آشنایی با ۵۰ سبک و ژانر عکاسی؛ نکاتی که باید بدانید

تعداد زیادی ژانر عکاسی وجود دارد که براساس معیارهایی مثل سوژه، تجهیزات و تکنیک‌های شخصی با یکدیگر تفاوت دارند. برخی عکاس‌ها ترجیح می‌دهند با دنبال کردن انواع ژانرهای عکاسی به صورت هم‌زمان مهارت‌‌ها و پورتفولیوی خود را توسعه دهند درحالی‌که برخی دیگر ترجیح می‌دهند روی سبکی شخصی متمرکز شوند. در این مقاله به معرفی پنجاه نوع مختلف از عکاسی پرداخته و توصیف مختصری از هرکدام را ارائه می‌دهیم. شاید بتوانید ژانر مورد علاقه‌ی خود را از بین این انواع پیدا کنید.

سوژه‌های عکاسی منظره (Landscape Photography) شامل فضاهای خارجی مثل درخت‌ها، بیابان‌ها، ساحل‌ها، سلسله‌ کوه‌ها، دریاچه‌ها، رودخانه‌ها و دیگر ابعاد دنیای طبیعی هستند. فرم‌های زمین، آب‌و‌هوا، تغییر فصل‌ها و نور محیطی همه از ابعاد مختلف این سبک عکاسی هستند. عکاسی از حیات وحش اغلب اوقات با این ژانر دارای همپوشانی است.

گاهی عکاسی از شاخصه‌های ساخت دست انسان یا تغییرات چشم‌انداز (مثل مزارع، چمن‌زارها و باغ‌ها) هم سوژه‌ی عکاس‌های منظره می‌شوند اما بسیاری از آن‌ها چشم‌اندازهای بکر را ترجیح می‌دهند که دست انسان از آن‌ها دور مانده است. بازی با تنظیمات دوربین ازجمله عمق میدان، سرعت شاتر و گشودگی دیافراگم و استفاده از لنزهای مختلف می‌تواند به ایجاد جلوه‌های مختلف در چشم‌اندازهای منظره کمک کند. در بحث پایدارسازی تصویر سه‌پایه هم مفید است و قابلیت پاناروما هم کاربرد زیادی در این ژانر دارد.

تجهیزاتی مثل سه‌پایه و کنترل‌گرهای شاتر و لنزهای ماکرو، واید یا تله‌فوتو در عکاسی حیات وحش (Wildlife Photography) کاربرد دارند. گاهی اوقات دام‌های دوربینی در محیط برای مدتی تعبیه می‌شوند تا عکس‌ها به گونه‌ای ثبت شوند که حیوانات متوجه دوربین نشوند و حالت‌های طبیعی خود را حفظ کنند. این عکس‌ها اغلب در مطبوعات و رسانه‌هایی مثل نشنال جئوگرافیک به کار می‌روند. در این ژانر، صبر نقش مهمی را ایفا می‌کند.

عکاسی از چشم‌انداز دریایی (Seascape photography) که عکاسی اقیانوسی هم نامیده می‌شود یکی از زیرمجموعه‌های عکاسی منظره متمرکز بر ثبت دریا و اقیانوس است. گاهی اوقات سوژه‌های دیگری مثل مردم در آب یا قایق‌ها در این سبک ثبت می‌شوند. جزیره‌ها، صخره‌ها و دیگر شاخصه‌های زمین‌شناختی هم می‌توانند سوژه‌های عکاسی اقیانوسی باشند. عکاسی از ساحل هم یکی از انواع محبوب عکاسی اقیانوسی است.

ثبت امواج دریا و انعکاس‌های آب یکی از انواع محبوب این ژانر است. تکنیک‌های لانگ اکسپوژر و ثبت پرتوهای آفتاب در عکاسی اقیانوسی کاربرد زیادی دارند. ساعت طلایی و ساعت آبی زمان‌های ایده‌آلی برای عکاسی از چشم‌اندازهای دریایی هستند زیرا انعکاس نور خورشید از آب در این ساعت‌ها کمتر است. سه‌پایه، فیلتر و دیگر تجهیزات برای خشک و ایمن نگه داشتن دوربین برای عکاسی از دریا ضروری هستند.

عکاسی از زیر آب (Underwater Photography) معمولا هنگام شنا یا غواصی یا با استفاده از دوربین متصل به وسیله‌ی خودکار زیردریایی انجام می‌شود. سوژه‌های این سبک شامل حیات دریایی، محیط زیرآبی از جمله کشتی‌های خرابه، ساختارهای زمین‌شناسی مثل سیستم‌های غار و دیگر چشم‌اندازهای دریایی هستند. اخیرا عکاسی زیرآب برای مستندسازی بدنه‌های آبی و اکوسیستم آن‌ها و تأثیر تغییرات اقلیمی و آلودگی کاربرد زیادی پیدا کرده است.

تجهیزات یکی از پیش‌نیازهای مهم این ژانر است زیرا دوربین‌ها معمولا ضد‌آب نیستند. حتی اگر ضد‌آب هم باشند تا عمق مشخصی می‌توان از آن‌ها استفاده کرد. دوربین‌های گوپرو (GoPro) یا گوشی‌های هوشمند گاهی برای عکاسی زیرآب به کار می‌روند؛ اما تجهیزات پیشرفته و گران‌قیمت دیگری هم برای استفاده از دوربین‌های حرفه‌ای زیر آب وجود دارند.

برای عکاسی زیر آب باید لنز را به درستی تنظیم کرد زیرا آب زاویه‌ی دید لنز را حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد کاهش می‌دهد. شفافیت‌ آب، وجود امواج یا حباب‌ها، جریان‌ها، حیات خطرناک دریایی و نزدیکی به بستر دریا همه بر عکس‌ها تأثیر می‌گذارند. زمان روز و موقعیت خورشید هم نقش مهمی در ثبت عکس‌های زیرآبی ایفا می‌کنند. درنتیجه، این ژانر به دلیل هزینه‌های اضافه برای تجهیزات و نگرانی‌های امنیتی محیط عکاسی یکی از چالش‌برانگیز‌ترین ژانرهای عکاسی است.

عکاسی پهپادی (Drone Photography) که عکاسی هوایی هم نامیده می‌شود به ثبت چشم‌اندازها از زاویه‌ی هوایی اختصاص دارد. برای این سبک نیاز به هلیکوپتر، هواپیما یا پهپاد است. به دلیل ماهیت چالش‌برانگیز این عکاسی، بسیاری از عکاس‌ها استفاده از پهپاد را به هواپیما ترجیح می‌دهند. از طرفی اجاره‌ی هلیکوپتر می‌تواند بسیار پرهزینه باشد.

عکاس‌ها با استفاده از پهپاد می‌توانند از راه دور یا به صورت خودکار تصاویر خود را ثبت کنند. بااین‌حال،، بسیاری از کشورها قوانین سخت‌گیرانه‌ای را برای محل پرواز پهپادها دارند و هنگام عکاسی باید این نکته را به خاطر داشته باشید. علاوه بر فروش تصاویر هوایی هنر و کاربرد تجاری، از این سبک عکاسی می‌توان در نقشه‌برداری، بررسی خطوط نیرو و دیگر اهداف تجسس استفاده کرد.

همتای شهری عکاسی لندسکیپ یا منظره، عکاسی سیتی اسکیپ یا چشم‌انداز شهری (Cityscape Photography) است که به ثبت تصاویر آسمان‌خراش‌های شهری یا کلان‌شهرها اختصاص دارد. این تصاویر را می‌توان در طول روز یا شب ثبت کرد. عکس‌های چشم‌انداز شهری معمولا به ثبت چشم‌انداز وسیعی از شهرها اختصاص دارند. همچنین برای ثبت این تصاویر نیاز به لنزهای واید است اما لنزهای تله‌فوتو هم برای بخش‌های کوچک‌تر شهرها مناسب هستند. در این سبک عکاسی استفاده از سه‌پایه برای پیشگیری از لرزش دوربین و تار شدن عکس توصیه می‌شود.

