جستجوی ۱۰ ساله برای انتخاب بهترین دوربین عکاسی

کین لم عکاس بین‌المللی و فیلم‌ساز مستقر در سان فرانسیسکو است. او وب‌سایت whereandwander.com را اداره می‌کند و معتقد است زندگی در لحظات عکس، بهترین روایت‌ها را به‌ دنبال دارد.

لم در سال ۲۰۱۵ با انتخاب دوربین سونی a7 II از سیستم DSLR نیکون به سیستم دوربین‌ بدون آینه‌ی سونی مهاجرت کرد. او تا آن زمان همیشه از نیکون D700 و D800 به‌عنوان دوربین‌های اصلی خود برای مراسم ازدواج و عکاسی‌های تجاری استفاده می‌کرد. البته کار با دوربین‌های اولیمپوس، سونی و پاناسونیک را برای عکاسی سفر تجربه کرده بود.

لمدر سال ۲۰۲۰ در یک جهش بزرگ، از سیستم فول فریم سونی به سیستم فوجی فیلم مهاجرت کرد که حسگر APS-C کوچک‌تری دارد و حالا با فوجی فیلم X-T4 و X100 V به کار خود ادامه می‌دهد. او متمرکز بر ابزار نیست و بر اساس هدف خود ابزار مورد نیاز را انتخاب می‌کند. در این مقاله تجربیات لم درباره‌ی انتخاب ابزار متناسب با هدف عکاسی ارائه شده‌اند و نظرات منتشرشده در این مقاله، صرفا بازتابی از تجربیات او هستند.

لم در سال ۲۰۱۰ اولین سفر جهانی خود را شروع کرد. او به ‌جای دوربین نیکون D700 که برای کاربردهای تجاری از آن استفاده می‌کرد، در این سفر از دوربین کوچک پاناسونیک GF-1 با حسگر مایکروی 4/3 و لنز کیت ۱۴ تا ۴۲ میلی‌متری و لنز جانبی ۲۰ میلی‌متری با گشودگی دیافراگم f/1.7 استفاده کرد.  او همچنین یک سه‌پایه‌ی پانزده دلاری برای شرایط وزش باد شدید همراه ‌با خود برد. لم می‌گوید:

جالب بود که به‌عنوان یک عکاس این قدر آزاد و سبک سفر می‌کردم. از آن سفر آموختم قابلیت حمل‌و‌نقل و محتوای عکاسی مهم‌تر از کیفیت تصویر و تجهیزات دوربین است.

لم با دوربین کامپکت GF-1 و یک سه‌پایه‌ی کوچک تقریبا در طول ۱۰ ثانیه تنظیمات خود را انجام می‌داد و قادر بود تعداد بیشتری تصویر در توالی‌های پی‌در‌پی نسبت به دوربین بزرگ‌تر نیکون ثبت کند. لم درباره‌ی این تجربه می‌گوید:

این مجموعه به خاطر سادگی و اندازه‌ی فشرده‌ی تجهیزات مورد علاقه‌ی من بود. صادقانه بگویم تعداد مگاپیکسل یا تصاویر RAW در GF-1 را به یاد نمی‌آورم.

یکی از نکات مهم عکاسی، آماده‌سازی سریع دوربین پس از روشن شدن و سرعت خارج کردن آن از کیف است.

صحرای مرزورگا در مراکش

 اولین تجربه‌ی لم با دوربین سونی و حسگر بدون آینه‌ی APS-C، دوربین سونی NEX-6، مدل قبلی دوربین محبوب a6000 بود. انتخاب این دوربین اولین قدم برای انتقال از GF-1 به یک دوربین کامپکت با سنسوری بزرگ‌تر بود. او بسیاری از فیلم‌های سفر و تصاویر منظره‌ی خود را با لنز پنکیک ۱۶ میلی‌متری f/2.8 و زاویه‌ی واید ثبت کرد و برای پرتره‌های خود از لنزهای CCTV و Voigtlander استفاده کرد.

