نگاهی به تمام قابلیت‌های نسخه پیش‌نمایش اندروید پی ویژه توسعه‌دهنگان

هفته گذشته در کنگره جهانی موبایل ۲۰۱۸ شاهد حضور پر رنگ توسعه‌دهندگان، گوشی‌سازان و شرکای سخت‌افزاری اکوسیستم اندروید بودیم؛ کسانی که عزم خود را جزم کرده‌اند تا همچون گذشته، تجربه‌های شگفت‌انگیزی را پیش روی کاربران اندروید در سراسر جهان قرار دهند.

ما دوست داریم که شما کار با قابلیت‌ها و APIهای جدید اندروید P را آغاز کنید و مثل همیشه منتظر بازخوردها و ایده‌های سازنده شما هستیم؛ پس سریع‌تر دست به کار شوید!

این نسخه پیش‌نمایش توسعه‌دهندگان اندروید P هنوز در ابتدای راه است و قرار است نسخه کامل‌تر آن در کنفرانس سالانه توسعه‌دهندگان گوگل یا همان Google I/O که اردیبهشت ماه سال آینده در سان فرانسیسکو برگزار خواهد شد، معرفی شود.

در این قسمت به معرفی برخی از جذاب‌ترین قابلیت‌های نسخه پیش‌نمایش اندروید P می‌پردازیم.

مکان‌یابی داخلی دقیق یکی از چالش‌هایی است که مدت‌ها ذهن توسعه‌دهندگان را به خود مشغول ساخته بود و اکنون با باز شدن پای آن به اندروید P می‌توان شاهد فرصت‌های جدیدی برای ارایه خدمات و اپلیکیشن‌های مبتنی بر مکان بود. اندروید P پلتفرمی را برای پشتیبانی از پروتکل وای-فای IEEE 802.11mc به فهرست قابلیت‌های جدید خود اضافه کرده است؛ این پروتکل که با عنوان WiFi Round-Trip-Time یا به اختصار Wi-Fi RTT نیز شناخته می‌شود این امکان را در اختیار توسعه‌دهندگان قرار می‌دهد که از مزیت‌های مکان‌یابی داخلی در اپلیکیشن‌های خود بهره‌مند شوند.

در آن دسته از دستگاه‌های مجهز به اندروید P که از پشتیبانی سخت‌افزاری کافی برخوردار هستند و دسترسی به موقعیت مکانی در آن‌ها فعال شده باشد، اپلیکیشن‌ها می‌توانند از رابط برنامه‌نویسی نرم‌افزار کاربردی یا همان API پروتکل RTT برای محاسبه فاصله تا نزدیک‌ترین نقطه دسترسی وای-فای استفاده کنند. در واقع، دستگاه اندرویدی برای استفاده از پروتکل RTT‌ نیازی به اتصال به نقطه دسترسی ندارد و برای حفظ حریم خصوصی، تنها می‌تواند فاصله خود را تا آن نقطه دسترسی تخمین بزند

با دانستن فاصله دستگاه اندرویدی تا سه یا تعداد بیشتری نقطه دسترسی، می‌توان با دقتی حدودا یک الی دو متری، موقعیت مکانی دستگاه را محاسبه کرد. با دستیابی به چنین دقتی، توسعه‌دهندگان می‌توانند دست به خلق قابلیت‌های جدیدی بزنند. قابلیت‌هایی که از جمله آن‌ها می‌توان به ناوبری درون-ساختمانی، خدمات مبتنی بر مکان با دقت بالا مانند اجرای فرامین صوتی در یک محدوده خاص (برای مثال: این چراغ را روشن کن) و اطلاعات مکانی دقیق (مانند: آیا پیشنهاد ویژه‌ای برای این محصول وجود دارد؟) اشاره کرد.

با اندروید P اپلیکیشن‌ها می‌توانند از تمامی فضای نسل جدید نمایشگرها استفاده کنند. گوگل، بریدگی یا همان ناچ (Notch)‌ را همراه با چند API به سیستم‌عامل همراه خود اضافه کرده است و توسعه‌دهندگان می‌توانند از آن‌ها برای مدیریت نحوه نمایش محتوای خود روی نمایشگر بهره ببرند.