چشم‌اندازهای شهری ژانر بسیار انعطاف‌پذیری از عکاسی هستند که می‌توان در هر زمان و هر موقعیتی به ثبت آن‌ها پرداخت. ارتفاعات بالا مثل پشت بام‌ها یا طبقات بالاتر نواحی کمتر شلوغ مثل تفرج‌گاه‌های شهری می‌توانند گزینه‌های خوبی برای ثبت چشم‌اندازهای شهری در ساعت طلایی و ساعت آبی باشند.

عکاسی در ساعت طلایی (Golden Hour Photography)، بین عکاس‌های حرفه‌ای و آماتور محبوبیت زیادی دارد. ساعت طلایی به دقایقی پیش از غروب آفتاب یا دقایقی پس از طلوع آفتاب گفته می‌شود. در این ساعت خورشید در پائین‌ترین نقطه‌ی آسمان قرار دارد و سایه‌روشن‌هایی طلایی و گرم را ایجاد می‌کند. عکاسی ساعت طلایی هایلایت‌های قوی و سایه‌هایی تیره را ایجاد می‌کند. عکاس‌های منظره اغلب اوقات عکاسی در این ساعت را به دلیل شرایط منحصر‌به فرد رنگ و نور ترجیح می‌دهند. به‌همین‌دلیل، به ساعت طلایی، ساعت جادویی هم گفته می‌شود.

عکاسی در ساعت آبی درست نقطه‌ی مقابل ساعت طلایی قرار دارد. ساعت آبی به دقایقی پس از غروب آفتاب یا دقایقی پیش از طلوع آفتاب گفته می‌شود در این ساعت نور خورشید به صورت برابر توزیع شده و رنگ‌هایی سرد و متمایل به آبی را در آسمان ایجاد می‌کند. این ساعت برای عکاس‌های چشم‌انداز شهری محبوبیت بالایی دارد زیرا باعث ایجاد رنگ‌های تیره‌تر و تأکید بر آسمان می‌شود.

عکاسی از سوژه‌های نجومی مثل ستاره‌ها، سیاره‌ها و شهاب‌سنگ‌ها، رویداهای نجومی مثل خسوف و کسوف و دیگر پدیده‌های آسمان شب در دسته‌ی عکاسی نجومی (astrophotogrphy) قرار می‌گیرند. عکاسی نجومی پژوهش‌های پیشرفته‌ی نجومی را متحول کرد چراکه اکسپوژرهای طولانی‌مدت امکان ثبت تصاویر از ستاره‌ها و سحابی‌ها را می‌دهند که معمولا با چشم انسان به‌راحتی قابل دیدن نیستند. علاوه بر این تلسکوپ‌های نوری به گونه‌ای طراحی شده‌اند که نور را با استفاده از صفحات عکاسی ثبت کنند و مانند دوربین‌های غول‌آسا عمل کنند.

عکاس‌ها می‌توانند از هر دو نوع دوربین‌های فیلم و دیجیتال با قابلیت‌های لانگ اکسپوژر برای ثبت تصاویر نجومی استفاده کنند. به‌طور کلی تجهیزات و تکنیک‌های خاصی برای عکاسی نجومی لازم است. به دلیل شرایط و نیازهای منحصر‌به‌فرد و سخت‌افزار ویژه‌، عکاسی نجومی یکی از بخش‌های فرعی نجوم آماتوری به شمار می‌رود. بااین‌حال،، عکاس‌های علاقه‌مند به آسمان شب هم می‌توانند با تهیه‌ی تجهیزات مناسب و تنظیمات صحیح دوربین و یادگیری چند تکنیک خاص به عکاسی نجومی بپردازند. سه‌پایه، تلسکوپ، دوربین‌های لنز واید ثابت، حسگرهای پردازش تصویر و ابزارهای ویرایش نهایی تنها چند نمونه از تجهیزات مورد نیاز برای ثبت عکس‌های نجومی باکیفیت هستند.

عکاسی از راه شیری (Milky Way Photography)، مشابه عکاسی نجومی متمرکز بر عکس‌برداری از راه شیری در آسمان شب است. به چالش کشیدن شرایط نور کم در این سبک عکاسی به این معنی است که عکاسی برای تنظیم لنز دوربین واید و جمع‌آوری نور در یک نوردهی واحد نیاز به کمی تجربه دارد. از سه پایه می‌توان همراه با تکنیک لانگ اکسپوژر برای ثابت نگه داشتن عکس استفاده کرد. از شاترهای ریموت هم می‌توان برای خلق چنین عکس‌هایی استفاده کرد. برای این سبک نیاز به کمی پژوهش در شرایط آب و هوایی و همچنین محاسبه‌ی زمان و موقعیت مکانی مناسب برای عکاسی داریم تا مطمئن شویم عکاسی از راه شیری با موفقیت انجام می‌شود.

در عکاسی معماری (Architectural Photography) سوژه‌ها معمولا از میان فضاهای داخلی یا خارجی ساختمان‌ها انتخاب می‌شوند. این عکس‌ها باید حسی دقیق و بازنمایانه از ساختمان را منتقل کنند به‌طوری‌که از نظر زیباشناسی برای چشم خوشایند باشند. عکس‌های فضای خارجی معمولا در طول روز همراه با شاخصه‌های چشم‌انداز ثبت می‌شوند. عکس‌های این ژانر را همچنین می‌توان هنگام شب با استفاده از نورهای محیطی خیابانی یا نور ماه ثبت کرد.

عکس‌های فضای داخلی می‌توانند به‌عنوان مکملی برای عکس‌های فضای باز عمل کنند و سبک معماری را نشان دهند یا اینکه می‌توانند به صورت مستقل فضای داخلی را نشان دهند. کنترل پرسپکتیو یکی از جنبه‌های کلیدی عکاسی معماری است. قدیمی‌ترین عکس معماری جهان در سال ۱۸۲۶ یا ۱۸۲۷ ثبت شد. ازآنجاکه گرایش‌های معماری به سمت ساختمان‌های متنوع در سراسر جهان سوق پیدا کرده‌ است، عکاس‌ها می‌توانند تلاش خود را متمرکز بر انواع سبک‌های معماری مثل معماری معاصر، معماری تودور، پست مدرن، گوتیک، ویکتوریایی، کلاسیک و بسیاری از انواع دیگر کنند.

عکس‌هایی که در فضای داخلی ثبت می‌شوند در دسته‌ی عکاسی فضای داخلی (Indoor Photography) قرار می‌گیرند. در این ژانر عکاس‌ از تکنیک‌های ویژه‌ و گاهی عکاسی مینیمال با فلش برای ثبت صحنه‌ها استفاده می‌کند. ایزو، فوکوس و ترکیب‌بندی از ابعاد مهم عکاسی از فضای داخلی هستند.

عکاسی از فضای داخلی یکی از زیرمجموعه‌های عکاسی از اشیای بیجان است که به خلق چشم‌اندازهای داخل خانه، محیط کار و دیگر سازه‌های سرپوشیده و ساختمانی اختصاص دارد. نورپردازی یکی از چالشی‌ترین ابعاد این ژانر عکاسی است زیرا پنجره‌ها، نورهای داخلی و منابع نوری اضافه باعث افزایش پیچیدگی عکاسی می‌شوند. از طرفی این نورها در طول روز تغییر می‌کنند.