سپس دوربین سونی a7 II به بازار آمد که بسیاری از خطاهای سونی a7 را برطرف کرده بود. سونی a7 اولین دوربین فول‌فریم بدون آینه با سیستم لنز قابل تعویض بود. در نتیجه لم می‌توانست در قالبی فشرده به کیفیت دلخواه مشابه فول‌فریم‌های DSLR دست پیدا کند. او چند سال با a7 II به عکاسی پرداخت و سپس دوربین خود را به a 7 III ارتقا داد.

با قابلیت پیش‌نمایش زنده در سونی، نورپردازی برای تمام تصاویر دقیق بود. لم همچنین بیشتر از LCD عکاسی می‌کرد تا از ویوفایندر. این روش در مقایسه با عکاسی با نیکون، سبک کاملا جدیدی به شمار می‌رفت. او می‌گوید:

البته برای عکاسی از مراسم ازدواج، نگران بودم که اگر بیش از اندازه‌ی روی اکسپوژر تمرکز کنم، ممکن است لحظه را از دست بدهم.

به همین دلیل لم برای چند سال دیگر از D700 و D800 برای عکاسی ازدواج و تجاری استفاده کرد؛ اما گاهی شانس خود را با سونی امتحان می‌کرد. هرچه مهارت او در فوکوس تصاویر افزایش می‌یافت، ترس او کمتر می‌شد. تا اینکه به جایی رسید که در یکی از مراسم ازدواج، تنها از یک لنز برای عکاسی استفاده کرد. بالاخره لم برای اولین ‌بار توانست از یک سیستم واحد برای عکاسی تجاری و ویدئوگرافی سفر استفاده کند.

وعده‌ی استفاده‌ی سیستم‌های بدون آینه از دوربین‌ها و لنزهای کوچک تا اندازه‌ای درست است. این دوربین‌ها بدون سیستم انعکاسی آینه‌ای درواقع کوچک‌تر از همتایان DSLR خود هستند؛ اما وقتی بحث اندازه‌ی لنز روی حسگرهای فول فریم به میان می‌آید، نمی‌تواند فیزیک نور را نادیده گرفت.

برای رسیدن به کیفیت مناسب تصویر و همچنین رسیدن نور به اندازه‌ی کافی به لنز، محدودیت‌های فیزیک متعددی وجود دارد. اگر لنزهای حرفه‌ای مثل لنز ۱۷-۳۵ میلی‌متری f/2.8، لنز ۲۴-۷۰ میلی‌متری با f/2.8 یا لنز ۷۰-۲۰۰ میلی‌متری f/2.8 را با یکدیگر مقایسه کنید، اندازه‌های آن‌ها صرف ‌نظر از دوربین DSLR یا بدون آینه، تقریبا یکسان هستند.

بدنه‌ی دوربین‌های بدون آینه معمولا کوچک‌تر از انواع DSLR است ؛اما لنزها کمابیش هم‌اندازه هستند. بعضی از لنزهای پرایم بدون آینه حتی بزرگ‌تر و گران‌تر از همتایان DSLR خود هستند. هزینه‌ی لنز ۵۵ میلی‌متری سونی f/1.8 تقریبا هفت برابر نمونه‌ی مشابه نیکون یا کانن است. لم می‌گوید:

... با وجود قابلیت‌های سونی a7 ii، a7 sII و a7 III مثل کیفیت تصویر فوق‌العاده، امکانات ویدئویی و قابلیت‌های نور کم، احساس کردم دیگر نمی‌توانم به دوربین‌های کوچک‌تر APS-C بازگردم.

لنز دوربین‌های بدون آینه چندان کوچک نیست

لم در سفرهای متعدد خود همواره به‌ دنبال راهی برای کاهش اندازه‌ی تجهیزات بود: استفاده از کوله‌پشتی کوچک، سه‌پایه‌ی متوسط یا اصلا عدم استفاده از آن، لنزهای کوچک‌تر یا کمتر از راهکارهای مختلف لم برای کاهش اندازه‌ی تجهیزات بودند. تجهیزات زیاد، مزاحم بودند و باعث افت کیفیت عکاسی او می‌شدند.