پشتیبانی از بریدگی صفحه‌نمایش به صورت یکپارچه برای تمامی اپلیکیشن‌ها با نوار وضعیت مدیریت سیستم که برای جداسازی محتوا از بریدگی در بالای نمایشگر قرار گرفته، هماهنگ است. اگر توسعه‌دهنده بخواهد محتوایی فراگیر را در نمایشگر نشان دهد، می‌تواند از APIهای جدید برای بررسی شکل بریدگی و ایجاد طرح تمام صفحه در اطراف آن استفاده کند. می‌توان با فراخوانی تابع ()getDisplayCutout بریدگی یک دستگاه را بررسی و سپس موقعیت و شکل آن را با تابع DisplayCutout تعیین کرد. همچنین یک پنجره جدید با نام layoutInDisplayCutoutMode به توسعه‌دهنده اجازه می‌دهد که به سیستم‌عامل بگوید در چه زمانی و به چه میزانی می‌خواهد محتوای خود را بسته به مساحت بریدگی، روی نمایشگر نشان بدهد.

گوگل برای هر چه ساده‌تر کردن ساخت و آزمایش قابلیت پشتیبانی از بریدگی در اپلیکیشن‌ها، گزینه‌ای را تحت عنوان Developer Option به سیستم‌عامل خود اضافه کرده که می‌تواند یک بریدگی را در هر دستگاهی شبیه‌سازی کند. گوگل همچنین به توسعه‌دهندگان توصیه کرده است که اپلیکیشن‌های فعلی خود را با این قابلیت امتحان کنند تا مطمئن شوند که محتوای آن‌ها به طور صحیح روی نمایشگر ظاهر خواهد شد.

اپلیکیشن‌های دارای محتوای فراگیر می‌توانند می‌توانند محتوای خود را به صورت تمام‌صفحه روی نمایشگر دارای بریدگی نمایش بدهند

گوگل در اندروید P بهبود عملکرد و رویت‌پذیری اعلانیه‌ها را در اولویت کار خود قرار داده است. در سر و شکل جدید نوتیفیکیشن‌ها نیز روی فرد پیام‌دهنده و چگونگی پاسخگویی به وی تمرکز شده است. در این بخش می‌توان مکالمات را نمایش داد، تصاویر یا استیکرهای دلخواه را ضمیمه کرد و دست آخر قابلیت پاسخ‌گویی هوشمند را در اختیار کاربر قرار داد.

در نوتیفیکیشن‌های MessagingStyle شما اکنون می‌توانید مکالمات و پاسخ‌های هوشمند را نمایش دهید (سمت چپ) و حتی تصاویر یا استیکرها را در آن ضمیمه کنید (سمت راست).

اکنون می‌توان به طور هم‌زمان به داده‌های دو یا چند دوربین فیزیکی روی دستگاه‌های مجهز به اندروید P دسترسی پیدا کرد. در دستگاه‌هایی که در جلو یا پشت خود دارای دوربین‌های دوگانه هستند، می‌توان ویژگی‌هایی نوآورانه‌ای را خلق کرد که با یک دوربین امکان‌پذیر نیست؛ ویژگی‌هایی که از جمله آن‌ها می‌توان به بزرگنمایی یکدست، بوکه و دید استریو اشاره کرد. API چند دوربینی به توسعه‌دهنده اجازه می‌دهد که یک استریم واقعی یا تلفیقی از دوربین‌ها را فرابخواند که به طور خودکار قادر است بین دو یا چند دوربین سوئیچ کند. مطابق آنچه در وبلاگ توسعه‌دهندگان گوگل آمده است، این شرکت گفته که بی‌صبرانه منتظر دیدن خلاقیت‌های جدید و هیجان‌انگیزی است که توسعه‌دهندگان با این قابلیت جدید اندروید P در سال پیش رو رقم خواهند زد.

از دیگر بهبودهای حاصله در دوربین می‌توان به پارامترهای سشن جدیدی اشاره کرد که به کاهش تاخیر در ضبط اولیه کمک می‌کنند. علاوه بر این، قابلیت جدید به اشتراک‌گذاری Surface به اپلیکیشن‌های مرتبط با دوربین اجازه می‌دهد که بدون نیاز به توقف و شروع مجدد استریمینگ دوربین، موارد مختلف را مدیریت کنند. گوگل همچنین APIهایی برای پشتیبانی از فلش مبتنی بر نمایشگر را به نسخه جدید سیستم‌عامل همراه خود اضافه و برای تثبیت تصاویر در اپلیکیشن‌ها یا ایجاد جلوه‌های ویژه تصویری، امکان دسترسی به برچسب‌های زمانی OIS را فراهم کرده است.

