بهترین ترفندهای عکاسی از غذا؛ هر آنچه باید بدانید

صرف‌نظر از اینکه بخواهید یک عکاس غذای حرفه‌ای باشید یا بخواهید صرفاً عکس‌های خود را در اینستاگرام برای افزایش فالوور بارگذاری کنید، لازم است نکات و تکنیک‌هایی را درباره‌ی بهبود مهارت‌های عکاسی بدانید. در این مقاله به‌طور جامع به عکاسی از غذا می‌پردازیم و نکات و تنظیمات لازم را برای بهبود تصاویر ارائه خواهیم کرد.

به بیان ساده، عکاسی از غذا هم مانند دیگر ژانرهای عکاسی نوعی هنر است و تأثیر چشمگیری بر نگاه مخاطب نسبت به غذا دارد. از این سبک می‌توان برای تبلیغات تجاری، بازاریابی و بسیاری از کاربردهای دیگر استفاده کرد. عکاسی حرفه‌ای از غذا صرفاً در اینستاگرام کاربرد ندارد بلکه یکی از ژانرهای جدی تجاری است. رستوران‌ها برای منوها و تبلیغات خود نیاز به عکاس غذا دارند. عکس‌های غذا همچنین روی بسته‌بندی‌های غذایی به کار می‌روند.

برای شروع عکاسی از غذا بهتر است در ابتدا نگاهی به نمونه‌های حرفه‌ای عکاسی غذا بیندازید. این عکس‌ها را معمولاً می‌توانید روی بسته‌بندی‌ها، وب‌سایت‌های خرده‌فروشی یا رستوران‌ها، منوها و پرتفولیوهای آنلاین عکاسان فعال در این حوزه ببینید. با بررسی این عکس‌ها می‌توانید به انتظارات این صنعت پی ببرید. در نهایت، متوجه می‌شوید که عکاسی غذا به‌سادگی عکاسی با آیفون نیست.

کار و فکر زیادی پشت عکس‌های غذا است. درادامه به بررسی نکات، تجهیزات، تکنیک‌ها و مهارت‌های لازم برای شروع عکاسی غذا می‌پردازیم.

با اینکه تعداد زیادی از عکاسان غذا کار خود را با تجهیزات ساده‌ای مثل آیفون شروع می‌کنند، با نگاهی به عکس‌های حرفه‌ای‌تر متوجه می‌شوید این عکس‌ها با دوربین‌های DSLR و تجهیزات متفاوتی ثبت شده‌اند که همین مسئله تأثیر زیادی بر نتیجه دارد.

با اینکه حرفه‌ای‌ها اغلب اوقات دوربین‌های دیجیتال فول فریم را توصیه می‌کنند می‌توانید کار خود را با دوربین کراپ سنسور شروع کنید. دوربین‌های کراپ سنسور مقرون‌به‌صرفه‌تر هستند اما با لنزهای مختلف خروجی‌های متفاوتی را تولید می‌کنند. همان‌طور که از نامشان پیدا است خروجی این دوربین‌ها تصاویری است که اندکی کراپ شده‌اند. از طرفی دوربین‌های فول فریم می‌توانند محدوده‌ی وسیع‌تری را پوشش دهند.

• کانن EOS 5D Mark IV (فول فریم)
• نیکون Z6 (فول فریم)
• کانن EOS Rebel T6i یا 750D (کراپ سنسور)
• نیکون D3400 (کراپ سنسور)

لنزهای پرایم یا ثابت اغلب اوقات بهترین گزینه برای عکاسی از غذا هستند؛ زیرا این لنزها معمولاً گشودگی دیافراگم عریض‌تری را فراهم می‌کنند و امکان کنترل عمق میدان را می‌دهند. لنز ۸۰ و ۵۰ میلی‌متر از متداول‌ترین لنزها برای عکاسی غذا با دوربین فول فریم هستند.

وقتی از دوربین کراپ سنسور استفاده می‌کنید باید لنز خود را منطبق با معیار کراپ دوربین تنظیم کنید. معیار یا ضریب کراپ به میزان کراپ‌شدن عکس در مقایسه با دوربین فیلم استاندارد ۳۵ میلی‌متری گفته می‌شود. وقتی فاصله‌ی کانونی لنز را در ضریب کراپ ضرب کنید به فاصله‌ی کانونی واقعی تصاویر خواهید رسید. درنتیجه لنز ۸۰ میلی‌متری با ضریب کراپ ۱.۶ روی دوربین کراپ سنسور در واقع مانند داشتن لنز ۵۰ میلی‌متری است.

در عکاسی از غذا استفاده از سه‌پایه یک ضرورت به شمار می‌رود. سه‌پایه‌ها باعث ثابت ماندن دوربین و حذف نویز ناشی از لرزش آن می‌شوند. بااینکه بسیاری از عکاس‌های غذا نور طبیعی را برای عکاسی ترجیح می‌دهند، استفاده از نور مصنوعی می‌تواند در فضای استودیویی امکان کنترل بیشتری را فراهم کند. همچنین می‌توانید از فلش‌های جانبی، استندهای نور و بازتابنده‌ها برای کمک به تنظیم نورپردازی استفاده کنید. لوازم صحنه یکی از افزودنی‌های مفید دیگر در عکاسی از غذا است. برای مثال ظروف آشپزخانه و سرامیک‌ها می‌توانند به اندازه‌ی تخته‌های برش و دستمال‌ سفره‌ها برای رسیدن به نتایج طبیعی‌تر جذاب باشند.

استایلیست‌های غذا معمولاً وظیفه‌ی آماده‌سازی آن‌ها برای عکاسی را برعهده دارند. این مهارت شامل انتخاب غذاهای مناسب و همچنین تزیین آن‌ها است؛ اما عکاس غذا هم می‌تواند در انتخاب سوژه‌ها مشارکت داشته باشد. وقتی عکاسی غذا را شروع می‌کنید بهتر است برخی مهارت‌های تزیین و استایل دادن به غذا را هم یاد بگیرید. همیشه به یاد داشته باشید که هدف استایل دادن به غذا این است که بهترین خروجی را در عکس داشته باشد. وگرنه ممکن است پس از ساعت‌ها عکاسی، غذا اصلا قابل خوردن نباشد.

متأسفانه این سوءبرداشت وجود دارد که استایلیست‌های غذا گاهی از ترفندهای عجیبی برای تزیین غذاها استفاده می‌کنند برای مثال از روغن موتور روی بوقلمون استفاده می‌کنند! برای مثال ممکن است استایلیست غذا، کنگر فرنگی را در اسید اسکوربیک خیس کند تا تازگی آن حفظ شود یا روغن زیتون را روی استیک بکشد تا حالت براق‌تری به خود بگیرد. در هر صورت معمولاً از محصولات طبیعی برای بهبود آیتم‌های غذایی استفاده می‌شود. اغلب غذاها برای ظاهر‌شدن مقابل دوربین نیاز به کمی تغییر دارند به همین دلیل آماده‌سازی آن‌ها اهمیت زیادی دارد.