به همین دلیل او در مقطعی تمام لنزهای سونی را رها کرد و به‌ دنبال عکاسی با لنزهای تطبیق‌یافته‌ی کوچک‌تر با فوکوس دستی رفت. البته گاهی لنزها را همراه خود می‌برد؛ اما اغلب اوقات از یک لنز استفاده می‌کرد. گاهی اوقات فکر اینکه چه مقدار تجهیزات را باید با خود ببرد، او را از عکاسی منصرف می‌کرد.

لم مانند بسیاری از عکاس‌ها، دوربین‌های فول فریم را استاندارد عکاسی می‌دانست؛ اما از طرفی به کنار گذاشتن حسگرهای فول فریم و لنزهای خود عادت کرده بود. او از تمام تفاوت‌های حسگرهای فول فریم و حسگرهای APS-C آگاه بود و همچنین مزایا و معایب سیستم‌های سنسوری کوچک‌تر را می‌دانست.

هیچ کدام از موارد فوق، مهم‌ترین هدف عکاسی را محدود نمی‌کنند: عکس گرفتن. بااین‌حال باز هم لم دوست نداشت اندازه‌ی حسگرهای خود را کاهش دهد.

صرف‌ نظر از ویدئوهای تبلیغاتی و مقایسه‌ای یوتیوب و اینترنت درباره‌ی جدیدترین دوربین‌ها و لنزها، شما می‌توانید تقریبا با هر دوربینی تصاویری زیبا خلق کنید؛ حتی دوربین‌های قدیمی ده‌ سال پیش فناوری دوربین در دهه‌ی گذشته با پیشرفت‌های چشمگیری همراه بوده است اما هنوز هم می‌توان با یک دوربین GF-1 ده سال پیش تصاویر خوبی را خلق کرد.

فناوری‌های جدید خالی از لطف نیستند؛ اما عکاسی و خلق تصاویر زیبا صرفا محدود به دهه‌ی گذشته و فناوری‌های جدید نیست. لم می‌گوید:

هیچ کدام از این امکانات برای من چندان تازگی نداشتند. من برای انتشارات مختلف با دوربین ۲٫۷۴ مگاپیکسلی D1H نیکون عکاسی کردم؛ بسیاری از بهترین تصاویر من با حسگر میکرو ۳/۴ خلق شدند و تصاویری که با دوربین سونی RX100 IV ثبت کرده بودم، به فروش رساندم.

وابستگی به فول فریم با توجه به معیار وزن و اندازه، انگیزه‌ی لم را برای عکاسی در بسیاری از موقعیت‌ها کاهش می‌داد؛ به همین دلیل او در نهایت تصمیم گرفت از شر لنزها و دوربین‌های فول فریم خلاص شود و به دوربین‌های سبک‌تر رو بیاورد.

تصویر ثبت‌شده با RX 100 IV

از دیدگاه عکاسی، لم جذب دوربین‌های زیبای فوجی فیلم شد که یکی از گزینه‌های محبوب عکاس‌های خیابانی هستند. بدنه‌هایی به سبک قدیمی یادآوری عکاسی با دوربین‌های فیلم ۳۵ میلی‌متری بودند. از طرفی تمام دوربین‌های فوجی فیلم به غیر از سری فرمت مدیوم GFX، از نوع کراپ‌حسگر بودند که اغلب دارای لنزهای کوچک‌تر و سبک‌تر هستند به همین دلیل لم بیشتر از گذشته برای انتخاب این دوربین‌ها وسوسه شد.

در اوایل سال ۲۰۲۰، شایعاتی منتشر شد مبنی بر اینکه فوجی فیلم برای جذب مخاطب بیشتر، فیلم‌بردارها را هم در بر خواهد گرفت. این شایعات در نهایت منجر به عرضه‌ی Fuji X-T4 شدند؛ اما قبل از آن دوربین فوجی X100V هم توجه لم را به خود جلب کرده بود.