اندروید P روشی آسان‌تر به نام ایمیج‌دیکودر (ImageDecoder) را برای دیکد کردن تصاویر به بیت‌مپ‌ها یا drawableها در اختیار توسعه‌دهندگان قرار می‌دهد. ایمیج‌دیکودر به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد که یک بیت‌مپ یا drawable را از یک بافر بایت، فایل یا URI ایجاد کنند. ایمیج‌دیکودر در مقایسه با بیت‌مپ‌فکتوری (BitmapFactory) مزیت‌های بسیار بیشتری دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به پشتیبانی از قیاس پذیری دقیق، کدگشایی تک‌مرحله‌ای به حافظه سخت‌افزاری، پشتیبانی از پس-پردازش در کدگشایی و کدگشایی از تصاویر متحرک اشاره کرد.

توسعه‌دهندگان می‌توانند کار کدگشایی و مقیاس‌پذیری به یک اندازه دقیق را تنها با فراخوانی تابع ()setResize و مشخص کردن ابعاد هدف، انجام بدهند. همچنین برای به دست آوردن ابعاد تصویر در یک نرخ نمونه خاص، می‌توان تابع ()getSampledSize را فراخوانی کرد و سپس تصاویر را به ابعاد موردنظر مقیاس کرد. اگر توسعه‌دهنده‌ای بخواهد کار پس-پردازشی روی یک تصویر انجام بدهد، می‌تواند از android.graphics.PostProcessor استفاده کند. همچنین می‌توان با ()ImageDecoder.decodeDrawable به طور مستقیم، Drawableها را ایجاد کرد. اگر این تصویر کد شده، یک فایل GIF یا WebP باشد، این Drawable یک نمونه از AnimatedImageDrawable  جدید خواهد بود.

اندروید P از HDR VP9 Profile 2 پشتیبانی می‌کند؛ بنابراین توسعه‌دهندگان می‌توانند فیلم‌های HDR‌ را از یوتیوب، پلی موویز (Play Movies) و سایر سایت‌ها در دسترس کاربران خود قرار دهند.

طبق آنچه در وبلاگ توسعه‌دهندگان گوگل آمده، این شرکت از اضافه کردن روش کدگذاری تصویری HEIF به سیستم‌عامل همراه خود بسیار هیجان‌زده است. HEIF یک فرمت محبوب است که فشرده‌سازی تصاویر را برای ذخیره در حافظه و داده‌های شبکه بهبود می‌بخشد. با پشتیبانی از این فرمت در دستگاه‌های مجهز به اندروید P، ارسال تصاویر HEIF از سرورها و استفاده از آن‌ها بسیار ساده می‌شود. وقتی که به عنوان یک توسعه‌دهنده مطمئن شدید که اپلیکیشن شما با این فرمت داده برای به اشتراک‌گذاری و نمایش سازگار است، HEIF را به عنوان یک فرمت ذخیره‌سازی تصویر در اپلیکیشن خود امتحان کنید. همچنین برای به دست آوردن یک بیت‌مپ از jpeg می‌توان از ImageDecoder یا BitmapFactory به منظور تبدیل jpeg به heic استفاده کرد. همچنین می‌توان برای نوشتن تصاویر فوری HEIF در بافر بایت YUV، Surface یا Bitmap از HeifWriter در کتابخانه پشتیبانی آلفا بهره برد.

گوگل در وبلاگ خود خاطرنشان کرده است که ما همچنان در حال تلاش برای بهبود و ارتقای APIهای رسانه‌ای برای تسهیل توسعه و یکپارچه‌سازی آن‌ها هستیم.

جاب‌اسکجولر، سرویس مرکزی اندروید برای کمک به مدیریت وظایف زمان‌بندی شده یا سایر کارها در حالت‌های Doze، آماده‌به‌کار اپلیکیشن (App Standby) و تغییر محدودیت‌های پس‌زمینه است. در اندروید پی، جاب‌اسکجولر کارهای مرتبط با شبکه را به شیوه بهتری برای کاربر مدیریت می‌کند و با سیگنال‌های وضعیت شبکه که توسط اپراتورها ارایه می‌شوند، هماهنگی لازم را به عمل می‌آورد.