برای ثبت عکس‌های جذاب، بهتر است تا حد ممکن از غذاهای تازه استفاده کنید. وقتی مواد غذایی را خریداری می‌کنید سعی کنید تازه‌ترین غذاها را بخرید که ظاهر خوبی داشته باشند. برای مثال سعی کنید دایره‌ای‌ترین سیب‌ها را انتخاب کنید که لکه یا نقصی نداشته باشند. گوشت استیک را درست قبل از عکاسی از قصابی تهیه کنید تا رنگ آن تغییر نکند. همچنین باید نورپردازی و دوربین را از قبل آماده کرده باشید.

هنگام خرید مواد غذایی سعی کنید بیش از مقدار موردنیاز خرید کنید. غذاها ممکن است خشک شده یا رنگشان تغییر کند و درمقابل دوربین ظاهر جذابی نداشته باشند. درنتیجه پس از چند ساعت باید آن‌ها را با مواد تازه‌تر جایگزین کنید. همچنین ممکن است گاهی لازم باشد کل قاب را با غذاها پر کنید. معمولاً برای عکاسی از میوه یا سبزی‌ها بهتر است این کار را انجام دهید.

گیاهان علفی و ادویه‌ها و همین‌طور آیتم‌هایی مثل ورقه‌های نازک نان می‌توانند خروجی عکس‌های غذا را بهبود دهند. برای مثال می‌توانید یک کاسه‌ی سوپ را با کمی خامه یا پاشیدن پیازچه خردشده تزیین کنید. دانه‌های فلفل رنگارنگ را می‌توانید به صورت تصادفی روی صفحه بریزید یا کمی نمک را برای اضافه‌کردن بافت به تصویر اضافه کنید. شاید این کارها تصویر را از حالت واقعی دور کنند اما می‌توانند حسی صمیمانه را به عکس‌ها منتقل کنند که در سال‌های اخیر در این ژانر به محبوبیت رسیده‌اند.

هنگام استفاده از گیاهان علفی سعی کنید تازه‌ترین گیاه‌ها را انتخاب کنید؛ زیرا معمولاً با سرعت بالایی تغییر رنگ می‌دهند. گیاهان را برش بزنید و آن‌ها را در دستمال حوله‌ای خیس در یخچال نگه‌داری کنید تا تازگی خود را حفظ می‌کند. همچنین می‌توانید سبزی‌ها را در پارچ شیشه‌ای آب سرد قرار دهید و آن را با کیسه‌ای پلاستیکی بپوشانید.

بخش زیادی از غذاهایی که در عکس‌ها می‌بینید نیم‌پز هستند یا زمان کمتری پخته شده‌اند. معمولاً مرغ‌های تبلیغاتی بسیار خوشمزه به نظر می‌رسند اما اگر آن‌ها را بخورید ممکن است مسموم شوید. دلیل این مسئله هم این است که معمولاً در عکس‌های تبلیغاتی غذاها به صورت کامل پخته نمی‌شوند. سبزیجات تازه هم بعد از پخته‌شدن در ظرفی یخی قرار می‌گیرند تا رنگ‌های شفافشان را حفظ کنند. به‌طور مشابه ممکن است سس‌ها هم خشک شوند و ظاهری نامطلوب به خود بگیرند درنتیجه بهتر است لحظه‌ی آخر آن‌ها را اضافه کنید.

می‌توانید از تکه‌های نان‌هایی مثل باگت فرانسوی یا نان‌های اسفنجی در کنار غذا استفاده کنید. می‌توانید تکه‌هایی از نان را داخل سوپ بریزید به این صورت بافت بیشتری به غذا اضافه می‌شود. سعی کنید زیاد از تکه‌های بزرگ نان استفاده نکنید زیرا ممکن است سوژه‌ی اصلی را تحت تأثیر قرار دهد.

یکی از جذاب‌ترین آیتم‌ها برای عکاسی از غذا، میوه‌ها و سبزیجات هستند. رنگ‌های درخشان و شکل‌های جذاب و بافت این آیتم‌ها می‌توانند زیبایی عکس را افزایش دهند. برای عکاسی از میوه‌ها و سبزی‌ها باید این معیارها را در نظر بگیرید: آیا می‌خواهید نمایی نزدیک را ثبت کنید؟ یا می‌خواهید بر روش پخت تأکید کنید؟

می‌توانید میوه‌ها و سبزیجات را تزیین کنید. در این عکس چند توت روی یک تارت قرار گرفته تا بر محتوای آن تأکید شود و همچنین بافت زیبایی به سوژه‌ی اصلی اضافه شده است. برای تزیین سالاد می‌توانید برگ‌های کاهو را روی هم قرار دهید تا ظاهری پف کرده ایجاد کنید و سپس عناصر دیگر را برای تزیین روی سالاد قرار دهید. سعی کنید از برگ‌های سبز مختلف استفاده کنید که بافت و شکل متفاوتی دارند.

عکاسی از گوشت می‌تواند مانند یک کابوس باشد. گوشت یکی از آیتم‌هایی است که بیشترین پتانسیل بی‌روح‌شدن درمقابل دوربین را دارد؛ اما می‌توانید با قلم مو کمی روغن زیتون روی استیک بکشید تا درخشندگی آن را افزایش دهید. همچنین می‌توانید از سبزی‌های علفی مثل یک رشته رزماری برای اضافه‌کردن بافت و رنگ به عکس اضافه کنید. برای عکاسی از ماهی سعی کنید تازه‌ترین ماهی‌ها را تهیه کنید. هنگام انتخاب کل ماهی مطمئن شوید چشم‌های آن شفاف و درخشان باشد و دچار فرورفتگی نشده باشد. پوست ماهی هم باید سفت باشد و با فشار دادن فرو نرود.

اضافه‌کردن سس به غذا روشی خوب برای جذاب رسیدن آن‌ها است. می‌توانید از سس برای تزیین غذا استفاده کنید با براساس سوژه آن را با غذا ترکیب کنید. اگر از سس برای تزیین استفاده می‌کنید سعی کنید متناسب با دستور غذا این کار را انجام دهید. برای مثال از سس شکلات می‌توانید برای بستنی مغز گردو یا از سس هلندایز برای ماهی سلمون استفاده کنید.

اگر برای مشتری عکاسی می‌کنید باید از او دستور سس‌های متناسب را بپرسید. تکه‌های کوچکی توت روی بشقاب همراه با قطره‌های سس می‌تواند ظاهر جذابی به چیزکیک بدهد. صرف‌نظر از سسی که استفاده می‌کنید به یاد داشته باشید مقدار سس را بیشتر از مصرف غذایی بزنید.