عکاسی از املاک (Real Estate Photography) اغلب اوقات با اهداف تجاری مثل فروش خانه یا محیط کار انجام می‌شود. کار با تکنیک‌های نورپردازی، تنظیمات دوربین و تجهیزات یکی از معیارهای مهم عکاسان املاک است زیرا اغلب اوقات نور داخلی برای ثبت‌ عکس‌های خوب مناسب نیست. در صورتی که هدف از عکاسی فروش ملک باشد، انتقال حس گرما و آرامش اهمیت زیادی دارد. تنظیم صحنه و فضاها و تمیز بودن اتاق‌ها از پیش‌نیازهای مهم ثبت عکس باکیفیت از املاک هستند. برای فضاهای تجاری مثل دفاتر و مغازه‌ها، می‌توان از اصول مشابهی استفاده کرد. بااین‌حال، هدف استفاده از فضا را باید هنگام عکاسی درنظر گرفت.

عکس‌های کسب‌و‌کار (Business Photography) متمرکز بر دنیای کسب‌و‌کار هستند و معمولا به رشد و توسعه‌ی یک کسب‌وکار برای اهداف بازاریابی و ارتقاء اشاره دارند. شرکت‌ها با ثبت تصاویر مدیران و خدمات، اطلاعاتی را درباره‌ی کسب‌وکارشان روایت می‌کنند. عکاسی پرتره، عکاسی از محصول، عکاسی سبک زندگی، عکاسی کاندید (عکس از ورکشاپ‌ها یا نشست‌ها) و گاهی حتی عکاسی معماری هم براساس نوع صنعت و کسب‌وکار در این دسته قرار می‌گیرند. از تصاویر کسب‌وکار می‌توان برای بازاریابی در وب‌سایت، بروشور و دیگر رسانه‌های یک سازمان استفاده کرد.

عکاسی تجاری (Commercial Photography) به سبکی از عکاسی با هدف تجاری برای فروش یا ارتقای یک محصول یا خدمت گفته می‌شود. عکاس‌ها معمولا برای ثبت تصاویر محصول استخدام می‌شوند که در بروشورها، منوها و شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شوند. عکاسی از غذا، عکاسی مد و عکاسی از محصول گاهی در دسته‌ی عکاسی تجاری قرار می‌گیرند. هدشات‌ها بخش محبوب دیگری از پازل این ژانر هستند.

عکاسی از محصول (Product Photography) که زیرمجموعه‌ی عکاسی تجاری است، متمرکز بر ثبت سوژه‌ها برای اهداف تبلیغاتی است. کاتالوگ‌ها، بروشورها و وب‌سایت‌ها همه از عکاسی محصول برای نمایش کالاهای خود استفاده می‌کنند. با توسعه و رشد تجارت الکترونیکی به‌عنوان یک پلتفرم، افراد بیشتری برای فروش کالاهای خود به اینترنت روی می‌آورند. حتی در آینده ممکن است دنیای مد دیگر نیازی به مدل‌های انسانی نداشته باشد. برای فروش محصول باید از آن روی پس‌زمینه‌ی سفید عکاسی کرد اما برای اهداف تبلیغاتی می‌توان از ترکیب‌بندهای متنوعی استفاده کرد.

عکاسی غذا (Food Photography)، نوع دیگری از عکاسی است که با عکاسی تجاری، مطبوعاتی و عکاسی از طبیعت بیجان هم همپوشانی دارد. در این ژانر، غذا سوژه‌ی اصلی است. عکس‌های غذا در تبلیغات مجله‌ها یا بلاگ‌ها و همچنین برای بسته‌بندی‌ها یا منوها و کتاب‌های آشپزی به کار می‌روند. دست‌اندرکاران عکاسی از غذا عبارت‌اند از: کارگردان هنری و استایلیست غذا. این روزها عکس‌ها از نمای بالا یا ۴۵ درجه به محبوبیت زیادی رسیده‌اند. در این عکس‌ها از افکت‌هایی مثل فوکوس گزینشی، چرخاندن بشقاب‌ها یا کلوز‌آپهای اغراق‌آمیز برای نمایش مواد اولیه یا غذا استفاده می‌شود.

عکاسی ماکرو (Macro Photography)، به ثبت تصاویر کلوزآپ یا نمای نزدیک از اشیای بسیار کوچک گفته می‌شود. حشرات و گیاهان یا گل‌ها از سوژه‌های محبوب این ژانر هستند. دیگر عکس‌های ماکرو می‌توانند شامل عکس‌های کلوزاپ غذا، قطره‌های آب، کالاهای روزمره مثل پارچه یا پر، اسباب‌بازی، چشم، جواهرات و دیگر بافت‌ها و الگوهای انتزاعی باشند.

عکاسی ماکرو به لنزهای تخصصی برای ثبت نسبت موردنظر سوژه نیاز دارد. این لنزها عمق‌میدان و نورپردازی متناسب با عکس را تنظیم می‌کنند. از اکستنشن تیوب هم می‌توان برای ثبت تصاویر کلوزاپ استفاده کرد. در فتومیکروفتوگرافی از میکروسکوپ دیجیتالی برای ثبت عکس‌ها استفاده می‌شود در این سبک نسبت بازنمایی تصویر بیشتر از ۱۰: ۱ است.

عکاسی پرتره (Portrait Photography) به ثبت پرتره‌ی شخص یا گروهی از اشخاص گفته می‌شود. پرتره یکی از ژانرهای چالش‌برانگیز عکاسی است زیرا نیاز به پیش‌نیازهایی مثل نور، پس‌زمینه و ژست مناسب برای انتقال کاراکتر سوژه در یک عکس دارد. سلف‌پرتره‌ها و سیلوئت‌ها و همچنین تصاویر هد‌شات همه در این ژانر دسته‌بندی می‌شوند.

نورپردازی هم نقش ویژه‌ای را در تنظیم پرتره ایفا می‌کند. گزینه‌های نورپردازی مختلفی برای ژانر پرتره وجود دارند. در این ژانر لنزهای سریع تله فوتو در اولویت قرار دارند که می‌توانند با کنترل عمق میدان سوژه را از زمینه جدا کنند. خارج از استودیو هم می‌توان با این لنزها به افکت بوکه یا محو کردن پس‌زمینه رسید.

یکی از قدیمی‌ترین انواع عکاسی که از اواسط سده‌ی ۱۸۰۰ میلادی ظهور پیدا کرد، عکاسی فشن یا عکاسی مد (Fashion Photography) است. عکاسی فشن به ثبت مدل‌ها با اهداف مطبوعاتی یا تبلیغاتی گفته می‌شود. عکس‌های فشن معمولا در استودیو یا در فضای باز با چشم‌اندازهای مکمل لباس و جذاب یا در کت‌واک‌های زنده‌ی فشن شوها ثبت می‌شوند.

عکاسی فشن به تجهیزات و نورپردازی خوب نیاز دارد. همچنین استایلیست‌های میک‌آپ و لباس هم در این شغل مشارکت دارند و مدل‌ها را به گونه‌ای‌ آماده می‌کنند که لباس‌ها و اقلام جانبی را به خوبی نشان دهند. عکاسی فشن از فشن‌های درجه یک که متمرکز بر آخرین ترندها و استایل‌های طراحان شناخته شده هستند تا صرفاً عکاسی از مدل‌ها برای یک فروشگاه معمولی متغیر است.

اغلب عکس‌ها معمولا با ژست‌ و آماده‌سازی سوژه ثبت می‌شوند؛ اما در عکاسی کاندید (Candid Photography) ژست حذف می‌شود و عکاسی از سوژه‌های در حال حرکت به صورت آنی و ناگهانی عکاسی می‌کند. عکاس باید در حالت طبیعی از سوژه‌ها عکاسی کند به‌طوری‌که نیازی به ژست گرفتن نباشد.