از این پس در اندروید P، هر نوع کاری می‌تواند اندازه داده تخمینی خود و پیش‌واکشی سیگنال موردنظرش را اعلام و نیازمندی‌ها مرتبط با شبکه خود را به طور دقیق مشخص کند؛ اپراتورها نیز می‌توانند شبکه‌ها را شلوغ یا دارای محدودیت مصرف گزارش کنند. در نتیجه جاب‌اسکجولر می‌تواند کارها را متناسب با وضعیت شبکه مدیریت می‌کند. برای مثال، هنگامی که شبکه شلوغ است، جاب‌اسکجولر ممکن است درخواست‌های بزرگ شبکه را به تعویق بیندازد. وقتی هم که شبکه، دارای محدودیت مصرف گزارش شود، جاب‌اسکجولر می‌تواند کارهای پیش‌واکشی از جمله پیشواکشی سرخط‌ها را برای بهبود تجربه کاربری انجام دهد.

وقتی که به عنوان یک توسعه‌دهنده کارها را اضافه می‌کنید، بهتر است توابع ()setEstimatedNetworkBytes() ،setIsPrefetch و ()setRequiredNetwork را امتحان کنید تا به جاب‌اسکجولر اجازه دهید کارها را به درستی انجام بدهد. هنگامی که کار شما اجرا شد، حتما از مقدار برگردانده شده از تابع ()JobParameters.getNetwork استفاده کنید، در غیر این صورت، شما به طور ضمنی از شبکه پیش‌فرض دستگاه استفاده خواهید کرد که ممکن است نیازهای شما را برطرف نکند و موجب مصرف داده به صورت ناخواسته شود.

گوگل در وبلاگ خود نوشته است که ما API شبکه‌های عصبی را در اندروید ۸.۱ معرفی کردیم تا به یادگیری ماشین روی دستگاه، شتاب ببخشیم. در اندروید P، این API‌ گسترش و ارتقا یافته است و از ۹ عملیات نرم‌افزاری (ops) جدید پشتیبانی می‌کند. این ۹ عملیات عبارت‌اند از: Pad، BatchToSpaceND، SpaceToBatchND، Transpose، Strided Slice، Mean،DivSub و Squeeze. اگر شما یک گوشی پیکسل ۲ در اختیار دارید، بیلد DP1 در حال حاضر شامل یک درایور Hexagon HVX کوالکام با افزایش سرعت برای مدل‌های کوانتیزه شده است.

گوگل در اندروید P همچنان بهبود فریم‌ورک Autofill را بر اساس بازخوردهای دریافتی از کاربران و توسعه‌دهندگان ادامه داده است. علاوه بر رفع اشکالات کلیدی، نسخه جدید اندروید دارای APIهای جدیدی است که به اپلیکیشن‌های مدیریت گذرواژه اجازه می‌دهد تجربه کاربری Autofill را از جمله در حالت سازگاری (compatibility mode) بهبود ببخشند. حالت سازگاری به طور ویژه، تاثیر زیادی بر کاربران نهایی دارد؛ چرا که این حالت به اپلیکیشن‌های مدیریت گذرواژه اجازه می‌دهد که در اپ‌هایی که هنوز از ویژگی Autofill پشتیبانی نمی‌کنند، رویکرد مبتنی بر قابلیت دسترسی را بدون تاثیر منفی بر عملکرد یا شاخص‌های امنیتی در پیش بگیرد.

گوگل در اندروید P دست به پیاده‌سازی GlobalPlatform Open Mobile API زده است. در دستگاه‌های بهره‌مند از این قابلیت، اپلیکیشن‌ها می‌توانند از OMAPI API برای دسترسی به عناصر ایمن (SE) به منظور فعال‌سازی پرداخت‌های کارت هوشمند و سایر خدمات امن استفاده کنند. یک لایه انتزاعی سخت‌افزاری یا HAL، رابط برنامه‌نویسی یا API پایه‌ای را برای در دسترس قرار دادن شماری از عناصر ایمن (از قبیل eSE، UICC و غیره) فراهم می‌کند.