غذاهای شیرین یکی از استایل‌های غذایی جذاب هستند. این غذاها معمولاً زیبا هستند و جذابیت بصری بالایی دارند. همچنین انعطاف زیادی برای خلاقیت در پس‌زمینه و لوازم جانبی دارند. کار با دسرها معمولاً آسان‌تر است گرچه برخی از آیتم‌ها مثل بستنی‌ها می‌توانند چالش‌برانگیز باشند تا جایی که برخی استایلیست‌های غذا از کار با بستنی اجتناب می‌کنند.

یکی از نکات خوب برای کار با بستنی قرار دادن اسکوپ‌های جداگانه روی یک صفحه‌ی کوکی است که روی کاغذ پوستی قرار دارد. سپس بستنی را داخل فریزر قرار داده و سپس از هرکدام به صورت مجزا عکاسی کنید. قبل از عکاسی از بستنی‌ها مطمئن شوید همه چیز آماده است زیرا بستنی‌ها معمولاً خیلی زود ذوب می‌شوند البته برخی بستنی‌های ذوب شده هم ظاهر جذابی به عکس می‌دهند.

هنگام کار با آیتم‌های دیگری مثل کیک‌ یا پای‌ها، ترکیب‌بندی و تزیین‌ها را زودتر انجام دهید. همچنین می‌توانید از کل کیک یا صرفاً برشی از آن عکاسی کنید. برای عکاسی از پای بهتر است یک روز قبل از عکاسی آن‌ها را آماده کنید و در یخچال نگه‌ دارید. عکاسی از پای‌ها معمولاً سخت‌تر از کیک است. هنگام کار با عکس تجاری، استایلیست غذا اغلب اوقات پای را با پوره‌ی سیب‌زمینی پر می‌کند تا حالت فرورفتگی نداشته باشد. پای‌ها و تارت‌ها همچنین با پودر شکلات یا خامه ظاهر خوبی پیدا می‌کنند.

نوشیدنی‌ها

نوشیدنی‌هایی مثل آبمیوه‌ها و شربت‌ها یکی از دشوارترین سوژه‌های عکاسی هستند. ثبت انعکاس‌ها کار دشواری است و معمولاً ثبت این نمونه عکس‌ها بیشتر به طول می‌انجامد. اگر یخ مصنوعی نداشته باشید استفاده از یخ هم به دلیل ذوب سریع چالش‌برانگیز است.

هنگام عکاسی از چای یا قهوه سعی کنید از نور پشتی استفاده کنید. این سبک نوردهی بر خصوصیات مایع نوشیدنی و غذا تأکید می‌کند و درخششی ضعیف را روی سطح به وجود می‌آورد. اگر فضای عکس تاره است می‌توانید با قرار دادن فنجانی درمقابل آب در حال جوش بخار را هم ثبت کنید. بخار معمولاً در پس‌زمینه‌ای روشن‌تر قرار داده می‌شود.

یکی از مزایای ثبت تصاویر غذا، ثابت‌بودن اغلب سوژه‌ها است. این یعنی کنترل کاملی روی موقعیت و زاویه‌ی دوربین خواهید داشت. برای رسیدن به بهترین ترکیب‌بندی در عکاسی از غذا توصیه می‌کنیم چند تکنیک را رعایت کنید:

• استفاده از قانون یک سوم: از این قانون می‌توانید برای رسیدن به ترکیب‌بندی‌هایی قوی استفاده کنید. قاب خود را به گریدی سه در سه تقسیم کنید و عناصر کلیدی را روی خطوط یا نقاط اشتراک آن‌ها قرار دهید.
• نظر مخاطب را جلب کنید: به جای نمایش کل بشقاب فقط بخشی از آن را در قاب قرار دهید. می‌توانید از دستمال سفره و وسایل آشپزخانه هم برای هدایت چشم مخاطب به نقطه‌ی موردنظر استفاده کنید. همیشه به یاد داشته باشید عناصر متضاد به بهبود ترکیب‌بندی کمک می‌کنند.
• استفاده از فضای منفی: سعی کنید عناصر اضافی را که باعث حواس‌پرتی می‌شوند حذف کنید. فضاهای خالی در عکس می‌توانند توجه بیننده را به سوژ‌ه‌ی اصلی جلب کنند.

انتخاب بهترین زاویه‌ی هنگام عکاسی از خوب دیدن و خوب حس‌کردن سرچشمه می‌گیرد. عکاسی از غذا هم شباهت زیادی به عکاسی از انسان‌ها دارد. در عکاسی از سوژه‌های انسانی هر شخصی زاویه‌ی خوبی دارد. برای غذا هم همین مسئله صدق می‌کند. با درنظر گرفتن انواع غذاها، روش‌های پختن و سبک‌های نمایش، نتایج نهایی خوبی به دست می‌آیند. مجموعه سوژه‌های منحصر‌به فرد هم فرصت را برای انتخاب بهترین زاویه‌های دوربین فراهم می‌کنند. درادامه چند نمونه از بهترین زاویه‌های دوربین را برای عکاسی از غذاها معرفی می‌کنیم.

این زاویه کاملاً متمرکز بر سوژه است. در این زاویه سعی کنید لوازم جانبی را به حداقل برسانید.

در این زاویه دوربین بالای سوژه قرار می‌گیرد. این زاویه ظاهری گرافیکی به عکس می‌بخشد.

برای این عکس غذا روی یک سطح سفید شیشه پلکسی قرار گرفته است و یک سافت‌باکس درست زیر پلکسی قرار گرفته است. بدین‌ترتیب محیطی بدون سایه و یکپارچه ایجاد می‌شود. با این تکنیک می‌توانید از هر زاویه‌ای بدون نیاز به خط افق یا محیط از غذا عکاسی کنید.

در این عکس دوربین به‌سمت راست کج شد است درنتیجه سوژه در خلاف جهت عقربه‌های ساعت می‌چرخد تا غذا ظاهری خوشایند به خود بگیرد.

کج‌شدن به‌سمت چپ

در این عکس دوربین به‌سمت چپ کج شده است و سوژه هم در جهت عقربه‌های ساعت چرخیده است.

از نزدیک‌شدن به سوژه نترسید. وقتی از زاویه‌ی نزدیک عکاسی می‌کنید هر زاویه‌ای می‌تواند عکسی مطلوب را تولید کند.

در این حالت دوربین بالای سر سوژه قرار می‌گیرد و کمی کج می‌شود تا سوژه قاب را پر کند. این عکس ترکیب‌بندی دینامیکی را ایجاد کرده است به‌طوری‌که می‌توانید تصویر را از پیش زمینه تا پس‌زمینه اسکن کنید.

دوربین خود را بچرخانید و از گوشه‌ی بشقاب از سوژه عکاسی کنید. بدین‌ترتیب زاویه‌ای قطری و جذاب از غذا ایجاد می‌شود.

