ماشین زمان: نوکیا N95؛ شاهکاری که دوربین سلفی داشت

نوکیا! با شنیدن نام این برند فنلاندی بیشتر از آن که محصولات جدید این شرکت در ذهن‌ تداعی شود، یاد و خاطره‌ی مدل‌های قدیمی گوشی نوکیا زنده می‌شود. یکی از گوشی‌های نوستالژیک این شرکت، نوکیا N95 بود که در سال ۲۰۰۶ معرفی شد؛ دستگاهی که یکی از پیشرفته‌ترین گوشی‌های زمان خودش به حساب می‌آمد و طرفداران پروپاقرصی داشت.

نوکیا قبل از اینکه در صنعت موبایل به ورطه‌ی سقوط کشیده شود، یکی از خلاق‌ترین شرکت‌ها در زمینه‌ی فناوری به حساب می‌آمد و همواره محصولات نوآورانه‌ای را روانه‌ی بازار می‌کرد. این شرکت در سال ۲۰۰۳ با معرفی نوکیا ۶۶۰۰، جزو اولین‌ تولیدکننده‌هایی بود که گوشی هوشمند را به بازار عرضه کرد.

سه سال پس از عرضه‌ی نوکیا ۶۶۰۰، نوکیا با خلاقیت خود شاهکاری دیگر به نام Nokia N95 را با دوربین سلفی برای تماس‌های تصویری و امکانات مختلف دیگر مانند GPS و در کمال ناباوری با هشت گیگابایت فضای ذخیره‌سازی روانه‌ی بازار کرد.

به غیر از این موارد، گوشی نوستالژیک فنلاندی‌ها جلوتر از زمان خودش بود و از قابلیت‌های جذاب دیگری نیز بهره می‌برد. در ادامه‌ی سری مقالات ماشین زمان، به سراغ این گوشی رفته‌ایم تا این قابلیت‌ها را بار دیگر با هم مرور کنیم.

در بیانیه‌ی مطبوعاتی معرفی این گوشی، جمله‌ی تبلیغاتی جالبی نوشته شده بود: «همه‌چیز در یک کامپیوتر چندرسانه‌ای جیبی». تمامی مانور‌های تبلیغاتی نوکیا حول محور همین توصیف می‌چرخید، چراکه این شرکت معتقد بود نوکیا N95، دستگاهی است که نیاز به سایر دستگاه‌های چندرسانه‌ای را از بین می‌برد. آنسو وانکجی، معاون اجرایی محصولات چند رسانه‌ای نوکیا آن زمان اظهار داشت که این گوشی، دستگاه جیبی واحدی است که می‌تواند جایگزین موزیک پلیر و دوربین دیجیتال شود.

استیو جابز نیز با الگوبرداری از شعار‌ تبلیغاتی نوکیا، در توصیف اولین آیفون تاریخ اینگونه گفت: «آیپاد، تلفن و دستگاهی برای اینترنت».

نوکیا N95، با خلاقیت بالای فنلاندی‌ها تولید شده بود و زبان طراحی جذاب و چشم نوازی داشت که می‌توانست دلیل قانع کننده‌ای برای خریدش باشد. این گوشی، مکانیزمی کشویی دوطرفه داشت و برای دسترسی به کیبورد دکمه‌ای گوشی، باید پنل روی آن را به سمت بالا می‌کشیدیم.

علاوه بر این، در بالای پنل جلویی دستگاه برای تماس‌های تصویری، دوربین سلفی وجود داشت و دوربین اصلی نیز برای عکاسی و فیلمبرداری در پنل پشتی قرار گرفته بود. به غیر از زبان طراحی جذاب و دوست داشتنی، نوکیا N95 با ۱۲۰ گرم وزن و ابعاد جمع‌وجوری که داشت، بسیار خوش‌دست بود.