مانند دوربین سونی RX1 که دارای یک لنز ثابت زایس ۳۵ میلی‌متری f/2.0 در بدنه‌ی فول‌فریم کامپکت بود، دوربین فوجی فیلم متناسب با حمل به تمام نقاط طراحی شده بود. x100V اولین گام لم برای مهاجرت کامل به فوجی فیلم بود.

یکی از مزایای X100 V، فشردگی و کوچکی آن است. لنز به‌خوبی در دوربین تعبیه شده است و بدون نگرانی از آسیب دیدن، می‌توان آن را حمل کرد. در بدنه‌ی جذاب این دوربین از حسگر ۲۶.۲ مگاپیکسلی X-Trans 4 مشابه دوربین X-T4 و یک لنز ۲۳ میلی‌متری f/2.0 استفاده شده است که متناسب با این حسگر طراحی شده است. البته وضوح آن از لنز ۲۳ میلی‌متری f/2.0 WR فوجی فیلم بیشتر است و تنها نصف فضای این لنز را اشغال می‌کند. لم درباره‌ی تجربه‌ی کار با این دوربین می‌گوید:

تقریبا پس از یک ماه عکاسی با آن، فاصله‌ی کانونی ثابت دوربین من را آزار ندارد. فاصله‌ی کانونی ۳۵ میلی‌متری این لنز دقیقا هم‌ارز با فاصله‌ی کانونی دلخواه من روی سونی a7 II است و برای پرتره‌های نزدیک یا تصاویر واید می‌توانم از آن استفاده کنم.

با قابلیت Classic Chrome simulation می‌توان تصاویر JPEG را به‌صورت مستقیم و بدون نیاز به تصحیح رنگ پست کرد.

عکس سمت چپ: حالت classic chrom ؛ عکس مستقیم از دوربین؛ عکس سمت راست: تصویر RAW ویرایش‌شده در نرم‌افزار لایت روم

ایجاد طیف بین نور و سایه در صحنه‌ی فوق کار بسیار دشواری است؛ اما X100V این کار را به‌خوبی در تصاویر فوق انجام داده. تصویر سمت چپ را شخصی آماتور با تجربه‌ی اندکی در عکاسی ثبت کرده است. تصویر سمت راست با تنظیمات حداقلی ویرایش شده است و جزئیات و نورها را بیشتر نمایش می‌دهد؛ اما تصویر مستقیم دوربین هم تصویری جذاب است.

در فاصله‌ی کانونی یکسان، گشودگی دیافراگم یکسان بین حسگر فول فریم و بدون آینه متفاوت است. به همین دلیل باید لنزهای زومی پیدا کرد که عمق میدان سطحی را روی دوربین فول فریم به وجود بیاورند. فوجی فیلم مجهز به لنز شارپ ۱۶-۵۵ میلی‌متری با f/2.8 است که می‌توان آن را هم‌ارز لنز ۲۴-۷۰ میلی‌متری f/2.8 در نظر گرفت که اغلب عکاس‌ها با آن آشنایی دارند. معمولا گشودگی دیافراگم f/2.8 روی حسگر کراپ فوجی فیلم، عمق میدان مشابه با f/4 روی حسگر فول فریم ایجاد می‌کند.

روند فوق برای لنز ۵۵-۱۴۰ میلی‌متری f/2.8 (در مقابل ۸۰-۲۰۰ میلی‌متری f/2.8) و ۱۰-۲۴ میلی‌متری f/4 (در مقابل ۱۶-۳۵ میلی‌متری f/4) صدق می‌کند. نکته‌ی مهم اینجا است که نمی‌توان روی لنزهای Zoom معمولی به عمق میدان سطحی مشابهی دست یافت؛ مگر اینکه از لنزهای سنگین‌تر فول فریم برندهای دیگری مثل کانون همراه‌ با تقویت‌کننده‌ی فاصله‌ی کانونی مثل آداپتور لنز Viltrox.71x Speedbooster Canon EF برای Fuji X استفاده کرد. لم ناگزیر بود این انتخاب را بپذیرد؛ اما به آن معنی نیست که نمی‌توان روی حسگر کراپ به عمق میدان سطحی رسید.

