مینت 17.2: بهترین توزیع دسکتاپ لینوکس

لینوکس همواره سیستم عاملی بوده که قشر خاصی از کاربران توجه بسیاری به آن نشان می‌دهند. این سیستم عامل دارای توزیع‌های مختلفی برای کاربردهای گوناگون است، به همین دلیل نمی‌توان بهترین توزیع را از بین آن‌ها انتخاب کرد. لینوکس دارای توزیع‌های دسکتاپی، امنیتی، امور چند رسانه‌ای، نظامی، دیسک‌های زنده، سرورهای سازمانی  و دیگر مواری است که از بین توزیع‌های دسکتاپی این سیستم عامل، مینت نسخه‌ی ۱۷.۲ به عنوان بهترین توزیع برای دسکتاپ انتخاب شده است. 

کاربران در کنار توزیع‌های لینوکسی می‌توانند از دیگر سیستم عامل‌ها مانند ویندوز XP، ویندوز 7، ویندوز 8، ویندوز 10 (بیلدهای مختلف) و OS X یوسمیتی (جدیدترین نسخه: Capitan beta) بهره‌مند شوند. البته علاوه بر این سیستم‌ عامل‌ها می‌توان حتی توزیع‌های دیگری از جمله اوبونتو یا فدورا و دیگر توزیع‌ها را نصب کرد. توزیع‌های لینوکسی دسکتاپ، برای یک کاربر عادی بیشترین استفاده را خواهد داشت. طی این سال‌ها این عنوان را اوبونتو و بعد فدورا کسب کرده‌ است. به‌ نظر می‌رسد امسال مینت از اوبونتو و فدورا پیشی گرفته است. سال ۲۰۱۵، بهترین لینوکس دسکتاپ را می‌توان لینوکس مینت نامید. آخرین نسخه این توزیع، لینوکس مینت ۱۷.۲ با عنوان «Rafaela» منتشر شده است.

لینوکس مینت نسخه‌ای مشتق شده از اوبونتو است، به‌این معنی که کد آن در اصل از اوبونتو گرفته شده و ظاهر آن مطابق با میل جامعه لینوکس مینت تغییر داده شده است. لینوکس مینت قابلیت‌های فوق‌العاده اوبونتو را به معرض نمایش می‌گذارد. البته خبری از برنامه کانونیکال در توسعه لینوکسی آسان نیست و این به‌ درد کسانی می‌خورد که با ویندوز سر و کار بیشتری دارند و ترجیح می‌دهند مدام بین این دو سوئیچ کنند. این توزیع مجموعه فوق‌العاده‌ای از ابزارها و نرم‌افزارها را در اختیار کاربر می‌گذارد و اجازه می‌دهد کاربری اصلی، یعنی دسکتاپ را از سیستم خود داشته باشد. به‌دلیل ارتباط جدانشدنی این توزیع با اوبونتو کاربران لینوکس مینت به نرم‌افزارها، قالب‌های گرافیکی و ویجت‌های بسیاری دسترسی دارند که استفاده از این سیستم را برای آن‌ها ساده‌تر می‌کند.

 لینوکس مینت ۱۷.۲، میز کار Cinnamon

 تصویر بالا نمایی از محیط لینوکس مینت نسخه‌ی ۱۷.۲ را نمایش می‌دهد. این نسخه LTS (پشتیبانی بلند مدت) است که تا سال ۲۰۱۹ از آن پشتیبانی خواهد شد. احتمالا شما هم با نصب این توزیع متوجه تفاوت آن با دیگر توزیع‌ها و حتی سیستم عامل‌ها شوید؛ مینت در عین سادگی و محیط تعاملی، بهترین توزیع برای دسکتاپ است. اگر پیش از این با مینت کار کرده‌اید شاید با میزکار Cinnamon آشنا هستید. می‌توان گفت مهم‌ترین تغییر مینت ۱۷.۲ مربوط به میزکار سینامون است. توسعه‌دهندگان سینامون معتقد به هر چه بیشتر کردن تنظیمات و اختیارات کاربر برای تغییر و اعمال نظر شخصی بر محیط، کاربری هستند؛ در سینامون  تمام ویژگی‌های ظاهری سیستم زیر دست‌تان خواهد بود.