وقتی از ویوفایندر به سوژه نگاه می‌کنید سعی کنید لبه‌ی قاب را با هر خطی که در سوژه‌ می‌بینید تراز کنید. در این عکس سه خط موازی برش انتخاب شده‌اند. درنتیجه دوربین به نحوی چرخانده شده است تا این سه خط موازی با خط عمودی قاب شوند.

در این عکس دوربین فقط کمی به‌سمت چپ کج شده است؛ اما دلیل این کار چیست؟ ازآنجاکه مغز دوست دارد اشیا را به صورت مقطعی اسکن کند. اگر دوربین هم تراز با افق بود، لبه‌ی میانی غذا خطی افقی ایجاد می‌کرد که ترکیب‌بندی را به دو بخش تقسیم می‌کرد و باعث می‌شد چشم از مرکز دور شود؛ اما در این مورد چشم به صورت آزاد در کل تصویر حرکت می‌کند.

برخی تنظیمات مشخص مثل نور، فریز، موشن بلور، ثبت وضوح، قرار دادن سوژه‌ها در فوکوس به بهبود کیفیت تصاویر کمک می‌کند؛ اما دقت این تنظیمات به مجموعه‌ای از معیارها وابسته هستند. عکاسی با نور طبیعی یا مصنوعی هم بر خروجی تصاویر تأثیر می‌گذارند. درادامه به بررسی برخی تنظیمات و تکنیک‌های مهم عکاسی از غذا می‌پردازیم که عبارت‌اند از:

• بهبود کیفیت تصاویر
• کنترل نور
• فریز و موشن بلور (در نور طبیعی و نور مصنوعی)
• کنترل عمق میدان

در عکاسی از غذا باید رابطه‌ی بین طرح خلاقانه و نوردهی را برای رسیدن به نتیجه‌ی مطلوب درک کنید. تنظیمات معمولاً تحت تأثیر چنین معیارهایی قرار می‌گیرند:

• میزان و کیفیت نور
• نوع نور که می‌تواند طبیعی یا مصنوعی باشد
• لنز عکاسی
• فاصله‌ی قرارگیری نسبت به سوژه

برای رسیدن به تصاویری با بهترین کیفیت باید نور و لنز خوبی داشته باشید. با فرض اینکه کیفیت نور خوب است به خاطر داشته باشید در عکاسی از غذا، ایزوی کم و سرعت شاتر بالا تصاویر باکیفیتی را تولید خواهند کرد. این تنظیمات در کاربرد نور مصنوعی، استروب‌ها (فلش‌ استودیویی) یا فلش‌ها منعکس شده است و یکی از دلایلی است که عکاس‌ها نور مصنوعی را دوست دارند. تغییر شدت نور به ما اجازه می‌دهد ایزوی پایه یا کم و سرعت‌های شاتر بالاتر را انتخاب کنیم.

کاهش سرعت ایزو به مقدار پایه باعث رسیدن به نویز می‌شود. سرعت‌های شاتر بالا به افزایش وضوح و کاهش لرزش دوربین کمک می‌کنند؛ اما هدف اصلی این است که با کمترین ایزوی ممکن و بیشترین سرعت شاتر به نوردهی مطلوبی برسیم.

سرعت شاتر ۱/۲۰۰، ایزو ۵۰، گشودگی دیافراگم f/5.6 با نور مصنوعی. ثبت شده با لنز ماکروی Nikkor 105mm.

یکی از مزایای اصلی عکاسی در حالت manual یا دستی، کنترل هر کدام از تنظیمات به صورت مجزا است. برای مثال نوردهی یا اکسپوژر رابطه‌ی بین سرعت شاتر، ایزو و گشودگی دیافراگم است. برای اینکه نور بیشتری به دوربین برسد باید گشودگی دیافراگم یا ایزو را افزایش یا سرعت شاتر را کاهش دهید.

برای کاهش مقدار نور دریافتی دوربین، کاهش گشودگی دیافراگم یا ایزو یا افزایش سرعت شاتر منجر به کاهش نوردهی می‌شوند. در حالت کلی ترکیب انتخابی به معیارهای ذیل وابسته است:

• ایزو: دوربین چگونه می‌تواند ایزو را کنترل کند و آیا تنظیمات دیگر امکان دسترسی به نوردهی بهینه را می‌دهند؟
• عمق میدان (DoF): آیا می‌تواند با تغییر در گشودگی دیافراگم و عمق به آن رسید؟
• سرعت شاتر: آیا عکس را می‌توان روی سه پایه گرفت به‌طوری‌که با حذف لرزش دوربین فضای بیشتری برای کاهش سرعت شاتر وجود داشته باشد؟

درادامه چند نمونه را می‌بینید:

تصویر سمت راست: ایزو ۲۵۰، سرعت شاتر ۱/۱۵ ثانیه، گشودگی دیافراگم f/5، تصویر سمت چپ: ایزو ۲۵۰، سرعت ۱/۳۰، گشودگی f/5

عکس فوق هنگام غروب آفتاب پاییزی ثبت شده است. درحالی‌که نور در حال محو‌شدن بود، عکاس سرعت شاتر را کاهش داده است (از ۱/۳۰ به ۱/۱۵) تا به نوردهی دلخواهش برسد. این عکس روی سه‌پایه ثبت شده است. عکاس در مرحله‌ی بعدی، برای رسیدن به عمق میدان بیشتر گشودگی دیافراگم را تا f/2.8 کاهش داده است. برای رسیدن به نوردهی دلخواه ایزو را کاهش داده است.

تصویر سمت چپ: ایزو ۲۵۰، سرعت ۱/۱۵، f/5 تصویر سمت راست: ایزو ۸۰، سرعت ۱/۱۵، f/2.8

تکنیک فریز به سرعت شاتر بالا نیاز دارد. در اینجا منظور سرعت ۱/۸۰۰ ثانیه یا بیشتر است. تنظیمات دیگر به نوع نور مورداستفاده وابسته است.

تصویر سمت راست: سرعت۱/۲۰۰، ایزو ۱۰۰، f/5.6، نور مصنوعی، تصویر سمت چپ: سرعت ۱/۸۰۰، ایزو ۶۴۰۰، f/8 نور طبیعی

هنگام استفاده از نور طبیعی به‌راحتی نمی‌توانیم قدرت نور را کنترل کنیم (برخلاف نور مصنوعی)؛ زیرا نیاز به سرعت شاتر بالا داریم تا صرف‌نظر از تغییر ایزو یا گشودگی دیافراگم به نوردهی دلخواهمان برسیم.هرچقدر گشودگی دیافراگم بالاتر باشد (اف استاپ کمتر) نور بیشتری با دوربین برخورد خواهد کرد. یا می‌توانید ایزو را افزایش دهید. سرعت دقیق شاتر هم به کیفیت و میزان نور دریافتی بستگی دارد.