یکی دیگر از نقاط قوت نوکیا N95، حسگر ۵ مگاپیکسلی دوربین آن با لنز کارل زایسس بود که خریداران با آن می‌توانستند عکس‌های باکیفیتی ثبت کنند و حتی فیلم بگیرند. در آن زمان، دوربین سایر گوشی‌ها به‌اندازه‌ی شاهکار فنلاندی‌ها قدرتمند نبود؛ حتی اولین آیفون نیز دوربین ۲ مگاپیکلسی بدون قابلیت فیلمبرداری داشت. افراد با خرید نوکیا N95 می‌توانستند ویدیو‌های با وضوح 480P و سرعت ۳۰ فریم‌برثانیه ثبت کنند.

علاوه‌براین، نوکیا N95 برای تماس‌های تصویری، دوربین سلفی داشت که با وضعیت سرعت اینترنت آن زمان تصمیم بلندپروازانه‌ای به نظر می‌رسید. بگذریم که آن‌ روزها هنوز خبری از شبکه‌های اجتماعی و تب‌وتاب افراد به ثبت عکس‌های سلفی و اشتراک‌گذاری آن‌ها نبود. نوکیا واقعاً جلوتر از زمان خودش پیش می‌رفت.

امروزه برای استفاده از اپلیکیشن‌های مختلف مانند مسریابی، درخواست آنلاین خودرو یا پیدا کردن مکان مشخصی از گوگل مپ، باید GPS دستگاه را فعال کنیم. قابلیتی را که هم‌اکنون بخشی از نیاز‌های ما را برآورده می‌کند، نوکیا ۱۸ سال پیش به گوشی‌های خود اضافه کرده بود.

در کنار این قابلیت، نوکیا N95 از یک برنامه‌ی مپس داخلی با نقشه‌ای از بیش از ۱۰۰ کشور بهره می‌برد که امکان مسیریابی را برای کاربران فراهم می‌کرد. GPS این گوشی در زیر کلید صفر از صفحه کیبورد قرار گرفته بود و برای فعال شدنش، باید صفحه کلید باز می‌شد و هیچ‌چیزی روی این کلید قرار نمی‌گرفت. علاوه بر این، گوشی نوستالژیک نوکیا از شتاب‌سنج داخلی نیز بهره می‌برد.

نوکیا N95 در دو مدل مختلف روانه‌ی بازار شد که مهم‌ترین تفاوتشان در یک چیز بود: فضای ذخیره‌سازی. نوکیا ابتدا مدل پایه را با ۱۶۰ مگابایت فضای ذخیره‌سازی عرضه و پس از گذشت چند ماه، نسخه‌ای دیگر از این دستگاه را این بار با ۸ گیگابایت معرفی کرد که به آن «نوکیا N95 هشت گیگ» نیز گفته می‌شد. ۱۸ سال پیش، حافظه‌ی ۱۶۰ مگابایتی برای گوشی منطقی به نظر می‌رسید؛ اما وجود ۸ گیگابایت فضای ذخیره‌سازی، پیشرفت بزرگی به حساب می‌آمد که تا سال‌ها بعد، هیچ سازنده‌‌ای نتوانست چنین فضای ذخیره‌سازی‌ای را برای گوشی‌های خود در نظر بگیرد.

نوکیا برای ایجاد فضا برای استفاده از فضای ذخیره‌سازی ۸ گیگابایتی، پوشش کشویی را از دوربین نسخه‌ی دوم حذف کرد. علاوه بر این، مدل معمولی دارای صفحه نمایش ۲٫۶ اینچی بود که در نسخه‌ی دوم به ۲٫۸ اینچ افزایش پیدا کرد. البته وضوح نمایشگر تغییری پیدا نکرد و صفحه نمایش TFT هر دو نسخه، از وضوح ۲۴۰ در ۳۲۰ پیکسل بهره می‌برد.

ناگفته نماند ظرفیت باتری مدل معمولی نوکیا N95 از ۹۵۰ میلی‌آمپرساعت به ۱۲۰۰ میلی‌آمپر‌ساعت در نسخه دوم رسیده بود و شارژدهی بیشتری داشت.

در نهایت، قیمت گوشی نوکیا N95 معادل ۵۵۰ یورو تعیین شد و با وجود چنین برچسب قیمتی گزافی برای آن دوران، فنلاندی‌ها توانستند بیش از ۷ میلیون دستگاه از آن را به فروش برسانند.