گوگل در وبلاگ خود نوشته است که ما در اندروید P سرمایه‌گذاری بلندمدت خود را برای تبدیل اندروید به بهترین پلتفرم برای توسعه‌دهندگان ادامه داده‌ایم.

گوگل در اندروید P به دنبال آن است که رابطه کاربری سازگارتری را برای احراز هویت از طریق اثر انگشت در تمامی اپلیکیشن‌ها و دستگاه‌ها فراهم کند. اندروید هم‌اکنون یک دیالوگ سیستمی استاندارد برای ترغیب کاربر به لمس حسگر اثر انگشت و مدیریت متن دارد. اپلیکیشن‌ها می‌توانند با استفاده از یک API جدید با نام FingerprintDialog دیالوگ اثر انگشت را تقویت کنند. گوگل توصیه کرده تا توسعه‌دهندگان در اولین فرصت به این دیالوگ سیستمی جدید مهاجرت کنند.

گوگل همچنین به عنوان بخشی از یک تلاش فراگیر برای دور کردن تمامی ترافیک شبکه از cleartext یا همان HTTP رمزگذاری نشده به TLS، دارد پیش‌فرض‌های پیکره‌بندی امنیتی شبکه را برای مسدود کردن تمامی ترافیک cleartext تغییر می‌دهد. اگر شما به عنوان یک توسعه‌دهنده از یک پیکره‌بندی امنیتی شبکه استفاده می‌کنید، اکنون لازم است که اتصالات خود را روی TLS بسازید؛ مگر اینکه صریحا cleartext را برای برخی دامنه‌ها انتخاب کرده باشید.

اندروید P برای حفظ حریم خصوصی کاربران، دسترسی به میکروفون، دوربین و تمامی سنسورهای SensorManager را برای اپلیکیشن‌های غیرفعال مسدود می‌کند. اگر UID یک اپلیکیشن غیرفعال باشد، میکروفون هیچ صدایی را ضبط نکرده و سنسورها هم گزارش رویدادهای جدید را متوقف می‌کنند. همچنین دوربین‌هایی که توسط اپلیکیشن‌ها مورد استفاده قرار گرفته‌اند، قطع شده و در صورت اصرار یک اپ برای استفاده از آن‌ها یک خطا تولید می‌کنند. در اکثر موارد، این محدودیت‌ها موجب بروز مشکلات جدید در اپلیکیشن‌های کنونی نخواهد شد، اما گوگل اکیدا به توسعه‌دهندگان توصیه کرده است که این درخواست‌ها را از روی اپلیکیشن خود حذف کنند.

گوگل همچنین قابلیت رمزگذاری فایل پشتیبان اندروید را با یک رمز سمت کاربر، فعال خواهد کرد. این قابلیت هنوز در دست توسعه است و به زودی در نسخه پیش‌نمایش بعدی اندروید P به نمایش در خواهد آمد.

علاوه بر این، گوگل در تلاش است تا در بلندمدت، پشتیبانی از تصادفی‌سازی شبکه‌ای را برای آدرس‌های مک مرتبط در اندروید بگنجاند. شما به عنوان یک توسعه‌دهنده می‌توانید در دستگاه‌های مجهز به اندروید P، این قابلیت را به طور آزمایشی امتحان کنید.

اندروید P به کاربر، امکان کنترل دسترسی به شناسنده build.serial را با قرار دادن آن در پشت دسترسی READ_PHONE_STATE فراهم کرده است. دسترسی مستقیم به این شناسنده از زمان اندروید ۸ فراهم بوده است. شما به عنوان یک توسعه‌دهنده برای دسترسی به این شناسنده باید از متد ()Build.getSerial استفاده کنید.

گوگل از طریق ران‌تایم ART در تلاش است تا عملکرد و کارایی تمامی اپلیکیشن‌ها را بهبود ببخشد. این شرکت، استفاده ART از پروفایل‌های اجرایی را برای بهینه‌سازی اپلیکیشن‌ها و کاهش ردپای درون-حافظه ای کدهای کامپایل شده توسعه داده است. ART در حال حاضر از اطلاعات پروفایل برای بازنویسی فایل‌های DEX استفاده می‌کند که در طیف وسیعی از اپلیکیشن‌های محبوب، تا ۱۱ درصد کاهش یافته است. گوگل انتظار دارد تا این امر با کاهش میزان استفاده از حافظه DEX سیستمی همراه شده و زمان راه‌اندازی اپلیکیشن‌ها کاهش یابد.