البته عکاسی کاندید لزوما به معنی عدم آگاهی سوژه‌ها از عکاسی نیست. بلکه رضایت و توافق سوژه بخش مهمی از استفاده از تصاویر است. بااین‌حال،، تصاویر کاندید باید به‌طور کلی حس‌ها، واکنش‌ها و حالت‌های چهره‌ی طبیعی افراد را منعکس کنند. عکاسی مخفیانه هم یکی از زیرمجموعه‌های عکاسی کاندید است. در این سبک عکاسی سوژه کاملاً از ثبت عکس ناآگاه است. به دلیل ماهیت جسورانه‌ی عکاسی کاندید بهتر است از دوربین‌ها و تجهیزات کوچک استفاده کنید که جلب توجه نکنند. عکاسی با فلش هم هنگام ثبت تصاویر کاندید رایج نیست زیرا فلش باعث جلب توجه شده و باعث می‌شود رفتار سوژه‌ها کمتر طبیعی جلوه کند.

هنر ثبت چشم‌انداز در مکانی عمومی به‌ویژه در خیابان، عکاسی خیابانی گفته می‌شود. بسیاری از عکس‌های خیابانی ماهیتی کاندید، بدون زمینه‌سازی اولیه و آنی دارند. براساس کشوری که زندگی می‌کنید، قوانین متعددی را باید درباره‌ی عکاسی خیابانی (Street Photography) در نظر داشته باشید. آگاهی از قوانین کشورتان، بخش مهمی از عکاسی خیابانی است.

عکاسی شهری ژانر دیگری است که رابطه‌ی نزدیکی با عکاسی خیابانی دارد و به ثبت چشم‌اندازهای خیابانی در بافت‌های شهری اختصاص دارد. عکاسی پرتره و معماری گاهی در میان این عکس‌ها دیده می‌شوند. در عکاسی خیابانی همیشه لازم نیست از سوژه‌های انسانی استفاده کنید. ثبت محیط‌های فاقد سوژه‌ی انسانی را هم می‌توان نوعی عکاسی خیابانی در نظر گرفت. عکاسی خیابانی همچنین دارای شباهت‌هایی به عکاسی مستند است با این تفاوت که با هدف خاصی انجام نمی‌شود.

ثبت عکس‌های خانوادگی در حالت دارای ژست یا کاندید در گروه عکاسی خانوادگی (Family Photography) دسته‌بندی می‌شود. این نوع عکس‌ها اغلب با اهداف شخصی ثبت می‌شوند و روابط بین والدین، کودکان، خواهر و برادرها و گاهی خانواده‌‌ی بزرگ را نشان می‌دهند. همچنین گردهمایی‌های خانوادگی، جشن‌های عروسی و دیگر موقعیت‌های خانوادگی فرصت‌های خوبی برای تمرین این سبک عکاسی هستند. عکاسی از نوزاد و رویدادهایی مثل کیک خوردن نوزاد در این ژانر قرار می‌گیرند.

در صورت استفاده‌ی تجاری، عکس‌های خانوادگی باید حسی واقعی و قابل اعتماد را منتقل کنند. این عکس‌ها هم مشابه عکاسی کاندید می‌توانند ارتباط‌ها و لحظات ثبت شده بین اعضای خانواده را نشان دهند و همچنین با زمینه‌سازی قبلی انجام شوند. بهتر است برای عکس‌های تجاری از خانواده‌های واقعی استفاده شود که افراد بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و حسی صمیمانه را منتقل کنند در غیر این صورت ممکن است با عکس‌هایی روبه‌رو شوید که سوژه‌هایشان به وضوح تظاهر می‌کنند.

عکاسی از نوزاد (Newborn Photography) که رابطه‌ی بسیار نزدیکی با عکاسی خانوادگی دارد به صورت خاص متمرکز بر ثبت عکس‌های نوزادان است. این نوع عکاسی می‌تواند شامل سوژه‌هایی مثل والدین یا ثبت عکس از کودک به تنهایی در زمینه‌ای بانمک باشد.

بسیاری از عکاس‌های نوزاد دارای فضای استودیویی ویژه برای امنیت و سلامت کودک هستند. از نوزادها می‌توان هنگام خواب یا بیداری عکاسی گرد. آن گدز (Anne Geddes) یکی از عکاس‌های شناخته‌شده‌ی این ژانر است که در سراسر جهان به خاطر عکس‌های نمادینش از نوزادها معروف است.

عکاسی جشن عروسی (Wedding Photography) می‌تواند شامل عکس‌های عقد، عکس‌های پیش از ازدواج و عکس‌هایی که در طول مراسم یا در حین آماده‌سازی انجام می‌شوند و همچنین ماه عسل باشد. عکاسی جشن عروسی یکی از زیرمجموعه‌ّ‌های بزرگ عکاسی تجاری است و عکاس‌های زیادی با این هدف آموزش می‌بینند.

دو روش اصلی برای عکاسی از جشن عروسی وجود دارد: عکاسی سنتی یا عکاسی خبری. رویکرد سنتی معمولا به عکس‌های دارای ژست گفته می‌شود که در آن عکاس به کنترل و هدایت مراسم می‌پردازد. عکاسی با رویکرد فتوژورنالیستی یا خبر حسی مطبوعاتی را منتقل می‌کند و با ژست‌های کاندید همراه است. سومین نوع عکاسی با رویکرد فشن است که در آن عکس‌ها حالتی نوآورانه و خلاقانه دارند. سنت‌ و فرهنگ نقش بزرگی در سبک و نوع عکس‌های عروسی ایفا می‌کنند.

عکاسی تعطیلات (Holiday Photography) می‌تواند شامل عکاسی پرتره، عکاسی چشم‌انداز، عکاسی غذا، عکاسی شب و ابعادی از عکاسی سبک زندگی شود. این سبک عکاسی همچنین برای ثبت خاطرات یا عکس‌های اشیای بیجان در مراسم کریسمس، سال نو، عید نوروز و دیگر تعطیلات دیگر هم به کار می‌رود. هنگام برنامه‌ریزی برای عکاسی از تعطیلات دارای مدل، انتقال حس صمیمیت اهمیت زیادی دارد.

عکاسی سبک زندگی (Life Style Photography) به ثبت مردم در موقعیت‌های زندگی واقعی، داستان‌گویی درباره‌ی زندگی آن‌ها به شیوه‌ای مستند و در عین حال هنری اختصاص دارد. اغلب اوقات چشم‌اندازها توسط عکاس هدایت می‌شوند اما عکس‌ها تا حد ممکن طبیعی ظاهر می‌شوند. گاهی اوقات عکاسی از سبک زندگی به صورت کاندید انجام می‌شود. عکاسی از سبک زندگی دارای همپوشانی با عکاسی مد، عکاسی مستند و عکاسی خانوادگی است زیرا به ثبت زندگی سوژه‌ها اختصاص دارد. از این عکس‌ها می‌توان به صورت شخصی یا برای اهداف تجاری یا مطبوعاتی و ترویج سبک زندگی استفاده کرد.

زیرمجموعه‌ای از عکاسی خانوادگی، عکاسی از حیوانات خانگی (Pet Photography) است که متمرکز بر دوستان چهارپا و دوپای انسان است. پرنده‌ها، گربه‌ها، سگ‌ها، اسب‌ها، خرگوش‌ها، همسترها و حتی ماهی‌ها را می‌توان در حالت پرتره ثبت کرد. براساس نوع حیوان خانگی تجهیزات ویژه‌ای لازم است. عکس‌های کاندید از حیوانات مختلفی که یکدیگر را در ساحل یا پارک دنبال می‌کنند ایده‌ی خوبی برای عکاسی است. همچنین می‌توان از ژست حیوانات در محیط خانه روی صندلی یا هنگام بازی با افراد دیگر و اسباب‌بازی‌ها عکاسی کرد. عکس‌های متحرک نیاز به تنظیمات ویژه‌ی دوربین و شاید لنز پرایم ویژه با فاصله‌ی کانونی ثابت و گشودگی دیافراگم عریض دارند.

مستندسازی یک مکان خاص به‌ویژه تأکید بر ابعاد فرهنگی، تاریخی، توریستی یا نمادین یک ناحیه‌ی مشخص، عکاسی سفر (Travel Photography) نامیده می‌شود. قدمت این ژانر به دهه‌ی ۱۸۵۰ باز می‌گردد و ژانر محبوب رسانه‌هایی مثل نشنال جئوگرافیک و Conde Nast Traveler است.