تصویر ذیل در نور پاییزی با لنز ماکروی ۱۰۵ میلی‌متری ثبت شده است. ازآنجاکه هدف عکاس ثبت حرکت در محدوده‌ی فوکوس بوده است از گشودگی دیافراگم f/8 استفاده کرده است. با ترکیب گشودگی دیافراگم پایین (اف استاپ بالا) و سرعت شاتر سریع می‌توان ریختن عسل را ثبت کرد. در سرعت شاتر ۱/۸۰۰ ایزو روی ۶۴۰۰ تنظیم شده است. تنظیمات این عکس عبارت‌اند از ۱/۸۰۰، ایزو ۶۴۰۰ و f/۸.

برای فریز‌کردن عسل سرعت شاتر روی ۱/۸۰۰ ثانیه تنظیم شده بود

ازآنجاکه در صحنه نور بیشتری وجود داشت عکاس از گشودگی دیافراگم با عمق بیشتر برای قرار دادن قطره‌های عسل در فوکوس استفاده کرده است. صرف‌نظر از اینکه سرعت شاتر چقدر باشد اگر سوژه‌ی در حال حرکت خارج از صفحه‌ی فوکوس باشد، حالتی تار یا نرم به خود می‌گیرد.

ایزوی ۶۴۰۰ براساس نوع دوربین، همیشه گزینه‌ی خوبی برای همه نیست. دوربین‌های کراپ سنسور قدیمی نمی‌توانند ایزو را مانند فناوری‌های جدیدتر فول فریم کنترل کنند. به‌طور کلی دو کار را می‌توانید برای کنترل گشودگی دیافراگم و عمق میدان انجام دهید: در درجه‌ی اول می‌توانید از سوژه فاصله بگیرید و از فاصله‌ی کانونی باریک (لنز) استفاده کنید. به این صورت فاصله‌ی بیشتری بین دوربین و سوژه می‌افتد. در صورتی که به سوژه نزدیک‌تر باشید، گشودگی‌های دیافراگم بالاتر (اف استاپ کمتر) عمق بیشتری را نشان خواهند داد.

انتخاب تنظیمات هنگام عکاسی با نور مصنوعی متفاوت است زیرا در این حالت می‌توانید قدرت و شدت نور را کنترل کنید. اغلب فلش‌ها یا استروب‌ها دارای تنظیماتی به نام حداکثر سرعت همگام‌سازی شاتر هستند. این یعنی محدودیتی برای سرعت شاتر وجود دارد. این محدودیت معمولاً روی ۲۰۰/۱ است.

سرعت ۱/۲۰۰ برای فریز‌کردن حرکت به نظر بالا می‌رسد اما به دلیل مدت زمان بسیار اندک فلش، ۲۰۰/۱ باعث فریز‌شدن حرکت می‌شود. ازآنجاکه می‌توان نور فلش را کنترل کرد نیازی به افزایش ایزو برای رسیدن به نوردهی مطلوب نیست.

سرعت ۱/۲۰۰، ایزو ۱۰۰ در f/5.6 با نور مصنوعی

برای رسیدن به تصویری روشن و درخشان با نور مصنوعی می‌توانید ایزو را به مقدار پایه کاهش دهید در این شرایط می‌توانید گشودگی دیافراگم خود را در اف استاپ دلخواهتان حفظ کنید. سپس قدرت نور را تغییر دهید.

سرعت ۱/۲۰۰، ایزو ۵۰۰، f/8، نور مصنوعی

قدرت نور برای این سوپ پیاز فرانسوی با ایزوی پایه ثبت شده است. برای استفاده از حالت پرسرعت پیاپی و همگام ماندن فلش باید ایزو افزایش پیدا کند درنتیجه شدت نور به نصف کاهش پیدا کرد.

تار‌کردن حرکت یا موشن بلور در تصویر کمی آسان‌تر از فریز‌کردن حرکت است. برای افکت موشن بلور، نیاز به سرعت شاتر پایین معمولاً زیر ۲۰۰/۱ ثانیه دارید. هرچقدر سرعت شاتر کمتر باشد میزان تاری حرکت هم بیشتر خواهد شد.

سمت راست: ایزو ۱۲۵، سرعت ۱/۴۰، f/4.5، سمت چپ: ایزو ۶۴۰، ۱/۲۵۰ ثانیه، f/4

با کاهش سرعت شاتر نور بیشتری به دوربین می‌رسد درنتیجه باید گشودگی دیافراگم یا ایزو را به همان نسبت تنظیم کنید. برای رسیدن به تصویری درخشان می‌توانید ایزو را کاهش دهید و گشودگی دیافراگم را روی اف استاپ دلخواه حفظ کنید.

برای ثبت تاری تصویر می‌توانید در آغاز با نور کمتری کار کنید درنتیجه ممکن است نیاز به افزایش ایزو یا گشودگی دیافراگم داشته باشید. در اینجا باید درباره‌ی مقدار اف استاپ و میزان دور‌بودن از سوژه دقت کنید. سپس می‌توانید ایزو را به دلخواه افزایش دهید.

سمت راست:۱/۲۰۰ ثانیه، ایزو ۳۲۰، f/8، نور مصنوعی؛ سمت چپ: ایزو ۶۴۰، ۱/۲۵۰ ثانیه، f/4، نور طبیعی

در تصویر بالا می‌توانید تفاوت بین حرکت تارشده‌ی بالا را ببینید. در سمت چپ سرعت شاتر پایین را دارید که شکرهای در حال ریزش را تار می‌کند. در سمت راست سرعت بالای فلش باعث فریز‌شدن غبارهای خوراکی با سرعتی تقریباً یکسان با سرعت شاتر شده است.

می‌توانید حرکت تار را با نور مصنوعی و با استفاده از منبع نور پیاپی ایجاد کنید. منبع نور پیاپی می‌تواند Aputure Light Storm 120D یا نور مدلینگ B10 Profoto Strobe باشد. ویژگی اصلی منبع نور پیاپی این است که می‌توانید تنظیمات و شدت نور را هم‌زمان کنترل کنید. درنتیجه اغلب اوقات نیازی به ایزوی بالا نخواهید داشت.

۱/۶۰ ثانیه، ایزو ۴۰۰، f/5.6 با استفاده از نور مدلینگ روی Profoto B10 برای ایجاد موشن بلور

برای بلور‌کردن این شات، سرعت شاتر روی ۶۰/۱ تنظیم شده است تا به این صورت حرکت تار شود. همچنین می‌توانید از نور مدلینگ روی استروب (فلش استودیویی) استفاده کنید که قدرت آن مانند نور پیاپی نیست. همچنین می‌توانید از سرعت شاتر برای دادن افکت خلاقانه به حرکت استفاده کنید. برای مثال در عکس فوق به دلیل موشن بلور هیچ حبابی در مایع نمی‌بینید.