دوربین فوجی فیلم ۳۵ میلی‌متری f/1.4 قادر به تولید پس‌زمینه‌ای خارج از فوکوس است. فوجی فیلم ۵۶ میلی‌متری f/1.2 حتی بهتر از این هم عمل می‌کند. لنز میتاکن ۳۵ میلی‌متری f/0.95 صرفا مخصوص افرادی است که می‌خواهند همه چیز خارج از فوکوس باشد.

تصویر ثبت‌شده با فوجی فیلم X-T4 با لنز ۳۵ میلی‌متری f/1.4

لم می‌گوید:

در دنیای واقعی، متوجه حرکت خود به f/2.0 و f/2.8 شدم؛ حتی وقتی می‌توانستم با f/1.4 به‌صورت واید عکاسی کنم؛ اما چرا؟ زیرا گاهی f/1.4 بیش از اندازه نرم به نظر می‌رسد یا میدان فوکوس روی فول فریم بیش از اندازه باریک است؛ اما به‌طور کلی دستیابی به عمق میدان سطحی روی حسگر APS-C اصلا برای من مشکل‌ساز نبود.

لم بدون هیچ بهانه‌ای به سراغ X-T4 ، دوربین حسگر کراپ رفت و آن را به دوربین اصلی حرفه‌ای خود تبدیل کرد؛ و پس از عکاسی با این دوربین، شک و تردید او به‌سرعت برطرف شد. او می‌گوید:

وقتی تصاویری از میز شام و پدر خود ثبت کردم بسیار هیجان‌زده شدم. معتقدم حسی که دوربین در دستانتان القا می‌کند می‌تواند روش عکاسی را تعیین کند.

لم پس از چند ماه استفاده از X-T4، نکات زیادی درباره‌ی آن آموخت. کیفیت تصاویر بسیار خوب هستند و معمولا حتی دقیق‌ترین مشتری‌ها نمی‌توانند تشخیص دهند این تصاویر با یک حسگر کراپ ثبت شده‌اند. درواقع بسیاری از پوسترهای فیلم‌های هالیوودی مثل شکارچی هیولا، جوکر و دانکرک با دوربین‌های قدیمی‌تر کراپ‌حسگر فوجی مثل X-T2 و X-T3 ثبت شده‌اند.

سمت راست: تصویر ثبت‌شده با فوجی فیلم x-t4 با لنز ۳۵ میلی‌متری، گشودگی دیافراگم : f/1.4 ؛ سمت چپ: تصویر ثبت‌شده با فوجی فیلم X100v

لم همراه‌ با X-T4، لنزهای فوجی فیلم ۳۵ میلی‌متری f/1.4 ، لنز ۱۰-۲۴ میلی‌متری f/4 و لنز ۵۵-۲۰۰ با f/3.5-4.8 هم خریداری کرد. او لنز ۵۰ میلی‌متری Voigtlander با f/1.5 و لنز ۷۵ میلی‌متری Voigtlander Heliar با f/2.5 را به عکاسی پرتره و لنز راکینن ۳۵ میلی‌متری t/1.3 را به فیلم‌برداری روایی اختصاص داد.

لم درباره‌ی تجربه‌ی ده‌ساله‌ی کار با انواع دوربین‌ها می‌گوید:

با وجود مسیری که تا این مرحله طی کردم، نمی‌توانم به بقیه توصیه کنم سیستم‌های فول فریم خود را رها کنند و به APS-C روی بیاورند. اگر استفاده از سیستم‌های مختلف با مجموعه‌ی کامل لنزها برای من اهمیتی نداشت، احتمالا تجهیزات سونی خود را نگه می‌داشتم و روی سیستم‌های فول فریم کانن یا پاناسونیک سرمایه‌گذاری می‌کردم.

لم در بعضی موارد مثل عکاسی ورزشی به سیستم فول فریم نیاز دارد؛ اما او از تغییرات و رسیدن به دوربین‌های فوجی فیلم رضایت دارد؛ زیرا اولویت‌های او در عکاسی، فشردگی و قابلیت آسان حمل‌و‌نقل بودند.