از عکس‌های سفر می‌توان برای اهداف تجاری و مطبوعاتی استفاده کرد و بر محیط و همچنین حسی که از مردم و فرهنگ منتقل می‌شود، تأکید کرد. این ژانر که بسیار گسترده است از عناصر عکاسی پرتره، منظره، عکاسی معماری، عکاسی خیابانی، عکاسی شب و ژانرهای دیگر استفاده می‌کند. عکاسی سیاه و سفید هم یکی از تکنیک‌های به کاررفته در این ژانر است.

تعریف عکاسی ماجراجویانه (Adventure Photography) واضح است. این نوع عکاسی به ثبت لحظات ماجراجویانه به‌ویژه در فضای باز اختصاص دارد. این سبک بیشتر شامل عکس‌های منظره، مسافران ماجراجو، شرایط عکاسی چالش‌برانگیز از موقعیت‌های صعب‌العبور و شرایط آب و هوایی دشوار است. برای این سبک عکاس باید به مناطق دورافتاده و دشوار برود که بسیار چالش‌برانگیز است. کوهنوردی، دوچرخه‌سواری، کوله گردی و کمپ از سوژه‌های این ژانر عکاسی هستند.

عکاسی مستند (Documentary Photography) که در گروه عکاسی خبری هم قرار می‌گیرد، به ثبت تصاویر زندگی واقعی به‌ویژه در زمینه‌ی رویدادهای تاریخی و روزمره اختصاص دارد. تفاوت بین عکاسی خبری و مستند این است که عکاسی مستند بیشتر به شرح وقایع یک رویداد، سوژه، محیط یا عنوان برای بازه‌ی بسط‌یافته‌ی زمانی اختصاص دارد و به روایت داستانی زمینه‌ای را اضافه می‌کند؛ اما عکاسی خبری با بازه‌های کوتاه‌تر مثل اخبار فوری سروکار دارد.

عکاسی سیاه و سفید و رسیدن به ظاهری مستقل از زمان، نوعی عکاسی مستند است که عکاس‌های هنری یا آماتور از آن استفاده می‌کنند. زیرمجموعه‌ی دیگر این سبک عکاسی را می‌توان در دنیای آکادمیک پیدا کرد. عکاسی گفتگو و عکاسی خیابانی هم گاهی در این ژانر قرار می‌گیرند گرچه خود ژانری مستقل دارند.

عکاسی مطبوعاتی (Editorial Photography) که معمولا در مجله‌ها و روزنامه‌ها کاربرد دارد شامل ابعاد مختلف عکاسی مد، عکاسی ورزشی و عکاسی رویداد است که معمولا ماهیتی کاندید دارند. به‌طور کلی این نوع تصاویر برای نمایش داستان یا روایتی خبری، مطبوعاتی یا آموزشی به کار می‌روند.

ازآنجاکه عکس‌های مطبوعاتی با هدف چاپ ثبت می‌شوند باید به گونه‌ای متناسب با متن، زمینه‌ی بصری دیگر برای خلق یک داستان یا پروژه ثبت شوند. عکس‌های مطبوعاتی برخلاف عکس‌های تبلیغاتی و تجاری برای چاپ در مقاله‌ها ثبت می‌شوند و درنتیجه، مدل مجوز مشخصی دارند. از عکس‌های مطبوعاتی نمی‌توان برای اهداف تجاری و فروش محصول استفاده کرد. همچنین افرادی که این نوع عکس‌ها را می‌خرند باید از شرایط خاصی پیروی کنند.

عکاسی رویداد (Event Photography)، به ثبت تصاویر از میهمان‌‌ها، فعالیت‌ها و محیط گردهمایی گفته می‌شود. جشن عروسی، جشن‌های سازمانی، جشن تولد‌ها، مراسم بزرگداشت و اهدای جوایز، مراسم ترحیم، کنفرانس‌ها، کنسرت‌های زنده و دیگر رویدادها در دسته‌ی عکاسی از رویداد قرار می‌گیرند.

از عکس‌های رویداد می‌توان به صورت شخصی یا برای ارتقای بازار، رویداد، سازمان یا شرکتی با اهداف تجاری استفاده کرد. این عکاسی که زیر گروه عکاسی کاندید قرار می‌گیرد گاهی هدف مستندسازی از شرکت‌کنندگان را دارد اما بخش زیادی از عکس‌های رویداد به ثبت تصاویر طبیعی اختصاص دارند.

عکاسی خبری (Photojournalism) یکی از شاخه‌های روزنامه‌نگاری است. از این سبک برای روایت داستانی جدید استفاده می‌شود. گرچه این سبک رابطه‌ی نزدیکی با دیگر انواع عکاسی مثل عکاسی مستند، عکاسی خیابانی یا عکاسی از اشیای بیجان یا عکاسی جنگی دارد، خود سبکی منحصر‌به فرد با استانداردهای ویژه است. در این سبک باید صادقانه و بی‌طرفانه کار کرد و به اصول روزنامه‌نگاری پایبند بود.

عکس‌های خبری اغلب اوقات در رسانه‌های خبری یا مجله‌ها به کار می‌روند. عکاس‌های خبری گزارشگر‌هایی هستند که تجهیزات عکاسی را با خود حمل کرده و باید برای ثبت روایت یا داستان خبری به صورت آنی تصمیم بگیرند. اغلب اوقات عکاس‌های خبری در شرایط سختی قرار می‌گیرند و ممکن است امنیت خود را به خطر بیندازند.

این ژانر ریشه در عکاسی جنگ دارد که در اواسط سده‌ی ۱۸۰۰ میلادی شروع شد. محبوبیت این ژانر در دهه‌ی ۱۹۷۰ میلادی با توقف چاپ برخی مجله‌های عکس کاهش یافت. اخیرا این نوع عکس‌ها در کنار عکاسی فاین آرت به گالری‌های هنری راه پیدا می‌کنند. عکاسی مستند اجتماعی هم نوعی عکاسی خبری و زیرمجموعه‌ی عکاسی مستند است که رویدادهای جهان را از دیدگاه اجتماعی یا محیطی ثبت می‌کند. عکاسی خبری اجتماعی متمرکز بر مشکلات اجتماعی از جمله ثبت زندگی جوامعی ‌آسیب‌پذیر است.

عکاسی جنگ (War Photography) که اغلب با عکاسی خبری و عکاسی مستند دارای همپوشانی است، به ثبت تصاویر نمادین از جنگ اختصاص دارد. عکس‌های جنگ در مطبوعات و برای افزایش آگاهی عمومی نسبت به مناطق جنگی به کار می‌روند. بخشی از اولین عکس‌های جنگ به جنگ کریمه از ۱۸۵۳ تا ۱۸۵۶ بازمی‌گردند که توسط راجر فنتون ثبت شدند. این عکس‌ها به دلیل فناوری محدود عکاسی آن زمان، معمولا عکس‌هایی ایستا هستند.

عکاسی جنگ مدرن در قرن بیستم شامل جنگ جهانی اول و دوم است که عکس‌های آن توسط سربازان و همچنین عکاس‌های خبری ثبت شدند. با پیشرفت فناوری و تولید انبوه تصاویر، عکس‌های زیادی از صحنه‌های فاجعه‌بار خلق شدند و به مرور ارزش و معناداری تاریخی این نوع عکاسی زیر سؤال رفت. بااین‌حال، امروزه هنوز هم نبردهای مسلحانه سوژه‌ی عکاسی می‌شوند. به دلیل ماهیت خطرناک این شغل، خبرنگاران و عکاس‌های جنگی آموزش‌های ایمنی خاصی را می‌گذرانند اما بازهم شغل پرخطری دارند.