پیش از ظهور UI یا رابط‌های کاربری، WIMP بر دسکتاپ‌ها سلطه داشت؛ سیستم WIMP که معانی مختلفی از آن برداشت می‌شود، اولین سیستمی بود که به عنوان یک واسط گرافیکی میان کاربر و رایانه مورد توجه قرار گرفت. تعاریف مختلفی از این سیستم ارائه شده است که در حالت کلی می‌توان آن‌ها را مشابه یکدیگر دانست. در تعریف کلی، این کلمه را مخفف کلمات پنجره‌ها، آیکون‌ها، ماوس و منوهای کشویی دانسته‌اند که به عنوان عوامل اصلی در ایجاد یک واسط کاربری مناسب مورد استفاده قرار می‌گیرند. این تئوری در سال ۱۹۷۳ توسط شرکت زیراکس‌پارک مطرح و در سال ۱۹۸۰ در سیستم‌عامل مکینتاش اپل مورد استفاده قرار گرفت. اما شیوه جدیدی که برای کار با منوهای سیستم‌عامل طراحی و ارائه شده، فضا را برای به‌فراموشی‌ سپردن پنجره‌ها، آیکون‌ها، ماوس و منوهای کشویی آماده می‌سازد. فناوری WIMP که حدود ۳۰‌ سال است که در تمامی سیستم‌های عامل مورد استفاده قرار می‌گیرد به‌زودی جای خود را به HUD خواهد داد که این امر سرآغاز بازگشایی فصلی جدید در سیستم‌عامل‌ها خواهد بود.

حال می‌توان گفت گنوم و KDE پرکاربردترین رابط‌های کاربری هستند که کاربران با توزیع‌های خود آن‌ها را نصب می‌کنند. پیش از این مایکروسافت و کنونیکال سعی داشته‌اند تا دسکتاپ را با رابط‌های کاربری تبلت‌ها ادغام کنند؛ رابط‌ کاربری متروی ویندوز 8 و 8.1 را می‌توان به عنوان نقطه‌ی شکست مایکروسافت دانست، زیرا مایکروسافت آن را با رابط WIMP و ترکیبی از رابط Aero ویندوز 7 توسعه داده است. این رابط طرفدارانی نیز دارد اما بیشتر کاربران منوی همیشگی ویندوز را ترجیح می‌دهند. به هر حال شاید در بین رابط‌های کاربری لینوکس از رابط یونیتی اوبونتو به عنوان بهترین رابط یاد کرد، به خصوص اینکه این رابط برای کاربران مبتدی بسیار آسان و ساده است؛ اما این رابط در بین کاربران حرفه‌ای محبوبیت چندانی ندارد.

چیزی که لینوکس مینت در اختیار کاربران قرار می‌دهند، استایل قدیمی رابط کاربری WIMP با ترکیبی از ابزارهای اولیه‌ی توزیع مینت است. در نسخه‌ی جدید مینت، میز کار سینامون ۲.۶ نیز درخور تغییرات و بهبودهایی شده که یکی از این تغییرات مربوط به محیط دسکتاپ است. این بهبودها به واسطه‌ی ایجاد تغییراتی در ارتباط سینامون و پردازنده به دست آمده است. به علاوه در نسخه‌های پیشین سینامون خبری از پشتیبانی از حافظه‌ی کش مربوط به خواندن درایو نبود؛ از این‌رو یکی از نقاط قوت مربوط به سینامون در نسخه‌ی ۱۷.۲ مینت، درگیر شدن با بارگذاری است. حال سینامون بیش از هر زمان پرسرعت شده است. در حقیقت اگر دارای توزیع مینت ۱۷.۲ در یک لپ تاپ دل با مدل XPS 8300 و مشخصات سخت افزاری پردازنده‌ی چهار هسته‌ای اینتل Core i7 با فرکانس ۳.۴ گیگا هرتز، ۸ گیگا بایت حافظه‌ی رم و گرافیک اِی‌ام‌دی  Radeon HD 5770  باشید، زمان بار گذاری و لود حتی به کمتر از یک ثانیه می‌رسد!

موارد زیر حداقل مشخصات سیستمی لازم برای اجرای مینت است: 

برخلاف بیشتر توزیع‌های لینوکسی، مینت دارای تعداد بسیاری از نرم افزارها نیست؛ این توزیع به صورت پیش فرض چندین نرم افزار مانند فلش ادوبی، پخش رسانه مانند MP3 و دی‌وی‌دی‌ها است. معمولا کاربران لینوکسی عادت به نصب نرم افزارهای جانبی ندارند، زیرا بیشتر توزیع‌های دسکتاپ لینوکسی با نرم افزارهای کاربردی متعددی عرضه می‌شوند. اما در عوض مینت برنامه‌های متعدد دسکتاپی را ارائه می‌دهد که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به مرورگر فایرفاکس، مجموعه‌ی آفیس LibreOffice و برنامه‌ی وایرایش تصاویر GIMP اشاره کرد. اگر مایل به استفاده از برنامه‌های مدیریت ایمیل مانند Evolution و Thunderbird باشید، به راحتی می‌توان با جستجو کردن در منو به آن‌ها دسترسی داشته باشید. 

در این بررسی ساده تلاش شد مهم‌ترین مباحث مربوط به این توزیع محبوب مورد بررسی قرار گیرد؛ بسیاری ویژگی‌های دیگر نیز وجود دارد که شایستگی توضیح و به تصویر کشیده شدن را داشتند خصوصا در زمینه شخصی‌سازی، اما پرداختن به آن‌ها را به تجربه شخصی شما واگذار می‌کنیم و منتظر نظرات و توضیحات شما در بخش کامنت‌ها هستیم.