کوتلین یک زبان برنامه‌نویسی درجه‌یک روی اندروید است و اگر تا به حال به عنوان یک توسعه‌دهنده آن را امتحان نکرده‌اید، بهتر است هر چه زودتر دست به کار شوید و با آن کار کنید. گوگل، تعهدی سرسختانه به کوتلین روی اندروید دارد و پشتیبانی از این زبان را با بهینه‌سازی عملکرد کدهای آن ادامه خواهد داد. نتایج اولیه اتخاذ چنین رویکردی در اندروید P قابل مشاهده است و می‌توان در این نسخه از اندروید، ردپای چندین بهینه‌سازی را در کامپایلر برای نیل به عملکرد بهتر مشاهده کرد. علاوه بر این گوگل اعلام کرده است که همکاری خود با JetBrains را برای بهینه‌سازی کدهای تولیدی کوتلین ادامه می‌دهد. توسعه‌دهندگان می‌توانند آخرین بهبودهای حاصله در عملکرد کوتلین را تنها با به‌روزرسانی پلاگین کوتلین اندروید استودیوی خود دریافت کنند.

گوگل در اندروید P تلاش کرده تا حالت‌های Doze، آماده‌به‌کار اپلیکیشن و محدودیت‌های پس‌زمینه را برای بهبود عمر باتری بازتعریف کند. این شرکت در وبلاگ خود از توسعه‌دهندگان خواسته است که در صورتی که در اپلیکیشن‌های خود از این قابلیت‌ها استفاده کرده‌اند، نظرات خود را برای گوگل ارسال کنند.

گوگل در وبلاگ خود نوشته است که خمیرمایه اندروید P با طرح‌های بلندمدت ما برای مدرن سازی شالوده‌های اندروید و اپلیکیشن‌های آن سرشته شده است. همان‌طور که این شرکت پیش‌تر اعلام کرده است، گوگل پلی تا نوامبر ۲۰۱۸ تمامی اپلیکیشن‌ها را ملزم به به‌روزرسانی به اندروید اوریو خواهد کرد و پشتیبانی از سخت‌افزارهای ۶۴ بیتی هم در افق سال ۲۰۱۹ در دستور کار قرار خواهد گرفت.

در راستای این تغییرات، اندروید P به آن دسته از کاربرانی که به نصب اپلیکیشن‌های سازگار با اندرویدهای قدیمی‌تر از نسخه ۴.۲ اقدام کنند، هشدار خواهد داد. به همین ترتیب، نسخه‌های آتی اندروید هم این محدودیت را افزایش می‌دهند. گوگل دارد تلاش می‌کند تا توسعه‌دهندگان اندروید را به برنامه‌ریزی برای مهاجرت به API 26 تشویق کند و از آن‌ها خواسته که هر چه زودتر دست به کار شوند.

یک مسئله کلیدی برای کاربران و توسعه‌دهندگان، مسئله سازگاری اپلیکیشن‌ها است. به این معنا که باید اطمینان حاصل شود که اپلیکیشن‌ها برای نسخه‌های جدید اندروید همیشه آماده هستند. اپلیکیشن‌هایی که APIهای عمومی اندروید را از SDK گرفته تا NDK مورد استفاده قرار می‌دهند، در موقعیت مناسبی برای سازگاری قرار دارند؛‌ اما اپلیکیشن‌هایی که از رابط‌ها و کتابخانه‌های خصوصی استفاده می‌کنند، این چنین نیستند.

از این رو گوگل در اندروید P فرآیندی تدریجی را برای محدود کردن دسترسی به رابط‌های غیر SDK منتخب کلید زده است و از توسعه‌دهندگان و تیم‌های داخلی خود خواسته تا از معادل‌های عمومی به عنوان جایگزین استفاده کنند. گوگل همچنین توصیه کرده است که توسعه‌دهندگان در مواردی که هیچ معادل عمومی در اختیار ندارند، این شرکت را بی‌اطلاع نگذارند.