هرچقدر اف استاپ بالاتر باشد (رقم کوچکتر)، عمق میدان سطحی‌تری به دست خواهد آمد. بر عکس، هرچقدر اف استاپ کمتر باشد (رقم بزرگتر)، عمق بیشتری در فوکوس قرار می‌گیرد؛ اما در عکاسی هیچ‌چیز ساده نیست و همیشه روابطی بین عناصر وجود دارد. مقدار عمق تصاویر به گشودگی دیافراگم، فاصله از سوژه و همچنین صفحه‌ی فوکوس وابسته است.

ازآنجاکه عمق میدان تحت تأثیر فاصله و گشودگی دیافراگم قرار می‌گیرد به نظر می‌رسد لنزهای ماکروی کم عرض (۹۰ میلی‌متر، ۱۰۰ میلی‌متر، ۱۰۵ میلی‌متر) عمق میدان سطحی‌تر نسبت به لنزهای معمولی دارند؛ اما این طور نیست. لنزهای ماکرو فاصله‌ی فوکوس مینیممی دارند که اجازه می‌دهند به سوژه‌ نزدیک شوید. بدین‌ترتیب سوژه فشرده شده و در عمق میدان آن اغراق می‌شود.

هرچقدر بیشتر به سوژه نزدیک شوید، می‌توانید اف استاپ‌های کوچکتر (رقم بزرگتر)‌را بررسی کنید. معمولاً f/5.6 تا f/8 برای شروع کار با لنز ماکروی ۱۰۵ میلی‌متری توصیه می‌شود و اگر خیلی بیشتر به سوژه نزدیک شدید، گشودگی دیافراگم را به f/11 تا f/16 کاهش دهید.

تصویر سمت راست: ایزو ۱۲۵۰، ۱/۱۵ ثانیه، f/16 برای عمق بیشتر، تصویر سمت چپ: ایزو ۷۹، ۱/۱۵ ثانیه، f/4 برای عمق سطحی‌تر

لنزهای غیرماکرو معمولاً فاصله‌ی فوکوس ناچیزی دارند درنتیجه باید خودتان از سوژه دور شوید. این یعنی گشودگی دیافراگم باعث عمق میدان بیشتر می‌شود. گشودگی دیافراگم f/5.6 روی لنز معمولی، عمق میدان بیشتری را نسبت به لنز ماکرو ایجاد می‌کند. در لنز معمولی برای ثبت عمق میدان می‌توانید با گشودگی دیافراگم بین f/5.6 و f/8 عکاسی کنید. همیشه مراقب فاصله و فشرده‌سازی سوژه‌ها باشید و سپس تنظیمات را انجام دهید.

سمت راست: ایزو ۱۶۰، ۱/۲۰۰ ثانیه در f/8؛ سمت چپ: ایزو ۱۲۵؛ ۱/۲۰۰ ثانیه با f/5.6

هنگام کار با ارتفاع‌های مختلف در عکاسی از بالا می‌توانید از فاصله به سود خود استفاده کنید. این کار فراتر از تنظیمات دوربین است. در این وضعیت بهتر است فوکوس خود را روی سوژه‌ای قرار دهید که ارتفاع آن نیمی از ارتفاع پس‌زمینه و رأس بلندترین سوژه است. بدین‌ترتیب می‌توانید با فوکوس روی کران‌ها به عمق میدان بیشتری برسید (برای مثال پس‌زمینه کوتاه‌ترین سوژه است که هیچ ارتفاعی ندارد و سوژه‌ای که بیشترین ارتفاع را دارد). در این عکس فوکوس روی سه میوه قرار گرفته است که با دایره‌ی صورتی مشخص شده‌اند.

ایزو ۲۰۰، ۱/۲۰۰ ثانیه، f/5.6

در ترکیب‌بندی با موقعیت فوکوس می‌توانید از گشودگی دیافراگم کمتر (اف استاپ بالاتر) برای ثبت سوژه‌ها در فوکوس استفاده کنید.

اگر به‌دنبال ثبت عمق میدان سطحی هستید، می‌توانید به سوژه نزدیک شوید. برای لنزهای ماکرو در f/3.5 می‌توانید به عمق میدان سطحی برسید. بااین‌حال برای لنز معمولی این مقدار با نزدیک‌شدن به f/1.8 می‌رسد.

سمت راست: ایزو ۱۰۰، ۱/۶۰ ثانیه در f/2.2، لنز ۸۵ میلی‌متر سمت چپ: ایزو ۲۵۰؛ ۱/۵۰ ثانیه، f/3.5، لنز ماکرو ۱۰۵ میلی‌متر

ویرایش عکس‌های غذا کمی با انواع دیگر ویرایش تصویر مثل تصاویر پرتره یا منظره متفاوت است. هدف از ویرایش تصاویر غذا انتقال حس تازگی و خوشمزگی آن‌ها است. گرچه انتقال سبک و حس هنری هم اهمیت دارد، در عکاسی غذا هرچه تصاویر واقعی‌تر باشند بهتر است. اغلب عکاس‌های غذا از نرم‌افزار لایت‌روم برای ویرایش تصاویر خود استفاده می‌کنند؛ زیرا استفاده از آن راحت است و اغلب ابزار موردنیاز برای بهبود تصاویر غذا را دارد.

در این مقاله به بررسی ویرایش‌های کلی تصاویر غذا در نرم‌افزار لایت روم می‌پردازیم. البته روش ویرایش برای هر شخصی متفاوت است اما این نکات کلی می‌توانند راهنمای خوبی برای ادامه‌ی مسیر باشند. تصویر زیر یک پای سیب است که به صورت خام ثبت شده است که فاقد کنتراست است و نیاز به کمی تغییر دارد.

برای پیاده‌سازی ویرایش‌های اولیه‌ی نوردهی و سایه‌روشن‌های تصویر لازم است درکی از هیستوگرام داشته باشید. هیستوگرام یکی از ابزارهای کلیدی تحلیل عکس است و گرافی از مقادیر تراکم یک عکس را در اختیارتان قرار می‌دهد. هیستوگرام همچنین کمیت نسبی پیکسل‌ها را در هر مقدار تراکم مشخص نشان می‌دهد.

یک سمت هیستوگرام کاملاً سیاه است که بیشترین تراکم را دارد و سمت دیگر سفید خالص بدون تراکم است. یک قله‌ی بزرگ در این نواحی به این معنی است که تصویر دارای تراکم نسبی در این نقاط است. شکاف باز در هیستوگرام به این معنی است که هیچ پیکسلی در آن تراکم قرار ندارد.

توزیع سایه‌روشن‌ها اطلاعاتی را درباره‌ی نوردهی کلی تصویر می‌دهد؛ اغلب تصاویر در صورت اعمال مقادیر تیره و روشن در بهترین حالت به نظر می‌رسند. به‌طور کلی بدون مقادیر تاریک و روشن، تصویر فاقد کنتراست است و ممکن است یکنواخت به نظر برسد.