عکاسی سیاه و سفید (B&W Photography) متمرکز بر ثبت تصویری بدون رنگ است. این نوع عکاسی را می‌توان ازطریق تنظیمات دوربین یا ویرایش رنگ پس از عکاسی انجام داد. تصاویر تک رنگ یا مونوکروم هم در دسته‌ی عکاسی سیاه و سفید قرار می‌گیرند.

در آغاز تاریخ عکاسی، تمام عکس‌ها به صورت سیاه و سفید یا با سایه‌های مختلف رنگ sepia ثبت می‌شدند. برخی از عکس‌های اولیه به صورت دستی رنگ‌آمیزی می‌شدند اما تجهیزات این کار بسیار گران‌قیمت بود. با پیشرفت فناوری در اواسط قرن بیستم، عکاسی رنگی رایج شد و توانست بر ژانر سیاه و سفید غالب شود. عکاسی سیاه و سفید که بیشتر به سوژه‌های کلاسیک و مستقل از زمان اشاره دارد این روزها یکی از ژانرهای عکاسی هنری به شمار می‌رود. فیلم‌های هنری هم گاهی از این ویژگی برای ایجاد حسی نوستالژیک استفاده می‌کنند.

عکاسی انتزاعی (Abstract Photography) گاهی با عنوان عکاسی مفهومی یا تجربی هم شناخته می‌شود. عکس‌های انتزاعی معمول از رنگ، نور، سایه، بافت، شکل یا فرم برای انتقال احساسات یا تأثیرگذاری استفاده می‌کنند و حالتی توصیفی از شیء یا منظره ارائه نمی‌کنند. سوژه‌ی این عکس‌ها معمولا برای مخاطب آشنا نیستند و بخشی خاص از یک سوژه یا چشم‌انداز را دربر می‌گیرند به‌طوری‌که جزئیات زمینه‌ای از عکس حذف می‌شود و عکس به شیوه‌ای خلاقانه فریم بندی می‌شود.

عکاسی مینیمال (Minimalist Photography) به ثبت چشم‌انداز با استفاده از عناصر محدود یا کمینه گفته می‌شود رنگ، خطوط، الگوها، شکل‌ها و بافت‌ها نقش مهمی در این نوع عکس‌ها ایفا می‌کنند. عکاسی مینیمالیست که از جنبش هنری مینیمالیسم در اواسط دهه‌ی ۱۹۵۰ سرچشمه می‌گیرد هنرمند را به‌سادگی تشویق می‌کند. در این عکس‌ها معمولا چشم‌اندازها یا صحنه‌ها هنگام طلوع آفتاب، صبح زود یا در تاریکی شب سوژه قرار می‌گیرند زیرا در این زمان‌ها خیابان‌ها زیاد شلوغ نیستند. بدین‌ترتیب، عکس‌ها حس تهی بودن یا خالی بودن، تمیزی، سادگی و استفاده از عناصر محدود را منتقل می‌کنند.

برخی انواع عکاسی حاصل ترکیب تصاویر مختلف برای رسیدن به تصویری ترکیبی هستند. عکاسی ترکیبی (Composite Photography) یا کامپوزیت، مستلزم ویرایش دو یا چند تصویر و ایجاد تصویری لایه‌دار است که ظاهری منسجم دارد. در دهه‌ی ۱۸۸۰ سال‌ها قبل از ظهور عکاسی دیجیتال و ویرایش عکس مدرن، پرتره‌های ترکیبی تولید می‌شدند. این پرتره‌ها با تکنیکی برای ثبت نوردهی‌های مختلف روی یک صفحه‌ی عکاسی خلق می‌شدند. این روزها، تصاویر مجزا با استفاده از لایه‌ها، ماسک‌ها و بلورها ترکیب می‌شوند.

در فرایند مونتاژ عکس، صحنه به بخش‌های کوچکی تقسیم شده و سپس ترکیب می‌شود. در این روش می‌توان آیتم‌های مختلف را در یک صحنه قرار داد و به تصاویر ترکیبی رسید. انباشته‌سازی فوکوس روش دیگری است که در آن از زاویه‌ها و نقاط فوکوس مختلف از یک صحنه عکاسی می‌شود و سپس تصاویر برای رسیدن به عمق میدان بالاتر با یکدیگر ترکیب می‌شوند. از این روش‌ها می‌توان برای خلق تصاویر منحصر‌به فرد، هنری و مطبوعاتی استفاده کرد. این تصاویر به دلیل پیچیدگی به زمان بیشتری برای تولید نیاز دارند.

عکاسی خلاقانه (Creative Photography) مجموعه‌ی وسیعی از مفاهیم و تکنیک‌ها را در بر می‌گیرد. این سبک مستلزم آزمایش و خلاقیت در ترکیب‌بندی و همچنین تجهیزات و تکنیک‌های مناسب است. گاهی عکاسی کامپوزیت دارای همپوشانی با این سبک است.

نمونه‌های دیگر عکاسی خلاقانه شامل عکاسی با لنز فیش‌آی یا عکاسی گوی کریستالی هستند که پرسپکتیو عکس را تغییر می‌دهند. عکاسی HDR (دارای داینامیک رنج بالا) و عکاسی پرسپکتیو واداشتی (forced prespective)، در این دسته قرار می‌گیرند. مفاهیمی مثل عکس‌های کیک خوردن از نوزادها و اطفال هم نوع دیگری از عکس‌های خلاقانه هستند.

تجربه‌ی کار با فیلترها، بافت‌ها و شفافیت و همچنین سرعت شاتر، اکسپوژرهای مختلف و موشن بلور می‌توانند به خلق پرسپکتیو جدید کمک کند. با استفاده از اشکال دیگر رسانه مثل نقاشی یا چاپ، رنگ‌‌آمیزی دستی یا بریدن و چسباندن تصاویر چاپی و ایجاد کولاژ می‌توان به تصویری نهایی رسید.

در عکاسی سورئال هم مشابه عکاسی انتزاعی، عکس نهایی همیشه قابل تشخیص نیست و عکاس را به ثبت چشم‌اندازهای منحصر‌به فرد تشویق می‌کند. قبل از ظهور ابزارهای ویرایش تصویر دیجیتالی، عکاس‌های سورئالیست (به‌عنوان بخشی از جنبش فرهنگی وسیع‌تر سورئالیست که در دهه‌ی ۱۹۲۰ آغاز شد) از ترفندهای اتاق تاریک و حقه‌های بصری برای خلق تصاویر رویاگونه استفاده می‌کردند. پرتره‌های زیرآب و عکاسی منظره‌ی زیرآب هم به دلیل محیط فراواقعی خود گاهی در گروه عکاسی سورئال دسته‌بندی می‌شوند. عکاسی منظره در شرایط صحیح ثبت می‌شود و امکان برداشت از ابعاد سورئالیسم را فراهم می‌کند.

عکاسی از غذا، عکاسی از مد و پرتره‌های مفهومی یا کلوزآپ‌ها گاهی با زیباشناسی سورئالیست ثبت می‌شوند. عکس‌ها معمولا پس از ثبت دستخوش ویرایش می‌شوند تا اثری فراواقعی یا وهم‌آور را ایجاد کنند. عکاسی معماری و همچنین عکاسی از اشیای بیجان فرصت‌های بیشتری را برای سوژه‌های سورئال فراهم می‌کنند. هدف نهایی این ژانر عکاسی خلق تصاویر تحت تأثیر علاقه و چشم‌انداز منحصر‌به فرد و محو کردن مرز بین زمینه‌های رویاگونه و واقعیت است.

