‌ی تبلیغاتی این شرکت به هیچ عنوان نزدیک به غول‌هایی مانند سامسونگ و اپل نیست. در نهایت به‌جای ۵۰‌ هزار گوشی تولید شده در ابتدا، وان‌پلاس توانست حدود یک میلیون دستگاه از اولین گوشی‌هوشمند خود را تا پایان سال ۲۰۱۴ به فروش برساند.

تجربه‌ی تلخ فروش در بازار هند باعث شد تا وان‌پلاس به فکر توسعه‌ی ورژن مخصوص اندروید خود باشد و میوه‌ی این تلاش‌ها، OxygenOS برای بازار جهانی و HydrogenOS برای بازار چین نام گرفت. وان‌پلاس در اوایل سال ۲۰۱۵، این دو رام را برای نصب در اختیار کاربران قرار داد اما مدتی طول کشید تا نرم‌افزار به حالت پایدار برای استفاده‌ی روزانه و روان تبدیل شود.

وان‌پلاس تلاش‌های بسیاری کرد تا بتواند کنترل اندروید را از دست گوگل خارج کند و قدرت بیشتری به توسعه‌دهندگان اعطا کند اما چندان موفق نبود. یکی از مهم‌ترین دلایل این پدیده، عدم همراهی سایر تولیدکنندگان با چنین طرحی بود و بسیاری از آن‌ها ترجیح می‌دادند به روش قدیمی، به ارائه‌ی نرم‌افزار در محصولات خود ادامه دهند. البته بدون شک وان‌پلاس وان توانست توجه بسیاری از توسعه‌دهندگان را به‌ سوی خود جلب کند و رام‌های شخص ثالث بسیاری برای آن عرضه شد. برای مثال یکی از معدود محصولاتی است که نسخه‌ی رسمی MIUI برای آن عرضه شده است. همچنین پورت‌های لینوکس و Jolla نیز برای این گوشی هوشمند در دسترس است اما روند توسعه‌ی آن‌ها برای مدت چندان زیادی ادامه نداشت. پس از سپری شدن مدت کوتاهی و انجام برخی تغییرات، سیانوژن‌مود نیز به کنار رفت و LineageOS جایگزین آن شد.

وان‌پلاس همیشه سعی داشته است در کنار برچسب قیمت مناسب، محصولاتی با کیفیت بالا و با القای حس پریمیوم در اختیار مشتریان خود قرار دهد. این شرکت تلاش‌های بسیاری نیز در این راه کرده است. طراحی کاورهایی از جنس بامبو و کِولار از جمله‌ی آن‌ها محسوب می‌شود؛ اگرچه پس از گذشت مدتی، نسخه‌ی همراه‌با چوب بامبو کنار گذاشته شد اما از طریق شرکت دیگری به فروش رسید. در نهایت وان‌پلاس وان، بزرگ‌ترین قدم در راه موفقیت این شرکت محسوب می‌شود که توانست با فروش بیشتر از یک میلیون دستگاه، مسیر وان‌پلاس را برای رسیدن به جمع ۵ تولیدکننده برتر گوشی‌های هوشمند، آسان‌تر کند.

نظر شما درباره‌ی محصولات وان‌پلاس چیست؟ آیا این شرکت موفق شده است قیمت‌گذاری و کیفیت محصولات خود را در طی زمان بهبود ببخشد؟