اگر قله‌ای قوی در انتهای سیاه و سفید هیستوگرام وجود داشته باشد، تصویر دارای نوردهی کم یا بیش از اندازه خواهد بود. بااین‌حال نوردهی به خود عکس و سلیقه هم بستگی دارد. برای مثال سفیدهای درخشان در سال‌های اخیر به محبوبیت رسیده‌اند. تصاویر تیره و غمگین هم دارای تراکم پیکسلی بالایی در انتهای طیف هستند.

قبل از اعمال ویرایش‌های کلی، بهتر است تصویر را کراپ و صاف کنید. می‌توانید کراپ را با نسبت تصویر خاصی مثل نسبت ۴ در ۵ برای اینستاگرام انجام دهید. در ابتدا مطمئن شوید خط افق صاف است. خط افق در تصویر پای سیب (تصویر ذیل) به صورت مستقیم است. از ابزار کراپ می‌توانید برای بررسی انحراف کراپ استفاده کنید.

برای دسترسی به ابزار Crop در لایت روم روی نماد گرید زیر هیستوگرام کلیک کنید یا از میانبر صفحه‌کلید R استفاده کنید. درحالی‌که ابزار کراپ فعال است می‌توانید روی میانبر O کلیک کنید تا خطوط ترکیب‌بندی مثل گرید پی یا نسبت طلایی روی صفحه آشکار شوند.

تنظیمات Lens Corrections (تصحیح لنز) باعث ترمیم انحراف اپتیکی می‌شود. لایت روم از مجموعه‌ی گوناگونی از لنزها برای این قابلیت پشتیبانی می‌کند. قبل از شروع تنظیمات گزینه‌ی Enable Profile Corrections را فعال کنید. با فعال‌کردن این گزینه پروفایل دوربین منطبق با لنز به کاررفته برای ثبت عکس نمایش داده می‌شود.

توصیه می‌شود تنظیمات وایت بالانس (white balance) را در دوربین انجام دهید. البته می‌توانید وایت بالانس را در لایت روم با استفاده از ابزار قطره‌چکان (دایره‌ی قرمز در تصویر ذیل) و کلیک روی تصویر کنترل کنید. به این صورت دمای رنگ در کل عکس تغییر می‌کند. در عکاسی غذا از وایت بالانس می‌توانید بسته به تصویر به شیوه‌ای خلاقانه استفاده کنید. رنگ‌های سرد معمولاً ظاهری تازه به تصویر می‌دهند.

استفاده از ابزار قطره چکان وایت بالانس در لایت روم برای تصحیح رنگ

به یاد داشته باشید هدف دادن ظاهری تازه و خوشمزه به غذا است و نباید رنگ تصویر به آبی تمایل پیدا کند. به‌طور کلی سعی کنید در ویرایش عکس‌های غذا تعادل را رعایت کنید. برای مثال برای ترکیب‌بندی پای سیب از پس‌زمینه‌ی آبی استفاده شده است که مکمل رنگ‌های طلایی پای است. به این صورت تعادلی بین رنگ‌ها ایجاد می‌شود چراکه آبی و زرد در دایره‌ی رنگ مکمل هم هستند و ترکیب خوبی را به وجود می‌آورند.

پس از تنظیم وایت بالانس

اسلایدر بعدی Exposure یا نوردهی است که بر روشنایی مجموعه‌ رنگ‌های داخل تصویر تأثیر می‌گذارد. برای دیدن جزئیات تیره روشن تصویر اسلایدر Exposure را به‌سمت چپ یا اسلایدر Blacks را به‌سمت راست ببرید. اگر نواحی روشن به نظر تار و کثیف رسیدند یا اگر سایه‌ها نیاز به نور بیشتری داشتند می‌توانید اسلایدرها را تا جایی تنظیم کنید که نتیجه‌ی کلی خوبی به دست آید. کنتراست را هم می‌توانید در پنل Basic یا پنل Tone Curve تغییر دهید. اضافه‌کردن کمی کنتراست ضروری است زیرا فایل‌های دیجیتالی خام معمولاً تخت به نظر می‌رسند.

پس از اکسپوژر و کنتراست

در پنل Basic می‌توانید تن‌های رنگی و نوری را با نوار اسلایدر Exposure متعادل کنید. در تصویر پای سیب، هایلایت‌ها و سایه‌ها بیش از اندازه روشن هستند. به همین دلیل highlights کاهش یافته و whites افزایش پیدا کرده است درحالی‌که نوارهای shadows و blacks برای ایجاد تعادل کاهش یافته‌اند.

پس از تنظیم Highlights و Shadows

تنظیمات Clarity و Vibrance و Saturation

در بحث ویرایش عکاسی غذا، Clarity مهم‌ترین اسلایدر لایت‌روم است. Clarity باعث افزایش کنتراست عکس می‌شود و به آن جزئیات اضافه می‌کند. به یاد داشته باشید افزایش بیش از اندازه‌ی Clarity می‌تواند باعث خشک به نظر رسیدن غذا شود. برای این عکس مقدار Clarity روی مثبت ۴۲ قرار دارد.

Vibrance هم اسلایدر مهم دیگری در ویرایش عکس‌های غذا است. این اسلایدر از Saturation بهتر است زیرا تغییرات کوچک و دقیق‌تری را اعمال می‌کند. این اسلایدر رنگ‌های کمتر اشباع را بدون نیاز به اغراق در رنگ‌های دیگر، تغییر می‌دهد.

تفاوت بین Vibrance و Saturation در این است که saturation بر شدت رنگ‌ها تأثیر می‌گذارد. برای مثال قرمز، قرمزتر یا سبز سبزتر می‌شود. درحالی‌که Vibrance در ابتدا اشباع رنگ‌های مات را افزایش می‌دهد و سپس به بقیه می‌پردازد. افزایش بیش از حد saturation باعث می‌شود تصویر نهایی ظاهر ناخوشایندی پیدا کند. همچنین رنگ‌های کمتر اشباع را بدون اشباع بیش از حد دیگر رنگ‌ها تغییر می‌دهد.

پس از اعمال تنظیمات Clarity، Vibrance و Saturation

Tone Curve اغلب برای کاربران تازه‌کار چالش‌برانگیز است اما یکی از قدرتمند‌ترین ابزارهای لایت‌روم به شمار می‌رود. پرداختن دقیق به این ابزار فراتر از محدوده‌ی این مقاله است اما نگاهی به برخی موارد مهم آن می‌پردازیم. Tone Curve گرافی است که نقشه‌ی سایه‌روشن‌های تصویر را ارائه می‌کند. محور پایین Tone Curve با Shadows در منتهی الیه سمت چپ آغاز می‌شود و با Highlights در منتهی الیه سمت راست ادامه می‌یابد. تن‌های میانی از تیره به روشن حرکت می‌کنند. هرچقدر پایین‌تر بروید تن‌ها تیره‌تر و هرچقدر بالاتر بروید روشن‌تر می‌شوند.

