در یک دستهبندی کلی، به شرح جدول ذیل است:
تفاوت های اصلی بین SAN و NAS ،NAS
- برای مشاغل کوچک و متوسط مناسب است
- ارزانتر از SAN است
- مدیریت آن آسان است
- سادگی دسترسی به داده ها مانند این است که از یک درایو متصل به شبکه استفاده میشود
- سرعت وابسته به شبکه اترنت TCP/IP معمولاً 1 GbE تا 10GbE است و بسته به تعداد کاربرانی که بهطور همزمان به داده ها دسترسی دارند، متغیر است. بهطور کلی، با توجه به ماهیت اترنت، throughput کمتر و تأخیر زمانی بیشتر وجود دارد.
- از پروتکل های SMB/CIFS، NFS، SFTP و WebDAV استفاده میکند.
- قسمت lower end آن مقیاس پذیری کمی دارد ولی بخش high end آن مقیاس پذیری بالایی را تا حد پتابایت با استفاده از cluster یا scale out node ارائه میدهد
- بهسادگی به شبکه اترنت متصل میشود
- سیستمهای Entry Level غالبا دارای یک نقطه خرابی (single point of failure) هستند که ممکن است سیستم را از کار بیندازد. مانند power supply
- محدودیت های اترنت روی آن تأثیر می گذارد
- دارای یک نقطه مرکزی برای مدیریت است که با استفاده از آن میتوان از فایلها بکاپ گرفت
SAN
- غالبا در محیط های حرفه ای و سازمان های بزرگ مورد استفاده قرار میگیرد.
- گران تر از NAS است
- جهت مدیریت به دانش تخصصی نیاز دارد
- Server ها به گونه ای به داده ها دسترسی پیدا میکنند که گویا یک local hard drive است
- از پروتکل های Fiber Channel، iSCSI و FCoE استفاده میکند
- ساختار SAN به گونه ای است که هر دو طرف قابلیت افزودن کنترلرهای بیشتر یا گسترش آرایه های (array) ذخیرهسازی را دارند، بنابراین امکان مقیاس بندی عملکرد، ذخیرهساز تحت شبکه یا هر دو فراهم میشود
- برای کلاینت ها، سرورها و فضای ذخیرهسازی به کانکشن های Fiber Channel اختصاصی نیاز است و یک شبکه Ethernet مستقل برای ترافیک مبنی بر درخواست فایل، مورد نیاز است
- سیستمی مقاوم دربرابر fault tolerant با استفاده از روش افزونگی (redundant)به صورتی که کلیه اجزای آن دارای افزونگی است
- مشکل گلوگاه ترافیکی در محیط های کنترل شده و اختصاصی وجود ندارد و رفتارها بیشتر قابل پیش بینی هستند
- نیاز فوری به مکانی جهت بایگانی فایلها ندارد
تفاوت ذخیرهساز های Hybrid و All-Flash
ذخیرهساز های All-Flash به لطف قابلیت ارتقا عملکرد و همچنین افزایش بهره وری خود، در دنیای ذخیرهسازی اطلاعات، طرفداران زیادی پیدا کرده است. ، یکی از محبوبترین ذخیره سازهای All-Flash توسط Dell EMC ارائه شده است.
سیستم استوریج emc و مشخصا ذخیرهساز تحت شبکه All-Flash دارای مزایای فراوانی است، اما به دلیل هزینه بالایی که دارد، برای بسیاری از سازمان ها گزینه مناسبی به شمار نمی رود. پیش از این، مدیران شبکه ترجیح می دادند که از ذخیرهساز تحت شبکههای با صرفه ی اقتصادی مانند hybrid-flash استفاده کنند، به عبارتی داده ها را روی ترکیبی از هارد دیسک و SSD ذخیره میکردند.
اما در حال حاضر، برند Dell EMC، گزینههای All-Flash اقتصادی تر تحت عنوان Unity ارائه داده که درنتیجه، تمام مدیران IT با بودجه های مختلف میتوانند ذخیرهساز تحت شبکههای all-flash را تهیه کنند.
با این وجود نیز میتوان گفت انتخاب all-flash ممکن است برای همه مناسب نباشد. بنابراین چنانچه سازمانی قصد تغییر سیستم ذخیرهساز تحت شبکه از hybrid flash به all-flash را دارد، بهتر است ابتدا فاکتورهایی مانند “ظرفیت”، “نیازهای عملکردی” و “رشد آینده سازمانی” را بررسی کند.