عکاسی دبل اکسپوژر (Double Exposure Photography)، با ادغام دو عکس ایجاد می‌شود. در گذشته، این سبک عکاسی به دوربین‌ها و روش‌های خاص توسعه‌ی فیلم نیاز داشت. بااین‌حال،، دوربین‌های دیجیتال مدرن کنونی دارای تنظیماتی برای ثبت نوردهی‌های مختلف هستند. نرم‌افزارهای ویرایشی مثل فتوشاپ هم امکان رسیدن به این افکت را می‌دهند گرچه برخی ناب‌‌گرایان معتقدند استفاده از دبل اکسپوژر روی مدیومی غیر از فیلم‌های قدیمی درست نیست. همچنین اپلیکیشن‌هایی برای ایجاد این افکت مناسب گوشی هوشمند وجود دارند.

از تکنیک دبل اکسپوژر می‌توان برای نمایش تصاویر با کیفیتی سورئال و شبح‌وار استفاده کرد. همچنین می‌توان با سیلوئت‌ها تصاویری بیانگرانه و خلاقانه را خلق کرد. به‌طور کلی با دبل اکسپوژر می‌توان کارهای خلاقانه‌ی متعددی را انجام داد. از طرفی برای ثبت عکس دبل اکسپوژر باکیفیت باید برنامه‌ریزی درستی داشت. در ابتدا باید تصویری پایه ثبت شود سپس باید لایه‌ی بعدی را ثبت کنید و سپس دو تصویر برای خلق یک خروجی با یکدیگر ادغام شوند. پس‌زمینه‌ی تصویر پایه باید قبل از اضافه کردن لایه‌ها و ادغام‌ آن‌ها با یکدیگر حذف شود.

قدمت عکاسی فیلم (Film Photography) به اواخر سده‌ی ۱۸۰۰ میلادی باز می‌گردد. شرکت کداک در سال ۱۹۰۸ «فیلم ایمن» را معرفی کرد گرچه دیگر انواع فیلم از اوایل ۱۸۸۹ کاربرد داشتند اما این فیلم‌ها بیشتر از مواد قابل اشتعال و نیتروسلولزی ساخته شده بودند که به فیلم نیتراتی هم معروف بودند. فیلم رنگی برای فیلم‌های خانگی در سال ۱۹۳۵ توسط کداکروم معرفی شد و فیلم‌های ۳۵ میلی‌متری در سال ۱۹۳۶ به مدیوم‌های رایجی تبدیل شدند.

فیلم رنگی ۳۵ میلی‌متری از لایه‌ها و فیلترهای متعدد برای ثبت تصویر استفاده می‌کند. پردازش عکس سیاه و سفید در آن زمان پیچیدگی کمتری داشت و مانند پردازش عکس رنگی به دما حساس نبود. بااین‌حال، پردازش عکس‌های سیاه و سفید در مقیاس تجاری کمتر کاربرد داشت و به‌همین‌دلیل، به طراحی فیلم سیاه و سفید انجامید (گرچه پردازش آن به روش مشابه با فیلم رنگی استاندارد انجام می‌شد). اندازه و سرعت فیلم هم هر دو معیارهای مهمی هنگام عکاسی با فیلم هستند. سرعت فیلم نشان‌دهنده‌ی حساسیت آستانه‌ی فیلم به نور است که براساس مقیاس ایزو تعیین می‌شود.

عکاسی فیلم تا اوایل قرن ۲۱ یکی از شکل‌های اصلی عکاسی بود. با گسترش فناوری دیجیتال بسیاری از کاربرها فیلم‌ها را رها کردند و به فرمت‌های دیجیتالی روی آوردند. سونی در سال ۱۹۸۱ اولین دوربین الکترونیکی را تولید کرد و به‌دنبال آن فوجی اولین دوربین دیجیتال خود را در سال ۱۹۸۹ عرضه کرد. بااین‌حال، در دهه‌ی اخیر گرایش جدید بازگشت به عکاسی فیلم افزایش یافت و شرکت‌هایی مثل کداک و فوجی فیلم به‌دنبال بازنگری در خط تولید محصول و استفاده‌ی مجدد از مدیوم فیلم هستند.

این روزها اغلب عکاس‌های مدرن با دوربین‌های دیجیتالی عکاسی می‌کنند اما علاقه‌مندان و هواداران به زیباشناسی فیلم می‌توانند از این تکنیک برای خلق تصاویر زیبا با استفاده از تنظیمات کاملاً دستی روی دوربین‌های آنالوگ استفاده کنند اما برای کار با فیلم باید نکات زیادی مثل نحوه‌ی عملکرد دوربین فیلم و تغییر تنظیمات و ثبت عکس را یاد بگیرید.

در عکاسی فاین آرت یا هنری‌ (Fine Art Photography)، هنرمند از عکاسی به‌عنوان واسطه‌ای برای خلق ایده، مفهوم، پیغام یا انتقال احساسات استفاده می‌کند. بدین‌ترتیب، هنرمند سعی می‌کند با روش‌هایی خلاقانه، حس و دیدگاه خود را به مخاطب منتقل کند. این عکس‌ها اغلب دارای قاب هستند و می‌توان آن‌ها را مانند نقاشی در گالری‌ها به نمایش گذاشت.

گاهی اوقات عکاسی هنری دارای همپوشانی با دیگر ژانرهای عکاسی مثل عکاسی خبری و عکاسی مد است. عکاسی بازنمایانه که به‌دنبال ثبت سوژه یا چشم‌انداز واقعی است در نقطه‌ی مقابل عکاسی هنری قرار می‌گیرد که در واقع برای نمایش نیت و هدف هنرمند به کار می‌رود. عکاسی فایت آرت در دوره‌ی ویکتوریایی به محبوبیت رسید و این روزها هم محبوبیت آن رو به افزایش است. زیرمجموعه‌های این ژانر عکاسی عبارت‌اند از عکاسی برهنه یا نود، عکاسی پرتره و چشم‌اندازهای طبیعی. انسل آدامز (Ansel Adams) یکی از عکاسان هنری چشم‌انداز است.

هنگام تمرین عکاسی مادون قرمز، نیاز به حسگرهای عکس یا فیلم حساس به مادون قرمز دارید. از فیلترها هم برای افکت‌های داخل دوربین مثل رنگ کاذب یا سیاه و سفید استفاده می‌شود بدین‌ترتیب، عکس‌هایی رویاگونه با کیفیتی غیرواقعی خلق می‌شوند. در این عکس‌ها آسمان معمولا تیره و مه‌آلود است و ابرها برجسته‌تر نشان داده می‌شوند. با نرم‌افزار ویرایشی هم می‌توان به چنین جلوه‌ای دست پیدا کرد.

عکاسی مادون قرمز تا اوایل سده‌ی ۱۹۰۰ وجود نداشت. در این زمان رابرت دبلیو وود، فیزیکدان و مخترع آمریکایی فیلتری را ابداع کرد که امکان ثبت اولین عکس فرابنفش و مادون قرمز را فراهم کرد. عکاسی فرابنفش هم مانند عکاسی مادون قرمز است با این تفاوت که با استفاده از طیف فرابنفش (UV) عکس‌ها را ثبت می‌کند. «اثر جنگل» که توسط گیاهان ایجاد می‌شود با استفاده از طیف مادون قرمز ایجاد می‌شود.

عکاسی لانگ اکسپورژ (Long Exposure Photography)، با عنوان عکاسی با شاتر آهسته یا اکسپوژر زمانی هم شناخته می‌شود. در این سبک عکاسی از مدت زمان سرعت شاتر برای خلق ابعاد ایستای یک چشم‌انداز با وضوح بالا استفاده می‌شود در عین حال ابعاد متحرک تصویر به شکل روان یا تار نمایش داده می‌شوند. عکاسی از حرکت آب مثل آبشار یا جریان رودخانه با این روش به خلق تصاویری مه مانند در اطراف آب منجر می‌شود و در عین حال حرکت آب به شکلی ابریشمی نمایش داده می‌شود درحالی‌که بقیه‌ی قسمت‌های تصویر وضوح بالایی دارند.