اول از همه، اپلیکیشن خود را سازگار کنید تا گذاری آرام به اندروید پی را برای کاربران خود رقم بزنید. یک ایمیج سیستمی یا ایمیج سیستمی شبیه‌ساز را برای یک دستگاه دانلود و اپلیکیشن فعلی خود را روی آن نصب و آزمایش کنید. اپلیکیشن باید به درستی اجرا شود و تغییرات ایجاد شده را مدیریت کند. پس از انجام همه به‌روزرسانی‌های لازم، بدون تغییر هدف‌گذاری انجام شده برای نسخه سیستم‌عامل اپلیکیشن، آن را روی گوگل پلی منتشر کنید.

به یاد داشته باشید که برای آزمایش و توسعه روی اندروید P نیازی به یک دستگاه پیکسل ندارید. گوگل توصیه می‌کند که برای بیشتر کاربردها، اقدام به تنظیم یک دستگاه مجازی اندروید روی Android Emulator به عنوان یک محیط آزمایش جایگزین کنید. اگر پیش از این با این شبیه‌ساز کار نکرده‌اید، خواهید دید که فوق‌العاده سریع است، در کمتر از ۶ ثانیه بوت می‌شود، کار با آن راحت است و حتی می‌توانید با آن نمایشگرهای نسل بعدی را مدل‌سازی کنید.

سپس، هدف‌گذاری اپلیکیشن خود را به P تغییر دهید و آن را با به طور کامل با اندروید پی راه‌اندازی کنید. همچنین targetSdkVersion اپلیکیشن خود را به P و compileSdkVersion را به android-P تغییر دهید و آن را آزمایش کنید. حتما تغییرات رفتاری اپلیکیشن‌هایی را که برای اندروید پی هدف‌گذاری کرده‌اند، بخوانید تا مناطقی را که در آینده آزمایش خواهید کرد یا ممکن است نیاز به تنظیم داشته باشند، پیدا کنید.

در ادامه وقتی که آماده شدید، درون اندروید P غوطه‌ور شوید و با قابلیت‌های جدید و API های مفید آن که می‌توانید از آن‌ها در اپلیکیشن خود استفاده کنید، آشنا شوید. برای کشف ساده‌تر APIهای جدید، نگاهی به API diff report و مرجع Android P API بیندازید. همچنین می‌توانید برای راهنمایی بیشتر به سایت P Developer Preview سر بزنید. همچنین می‌توانید با مشاهده این ویدئو با قابلیت‌های جدید اندروید پی برای توسعه‌دهندگان آشنا شوید.

برای شروع ساخت اپلیکیشن با اندروید پی، SDK و ابزار P Developer Preview را در اندروید استودیو ۳.۲ بارگذاری کنید. گوگل همچنین در حال انتشار یک نسخه آلفا از کتابخانه پشتیبانی 28.0.0 برای توسعه‌دهندگان است.

نسخه پیش‌نمایش توسعه‌دهندگان اندروید پی شامل یک SDK به‌روزرسانی شده با ایمیج های سیستمی برای آزمایش روی Android Emulator در دستگاه‌های پیکسل، پیکسل XL، پیکسل ۲ و پیکسل 2 XL است.

با نزدیک شدن به تاریخ معرفی نسخه نهایی این محصول، گوگل از کاربران دعوت خواهد کرد تا آن را امتحان کنند و در آن زمان از طریق اندروید بتا امکان ثبت‌نام را برای کاربران فراهم خواهد کرد. برای دریافت جزییات بیشتر خبرها را دنبال کنید، اما لطفا توجه داشته باشید که در حال حاضر هیچ اندروید بتایی برای اندروید پی در دسترس نیست.

گوگل در وبلاگ خود خطاب به توسعه‌دهندگان نوشته است:

مثل همیشه، بازخوردهای شما برای ما بسیار مهم است و از شما می‌خواهیم که نظرات خود را با ما در میان بگذارید؛ هر چه زوتر بتوانید مسائل را به گوش ما برسانید، ما هم سریع‌تر می‌توانیم برای آن‌ها چاره‌ای بیندیشیم. اگر با مسئله یا مشکلی مواجه شدید، آن را از طریق این آدرس برای ما ارسال کنید. برای اشکالات احتمالی هم فهرست‌های جداگانه‌ای را در نظر گرفته‌ایم؛ برای مسائل مربوط به سیستم‌عامل به این آدرس و برای مسائل سازگاری اپلیکیشن و SDK شخص ثالث به ترتیب به اینجا و اینجا مراجعه کنید.