ما در این مقاله به منظور انتخاب گزینه مناسب تر، به برخی از مزایا و معایب ذخیرهساز تحت شبکههای all-flash و hybrid flash میپردازیم.
مزایا و معایب ذخیره سازهای All-Flash
ذخیرهساز های All-Flash در مقایسه با سیستمهای ذخیرهسازی مبتنی بر دیسک، IOPS بیشتری ارائه داده و درنتیجه امکان بهینهسازی عملکرد و افزایش سرعت را نیز فراهم میکنند. اما یکی از چالشهای اصلی و نگرانی هایی که در مورد سیستمهای all-flash وجود دارد، طول عمر و میزان ROI است.
SSD ها به دلیل فقدان دیسک چرخان، طول عمر بالاتری دارند و میزان خرابی در آنها بسیار کمتر مشاهده میشود، اما بهطور کلی طول عمر آنها، بستگی به نحوه استفاده دارد.
در مورد طول عمر SSD ها باید گفت نسبت read به write در آنها اهمیت دارد. ذخیرهساز تحت شبکههای all-flash امکان خواندن سریع را فراهم میکنند، اما در صورتی که سازمانی نیاز به write کردن در حجم زیاد داشته باشد، احتمال خرابی دیسک نیز بالا میرود.
مزایا و معایب ذخیرهساز های hybrid-Flash
ذخیرهساز های hybrid-flash ترکیبی از SSD ها و HDD ها هستند که به سازمان ها این امکان را میدهند علاوه بر بهرهمندی از مزایای عملکرد مطلوبِ flash، از مزایای ظرفیتِ بالای HDDها نیز برخوردار شوند.
ذخیرهساز تحت شبکه hybrid-flash مانند ذخیرهساز ای ام سی Dell EMC Unity XT 380 در جهت افزایش IOPS و سرعت با ترکیب flash و دیسک طراحی شده است. کاملاً مشخص است که hybrid-flash در مقایسه با HDD تنها، عملکرد بالاتری ارائه میدهد. سازمان هایی که دارای زیرساختهای ذخیرهسازی داده بر مبنای HDD هستند، دریافتند که با افزودن مقداری حافظه ی flash میتوان، دادههای عظیمی را ذخیره کرد و همچنین ارائه اطلاعات برای برخی از اپلیکیشن های مهم تجاری، ساده تر رخ میدهد. علاوه بر این، سازمان ها میتوانند به تدریج تجهیزات قدیمی خود را جایگزین کنند، و به سطح بالاتری از سیستم ذخیرهسازی داده ها دست پیدا کنند.
همواره ذخیرهساز های hybrid-flash در سیستم ذخیرهسازی داده ها، بهعنوان یک استاندارد در نظر گرفته میشد. طبقه بندی خودکار داده ها این امکان را فراهم میآورد که مدیران شبکه بتوانند تعدادی SSD، به درایوهای موجود برای اپلیکیشن هایی که نیاز به عملکرد بالا دارند، اضافه کنند، درحالیکه دادههای بایگانی شده را روی درایوهای رده پایینتر مانند SAS و SATA نگهداری کنند. سازمان هایی که نیاز به ذخیرهسازی حجم زیادی از اطلاعات دارند، گزینه ی hybrid-flash یک انتخاب مناسب برای نیازهای با ظرفیت بالا محسوب میشود.
انتخاب ذخیرهساز تحت شبکه all-flashمانند ذخیرهساز ای ام سی Dell EMC Unity XT 480 سازمان هایی که دارای دیتابیس کوچکی هستند، یک ایده خوب به شمار میرود.
All-flash بهتر است یا Hybrid-flash
تنها مدیران و اعضا تیم IT به نیازهای سیستم ذخیرهسازی سازمان ها و همچنین نیازهای آتی آنها با توجه به اهداف و تخصیص بودجه مالی، آگاه هستند. نمیتوان، راهکاری را برای همه ی گروه ها و سازمان ها مناسب دانست. به منظور تصمیمگیری آگاهانه در این خصوص، ابتدا باید چالشهای ذخیرهسازی فعلی مشخص گردد، ویژگی های نیازهای فعلی و آینده در نظر گرفته شود و همچنین نگرانی های اصلی در این راستا مانند اجرا، محدودیت ها و هزینه نیز بررسی شوند.
نظرات