در عکاسی شب معمولا از روش لانگ اکسپوژر برای ثبت مسیر ستاره‌ها یا دیگر اجرام آسمانی استفاده می‌شود. نور منابع دیگر مثل لامپ‌های خیابانی هم می‌توانند جلوه‌های زیبایی را به وجود بیاورند. نقاشی با نور تکنیک مهم دیگری است که از لانگ اکسپوژر و منبع نور موبایل مثل نور فلش برای خلق نقاشی‌های منحصر‌به فرد با رشته‌های نور استفاده می‌شود.

تمام عکس‌هایی که در شب ثبت می‌شوند در ژانر عکاسی شب (Night Photography) قرار می‌گیرند. عکاسی در شب نیاز به تنظیمات و گاهی تکنیک‌های خاصی دارد. لانگ اکسپوژر و تایم لپس دو تکنیک متداول در عکاسی شب هستند که در دسته‌های نقاشی با نور و عکاسی مارپیچی قرار می‌گیرند. عکاسی نجومی و عکاسی از راه شیری را هم می‌توان در گروه عکاسی در شب قرار داد.

علاوه بر ثبت آسمان شب دیگر سوژه‌های متداول عکاسی شب عبارت‌اند از عکاسی از خطوط آسمان شهر، کارخانه‌ها و چشم‌اندازهای صنعتی، آتش‌بازی‌ها، زندگی شبانه، کنسرت‌های زنده، جاده‌ها، ساختمان‌های متروکه یا بدنه‌های آبی که با نور ماه روشن می‌شوند، نورپردازی‌ها، گدازه‌های آتشفشانی، شفق قطبی، شهربازی‌ها، هواپیماها، نورهای شب‌تاب و دیگر منابع خلاقانه‌ی نور. سه‌پایه، تایمرهای خودکار، فلش، فوکوس دستی، تایمرهای ریموت و برخی لنزهای ویژه، ابزارهای مفیدی در عکاسی شب به شمار می‌روند. بسیاری از گوشی‌های هوشمند هم از حالت شب یا Night Mode برای تسهیل عکاسی موبایل در شب برخوردار هستند.

عکاسی شبکه‌ی اجتماعی (Social Media Photography) ژانری همه‌گیر است که در آن عکس‌ها با هدف انتشار در شبکه‌های اجتماعی مثل اینستاگرام، فیسبوک، پینترست، لینکدین یا هر شبکه‌ی اجتماعی دیگری ثبت می‌شوند. در این سبک، عکس‌ها ویژگی‌هایی مثل عکس‌های مطبوعاتی یا طبیعت بی‌جان دارند اما عکاسی فشن، عکاسی از محصول، عکاسی از غذا و دیگر انواع عکاسی هم در پست‌های شبکه‌ی اجتماعی به کار می‌روند. اگر عکس‌ها کاربرد شخصی داشته باشند معمولا روایتگر لحظه یا داستانی درباره‌ی زندگی شخص هستند. در کمپین‌های تجاری، عکس‌ها معمولا برای ارتقای برندها یا فروش یک محصول یا سرویس به کار می‌روند.

به ثبت روایت‌های ورزشی عکاسی ورزشی (Sport Photography) گفته می‌شود. این ژانر عکاسی به‌عنوان یکی از شاخه‌های عکاسی خبری شناخته می‌شود که با ورزش حرفه‌ای سروکار دارد. عکاس‌های ورزشی اغلب اوقات برای روزنامه‌ها یا مجله‌های ورزشی کار می‌کنند اما می‌توانند برای اهداف تبلیغاتی هم عکاسی کنند. عکاسی ورزشی آماتور معمولا به دسته‌ی عکاسی محلی تعلق دارد که هدف آن ثبت زندگی روزمره‌ی افراد معمولی است.

ازآنجاکه اغلب ورزش‌ها سرعت بالایی دارند، برای عکاسی ورزشی تجهیزات و تنظیمات ویژه‌ای لازم است. سرعت شاتر در این ژانر اهمیت زیادی دارد. موقعیت هم حائز اهمیت است. نوع ورزش تعیین‌کننده‌ی پیش‌نیازهایی مثل بدنه‌ی دوربین و لنز مورد نیاز است. ورزش‌های انفرادی مثل گلف، بکس، دوچرخه‌سواری یا دو و میدانی به عمق میدان اندکی نیاز دارند. از طرفی ورزش‌های تیمی مثل فوتبال، هاکی و مشابه آن‌ها به عمق میدان بیشتری نیاز دارند تا حرکت تمام شرکت‌کننده‌ها را ثبت کنند.

عکاسی از اشیای بیجان (Still Life Photography) سبک دیگری برای ثبت اشیای بیجان است که به شکلی زیباشناسانه و خوشایند ترکیب‌بندی شده‌اند و برای اهداف شخصی، مطبوعاتی یا تجاری به کار می‌روند. تصاویر معمولا شامل حسی هنری هستند و عکاسی خلاقیت خود را در نحوه‌ی ترکیب‌بندی به نمایش می‌گذارد. نورپردازی و تنظیم قاب نقش مهمی در این سبک دارند.

سوژه‌های متداول عکاسی از اشیای بیجان عبارت‌اند از غذاها، گل‌ها و گیاهان، میز کاری شخصی و فضاهای کاری، کالاهای خانگی مثل ظروف، گلدان‌ها و بشقاب‌ها که به شیوه‌ای خلاقانه و هنری در قاب قرار می‌گیرند. ازآنجاکه عکاسی از اشیای بیجان متمرکز بر آرایش ویژه‌ی اشیای ثابت و نورپردازی است، عکاس‌ها در تمام سطوح و مهارت‌ها می‌توانند بدون نیاز به تکنیک‌های خاص تصاویر زیبایی را خلق کنند.

در عکاسی تایم لپس (Time Lapse Photography) مجموعه‌ای از فریم‌های یک صحنه یا سوژه برای انتقال وضعیت تغییر یا نوسان ثبت می‌شوند. نتیجه‌ی نهایی، مجموعه‌ای از عکس‌ها است که مانند ویدئویی کوتاه کنار یکدیگر قرار می‌گیرند و تأثیر گذر زمان‌بر سوژه را نمایش می‌دهند.

حرکت خورشید، ستاره‌ها، ماه و دیگر اجرام آسمانی، رشد گیاهان، زوال یک غذا، تکامل پروژه‌ای بزرگ مثل ساختمانی جدید یا مردم و حرکت ترافیک در شهر از سوژه‌های رایج عکاسی تایم لپس هستند. عکاسی تایم‌لپس همچنین از زمان‌های اکسپوژر کوتاه و طولانی و همچنین تغییر سرعت دوربین برای کنترل مقدار موشن بلور در فریم‌ها استفاده می‌کند. ترکیب این تکنیک با دیگر تکنیک‌ها مثل داینامیک رنج بالا (HDR) و گذارهای روز به شب می‌توانند تصاویر چشمگیری را ایجاد کنند.

عکاسی اکتشافی شهری تا اندازه‌ای به عکاسی سفر شباهت دارد. این ژانر به‌طور خلاصه urbex هم نامیده می‌شود که خلاصه‌ی urban exploration به معنی اکتشاف شهری است. ژانر اکتشافی شهری متمرکز بر ثبت نقاط متروکه و فضاهای فراموش‌شده است. ابعادی از عکاسی معماری و همچنین عکاسی از فضای داخلی و خارجی در این ژانر وجود دارند.

همان‌طور که مشاهده می‌کنید، عکاسی ژانرهای مختلفی دارد که در هر کدام معیارهایی مثل سوژه، شرایط نورپردازی و موقعیت عکاسی اهمیت دارند و این معیارها بر انتخاب تجهیزات و تکنیک‌های عکاسی تأثیر می‌گذارند. کاربردهای احتمالی این سبک‌ها به عکاس‌ها کمک می‌کند ژانر مورد علاقه‌ی خود را با دقت بیشتری انتخاب کنند اما به‌طور کلی در تمام سبک‌های عکاسی، صبر و تجربه اهمیت زیادی دارند.