تن‌های میانی را در تصویر ارزیابی کنید. آیا زیاد از حد روشن هستند؟ در غیر این صورت روی وسط tone curve کلیک کنید و آن را به‌سمت بالا ببرید. اگر تن‌ها بیش از اندازه روشن هستند می‌توانید منحنی را کمی پایین بیاورید. همچنین می‌توانید روشنایی و تیرگی تن‌ها را با تنظیم Point Curve یا براساس Region Curve تنظیم کنید. Region دارای اسلایدرهایی برای هر بخش از طیف سایه روشن است. با درگ هر اسلایدر، منحنی و تصویر هردو تغییر می‌کنند. برای اعمال تنظیمات با Point Curve روی محدوده‌ی دلخواه کلیک کنید. با درگ نقطه به بالا تن روشن‌تر می‌شود و با درگ به‌سمت پایین تیره‌تر خواهد شد.

پس از اعمال Curves

همچنین مشاهده‌ می‌کنید یک گزینه‌ی RGB در بخش سمت راست پایین منحنی نقطه وجود دارد. با این گزینه می‌توانید به صورت مستقل کانال‌های Red، Green و Blue را ویرایش کنید. همچنین تنظیمات مشخصی برای روشنایی و تیرگی اعمال می‌شوند اما هرکدام رنگی جداگانه دارند. برای انتخاب مستقیم تن‌ها ابزار خوبی به نام Targeted Adjustment وجود دارد. این ابزار در بخش بالا سمت چپ Tone Curve قرار دارد.

روی آن کلیک کنید و اشاره‌گر را روی تصویر حرکت دهید. این ابزار تن‌های زیر اشاره‌گر را نشان می‌دهد. اگر روی آن کلیک کنید و به‌سمت بالا یا پایین بکشید بر تن‌های زیر اشاره‌گر تأثیر می‌گذارید. برای مثال اگر به صورت عمودی روی نواحی روشن درگ کنید کل هایلایت‌ها تغییر می‌کنند. اگر در کار با Tone Curve تازه‌کار هستید می‌توانید با اسلایدرهای Region کار کنید و تأثیر آن بر منحنی را بررسی کنید. صرف‌نظر از روشی که به کار می‌برید، حتماً هیستوگرام را چک کنید تا مطمئن شوید جزئیات را از دست نمی‌دهید.

در تب Hue می‌توانید میزان گرمی یا سردی رنگ‌های دلخواه در تصویر را انتخاب کنید. برای مثال برای اضافه‌کردن گرما به سبزها می‌توانید اسلایدرهای Green و Yellow را کمی تغییر دهید. با اینکه اسلایدر Saturation در پنل basics رنگ کل تصویر را تنظیم می‌کند، اسلایدرهای saturation در اینجا هر رنگ را به صورت مستقل تنظیم می‌کنند. اگر به‌دنبال رنگی اشباع‌تر هستید این اسلایدر بر اشباع همان رنگ تأثیر می‌گذارد. در تصویر پای سیب، رنگ آبی کاهش یافته است درنتیجه اسلایدر به‌سمت چپ حرکت کرده است. این رنگ باعث تولید آبی هماهنگ با نارنجی می‌شود. در نهایت اسلایدرهای Luminance بری درخشندگی یا روشنایی رنگ تأثیر می‌گذارند.

تصویر پس از پیاده‌سازی تنظیمات hsl

معمولاً هنگام عکاسی با نور مصنوعی نویز زیادی تولید نمی‌شود اما هنگام کار با نور طبیعی به‌ویژه در ایزوی بالاتر نویز در تصویر ظاهر می‌شود. کار با اسلایدر نویز در لایت‌روم باعث کاهش اثر نویز شده و ظاهر مسطح‌تری به تصویر می‌دهد؛ اما مراقب باشید اسلایدر را بیش از اندازه به‌سمت بالا حرکت ندهید زیرا می‌تواند منجر به ایجاد ظاهری پلاستیکی شود. برای تصویر پای سیب نویز روی +۲۰ قرار داده شده است.

اگر به‌دنبال ظاهری تیره‌تر هستید می‌توانید از تنظیمات Post crop Vignette استفاده کنید. با تاریک‌کردن گوشه‌های قاب چشم مخاطب را به‌سمت مرکز تصویر و سوژه‌ی خود هدایت می‌کنید. برای تاریک‌کردن تصویر اسلایدر را به‌سمت چپ حرکت دهید. اسلایدر میانی میزان لبه‌های تاریک به‌سمت مرکز عکس را کنترل می‌کند. Feather میزان سختی حاشیه‌های تیره (وینیت) را کنترل می‌کند. افکت نرم‌تر وینیت معمولاً ظاهر جذاب‌تری دارد.

پس از تنظیمات post crop vignetting

Sharpening می‌تواند آخرین مرحله‌ی ویرایش تصویر باشد. این قابلیت باعث اضافه‌شدن کنتراست بین پیکسل‌ها و لبه‌ها می‌شود و ظاهری پالایش‌شده را به تصویر می‌بخشد. Sharpening همچنین بر کل تصویر اعمال نمی‌شود. در عکاسی غذا تمرکز روی غذا است.

برای این کار باید تصویر را به گونه‌ای ماسک کنید که تنظیمات صرفاً روی نواحی دلخواه اعمال شوند. این کار را می‌توانید با نگه داشتن کلید Alt و در عین حال کلیک روی Masking در پنل Sharpening انجام دهید. سپس اسلایدر را به‌سمت راست حرکت دهید هر چقدر بیشتر به‌سمت راست بروید وضوح تصویر افزایش می‌یابد.

سمت چپ : قبل از ویرایش، سمت راست: پس از ویرایش

هر عکاسی حرفه‌ای غذا نیاز به وب‌سایتی برای ارائه‌ی آثار خود دارد. وب‌سایت پورتفولیو یکی از مهم‌ترین ابزار برای بهبود کار و بازاریابی شغلی است. سعی کنید در پورتفولیوی خود مجموعه‌ی پیوسته‌ای از تصاویر با یک سبک تمیز را کنارهم قرار دهید تا مشتریان بالقوه بدانند چه انتظاری از شما داشته باشند.

تصاویر غذا به شکل چشمگیری بر بازاریابی این صنعت تأثیر دارند. عکاسی از غذا کمی با دیگر ژانرهای عکاسی متفاوت است و نیاز به مقدمات و آماده‌سازی زیادی مثل نورپردازی مناسب، آماده‌سازی مواد غذایی تازه و همچنین ترکیب‌بندی‌های جذاب دارد. صرف‌نظر از اینکه در نور طبیعی یا مصنوعی عکاسی می‌کنید همیشه باید از‌ تازه‌بودن مواد غذایی مطمئن شوید همچنین می‌توانید با نکات و ترفندهایی ظاهر غذاها را بهبود دهید. در نهایت عکاس غذا باید پورتفولیوی منسجم و مفیدی را برای ارائه‌ی تصاویر خود ایجاد کند تا مشتری بتواند براساس آن انتظارات خود را مطرح کند.